สวัสดีปีใหม่ค่ะทุกๆคน
หายจากไดอารี่ไปนานอีกเช่นเคย ชีวิตยุ่งวุ่นวายข้ามปีเลยค่ะ
กลางเดือนที่แล้ว พี่โคโค่ เพื่อนที่ติดเชื้อเอดส์คนแรกที่รู้จักกันในเว็บ ก็ตายจากไป จริงๆแล้วเศร้ามากนะ ใจหาย มันเหมือนกับว่า เพื่อนสนิททยอยจากไปเรื่อยๆแล้ว รุ่นแรกๆนี่ตายเกือบหมดแล้วนะ มันใกล้จะเหลือเราคนเดียวอยู่แล้ว รู้สึกเหงาๆชอบกล
เช้าวันเผาพี่โค่ ต้องไปสอนเรื่องเอดส์ ที่คณะเภสัช มหาวิทยาลัยหัวเฉียว บนทางด่วนบางนารถติดมาก นั่งว่างๆ ก็คิดเรื่องพี่โค่ เรื่องชีวิต คิดไปคิดมาร้องไห้เลย ถึงมหาลัยตายังบวมๆอยู่หน่อยๆ นักศึกษาคงจะงงว่าเป็นอาการข้างเคียงของเอดส์รึเปล่านะ
ตอนเผาพี่โค่ ร้องไห้นิดหน่อย เพราะร้องไปตอนเช้าเยอะแล้ว วันรุ่งขึ้นก็มีงานให้คำปรึกษาเพื่อนที่ติดเชื้อ นัดกัน สตาบัค เซนทรัลลาดพร้าว นั่งอยู่ 4 ชั่วโมง น้องเค้ามีปัญหาเยอะ แต่หาทางออกให้ไม่ได้เลย มันตันทุกทาง ก็ได้แต่ให้กำลังใจกันไป อีกวันก็นั่งทำงานที่สตาบัค กับอีกเคสเช่นกัน เคสนี้ตัวเองไม่ได้ติดเชื้อ แต่แฟนติด แถมแฟนยังร้ายกาจไม่เลิก (อยากแนะนำให้ทิ้งๆไปจัง ผู้ชายนิสัยแย่ๆแบบนี้ เลี้ยงไว้ทำไมนี่)
อีกวันไปนั่งประชุมกลุ่มผู้ติดเชื้ออยู่บ้านพี่หนึ่ง ได้รู้ข้อมูลที่น่าเศร้าว่า มีการสำรวจออกมาว่า ทำไมรณรงค์แทบตายจำนวนผู้ติดเชื้อ HIV ไม่ได้ลดลงเลย ผลที่ได้คือ เพราะผู้ที่รู้ตัวอยู่แล้วว่าตัวเองมี HIV ไม่หยุดพฤติกรรมสำส่อน หรือ บางคนไม่สำส่อน แต่ก็ไม่ยอมบอกคู่ แฟน หรือ กิ๊กของตนว่าตนเป็นเอดส์ นอนกันไม่ป้องกัน เชื้อก็แพร่ออกไปเรื่อยๆ
จากกลุ่มคนที่มาประชุม ทุกคนยอมรับว่า เพื่อนผู้ติดเชื้อที่ตนเองรู้จัก มีพฤติกรรมแบบนี้หลายคน เพื่อนๆในเว็บแก้วก็ทำแบบนี้หลายคน เศร้าใจเหมือนกัน ส่วนมากจะอ้างว่า ไม่กล้าบอกแฟน กลัวแฟนโกรธ ไม่กล้าบอกเพระรักเค้า แต่หมูแก้วว่า เค้าเรียก "เห็นแก่ตัว" นะ
รุ่งขึ้นอีกวันไปโคราชแต่เช้ามืด ไปงานบวชปิงปอง น้องในเว็บแก้ว เป็นงานบวชที่เรียบง่ายน่ารัก ไม่มีพิธีการอะไรที่สิ้นเปลือง แถมพระปิง ยังอารมณ์ดีมากอีกตังหาก
ต่อจากนั้นก็เข้าไปอยู่บ้านแกรืด้าที่ลพบุรี ยาวเลย ไปสอนเด็กๆ ไปเตรียมงานปีใหม่ เราจัดงานปีใหม่กันวันที่ 26 ธันวา เป็นงานใหญ่ที่ต้องเชิญเพื่อนบ้านในธรรมรักษ์ทั้งหมดมา ต้องหาของขวัญมาจับฉลากให้พอ หาอาหารมาออกซุ้ม
