ความคิดเห็นที่ 1 ในฐานะนักเรียนสตรีศึกษาได้เรียนรู้อะไรเพิ่มขึ้นจากประสบการณ์ครั้งนี้คะ คือเราเรียนเกี่ยวกับปัญหามาเยอะ แล้วเราถูกทำให้เซ้นท์กับปัญหามานานแล้ว มากกว่าคนที่เรียนธุรกิจ มากกว่าคนที่เรียนอย่างอื่น แล้วเราก็ทำกิจกรรมเกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงมานานแล้ว ตระหนักมานานแล้ว แอบๆ บอกแล้วกันว่า บางกระบวนการไม่เห็นด้วย เหมือนหลายๆ คนมอง นักวิชาการก็มองเรื่องนี้เหมือนกันว่า ไม่ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ดีๆ ก็อยากเอาตัวเองมาเป็นผู้เสียหาย มาประจานตัวเองว่าตานี่ข่มขืน หรือคนนี้ทำร้ายหรอก เพราะฉะนั้นในกระบวนการยุติธรรม แค่ให้รู้ว่าคนนี้ทำร้าย คุณก็ไปพิสูจน์เอาสิ คือนอกจากสอบปากคำแล้ว มันยังมีหลักฐานอื่นอีกเยอะแยะ ในสภาวะเช่นนั้นรู้เลยว่าคนที่ถูกกระทำต้องการเพื่อน ต้องการพ่อแม่เข้ามากอด มีคนเข้ามาปลอบโยนว่าปลอดภัยนะ ไม่มีอะไรนะ มากกว่ามานั่งให้ปากคำ แล้วไม่ใช่ครั้งเดียว จากขั้นตอนของพนักงานสอบสวน แล้วเราต้องขึ้นศาล แม้จะเอานักสังคมสงเคราะห์ นักจิตวิทยา มาทำหน้าที่ตรงนี้แล้วก็ตาม มันทำให้ผู้หญิงส่วนใหญ่เลือกที่จะเฉยๆ ผู้หญิงที่ถูกกระทำไม่น้อย เลือกที่จะไม่เข้าไปสู่กระบวนการยุติธรรมไปเลย ทัศนะจากคนรอบข้างเป็นอย่างไรบ้างคะ คนรอบข้างมีความสำคัญเยอะมา มีทั้งดีและไม่ดี บางคนด้วยความห่วงใย แต่ว่าคำถามที่พูดออกมา มันกระทบจิตใจทำให้เรารู้สึกแย่ ไม่อยากต่อสู้ อยากอยู่เฉยๆ แล้วก็จำยอมมันไปซะ แต่ก็ได้เพื่อนอีกส่วนหนึ่งที่ให้กำลังใจ ทำให้เรารู้สึกว่าเขาใส่ใจ แคร์กับความรู้สึกเรา ใส่ใจกับปัญหาของเรา แล้วรู้สึกว่าผู้ที่กระทำไม่ปกติ ไม่ใช่เราไม่ปกติ กับการที่เราลุกขึ้นมาต่อสู้ แต่อีกส่วนหนึ่งฟังแล้วแย่ไปเลย จริงๆ พยายามลืมนะคะ (ทำท่านึก) คือเราถูกบุกรุกเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัว เคหสถานยามวิกาล แต่หลังจากเกิดเหตุแล้วไม่ว่าเราเดินไปที่ไหน คนก็จะตั้งคำถามกับเราว่าไปไหน ดึกแล้ว รีบเข้าบ้าน รีบไปนอน อย่าเดินไปไหนดึกๆ อีกนะ มันคือการตอกย้ำว่า เราคือตัวกระตุ้นให้เกิดเหตุ ลงกลอนหรือเปล่าตอนนอน อย่าลืมลงกลอนอีกล่ะ เห็นมั้ย โชคดีนะที่รอดมาได้ เนี่ย ไปกัดมันใช่มั้ย มีดก็อยู่หน้าประตู ดีนะถ้ามันตบแล้วเสียบ โห...บางคนมาถึง เปิดไฟ เปิดไฟ (ไฟหน้าห้อง) ไว้ให้สว่าง นึกออกมั้ยคะวิธีการแก้ปัญหา ถามหน่อยเถอะค่ะ ถ้าเขาจะเข้ามาในเคหสถานเรา เขาก็แค่ปิดไฟก็จบ นี่คือวิธีคิดของคนทั่วไป มันทำให้คิดว่าเราต้องต่อสู้อีกเยอะเลย เพื่อให้คนเปลี่ยนวิธีคิดใหม่ เปลี่ยนความคิด เปลี่ยนการมองปัญหาใหม่ ไม่ใช่ปัญหาที่เรา แต่มันเป็นปัญหาที่เขา ถ้าเราทำให้ผู้ชายเข้าใจผู้หญิงมากขึ้น โอบอ้อมเอื้ออารีย์ต่อผู้หญิงมากขึ้นจะดีกว่ามั้ย ดีกว่าการตั้งคำถามแบบนี้กับผู้หญิงมั้ย นุ่งสั้น ใส่สายเดี่ยว คือไม่ใช่สังคมที่เขานุ่งยาว ปิดถึงตาตุ่มจะไม่มีการข่มขืน จริงๆ แล้วผู้ชายที่ข่มขืนผู้หญิงได้มันเกิดอะไรขึ้น ลึกๆ แล้วเคยรู้สึกไหมว่าปล่อยให้เรื่องเงียบไปดีกว่า เคยมีตอนแรก เกิดคำถามขึ้นว่า เราเฉยๆ ไปเลยดีไหม เพราะมันก็แค่นี้ แต่แค่นี้จริงเหรอ มันเริ่มสับสน แล้วบางทีกับคนรอบข้าง รอบๆ ตัวเราล่ะ ที่เขายังมีกรอบวิธีคิดแบบเดิมๆ อยู่ ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายก็ตาม บางครั้งบางคำถามคือความห่วงใยของเขาก็จริง แต่มันชวนให้เราเกิดความรู้สึกแบบนี้ว่า ฉันมากเรื่องหรือเปล่า ฉันประสาทหรือเปล่า จริงๆ แล้วมันไม่ใช่ มันเป็นเรื่องที่ต้องต่อสู้ ถ้าคุณไม่ได้เรียนสตรีศึกษา คิดว่าจะยังต่อสู้ในเรื่องนี้อยู่หรือเปล่า ถึงเราจะไม่ได้ทำงานอย่างนี้ ถึงจะไม่ได้เรียนสตรีศึกษา ก็คงจะเป็นอย่างนี้ เพราะว่ามันอยู่ในหัวใจ ที่เลือกเรียนต่อด้านนี้ ที่จริงเป็นความบังเอิญมากกว่า แต่ในความบังเอิญนั้น เราก็เลือกสตรีศึกษา เพราะคิดว่ามันเกี่ยวข้องโดยตรงอยู่แล้ว และเป็นศาสตร์ใหม่ มันทำให้เราเข้าใจปรากฏการณ์ต่างๆ ทางสังคมในมุมมองใหม่ๆ ในมิติต่างๆ อย่างเช่น ข่มขืน เราเคยเข้าใจว่ามันคืออะไร แต่พอมาเรียนสตรีศึกษามันทำให้เราเข้าใจมากขึ้น การที่ทุกวันนี้ผู้หญิงเก่งขึ้น ผู้ชายใช้การข่มขืนมาเป็นการควบคุมให้เธออยู่ในสถานะที่ต่ำ คือผู้ชายจะไม่ยอม ใช้วิธีการกด ข่มเหง พอเกิดเรื่องขึ้น วิธีการมองปัญหาก็จะมองไปที่ผู้หญิงซึ่งเป็นเหยื่อว่าเป็นตัวปัญหา แล้วจะไม่ยอมปรับวิธีคิด คิดว่าจะปัญหานี้ทางออกมั้ย ถ้าเขาได้ลองเปลี่ยนความคิด เออ..