CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    อยากบอกว่าที่เลือกเรียน "เภสัชฯ" ก็เป็นเพราะสวนลุมพินี นี่แหละค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ{แตกประเด็นจาก L3219897}

    ตั้งแต่เริ่มรู้จักห้องนี่เมื่อ 2 ปีกว่าๆ น้ำหวานได้เรียนรู้อะไรมากมาย และได้ค้นพบว่าสิ่งที่น้ำหวานชอบที่สุดก็คือ เรื่องความสวยความงาม 555
    (ตอนที่เริ่มเล่นใหม่ๆ ห้องโภชนาการและความงามยังไม่แยกเป็นกลุ่มย่อยเลยค่ะ ตอนนั้นยังช่วยโหวตกันอยู่เลย)

          พอถึงม.6 เมื่อต้องเลือกคณะที่อยากเข้า น้ำหวานก็มานึกๆดู เอ๊...เราจะเรียนอะไรดีหว่า?? นิเทศน์ก็อยากเรียน แต่ว่าวิชาสายศิลป์ก็ต้องไปกรุงเทพ ถ้าอยากจะอยู่กับพ่อแม่ที่นี่ก็ต้องวิชาสายวิทย์ อ่า..แล้วเราชอบอะไรล่ะ ...คิดไปคิดมา ใช่ เราชอบเครื่องสำอางค์ ชอบการพบปะกับผู้คน แหะๆ พอดีเลย คณะเภสัชศาสตร์...

          แต่น้ำหวานมากลับตัวกลับใจช้าไปหน่อยค่ะ คือตอน ม.4-ม.5 และม.6ก่อนEntrance จะมัวแต่เล่นๆๆๆ ทำกิจกรรมของโรงเรียน พอคะแนนEnt ออก ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ได้สามร้อยกว่าๆ ซึ่งไม่พอกับคณะนี้ เลยเริ่มคิดได้ ถ้าเราไม่อ่าน เราเคว้งแน่ๆ สามอาทิตย์ก่อนสอบ เป็นครั้งแรกที่พ่อแม่เห็นน้ำหวานอ่านหนังสือแบบสุดๆๆ อ่านถึงตีสาม (แต่ตื่นเก้าโมง555 แต่อ่านดึกๆ มันสมาธิดีอ่ะค่ะ) เกือบทุกวัน เป็นครั้งแรกรู้จักกับความเครียด ร้องไห้ด้วย กลัวจะทำไม่ได้ เค้ารับแค่ 55 คน แล้วเราจะได้หรอ ปีที่แล้วคนสมัครเป็นพัน  น้ำหวานรู้สึกว่าคนอื่นเค้าเตรียมตัวเสร็จตั้งแต่ก่อนEnt หลังจากนั้น เค้าก็อ่านมาเรื่อยๆ สะสมความรู้เพิ่มขึ้นๆ เค้าก้าวไป 70 71..72..แต่น้ำหวานพึ่งมานับ 1 2 3 ..เอาสามอาทิตย์สุดท้ายก่อนสอบ แต่น้ำหวานก็ทุ่มสุดตัวจริงๆ เน็ตไม่เล่น หนังไม่ไปดู งดคุยโทรศัพท์กับที่รัก ชีวิตมีแต่อ่าน กิน นอน ถ้าเหนื่อยก็เล่นเปียโน(<--ดนตรีเป็นเครื่องระบายความรู้สึกที่ดีค่ะ ขอแนะนำ) กะอ่านการ์ตูนบ้าง ไม่งั้นมันกดดันตัวเองเกินไป จริงๆแล้วควรออกกำลังกายเพื่อเพิ่มออกซิเจนให้สมอง แหะๆ รู้ทั้งรู้แต่ไม่ได้ทำ เพราะว่าพอเหงื่อออกแล้วมันต้องอาบน้ำสระผม แล้วต้องเสียเวลาไปเป็นชั่วโมงแน่ๆ 555

            วันรุ่งขึ้นเป็นวันแรกที่สอบเคมี ตอนกลางคืนน้ำหวานนั่งทำข้อสอบของปีที่แล้ว ทำไม่ได้เลย ลนไปหมด ร้องไห้เลย แต่พอเพื่อนๆส่งเมสเสสมา กำลังใจมาจากไหนไม่รู้ หยุดร้อง ล้างหน้า แล้วตั้งต้นใหม่ ตั้งสติใหม่ แล้วทำไปเรื่อยๆ ทีนี้เริ่มทำได้แล้ว..
            เคยได้ยินแต่เค้าพูดถึงการได้กำลังใจจากคนโน้น คนนี้ ..แต่ไม่เคยจะเจอกับตัวเอง ..เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ..แต่คืนนั้น รู้ได้เลยว่าแค่คำพูดไม่กี่คำ ตัวอักษรไม่กี่ตัว มันทำให้คนคนนึงฮึดสู้ได้แค่ไหน..ขอบคุณจริงๆ และขอให้คนใต้สู้ต่อไป (อ่าว แหะๆ ก็บอกแล้วว่ากำลังใจมันสำคัญ เลยอยากจะส่งความรู้สึกดีๆแบบนี้ต่อไป)
       
             สุดท้ายนี้ อยากจะขอบคุณพรหมลิขิตที่ดลใจให้น้ำหวาน คลิกเจอPANTIP มันมหัศจรรย์ที่Cafe แห่งนี้มีห้องมากมาย แต่ทำไม ห้องแรกที่น้ำหวานเลือกคลิกคือ สวนลุมพินี และห้องนี้กลายเป็นห้องที่สร้างอนาคตให้แก่น้ำหวาน ขอบคุณจากใจจริงค่ะ...

    ปล.ขอบคุณพี่ๆทุกคนมากๆค่ะ
    ปล2.พึ่งรู้นะคะว่าห้องนี้มีพี่ๆที่เป็นลูกช้างอยู่เยอะเหมือนกัน
    ปล3.ขอสัญญาว่าจะตั้งใจเรียนค่ะ น้ำหวานได้รับบทเรียนแล้วว่า ถ้าไม่ตั้งใจตั้งแต่แรก เราจะเหนื่อยแค่ไหนตอนสอบ จะไม่ทำให้มันซ้ำรอยแล้วค่ะ
    ปล4.น้ำหวานจะไม่เรียนๆ อย่างเดียวแน่นอนค่ะ จะทำกิจกรรม จะนำคำสอนของ เรยีนาฯ (โรงเรียนตอนอ.3-ม.3) คือ Serviam ซึ่งแปลว่า ฉันยินดีรับใช้ และคำสอนของ ปรินส์รอยฯ (โรงเรียนตอน ม.ปลาย) คือ PRC spirit ..Love Care Share Help Sacrifice(เสียสละ) ไปใช้ตามเจตนารมย์ของโรงเรียนที่ปลูกฝังมาแน่นอนค่ะ

     
     

    จากคุณ : อยากรู้ว่าตอนนี้...คิดอะไรอยู่ - [ 8 ม.ค. 48 13:56:58 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป