ความคิดเห็นที่ 1 เราทั้งคู่ได้ไปปรึกษาหมอรักษาผู้มีบุตรยาก เรารักษาตัวเองเป็นอย่างดี เพื่อที่จะได้มีโอกาสตั้งครรภ์อีกสักครั้ง มาถึงตอนนี้ หมอบอกว่าสาเหตุไม่ใช่เพราะตัวเราแล้วหละ เป็นเพราะสามีเราเค้าเชื้ออสุจิไม่ค่อยแข็งแรง..มีน้อย..เคลื่อนไหวได้ช้า สาเหตุอาจจะเนื่องมาจากความเครียด..พักผ่อนน้อย สามีเราทำงานกับบริษัทฯ ญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง ด้วยตำแหน่งทำให้มีหน้าที่รับผิดชอบหลายๆ อย่าง ยิ่งไปกว่านั้นทุกวันหลังเลิกงาน..หรือทุกเวลาที่มีเวลาว่าง..สามีเรายังทุ่มสุดตัวในการทำธุรกิจแบบเครือข่าย(ชื่อคล้ายๆ สายการบิน) เพื่อที่จะได้รับอิสรภาพและหลุดพ้นจากวงจรมนุษย์เงินเดือน เฮ้อ..เราเองก็เหนื่อยนะ เพราะกว่าสามีจะมารับเราที่บ้านแม่เรา(ใกล้ที่ทำงานสามี) ก็ 4-5 ทุ่ม (ดึกเชียว) แรกๆ ก็ต่างคนต่างขับรถ ซึ่งมันเหมือนต่างคนต่างดำเนินชีวิตกันโดยลำพัง เราเลยขายรถเราแทน (น้ำมันแพงด้วย) และทุกครั้งที่อยู่บนรถ เราต้องฟังเทป(ผู้ที่สำเร็จในธุรกิจ) จนเปิดเทปปุ๊บ..เราสามารถตอบได้ในทันทีว่า เสียงที่ได้ยินนั้น..ใครเป็นคนพูด เราทั้งคู่แทบจะไม่มีการสนทนาพูดคุยกันเลย เพราะสามีเราต้องใช้สมาธิในการฟังเทป หากเราพูดแทรก สามีเราก็ต้องกรอเทปเพื่อฟังซ้ำ เราเลยเลือกทางออกโดย พอขึ้นรถก็เตรียมตัวหลับ(ยาว) ตื่นเมื่อขับรถถึงบ้าน นอกจากวันไหนเราเบื่อสุดๆ เราก็จะขอสามีเราฟังเพลง ซึ่งน้อยครั้งมากเลย เพราะตลอดเวลาเราคิดเพียงว่า “ มือไม่พาย (ก็)อย่าเอาเท้าลาน้ำ ” ใช่ค่ะ เราไม่ได้ช่วยสามีเราทำ ซึ่งสามีเราจะบอกตลอดเวลาว่า เราเป็นคนที่มีศักยภาพสูงมาก หากเราช่วยเค้าทำก็จะช่วยให้ประสพความสำเร็จในธุรกิจนี้ได้เร็วยิ่งขึ้น ซึ่งเราก็ยังคงยืนยันเจตนาเดิมว่า “ไม่” เราทำไม่ได้หรอกค่ะ หากจะให้โทรไปหาเพื่อนแล้วมีผลประโยชน์แอบแฝง ถึงแม้สามีจะให้เราคิดว่า..เราได้นำสิ่งดีๆ ไปบอกเพื่อนๆ ต่างหาก เออ..เราลำบากใจมากเลยหละ เราเคยพูดกับสามีเราว่า ให้สามีเราไปหาผู้หญิงคนใหม่ที่สามารถช่วยเค้าทำธุรกิจเครือข่ายนี้เหมือนกันดีกว่า เค้าจะได้ประสพความสำเร็จได้เร็ว เพราะเราเองก็เบื่อคำถามของเพื่อนพ้องชาวธุรกิจเครือข่ายของสามีเราเหมือนกันว่า ทำไมเราถึงไม่ช่วยสามีเราทำหละ..ทำไมไม่ไปเซ็นเตอร์บ้าง...(เบื่อว่ะ) จากคุณ : รันเซ่เองจ้า - [ 17 พ.ย. 47 14:59:03 A:10.18.4.19 X:202.59.249.227 TicketID:006646 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สำหรับเรื่องลูก สามีเราเองก็อยากจะมีมาก มากพอๆ กับเรานั่นแหละ..เพราะสามีเป็นคนที่รักเด็กมาก..ชอบเล่นกับเด็กๆ หากมีลูกคงเป็นคุณพ่อที่น่ารัก แต่ที่ผ่านมามันเหมือนกับว่าเรามีความพยายามอยู่ฝ่ายเดียว ดูเหมือนกับว่า “ เราตบมือข้างเดียว..แล้วมันจะไปดังได้ไงหละ ” ในช่วงเวลาที่ไข่ตก ซึ่งในหนึ่งเดือน ไข่ตกเพียง 1 วัน ซึ่งคุณหมอจะช่วยนับวัน..ดักหน้า..ดักหลัง..ให้ รอบเดือนของเรามาค่อนข้างจะตรง ง่ายในการนับวันไข่ตกมาก ตลอดระยะเวลาของการรอไข่ตกในแต่ละเดือนนั้น เราพยายามกินอาหารที่มีประโยชน์ รักษาสุขภาพ งานเราก็ไม่มีอะไรที่ต้องเครียดเลยสบายมากๆ เราขอความร่วมมือจากสามีให้หยุดทำธุรกิจเครือข่าย หยุดรับนัด Sponsor ประมาณ 1 อาทิตย์ เราขอแค่นี้เอง เพื่อที่สามีเราจะได้พักผ่อนไม่เครียด ซึ่งเค้าก็บอกว่าจะพยายาม บางทีวันที่ไข่ตก ช่วงที่เราจะต้องทำการบ้านกัน(จู๋จี๋กัน) เราเข้าห้องน้ำแป๊บนึง สามีเราก็เอา Notebook มานั่งเตรียมตัวพูดแผน เพราะมีนัดไป Sponsor ในวันรุ่งขึ้น พอเราเห็นแบบนี้บ่อยๆ เข้า มันก็เหมือนกับว่า เราต้องเป็นฝ่ายคะยั้นคะยอ ซึ่งมันไม่เป็นไปตามธรรมชาติเลย เราก็หมดอารมณ์ เหมือนเค้าไม่มีความต้องการทางเพศไปแล้ว บางครั้งสามีเราน้องชายเค้าก็อ่อนขึ้นมาซะงั้น เหมือนกับเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ซึ่งคุณหมอบอกว่าคงเป็นเพราะเครียด เราเองก็ไม่อยากจะคาดหวังแล้วหละ สงสารสามีเรา เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ของผู้ชาย เราก็ได้แต่ปลอบเค้าว่าไม่เป็นไรหรอก ไม่มีลูกเราก็อยู่กัน 2 คน ตายาย แต่อยากจะบอกให้รู้ว่า หากเรามีโอกาสได้เป็นแม่คน สามีเราคือคนที่เราอยากให้เป็นพ่อของลูกเราที่สุด แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร เราเริ่มถอดใจแล้วหละ เราคงไม่มีวาสนาได้เป็นแม่คนแล้วหละ จากคุณ : รันเซ่เองจ้า - [ 17 พ.ย. 47 14:59:41 A:10.18.4.19 X:202.59.249.227 TicketID:006646 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาถึงจุดนี้ เราคิดว่าเป้าหมายชีวิตของเราทั้งคู่มันไม่ตรงกันแล้วหละ และดูเหมือนว่ามันจะแยกห่างจากกันออกมา..จนไปคนละทิศทาง เราคิดว่าเราควรจะแยกทางเดินกันไปเลยดีกว่ามั๊ย สำหรับเรื่องนี้ไม่มีใครผิด..ไม่มีใครถูกหรอก เพียงแต่เราทั้งคู่เลือก ต่างคนต่างมีเส้นทางเดินชีวิตไม่เหมือนกัน สำหรับเราเป้าหมายในชีวิต หากเราไม่มีโอกาสที่จะมีลูกแล้วจริง ๆ เราก็อยากจะไปทำงานที่เมืองนอก ซึ่งมันเป็นความใฝ่ฝันของเรา สิ่งที่เราอยากจะทำนั้น ไม่ใช่เพียงแค่ต้องการสนองความฝันของตัวเราเองฝ่ายเดียวหรอกนะ แต่เพื่อพ่อแม่..พี่น้อง เราด้วยต่างหาก ถึงแม้เราจะแต่งงานแยกครอบครัวออกไปแล้ว แต่เราก็ยังต้องช่วยพ่อแม่เราผ่อนบ้าน ซึ่งพ่อแม่เราจริงๆ แล้วไม่เคยเรียกร้อง ออกจะเกรงใจเราด้วยซ้ำ แต่เราเต็มใจจะให้ สามีเราก็เคยถามว่าทำไมเราต้องช่วย เพราะเราเองก็ไม่ได้อยู่เพราะแต่งงานออกมาแล้ว ทำไมไม่ให้พี่น้องเราที่อยู่ช่วยกันส่งเอง เราก็บอกไปว่าลำพัง น้องๆ เราก็แค่หาเลี้ยงตัวเองได้ไปวันๆ ชีวิตก่อนแต่งงาน พ่อเราเป็นหลักของครอบครัว ส่วนตัวเราก็รองจากพ่ออีกที ตอนนี้พ่อเราก็แก่มากแล้ว หลักรองอย่างเราก็ต้องกลายเป็นหลักแทนพ่อ เอาเป็นว่าเราเต็มใจทำ..