ความคิดเห็นที่ 1 ด้านชีวิตครอบครัวของท่านจำปานั้น เริ่มต้นเมื่อคราวที่มีชื่อเสียงมากแล้ว นอกเหนือจากเพลงดังที่รู้จักกันดี ไม่ว่า กุหลาบปากซัน, สองฝั่งของ, รักเหนือคมมีด, น้ำล้นฝั่ง และปลาแดกก้นไห เขายังได้แบ่งเวลาไปแต่งเพลงจีบสาวรุ่นน้อง บ้านใกล้เรือนเคียงละแวกวัดไชยะพูมอีกด้วย "เวียงแก้ว"  จึงได้ฟังเพลงจากหนุ่มจำปาบ่อยครั้ง แม้น้ำเสียงจะไม่ประทับจิต แต่เนื้อในของ "ฮักฝังใจ" หรือ "อวยพรคู่วิวาห์" ล้วนตรึงตาอยู่ในใจสาวรุ่นน้องอยู่เสมอ กระทั่งได้สมรสสมรัก อยู่กินกันจนมีลูกชาย 4 คนเป็นชาย 3 คน และหญิงอีกหนึ่ง ในวันที่สร้างครอบครัวใหม่จึงได้โยกจากริมฝั่งโขงมายังในตัวเมืองคันทะบุลี บ้านสองชั้นที่เห็นอยู่ในปัจจุบันก็คือน้ำพักน้ำแรงของสองผัวเมีย คนหนึ่งค้าขาย ส่วนอีกคนหนึ่งเขียนเพลง แม้รายได้จากเขียนเพลงและเล่นดนตรีในเธคในบาร์ช่วงเจ็ดแปดปีที่คืนสู่บ้านที่พร้อมหน้าด้วยลูกเมียหามิได้เป็นกอบเป็นกำมากนัก หากแต่การสังกัดในหน่วยบันเทิงทำให้หัวใจคนรักเสียงเพียง แต่เสียงไม่ดีเลิศอย่างท่านจำปาได้ทำงานเพลงอย่างต่อเนื่อง ชีวิตนักดนตรีนั้น ครั้งหนึ่งท่านจำปาก็ไม่น้อยหน้าใคร อย่างตอนที่ไปประกอบส่วนอยู่ในวงดนตรีสมัครเล่นที่ชื่อ ไชยะภูมิ หรือที่รู้จักกันในนาม "คณะเสื้อสีแดงไชยะพูมิ" นั้น ก็ได้แต่งเพลงให้หลายเพลง ซึ่งวงนี้จะเป็นวงต้อนรับแขกบ้านต่างเมือง หรือเวลามีงานสังสรรค์ระดับแขวง บางครั้งก็มีการตัดเสื้อผ้าชุดหรูให้นักดนตรีทั้งวงด้วย แต่ด้วยวิสัยนักแต่งเพลง ในยามเดินทางไปไหนใกล้ไกล ท่านจำปามักจะจดบันทึกโน่นนี่มาเสมอ โดยเฉพาะเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ของถิ่นที่ไปเยือน พอกลับมาถึงบ้านก็ลงมือแต่ง อย่างไปเมืองเซโปน ก็ได้เพลง "เซโปนรำลึก" ว่าด้วยเมืองที่ตกอยู่ในสภาวะสงครามจนกลายเป็นเมืองร้าง เป็นต้น เพลงเด่นๆ จึงเน้นไปเกี่ยวกับประวัติศาสตร์หรือธรรมชาติมากกว่าเพลงความรัก ""เวลาท่านจำปานั่งประพันธ์ ท่านจะอ่านๆ ทั้งวัน กว่าจะได้วรรคหนึ่งบางครั้งสามวันก็มี ท่านจะสรรค์หามาเปลี่ยนจนพอใจ เวลาแต่งเพลงท่านก็จะใส่ทำนองไปด้วยเลย ที่แต่งเนื้อแล้วไปให้ผู้อื่นใส่ทำนองนั้นไม่มี เวลาคิดไม่ออกก็ไม่ได้ปรึกษาผู้ใด ทิ้งไว้แล้วก็กลับมาทำอีก พอได้ก็จะนั่งร้อง แล้วเกลาหลายรอบจนเรานั่งเย็บผ้าหรือทำงานบ้านอยู่ใกล้ๆ ร้องตามได้"" คู่ชีวิตลุงจำปาเล่าถึงการทำงานของผู้เป็นที่รัก ที่แต่งเพลงมิได้หยุด หรือหยุดเพราะคิดไม่ออกยังไงก็ไม่เกินสองสามวัน ที่หายไปเป็นปีแล้วกลับมาเขียนนั้น ไม่ใช่ท่านจำปาแน่ ""ท่านเป็นคนดี เป็นคนซื่อๆ ตลกก็บ่ตลก เวลาพูดก็ไม่ผิดหูใคร เพื่อนที่อยู่ด้วยกันนี่รักท่านหมด เพราะท่านเป็นคนพูดน้อย อารมณ์เย็น เวลาเพื่อนฝูงพูดหนักๆ ท่านก็ไม่ตอบ"" นั่นคือ ลุงจำปาในสายตาของคนเคยที่อยู่กินร่วมกันมาเกือบ 40 ปี อีกทั้งเป็นผู้สัมผัสผลงานของ สุลิวัต มาถึง 3 ยุคสมัย ""ช่วงก่อนปลดปล่อยมีเพลงที่เขียนตามแต่คิดออก ตามอำเภอใจ เน้นด้านความรักมากๆ ก็ได้ พอปลดปล่อยแล้วไม่ได้ ต้องระวังหมด จะต้องพูดเน้นหนักไปในลักษณะชาติ บางเพลงท่านก็จับเอาเพลงเก่าออกมาแต่งในลักษณะชาติอีกก็มี มีสองสามปีช่วงหลังนี้แหละที่ได้แต่งเพลงธรรมดาอีกครั้ง"" จึงไม่น่าแปลกใจที่สมุดบันทึกเพลงถึงสองเล่ม เล่มหนึ่งเป็นเล่มเก่าแก่ที่เพื่อนทหารเก่าเก็บรักษาไว้ให้จนปลวกกินเกือบหมด แล้วได้นำมาคืนกับมือท่านจำปาสักสองสามปีก่อนหน้าที่จะเสียชีวิต ส่วนอีกเล่มหนึ่งเป็นเล่มที่คัดลอกใหม่ด้วยลายมือสวยงามแต่ดูหนักแน่นของท่านเอง โดยเล่มหลังนี้ อัดแน่นด้วยเพลงนับร้อย บันทึกด้วยลายมือสวยงามแต่หนักแน่น โดยแต่ละเพลงมีแต่เนื้อร้อง ไม่มีโน้ตเพลงกำกับ ซึ่งถือเป็นเคล็ดลับอย่างหนึ่งที่จะรักษาเพลงต้นแบบไว้ นอกเหนือจากเขียนเพลง ช่วงปลายชีวิตหลังปี 2525 เป็นต้นมา ท่านจำปาได้เปิด "ร้านจอดเหล็ก" (ร้านเชื่อมเหล็ก) ด้วยถือเป็นรายได้ทางหนึ่งของครอบครัว กระทั่งปลายปี 2537 ชายผู้สูงวัยที่ไม่เคยป่วยกระเสาะกระเสาะก็ป่วยด้วยโรคมะเร็งตับในระยะสุดท้าย และจากไปอย่างสงบเมื่อหัวรุ่งวันที่ 13 เมษายน 2537 แม้กระทั่งวันสุดท้ายก็ยังเดินเหินได้คล่องแคล่วราวกับไม่เป็นอะไร ""ท่านไม่ได้นอนป้อนข้าวป้อนน้ำนะ สิบวันก่อนเสียท่าก็ยังขี่มอเตอร์ไซค์อยู่ และก็เดินจนนาทีสุดท้าย"" คู่ชีวิตเล่าถึงฉากสุดท้ายแห่งชีวิตของนักประพันธ์เพลงผู้จากไป หากแต่บทเพลงมิเคยสิ้นไปจากแผ่นดินนี้อีกนานเท่านาน +++++++++++++++++++++++++ กุหลาบปากซัน แดนดินถิ่นไกล เหลือตา อยู่สุดนภายังมีดอกฟ้า แสนงาม หากไผได้เห็น จะมัวหลง เฝ้าคิดพะวง หลงติดตาม สาวเอยแสนงาม งามเหลือตา ..