ความคิดเห็นที่ 1 อ้อ! แอร์สายการบินนี้ เวลาเสิร์ฟของ แอร์โฮสเตสมือหนักมาก อย่างถ้ากินข้าวถาดที่เขาให้มาแล้วไม่อิ่ม อยากขอเพิ่มนี่ ได้เลย .จัดห้ายยยยย .. เอามาให้เพิ่มทันทีไม่มีหน้าเง้าหน้างอ หรือถ้าขอน้ำดื่ม คุณโฮสเตสเธอเทพรวด ๆ ให้เต็มที่ ประมาณว่า กินให้อิ่มกันไปข้าง เฮ้อ อย่างว่าแหละ กัสซี่มันพวกมีปมด้อย ขึ้นสายการบินประจำประเทศตัวเองทีไร ให้สงสัยทุกทีว่า เราเสียตังค์ค่าตั๋วไม่เท่าพวกฝรั่งหัวทองตาน้ำข้าวหรือไง ถึงได้รับการบริการต่างกันปานใบหน้ากะฝ่าเท้า น่าแปลกใจที่คนไทยเรามักถูกแอร์โฮสเตส รุ่นผมตั้งกระบังเด่ และ พวกสจ๊วตนะฮ๊า ละเลยการให้บริการกันเป็นอาจิณ ถ้าทนไม่ไหวอยากได้รับการบริการแบบสมค่าตั๋วเรือบินนี่ บ่อยครั้งจำเป็นต้องบริภาษกันเป็นภาษาต่างด้าวให้ลั่นเรือบิน ต้องแสดงอิทธิฤทธิ์ให้รู้กันบ้างว่า เฮ๊ย! คนไทยตรงนี้ก็จ่ายตังค์ค่าตั๋วเท่า ๆ กันเหมือนกันนะโฟ้ยยย . เจอของจริงเข้าให้นั่นแหละ ถึงจะได้กุลีกุจอมารินน้งรินน้ำให้กินกันได้หน่อย สายการบินอื่น ๆ ในโลก เวลาคัดเลือกพนักงานมาบริการ เขามักเลือกบุคคลที่มี Service Mind มาก่อน ส่วน Physical Appearance นั้นเป็นเรื่องรอง มีแต่บ้านเรานี่แหละเลือกหน้าตา ชาติตระกูล และเส้นสายมาก่อน ความพร้อมในการทำงานและ Service Mind มาทีหลัง จากคุณ : Guzzie - [ 17 ธ.ค. 47 09:46:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ลงเรือบินตอนสี่โมงครึ่งที่ฮ่องกง ก็ต้องมาเข้าแถวรอตรวจคนเข้าเมืองเป็นเวลานานมากกกกกกกกกกกก  รอไปก็ต้องโบกยาลมยาดมยาหม่องไปพลาง  เพราะ “กลิ่น” ใครต่อใครไม่รู้ อบอวลวนเวียนไปหมด  ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมโรคต่าง ๆ มันถึงได้ระบาดกันง่ายนักในฮ่องกง  ก็เพราะระบบระบายอากาศมันไม่ค่อยดีนี่เอง หลุดออกมาจาก Immigration เราก็ไปรับกระเป๋าของเรา จากนั้นก็มุ่งหน้าไปที่ Information Counter  เพื่อไปเลือกหยิบ แผนที่ของฮ่องกง รวมทั้ง คู่มือต่าง ๆ เอามาเก็บไว้เป็นข้อมูลเพิ่มเติม ระหว่างที่อยู่เมืองนี้   ทุกครั้งที่ไปต่างประเทศ กัสซี่จะรู้สึกเลยว่าบ้านเราสู้ที่อื่นเขาไม่ได้จริง ๆในเรื่องการให้บริการทางข้อมูล   ทุกเมืองที่กัสซี่ไปมา  พอไปถึงนี่ แผนที่เมือง รายการที่พัก  ร้านอาหารน่าไปกิน หรือแม้แต่แหล่งซื้อของ เขาจัดเขาเตรียมเอาไว้ให้คนต่างถิ่นอย่าง  จนทำให้รู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องยุ่งยากในการหาข้อมูลนี้แต่อย่างไรเลย   ออกจากเรือบินปุ๊บ มีเคาเตอร์วางเรียงรายให้เลือกหยิบได้ตามอัธยาศัย   ลองเปรียบเทียบดูที่สนามบินดอนเมืองเขาเราสิ  กะอิแค่แผนที่กรุงเทพฉบับคร่าว ๆ เป็นภาษาอังกฤษยังไม่มีเตรียมไว้ให้บริการเลย    ที่เห็นเริ่มมีตอนนี้ มีแต่ภาษาญี่ปุ่นเท่านั้น แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 47 10:17:25 จากคุณ : Guzzie - [ 17 ธ.