ความคิดเห็นที่ 1 เร่เข้ามาจะพาไปรู้จักครอบครัวเรา ครอบครัวเราเป็นครอบครัวเล็กๆค่ะ ประกอบไปด้วยปะป๊า คุณแม่ และจันจ้าลูกสาวตัวน้อยวัย 3 ขวบกว่าๆของเรา เรื่องของเราเริ่มยังไงรู้ไหมค่ะ คืนหนึ่งที่เงียบสงัดไม่มีเสียงอื่นใดนอกจากเสียงกรนเบาๆพอน่ารักของปะป๊า เด็กหญิงคนหนึ่งคุกเข่าอยู่ข้างๆเตียงด้านที่คุณแม่นอน เด็กหญิงคนนั้นไม่พูดอะไร ได้แต่จ้องมองด้วยตาแป๋วๆใสแจ๋วน่าเอ็นดู (อุ๊ย...ขนแขนสแตนด์อัพ) คุณแม่ตื่นนิทราอย่างสดชื่นในตอนเช้า รีบเล่าฝันประหลาดให้ปะป๊าฟัง แล้วเราก็ได้รู้ว่าเด็กหญิงตาแป๋วคนนั้นอยู่ในท้องคุณแม่ได้เดือนกว่าๆแล้ว จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 12 ธ.ค. 47 23:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เด็กหญิงตาแป๋วก่ออาการคลื่นเหียนให้คุณแม่ทุกเช้า ผู้ใหญ่หลายคนบอกว่า แพ้ท้องมากๆลูกจะแข็งแรง โอเช...คุณแม่ยอมเพื่อลูก หลังจากผ่านการอุ้มแตงโมมาราธอน จันจ้าก็ออกมาจ๊ะเอ๋กับปะป๊า และคุณแม่สักที จันจ้าเป็นเด็กมีพรสวรรค์ มหัศจรรย์เกินเด็กทั่วไป เพราะจันจ้าสามารถร้องไห้ได้นานโดยไม่ต้องพักยก และร้องได้ดังแบบเกิน100 เดซิเบล คุณแม่ภูมิใจมากกับพรสวรรค์นี้ของลูก เพราะคุณแม่ได้มีประสบการณ์หรรษาวาไรตี้กับลูกตั้งแต่หนึ่งทุ่มตรงถึงตีสี่ของทุกวัน สร้างความรื่นเริงบันเทิงใจยิ่งนัก จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 12 ธ.ค. 47 23:52:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พัฒนาการด้านภาษาของลูกก็หรรษาไม่แพ้กัน จันจ้าสามารถพูดคำว่าแมะ แมะได้ตั้งแต่หกเดือน คุณแม่พยายามแปลแบบไม่เข้าข้างลูกว่านั่นคงเป็นคำเรียกแม่มั้ง.... ยังค่ะยังดูไม่อเมซซิ่งเท่าไหร่ 9เดือนลูกสามารถทักจิ้งจก และปลาอย่างเป็นกันเอง ครื้นเครงยิ่งนัก ยังไม่หมดแค่นั้น ครบขวบปีพัฒนาการของลูกเข้าขั้นแอดวานซ์ไร้สารตะกั่ว ถ้าใครถามว่า “ชื่ออะไรลูก” จันจ้าจะตอบอย่างฉาดฉานว่า “น๊องอ้า..” เอ่อ...คำตอบของลูกสร้างความอึ้ง ทึ่ง เสียว มิใช่น้อย (ใจเย็นๆก่อนดีมั๊ยลูก คุณแม่ว่ายังไม่ถึงเวลา) จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 12 ธ.ค. 47 23:53:37 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากผ่านช่วงหัดพูดแบบลองผิดลองถูกพัฒนาการด้านการแกว่งปากหาเรื่องของจันจ้าก็โดดเด่นไม่เป็นรองใคร เรื่องของเรื่องคือ ในครอบครัวเล็กๆของเราไม่มีใครแตะต้องบุหรี่ จันจ้าก็ไม่รู้จักบุหรี่ วันหนึ่งเราเข้าไปในร้านสะดวกซื้อด้วยกันจันจ้าเห็นซองสีสวยสดใสโดนใจวัยจิ๋วของบุหรี่หลากหลายยี่ห้อ จันจ้าก็เรียกร้องที่จะซื้อ ตามประสาคุณแม่ที่ดี คุณแม่ก็บรรยายสรรพคุณอันเลวร้ายให้จันจ้าฟัง แถมยังชี้ไปที่บุรุษผู้สูบบุหรี่อยู่หน้าร้านว่า “มันเป็นสิ่งไม่ดี มีแต่คนไม่ดีเขาสูบกันลูก เห็นไหมว่าปะป๊าก็ไม่สูบ เพราะปะป๊าเป็นคนดี” จันจ้าทำหน้าเข้าใจ สร้างความภาคภูมิใจให้คุณแม่ยิ่งนัก เราพากันเดินออกจากร้านตามประสาครอบครัวสุขสันต์โดยไม่ทันรู้ว่าโชคร้ายกำลังจะบังเกิด จู่ๆ จันจ้าก็ชี้นิ้วป้อมๆไปที่ชายมาดเข้ม เคราครึ้มซึ่งยืนทอดหุ่ย พ่นควันปุ๋ยๆสบายอารมณ์แล้วพูดเสียงอ่อนเสียงหวานขึ้นมาว่า “นี่ไงคนไม่ดีที่คุณแม่บอกจันจ้า ปะป๊าอย่าสูบบุหรี่นะเดี๋ยวเป็นคนไม่ดี” โอ้...จอร์ช งานนี้ตัวใครตัวมันนะปะป๊า ลูกนำโชคเป็นสัตว์สองเท้ามาให้แล้ว จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 12 ธ.ค. 47 23:54:12 ]

ความคิดเห็นที่ 5 และความโดดเด่นทางด้านภาษาของจันจ้าก็ทำให้จันจ้าสามารถผูกมิตรกับคนทั่วไปได้ง่ายกว่าเด็กคนอื่นๆหลายเท่า จันจ้าสามารถร้องเพลงโชว์คนแปลกหน้าได้แบบไม่เบรค ไม่หยุด หลังจากพยายามทำท่าเอียงอายอยู่นิดนึง แค่พอดูดีมีมารยาท(ร้องไห้ไม่เป็นแล้วค่ะตอนนี้) และเพราะความสามารถทางด้านภาษาของจันจ้านี่แหละที่ทำให้3ปีกว่าๆที่ผ่านมาคุณแม่ และ ปะป๊าสะกดคำว่าเหงาไม่เป็นอีกเลย จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 12 ธ.ค. 47 23:54:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ครอบครัวเล็กๆของคุณแม่อยากจะขยายครอบครัวเพิ่มสมาชิกตัวน้อยอีกสักหน่อ เราปรึกษาหารือกันตามประสาครอบครัวสมานฉันท์ จันจ้าออกความคิดเห็นอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า " ไม่เอา ไม่มีที่" "ที่อะไรลูก" ปะป๊าถามอย่างงงๆ "ที่นอนไงค่ะ นอนสามคนพอแย้ว...." โอเคลูก พอแย้ว ก็พอ แย้ว เป็นอันว่าโครงการสองต้องร้องเพลงรอต่อไป ลอยกระทงที่ผ่านมา เราสามคนเกี่ยวก้อยกันไปดูเวทีประกวดนางนพมาศ โดยหนีบน้องเมียนม่าที่บ้านไปเปิดหูเปิดตา พอเห็นเวทีจันจ้าตาลุกวาว ประกายตาระยิบระยับ "คุณแม่นี่เอาไว้ทำไรค่ะ" "เวทีประกวดนางนพมาศลูก" สมองน้อยๆคงยังสับสนกับศัพท์ใหม่ที่ได้เรียนรู้ หรือคุณแม่จะพูดจาไม่รู้เรื่องก็ไม่รู้ จันจ้าหันไปมองน้องเมียนม่า ทำหน้าตาเอาจริงเอาจัง "พี่โมไปเปลี่ยนชุด ประกวดนางนพพม่าเร็ว" เอากะเธอซิ นางนพมาศ เป็นนางนพพม่าไปซะแล้ว ป้าชุลีระวังตัว คู่แข่งวงการขาอ่อนคนใหม่ถือกำเนิดแล้ว จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 12 ธ.