โย่ว เพื่อนๆ
หายหน้าหายตาไปนานอีกเช่นเคยค่ะ ช่วงนี้งานเยอะชีวิตยุ่งเหยิงมาก แปลกใจตัวเองเหมือนกัน ไม่มีงานประจำทำกับเค้าหรอกนะ แต่ยุ่งวุ่นวายอยู่ตลอดเลย
เดือนที่แล้ว จนถึงต้นเดือนนี้เดินทางตลอดเลย เหนื่อยสาหัสเหมือนกัน
5 - 7 พฤศจิกา ไปจัดค่ายที่เขาใหญ่ให้เด็กๆบ้านแกร์ด้า
8 พฤศจิกา มีนัดสัมภาษณ์รายการทีวี รายการหนึ่ง
9 - 16 พฤศจิกา ไปสอนเรื่องเอดส์ที่เชียงราย สอน 3 โรงเรียนตั้งแต่ ม.1 - ม.6 เหนื่อยมาก แต่ก็ดีใจ เพราะคิดว่าช่วยเด็กๆได้เยอะ
จริงๆต้องกลับกรุงเทพเย็นวันที่ 15 เพื่อมาประชุม กับมูลนิธิแห่งนึง ที่ทำเรื่องขอความช่วยเหลือเรื่องการหาอาชีพให้เพือ่นที่ติดเชื้อไป แต่มีปัญหากับตั๋วเครื่องบิน มาไม่ได้ เลยส่งเพือ่นๆในเว็บไปแทน อยู่เชียงรายเพิ่ม วันที่ 16 ก็ไม่ว่างอีก เพราะไหนๆต้องอยู่ต่อ ก็เลยไปคุยกับน้องๆในโรงเรียนเพิ่ม
เย็นวันที่ 16 เครื่องจากเชียงราย บอกว่าจะออก 6 โมงเย็น ก็มีปัญหาดีเลย์ กว่าจะได้ออกก็ 3 ทุ่มครึ่ง กว่าจะมาถึง กว่าจะได้นอน ก็เที่ยงคืน
17 พฤศจิกา มีเรื่องให้ทำมากมาย ต้องไปซื้อของเตรียมเดินทาง ไปจ่ายค่าโทรศัพท์ ค่าInternet แต่............. รถสตาร์ตไม่ติด เรียกช่างมาดู ผลคือ แบตหมด ต้องเปลี่ยนแบตใหม่ วุ่นวายยุ่งเหยิงดี
ตอนบ่าย โยนเสื้อผ้าข้าวของลงกระเป๋าเดินทาง แล้วมาปั่นกระทู้แจกแจงรายละเอียดค่าใช้จ่ายในการทำค่าย เพราะกลับจากค่ายก็ไปสอนหนังสือเลย ไม่มีเวลามาทำรายละเอียดให้ เนื่องด้วยมีแค่ 2 มือ และ แบ่งภาคไม่ได้ ตัวเลขเยอะยุ่งเหยิงไปหมด
กว่าจะเสร็จก็เลยเวลาที่ต้องออกจากบ้าน คุณอาผัดสุกี้ให้กิน กินได้ 2 คำ ก็ต้องรีบไปอาบน้ำ 2 นาที เช็คความเรียบร้อย อ้าว.......... กุญแจกระเป๋าหายไปไหน ล๊อคไปแล้วด้วย เหงื่อแตก ตาตื่นตามหากุญแจ ปรากฎเจ้ากาก้าหมาตัวแสบคาบไปเล่น