จะแก้ไขปัญหาตรงนี้ได้ยังไง ในเมื่อผู้หญิงก็จะต้องบีบให้อยู่ในสภาพแบบนี้ ต้องออกไปทำมาหากิน จะต้องกลับบ้านดึกๆ ดื่นๆ จริงๆ ผู้หญิงก็ปลอดภัยได้ใช่ไหม ควรจะพุ่งเป้าไปที่ตัวคนที่ทำร้าย เพราะเขาเป็นคนผิด ไม่ต้องตั้งคำถามอย่างอื่นอีก ผู้ชายควรที่จะตั้งคำถามกับตัวเอง ควรที่จะต้องตรวจสอบความคิดของตัวเองอยู่เสมอ ว่าตอนนี้เราคิดเกินไปไหม เราคิดอยู่ในกรอบของจริยธรรม ศีลธรรม ที่ไม่เบียดเบียนใครหรือเปล่า แล้วควบคุมพฤติกรรมของตัวเองให้สงบ สำรวม อย่าคิดไปเอง อย่าตีความไปเอง บางครั้งพฤติกรรมของผู้ชายบางคนทำราวกับว่าผู้หญิงคิดเหมือนเขา เฮ้อ...ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว คือเราถูกทำให้เซ้นท์กับปัญหาตรงนี้ ผู้ชายพูดสองแง่สองง่าม เราก็อึ้งไปแล้ว แต่แบบเขาไม่รู้สึกอะไรเลยว่ากำลังละเมิดความรู้สึกของคนอื่น ถ้าแสดงความไม่พอใจก็จะถูกมองว่าเรื่องมาก ใช่ แล้วปกติเพื่อนฝูงเขามองเรายังไงคะ ก็เป็นผู้หญิงที่แบบเฉยๆ ไม่ใช่เด็กเรียน เป็นเด็กกิจกรรม และไม่ใช่กิจกรรมแบบเชิงรุก ก็คือเป็นคนที่เข้าอกเข้าใจคน เป็นคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ใช้ได้ แต่จะไม่ใช่แบบร่าเริง และอยู่ในชุมชน ลักษณะที่ทำงานก็จะเป็นคนที่อ่อนโยน ให้เกียรติคน ให้เกียรติผู้ใหญ่ ไม่ก้าวร้าว ไม่เสียงดัง ไม่โวยวาย ตอนเรียนก็ทำกิจกรรมมาตลอด ส่วนใหญ่ทำกิจกรรมด้านไหน ก็เริ่มต้นจากสตาฟงานตุลา 20 ปี 14 ตุลา เติบโตมาจากตรงนั้น และก็มาทำงานชุมนุมพัฒนาสตรีเพื่อสังคม เสร็จแล้วถึงมาเป็นเลขาธิการองค์การนักศึกษา คือเริ่มจากงานเล็กๆ ก่อน เสร็จแล้วก็เรียนรู้ว่า กิจกรรมมันทำให้เราได้มากกว่าที่เราเรียนหนังสือตอนมัธยมปลาย มันทำให้เราเติบโตทางด้านความคิด จิตใจ จากเด็กขี้น้อยใจก็ใจกว้างขึ้น จากเด็กที่เก็บตัว ไม่ค่อยสนใจใคร ก็จะเอาอกเอาใจคนเก่งขึ้น ดูแลคนอื่นเป็น มีความสุขกับการเป็นผู้ให้มากขึ้น เป็นคอนเซ็ปต์ของเด็กกิจกรรม (หัวเราะ) เพราะว่าเด็กกิจกรรมจะมีหลายคณะ แต่คอนเซ็ปต์ของงานสังคมสงเคราะห์ก็คือการช่วยเหลือมนุษย์คนหนึ่งให้สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ตอนนั้นทำไมถึงเลือกเรียนสังคมสงเคราะห์ สมัยเรียนมัธยมปลาย เราก็จะมีกลุ่ม แล้วตอนนั้นภาพของสังคมสงเคราะห์จะออกมาลงชุมชน ภาพของงานต้องลงไปทำงานกับชุมชน ทำงานเพื่อผู้ทุกข์ยาก เพื่อให้เป็นรูปธรรม ทำงานกับคนที่ทุกข์ยาก เป็นคนชอบงานที่ชนกับปัญหา มีหัวใจของนักต่อสู้ จบมาแล้วได้ทำงานด้านสังคมสงเคราะห์อย่างที่หวังไหม ตอนแรกก็ทำงานเอกชน ทำอยู่ช่วงเวลานิดเดียว หลังจากนั้นก็ได้บรรจุที่เชียงใหม่ เป็นงานด้านสังคมสงเคราะห์จิตเวช งานเครียดไหมคะ งานสังคมสงเคราะห์จะมีหลายสาขาต่างๆ กัน พอเรามาทำงาน ความรู้ที่เรารู้มาจะถูกปรับพื้นฐานให้เข้ากับงานเฉพาะด้านเพิ่มมากขึ้น เราจะต้องผ่านการฝึกอบรมด้านจิตเวชมากขึ้น จะต้องเรียนรู้สภาพจิตใจของคนที่ไม่ปกติ เพื่อที่จะทำงานร่วมกับเขาได้ ซึ่งถ้าถามถึงความเครียด ทุกงานเครียดหมด แต่ที่ทำให้เราเครียดมาก มันไม่ใช่ตัวงาน แต่เป็นเรื่องคาราคาซังในที่ทำงาน ขัดแข้งขัดขากันอะไรแบบนี้ โดยเฉพาะเรื่องการ Harassmant (คุกคามทางเพศ) มันเป็นเรื่องที่จะต้องยอมรับ แต่พอเราพูดไป หรือแสดงท่าทีออกไป เรากลับถูกตำหนิ มันเหมือนกับการถูกกดทับมา คิดไปเองหรือเปล่า เครียดเกินไปไหม เซนซิทีฟเกินไปหรือเปล่า อะไรอย่างนี้ มันก็เหมือนข้อกล่าวหาทั่วๆ ไปที่เกิดขึ้นกับผู้หญิงที่ถูกกระทำ คือพูดง่ายๆ ผู้ชายไม่ยอมปรับตัว กรณีที่เจอกับตัวเองเป็นอย่างไร สารพัด คือคนที่มีครอบครัวแล้ว เขาควรที่จะระมัดระวังคำพูด ในการสื่อสารกับผู้หญิงคนอื่น แต่ว่าเขาจะพูดสองแง่สองง่าม ในลักษณะที่แสดงว่าเขาโสดแล้วเราเป็นสาวที่เขาจีบ เขาสนใจ ทั้งที่มีลูก มีภรรยาแล้ว เพื่อความสนุกสนานของเขา แต่ผู้หญิงที่ถูกกระทำไม่สนุกเลย แต่เราก็ต้องแกล้งทำเป็นเฮฮา รับมุขไป เครียดมาก และที่มันหนักมากกว่านี้ก็คือการเข้ามาใกล้ๆ เช่น พี่คะโทรศัพท์ค่ะ เราก็จะยื่นให้ แทนที่เขาจะขอบคุณครับ แล้วก็รับไป ก็จะเข้ามาถูกเนื้อต้องตัว ซึ่งโอโห...ต้องควบคุมอารมณ์ให้ได้ คือถ้าแสดงอาการโกรธ เขาอาจจะอยากทำอีก มันน่าเศร้าสำหรับผู้หญิงมากเลย แล้วถ้าเราไปบอกคนอื่น บางทีกลายเป็นว่า อืมม...เธอต้องอ่อยเขาแน่เลย คือทำอย่างนี้แล้วยังไม่ชอบอีก เออ..อะไรกันหนักหนา มันน่าศร้ามาก เคยร้องไห้ บางลัทธิเขาบอกเลยว่าผู้หญิงมีกรรม ให้ยอมรับมันไปซะ ฟังแล้วเศร้า คือพูดง่ายๆ ผู้ชายไม่ยอมปรับตัว ไม่ยอมแก้ปัญหา เคยคิดมั้ยว่าทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับเรา จริงๆ แล้ว ถ้ารู้จักจะรู้เลยว่าไม่ใช่คนที่แอคทีฟ คือถึงจะเป็นแอคทิวิสก็ตาม แต่ไม่ได้เป็นลักษณะก้าวร้าว เป็นอีกสไตล์หนึ่ง นี่เป็นส่วนหนึ่งนะคะ ก็คือผู้หญิงที่มีลักษณะเรียบร้อย