สวัสดีค่ะ
แวะมาเขียนไดอารี่ ก่อนจะหายไปนานอีกค่ะ งานยุ่งวุ่นวายตั้งแต่ต้นปีเลย 2548 นี่เข้าปีที่ 4 ของการรู้ว่าตัวเองติดเชื้อ HIV จะเข้าปีที่ 4 ของ www.kaewdiary.com แล้วนะ เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกจริงๆ
18 มีนา 2544 วันแรกที่รู้ว่าติดเชื้อเอดส์ ตอนนั้นอ่อนแอ เศร้า สับสนมาก แต่ก็อยู่รอดมาได้ ด้วยความรักจากครอบครัว และ มิตรภาพบนโลก Internet นี่ก็ใกล้จะครบ 4 ปี จาก "แก้ว" กลายเป็น "หมูแก้ว"
จากผู้หญิงอ่อนแอ นั่งร้องไห้อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เศร้าหมองทั้งเรือ่งตัวเอง น้อยใจเวลาโดนคนในเนทนินทา หรือโดนป่วน มาเป็นผู้หญิง ดุๆ เข้มแข็ง ดูเย็นชากับเรื่องเล็กๆน้อยๆ ชินชากับการโดนป่วน เพราะเรื่องที่ผ่านมาในชีวิตตัวเองมันหนักหนาสาหัสเหลือเกิน "หมูแก้ว" คนนี้ ทนคนที่พูดพร่ำว่าอยากฆ่าตัวตายไม่ได้ เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมไม่รักตัวเอง หมูแก้วคนนี้ทนคนที่บ่นว่าเหงา อยู่คนเดียวไม่ได้ เพราะตัวเองทำอะไรด้วยตัวเองตลอด หมูแก้วคนนี้ทนคนขี้อ้อนไม่ได้ เพราะรำคาญ
ชีวิตเปลี่ยนแปลงไปมากเหลือเกิน สิ่งที่ไม่เปลี่ยน ก็คงจะเป็นระดับภูมิคุ้มกัน 4 ปีที่แล้วก็ต่ำกว่า 100 มีภูมิคุ้มกันอยู่ประมาณ 69 ตอนนี้มีอยู่ประมาณ 80 กว่าๆ ยาต้านยังไม่ได้กิน แต่อาจจะเริ่มกินปีนี้ หรือ ปีหน้า ถ้ามีอาการบ่งชี้ของโรคเกิดขึ้น
ทุกวันนี้ไม่ได้ทำงานประจำ ไม่ได้ทำงานตามสายอาชีพที่เรียนมา จริงๆก็เป็นคนว่างงานหล่ะ ได้เงินเดือนจากครอบครัว แต่ปรากฎว่า ชีวิตไม่ได้ว่างเลยนะ งานยุ่งตลอด เป็นอาสาสมัครแบบถาวร อยู่ที่บ้านแกร์ด้า ที่ลพบุรี เลี้ยงเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อเอดส์ 56 คน ทำหลายหน้าที่อ่ะ เป็นประชาสัมพันธ์ หาเงิน หาทุน เป็นครู นอกจากนี้งานในเว็บแก้วก็ยุ่งเหยิงตลอด เรามีอาสาสมัครใหม่ๆหมุนวนมาช่วยงานตลอด บางทีน้องใหม่ๆ ก็ยังขาดๆ เกินๆ ไปบ้าง ต้องค่อยๆเรียนรู้กันไป
ให้เว็บแก้ว หมูแก้วเป็นตัวกลางในเรื่องต่างๆ เหนื่อยสาหัสเหมือน เพระรับเละทุกเรือ่งเลย คนอยู่กันเยอะ บางทีก็มีกระทบกระทั่งกันบ้าง ก็ต้องคอยไกล่เกลี่ย การให้คำปรึกษาในเว็บบางทีก็เหนื่อยเพระคนที่เข้ามาปรึกษา มักคิดว่าปัญหาของตัวเองยิ่งใหญ่ล้นฟ้า มักคิดว่าตัวเองเป็นคนที่ลำบากน่าสงสารที่สุดในโลก แต่จริงๆมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย คนที่ลำบากกว่าคุณยังมีอีกมาก
ปัญหาอีกอย่างก็คือ หมูแก้วเป็นคนแข็งๆ ไม่ช่างพูด คือแทบจะไม่ค่อยพูดเลยหล่ะ ดังนั้นจะตอบอะไรสั้นๆ ไม่โอ๋ใคร จึงมักถูกนินทาว่า ดุ หรือ หยิ่ง เหนื่อยเหมือนกัน คาดหวังอะไรกับเรานักน๊า ก็คนมันเป็นอย่างนี้จะเอางัยอีกนะ
ประเด็นเรื่องยังไม่กินยาต้าน ก็เป็นเรื่องที่มีคนสนใจอยู่เรื่อยๆ งงอยู่เหมือนกันว่าเราไปทำให้ใครเดือดร้อนหว่า การกินยาเป็นเรื่องของแต่ละคนนี่นา เราก็ไม่ได้บอกว่าชาตินี้จะไม่กินยาต้าน เรากินค่ะ แต่ให้ถึงเวลาที่มันจำเป็นต้องกิน คือมันป่วยแล้วอ่ะ ตอนนี้แข็งแรงมาก ตัวอ้วนปั๊ก (คืออ้วนเฉยๆเอาไม่อยู่แระ ต้องมีปั๊ก ต่อท้าย) มันยังไม่มีเหตุให้กิน ก็เลยยังไม่กิน ถ้าจำเป็นแล้วกินเองอ่ะคะ
พรุ่งนี้ หมูแก้วก็เริ่มชีพจรลงเท้าประจำปี 2548 อีกแล้วนะคะ พรุ่งนี้ขับรถไปบ้านแกร์ด้าที่ลพบุรี ไปเตรียมงานกีฬาสี เราจัดกีฬาสีแกร์ด้าเกมส์ ในวันเสาร์อาทิตย์ที่ 15-16 มกรา ค่ะ มีเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อเอดส์ จากบ้านแกร์ด้า บ้านสายธารธรรม ศูนย์บริบาล รวมประมาณ 120 คน เป็นงานใหญ่อีกงานนึง เหนื่อยมากเหมือนกัน มีเรือ่งจุกจิกเยอะ คนเยอะ
กลับจากลพบุรีเย็นวันที่ 16 พอวันจันทร์ที่ 17 มกรา หมูแก้วก็เดินทางไปเชียงราย ไปสอนหนังสือ ไปเป็นวิทยากรเรือ่งเอดส์ ครั้งนี้ไปสอน 7 โรงเรียนคือ เชียงรายวิทยาคม ,เม็งรายวิทยาคม,สามัคคีวิทยา 2,ดอนชัยวิทยาคม,พาณิชการเชียงราย,อาชีวะศึกษาเชียงราย,เวียงชับวิทยาคม สอนกันแบบทั้งโรงเรียนเลยอ่ะ ม.1 - ม.6 ปวช.-ปวส
หุหุ งานช้างอีกเช่นกัน
ไปนอนก่อนน๊า เที่ยงคืนแระ พรุ่งนี้ต้องขับรถทางไกล
จากคุณ :
++MooKaew++
- [
14 ม.ค. 48 00:08:28
]