งามจริงดังคำ เขาชม หากได้สุขสมภิรมย์กับน้อง สมใจ จะขอใฝ่ฝัน แต่นางเดียว บ่ขอข้องเกี่ยว หญิงอื่นใด เฝ้าแต่หลงไหลใฝ่ฝันใจปอง.. โอ้ กุหลาบสวรรค์ แห่งเมืองปากซันให้อ้ายใฝ่ฝัน หมายปอง ใจ อ้ายหวังอยากเคียงประคอง กุหลาบเป็นสีดั่งทอง เมื่อยามแสงส่องจากดวงสุรีย์ ..ยามแล้งค่ำลง น้ำซัน หมู่บริพรรณน้ำซันไหลผ่าน ใสดี ข้อยเห็นผู้สาว เจ้าล่องลอย หมู่ปลาใหญ่น้อย ลอยล่องนที สิ้นแสงสุรีย์สาดสีแสงจันทร์ แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 47 10:07:13 ไฟล์เสียง จากคุณ : 447 - [ 18 ธ.ค. 47 14:45:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "สายนทีรินหลั่งจากฟ้า แบ่งพสุธาเป็นซ้ายและขวาสองฝั่ง.." นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ ป้าเวียงแก้ว-เวียงแก้ว ลัดตะนะสะหวัน คู่ชีวิตของ สุลิวัต ได้ครวญเพลง "สองฝั่งของ" อย่างไพเราะ และเป็นอีกครั้งหนึ่งที่ได้ขับร้องโดยไม่ต้องเปิดดูเนื้อเพลงเลยแม้แต่น้อย เพราะนอกจากทุกถ้อยความจะแนบแน่นอยู่ในใจอยู่เสมอ เช่นเดียวกับภาพของคู่ชีวิตที่จากไปแล้ว ป้าเวียงแก้ว ยังเป็นผู้ดูแลลิขสิทธิ์เพลงทั้งหมดของ "สุลิวัต" ด้วย นับแต่ที่ผู้เป็นสามีได้เสียชีวิตไปเมื่อ 7 ปีก่อน แม้ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนในชีวิต แต่ด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้มและการต้อนรับเปี่ยมด้วยไมตรีของหญิงผู้สูงวัยในวันแดดงามยามต้นปีที่ผ่านมา ทำให้ผู้ไปเยือนยัง สองชั้นบนถนนสายหลักเมืองคันทะบุลี แขวงสะหวันนะเขตหลังนั้น มั่นใจทันทีว่าหญิงเจ้าของรอยยิ้มอบอุ่นเบื้องหน้ามิใช่ใครอื่น เมื่อทักทายสบายดีกันแล้ว มุมหนึ่งของบ้านที่เปิดเป็นกิจการโต๊ะสนุกเกอร์เกือบสิบโต๊ะ จึงกลายเป็นที่สนทนาของคนสองฝั่งโขงไปทันที ท่ามกลางเสียงครึกครื้นของลูกค้าและไม้คิวกระทบลูกที่แทรกมาเป็นระยะๆ ""ลูกๆ ไม่มีใครมาทางดนตรีเลย มีแต่ค้าขายอยู่ตลาด แต่เขาก็รู้อยู่ว่าพ่อเป็นนักประพันธ์ดัง แต่ก็ไม่อยากจะมายุ่งเกี่ยว เพราะตอนนั้นยังเป็นเด็กอยู่ เพลงที่เอาไปร้อง ลูกๆ เขาก็ไม่รู้รายละเอียดว่าเพลงไหนเป็นของพ่อ มีแต่แม่นี่แหละที่รู้ และเก็บไว้หมดทุกเพลง"" ป้าเวียงแก้ว ในวัย 59 ปี เอ่ยถึงลูกชายหญิงทั้ง 4 ที่ออกเรือนไปกันหมดแล้วด้วยความเสียดายที่ไม่มีใครสืบทอดแม้แต่คนเดียว แต่นั่นยังไม่มากเท่า การที่เพลงดังหลายเพลงของสุลิวัต ถูกคนที่ไม่ใช่ลูกหลานตระกูล "ลัดตะนะสะหวัน" นำไปขับร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยคนที่ไม่ได้ขออนุญาตอีกต่างหาก ""เพลงท่านก็มีหลาย อยู่ต่างประเทศก็ร้องมาขาย ทำซีดีออกมาขาย พี่น้องหลายคนก็ว่าทำไมบ่ติดตาม เราก็ไม่รู้จะติดตามยังไง บางครั้งก็ลองๆ ดูอยู่ว่าบางม้วนที่อัดต่างประเทศก็บ่เห็นมาติดต่อหรือขออนุญาตสักครั้ง บางม้วนที่อยู่ต่างประเทศก็ทำไมมีเพลงท่านเข้าไป โดยที่ท่านก็ไม่ได้มีตัวแทน มีแต่เรานี่แหละ ก็คิดอยู่ว่าจะทำยังไงดี ก็เลยอยู่ไปเรื่อยๆ"" ตลอด 7 ปีมานี้จะเรียกว่าเป็นช่วงเวลาแห่งความช้ำชอกใจระคนสงสัยก็ว่าได้ เพราะไม่รู้จะไปติดตามอย่างไรดี ได้แต่ติดตามกระแสโดยการซื้อซีดีเพลงนั้นเพลงนี้มาฟังว่าเป็นเพลงของสุลิวัตหรือไม่เท่านั้นเอง โดยมี "กุหลาบปากซัน" เป็นที่ตั้ง ร่วมด้วย "เวียงในฝัน" และ "สองฝั่งของ" ที่ถูกนำไปร้องอยู่เนืองๆ หรืออย่างล่าสุดที่เพลงเก่าที่กลับมาดังอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็น "ปลาแดกก้นไห", "ฮักเหนือคมมีด" หรือแม้กระทั่ง "เซโปนรำลึก" ก็หาได้มีใครมาติดต่อไม่ ลักษณะการขายเพลงตอนที่สุลิวัตมีชีวิตอยู่ ป้าเวียงแก้วเองไม่ได้ยุ่งเกี่ยวอะไร ปล่อยให้ผู้เป็นสามีได้จัดการธุระตามใจชอบ ถึงกระนั้นยังจำได้ว่าแม้มีการขายเพลงก็จริงอยู่ บางคนมาถึงบ้านก็มีให้เห็นอยู่ แต่ถือว่าเป็นจำนวนน้อยที่สุด จึงไม่น่าแปลกใจแต่อย่างใดที่เวลานั้น ป้าเวียงแก้วจะไม่ทราบถึง ตอนที่ บัวเงิน ซาพูวง อธิบดีศิลปากรลาว คนปัจจุบัน ครั้งหนึ่งสมัยที่เป็นรองอธิบดีก็เคยไปหาท่านจำปาถึงบ้านที่สะหวันนะเขต เพื่อขออนุญาตนำเพลง "กุหลาบปากซัน" และ "เวียงในฝัน" มาบันทึกเสียงในเมืองไทย โดยมอบเงิน 3,000 บาทให้ท่านจำปาไว้เป็นค่าลิขสิทธิ์เพลง ซึ่งในตอนนั้นท่านจำปาไม่รู้หรอกว่าบัวเงินซื้อเพลงมาให้สุนารี และตัวเขาเองขับร้องในชุด "คู่ขวัญสองฝั่งโขง" ด้วย อย่างไรก็ดี ในรอบ 7 ปีมานี้ ตั้งแต่ท่านจำปาตายไป ป้าเวียงแก้วได้รับค่าเพลงเพียงสามครั้งเท่านั้น ครั้งแรก - ได้จากท่านบัวเงิน ที่นำเพลงไปร้องคู่กับสุนารี จำนวน 3,000 บาท และหลังจากท่านสุลิวัตเสียชีวิต ป้าเวียงแก้วได้เข้าพบท่านบัวเงินอีกครั้งหนึ่ง เพื่อเจรจาเรื่องค่าเพลง ก็ได้เงินมาอีกจำนวนหนึ่ง ครั้งที่สอง - มีการแจ้งเป็นลายลักษณ์อักษร ก้อนหนึ่งเพิ่งได้รับเมื่อกลางปีที่แล้ว จำนวน 5,000 บาทจากกระทรวงแถลงข่าวและวัฒนธรรม