ค. 47 23:58:06 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เพราะสายเลือดอัจฉริยะที่ได้รับยีนส์ดีของแม่ไปทำให้จันจ้า ท้าลมฝนของคุณแม่ ปัญญาเริ่ดสุดๆ ตอนนี้เริ่มเรียนการบวกเลข ตามประสามารดาที่ดี ใส่ใจลูกซะมากมาย ระหว่างทางกลับบ้าน สามคน ก็เกิดอาการโหยของหม่ำ สายตาปราดเปรียว เหลียวไปเจ๊อะ จิฟฟี่ ปะป๊าสาวพวงมาลัย ตีวง โค้งเข้าปั๊ม คุณแม่ผู้แสนใส่ใจก็ตั้งปัญหา "ถ้าจันจ้ามีเงินสิบบาท จันจ้าซื้อขนมไป 5 บาท จันจ้าเหลือเงินกี่บาทค่ะ " ทันที่ ไม่ต้องคิด ตามประสาเด็กอัฉริยะ "เหลือสิบบาทค่ะ" ใจเย็นค่ะ คุณแม่ต้องใจเย็น เก็บอารมณ์ติ๊ดไว้ก่อน "ลองคิดดูก่อนลูก มีสิบบาท ใช้ไปห้าบาท เหลือเท่าไหร่ค่ะ ลองยกนิ้วมานับซิลูก " จันจ้าทำหน้าเบื่อหน่ายในปัญญาฟายๆของคุณแม่ และยืนยันคำเดิม "เหลือสิบบาทเท่าเดิมค่ะ จันจ้าให้ปะป๊าจ่ายค่าขนมให้จันจ้าจะเอาสิบบาทไปหยอดออมสิน " แป่ววววว เรียนเศรษฐศาสตร์ มหาลัยไหนมาค่ะเนี่ย จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 12 ธ.ค. 47 23:59:08 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กว่าจะก้าวขาพาครอบครัวมาถึงจุดนี้ไม่ใช่ง่ายๆนะคะ อุปสรรคกีดขวางความเป็นคุณแม่มีไม่ใช่น้อยๆเลย........... ความไม่รู้ อ่อนประสบการณ์ จินตนาการ ภาพที่เคยอยู่ในหัว ทำให้ต้องตื่นตระหนกกับบทบาทใหม่เป็นระยะๆ เป็นแม่ยากกว่าที่หลายๆคนคิดมากมายนัก จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 12 ธ.ค. 47 23:59:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หลังจากเจอเรื่องเลวร้าย และน้อยใจในความเป็นหญิง พี่ตั้งใจปั้นลูกชายเป็นบรรจงมากๆ ทั้งๆที่ตอนฝันก็ฝันเห็นเด็กหญิงนะ แต่ยังพยายามคิดว่า น่าเป็นชาย คนไทยให้อภัยผู้ชายมากกว่าผู้หญิง ผู้ชายทำอะไร ไม่ค่อยผิด หรือผิด ก็ผิดน้อยกว่า คุณแม่เลยพยายามจินตนาการว่าลูกเป็นชาย โอก.........ก คุณแม่โก่งคอขันแข่งกับไอ้โต้งข้างบ้าน ทู๊ก...วัน อะไรมันจะแฮ็บปี้ขนาดนี้ อะไรที่หอมก็เหม็น อะไรที่เหม็น ยิ่งเหม็นหนักขึ้นไปอีก เวลาขึ้นลิฟต์พร้อมๆสาวออฟฟิซ ที่พกกลิ่นชาแนล เอสเต เควินหนีบติดรักแร้มาด้วย คุณแม่อยากจะยกเท้ายันพวกเธอออกนอกลิฟต์ไปอย่างอ่อนโยนสมบทบาทใหม่ที่ได้รับ ไม่ใช่อิจฉาหุ่นสะโอดสะองของพวกเธอหรอกน่า มันเหม็นเกินทนจริงๆ โอก.....กกกก(อีกรอบ) เห่ะ....เหม็นน้ำหอม ลูกชายชัวร์ๆ จุ๊กกรู้..... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 13 ธ.ค. 47 00:01:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โอก...กกกก ครายเอาดอกไม้มาประดับแจกันฟะเด๋วมีเรื่อง โอะ....