ค. 47 10:12:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ได้แผนที่มาเก็บไว้ให้อุ่นใจในกระเป๋าแล้ว  เป้าหมายต่อไปของเราคือ การซื้อบัตร “ปลาหมึกยักษ์”  (OCTOPUS) เอาไว้ใช้   เคาเตอร์ขายบัตรปลาหมึกยักษ์นี้ พอเดินออกจากส่วน Arrival  ของสนามบิน แล้วจะอยู่ด้านหลัง Information Counter พอดี     เจ้าบัตรปลาหมึกยักษ์เนี่ย เจ๋งเป้งมาก  มันเป็นบัตรสารพัดประโยชน์  จะใช้เป็นตั๋วสำหรับขึ้นรถเมล์  ลงเรือเฟอรี่  ลงรถไฟฟ้าใต้ติน  หรือแม้แต่ซื้อสินค้าตามร้านค้าก็สามารถทำได้  ไม่ต้องเสียเวลาแลกเหรียญหรือซื้อบัตรโดยสาร  บัตรปลาหมึกยักษ์นั้นมีหลายราคาให้เลือก  แต่แนะนำว่า ควรซื้อบัตรธรรมดา (ไม่ใช่บัตรสำหรับ Tourist) ชนิดราคาแพงสุดไว้ก่อน (เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังว่าทำไมควรซื้อราคาแพงๆ ไว้)    ใช้ไม่หมดก็ไม่เป็นไร  ขากลับมาสนามบิน ยังนำไปแลกสตางค์คืนได้ครบตามจำนวนเงินที่ใช้ไม่หมด    กัสซี่กะพี่บอง เป็นพวกมือใหม่หัดใช้ปลาหมึกยักษ์ ก็เลยตัดสินใจซื้อบัตรราคา $150 HKD มาเก็บเอาไว้ แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 47 10:27:39 จากคุณ : Guzzie - [ 17 ธ.ค. 47 10:24:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เราลากกระเป๋าของเราลงลิฟต์ของสนามบิน ไปขึ้นรถไฟที่วิ่งเชื่อมต่อภายในสนามบิน   เพื่อต่อไปยังท่ารถไฟ Airport Express  สำหรับข้ามไปฝั่งฮ่องกง  ค่ารถไฟ Airport Express นั้นราคา  HKD $100  ราว ๆ  500 กว่าบาทไทย  เทียบเป็นเงินไทยแล้วลมจับ  แต่ถ้าใช้บริการรถแท๊กซี่ ราคาจะแพงกว่านี้ประมาณ 3 เท่า .. แพงกว่าบ้านเราเยอะเนอะ นั่งชมวิวทิวทัศน์สองข้างทางไปประมาณครึ่งชั่วโมงเศษ ๆ Airport Express ก็พาเรามาสุดปลายทางที่สถานี Central ของ Hong Kong  เราสองคน scan ตั๋วดัง “ตะริ๊ด” เพื่อผ่านชานชาลาของ Airport Express  แล้วมุ่งหน้าไปยังชานชาลาของรถไฟฟ้า (MTR)   แต่ปรากฎว่า  สองคนผลัดกัน scan ตั๋วกันคนละหลาย “ตะริ๊ด”  ก็ยังเดินผ่านเข้าไปยังชานชาลาไม่ได้  ประตูมันไม่ยอมเปิด ..ชิบเป๋งแล้วสิครับทั่นผู้ชม แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 47 21:44:04 จากคุณ : Guzzie - [ 17 ธ.