ที่ส่งเงินพร้อมจดหมายแจ้งว่าเป็นค่าลิขสิทธิ์เพลง "กุหลาบปากซัน" ที่นักร้องไทยนำไปบันทึกเสียง โดยไม่ได้ระบุชื่อศิลปินไทยแต่อย่างใด ครั้งที่สาม - เป็นค่ามันสมองที่น่าตกใจที่สุด ก็เห็นจะเป็นเมื่อ 7 ปีก่อน ครั้งที่ นพดล ดวงพร แห่งวงดนตรีเพชรพิณทอง ได้ขอซื้อเพลง "กุหลาบปากซัน" ผ่านทานตะวัน นักร้องของท่านจำปา ที่เวียงจันทน์ ในราคาเพียง 30,000 กีบ หรือคิดในอัตราสมัยนั้นก็ประมาณ 1,000 บาท (อัตราแลกเปลี่ยน 1 บาท เท่ากับ 30 กีบ) แต่เมื่อเทียบกับปัจจุบันก็เหลือเพียง 150 บาทเท่านั้น เพราะอัตราแลกเปลี่ยนเวลานี้ 1 บาทแลกได้ 200 กีบ หนังสือสัญญาที่ระบุว่า ""...นพดล ดวงพรยินดีจ่ายค่าลิขสิทธิ์ให้ก่อน 30,000 กีบ แล้วภายหลังอัดสำเร็จแล้วจะจ่ายให้อีกจำนวนหนึ่งตามความเหมาะสม..."" ซึ่งในสัญญาดังกล่าวมิได้ระบุจำนวนชุดลงไปด้วย ถึงวันนี้ป้าเวียงแก้วก็ยังคงเก็บรักษาสำเนาสัญญาซื้อเพลงดังกล่าวไว้เป็นอย่างดี โดยที่มิได้คอยและหวังว่าจะได้ "เพิ่ม" อีกเท่าไหร่ นั่นเป็นสามครั้งที่ได้รับค่าเพลง นอกนั้นไม่เคยได้รับเลย แม้กระทั่งศิลปินที่เคยบอกว่าได้จ่ายค่าเพลงโดยฝากผ่านญาติพี่น้องฝั่งลาว ป้าเวียงแก้วก็ไม่เคยเห็นแม้แต่กีบเดียว สมมติทุกค่ายเพลงจ่ายเงินตามจำนวนครั้งที่ "เนชั่นสุดสัปดาห์" รวบรวมไว้ในตารางประกอบเรื่อง เฉพาะเพลง "กุหลาบปากซัน" เพลงเดียว ถ้าซื้อขายกันในราคาเพลงอมตะลูกทุ่งไทย ก็ตกเพลงละ 10,000 บาทต่อ 1 ต้นแบบ ซึ่งมีการบันทึกเสียงไปแล้ว 14 ต้นแบบ ป้าเวียงแก้วก็จะได้เงินประมาณ 1 แสน 4 หมื่นบาท มันเป็นเงิน "ค่ามันสมอง" หรือ "ค่าปากกา" ของนักแต่งเพลงคนหนึ่งควรจะได้มิใช่หรือ? ด้วยวัย 59 ปี แม้จะดูสุขภาพแข็งแรงหน้าตาผ่องใสไม่เจ็บไข้ อีกทั้งยังพร้อมหน้าด้วยลูกหญิงชายทั้งสี่ และเป็นย่ายายที่ใจดีของหลานอีกห้า-หกคนก็ตาม ตลอดระยะเจ็ดปีกว่ามานี้ ข้อสงสัยเรื่องการดูแลลิขสิทธิ์เพลงยังค้างคาใจเสมอมา ""ก็มีแต่รักษาไปอย่างนี้แหละ จิตใจเรานั้นคิดไม่อย่างทำอะไร อยากอยู่เฉยๆ ไปเรื่อยๆ แก่แล้วไม่อยากไปทำอะไรรุนแรง เขาเอาของเราไปขาย ถ้าเขาอยากให้เรา เขาก็ให้ ก็คิดว่าแล้วไป แต่ว่าป่านนี้มันเป็นอย่างนี้แล้ว คุณค่าเพลงเราก็รู้อยู่ แต่ก็คิดซื่อๆ พอกินก็กินไป มีพออยู่ก็อยู่ไปน่ะนะ (หัวเราะ) บ่ได้เดือดร้อน ลูกก็ใหญ่หมดแล้ว เป็นครอบเป็นครัว ลูกก็พออยู่พอกินแหละ..