ตะกายออกจากบ้าน 17.45 เครื่องจะออก 1 ทุ่ม รถก็ติด เครียดเลยกว่าไปไม่ทัน ถึงดอนเมืองพี่แตน รออยู่แล้ว
เรา 2 คน จะเดินทางไป มัลดีฟ .......................... ช้าก่อนอย่าเพิ่งตกใจ เราไปแบบซำเหมา บ่ได้ร่ำรวยผิดปกติถึงได้ไปมัลดีฟ พี่แตนมีญาติเป็นแม่ครัวในรีสอร์ทแห่งหนึ่ง เรา 2 คน เลยไปพักกับพี่เค้า ในบ้านพักพนักงาน
เครือ่งที่จะไปมัลดีฟ ก็ดีเลย์อีกเช่นเคย ท่าทางดวงจะสมพงศ์กับสนามบินมาก เครือ่งออก 2 ทุ่มกว่าๆ บิน 5 ชั่วโมง ถึงมัลดีฟก็มืดสนิท มึนตึ๊บกับประเทศเค้า
สนามบินอยู่บนเกาะเล็กๆอันนึง ลงเครื่องแล้ว ต้องลากกระเป๋าเดินทาง เดินไปท่าเรือ แบกกระเป๋าลงเรือ ข้ามทะเล ไปเกาะเล็กๆอีกแห่งที่เป็นเมืองหลวงชื่อ มาเล่ ขึ้นฝั่งแล้ว ลากกระเป๋าขึ้นแท๊กซี่ ไปโรงแรมเล็กๆเพือ่ค้างคืน ของทุกอย่างที่นี่แพงมาก โรงแรมจิ๋วนี้คืนละ 60 US ดอลล่า นอนได้ 3-4 ชั่วโมง ตื่น ลากกระเป๋าออกจากโรงแรม เรียกแท๊กซี่ ไปท่าเรือ แบกกระเป๋าลงเรือ ข้ามฝั่งไปสนามบิน
ถึงสนามบิน ลากกระเป๋า ไปสนามบินน้ำ รอเครือ่งบินน้ำที่จะไปเกาะที่รีสอร์ตตั้งอยู่ ความโชคดียังตามมาไม่สิ้นสุด ไม่มีตั๋วสำหรับซำเหมา 2 คน เราไปรอตั้งแต่ 7 โมงเช้า แต่ได้ขึ้นเครือ่ง 3 โมงเย็น ราคาตั๋ว 150 Us แต่ซำเหมาหน้าตามอมมาก เค้าสงสารเลยคิดราคาโรงแรมจอง คือ 88 เหรียญ
2 ซำเหมาผจญภัย ต้องใช้ชีวิตในสนามบินทั้งวัน หิวมาก โชคดีที่เอาขนมปัง ลงมาจากเครือ่งบินคนละก้อน ก็กินเป็นอาหารเช้า ไปกินน้ำกัน น้ำส้ม และ กาแฟแก้วเล็กๆ ราคาแก้วละ 2 Us
มื้อกลางวัน ซำเหมา ปรึกษากันแล้วว่าคงไม่มีปัญหาซื้อกิน พี่แตนงัดมาม่า ที่ลักเพือ่นในเว็บซื้อมาฝากหมูแก้วจากญี่ปุ่น แล้วฝากพี่แตนไว้ ออกมา 2 กล่อง ฉีกเครือ่งปรุง แล้วเดินทำหน้าใสซื่อไปร้านอาหารในสนามบิน Hot water Please....