นิ่งๆ เฉยๆ ผู้ชายจะมองว่าลักษณะจำยอม คือลุยๆ ไปเหอะ ต่อมาเขาก็จะจำยอมเอง ซึ่งจริงๆ มันไม่ใช่ เคยมีงานวิจัยที่พูดถึงว่า บุคลิกภาพแบบนี้ ผู้หญิงแบบนี้กับผู้หญิงที่มั่นๆ เสี่ยงต่อการข่มขืนได้ต่างกัน ผู้หญิงที่มั่นใจดูจะปลอดภัยกว่า ดูแล้วไม่น่าจะเข้าใกล้ ผู้หญิงที่ไม่ค่อยมีปากมีเสียงก็เดาได้เลยว่าจะเป็นลักษณะที่ผู้ชายเขาคิดว่ารุกได้แน่นอน รุกไปแล้วจำยอม แล้วอีกอย่างมันมาจากลักษณะที่ผู้ชายมองผู้หญิงว่าเป็นเหมือน... ศัพท์ทางวิชาการก็อาจจะใช้คำว่า sex object คือทำราวกับว่าผู้หญิงมีความต้องการเหมือนผู้ชาย สามารถเล่นได้ สัมผัสได้ อยากจะเข้ามาใกล้ๆ เอามือถูไถถูกต้องก็ได้ สามารถทำได้กับใครก็ได้ลักษณะแบบนี้ ก็เคยเจอเวลาทำงาน ซึ่งตรงนั้นยอมรับว่ามันรุนแรงแล้ว แต่ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดยังไง แต่คิดว่าผู้หญิงไม่พอใจแน่นอนในลักษณะแบบนี้ และพอมาเจอแบบนี้เรียกว่าชัดเจน มันเป็นความรุนแรง เจอแบบนี้ รู้สึกเกลียดผู้ชายหรือเปล่าคะ ไม่เกลียดนะ เกลียดทำไมคะ คือจะเล่าให้ฟังว่า ถูกผู้ชายทำร้ายจิตใจ ก็ยังไม่เข็ดผู้ชาย ถูกกระทำขนาดนั้น ก็ยังสามารถดำรงตัวเองอยู่ เพราะเราสามารถที่จะพิจารณาได้ว่าผู้ชายมันจะมีหลายประเภท และผู้ชายก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นเหมือนกันหมด และเราก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ คือต้องระมัดระวังตัวเอง เซฟตัวเองด้วย เพราะผู้ชายรุ่นใหม่จะมีมุมมองที่จะมีวิธีคิดแบบนั้นมากขึ้น เซฟความรู้สึกของตัวเองไว้ แต่ถามว่าเกลียดไหม ไม่เกลียด ยังสามารถทำงานร่วมกันได้ดี คุยได้อยู่ มีปฏิสัมพันธ์ได้อยู่ แต่ว่ากับผู้ชายที่มีลักษณะไม่ให้เกียรติผู้หญิงก็ไม่ไหว ก็เคยมีรีเฟลคกลับไปแบบแรงๆ เหมือนกัน เสียหน้าก็มีเหมือนกัน คือไม่เคยกระทำแบบนี้ ไม่เคยใช้วิธีการต่อสู้แบบนี้เลย สันติวิธีมาโดยตลอด แต่บ่อยๆ เข้าก็ต้องตอบโต้ไปแรงๆ ซึ่งมันก็ได้ผล ทุกวันนี้รู้สึกดีขึ้นหรือยัง ก็ยังต้องกินยาอยู่ ยังผวาตื่นเป็นบางช่วง นอนแล้วได้ยินเสียงอะไรนิดหน่อยก็ตกใจ แล้วบางช่วงแม้แต่เสียงโทรศัพท์ก็ไม่ได้ยินเลย แล้วเวลาเรานอนไม่หลับก็จะมีผลเวลากลางวัน สะลึมสะลืม มีผลต่องานเรา คือแค่นี้ก็รู้สึกว่าน่ากลัวมากแล้ว อยากให้คนในสังคมตระหนักและใส่ใจกับเรื่องที่เขามองว่าเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งจริงๆ มันไม่เล็กน้อยเลยกับความรู้สึกของคนที่ถูกกระทำ การกระทำด้วยกายวาจาใจกับคนรอบข้าง ให้เคารพถึงศักดิ์ศรี จากคุณ : OM - [ 1 ธ.