ความคิดเห็นที่ 1 คนส่งลูกเข้าโรงเรียนประจำ ที่ผมเคยเรียนมีเหตุผลต่างกันเยอะ บางคนส่งเพราะมีปัญหาครอบครัว หย่าร้าง มีปัญหา ไม่มีเวลาให้ลูก และสุดท้าย พวกลูกศิษย์เก่าต้องการสร้างให้ลูกเหมือนตัวเอง เบ้าหลอมเดียวกัน แต่นั่นแหละ ชีวิตนักเรียนหอพัก เหมือนถูกกักบริเวณ เช้าเย็นเห็นเพียงหลังคา กับขอบฟ้าสีเทา ที่โรงเรียน เป็นแหล่งรวมลูกพ่อค้า นักธุรกิจ บางคนพ่อเป็นนายธนาคาร บางคน เป็นระดับเจ้าสัวบางคน เป็น แค่ภารโรงโรงเรียน แต่ทุกคน รวมกันเป็นรุ่นเดียว กัน ร้อยกว่าคน ส่งลูกเข้าประจำ ผมว่าจะให้ดี ต้องส่งตอนต้นเทอมแล้ว สิ้นเทอมคือวันสอบไล่เสร็จค่อยไปรับ เสาร์อาทิตย์อย่าไปรับเขา พาเขาไปนั่งกินข้าวที่ไหนเลย เห็นใจเด็กบ้านอยู่ไกลคนอื่นๆ เถอะครับ สมัยนั้นจำได้ว่า มีพ่อแม่ครอบครัวหนึ่ง พ่อขับรถจากกรุงเทพฯมา เยี่ยม ลูกแล้วก็เตรียมอาหารการกินเยอะมาก พาลูกไปนั่งกิน ใต้ต้นสนโรงเรียน ปูเสื่ออย่างดิบดี เพื่อน และรุ่นน้องหลายคนที่เป็นพวกขี้เหงา แทบจะร้องไห้เพราะคิดถึงบ้านคิดถึงพ่อแม่ สุดท้ายความรู้ไปถึงอธิการ ท่านก็ดีแสนดีเรียกคุณพ่อ ขี้เหงานั้นมา คุยว่าให้เลิกทำแบบนี้ หากไม่เลิก เอาลูกลาออกไป เพราะทำลายขวัญเพื่อนนักเรียนคนอื่น เรื่องการกินอยู่นักเรียนประจำกินเร็วทุกคน ยิ่งพวก กินเร็วกินจุ ดุเหมือนหมา นี่ เพื่อนแทบไม่ให้เข้าพวกต้องไปรวมกันแต่พวกเดียวกัน แล้วโต๊ะนั้นก็จะอุดมไปด้วยนักสกรัมระดับอาชีพ ใครกินช้า เป็นอันอดเพราะอาหารจำกัดที่จริงเขาก็ให้กินพอเพียงนะเติมได้ แต่ กินไม่ทันพวกนักกิน แม่หลายคน พาลูกมาที่โรงเรียนกลางป่า เห็นสภาพโรงเรียน แล้วรับรองร้องโอยกันทุกคน โรงเรียนมีเนื้อที่ร่วมห้าร้อยไร่ แถมระยะทางจากตึกเรียนถึงตึกนอน ร่วมครึ่งกิโล ไกลมาก บางหอพัก นี่ต้องนั่งรถไปเพราะออกจากโรงเรียนไปอีกไกล ปากทางมีบริษัทศรีมหาราชา อีกความเจริญไม่ต้องพูดถึงไม่มี แถมฝนตกหนักน้ำท่วมทางอีก “ขา ขอซื้อตู้เย็น ไว้ให้ลูกได้ไหม ลูกอิฉัน กินเก่ง” ใครจะจ่ายค่าไฟฟ้าละ แล้วลูกชายก็ตัวยังกับ พวกซูโม่อีกนะครับ “โรงอาหาร เปิดถึงห้าทุ่มหรือเปล่า “ สามทุ่มเขาก็ให้นอนแล้ว “ผมขอเอาลูกออกจากโรงเรียน ทนคิดถึงลูกไม่ได้ “ นี่คุณพ่อ ขี้เหงามั่ง การพนันไม่ต้องพูดถึงได้วิชาครบครับ ไฮโล รัมมี่ ปั่นแปะ รวมทั้งการเป็นโปรโมเตอร์มวย เวลาเพื่อนชกกัน พนันได้หมด แต่สิ่งที่ดี สำหรับโรงเรียนประจำที่ผม ได้รับและบอกต่อ คือระเบียบวินัยที่โรงเรียนสร้างให้ ทั้งในเรื่องเวลา การอ่านหนังสือ การกินอยู่ที่ ต้องตื่นหกโมงเช้า อาบน้ำล้างหน้า แล้ว เจ็ดโมงกินข้าว แปดโมงยี่สิบเข้าเรียน สี่โมงเล่นกีฬา ฯลฯ และที่สำคัญเพื่อนฝูงเยอะ สิ้นเทอมส่งลูกเรียนประจำ เตรียมเงินไปเยอะๆ เลย เพราะเคลียร์บิลค่าใช้จ่ายจะเจอแบบแปลก ลูกเบิกสมุด งานไป สองร้อยเล่ม (สมัยนั้นมีจริงๆ สมุดปกแข็งเล่มละ สี่บาท พวกเบิกไปสองร้อยเล่มแล้วขายเพื่อนเล่มละ 3 บาท ได้เงินร่วมพันบาท พ่อจ่ายลูกได้เงิน ไปรำวงที่พัทยา) กางเกงผ้าเวสป้อย 30 ตัวในหนึ่งเทอม (บิลจากร้าน ชัยทองในตลาด) ซื้อไปขายเพื่อนต่อ สมัยนั้นฮิตมากเพราะผ้าเวสป้อย คือหนา เวลาโดนหวายหรือกิ่งสนหวดก้น มันจะลดแรงกระทบไปเยอะ ยิ่งจะให้เก๋าต้องสีซีดๆ ผมเคยมีตัวแรก เอาไปแช่ไฮเตอร์ ทีเดียว เกือบขาว เทไฮเตอร์หมดขวดเลย เลยโดนสั่งให้ซื้อใหม่ซะ ดังนั้น หากคิดถึงจุดประสงค์ ของเรา หากคิดจะเอาให้เขาเก่งและแกร่ง ก็เอาครับส่งไปดีแต่ หากทนความคิดถึงและสงสารลูกไม่ได้ อย่าเอาไปเลย สงสารเด็ก เพราะ มันว้าเหว่าจริงๆ เว้นแต่พวกที่ต้องดัดสันดาน!! จากคุณ : จมื่นไวกว่า - [ 21 ธ.ค. 47 22:36:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อเช้าเขียนเรื่องการเอาลูกเข้าโรงเรียน ประจำ ทีนี้ขอคุยเรื่องบรรยากาศในโรงเรียน ประจำ ที่จริงแล้วการเรียนดีเป็นของดีเสมอไม่ว่ายุคสมัยใด เพราะหากเรียนดีการสอบเข้าโรงเรียนมีชื่อเป็นของไม่ยาก พวกที่สอบเข้าได้ตามระเบียบ พ่อแม่ก็สบายไม่ต้องเสียอะไรมากนอกจากค่าเทอม ค่าอาหาร ค่าธรรมเนียมต่างๆ แต่หากว่า สอบไม่ได้ คราวนี้สนุกครับพ่อแม่ จ่ายตามความพอใจของโรงเรียน เช่น ผู้บริหารโรงเรียนกลางป่า เอาแผนผังสนามบาส ขนาดใหญ่ (12 สนาม) มากางให้ดูแล้วบอกว่า “นี่คือสนามบาสใหม่ของเรา ไม่ทราบว่าคุณจะช่วยเหลือเราได้ซักเท่าไร สนามละ 25000 บาท(ราคาเมื่อปี 2515)ใครที่ดูละคร เงาปริศนา คงเห็น สนามกีฬาและ แว๊บ เจ้าสนามบาสนี้ นะ นั่นแหละ 12 สนามเป็นชุดเดียวกัน “ ในโรงเรียน นักเรียนแบ่งเป็นก๊วน ๆ ต่างๆ เริ่มจาก พวกรวยตั้งแต่เกิด ตั้งกลุ่ม แต่งตัว แฟชั่น หรือ พวกพี่ ม.ปลายบางคน เล่น คว้ารถที่บ้าน ขับป้ายทะเบียนไม่มีอีกต่างหาก รู้สึกจะเป็นนายอะไรน้าาา อ้อ สนธยา หรือไงนี่ แล้วก็พวกก๊วนสิงห์อมควัน พวกนี้จะหมกตัวตามห้องน้ำ กรองทิพย์ซองหนึ่งแค่ 10 บาท ก็มีกันเพียบ ผมเคยประเดิมเข้าก๊วนนี้ ทีหนึ่ง แล้วโดนจับได้ เขาให้ผมสูบซิการ์แทน ม้วนเดียว จบ เรียบร้อย อาเจียน รากเขียวรากเหลืองเลิกไปเลย ชีวิตนี้อะไรที่มีควัน เลิกสูบบุหรี่ตั้งแต่นั้นมา ก๊วน หนอนหนังสือ นี่จะอยู่ที่ห้องสมุด กินข้าวเสร็จ 0720 น. พวกนี้จะหมกตัวที่ห้องสมุด ก๊วนนี้ผมสังกัดตอน ประถมปลายถึงม.ต้น จะไปนั่งอ่าน หนังสือ พวกนิยาย ตำราเรียนแล้วก็ วารสาร อย่างสมัยนั้นติด ผู้ชนะสิบทิศ ตั้งสิบสองเล่ม อ่านตาแฉะเลย แล้วยัง พวกหนังสือหนักๆ เช่น เกิดวังปารุส โองการแช่งน้ำ อะไรทำนองนี้ พวกนี้ผมอ่านตั้งแต่ ม.ต้นเรียบ ก๊วน ขี้โม้ นี่จะประจำแถวโรงอาหาร ตอนเลิกเรียนหนีเล่น กีฬา หนีเรียนพิเศษ ปวดท้องปวดหัวเวลาเรียนแต่ มีแรงฝอยกัน นี่เป็นก๊วนที่ผมสังกัดตอน ม.ปลาย ลูกชิ้นซักจาก โค๊กนับจำนวนไม่ได้ ต่อมาจบแล้ว เป็นคนทำงานเลยพัฒนา เป็น สุราแทน ก๊วน พวกเด็กเรียน นี่เป็นกลุ่มที่เขาไม่ค่อยให้ผมเข้าพวก เพราะ พวกนี้เรียนลูกเดียว ผมคุยกับเขาไม่ค่อยรู้เรื่องเลย วันๆ อะไรๆ ไม่ทำกีฬาไม่ค่อยสน อ่านหนังสือเรียนอย่างเดียว ตั้งเป้า หมายเลยว่า สอบเข้าเตรียมอุดม เข้าแพทย์หรืออะไรต่างๆ ให้ได้ พวกนี้แหละที่ทำชื่อเสียงให้โรงเรียน เช่น หมอพรเลิศ ฉัตรแก้วตอนนี้เป็นวิสัญญีแพทย์ที่จุฬาฯ ก็สอบเข้าเตรียมอุดมและสอบได้ที่หนึ่งของประเทศปี 2527 อีกคน ก็ อาจารย์จิตรเกษม มหาวิทยาลัยมหานคร คนนี้เป็นนักเรียนทุนส่วนพระองค์ของในหลวงด้วย ก๊วน นักกีฬา พวกนี้ ร่างกายแข็งแรง เลิกเรียน ไม่วิ่งรอบโรงเรียน ก็อยู่ตามสนามกีฬา ประจำ เป็นนักฟุตบอลของโรงเรียนมั่ง เป็น พวกฝึกตนตลอดเชื่อไหม สถิติวิดพื้นรวดเดียว 1000 ครั้งก็เคยมีคนทำได้ เพราะนายนี่ไม่เคยทำอะไรนอกจากฝึกตนตลอด พวกนักรักรุ่นกระเตาะ พวกนี้ ก็เช่นกันวันๆ เขียนเพลงยาวหาสาว อย่างนายคนหนึ่ง นั่งแต่งกลอนแต่งเพลงหวังจะเจริญรอยตามคุณพ่อที่เป็นนักแต่งเพลงเจ้าของ เพลงอุษาสวาท จีบสาวแหลก เรียกว่า รวยแต่เกิดด้วย ไม่ใช่จนโดยกำเหนิดอย่างผม ก๊วนนักดนตรี พวกนี้ ก็เช่นกัน วันๆ ไม้ท่อนหนึ่ง แล้วตั้งจิต จินตนาการว่ามันคือกีต้าร์ตัวโปรด นั่งดีดไปทำเสียงประหลาดไป ก็มีเช่น คนหนึ่งต่อมาเป็นนักร้องที่ เรารู้จักคือนาย จอห์น นูโว ทั้งนี้ยังไม่นับรุ่น ตัวเองด้วยเช่น รุ่นผมส่วนใหญ่ มาจากครอบครัว นักธุรกิจ เยอะ บางคนพ่อเป็นเจ้าของโรงเหล็ก โรงงานบะหมี่ โรงพิมพ์ แล้วจบ ม.ปลายก็สอบเข้าวิทยาศาสตร์ วิศวกรรมศาสตร์ได้เป็นส่วนใหญ่ หรือไม่ก็เรียนบริหาร กัน ก็จะเดินทางชีวิตไปอีกแบบหนึ่ง ในขณะที่บางรุ่น ก็นักการเมืองเยอะ ทั้ง สส สท สจ อาจจะมี สต.