และเราจะมีความสุขอิ่มเอมใจมากหากเราสามารถได้ทำให้พ่อแม่เรามีความสุข นี้แหละคือเป้าหมายในชีวิตที่เราต้องการ ถึงแม้ว่าจุดหมายปลายทางที่เรากำลังจะเลือกเดิน มันจะต้องผ่านความยากลำบากก็ตาม หากเราไม่กล้าที่จะเริ่มในก้าวแรก..เราก็คงจะไม่มีก้าวที่สอง..สาม..ตามมาซะที มันคงจะถึงเวลาแล้วหละที่เราควรจะต้องตัดสินใจ เราเองตอนนี้ก็อายุย่าง 36 ปีแล้ว ทุกวันนี้ก็เป็นแค่เลขานุการไปวันๆ เงินเดือนก็ขึ้นๆ ลงๆ ตอนนี้ก็ต่ำกว่า 2 หมื่นอีกแล้ว เฮ้อ..ก็ด้วยสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ เราก็เข้าใจ ลืมบอกไปว่าเรามีญาตอยู่ที่ประเทศอังกฤษ 2 คน เยอรมัน 1 คน และมีเพื่อนอยู่อเมริกา 3 คน(สาวโสด) จากคุณ : รันเซ่เองจ้า - [ 17 พ.ย. 47 15:00:23 A:10.18.4.19 X:202.59.249.227 TicketID:006646 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เรารู้ว่าการจะขอวีซ่าไป 2 ประเทศนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่เราไม่กลัวทางด้านเอกสารหรอก เพราะอายุงานปัจจุบันของเราก็ 7 ปีแล้ว และเงินฝากเราก็พอมี 6 หลัก เกือบ 7 หลัก เราไม่ได้จดทะเบียนสมรสหรอกนะ เราเองแหละเป็นฝ่ายที่ไม่ยอมจดทะเบียนสมรส เราไม่ชอบ หากเราต้องการจะตัดสินใจทำอะไรมันจะได้คล่องตัว เราคงต้องนำรูปถ่ายตอนแต่งงานไปด้วย เพื่อโชว์ให้รู้ว่าเราไม่ได้ไปเพื่อที่จะไปแต่งงาน และแน่นอนที่สุดยังไงเราก็ต้องกลับมาที่ประเทศไทยอยู่แล้ว หากยื่นเรื่องขอวีซ่าผ่าน เราอาจจะขอลา Without Pay ประมาณ 6 เดือน เผื่อไปไม่รอดจะได้กลับมาทำงานใหม่ จริงๆ เราก็เกรงใจนะ แต่การทำงานของเราค่อนข้างเป็นที่น่าพอใจ MD ก็เอ็นดูเราพอสมควร เรื่องนี้คงจะไม่มีปัญหา และอีกอย่าง เราเองก็มีผู้ช่วย ซึ่งตลอดเวลาเราก็ไม่เคยที่จะหวงงาน เราสอนน้องเค้าเต็มที่ ทุกอย่างเป็นระบบที่เราจัดขึ้นเอง อาจจะต้องฝึกฝนในเรื่องของการจดบันทึกและสรุปรายงานการประชุมเท่านั้นเอง หลายคนอาจจะงงว่าระวังกลับมาจะโดนยึดตำแหน่ง พอดีน้องคนนี้ยังไม่มีความเป็น Senior มากพอ การประสพความสำเร็จในธุรกิจเครือข่าย คือ บทสรุปชีวิตของสามีเรา แต่สำหรับเราแล้วมันไม่ใช่ ถึงแม้ว่าเราเคยได้ฟังเทปของผู้ที่เคยประสบความสำเร็จมาแล้วก็ตาม แต่คำตอบก็คือ มันไม่ใช่ตัวเรา สำหรับชีวิตเราในตอนนี้ เมื่อไม่มีโอกาสเป็นแม่ที่ดีของลูก เราก็ขอเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ต่อไปก็แล้วกัน ส่วนชีวิตคู่ของเรานั้น เราว่าให้สามีเราไปหาคนที่ใช่..สำหรับเค้าดีกว่า ตัวเราเองเคยได้ยินป๊า(พ่อสามี)บอกว่าให้สามีเราเค้าหาเมียใหม่ จะได้มีลูก ซึ่งเราก็ไม่ได้เสียใจหรอกนะ ก็เข้าใจว่าป๊าเองก็อายุมากแล้ว อยากจะมีหลานที่เกิดมาจากลูกชายคนโต(อย่างสามีเรา) เพราะแรกๆ เราเองที่เป็นฝ่ายไม่แข็งแรง แต่ม๊า(แม่สามีเรา) รู้เรื่องมาโดยตลอด เราเองก็เคยพูดกับม๊าถึงเจตนารมของเรา ม๊าบอกว่าไม่มีลูกก็ไม่เห็นเป็นไร จะว่าไปแล้วป๊าม๊า(พ่อแม่สามี)ก็รัก และเอ็นดูเรามากๆ นะ ส่วนเรา..เราคิดว่าเราสามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยลำพัง หากลืมตา..อ้าปากได้ เราก็จะส่งเสียหลาน(สาวฝาแฝด)เรา ซึ่งเรารักเหมือนลูก ตอนนี้ พี่สาวเรากับสามีเค้าก็ร่ำๆ ว่าจะเลิกกัน ลำพังตัวพี่สาวเราคนเดียว คงไม่สามารถเลี้ยงลูกได้โดยลำพังแน่ เพราะเค้าไม่เคยทำงานอะไรเลย แต่เรายินดีที่จะช่วยอย่างสุดความสามารถเลยหละ บางที นี่อาจจะเป็นชะตา..ฟ้าลิขิต..ถึงตอนนี้เรายังไม่ได้ตัดสินใจอะไรขั้นเด็ดขาดเลยค่ะ..เขียนมาซะยาวเหยียด..เบื่ออ่านกันรึยังค่ะ..ยังไงขอคำแนะนำด้วยนะค่ะ จากคุณ : รันเซ่เองจ้า - [ 17 พ.ย. 47 15:01:00 A:10.18.4.19 X:202.59.249.227 TicketID:006646 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ...น่าเห็นใจจัง ...แอมแวร์อีกแล้วเหรอเนี่ย... จากคุณ : สามเอ็กซ์@ (XIXIX) - [ 17 พ.ย. 47 15:17:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านมาซะยาว .. แต่ชอบตรงนี้ที่สุด "เอาเป็นว่าเราเต็มใจทำ..และเราจะมีความสุขอิ่มเอมใจมากหากเราสามารถได้ทำให้พ่อแม่เรามีความสุข นี้แหละคือเป้าหมายในชีวิตที่เราต้องการ " เห็นด้วยกะตรงนี้ ค่ะ อยากทำไรกะชีวิตตัวเองล่ะค่ะ ลุยเลยค่ะ .. จากคุณ : โซ่วจัง - [ 17 พ.ย. 47 15:19:01 A:203.113.36.10 X:203.150.217.116 TicketID:065297 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แล้วสรุป ปัฐหาของคุณคืออะไรครับ 1.อยากมีลูก แต่เพราะสามีทำให้คุณมีลูกไม่ได้ ? 2.คุณเบื่อที่สามีคุณทำงานแบบนั้น ? 3.คุณรู้สึกว่า ชีวิตมันคนละทาง ? ตอบ 1.ในทางกลับกัน ถ้าเป็นคุณล่ะที่ให้ลูกเขาไม่ได้ เขาจะเลิกกับคุณมั๊ย ? 2.เขาทำงานเพื่อครอบครัว หรือเพื่อตัวเองครับ ? 3.ลำบากใจ หรือว่าเบื่อแล้วครับ สุดท้าย คุณรักเขา + เขารักคุณอยู่รึป่าว ? แล้ว ตอนนี้มันอึดอัดอะไรครับ ลองหันหน้าเข้าหากัน ขอคุยกับเขาตรงๆ ดีกว่าครับ ผมมองว่าเรื่องแค่นี้ น่าจะคุยกันได้นะครับ จากคุณ : QDora - [ 17 พ.ย. 47 15:21:50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ยาวจังอ่ะ คราวหน้าช่วยมีย่อหน้าหน่อยนะคะ ชาวบ้านเค้าอ่านกันลำบาก เห็นด้วยกับความเห็นที่ 7 อ่านแล้วปัญหา แบ่งได้ 3 ข้อก็คือ ไม่มีลูกซะที, สามีทำงานแบบที่คุณไม่ชอบ, เบื่อชีวิตคู่ ถ้าอยากมีลูกก็ปรึกษาหมอนะคะ มีหลายวิธีที่จะทำให้มีลูกได้ ถ้ายังไง ๆ มันก็ไม่มี ชีวิตคู่ก็อยู่กันได้ โดยที่ไม่ต้องมีลูกนะคะ (ในเมื่อมีไม่ได้น่ะ) อาจจะรู้สึกไม่เติมเต็มบ้าง แต่ไม่มีใครได้ทุกสิ่งพร้อม เรื่องสามี คุณไม่ชอบ ก็ไม่ตอ้งไปงานกับเค้าสิคะ เป็นเราคงไม่ขายรถ จะได้ไม่ต้องมานั่งฟังอะไรที่ไม่อยากฟัง ในเมื่อคุณเป็นคนมีศักยภาพ สามีก็ไม่ต้องดูและอะไร ลูกก็ยังไม่มี ก็มีโอกาสจะหางานดี ๆ เงินเดือนเยอะ ๆ ทำได้ ส่วนเรื่องนั้น เพราะสามีเครียด คงไม่มีแก่ใจจะไปนึกถึงเรื่องอื่น เค้าตั้งใจทำงานหาเงินก็เพื่อครอบครัว ถ้าคุณช่วยแบ่งเบาเค้าได้ โดยที่ไม่ต้องทำงานแบบเค้าก็ได้อย่างที่บอกไป อะไร ๆ ก็อาจจะดีขึ้นนะคะ เท่าที่อ่าน ๆ ดูขอโทษด้วย ถ้าทำให้ไม่พอใจ เราว่าคุณค่อนช้างจะเอาแต่ใจ สามีมีวัตถุประสงค์ในการทำงานที่เคลียร์ว่าไม่อยากเป็นมนุษย์เงินเดือน คุณก็ควรจะอยู่เคียงข้างเดินไปด้วยกัน หาธุรกิจอื่นทำให้มาสนับสนุนกันก็ได้ คุยกับเค้าว่าคุณก็ต้องการเวลาสวีทกัน วันไหนไปต่างจังหวัดกันหน่อยมั๊ย หรืออะไรก็ว่าไป ถ้าเราต้องดิ้นรนทำให้ชีวิตคู่ เป็นชีวิตคู่อยู่คนเดียว ก็พิจารณาเอาค่ะ ว่าจะทำยังไงต่อไป ฟังๆ ดูปัญหาแก้ไขได้นะคะ อยู่ที่คุณจะมองมุมไหนและจะเปิดใจยอมรับรึเปล่า มองทุกอย่างเป็นปัญหาไปรึเปล่า เป็นกำลังใจให้นะคะ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ย. 47 16:54:28 จากคุณ : แบ๊น แบน - [ 17 พ.ย. 47 15:45:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โอ้ ทุกข์เท่ากองขยะกทม.เลย จากคุณ : ตุ๊กตารอยทราย - [ 17 พ.ย. 47 15:46:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่าเห็นใจคุณ ตอนนี้แฟนคุณทำให้คุณรู้สึกโดดเดียว อ่านดูแล้วเขาเอาใจใส่ธุรกิจของเขามากกว่าตัวคุณ ถึงแม้ว่าที่เขาทำเพื่อครอบครัว แต่มันแน่ใจแล้วหรือว่าที่ทำแบบนี้ คือสิ่งที่ครอบครัวต้องการ เขาคงลืมถามคนในครอบครัวแล้วว่าครอบครัวต้องการอะไร และ อะไรคือสิ่งจำเป็น (ตอนนี้คนในครอบครัวมีแค่คุณกับเขาเอง) คงไม่แปลกอะไรที่คุณคิดแบบนี้ และเป็นความคิดที่ดี แต่ว่า ... การตัดสินใจครั้งนี้อยากให้คุณตอบคำถามหน่อยว่าถ้าให้คุณเลือกระหว่างครอบครัว กับความฝันที่ไปทำงานที่ต่างประเทศคุณเลือกอะไร ถ้าเลือกจะไปทำงานต่างประเทศ คุณก็ควรไปทำตามฝันของคุณ แต่ถ้าคุณเลือกครอบครัว ก็จะมีคำถามอีกว่า คุณแน่ใจหรือยังว่าคุณได้พยายามเต็มที่แล้วที่จะรักษาครอบครัวของคุณหรือยัง แสดงให้สามีคุณเห็นสิว่าที่คุณครอบครัวที่คุณต้องการคืออะไร พยายามให้เขาตาสว่างให้รู้ว่าเงินไม่สำคัญที่สุดสำหรับครอบครัว และถ้าคำตอบของคำถามนี้คือ คุณได้พยายามแล้วก็ลองทำตามฝันดูการห่างไปของคุณอาจทำให้เขาได้รู้สึกตัว ถ้าคุณและสามีรักกันความรักจะทำให้เขาตาสว่าง สุดท้ายนี้ ผมขออวยพรสุดท้ายขอให้ครอบครัวคุณพบกับความสุขแล้วกัน จากคุณ : Zam - [ 17 พ.ย. 47 16:07:30 A:203.154.175.98 X: TicketID:006678 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอให้พี่มีน้องเร็วๆนะคะ จากคุณ : ต้องไม่เป็นไร - [ 17 พ.ย. 47 16:07:46 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอโทษค่ะที่ เขียนยาว และไม่ได้เคาะย่อหน้า อ่านความคิดเห็นของคุณ QDora แล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ เพราะคำถาม - คำตอบของคุณ มันโดนใจมากที่สุด เราขอตอบโดยรวมเลยนะค่ะ ความรักระหว่างเรากับสามี ก่อนแต่งงาน เราคบกันมา 10 ปี ใช้ชีวิตแต่งงานร่วมกัน 5 ปี ทุกสิ่งที่สามีทุ่มเททำ..ก็เพื่อครอบครัวของเราค่ะ ไม่ใช่ความผิดของสามี..หรือของเราหรอกค่ะ ที่เราไม่ได้มีลูกด้วยกัน มันเป็นเหตุ และผลค่ะ เหตุ..เพราะเรายังไม่มีลูกมาเป็นภาระ ผล..เราจึงยังคงสามารถเลือกอีกหนึ่งทาง..ทำเพื่อครอบครัว(พ่อแม่เรา) ยอมรับค่ะว่าตอนนี้สับสนมาก แต่ทั้งนี้..ทั้งนั้น..เราไม่ได้ใช่อารมณ์มาตัดสิน คุณคงไม่เข้าใจว่า ระหว่างเรากับสามี เมื่อคนหนึ่งทำธุรกิจเครือข่าย กับอีกคนที่ไม่ได้ทำ มันก็ทำให้เรา คุยกันคนละภาษา แล้วหละค่ะ เราไม่เคยห้าม หรือ ร้องขอเวลาจากสามีเราเลยนะค่ะ เพราะทราบว่าสามีทำเพื่อครอบครัวของเรา ความมุ่งมั่นมีอย่างเปี่ยมล้น..เราไม่กล้าไปทำลายให้ เสียกำลังใจหรอกค่ะ แต่สิ่งที่สามีบอกว่า ทำเพื่อเรา เค้าถามเรารึยังว่า เราต้องการหรือไม่ เราเคยบอกสามีเราว่า เราไม่เคยอยากได้ อยากมีอะไรนักหนา เราไม่เคยเรียกร้องจะอยู่บ้านหลังใหญ่..ซื้อรถคันงาม..เราไม่เคย สามีเรามีเป้าหมายในชีวิต ตัวเราเองก็มีเหมือนกันค่ะ เราเคยหันหน้ามาคุยกันแล้วค่ะ ความคิดของเรามันสวนทางกัน เราเองก็รักสามี ไม่น้อยไปกว่าที่เค้ารักเราหรอกค่ะ ถึงแม้ทางที่เราเลือก อาจจะทำให้เราต้องเสียคนที่รักเรามากที่สุด ไปก็ตาม แต่เราก็ยังอยากจะทำอะไรเพื่อพ่อแม่เราบ้าง ถึงแม้ว่า พ่อแม่เราท่านไม่เคยเรียกร้องก็ตาม ตัวเราเองก็อายุ 36 ปี แล้วนะค่ะ หากคิดจะทำอะไร ก็ควรจะรีบคิด..รีบทำ จากคุณ : รันเซ่เองจ้า - [ 17 พ.ย. 47 16:12:27 A:10.18.4.19 X:202.59.249.227 TicketID:006646 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ใจเย็นๆดีกว่ามั้ง ปลูกต้นรักใช้เวลาตั้ง 15 ปี จะตัดทิ้งน่ะแค่นาทีเดียวก็ได้ แต่ทำไปแล้วมันไม่มีทางได้กลับคืนมาแล้วนะครับ สุดท้ายคุณอาจต้องเสียใจมากกว่าเดี๋ยวนี้ ผมอ่านดูแล้วไม่เห็นเหตุผลที่ต้องเลิกกับสามีเลย ถึงเป้าหมายจะต่างกัน ก็ไม่เห็นจะเป็นเรื่องใหญ่ ต่างคนก็ทำในสิ่งที่ตัวต้องการโดยไม่ต้องเลิกกันไม่ได้หรือ เขาก็ไม่ต้องพึ่งคุณ คุณก็ไม่ต้องพึ่งเขาเรื่องเงินอยู่แล้วนี่ จากคุณ : แสนตุ้ง - [ 17 พ.