ค. 47 10:37:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ละล้าละลังเก้ ๆ กัง ๆ กันอยู่แป๊บนึง กัสซี่ก็ยกหูโทรศัพท์ติดต่อภายในไปคุยกะเจ้าพนักงานบริการ ว่ามีปัญหาเข้าชานชาลา MTR ไม่ได้ พนักงานปลายสายบอกว่า รอสักครู่ เดี๋ยวจะส่งเจ้าหน้าที่ไปหา โอ๊วววววววว .พระเจ้าจอร์ชมันยอดมากก ไม่ถึงห้านาที ไม่ถึงห้านาทีจริง ๆ พนักงานสาวขาวสวยหมวยหน้าแฉล้ม ใส่แว่นตากลม ๆ ใส่ชุดฟอร์มสีเหมือนทหาร เดินถือกระบอกไฟฉายตรงมาหาเรา (ไม่รู้ถือไฟฉายมาทำไมเหมือนกัน) พอเราอธิบายปัญหาเราเสร็จสรรพ เธอก็ยิ้มแล้วอธิบายให้เราฟังว่า บัตรปลาหมึกยักษ์ราคาร้อยห้าสิบเหรียญที่เราซื้อมานั้น พอเราจ่ายค่า Airport Express ราคาหนึ่งร้อยเหรียญไปแล้ว มูลค่าในบัตรจะเหลืออยู่ 50 เหรียญ ซึ่งบัตรปลาหมึกยักษ์ถือว่าเป็น Deposit ที่ต้องมีเก็บไว้บัตร พูดง่าย ๆ ก็คือ ในบัตรของเราไม่มีตังค์แล้วนั่นเอง ...แหะ..แหะ.. ว่าแล้วคุณพนักงานเธอก็แนะนำขั้นตอนการเพิ่มมูลค่าบัตรปลาหมึกยักษ์ให้เราดู เรากล่าวขอบคุณเธอเสร็จ ก็รีบวิ่งเข้าชานชาลา เพื่อไปขึ้น MRT มุ่งหน้าไปยัง Causeway Bay ที่หมายปลายทางของเรา เฮ้อ .กว่าจะได้ขึ้นรถไฟ เดินกันยาวไกลจริง ๆ เลย ใครคิดจะมา หารองเท้าเดินถนัด ๆ มาด้วย จะเหมาะเหม็งมาก ขอบอก จากคุณ : Guzzie - [ 17 ธ.ค. 47 10:42:13 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โรงแรมที่เราพักชื่อ Wang Fat Hostel อยู่ในย่าน Causeway Bay  ถนนที่พลุกพล่านมากที่สุดแห่งหนึ่งในฮ่องกง  เราไปถึงโรงแรมแล้วต้องรีบเพราะมีเวลาเหลือไม่มาก  เพราะว่า เรามีการแสดงที่จะต้องไปรับตั๋วก่อนทุ่มครึ่ง  เพราะความรีบร้อน  ทำให้เรา “พลาด”  การทำสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งไป  นั่นคือ “การตรวจเช็คห้องพัก”    เรื่องนี้สำคัญมากสำหรับนักเดินทาง  อย่าละเลยเป็นอันขาด  ขอเตือนเอาไว้  ทุกครั้งที่เข้าพักโรงแรมที่ไหน  “ก่อนจ่ายเงิน”  จำเป็นต้องตรวจเช็คสภาพห้องทุกครั้ง    เราจองโรงแรมนี้ผ่านทาง Internet ซึ่งภาพที่มีไว้ใน Internet กับความเป็นจริง ไม่เหมือนกันเสียทีเดียว    ภาพที่แสดงอยู่เป็นภาพของโรงแรมที่อยู่ในตึกซึ่งปรับปรุงใหม่   แต่ส่วนนั้นเมื่อเราไปถึงมีผู้พักเต็มหมดแล้ว    เจ้าของเองก็ไม่ได้แจ้งเราให้ทราบ     เราเองก็ละเลยไม่ได้ขอดูห้องก่อน  ห้องพักที่เราได้ อยู่อีกตึกหนึ่ง  เดินไปจากตึกเดิมไม่ไกลมาก  แต่เมื่อได้เห็นห้องพัก เราแทบลมจับ  เพราะมันโทรมสุดขีด มีผ้าม่านสีชมพูซีด ๆ  แขวนปิดกระจกหน้าต่างอยู่ผืนนึง   กระดาษปิดผนังเก่าคร่ำคร่าแถมลอกเป็นส่วน ๆ  เตียงนอนสะอาดดีพอใช้    แต่ห้องน้ำห้องท่าก็แคบเสียขนาดที่พี่บองตัวผอม ๆ ยังต้องหันหลังเข้าห้องน้ำ  เพราะกลับตัวลำบาก  แล้วลองนึกถึงหุ่นนางงามโอ่งอย่างกัสซี่สิ  จะลำบากขนาดไหน     แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 47 11:13:12 จากคุณ : Guzzie - [ 17 ธ.