อยากอยู่แต่บ้านบ่อยากออกไปเอาจริงเอาจังกับเขานะ"" ป้าเวียงแก้วกล่าวทิ้งท้าย พร้อมกับยกกรุเพลงต้นฉบับลายมือของ สุลิวัต มาให้ดูเป็นหลักฐาน ว่ามิได้มีแค่เพลงดังๆ ที่เคยได้ยินเท่านั้น หากแต่มีอีกนับร้อยที่ไพเราะน่าร้องน่าฟัง ""จะพูดยังไงดี มีแต่ว่าถ้าอยากเอาเพลงท่านจำปาไปร้องไปอัดขาย มีแต่ว่าอยากให้มาพัวพันด้วย ไม่ว่าค่าตอบแทนมันจะน้อยจะมากก็ตาม แต่ว่าเราในนามเป็นผู้รับช่วงต่อ อยากรู้ว่าได้อนุญาตให้แล้ว ในฐานะผู้รับผิดชอบดูแลเพลง จะได้รู้ว่าใครเอาไปอัดด้วยวิธีใด"" เป็นดังนี้แล้ว ข้ามฝั่งของคงไม่ไกลเหลือตาและฝ่าเท้าที่ศิลปินนักร้องแต่ละท่านจะก้าวเดินไปเยี่ยมยามถามข่าวแล้วกระมัง? +++++++++++++++++++++++++ ที่มา - เนชั่นฯ สุดสัปดาห์ โดยคุณ : นิวาตะ จากคุณ : 447 - [ 18 ธ.ค. 47 14:52:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สองฝั่งของ ผู้ประพันธ์ จำปา ลัดตะนะสะหวัน หรือ สุลิวัต สาย นทีรินหลั่งจากฟ้า แบ่งพสุธาเป็นซ้ายและขวา สองฝั่ง หากน้ำกั้นกลางนั้นบ่สำคัญ แต่ความสัมพันธ์ ของเรามั่นคงเรื่อยไป ถึงไกลกันคนละฝั่งของ ต่างหมายปรองดอง มุ่งหวังทั้งสองจนได้ ด้วยความใฝ่ฝันมั่นสุดหัวใจ ปักฝังทรวงในเหมือนใจ เดียวกัน ทั้งสองฝั่ง กั้นกลางด้วยสายนที แต่ประเพณี นั้นบ่ต่างกัน ชาติลาวและไทย ก่อนนั้นเคยได้สัมพันธ์ ร่วมสายโลหิตเดียวกัน เพียงน้ำเท่านั้นมากั้นแบ่งกลาง **ขอฟ้าดินจงเป็นสักขี โปรดคิดปรานี จงอย่าได้มีวันห่าง อย่าให้สัมพันธ์นั้นต้องจืดจาง ฝากฝังชีวีเหนือ นทีสองฝั่งเอย ไฟล์เสียง จากคุณ : 447 - [ 18 ธ.ค. 47 15:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณค่า จากคุณ : Batgirl 2001 - [ 18 ธ.ค. 47 15:23:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณด้วยคนค่ะ อ่านจบก็มึนเลย จากคุณ : ป้ามด - [ 18 ธ.ค. 47 18:19:43 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณครับ.............. ขออนุญาติ เซฟเก็บไว้อ่านนะครับ จากคุณ : woody - [ 18 ธ.ค. 47 19:31:47 A:202.129.56.198 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านเพลิน..พลางชื่นชม..เพลงไพเราะ.. ขอบคุณค่ะ คุณ447 จากคุณ : i.d. - [ 18 ธ.ค. 47 20:11:08 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รู้จักแต่ กุหลาบเวียงพิงค์ อะคะพี่ 447 แหะๆๆๆ เกิดไม่ทันแหงมๆ อิอิ จากคุณ : น้องแหม่ม28 - [ 18 ธ.