ค. 47 10:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่เกลียดนะ เกลียดทำไมคะ คือจะเล่าให้ฟังว่า ถูกผู้ชายทำร้ายจิตใจ ก็ยังไม่เข็ดผู้ชาย ถูกกระทำขนาดนั้น ก็ยังสามารถดำรงตัวเองอยู่ เพราะเราสามารถที่จะพิจารณาได้ว่าผู้ชายมันจะมีหลายประเภท และผู้ชายก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นเหมือนกันหมด มาชื่นชมคุณกับข้อความข้างบนค่ะ อ่านแล้วก็สะเทือนใจ เมื่อไหร่ความคิดแบบนี้จะหมดไปจากสังคมไทยซะที ที่ว่าผู้หญิงที่ถูกล่วงเกินทางเพศ มักจะ “ต้อง” ทำอะไรซักอย่างที่ยั่วยุให้เกิดเหตุ แต่งตัวโป๊ ออกไปข้างนอกยามค่ำคืน เดินในซอยเปลี่ยว โถ ชีวิตคนเรามันไม่ได้เหมือนกันทุกคนนะคะ (ก็บ้านมันอยู่ในซอยเปลี่ยวอ้ะ งานการก็เลิกดึก ผั- ก็ไม่มีให้มารับ-ส่ง แล้วจะให้ทำงัย) ไม่สนใจกันเลยหรือว่า ทำไม ”ผู้ชาย” บางคนถึงข่มขืนผู้หญิง มันต้องมีอะไรผิดปกติแน่แล้วกับคนคนนี้ ต่อให้ผู้หญิงแก้ผ้าเดินมา คุณก็ไม่มีสิทธิไปข่มขืนเธอนะคะ จากคุณ : กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก - [ 1 ธ.ค. 47 11:20:21 ]

ความคิดเห็นที่ 3 น่าจะมีกฏหมายเด็ดขาดเรื่องหอพักนะ หอชาย ญ ห้ามเข้า หอหญิง ช ห้ามเข้า แค่นี้ก็จบ เออ แล้วกรณีหอพักพวกที่ ช ญ เค้าแต่งงานกันแล้วทำไงดีหว่า ห้ามเลยดีกว่ามั้ง ไม่ก็ห้ามเป็นเขตๆ ต้องมียามดูแลทั่วถึง จึงจะดำเนินกิจการได้ จากคุณ : barbgon (bar-b'gon) - [ 1 ธ.ค. 47 12:56:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่แน่ใจว่าคุณจขกท.เป็นเจ้าของเรื่องเองรึเปล่า ถ้าใช่ก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณเจอผู้ชายตัวจริงเร็วๆนะครับ ผู้ชายดีๆที่จะมาช่วยทำให้คุณรู้สึกปลอดภัย อยู่เคียงข้างคอยดูแลห่วงใยคุณทุกวัน เป็นคู่คิดให้กำลังใจกัน หัวเราะกับคุณ คอยเช็ดน้ำตาให้คุณ อย่าท้อนะครับ เจอคนงี่เง่าๆก็ตอบโต้กลับไปแรงๆบ้างอย่างที่คุณเล่าอ่ะดีแล้วครับ เป็นตัวของตัวเอง ใจของเราเอง อย่ายอมให้ใครมาเอาเปรียบได้ง่ายๆ จากคุณ : LIFE AFTER DEATH - [ 2 ธ.ค. 47 11:30:53 ]