ค. 47 10:51:22 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เราออกจาก Causeway Bay ไปยัง Concert Hall ที่ Hong Kong Cultural Centre ฝั่งตรงข้ามโรงแรม Peninsular  ที่โด่งดั่ง   การแสดงดนตรีวันนี้เป็นของ  Monteverdi  Choir & English Baroque Soloists  เป็นดนตรี Classic ในสไตล์ Baroque  นึกไม่ออกว่าเป็นยังไง  ขอให้นึกถึงเพลงที่พวกนักขับของโบสถ์  ร้องเวลามีพิธีมิซซาน่ะ ... โหยหวน วังเวง  แบบนั้นเลย     ผู้อำนวยเพลง  ชื่อ ลุงจอห์น นอนเป็นไข้   เอ๊ย ไม่ใช่? แหะ แหะ ?  ชื่อ  SIR  JOHN  ELIOT  GARDINER    ใส่เสื้อจีนผ้ากำมะหยี่สีดำ จากร้าน Shanghai Tang  เดินออกมาจากข้าง ๆ เวที  เพื่อมาอำนวยเพลง แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 47 20:41:57 จากคุณ : Guzzie - [ 17 ธ.ค. 47 11:05:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอมานั่งอ่าน อยากไปด้วย แต่เป็นโรคกลัวความสูง จากคุณ : Nam-oi - [ 17 ธ.ค. 47 14:07:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ....มานั่งรอ กัส เล่าต่อค่ะ..... จากคุณ : พี่.ทองแก้ว - [ 17 ธ.ค. 47 16:05:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 วง Monteverdi Choir มาจากประเทศอังกฤษ เป็นวงดนตรีที่มีชื่อเสียงโด่งดังมาก ได้รับรางวัลเกียรติยศมามากมาย วงนี้เริ่มก่อตั้งขึ้นใน Cambridge เมื่อเดือนมีนาคม ปี 1964 โดย Sir John Eliot Gardiner ที่เป็นทั้งผู้ก่อตั้งและวาทยากร มีผลงานบันทึกเสียงมากกว่า 100 อัลบั้ม การแสดงแบ่งออกเป็นสองช่วง ช่วงแรก คือ Music From the Tempest ประกอบด้วย - Overture - Where does the black fiend Ambition reside? - Come unto these yellow sands - Full fathom five thy father lies - Dry those eyes which are o’erflowing และปิดท้ายช่วงนี้ด้วย - The Masque of Neptune จากนั้นพัก 20 นาที จากคุณ : Guzzie - [ 17 ธ.