ได้น้ำร้อนมาแล้ว รอสักพัก 2 สาวก็เปิดกล่องมาม่า แล้วก้มหน้าก้มตากิน ท่ามกลางสายตาของฝรั่งที่มองแบบ งงๆ อาจจะคิดในใจว่า จนแล้วไม่เจียมนะนี่
กินอิ่ม ก็นั่งๆนอนๆรอ กว่าจะได้ขึ้นเครือ่งก็มอมลงไปกว่าเดิมอีกเยอะ นั่งเครื่องบินน้ำไปอีกนานพอควร ไปลงกลางทะเล ต่อเรือไปรีสอร์ทอีก รีสอร์ทนี้อยู่บนเกาะส่วนตัว ที่พักแพงมาก แต่ 2 สาวไม่เสียเงิน เพราะอาศัยบ้านพักพนักงาน ทานอาหารโรงอาหารพนักงาน วันละ 10Us
ชีวิตในมัลดีฟก็สนุกดี ได้พักผ่อนเต็มที่ กินนอน เล่นน้ำตัวดำปี๋ เป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิต ต้องขอบคุณพี่แตนที่ชวนไป ขอบคุณพี่เบนซ์ที่ให้ที่พัก
กลับมาถึงเมืองไทย สายๆวันที่ 25 พฤศจิกา ก็เตรียมงานต่อเลย เพราะ 28 พฤศจิกา มีงาน กรีนชาลิตี้ ที่ FM 106.5 กรีนเวฟ เมตตาจัดงานหาเงินให้บ้านแกร์ด้า ขอบคุณพี่ฉอด พี่อ้วน และทีมงานกรีนเวฟมากนะคะ วันที่ 28 ก็ไปช่วยงานไปดูเด็กๆตั้งแต่เที่ยงถึง 4 ทุ่ม เหนื่อย แต่สุขใจค่ะ
30 พฤศจิกา ต้องไปคุยกับคุณสรยุทธ ในถึงลูกถึงคน ตอนแรกปฎิเสธ แต่มีคนโทรตามเยอะ ก็เลยไปก็ไป เจอคุณสรยุทธ 2 รอบแล้ว รายการดึกมาก ง่วงนอน แต่เพื่อนๆในเว็บตามไปดูหลายคน เลยไม่เหงา กลับบ้านกว่าจะได้นอนก็ ตี 2
เช้าวันที่ 1 ธันวา ขับรถไปแหลมฉบัง แต่เช้า มีไปบรรยายเรื่องเอดส์ ให้นักเรียน ม.ปลาย ของเทศบาลแหลมฉบัง ฟัง สอนเสร็จขับรถกลับ เหนื่อยสาหัสเลย กลับมา ก็เข้าบ้านไม่ได้ เพราะตอนนี้ที่บ้านซ่อมพื้นที่ปลวกแทะอยู่ เหม็นยา เหม็นทินเนอร์มาก ต้องไปเดินอยู่เซนทรัลจนเย็น
2 ธันวา เป็นหมูพเนจร ใช้ชีวิตอยู่ โลตัส และ เซนทรัล ทั้งวัน เพราะบ้านเหม็น อยู่ไม่ได้ กลางคืน มีนัดไปเจอพี่ในเว็บที่มาจากเยอร์มัน พี่เค้าซื้อขนมมาฝากเต็มเลย และ ฝากตุ๊กตาไปเป็นของขวัญให้เด็กแกร์ด้า และ จะซื้อจักรยานเล็กๆฝากไปให้เด็กด้วย นัดกันแถวๆรัชดา ไม่รู้ว่าคุณโอ๊คเปิดสวนสนุก มิน่ารถติดสนิท จนแทบร้องไห้
กลับบ้านเที่ยงคืน วันนี้จริงๆต้องออกไปอยู่นอกบ้านอีก แต่ไม่ไหวเหนื่อย เลยต่อรองกับช่างว่า วันนี้อย่าเพิ่งทาพื้นปาเก้เลย เราจะอยู่บ้าน ทำงาน
เดี๋ยวตอนบ่ายจะเก็บของลงเป้อีก เย็นนี้จะขึ้นรถทัวร์ไปพิษณุโลก เว็บเพือ่นๆกันเค้ามีโครงการไปสร้างห้องสมุดในโรงเรียนที่ขาดแคลน เว็บแก้ว ลงหมี ที่พี่ดอกไม้ลงมาให้ ไปประมูลหาเงินทำห้องสมุดกับเค้าด้วย และ หมูแก้ว กะ ใหม่ จะไปช่วยงาน จะกลับบ้าน เย็นวันจันทร์นะคะ
หวังว่าจะได้อยู่นิ่งๆบ้าง.
จากคุณ :
++MooKaew++ 
- [
3 ธ.ค. 47 13:13:06
]
++ KAEW ไดอารี่ ++ หมูน้อยพเนจร