เหม็นดอกไม้ ชายพจน์มาเกิดแน่ๆ หญิงใหญ่ไม่มีทางได้ขโมยซีน กิจกรรมช็อบปิ๊ง กริ๊ง....งงงง รักสุดโปรด ก็เบื่อหน่าย ชัวร์ป๊าด...........ไอ้จ้อนเอ๋ย เดี๋ยวเจอกัน เคยเห็นทางละครน้ำเน่าเรื่องโปรดว่า....คนท้องคู่กับของเปรี้ยว สาวแก่นเซี๊ยวอย่างคุณแม่ก็พยายามอินเทรนด์สาวพุงยุ้ยทั่วๆไป มะม่วง มะนาว มะปริง มะดัน มะกอก มะยม สารพัดมะ...ที่ลองเอามาชิมไปบ่นไป จี๊ด....ทรมาณมาก กินทำไมฟะ มันไม่ช่วยอะไรสักอย่าง โอก.......กกกก (เหมือนเดิม) ปะป๊าเห็นอาการคายของเก่า เช้า เย็น สร้างความเจริญอาหารให้ปะป๊าเป็นกระสัย ปะป๊าก็มาถามไถ่ด้วยความไร้สมอง เอ๊ย ไร้เดียงสาว่า "หม่าม้าอยากกินอะไรพิเศษหรือเปล่า อยากกินดิน กิน ทราย หรืออะไรแปลกๆบ้างมั๊ย" เฮ้ย....ท้องนะเฟ้ย มาชวนกินดิน กินทราย เหมือนพวกกินบ้านกินเมืองได้ไง "บ้า เหรอ จะให้คลอดลูกเป็นถนน เป็นตึกหรือไง กินเองแล้วกันนะ ทั้งดินทั้งหินนั่นแหละ" ความหวังดีที่น่าเวียนหัวของปะป๊ามีมาเป็นระยะๆค่ะ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 13 ธ.ค. 47 00:03:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คนท้องบางคนก็แพ้แค่เดือน สองเดือน สามเดือน บางคนโชคดีไม่แพ้เลยก็มีนะ แต่คุณแม่โชคดีกว่า เพราะแพ้ยันวันคลอด ยังคงเหม็นนั่น อ๊วกนี่ ตลอดเวลา แถมอีกอาการก็คือเลือดกำเดาไหลง่ายยิ่งกว่าโรคจิตเห็นขาอ่อนสาว ผู้กำกับสาวพุงป่องแบกสังขารออกกองถ่ายสักพักเลือดกำเดาไหล ตากล้องต้องไล่ไปนอนหงายประคบน้ำแข็ง หลังการถ่ายทำแบกเทปเบต้าเข้าห้องตัดต่อ สักพักเจ้าเก่ามาอีกแล้ว เลือดกำเดาย้อยหยด ช่างตัด(ต่อ)ไล่ไปนอนหงายอีกแล้ว เห็นแววรุ่งทางหน้าที่การงานแบบฮวบๆ ทั้งแดด ทั้งแอร์ คุณแม่แพ้ราบ แล้วก็ถึงวันที่เราสามคนจะป๊ะหน้ากันสักที จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 13 ธ.ค. 47 00:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณหมอนัดไปตรวจอัลตร้าซาวด์ ชัดมาก แจ๋มสุด เทคโนโลยีสมัยนี้ ปะป๊าเจ้าเก่าเอาอีกแล้วโชว์ความไร้เดียงสาเป็นอาจิณ "นี่ปากหรือครับคุณหมอ " คุณหมอยิ้มมุมปากกระตุกกึกๆ "เอ่อ...ตรงนี้เป็นอวัยวะเพศน้องค่ะ possible femaleแบบเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เลยค่ะ" น้ำตาคุณแม่ย้อยเป็นทางเลยค่ะ ไม่ใช่เสียใจที่รู้ว่าลูกเป็นผู้หญิงนะค่ะ แต่น้ำในตาไหลเพราะภาพในมอนิเตอร์ คุณแม่เห็นหัวใจลูกเต้น รัว เร็ว แรง อยู่ภายในร่างกายคุณแม่ หัวใจสองดวง แม้จะเต้นคนละจังหวะ แต่เราก็เต้นไปด้วยกัน หัวใจดวงเล็กๆ ของลูก หัวใจเท่ากำปั้นของคุณแม่ จากนั้นชายหรือหญิงไม่สำคัญอีกแล้ว ลูกกำหัวใจคุณแม่ไว้ทั้งดวงแล้วลูก จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 13 ธ.