ค. 47 21:54:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หมดเวลาพักแล้ว ก็เป็นการแสดงอุปรากร (Opera) จำนวนสามองก์ เรื่อง DIDO AND AENEAS ของ HENRY PURCELL อุปรากรเรื่องนี้ถือว่าเป็นอุปรากรภาษาอังกฤษที่เป็นที่รู้จัก และได้รับความนิยมมากที่สุด ดัดแปลงมาจากมหากาพย์ของกรีกเรื่อง THE AENEID เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ DIDO ราชินีหม้ายของนครคาร์เธจ ที่ตกหลุมรักกับ AENEAS เจ้าชายขุนศึกจากกรุง “ทรอย” (ไม่ใช่ “หรอย” นะจ๊ะ อิอิอิ..) ความสัมพันธ์ของทั้งสองถูกแทรกแซงโดยเหล่าบรรดาเทพ แม่มด และผู้มีอิทธิฤทธิ์ต่างๆ เค้าโครงเรื่องของมหากาพย์ดั้งเดิม ได้รับการนำมาประพันธ์เป็นบทกวีโดย NAHUM TATE นักเขียนบทละครในศตวรรษที่ 17 และถือว่าเป็นอุปรากรที่ถ่ายทอดด้วยภาษาอังกฤษเพียงเรื่องเดียว จากศตวรรษที่ 17 ที่มีการนำออกแสดงอย่างสม่ำเสมอมาจนถึงปัจจุบัน เนื้อหาจากเรื่องราวของ DIDO AND AENEAS ว่าด้วยธรรมชาติวิสัยของมนุษย์ ชะตากรรม ความรัก และสัมพันธ์สวาท มีการพรรณนาถึงธรรมชาติของพื้นพิภพเช่น ฤดูกาล พายุ ทะเล ความรักที่ราชินี DIDO มีต่อ AENEAS สร้างความไม่พอใจให้กับเหล่าพ่อมดแม่มด ซึ่งได้สร้างอุบายขึ้นต่างๆ นานา และใช้เวทมนตร์กลั่นแกล้ง จนท้ายที่สุดนางต้องสูญเสียทั้งคนรัก แผ่นดิน และชีวิตของนางเอง จากคุณ : Guzzie - [ 17 ธ.ค. 47 22:00:17 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เนี่ยะ เนี่ยะ เห็นไหม กัสซี่ แม้จะไม่ได้ไปด้วย แต่..... เหมือนได้อยู่ร่วมก๊วนด้วยเล้ยยย.... ฮ่า ฮา ฮา ตอนนั้น เสียใจ แต่ตอนนี้ดีใจ เล่าต่ออีก กัสซี่ เล่าต่อ เล่าต่อ จากคุณ : ชราร่า - [ 18 ธ.ค. 47 10:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จบการแสดงแล้ว  เราเดินฝ่าลมหนาว ออกมาโบกมือบ๊ายบายให้นักดนตรีและนักร้อง ที่กำลังขึ้นรถเตรียมกลับโรงแรม  แล้วเราก็มุดลงอุโมงค์ใต้ดินเพื่อขึ้น MTR  กลับไปยัง Causeway Bay เพื่อหาข้าวมื้อดึกกินกัน   แถว Causeway Bay ที่เราพัก เป็นแหล่งช๊อปปิ้งและแหล่งร้านอาหารฝีมือดีชนิดติดอันดับ Best of The Best อยู่หลายร้าน     เราเดินเลือกร้านกินข้าว จากซอยหนึ่งไปอีกซอยหนึ่งจนตาลายและน่องปูด  พลันสวรรค์บันดาลให้ สายตาของเราปะทะเข้ากับหม้อลวกก๋วยเตี๋ยวควันโฉ่เข้าให้  หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวนี้มี ของกินที่มองไกล ๆ ดูเหมือนเต้าหู้ทอด กว้างราว 3 นิ้ว ยาวประมาณ 2 ฟุตครึ่งวางเรียงซ้อนกันอยู่  มามองดูใกล้ ๆ ถึงได้รู้ว่ามันคือลูกชิ้นปลา ไม่ใช่เต้าหู้อย่างที่คิด   ก็เลยตัดสินใจจูงมือกันเข้าไปนั่งในร้าน   พนักงาน เอาเมนูมาวางไว้ให้ แล้วก็เสิร์ฟน้ำชาร้อนควันกรุ่นมาให้คนละถ้วย    พร้อมพูดรัวมาเป็นชุดว่า เจ้าของร้าน : @#&%!@##$%$##$%%   กัสซี่  : ....เอ่อ.... ว่าไงนะคะ? เจ้าของร้าน : @#&%!