ย. 47 16:39:02 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้ายังมีรักและความซื่อสัตย์ต่อกัน ก็ขอให้อดทนไว้เถอะครับ ผมไม่เคยแนะนำใครให้เลิกกันทั้งๆที่มีความรักให้แก่กัน ไอ้คำว่าไปด้วยกันไม่ได้ มันแค่ข้ออ้างเท่านั้น ผมไม่เคยเชื่อว่า ถ้าคนเรารักกันแล้วจะยอมอดทนให้แก่กันไม่ได้ สิ่งไหนที่ไม่ดีหรือคุณรับไม่ได้ของแฟนคุณก็อย่าไปคิดตรงนั้น ให้คิดถึงแต่สิ่งที่ดีๆ แล้วมันก็จะทนไปได้เอง ลองพิจารณาให้ดีๆครับว่าคุณได้ใช้ความพยายามจนถึงที่สุดแล้วหรือยัง แต่ก็นั่นแหละครับตอนนี้คุณกำลังสับสน ผมอยากให้คุณหลบไปพักร้อนที่ๆคุณอยากไป ที่ไหนก็ได้ที่คุณคิดว่ามันสบายใจ ลองพักสมอง ผ่อนความเครียดสักสามสี่วัน รับรองสมองคุณจะแล่นยิ่งกว่าปลาไหลใส่สเก็ตซ์เสียอีก ปัญหาของใคร ใครก็คงต้องแก้กันเอาเองล่ะครับ และส่วนมากผมก็มักจะเห็นว่าทำกันได้ทั้งนั้น(แต่จะหรือไม่อันนั้นไม่รู้) ตอนอารมณ์ไม่ดีหรือเครียดคิดอะไรไม่ออก ก็ไม่ควรคิดฝืนทำอะไรทั้งนั้น ควรจะหาความสนุก(ในทางที่ถูกต้องนะครับ)มาเติมใส่ในชีวิตไว้ก่อน ทำให้ชีวิตมันสบายๆเข้าใว้แล้วคุณจะรู้ครับว่า ปัญหาชีวิตไม่มีอะไรที่คนเราคิดไม่ตกครับ... จากคุณ : โชกโชนชีวิต - [ 17 พ.ย. 47 16:55:37 A:4.63.120.102 X: TicketID:072707 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาอ่านอีกครั้ง คุณรันเซ่คะ เท่าที่อ่านดู คุณก็พยายามอย่างเต็มที่แล้ว เราเข้าใจความรู้สึกคุณนะคะ ที่เวลาอยู่บนรถกับสามี แต่เหมือนไม่มีเค้าอยู่ด้วย เราเคยโดน และเคยเป็น รวมถึงการรู้สึกว่าพูดคุยกันคนละภาษา (แต่แฟนนะไม่ใช่สามี) เพียงแต่เราคุยให้เค้าเข้าใจได้อ่ะค่ะ เลยรู้สึกว่าการประนีประนอม น่าจะเป็นวิธีที่ดี การที่เราจะตัดสินใจแต่งงานกับใคร เค้าคงมีความดีอะไรที่เราประทับใจใช่มั๊ยคะ พ่อแม่ก็คงจะไม่มีอะไรภูมิใจไปกว่าเห็นลูกมีความสุขหรอกค่ะ บางทีคนเราก็ต้องการที่จะทำอะไรบางอย่างในช่วงอายุหนึ่ง อย่างแฟนคุณก็ต้องการสร้างเนื้อสร้างตัวกับธุรกิจนี้ ซึ่งถ้าอยู่ตัว อะไร ๆ ก็จะดีขึ้น ตัวคุณเองก็อยากจะเดินไปในทางของตัวเอง ทำให้พ่อแม่ภูมิใจ ก็ลองจูนเข้ากันดูแล้ว ยังไงก็ไม่ได้ ก็ให้จากกันไปด้วยดี และแน่ใจจริ งๆ ว่าได้ใคร่ครวญอย่างดีแล้วนะคะ จากคุณ : แบ๊น แบน - [ 17 พ.ย. 47 17:04:43 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ทำ gift จากคุณ : panny - [ 17 พ.ย. 47 17:13:25 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณมากค่ะ สำหรับทุกความคิดเห็น..และทุกกำลังใจ อ่านไปน้ำตาไหลไป เพิ่งจะรู้ตัวเองว่า ภายออกนั้นดูเหมือนจะเข้มแข็ง แต่จริงๆ แล้วอ่อนแอซะเหลือเกิน บอบช้ำค่ะ เราเป็นคนปากหนักด้วย ไม่ชอบปรึกษาใคร เรื่องชีวิตคู่ความนัยไม่ให้ออก..ความนอกไม่ให้เข้า ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ที่เราไม่ได้ร้องไห้คนเดียว ขอบคุณมากค่ะ ที่สละเวลา มาอ่านปัญหาส่วนตัวของเรา ขอบคุณอย่างสุดซึ้งเลยค่ะ งานหลัก ก์คือ เข้ามาอ่าน PANTIP นี้แหละค่ะ จากคุณ : รันเซ่เองจ้า - [ 17 พ.ย. 47 17:19:36 A:10.18.4.19 X:202.59.249.227 TicketID:006646 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ถ้าเป็นผมนะ... ผมจะไม่ยอมเสียเวลาอีกแล้ว... เท่าที่อ่านดูนะ..ผมว่าเพียงพอแล้วกับการตัดสินใจ... ตัดสินใจดีดีนะครับ...หรือจะหลังไมค์ก็ได้ครับ... จากคุณ : นายคำฝอย - [ 17 พ.ย. 47 17:40:26 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เลขาอายุงานขนาดนี้ น่าจะได้เงินเดือนถึง เลข3น่ะค่ะ ลองเปลี่ยนงานดูไหมค่ะ หรือ ลองคิดทำธุรกิจของตัวเองเป็นรายได้เสริม ถ้าทำแล้วสำเร็จ แฟนคงเลิกทำ am-- มาช่วยอีกทาง ไม่ว่าง ให้คิดมากค่ะ จากคุณ : น้องต๋าว - [ 17 พ.ย. 47 17:41:08 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ให้กำลังใจนะคะ พูดไรไม่ออกอ่ะ จากคุณ : รัตมา - [ 17 พ.ย. 47 17:43:16 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ไม่อยากให้แยกจากกันเลย ตอนนี้คุณกำลังเบื่อก็คิดจะหนีไป เผื่อว่าทางใหม่จะทำให้คุณไม่เบื่ออย่างนี้ แต่อย่าลืมว่าเส้นทางใหม่ก็ไม่แน่หรอกว่าจะเป็นอย่างที่คุณคิดไว้ ถ้าเป็นอย่างนั้นคุณจะหันกลับมาเดินทางเก่าไม่ได้อีกแล้วนะคะ จากคุณ : เจ้จ๋า - [ 17 พ.ย. 47 17:56:56 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณทุกคำแนะนำ..และกำลังใจที่มอบให้นะค่ะ คุณแบนแบ๋นค่ะ เราไม่โกรธหรอกค่ะ จะว่าไปแล้วเราก็ (เคย)เป็นคนที่เอาแต่ใจ เชื่อมั่นในตัวเองมาก แต่ตอนนี้..นิสัยกำลังดีพองามค่ะ เพราะด้วยอายุที่มากขึ้น จริงๆ แล้ว ปัญหาไม่ได้อยู่ที่สามีทำธุรกิจเครือข่ายหรอกค่ะ เพราะชีวิตแต่งงานของเราทั้งคู่ก็ 5 ปีแล้วนะค่ะ เราก้าวผ่านปัญหาตรงจุดนั้นมาได้แล้วหละค่ะ เราไม่ได้ตามไปทำงานกับสามีหรอกค่ะ แต่เราไปรอสามีที่บ้านแม่เรา ถึงแม้สามีจะมารับดึก เราก็ไม่เคยบ่น เพราะยังไงก็บ้านแม่เรา จะดูหนัง..ฟังเพลง..จะนอนพัก..จะอาบน้ำ..ก็ได้ตามสบาย ได้เล่นกับหลาน(สาวฝาแฝด) ไปด้วย ทำให้หายเครียด..สบายใจ เรื่องลูก หากจะต้องถึงขั้นทำกิ๊ฟ อะไรนั่น เราก็ไม่ได้ต้องการขนาดนั้น ที่ผ่านมาก็ทำแค่ฉีดน้ำเชื้อค่ะ เพราะคุณหมอบอกว่า เราเคยตั้งครรภ์ได้โดยธรรมชาติ ถึงแม้จะเป็นท้องนอกมดลูกก็ตาม เราและสามีก็ไม่ได้มีปัญหาถึงขั้นต้องทำเด็กหลอดแก้วอะไรนั่นหรอก สาเหตุที่เราไม่เปลี่ยนงาน ก็เพราะเตรียมพร้อมที่จะมีลูกค่ะ เคยสัมภาษณ์งานใหม่ได้เงินเดือนเยอะค่ะ แต่งานก็เยอะตามเงินเดือน ขนาดงานสบายลูกยังไม่มาเกิดเลย ถ้าขืนงานเครียดกันทั้งคู่ ก็หมดกันค่ะ ทำงานที่นี่มันสบายค่ะ..เพราะทำมาหลายปีแล้ว หากจะขาด..ลา..มาสาย ก็สามารถทำได้ค่ะ เหมาะอย่างยิ่งสำหรับคนที่จะทำงานไปด้วย..เลี้ยงลูกไปด้วย เพราะลำพังสามีก็ไม่มีเวลา..ถ้าขืนมีลูกขึ้นมา ตัวเราต้องเตรียม พร้อมค่ะ ที่จะรับผิดชอบเลี้ยงดูลูกเอง ถ้าขืนงานยุ่งกันทั้งคู่ละก้อ กรรมคงจะต้องตกอยู่ที่ลูก เพราะทั้งพ่อ&แม่ มัวแต่ทำงานไม่มี เวลาเลี้ยงลูก เรามองตรงจุดนี้เป็นสิ่งสำคัญค่ะ เพราะถ้าจะให้ เราลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกอย่างเดียว ภาระทางบ้านพ่อแม่เรา ในส่วนที่เราต้องช่วยผ่อนบ้านมันก็คงจะชะงัก ครั้นจะให้เราขอเงิน สามีมาส่งเสียทางบ้านเราก็ใช่ที่..ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ มันเป็น เหตุผลที่ ทำไม เราถึงต้องดักดานทำงานอยู่ที่นี่..โดยไม่คิดจะลาออก โอว้..เราเตรียมพร้อมขนาดนี้ ลูกยังไม่อยากจะมาเกิดอีก(ก็ช่างเค้าเถอะ) ถ้าเราจะลาออกก็คือ ไปทำงานที่ต่างประเทศเลยค่ะ เรารู้ดีกว่า สำหรับทางออกของชีวิตคู่เรา หากได้อย่าง ก็ต้องเสียอย่าง ตอนนี้เราเดินมาสุดทางแล้วค่ะ..มันมาถึงทางแยก ที่เราต้องเลือกแล้ว สามีก็ทราบถึงจุดหมายในชีวิตเราค่ะว่าเรามีเป้าหมายอะไร เราทั้งคู่ต่างก็มีเป้าหมายในชีวิต..เราเคยพูดกับสามีว่า ถ้าเราไม่มีลูก ขอไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ..ไปหาช่องทางธุรกิจ ถ้าเราไป..ก็ไม่ต้องรอเรานะ หากเค้าเจอผู้หญิงคนอื่นที่ดีกว่า สามารถเติมเต็มชีวิตเค้าได้ดีกว่า ไม่ว่าจะด้วยการมีลูก หรือ ช่วยทำธุรกิจเครือข่ายร่่วมกันกับเค้า เราก็ไม่ว่าอะไรเค้าหรอก เราขอให้เค้าจำไว้อย่างหนึ่งว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา.. เราไม่มีวันที่จะเลิกรักเค้า(สามี)ได้เลย แต่เราจะไม่เหนี่ยวรั้งเค้าไว้ เค้าเป็นผู้ชายที่เรารักที่สุด รองจากพ่อเรา..และเราก็รู้ว่าเค้ารักเราที่สุดเช่นกัน สามีเราบอกว่า ไม่ว่าเราจะไปนานแค่ไหน เค้าก็จะรอการกลับมาของเรา ฟังแล้วซึ้งใจจัง..แต่เราไม่อยากจะให้เค้าปิดกั้นตัวเองเพื่อรอเราหรอก จริงๆ แล้ว เราเคยดู TV ที่สัมภาษณ์บุ๋ม(ตรีรัก) จริงๆ แล้ว ถึงแม้เค้า จะได้มาในทรัพย์สินเงินทองกับการไปทำงานที่อเมริกา แต่สำหรับในเรื่องชีวิตคู่ เค้าเองกลับรู้สึกอ้างว้าง..โดดเดี่ยว ซึ่งดูแล้วตัวเราเองแม้จะมีชีวิตคู่..เราก็ยังรู้สึกโดดเีดี่ยวไม่ต่างจากเค้า เราลองถามตัวเองว่า เรายังต้องการจะไปใช้ชีวิตอย่างบุ๋มมั๊ย ? คำตอบคือ เราว่า เราสามารถทำได้นะ เพื่อครอบครัว เพื่อพ่อแม่เรา.. ชีวิตคนเราเกิดมาอีกไม่กี่ปีก็ตายแล้ว...ก่อนที่จะตาย เราอยากจะทำให้ทุกคนในครอบครัวอยู่กันอย่างมีความสุข เราชอบที่จะเป็นผู้ให้มากกว่า จะเป็นผู้รับ ที่ผ่านมาพ่อแม่เราไม่เคยที่จะ เรียกร้องอะไรจากเราหรอก เพราะท่านเกรงใจเรา แต่เราบอกแล้วว่าตัวเรา ชอบที่จะเป็นผู้ให้ แต่เราต้องมีก่อนนะ..เราถึงจะให้ได้ ถ้าเรามีเงินเยอะๆ เราจะส่งเสียหลานเราให้เรียนสูงๆ โดยที่ไม่ได้หวังว่าจะให้หลานมาเลี้ยงเรา ตอนแทนหรอกนะ แค่เป็นเด็กดีของพ่อแม่เค้าก็พอแล้วหละ ทางเดินชีวิตที่เราจะเลือก...หากเราสามารถทำได้อย่างที่เราตั้งใจ เราคงมีความสุขอิ่มเอมใจเป็นที่สุด..นี่แหละคือเป้าหมายในชีวิตเรา ดูเหมือนเรามีทางออกของเราแล้วเลยเนอะ.. จากคุณ : รันเซ่เองจ้า - [ 17 พ.ย. 47 18:09:07 A:10.18.4.19 X:202.59.249.227 TicketID:006646 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อยากจะบอกว่าเราเองก็เคยเจอปัญหาในครอบครัว โดยมีสาเหตุมาจากธุรกิจเครือข่าย...นั่นเหมือนกัน สามีเราเริ่มทำ...ตอนที่เราท้องแก่ 7 เดือน ช่วงที่ทำธุรกิจนั่นกลับบ้านดึกดื่น เสาร์อาทิตย์ก็ไม่อยู่บ้าน ปล่อยให้เราต้องดูแลตัวเองทุกอย่าง บางวันไปกินข้าวด้วยกันก็คอยแต่มองนาฬิกาบ่อย ๆ กลัวว่าจะไปเซ็นเตอร์สาย ทำเอาเรากินข้าวแทบไม่ลง พอเราคลอด เค้าแทบจะไม่เคยอุ้มลูกเลย เราร้องไห้หลายครั้ง ขอร้องให้เค้าเลิกทำไอ้ธุรกิจบ้า ๆ นั่น บอกเค้าว่าเงินจะมีประโยชน์อะไร ถ้าต้องแลกกับเวลาที่จะได้อยู่ใกล้ชิดลูก แต่ไม่สำเร็จ แถมยังหมดเงินไปกับการซื้อสินค้าที่เราไม่ต้องการหลายต่อหลายหมื่น เหตุการณ์พลิกผันมาเกิดขึ้นตอนที่แม่เราเข้าโรงพยาบาล เราอยู่ในภาวะจิตใจไม่ปกติ ทั้งแม่ที่ป่วย ทั้งลูกอ่อน สามีเราเริ่มไปเซ็นเตอร์น้อยลง และหันมาดูแลครอบครัวมากขึ้น ตอนนี้สามีเราเลิกทำธุรกิจเครือข่าย...นั่นแล้ว เค้าคุยให้ฟังทีหลังว่าช่วงที่ยังทำอยุ่นั่นมันเหมือนกับหน้ามืดตามัว ถูกคนในเครือข่ายใช้จิตวิทยาในการจูงใจต่าง ๆ นา ๆ จนความคิดกลายเป็นแบบนั้น พอออกมาห่าง ๆ อิทธิพลพวกนี้ก็น้อยลง ลองหาวิธีดึงความสนใจเค้าออกมาก่อนดีไหม เราว่าคนส่วนใหญ่พอทำธุรกิจอันนี้ถึงช่วงหนึ่งก็จะเลิกไปเอง อย่าให้เรื่องแบบนี้ทำให้คุณต้องสูญเสียครอบครัวไปเลย ประเด็นเรื่องไม่มีลูก เราว่ามันคนละเรื่องกันนะ มันไม่ใช่สาเหตุที่น่าจะทำให้คุณเลิกกัน ถ้าคุณและเค้ายังรักกันอยู่ จากคุณ : ขอไม่บอก - [ 17 พ.ย. 47 18:16:12 A:192.9.200.217 X:203.146.51.254 TicketID:074105 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จากจำนวนเงินเก็บที่คุณมี กับฟังที่คุณเล่าในศักยภาพตัวคุณเอง ไม่ลองหาธุรกิจส่วนตัว (ที่ไม่ใช่แบบที่สามีคุณทำ) ทำดูหรือคะ ถ้าทำแล้วธุรกิจมันเติบโต ให้ผลอย่างที่สามีคุณคาดหวังไว้กับสิ่งที่เค้ากำลังทำ อาจจะเปลี่ยนใจเค้าให้หันมาหาธุรกิจที่คุณจับอยู่ก็เป็นได้นะคะ ส่วนเรื่องลูก ถ้าทำอย่างแรกสำเร็จ ปัญหาเรื่องลูกก็จะแก้ไขได้เองค่ะ เรื่องอื่น ๆ เช่น ความเห็นไม่ตรงกันในเรื่องพ่อแม่ของคุณ หรือการไปทำงานต่างประเทศไม่สามารถให้คำแนะนำได้ค่ะ เรื่องความรักและความสัมพันธ์ของคุณกับสามี ความเห็นด้านบนให้ไว้ดีแล้วค่ะ ถ้าคุณยังรักกันอยู่ อยากให้ร่วมกันฝ่าฟันปัญหาไปนะคะ เพราะคนบางคนในชีวิตของเค้ายังหาคนที่รักและซื่อสัตย์กับเค้าแบบคุณไม่ได้เลย ขอให้คุณโชคดีค่ะ จากคุณ : หมูหัน (น่ากิน) - [ 17 พ.ย. 47 18:18:02 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แยกเป็นเรื่องๆนะคะ เราว่าคุณเครียด และน้อยใจหลายด้าน 1.เรื่องลูก ปรึกษาหมอนะคะ อย่ามาโทษกันเอง เครียด ถ้าหมอคนนี้ไม่ได้ ก็เปลี่ยนหมอ ที่เมกาพึ่งมีคน 57 มีลูกแฝด เราว่า 36 นี่ เด็กๆ มีอะไรกันบ่อยขึ้น เปลีี่ยนสถานที่บ้าง ไปเที่ยวกันสองคนบ้าง 2.เรื่องที่คุณจะทิ้งสามี เพื่อพ่อแม่ พ่อแม่คุณจะอยู่ได้อีกกี่ปี ที่คุณช่วยผ่อนบ้านก็น่าจะพอ เราว่าคงไม่มีพ่อแม่คนไหน มีความสุข ที่เห็นครอบครัวลูกพังเพื่อพ่อแม่ 3.