พักนี้จิตใจหวั่นไหวพิกลค่ะ
ต่อหน้าใครๆก็ยังเฮฮา เข้มแข็ง สนุกสนานไปได้เรื่อยๆ
แต่ข้างในลึกๆยังไงมันก็ยังเศร้าใจเล็กๆ เรียกได้ว่ายังเฮิร์ทอยู่นั่นเองค่ะ
เคยคิดอยู่เสมอมา ว่าการที่เป็นตัวของตัวเอง
ทำตัวสบายๆแบบรู้จักกาลเทสะ สนุกสนานตามสมควร
เข้มแข็งในสิ่งที่ควรและอ่อนแอตามโอกาส
มีความเป็นมิตรมากพอที่จะทำให้คนที่เราชอบอยู่ด้วยแล้วสบายใจ
ไม่ต้องเกร็ง ไม่ต้องเก็ก หรือไม่ต้องเครียดเวลาที่อยู่กับเรา
พยายามทำตัวเป็นน้ำใสไหลเย็นอย่างที่ใครๆเคยบอกในกระทู้ล่างๆเคยบอกไว้
แต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้ผลจริงๆ
ความชอบของคนๆนึงที่จะมีให้กับคนอีกคนนึง
มันคงต้องมีส่วนประกอบมามากมายกว่าคำว่าสบายใจ
อาจเป็นบางสิ่งบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้
บางสิ่งบางอย่างที่อาจจะยังมีไม่พอในตัวตนของคนที่เราไว้ใจที่จะพูดทุกอย่างให้ฟัง
คำว่าเพื่อนที่ดี คนที่อยู่ใกล้แล้วสบายใจ ไม่ว่าอย่างไรก็ตามมันก็ไม่ได้สะกดเหมือนคำว่าคนรัก หรือ คนที่เราชอบ
เพิ่งแห้วมาค่ะ อยากจะมาบ่นให้ฟังเท่านั้นเอง
เมื่อคืนอาบน้ำก็ร้องเพลงไปด้วยอาบไปด้วยเรื่อยๆ
" สักวันน้ำตาจะหมดไป จะประคองหัวใจที่ร้าวราญ สักวันที่คงไม่นานจะแกร่งกว่านี้ สักวันน้ำตาจะหมดไป จะรักษาหัวใจให้หายดี เพียงแต่วันนี้จะผ่านจะทนให้พ้นยังไง"
"แม้ว่าในวันนี้มีน้ำตา จะข่มมันให้ไหลอยู่ข้างใน ความฝันนั้นจบไป แต่ยังเหลือตัวชั้น อดทนและปลอบใจ จะไม่ยอมหมดหวัง"
"ผิดตรงไหนก็ไม่รู้ ที่กลายเป็นคนแสนดี เป็นคนดีแล้วมันไม่มีใคร อยากจะเลว อยากเลวให้มันรู้ไป เผื่อมีใครสักคนต้องการก็พอ"
"จุดจบเธอจากไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงแค่ความเจ็บปวดที่ยังรวดร้าวและรุนแรง จุดจบมันก็คือชั้น มันคือชั้นที่ยังบาดเจ็บจมอยู่ในมุมที่มืดมิดในใจเธอ"
"ไม่จำนนต่อเกมหัวใจไม่ยอมสิ้นทาง แค่หมดหวังว่าเธอทิ้งไปก็คงไม่ตายสักหน่อย ไม่ยอมแพ้ไม่เคยเศร้าซึมไม่เคยอ่อนไหว แต่ไม่พร้อมเจอใครเพราะรู้ใจยังอ่อนแอ"
ขอบคุณค่ะ
จากคุณ :
พอลมพัดมาแล้วลมก็จะพัดผ่านไป
- [
30 พ.ย. 47 15:22:36
A:203.144.210.219 X: TicketID:080652
]
สักวันน้ำตาจะหมดไป จะรักษาหัวใจให้หายดี เพียงแต่วันนี้จะผ่านจะทนให้พ้นยังไง