@##$%$##$%% กัสซี่ :  คร่อกกกกก   ฟังเจ๊แกไม่ออกซักกะคำ   จับได้แต่ว่าเจ๊พูดภาษา Cantonese    พอกัสซี่กะพี่บองลองส่งภาษาฝรั่งตอบกลับไปบ้าง   เจ๊เธอก็รัวกลับมาเป็นชุด  @#&%!@##$%$##$%%  เหมือนเดิม ลองส่งภาษา Mandarin กลับไปชนิด Word by Word  แบบที่ครูสอน.....เจ๊ก็ส่งภาษากวางตุ้งกลับมาอีก .. เวงกำ .. แววหายนะมาเยือนเสียแล้ว .. เมนูก็อ่านไม่ออก  พูดกันก็ไม่รู้เรื่อง  ไอ้จะชี้บอกว่า เอาเหมือนโต๊ะข้าง ๆ ก็ทำไม่ได้อีก เพราะโต๊ะข้าง ๆ เอียงชามกวาดน้ำซุปจนชามเกือบแห้งแล้ว ..... เราสองคนได้แต่มองหน้ากันไปมา ........ทำไงล่ะทีนี้?.. ก็อดสิครับทั่น  ต้องเดินจูงมือกันออกนอกร้าน   แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 47 02:50:47 จากคุณ : Guzzie - [ 18 ธ.ค. 47 17:30:06 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แต่ ความพยายามอยู่ที่ไหน .  ท้องอิ่มอยู่ที่นั่น ในที่สุดและในที่สุด  เราก็มาพบร้านขาย Congee เล็ก ๆ ร้านนึง กัสซี่จำชื่อร้านไม่ได้แล้ว (ลืมจดไว้)  มีคนฮ่องกงสารพัดวัย  นั่งกินกันเพียบเต็มร้าน นึกเอาในใจว่าร้านนี้รสมือมันต้องดีแหง ๆ เลย      นักเดินทางรุ่นพี่เคยสอนเอาไว้สมัยหัดเดินทางใหม่ ๆ ว่า  ถ้าอยากได้กินอาหารรสดี ๆ ของเมืองนั้น ๆ ให้ดูร้านที่มีคนท้องถิ่นเข้าไปกินกันเยอะ ๆ  ไม่ใช่ร้านที่มี “ตัวริส” เยอะ ๆ   ร้านแบบนี้จะปรุงรสของอาหารตามแบบที่นิยมกินกันในเมืองนั้น ๆ  เรียกว่าเป็นรสแท้ ๆ ก็ได้   ไม่ใช่ร้านที่มีรสดัดแปลงเพื่อ “ตัวริส”   วิธีนี้ลองใช้มาแล้วหลายประเทศพบว่า แปดสิบเปอร์เซ็นต์มักไม่ค่อยผิดหวัง กัสซี่สั่งโจ๊กหมูมากิน  ส่วนพี่บองสั่งก๋วยเตี๋ยวหลอดไส้กุ้งกับโจ๊ก   โจ๊กชามบ๊ะเล่งเท่งเลย   ร้อนโฉ่ ๆ ด้วย  กินไม่ระวัง  มันจะร้อนวาบบบบบ จากลิ้นไล่ไปหลอดลมไปจบที่กระเพาะ    โจ๊กที่นี่แปลกกว่าโจ๊กบ้านเรา  ตรงที่มีถั่วลิสงต้มปนอยู่ในชามข้าวด้วย กลืนข้าวไป ได้เคี้ยวถั่วเม็ดเต่ง ๆ ไป  กรึบ ๆ มัน ๆ ดี   แล้วโจ๊กของเขานิยมโรยปาท่องโก๋หั่นเป็นแว่น ๆ หรือทุบป่น ๆ  มากกว่าโรยขิงฝอยแบบของเรา     โจ๊กบางร้านอาจจะโรยเก๋ากี้เม็ดแดง ๆ ให้เต็มชาม   โจ๊กในฮ่องกง มีทั้งโจ๊กหมู  โจ๊กไก่  โจ๊กเนื้อ  โจ๊กทะเล    เนื้อข้าวโจ๊กต้มจนนุ่มเละได้ที่   หอมกลิ่นน้ำมันหมู   เทคนิคการทำโจ๊กแบบคนฮ่องกงนี่ พี่หมึกแดงเคยเล่าให้ฟังว่าเขาเอาข้าวเก่ามาแช่ในน้ำมันหมูก่อน ให้น้ำมันหมูมันเข้าเนื้อ แล้วนำไปต้มกับน้ำซุปทีหลัง  มันจะทำให้เวลาต้มข้าวนั้นข้าวจะมีกลิ่นหอมและมีความมัน ส่วนก๋วยเตี๋ยวหลอดไส้กุ้ง หรือที่เรียกว่า Cheung