คนเราต้องมีศีลธรรม มีความรับผิดชอบ แต่งกันมาแล้วจะมาทิ้งกันง่ายๆได้ไง มีอะไรก็ค่อยๆคุยกัน 4.คบหาเพื่อนฝูงบ้าง ไม่ใช่มีแต่สามี ทำให้คุณยึดเขาเป็นศูนย์กลางมากไป ต่างคนต่างเครียด 5.เราว่าเขาดีมากเลยนะ ไม่มีเวลา ก็ยังขับรถรับส่งคุณ คุณก็น่าจะส่งเสริม อยากฟังเพลงก็ใช้หูฟัง 6.เลิกกันมันง่ายนะคะ แล้วอย่ามานั่งเสียใจทีหลัง จากคุณ : ม่ายค่ะ - [ 17 พ.ย. 47 18:20:42 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณมากค่ะ สำหรับคำแนะนำที่ดี และมีค่ายิ่งสำหรับเราในเวลานี้ ยอมรับว่าสับสนในชีวิตมากๆ ค่ะ ปกติเป็นคนไม่ติดสามีค่ะ ต่างคน ต่างมีสังคม มีเพื่อนของตัวเองค่ะ ก็เหมือนกับต่างคน ต่างดำเนินชีวิตของตัวเองไป เรายังรักกันมากค่ะ จะว่าไปแล้ว เราทั้งคู่มีอะไรที่แตกต่างกันมาก ซึ่งแฟนเราเค้ามักจะพูดเสมอว่า คู่เราเป็นเหมือน "ความแตกต่างที่รวมเป็นหนึ่งเดียว" ปกติเราเป็นคนมองโลกในแง่ดี..มีอารมณ์ขันมากนะค่ะ แต่ตอนนี้ ขันไม่ออกแล้วหละค่ะ ยอมรับว่าเบื่อหน่ายกับชีวิตแบบนี้ เป็นแบบนี้มา 5 ปีแล้วนะค่ะ และยังคงจะต้องเป็นไปอีกเรื่อยๆ เรื่องที่จะห้าม..หรือ ดึงสามีออกมาจากธุรกิจเครือข่ายนี้ เราคงไม่มีทางทำเช่นนั้นหรอกค่ะ เพราะนั่นคือสิ่งที่เค้าได้ทุ่มเท ที่ผ่านมาเราก็คอยให้กำลังใจ และอยู่เคียงข้างเค้ามาโดยตลอดค่ะ แต่ก็อย่างที่บอก ตัวเราเองก็มีเป้าหมายในชีวิตที่อยากจะทำเหมือนกันค่ะ เออ..สำหรับวันนี้ขอตัวกลับบ้านก่อนนะค่ะ พรุ่งนี้เช้า เจอกันใหม่ค่ะ ยังไง เราก็ต้องขอบคุณอีกครั้ง สำหรับทุกคำแนะนำที่ล้วนมีประโยชน์ และให้แง่คิดที่ดีกับเรา อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจ และใจเย็นขึ้นมาเยอะเลยค่ะ จากคุณ : รันเซ่เองจ้า - [ 17 พ.ย. 47 18:35:22 A:10.18.4.19 X:202.59.249.227 TicketID:006646 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาเป็นกำลังใจล่ะกัน ไม่ขอออกความเห็นนะคะ คิดและไตร่ตรองให้ถ้วนถี่ก่อนตัดสินใจนะคะ จากคุณ : มีอมยิ้ม - [ 17 พ.ย. 47 18:58:22 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาให้กำลังใจนะคะขอให้คุณเข้มแข็งและมีกำลังใจในการแก้ไขกับปัญหานะคะ จากคุณ : คมกุหลาบ - [ 17 พ.ย. 47 20:32:03 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : deep @s love - [ 17 พ.ย. 47 20:43:14 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เข้ามาเป็นกำลังใจค่ะ แล้วก็เข้าใจที่คุณอึดอัดกับอาชีพเสริมที่ดูจะกลายเป็นอาชีพหลักของสามีคุณ เขามีเป้าหมายที่ดีนะคะ ที่อยากให้ครอบครัวสบาย แต่โดยวิธีการ คุณรับไม่ได้ ยังสนับสนุนให้ค่อย ๆ แก้ปัญหาไปทีละอย่างค่ะ ไม่อยากให้มีการเลิกร้าง เราะคุณเองก็บอกว่า ยังรักกันอยู่ มันน่าเสียดายนะคะ รักกันมันไม่ง่าย จากคุณ : เจ้านุ้ย - [ 17 พ.ย. 47 21:35:51 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สรุป สามีไม่ค่อยดูแลเอาใจใส่ สามีไม่มีเวลาให้ ... ในขณะที่คุณมีเวลาเหลือเฟือ เพราะไม่มีลูกให้ดูแล คุณเลยจะทิ้งสามีไปทำงานเมืองนอก ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เป็นเรานะ เราคงไปซื้อไวแอกก้า(เขียนถูกป่าว) แล้วก็แต่งตัวสวยๆเซ็กซี่ทุกๆวัน เดี๋ยวสามีก็หันมาสนใจเองแหละ แล้วก็ช่วยสามีทำแอมเวร์(ช่วยในทางที่ถูกนะไม่ไปยัดเยียดเพื่อนๆ) สำหรับเราสามีคือคนที่จะต้องนำ (ดังนั้นก่อนแต่งต้องเลือกให้ดี ว่าคนๆนี้นำเราได้ไม่ใช้ให้เราไปนำ) เมื่อเค้านำเราก็จะต้องตาม เป็ยภรรยาที่ดีต้องช่วยสามี ความผันของเค้าคืออะไร เราจะช่วยประคับประคองให้เป็นจริง หนึ่งครอบครัวแต่สองความผัน พังมาเยอะแล้ว สุดท้ายไม่มีใครได้ดีสักคน ถ้าคุณไปทำงานเมืองนอกก็เตรียมตัวหย่าให้เรียบร้อย เราโอกาสที่คุณจะเลิกกันสูง จากคุณ : ~Nk~ - [ 17 พ.ย. 47 21:41:59 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อยากบอกว่าเหมือนกัน 30 แล้ว ไม่รู้เลย ชีวิตจะเป็นยังไง เพื่อนรุ่นเดียวกัน สอบได้ที่ 1 เอกฟิสิกส์ของมหาวิทยาลัย เลือกไปสอน รร. ที่อมก๋อย ไปมาแสนลำบาก ปัจจุบัน มันบอกเงินเก็บเป็นแสนแล้วไม่ค่อยได้ใช้ มีความสุขมาก กินผักเก่ง ได้เมียแถวนั้น ไม่สวยอย่างแรงในสายตาเราๆ แต่ขยัน ซื่อน่ารัก เป็นเมียที่ดี ไปหาแต่ละทีคนไปหาแสนลำบาก ไปก็ไปนั่งให้คนอมก๋อยปลอบปัญหาชีวิต อีกคนเป็นพยาบาล เงินเดือนเก็บลูกเดียว ขายหมูปิ้งไม้ละ 2 บาท กำไรวันละ 800 เอากำไรมากิน มาส่งน้องเรียน เป็นสาวโสด กะว่าจะทำจนเกษียรแล้วเอาเงินเดือนมากินตอนแก่ มีความสุขดี ปิ้งไปร้องเพลงไป เพื่อนอีกคนจบประมง ดันได้ทำงานแกรมมี่ เงินเดือนสูงลิ่ว ไม่ค่อยมีเวลาเจอใครแม้แต่ครอบครัว ตอนนี้ลูกมันอยู่ ป.อะไรก็ตอบไม่ได้ จิตใจอ่อนไหว ว่านิดหน่อยก็ร้องไห้ แต่พอพูดเรื่องงานถึงไหนถึงกัน มีความสุขสุดๆ เพื่อนเรา 3 คน มาจาก ม.ปลายเดียวกัน แต่ค้นหาตัวเองเจอหมดเลย เหลือแต่เรา ไม่รู้อะไรเลย จะทำยังไงกับชีวิต เศร้ามากๆ จากคุณ : บัว (G-7) - [ 17 พ.ย. 47 22:42:05 ]