ค. 47 00:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อาการอีกอย่างที่ติดอันดับท็อปฮิตไม่แพ้อาการเวียนหัวคลื่นไส้ของคุณแม่ก็คือ อาการมือ เท้าบวม คุณหมอแนะนำให้ถอดแหวนออก มิฉะนั้นแหวนน้อยห้อยนิ้วนางข้างซ้ายจะต้องโดนเลื่อยออกจากนิ้วเป็นแน่ วันหนึ่งร้านchapsซี้เก่าเซลล์ 50 % ช้าไม่ได้แน่งานนี้ ลากสังขารป่องกลางไปยืนเบียดบี้ ยื้อแย่งรองเท้าเซลล์กับบรรดาสาวสะโอดสะอง ด้วยความสามารถพิเศษ ด้านการจับจ่ายใช้สอยคุณแม่ได้รองเท้าส้นเตี้ยสวมใส่สบายสไตล์คนท้องที่ยังอินเทรนด์ เวลาที่ต้องเข้าสตูดิโอห้องตัดต่อทุกคนต้องถอดรองเท้ารวมๆสุมๆวางไว้หน้าห้องบริเวณนั่งพักผ่อนห้องตัด6ห้อง ปริมาณรองเท้าหน้าห้องก็ประมาณ 15คู่ขึ้นไป หลังจากทำงานจนถึงเที่ยงลูกก็ทำการถีบผนังท้องกระตุ้นคุณแม่หัวครีเอทให้ขยับบั้นท้ายไปหาอะไรโยนลงท้องได้แล้ว คุณแม่ก็อุ้ยอ้าย ๆ มาหารองเท้า พอสอดเท้าเข้าไปปุ๊บ สะดุ้งทันที โอ้...วันนี้ท่าทางจะไม่ค่อยดี เท้าคุณแม่บวมมากจนรองเท้าที่ใส่สบายคู่ใหม่ของคุณแม่คับมาก....ก อาการมือเท้าบวมมากๆเนี่ยอาจเกิดจากอาการที่เรียกว่าครรภ์เป็นพิษ เกิดอาการวิตกจริตอย่างแรง โทรหาปะป๊าว่าต้องรีบไปรพ.แน่ๆ เพราะเท้าบวมจนรองเท้าคับขนาดนี้ หลังจากลากท้อง และ เท้าบวมๆไปกินก๋วยเตี๋ยวหน้าสตูดิโอ ปากก็บ่นกับผู้ช่วยตลอดว่า แย่แล้ว แย่แล้ว ผู้ช่วยที่ยังจิ้น ไม่ประสีประสาอะไรก็ได้แต่ปลอบใจไปตามเรื่องตามราว แกล้งอือออ ตีหน้าเศร้า คิ้วขมวดราวกับเท้ามันบวมซะเอง โซ้ยก๊วยเตี๋ยวไปสองชามครึ่ง (จ่ายเองสองชาม อีกครึ่งชามแย่งนังผู่ช่วยมากิน) กลับเข้ามาที่สตูดิโอเห็นพี่อ๋อยืนหิ้วรองเท้า chaps เบอร์ 39 รุ่นเดียวสีเดียวกับที่คุณแม่สวมเป๊ะๆ หน้านิ่วคิ้วขมวด "เอียดรู้ตัวมั๊ยว่าเอียดใส่รองเท้าของพี่ไป รองเท้าพี่เบอร์ 36 เอียดยัดเข้าไปได้ไงฮะ" อุ้ย....เขิน มิน่าละพี่มันถึงคับๆ นึกว่าเท้าบวม ที่แท้สมองบวม จากนั้นพี่อ๋อก็มีรองเท้าเบอร์36 ที่ใส่สบายขึ้นเพราะคุณแม่เอาไประเบิดเพิ่มไซส์ให้แล้ว ฮุ ฮุ ฮุ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 13 ธ.