Fan  ที่พี่บองสั่งมา   หน้าตาจืดชืด  เสิร์ฟพร้อมกับซีอิ้วดำรสออกหวานเค็ม   ลองชิมเข้าไปหลอดนึง  แทบจะแย่งพี่บองมากินทั้งจาน  เพราะความอร่อยสวนทางกับหน้าตาของมันมาก   เนื้อแป้งก๋วยเตี๋ยวนิ่ม  ไส้เป็นกุ้งตัวใหญ่  วงเท่าโดนัท เนื้อกรอบหวาน อีกตะหาก  แต่ที่เด็ดมากคือ ซีอิ้วดำที่เขาใช้จิ้มใช้ราดบนก๋วยเตี๋ยวหลอด   รสมันได้เลย ได้เลยจริง ๆ  พับเผื่อยสิ   แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 47 03:41:08 จากคุณ : Guzzie - [ 19 ธ.ค. 47 03:32:12 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อิ่มท้องกันดีแล้ว เราก็เดินร่อนเร่ หาทางกลับที่พัก “น้อย ๆ” ของเรา ระหว่างทางเราเจอซุปเปอร์มาร์เก็ตชื่อ Wellcome เปิดอยู่ ทางเข้าหน้าร้านเล็กกระติ๊ดนึง มองผาด ๆ เหมือน ร้าน “เจ็ด – สิบเอ็ด” ยังไงยังงั้น แต่พอเข้าไปข้างใน โอ๊ววว แหม๋นนนนนนน ตื่นตะลึงพรึงเพริดมาก เพราะมีซอกเล็กซอกน้อย วางของกินของใช้ไว้เต็มเลย ราคาก็โอเค ไม่แพงไม่ถูก กว่าจะหลุดออกมาจากเขาวงกตชื่อ Wellcome ได้ พี่บองก็ได้ส้มเปลือกหนากลิ่นหอมบางลูกหวานบางลูกอมเปรี้ยวนิด ๆ จากเมืองจีน มา 1 ตาข่าย ส่วนกัสซี่ได้ กิมจ๊อ (รสเค็มบาดปากบาดคอมาก เอิ๊กกกก) และน้ำดื่มฝาเปิดยากมาอย่างละหนึ่งขวด (น้ำดื่มที่ฮ่องกงนี่ ฝาเปิดยากทุกยี่ห้อ) จากคุณ : Guzzie - [ 19 ธ.ค. 47 03:37:49 ]

ความคิดเห็นที่ 16 กว่าจะเดินกลับถึงที่พัก เวลาก็ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่งแล้ว หฤหรรษ์สั่นประสาทกันมาทั้งวัน ตาแทบจะลืมไม่ขึ้น เปิดประตู้เข้าห้องพักได้ กัสซี่ก็แย่งพี่บองใช้ห้องน้ำขนาดมินิก่อน พออาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวเสร็จ ก็ต้องเอาเสื้อกันหนาวมาสวม .ฮ่า ๆ ๆ อ่านไม่ผิดหรอก . กัสซี่ใส่เสื้อกันหนาว ก็อากาศที่ฮ่องกงตอนที่เราไปกันน่ะ มันเจ็ดสิบองศาฟาเรนไฮต์เศษ ๆ เทียบเมืองไทย ก็สิบกว่าองศา เย็นฉ่ำได้ที่ทีเดียวเชียวแหละ ขืนไม่ใส่เสื้อกันหนาวนอน มีหวังปอดโตแน่ ๆ ต้องป้องกันไว้ก่อน เดี๋ยวอดตะลอน ๆ พอสวมเสื้อเสร็จก็กล่าวโรตีสะหวาดกะพี่บอง พูดจบประโยคปุ๊ป กัสซี่ก็ทอดทิ้งพี่บองไปต่างประเทศ (อิดสะราเอน + เลบา-นอน + อาหลับ) ปั๊บในทันที . Good Night Sleep Tight Don’t Let The Bed Bugs Bite คร่อกกกกกกกกกกกกกก .. .zzzzZZZZZzzzzzz จากคุณ : Guzzie - [ 19 ธ.ค. 47 03:50:47 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มารออ่านต่อ...สนุกมากคร้าบบบ จากคุณ : สาระเริง - [ 19 ธ.ค. 47 22:16:23 ]