ค. 47 21:51:38 A:61.91.125.193 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 เพลงโปรดเลยค่ะ มีหนุ่มร้องให้ฟังสมัยไปทำงานที่จ.มุกดาหารเมื่อปี 36 เลยให้เขาเขียนเนื้อเพลงให้ พอมาอยู่ทางใต้หาฟังยากจริงๆ กระทู้นี้ถูกใจจริง ........ ......แล้วจะเซฟเพลงนี้ได้ไงอ่ะพี่.... จากคุณ : บุหงาตานี - [ 19 ธ.ค. 47 07:47:16 ]

ความคิดเห็นที่ 10 กระทู้สุดยอดของปีเลยพี่จ๋า.... ผมโหวตกระทู้ให้เลยครับพี่หมอฯ อ้อ...ไม่ลืมที่จะคลิ๊ก "เก็บเข้าคลังกระทู้เก่า"ให้ด้วยครับ จากคุณ : อีกาสีขาว - [ 19 ธ.ค. 47 16:53:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : เทวา - [ 19 ธ.ค. 47 21:44:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เพลงนี้ผมชอบร้องครับ เมื่อครั้งอยู่ที่จังหวัดอุบลฯ ได้มีโอกาสเรียนภาษาลาว อธิการบดีวิทยาลัยครูจากแขวงจำปาสัก ท่านได้กรุณามาสอนให้ และสอนให้ร้องเพลงลาวเพราะ ๆ หลายเพลง วันหลังถ้ามีโอกาสจะเอาเนื้อร้องมาฝาก จากคุณ : สาระเริง - [ 19 ธ.ค. 47 22:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณสำหรับข้อมูล ครับผม แต่คงต้องเวฟวันอ่านวันหลัง นะครับ ย๊าว ยาว จังเลยกระ....ทู้ของพี่447 จากคุณ : mcman - [ 20 ธ.ค. 47 07:34:45 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณค่ะอาจารย์สี่...จำได้ว่าเพลงกุหลาบปากซัน คุณดาวดำกับคุณลุงวาแห่ง35ีup ร้องได้ไพเราะเพราะพริ้งจริงๆ...เมื่อไหร่จะได้ฟังอีกน้อ จากคุณ : ดาวพระเสาร์ - [ 20 ธ.ค. 47 12:22:24 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณค่ะพี่ จากคุณ : Jookjik - [ 20 ธ.ค. 47 12:52:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 .............ยามแล้งค่ำลงน้ำซัน แขวงบอลิคำน้ำซันไหลผ่านใสดี ข้าเห็นผู้สาวขี้งอยขอน ปลาซิวปลาย่อนคอยสวบกิน ผู้สาวแก้ซิ่นข้า บ่ อยากเบิ่ง......... ท่อนนี้เป็นต้นตำหรับเพลงกุหลาบปากซันของแท้ เจ้าของกระทู้ลองไปค้นหาดู จากคุณ : Gecko - [ 21 ธ.ค. 47 23:56:47 A:203.113.80.141 X:203.150.217.111 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แบบนี้ เค้าเรียก "รู้จริง รู้แจ้ง" ซูฮกเจ้าค่ะ จากคุณ : ธิดาดอง (ธิดาดอง) - [ 22 ธ.ค. 47 05:40:16 ]