เว็บแก้วให้ของขวัญเด็กๆบ้านแกร์ด้า เป็น จักรยาน 2 ล้อ 6 คัน (ให้บ้านละคัน) อุปถัมป์โดยพี่มธุรส จากเยอรมัน ให้เงินมาซื้อให้เด็กๆ ส่วนอาหารเว็บเราได้ไส้กรอกเวียนนา 20 กิโล จากพี่เพื่อน 54 และ เอาเงินเว็บซื้อเฟรนฟราย ไปทอดให้เด็กๆด้วย ขอขอบคุณผู้ร่วมสนับสนุนนะคะ
ครั้งนี้ไปอยู่แกร์ด้านาน สภาพเลยยับเยิน เพราะที่นั่นอยู่กลางทุ่งแมลงเยอะ โดนกัดเปลือกตา ตาปิดเลย แถมยุงกัดริมใบหู 1 ข้าง หูเลยกาง บวมแดง อีกวันยุงกัดปลายจมูก นอนๆอยู่รู้สึกเลยว่าจมูกมันตุ๊บๆๆๆๆ ใหญ่ขึ้นๆๆๆๆๆ
ตื่นเช้ามาสภาพดูไม่จืด เหมือนโดนรุมโทรมมาเลย ต้องรีบไปขอยาแก้แพ้มากิน นี่กลับมาหลายวันแล้ว หน้ายังมีรอยยุงกัด หูก็ยังเป็นไตๆ ขาเป็นแผลอีกเสบจากการแพ้แมลง 3 แผล เยินไปหมด
วันที่ 26 เรามีงานเลี้ยงให้เด็กๆตอนเย็น กำลังถ่ายรูปเด็กๆที่แสดงบนเวทีอยู่ ใหม่โทรมาแจ้งข่าวคลื่นยักษ์ถล่มภาคใต้ แล้วให้โทรหาเพื่อนๆในเว็บที่อยู่พีพี กระบี่ โทรหาใครไม่ได้สักคน ชุลมุนวุ่นวายไปหมด
ช่วงปีใหม่ ก็ดูแต่ข่าวภาคใต้ ดูแล้วเศร้าหดหู่ จนต้องเลิกดู ไปใส่บาตรให้คนที่ตาย กับส่งอาหารไปช่วยคนที่รอด ช่วงนี้ก็มีพี่ที่ติดเชื้อคนนึงโรหา มาชวนไปบริจาคเลือดช่วยภาคใต้ งงๆไปเหมือนกัน บอกพี่เค้าว่า เค้าไม่เอาเลือดพวกเราหรอกค่ะ เพระเราเป็นเอดส์ พี่เค้าเลยวางสายไป
แล้วในวันนั้นพี่เค้าโทรหาเกือบ 20 รอบ ดูเค้าเศร้า แตกตื่นมาก จนต้องบอกว่า ปิดโทรทัศน์เถอะอย่าดูเลย แล้วรู้สึกว่าพี่เค้าเพี้ยนๆไปแฮะ ทำให้เราเศร้าไปด้วย ช่วงหลังๆเจอเพือ่นที่ติดเชื้อ แล้วมีอาการทางสมองเยอะมากเลย อีกวันต่อมา พี่สาวของพี่คนนี้โทรมาหา บอกว่า เมื่อคืนต้องพาพี่เค้าส่งโรงพยาบาล เพราะเฟ้อคลั่ง หมอให้นอนโรงพยาบาลเลย แล้วบอกว่าสงสัยเชื้อมันขึ้นสมอง
น่ากลัวจังเลย พี่เค้ายัง มีภูมิคุ้มกันเกือบ 200 อยู่เลยนะ ทำไมเป็นอย่างนี้ไปได้
ปีใหม่ปีนี้ เราไม่ไปไหน ให้เวลากับครอบครัว ไปทำบุญให้คุณย่า อยู่กับบ้านบ้างก็ดีนะ เดินทางมากๆเหนื่อยเหมือนกัน
แต่พอเริ่มเปิดปีใหม่มา ชีวิตก็ยุ่งเหมือนเดิม วันเสาร์นี้การบินไทยที่ให้ทุนเราทำห้องสมุดที่แกร์ด้า จะไปเปิดห้องสมุด ตอนแรกไม่คิดว่ามันจะเป็นงานใหญ่มากอย่างนี้ ตอนนี้เลยเครียดๆ ต้องเข้าไปช่วยน้องที่นั่นเตรียมงานอีก แถมกีฬาสีที่จะจัดให้เด็กๆ ในวันที่ 15-16 มกรานี้ ก้ยังไม่เรียบร้อย มีงานเยอะมากที่ต้องเตรียม
ชีวิตช่วงปีใหม่จึงชุลมุนวุ่นวายมาก เป็นลางว่า ปีนี้คงชีพจรลงเท้า ภารกิจมากมายอีกเช่นเคย
จากคุณ :
++MooKaew++ 
- [
5 ม.ค. 48 15:56:06
]
++ KAEW ไดอารี่ ++ สวัสดีปีใหม่ ชีวิตวุ่นวายเช่นเคย