ความคิดเห็นที่ 18 รออ่านตอนต่อไปอยู่จ้า.. จากคุณ : สูสี - [ 19 ธ.ค. 47 23:42:56 A:202.57.173.240 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 น่าสนุกจังเลย...ชื่อโรงแรมน่าพักเนอะ Wang Fat (หวังฟัด) Hostel...มะรู้ว่าน้องสาวเราโดนฟัดไปรึยัง ฮี่ฮี่ฮี่ จากคุณ : ดาวพระเสาร์ - [ 20 ธ.ค. 47 12:36:38 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มะช่ายอ่ะ พี่แก้ว จริง ๆ แล้วชื่อโรงแรมมันแปลว่ายังงี้ WANG = หวัง FAT = อ้วน สมาสชนสนธิเชื่อม รวมความแปลได้ว่า "หวัง - อ้วน" แต่เผอิญกั๊ดอ้วนอยู่ตัวอยู่แล้ว ชื่อโรงแรมเลยไม่ค่อยมีผลเท่าไหร่ อิอิอิ จากคุณ : Guzzie - [ 20 ธ.ค. 47 13:17:30 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาท้าวคางฟัง นะกัสซี่ เล่าต่อ เล่าต่อ vbvb จากคุณ : ชราร่า - [ 20 ธ.ค. 47 13:22:58 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาอ่านด้วยยย..เขียนสนุกมากๆเลยค่ะ จากคุณ : i.d. - [ 21 ธ.ค. 47 10:54:50 ]

ความคิดเห็นที่ 23 .... แวะมาสวัสดี คุณนายGuzzie ด้วยครับ ขอบคุณสำหรับการรายงานบรรยากาศการไปทัศนศึกษา ณ ต่างประเทศด้วยครับ และก็ ผมฝากสวัสดี และก็ฝากความระลึกถึงคุณBonbonath ด้วยครับ จากคุณ : เดินผ่านมาเฉยๆ - [ 21 ธ.ค. 47 11:01:56 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ทุลักทุเลทัวร์ : Hong Kong (ตอน 2) โปรดใช้ความระมัดระวัง http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L3187042/L3187042.html จากคุณ : Guzzie - [ 21 ธ.ค. 47 11:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาแปะชื่อไว้ก่อนเดี๋ยวค่อยอ่าน จากคุณ : coolers - [ 22 ธ.ค. 47 23:27:11 A:203.209.117.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 เอาอีกๆๆ สำนวนจ๊าบอย่างงี้ สงสัยวันหลังต้องชวนไปเปิดตัวงานสัปดาห์หนังสือปีหน้า จากคุณ : พิตะวัน - [ 24 ธ.ค. 47 23:53:52 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขออนุญาต ทำลิ้งค์นี้ไปแปะในห้อง Blue Planet นะครับ เผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อท่านอื่น ๆ ด้วยครับ จากคุณ : วิทยา (กันยายน) - [ 5 ม.ค. 48 15:54:15 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตอนนี้ตีหนึ่งแล้ว พี่กั๊สทำหนูซะปั่นป่วน ต้องไปคว้าไวตามิลค์มาดวด ใจร้ายนัก จากคุณ : ][SeaGirl][ - [ 6 ม.ค. 48 08:11:25 ]

ความคิดเห็นที่ 29 หวัดดีค่ะ น้องกัสซี่ แก้มนวลฯ เล่าสนุกดี ชอบ ๆ เดี๋ยวตามไปอ่านภาค 2 จากคุณ : Jookjik - [ 11 ม.ค. 48 16:06:16 ]