ค. 47 00:05:56 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เหตุการณ์ผ่านไปไวเหมือนโกหก ล่วงเข้าสู่เดือนที่เเปดย่างเก้าอ่อนๆยังไม่ถึงกำหนดที่เราจะได้พบหน้ากันหรอกจ้า คุณแม่เข้านิทราตอนกลางวัน จู่ จู่ ก็ครึ่งฝันครึ่งจริงอีกแล้วว่ามีคนใส่ชุดสีทองๆยืนโปรยเกร็ดสีเงิน สีทองใส่หัวคุณแม่ จะลืมตาก็ลืมไม่ขึ้น มันกึ่งๆไปหมด แหมลูกแม่ช่างมาพร้อมสิ่งมหัศจรรย์ อนาคตทาทาสองแน่ๆลูกเอ๊ย โบราณว่าอย่าเตรียมของให้ลูกก่อน มันเป็นลางไม่ดี คุณแม่ก็คนหัวโบราณ(หรืออีกนัยเป็นคนไม่ค่อยวางแผนอนาคต) คุณแม่ไม่ได้เตรียมอะไรให้ลูกเลย แหม...อีกตั้งสองอาทิตย์ คุณแม่เดาว่าลูกก็คงได้รับเลือดใจร้อนจากปะป๊าไปมิใช่น้อย(เรื่องไม่ดีโทษพ่อ เรื่องดีรับไว้ สโลแกนคุณแม่เอง) ลูกคุณแม่อยากออกมาก่อนกำหนด คืนนั้นคุณแม่นอนหลับแต่หัวค่ำ กิจวัตรคนท้องต้องลุกมาเข้าห้องน้ำหลายๆครั้งต่อคืน ตีสี่กว่าๆคุณแม่ก็ลุกขึ้นไปนิ้งหน่องตามเคย กลับมานอนต่อ เอ๊ะ ทำไมน้ำนิ้งหน่องเปียกที่นอน สงสัยงัวเงียเช็ดไม่แห้ง แหมน่าอายจริง เข้าอีกรอบดีกว่า จ๊อก....ก จ๊อก....ก อะไรเนี่ยน้ำนิ้งหน่องมันแปลกๆไปนะ เอ๊ะ....ก็ไม่ได้เบ่งน้ำนิ้งหน่อง แล้วที่ไหลย้อยไม่หยุดคือไรเนี่ย ปลุกเพื่อนร่วมสนุกดีกว่า คือแบบว่า ภาพคนใกล้คลอดในความคิดเนี่ย คือภาพหญิงปวดท้องร้อง โอย โอยไมไหวแล้วมือเท้าเกร็งเหมือนในละคร หรือหนังใช่มั้ยค่ะ แต่นี่มันไม่ใช่เราก็งง งง น่ะซิ มันไม่ปวด ไม่เกร็งอะไรเลย คุณแม่วัยรุ่นอย่างเดี๊ยนต้องพึ่งตำราค่ะ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 13 ธ.ค. 47 00:06:53 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ปะป๊าช่วยคุณแม่เปิดตำราหาว่าน้ำใสๆที่ไหลไม่หยุดคืออะไร และต้องทำอย่างไร เราสองตั้งหน้าตั้งตาหาและทั้งสองเล่มยืนยันตรงกันว่าต้องไปโรงพยาบาลจ้า ปะป๊าซิ่งจนคุณแม่ต้องสะกิดว่า "เค้าอยากไปคลอดที่โรงพยาบาลนะ ไม่ใช่บ้านพญายม ช้าๆลงหน่อยก็ได้......... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 13 ธ.ค. 47 00:07:36 ]

ความคิดเห็นที่ 16 นี่คือเหตุการณ์ตอนต้น ก่อนจะเกิดเหตุบ้านแตก แยกบ้าน อพยพหนีร้อนมาพึ่งอารมณ์เย็นแถวๆนี้ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L3162918/L3162918.html นี่คือลิ้งค์ไปสู่ภาคจบนะคะ ขอบคุณมิตรเก่า แฟนใหม่ทุกท่านค่ะ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 13 ธ.ค. 47 00:10:21 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เพิ่งเคยอ่านครั้งแรกค่ะ สำนวนประทับใจมาก เห็นภาพเลย อยากรู้จักตัวจริงค่ะ จากคุณ : Interจิ๊ก - [ 13 ธ.ค. 47 00:12:54 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านแล้วคิดถึงกาตูนตาหวานแหวเลย อบอุ่นดีครับ จากคุณ : _Vinjard_ - [ 13 ธ.ค. 47 01:30:38 ]