ความคิดเห็นที่ 33 โทษๆๆค่ะ ส่งทู้ผิดค่ะ ตายๆๆๆ จากคุณ : G-7 - [ 17 พ.ย. 47 22:42:32 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ลองพยายามรักษาครอบครัวไว้อีกนิดเถอะค่ะ น่าเสียดายความรัก ออกไปในโลกกว้าง เจอคนหลายประเภท ถ้าคุณไปตกหลุมใครที่ไม่ดี จะน่าเศร้ามากๆ เราว่าสามีกำลังทำเพื่อคุณ เขาก็ทราบว่าคุณอยากสร้างฐานะ ทั้งของตัวเองและพ่อแม่ อยากมีลูก บังเอิญเขาเข้าไปพบกับธุรกิจนี้ และคิดว่าน่าจะเป็นทางที่ดีที่จะช่วยให้คุณกับลูกมีทุกๆ อย่างที่คุณอยากได้ อย่างน้อย เขากลับดึกดื่นก็ยังอุตส่าห์มารับคุณนะคะ ให้โอกาสเขาอีกสักนิด เราไม่ได้สนับสนุนธุรกิจนี้ แต่สามีคุณก็ไม่ถึงกับลาออกจากงานมาทำเต็มตัว เขาคงไม่ได้หลงใหลมากเกินไปกระมัง เรื่องลูก ลองไปปรึกษาคุณหมอที่ศิริราชดีไหมคะ หมอที่ช่วยคุณอิ่งอ้อย น้องสาวคุณอิ๋งอิ๋งน่ะค่ะ ถ้าลองถึงที่สุดแล้ว ไม่มีลูก คุณก็ยังมีหลานน่ารักตั้งสองคนนะคะ ถามตัวเองซิว่ายังรักสามีอยู่หรือเปล่า ถ้ายังรัก ก็ลองพยายามอีกหน่อยนะคะ โชคดีค่ะ จากคุณ : อโนฯ - [ 17 พ.ย. 47 23:26:56 A:203.209.115.15 X: TicketID:018295 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ไม่น่าเชื่อว่าสินค้าประเภทนี้จะส่งผลได้ อย่างน่าสะเทือนใจต่อสถาบันครอบครัว ....... สำหรับความเห็นเรา.. คงไม่มีอะไร นอกจากให้คุณรอ ... รอวันที่เขาคนเดิมจะกลับมาหาคุณค่ะ นึกถึงความดีเขาไว้มากๆนะคะ ในความคิดของเขาตอนนี้ก็คือ เขาทำอย่างนี้..ทุ่มสุดตัวก็เพื่อคุณและคำว่าครอบครัว ก็เพราะเขารักคุณไม่ใช่หรือ คุณก็ปล่อยเขาไปสักพักเถอะค่ะ.. หาอะไรใกล้ตัวที่ตรงกับความชอบของคุณทำดีกว่า จะได้ไม่ฟุ้งซ่านมาก.. จากคุณ : atmind - [ 18 พ.ย. 47 00:12:53 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ลองไปสงบจิตสงบใจ นั่งงสมาธิ ให้จิตใจผ่องแผ้วแล้วค่อยๆคิดดีกว่าว่าจะทำไง..สามีผิดแค่ไม่มีเวลาให้ สาเหตุมาจากการทำงาน ทำเพื่อครอบครัว เรื่องอื่นไม่มี ...แล้วคุณจะทิ้งเขาไปแค่นี้หรือค่ะกับคนที่คบกันมา 10 ปีอยู่กันมา 5 ปี ความรักมันหล่นไปตรงไหนเอ่ย...คิดให้ดีๆ คุณก็อายุเริ่มมากขึ้น จะไปหาคนที่จริงใจรักคุณได้ทีไหนอีก..เบื่อกลองเข้าวัดบปัดขี้ฝุ่นในใจมั่ง จากคุณ : honeybfit - [ 18 พ.ย. 47 12:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คุณเคยมาโพสต์กระทู้ครั้งหนึ่งใช่ไหมคะ จำได้ คุณเป็นคนที่เล่าเรื่องอะไรได้น่าอ่านมาก คุณต้องการอะไรจากชีวิตนัน คุณต้องถามตัวเอง แต่ถ้าจะเลิกกับสามี ก็อยากให้ลองแยกกันอยู่ก่อน เพราะคนเราพอเลิกกันไปแล้วจริงๆ สูญเสียกันไปแล้วจริงๆ เราจะได้พบอีกมุมมองหนึ่งนะคะ อยากให้คิดถึงตอนแก่ตัวไปอายุหกสิบเจ็ดสิบ คุณจะอยู่คนเดียวได้ไหมโดยไม่มีครอบครัวของคุณเอง ทั้งสองทางเลือกก็มีทั้งข้อดีข้อเสีย ถ้าคุณจะอยู่กับสามีต่อไป ก็ต้องปรับทัศนคติให้ตัวคุณมีความสุขกับความจริงมากขึ้น ปล่อยวางได้มากขึ้น ซึ่งอาจทำให้มีลูกก็ได้ ออกกำลังกายทุกวัน ถ้าเลือกจะแยกกับสามี ก็อยากให้แยกกันอยู่ก่อน อย่าเพิ่งแยกกันถาวร เผื่อคุณจะเปลี่ยนใจทีหลัง ชีวิตที่เมืองนอกเหงามากนะคะ เราเคยอยู่มาก่อน ไม่ว่าคุณจะเลือกทางไหน ก็ขอให้คุณโชคดีค่ะ ความกตัญญูของคุณจะส่งให้คุณมีชีวิตที่ดีแน่นอน จากคุณ : ก - [ 18 พ.ย. 47 13:50:01 A:203.113.61.102 X:203.150.217.117 TicketID:014133 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อยากจะขอขอบคุณ..ทุกๆ ความคิดเห็น และ กำลังใจที่ส่งมาให้ และขอขอบคุณ..คห.ที่ 37 คุณ ก ที่ยังอุตส่าห์จำกันได้ว่าเราเคยโพสต์กระทู้ไว้ เราหายไปนานเลยค่ะ ตั้งแต่ต้องให้มีรหัสผ่านอะไรนี่ เราก็เป็นผู้อ่านอย่างเดียว นี่กลับมา เพราะมีเรื่องสับสนในชีวิต อยากได้ความคิดเห็นดีๆ จากเพื่อน ๆ จากวันนั้น..ถึงวันนี้..ชาวสวนลุมฯ ไม่เคยทำให้เราผิดหวังเลยค่ะ เรายังคงได้รับคำแนะนำที่มีคุณค่า..จากคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จากความคิดเห็นที่ได้เสนอแนะเข้ามา..เราสัมผัสได้ถึงความจริงใจ..ความมีน้ำใจ ของเพื่อนร่วมโลก..ชาวสวนลุมฯ ซาบซึ้ง..เป็นปลื้ม..เป็นที่สุดเลยค่ะ บทสรุปของเราก็คือ เลือกที่จะไปต่างประเทศค่ะ หากทุกขั้นตอน ในการขอวีซ่าผ่านเรียบร้อย ขั้นตอนต่อไปของเรา ก็คือ.... ลางานแบบ Without Pay 4-6 เดือน เพื่อไปหาช่องทางธุรกิจ แต่ตอนนี้ ยังไม่ได้ดำเนินการอะไรเลยค่ะ สิ่งที่เราอยากทำ เล่าคร่าวๆ นะค่ะ เราอยากจะทำ Export (Only) ค่ะ Import คงไม่ไหวค่ะ เพราะตอนนี้ กลัวนำเข้ามาแล้ว ขายไม่ได้ เราคงจะทำในลักษณะลอง Walk In เข้าไปติดต่อตามร้านค้า อาจจะนำ Catalog / ตัวอย่างสินค้าที่น่าสนใจไปด้วย เพื่อให้เค้าลองเลือก หากดูแล้วทุกอย่างตรงกับความต้องการ O.K. ก็ให้เค้า Order มา เราก็จะหาแหล่ง ผู้ผลิต ในเมืองไทย ส่งไปให้เค้า นี่แหละ คือ สิ่งที่เราคิดจะทำ หากทำได้ดี ธุรกิจ ไปโลด เราก็คงจะ ไป ๆ มา ๆ ทำแบบนี้ เจ็บตัวน้อยหน่อย เราไม่อยากลงทุนอะไรมากมาย หลายคนอาจจะคิดว่า อุตส่าห์ให้คำแนะนำแล้ว ทำไมเราไม่ยอมทำตาม ขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะค่ะ ทุกๆ คำแนะนำ เราขอน้อมรับไว้ พร้อมทั้ง ได้นำมาพิจารณาใคร่ครวญ..ไตร่ตรอง..อย่างถี่ถ้วนแล้วหละค่ะ ตัวเราเอง..เป็นผู้ที่รู้ดีที่สุดว่า..เป้าหมายในชีวิต..เราต้องการอะไร เพราะฉะนั้น ทางเลือกของเรา อาจจะทำให้บางท่านไม่เห็นด้วย อาจจะมองดูเหมือนกับว่า ช่างไร้สาระ..ฟุ้งซ่าน..เพ้อเจ้อ..ฝันเฟื่อง เราคุยกับสามีเราแล้วค่ะถึงเป้าหมายนี้ เค้ารู้จักเราดีที่สุดรองจาก พ่อแม่เรา..เราเป็นคนที่ดื้อรั้นค่ะ หากมีเป้าหมายอะไรแล้ว เราจะต้องพยายามทำให้ได้..สำเร็จหรือไม่..เราไม่กลัว ถึงวันนี้..ด้วยวัยขนาดนี้..ถึงแม้ชีวิตไม่ได้โชกโชนมากนัก แต่ก็พอมีภูมิต้านทาน ในการตั้งรับ..กับการเผชิญหน้า..อีกมุมหนึ่งของโลกใบนี้..ที่ๆ เราไม่เคยได้สัมผัส ขอเราออกไปสู้สักตั้ง..ก่อนที่เราจะต้องมาเสียดายและพูดกับตัวเองว่า “ หากย้อนเวลากลับไปได้เราจะทำอย่างนั้น..อย่างนี้ ” ไม่มีคำว่าสาย “สำหรับการเริ่มต้น” แต่หากเราเริ่มต้นช้าเกินไป เกรงว่าสังขารจะไม่อำนวยค่ะ สามีเราเค้าบอกว่า ไม่ว่าจะนานแค่ไหนเค้าก็จะรอการกลับมาของเราค่ะ ต่างคนต่างก็ไม่คิดที่จะมีใครใหม่..แต่มีความคิดที่จะเดินไปตามจุดหมายของตัวเอง เราก็คงจะต้องแยกกัน(ชั่วคราว) เพื่อออกไปตามหาความฝันของตัวเอง เราอาจจะไม่ต้องนัดเจอกันที่ บนทางช้างเชือก เฉกเช่น โกโบริ กับ อังศุมาลิน แต่จุดหมายปลายทางของเราทั้งคู่..