ฉันเคยหวังไว้ว่าในวันหนึ่ง - ฉันจะกลับมาทักทายเพื่อนๆพร้อมร่างกายที่แข็งแรงกว่าเดิม
แต่ผ่านไปหลายวันแล้ว ร่างกายฉันก็ยังเหมือนเดิม ไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย จนฉันเลิกหวังแล้ว - รู้แล้วว่าฉันคงไม่สามารถกลับมาเป็นคนที่แข็งแรงเหมือนเดิมได้อีก แต่วันนี้ฉันก็สามารถอยู่กับร่างกายที่อ่อนแอ ได้อย่างมีความสุข
ฉันไม่ได้ท้อถอย หรือ ยอมแพ้ ต่อโชคชะตาหรอกนะคะ
แต่หากคนเรายอมรับความจริงของชีวิตได้ มันก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งของชีวิตได้เหมือนกัน
แต่ละวัน - ฉันยังต้องต่อสู้กับสังขาร ทั้งๆที่พยายามทำทุกอย่างแล้ว ออกกำลังกายเบาๆทุกเย็น เข้านอนเร็วขึ้น กินผัก - ผลไม้ ทำใจให้สบายๆ ไม่คิดอะไร
แต่ในทุกวัน - ฉันยังต้องเดินมาทำงาน พร้อมกับไข้ต่ำๆในร่างกาย เวลาก้าวเดินแต่ละก้าว เหมือนเท้าฉันแทบจะไม่แตะพื้น เหมือนตัวมันจะลอยไปในอากาศ
ตอนกลางวันต้องเจอแดดร้อนๆ ฉันเหมือนจะเป็นลม ล้มลงอยู่กลางถนน แต่ก็ต้องฝืนเดินยิ้ม ผสมกลมกลืนไปกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ทำเหมือนว่า ฉันสบายดี
จากคุณ :
อวบ เซ็กซี่ ขี้เล่น เป็นกันเอง
- [
13 ธ.ค. 47 14:42:18
]