ความคิดเห็นที่ 19 พี่เอียดสงสัยนอนดึก เห็นมาเพสกลางคืนทุกทีเลย งง ว่าเรื่องนี้เร่องเดิมที่พี่เขียนไว้แต่แรก ตอนย้ายบ้านมาไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไมถึงโพสซ้ำหล่ะคะ งงๆ จากคุณ : สาวสีน้ำทะเล - [ 13 ธ.ค. 47 02:40:18 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตาลายอ่ะครับ เซฟไปอ่านก่องนะ ม่ายไหว จากคุณ : ไรเซ็น<Kaze no Raizen> - [ 13 ธ.ค. 47 08:09:56 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วชอบจัง อยากจะท้อง รอมาปีนึงแล้ว ยังไม่มาเกิดเลย พยายามต่อไปค่ะ จากคุณ : SurfersParadise - [ 13 ธ.ค. 47 12:21:13 ]

ความคิดเห็นที่ 22 รอให้ป่องบ้างอยู่เนี่ยคะ ยังเลย อยากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกมากกกกกกกกกก ปล. เขียนต่อนะ สนุกดี หวานดีด้วยช๊อบ ๆๆ จากคุณ : miaonz - [ 13 ธ.ค. 47 16:03:18 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ท้องมาสองหนแล้ว ซาบซึ้งถึงรสสัมผัสอย่างดี แต่เขียนเล่าให้อ่านแล้วรู้สึกดีแบบนี้ ไม่เป็น คุณแม่เอียดเขียนออกมาได้อย่างมีความสุข อยากอ่านอีกเรื่อยๆนะคะ อย่าหายไปไหนนานอีกล่ะ คิดถึงค่ะ จากคุณ : ป้าเอม - [ 13 ธ.ค. 47 16:45:02 ]

ความคิดเห็นที่ 24 Interจิ๊ก ตัวจริงลูกแม่เอียดสวยกว่ามาช่านิดเดียวค่ะ _Vinjard_ การ์ตูนตาหวานแหววนี่ ประมาณแคนดี้ จอมแก่นหรือเปล่าค่ะ ถ้าใช่เราคงวัยรุ่นประมาณเดียวกัน สาวสีน้ำทะเล เรื่องเก่าที่ห้องสยาม เราแจ้งลบไปแล้วค่ะ เพราะมีคนมาหาเรื่องให้ปวดหัว พอย้ายมาห้องนี้ก็มีคนที่ไม่ได้อ่านตอนต้นบอกว่าหาไม่เจอ เลยโพสต์เนื้อเรื่องให้ ใหม่ค่ะ <Kaze no Raizen> อ่านแค่นี้ตาลายแล้วเหรอค่ะ SurfersParadise รอแค่ปีเนี่ยไม่ถือว่านานหรอกค่ะ อย่าเครียดนะคะ คนมีบุญกำลังจะมาอยู่ด้วยแล้ว เป็นกำลังใจให้นะคะ miaonz รอป่องเหมือนกันค่ะ แต่เป็นโครงการสอง รอจันจ้าซ่าน้อยลงกว่านี้ก่อน ป้าเอม จ๋า ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ทำใจเข้มแข็งมากขึ้นแล้ว จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 13 ธ.ค. 47 19:35:50 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ควานหาอ่านจนเจอ ขอบคุณงานช่วงนี้เหลือเกินที่ว่างจัด จน แฮ่... เสริชหา ลูกแม่เอียด เจอ จากคุณ : jane_socute - [ 15 ธ.ค. 47 14:18:01 ]

ความคิดเห็นที่ 26 jane_socute แหมเขินจังอุตส่าห์ตามหา สงสัยแจนจะน่ารักมากสมชื่อนะเนี่ย จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 15 ธ.ค. 47 18:24:36 ]