อยู่ที่ความมั่นคงของหัวใจของเรา..มากกว่า ให้หัวใจนำทางดีกว่า..เรามาพบเจอกันอีกหรือไม่นั้น โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ บ่อยครั้ง..ที่เรารู้สึกผิดที่เราไม่ได้ช่วยสามีทำธุรกิจเครือข่ายฯ นี้ แต่เราก็ไม่ได้ต่อต้านใดๆ อะไรทั้งสิ้น ก็อย่างที่บอกแหละเราคิดเสมอว่า “มือไม่พาย..(ก็)อย่าเอาเท้าลาน้ำ” ไม่ว่าเราจะต้องฟังเทป(ผู้ที่สำเร็จ) กี่ม้วน..กี่ปีมาแล้วก็ตาม ตรงจุดนี้เรามันไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับเราเลย เพราะเราก็ได้ข้อคิด..ปรัชญา..ได้เห็นความพยายามในการสู้ไม่ถอย.. ความมุ่งมั่น..ความแน่วแน่..ความตั้งใจจริง..ที่จะประสบความสำเร็จในธุรกิจ ที่เค้าได้เลือกเดิน..เราได้ข้อคิด..แนวทางการดำเนินชีวิตที่ดีๆ จากการฟังเทป ประสบการณ์ของผู้ที่สำเร็จในธุรกิจ..ล้วนเป็นตัวอย่างที่มีคุณค่าทั้งสิ้น หากเราสามารถนำมาใช้ได้ในชีวิต เราก็ไม่ต้องดำเนินชีวิตแบบ “ขวางหิน..ถามทาง” อีกต่อไป ซึ่งเราจะนำไปประยุกต์ใช้กับชีวิตเรา แน่นอนที่สุด ทางเลือก หรือ เป้าหมาย ในการดำเนินชีวิตของแต่ละคน ย่อมไม่เหมือนกัน มันขึ้นอยู่กับ Background ชีวิตที่ผ่านมาของแต่ละคน เราไม่ได้เป็นคนที่โหยหาความรัก..เพราะเราได้รับความรักที่เปี่ยมล้นแล้ว ไม่ว่าเราจะอยู่ตรงส่วนไหนในโลกใบนี้ หากเราจะต้องเผชิญกับปัญหาต่างๆ ที่อาจจะทำให้เราต้องผิดหวัง..ท้อแท้..อ่อนล้า..หมดแรง..ใดๆ ก็ตาม ถึงแม้บางขณะ..ชีวิตเราดูเหมือนว่า..เรากำลังเดินอย่างโดดเดี่ยวอ้างว้าง แต่เราก็ไม่เดียวดาย..เพราะเพียงแค่เรา..หันหลังกลับมา.. เราก็ยังคงมีพ่อ..แม่..พี่..น้อง..สามี..เพื่อน..คอยอ้าแขนรอรับเรา.. คอยฉุดมือให้เราลุกขึ้นสู้อีกครั้ง..เป็นหลักพักพิง..คอยเป็นกำลังใจให้.. ซึ่งเราว่า เราเป็นคนที่โชคดีนะ เราไม่กลัว..ว่าบั้นปลายชีวิตเราต้องอยู่ อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายหรอก..เพื่อนฝูงที่ยังครองตัวเป็นโสดก็มี พี่..ป้า..น้า..อา..น้อง..ญาติเราที่เลือกที่จะอยู่เป็นโสดก็มี เมื่อยามแก่เฒ่า คงจะยังมีพวกพ้องที่ชวนกันไปเข้าวัด..หรือท่องเที่ยวทั่วโลกได้สบายค่ะ เขียนมาซะยืดยาว..เบื่ออ่านกันรึยังค่ะ..ยังไงก็ขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็นนะค่ะ จากคุณ : รันเซ่เองจ้า - [ 18 พ.ย. 47 16:54:37 A:10.18.4.19 X:202.59.249.227 TicketID:006646 ]

ความคิดเห็นที่ 39 หวัดดีจ้ะ คุณ"รันเซ่เองจ้า" และสำหรับคุณ "ก" ด้วยจ้ะไม่นึกเลยว่าเราจะใจตรงกันมากๆ ทั้งคำทักทายเจ้าของกระทู้ (แสดงว่าเป็นแฟนเก่ารันเซ่ฯ พร้อมๆ กะเราเลยนะเนี่ย) และความคิดเห็นที่ให้ไว้ (อย่างที่คิดไว้เมื่อวานเปี๊ยบเลย) จริงแล้วอยากจะตอบตั้งกะเมื่อวานแหละ แต่ว่าจำตัวเองไม่ได้น่ะจ้ะ เหตุผลก้อเหมือนกับคุณรันเซ่ฯ น่ะแหละปกติเข้ามาอ่านอย่างเดียวไม่ค่อยได้ตอบ และถ้าจะตอบต้องสมัครบัตรผ่าน ซึ่งก้อเคยทำไว้นานแล้วน่ะจ้ะ มันเลยลืม (-_-') เข้าเรื่องดีกว่าจ้ะ... สำหรับเราที่อยากจะบอกคุณก็คือ เราก็ยังอยากเห็น(รับรู้) ทุกๆ คู่ที่ตกลงใช้ชีวิตร่วมกัน โดยเฉพาะด้วยความรัก อยู่ด้วยกันไปนานๆ จนกว่าจะล้มหายตายจากไปจากกันนะจ๊ะ ช่วงเวลาที่ค่อนข้างกฤติ เราคิดว่าการที่คนคู่หนึ่งเคยใช้ชีวิตร่วมกัน ถ้าลองแยกๆ กันสักพัก เพื่อให้แต่ละคนได้มีเวลาอยู่กับตัวเองสักพัก และแต่ละคนได้มีเวลาทบทวนเรื่องต่างๆ ที่ผ่านมาบ้าง เราคิดว่ามันน่าจะช่วยได้นะ แต่จากที่อ่านมาแล้วเหมือนกับว่าคุณก็มีคำตอบไว้ในใจอยู่แล้วว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตต่อไป สุดท้าย...ชีวิตของคุณจะทำอย่างไร ก็ขึ้นอยู่กับคุณ อะไรที่คุณคิดทบทวนอย่างดีที่สุดแล้ว และตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าจะไปทางไหน เราก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณ (ตลอดไป) ขอให้คุณโชคดีนะคะ และ หวังว่าเราคงได้มีโอกาสมาร่วมรับรู้สิ่งดีๆ ในชีวิตของคุณอีก (อะไรที่เกิดขึ้น ที่ทำให้เราคิดว่ามันไม่ดีกับชีวิต ขอให้คุณรันเซ่ฯ คิดว่ามันเป็นบททดสอบของชีวิตนะคะ) ปล. เราจำได้ว่าเมื่อครั้งก่อนที่คุณมีเรื่องไม่สบายใจมีคนมาแนะนำให้เขียนลงบนกระดาษ โดยแต่ละย่อหน้าให้แบ่งเขียนเป็นหัวข้อๆ น่ะค่ะ ถ้าคุณยังจำได้ช่วยบอกเราหน่อยได้มั๊ยคะ เราอยากได้น่ะค่ะ ถ้าไม่สะดวกส่งมาทางเมล์ก็ได้ค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ เฮ่อออออ นั่งรอบัตรผ่านอยู่นะเนี่ยยยยยยยยยยย เขียนไว้ตั้งนานแระ เมื่อไหร่บัตรผ่านจะได้น้ออออออออออ รอเป็นชั่วโมงแย้ววววววววว ปล.2 ช้าไปอีกวันแระ เพราะเพิ่งได้วันนี้เอง จากคุณ : mayadayso@hotmail.com - [ 19 พ.ย. 47 17:15:50 A:61.90.0.121 X: TicketID:066171 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เข้ามาอ่านอีกครั้ง ก็ขอให้กำลังใจครับ เราเคารพในการตัดสินใจของคุณ เพราะคิดว่าคุณคงตัดสินใจดีแล้ว ยังไงก็ขอให้โชคดีครับ... จากคุณ : QDora - [ 20 พ.ย. 47 09:30:47 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เห็นใจคุณมากค่ะในฐานะลูกผู้หญิงด้วยกันแต่ลองคิดอีกทางนะคะ 1.ถ้าคุณมีลูกด้วยกันในวันที่พ่อและแม่ยังไม่มีทุกอย่างรองรับชีวิตวันที่เขาเกิดมาจะทุกข์กว่านี้ไหมคะ 2.คุณอาจไม่อยากอยู่บ้านหลังใหญ่ ไม่อยากนั่งรถคันโต แล้วลูกล่ะคะ 3.วันนี้คุณทุกข์ที่แฟนทำเพื่อครอบครัว แต่ยังมีผู้หญิงอีกมากมายที่สามีไม่เคยใส่ใจครอบครัว แต่สุดท้ายก็ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะคุณยังพอมีโอกาสมีลูกด้วยกันแต่ดิฉันหมอห้ามไม่ให้มีลูกอย่างเด็ดขาด จากคุณ : angeltk - [ 28 พ.ย. 47 20:06:56 ]