ตามมาด้วยมัง มีหลายก๊วน เชื่อว่าโรงเรียนประจำหลายแห่งก็จะเป็นแบบนี้ ดังนั้น คุณพ่อคุณแม่ทั้งหลาย ส่งลูกเข้าเรียนแล้วต้อง ดูด้วยว่าลูกชายสุดที่รักเข้าก๊วนไหน ไม่งั้น ยุ่ง เพราะจะได้ ไม่สมตั้งใจ บางที สมัยนี้บางคน บอกว่ารักฟุตบอล แล้วก็ชอบพนันบอลนี่ยุ่งแน่ สิ่งยั่วยุในศรีราชาก็เกิดเยอะขึ้น จากโรงไม้อัดศรีมหาราชา กลาย เป็น ศูนย์การค้าขนาดมหึมา ฮันนี่บาร์ในตลาด พัฒนา มาเป็นบาร์เบียร์ปากซอย มีหญิงบริการมากมาย และหนองในก็พัฒนาเป็นเอดส์แล้ว เรื่องนี้น่ากลัว เพราะสมัยผมก็มีรุ่นพี่ หนีเที่ยวไม่น้อย โดนจับได้ก็ โทษสถานเดียว โกนหัว ประจานแล้วหวดก้นอีก ไม่ต่ำกว่าหกที สรุปแล้วการส่งลูกเข้าโรงเรียนประจำ อย่าปล่อยทิ้งแต่อย่างเดียว เพราะครูเองก็ต้องการความช่วยเหลือและคำแนะนำจากพ่อแม่ด้วยเช่นกัน ลูกเอง สิ้นเดือน ธนาณัติเงิน ลูกก็รอตาละห้อยเหมือนกันนะครับ จากคุณ : จมื่นไวกว่า - [ 21 ธ.ค. 47 22:39:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านเรื่องราวของคุณจหมื่นไวกว่า แล้วสนุกดี เคยมีความคิดเหมือนกันที่จะเอาลูกสาวไว้ที่ ประจำ เวลาที่เขาดื้อมากๆ เลยอยากส่งไปใช้ชีวิต แต่ก็ทำไม่ลงซักที และคงไม่ทำจริงหรอก ชีวิตเด็กประจำสำหรับเด็ก สมัยนี้น่าเป็นห่วง เพราะมีสิ่งยั่วยุมากกว่าเมื่อก่อน คิดว่า สมัยก่อน สิ่งที่เด็กประจำได้เรียนรู้ในโรงเรียนกินนอน เป็นสิ่งที่เขา ต้อง ฝึกตัวเอง และ แก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้ได้ หลายๆคนที่โตเป็นผู้ใหญ่วันนี้ ผ่านเรื่องร้ายๆ จากโรงเรียนประจำมาไม่น้อย แต่พวกเขาคิดได้เองว่า แม้จะร้ายแต่เราต้องเอาตัวเองให้รอด แล้วเอามันเป็นประสบการณ์สอนตัวเอง แต่กับเด็กสมัยนี้ ไม่แน่ใจนะ มันออกจะเสี่ยง เพราะ สิ่งคุกคามเยอะไม่ว่าจะเป็น ยาเสพติด ที่พัฒนามาจาก บุหรี่ หรือ กัญชา ของเด็กเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว หรือ ปัญหาทางเพศที่มันลุมลึกเสียจนเราที่เป็นพ่อ แม่เองก็วิ่งตามลูกไม่ทัน สรุปว่า ใจไม่กล้าพอที่จะส่งลูกไปเรียนประจำ ขอดูแลลูกเองอยู่กับบ้านเราดีกว่า นี่ยังคิดไกลอีกว่า อีกหน่อยถ้าลูกไปเรียนเมืองนอก ต้องมีใครซักคนตามไปดูแลระยะหนึ่ง ไม่เขา ก็ เรา คุณจมื่นไว มีเรื่องหนุกๆ มาเล่าอีกนะ จากคุณ : ป้าเขียม - [ 21 ธ.ค. 47 23:26:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นกระทู้นี้แล้ว กะไว้เลยว่าต้องเจอท่านจมื่นฯแหง อิอิ .... เที่ยวนี้เป็น "เจ้ามือ" เอ๊ย เป็นจขกท. เองเลย อิอิ จากคุณ : ช้างพลาย - [ 21 ธ.ค. 47 23:44:09 ]

ความคิดเห็นที่ 5 --เคยเรียนดัดสันดาน ตอนประถมช่วงนึง ยังกะอยู่ในคุก แน่ะ จากคุณ : ข้อสอบจากดาวไหนฟ่ะ (Hooze) - [ 22 ธ.ค. 47 00:00:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 น้องชายตอนเด็กๆเกเรน่าดู จนสอบตก แม่กลัวลูกชายจะมีปมด้อยเลยส่งไปเรียนรร.ประจำ(คิดว่ารร.เดียวกะคุณจขกท.นี่แหละ) อะโห ปล่อยเสือเข้าป่ายังไงยังงั้น ปีนรั้วหนีเที่ยวตลอด ครูไม่มีจับได้ (ถึงจับได้พ่อน้องชายก็แสนกะล่อน เอาตัวรอดได้ตลอด) ได้วิชามารมาเพียบ ในที่สุดรร.ประจำก็เอาไม่อยู่ ทีนี้ก็เลยต้องส่งไปเมืองนอกแทน ใครๆก็ห่วงเจ้าน้องชาย ยังดีที่พอโตแล้วนี่รู้สึกมีความคิดขึ้นเยอะ ขอให้น้องคิดได้จริงๆด้วยเทิ๊ด เค้าเป็นคนฉลาด ภาวนาให้ใช้ความฉลาดในทางที่ดี ส่วนตัวคิดว่าถ้าเด็กมีแนวโน้มแสบอยู่แล้ว รร.ประจำนี่เหมือนปล่อยเสือเข้าป่า ครูก็ดูได้ไม่ทั่วหรอกค่ะ อย่างที่จขกท.ว่า เราคิดว่ารร.ประจำสอนหลายๆอย่างในแง่การใช้ชีวิตที่รร.ธรรมดาไม่มีให้ ตอนเด็กๆเราเองยังอยากอยู่รร.ประจำเลย แบบอ่านเรื่องรัตนาวดีแล้วท่าทางสนุกดีน่ะ เสียดายพ่อแม่ไม่ยอม จากคุณ : miku (M1ku) - [ 22 ธ.ค. 47 02:09:13 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอมีลูกก่อน ไม่ชอบคิดอะไรยาวๆ... หึหึหึ จากคุณ : noo-uan - [ 22 ธ.ค. 47 09:30:33 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณคุณจมื่นไวมากค่ะ ลูกชายอยู่วงโยทวาธิต รู้จักเพื่อนลูกหลายคน บางคนก็มาค้างที่บ้านด้วย สังเกตุดูกลุ่มเพื่อนลูกค่อนข้าง โอ เค พ่อแม่ก็รู้จักกันค่ะ ได้ยินเรื่องผีถั่วดำเลยตกใจ เป็นห่วงว่าถ้าลูกเจอแล้วจะป้องกันอย่างไรมากกว่า กลัวว่าจะเบี่ยงเบนทางเพศน่ะค่ะ เพราะ ม 4 จะมีเด็กเก่าไปสอบที่อื่น และเด็กใหม่มาเข้าที่ โรงเรียนนี้ซึ่งยังไม่รู้ว่าเด็กใหม่จะเป็นอย่างไร คุณจมื่นไงเล่าเรื่องได้เห็นภาพเลยค่ะ ฟังดูน่าสนุกดีนะคะ จากคุณ : พลอยแหวนแสนสวย - [ 22 ธ.ค. 47 10:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เหมือนคุณป้าข้างบนครับ จากคุณ : สามเอ็กซ์@ (XIXIX) - [ 22 ธ.ค. 47 10:53:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามาพยักหน้า..(หงึก..หงึก..) เห็นด้วยกะเรื่องที่คุณหมื่นเล่า.. เรามีเพื่อนเพียบเลยอยู่โรงเรียนนั้น.. ที่เป็นเด็กหอเกินครึ่งกินถั่วกันทั้งนั้น.. จากคุณ : King of Alan - [ 22 ธ.ค. 47 11:03:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เราว่าดีนะฝึกให้มีระเบียบเป้นลูกผู้ชายเต็มตัว.. จากคุณ : noomint - [ 22 ธ.ค. 47 11:47:25 ]