ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องแบบนี้เป็นกรรมพันธุ์ด้วยนะคะ เคยถามเพื่อนที่เป็นอาจารย์แพทย์น่ะค่ะ แต่อยากแนะนำว่าให้ทำใจสบายๆผ่อนคลาย มองโลกในแง่ดี ทำจิตใจให้สงบ ไปทำบุญหรือนั่งสมาธิ ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะบ้าง หรือว่าออกกำลังคลายเครียด นอกจากนั้นแล้วการคบหาเพื่อนฝูงถือเป็นการฝึกมนุษยสัมพันธ์ที่ดีแบบหนึ่งค่ะ จากคุณ : หมูหนาว - [ 26 ม.ค. 48 03:29:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เราเองก็เป็นคนอารมณ์ร้อน  โกรธง่ายเหมือนคนโรคจิต   ใครพูดอะไรไม่เข้าหูก็โกรธจัด  ควบคุมตัวเองไม่ได้  ไม่ได้ลงมือทำอะไรหรอก  แต่เราจะเหน็บกลับ  พูดจาให้อีกฝ่ายเจ็บบ้าง  แต่ว่าเราเพิ่งเป็นไม่กี่ปีมานี้   เราก็ไม่ได้อยากเป็นคนแบบนี้ เวลาว่างอย่างเช่นก่อนจะหลับ  เราจึงมักทบทวนตัวเอง  ถึงเรื่องเก่าๆตั้งแต่เด็กที่ผ่านมา  สิ่งแวดล้อมที่เราได้พบเจอตั้งแต่เด็ก  ไม่ว่าจะญาติพี่น้อง  หรือเพื่อนๆคุณครูที่โรงเรียน  เป็นสิ่งที่มีผลกระทบต่อตัวเรา  และมันก็สะสมมาเรื่อยๆ  แต่เราก็อดทนที่จะไม่แสดงอาการ  จนเมื่อถึงช่วงเวลาหนึ่ง  เกิดเหตุการณ์เลวร้ายขึ้นกับเรา  ที่เคยควบคุมได้ก็เลยควบคุมไม่ได้   ทีนี้เราโตแล้ว  เรามองที่มาของตัวเราได้มากขนาดนี้  และยังไงอดีตมันก็ไม่สามารถกลับไปแก้ได้  คุณเองอาจจะเป็นแบบเราก็ได้  เพียงแต่ยังสับสน  ฉะนั้นคุณควรเริ่มฝึกตัวเอง  เหมือนๆกับที่เราก็ฝึกอยู่ เวลาคุยกับใครพยายามนิ่งฟัง  และใช้เหตุผลให้มากๆๆ  ฟังว่าเขาพูดอะไร  ถ้าไม่เข้าหู  เพราะอะไร  อยู่นิ่งๆปล่อยให้อารมณ์มันผ่านตัวเราออกไป เวลาเล่นเกมส์  ก็ต้องบอกตัวว่า  มันก็แค่เกมส์นะ  เล่นเอาสนุก  ไม่ได้เล่นเอาตาย ที่สำคัญที่สุดคือความมีเหตุผล  และไม่วู่วาม  หยุดนิ่ง ฟัง  คิด และเข้าใจ ว่างๆลองเปิดเพลงช้าๆฟัง  แล้วคิดตามเนื้อหาของเพลง  หรือจะเป็นเพลงไม่ต้องมีเนื้อหาก็ได้  เพียงแต่มีทำนองที่ผ่อนคลาย  แล้วคุณลองให้อารมณ์ลอยไปตามเพลงนั้น เพื่อนๆคนอื่นอาจแนะนำได้เยอะกว่านี้  ลองฟังดู เราเพียงแต่อยากให้รู้ว่า  มีเราที่เป็นเหมือนกัน  เป็นเพื่อนทั้งคน  สู้ต่อไปนะ  เอาชนะตัวเองให้ได้ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 48 03:51:54 จากคุณ : istay - [ 26 ม.ค. 48 03:48:25 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เราเองก็เป็นคนหนึงที่โมโหง่าย แค่คนขับรถไม่ดี ผ่านหน้า ปาดเรา ขับช้าเลนขวา ไม่เปิดไฟขอสัญญาณ แล้วปาดเรากระทันหัน เราโวยตลอด จนแม่เตือนว่าเรากำลังจะเป็นโรคประสาทให้หยุดด่าหยุดโวย เวลาขับรถ ตอนนี้ก็ พยายามไม่โวย ไม่ด่า ตอนขับรถอยู่ ฟังเพลงไป ร้องเพลงไป.. ก็ลดโวยไปเยอะละ เพราะคนขับตามเราด่าเราแทน ค่าที่ขับช้าเลนขวา มัวแต่ร้องเพลงเพลิน เลยลืมเปลี่ยนเลนหลังจากแซง อิอิ.. อย่าเครียดค่ะ จากคุณ : @little pixie@ - [ 26 ม.ค. 48 04:33:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เทคนิคทำให้หายโกรธครับ http://www.budpage.com/angry.shtml จากคุณ : Soliton - [ 26 ม.ค. 48 06:38:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่น่าจะถึงขนาดที่จะต้องเลิกคิดมีเด็กนะคะ ปรับปรุงส่ิงแวดล้อมดีกว่าค่ะ เมื่อก่อนก็เป็นคนโกรธง่าย หายช้าด้วย หงุดหงิดเก็บกดคับข้องใจเมื่อไหร่เป็นได้เอามาลงที่คนใกล้ตัว และก็พาลทำให้อารมณ์เสียกันทั้งสองฝ่าย จนหลังๆ เขาบอกว่าเขากลัว กลัวเวลาที่อยู่ใกล้ๆ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะพูดอะไรก็กลัวจะโกรธ จะกระทบจิตใจ สิ่งที่เขาพูดทำให้ได้คิดว่าเวลาที่เราโกรธ นอกจากเราจะทำร้ายตัวเองแล้ว เรายังทำร้ายคนใกล้ตัวด้วย ทำให้เขาต้อง รับมลภาวะเป็นพิษทางอารมณ์จากเรา ถ้าเรารักเขาเราต้องไม่ทำร้ายเขา เราไม่ควรยอมให้ความโกรธทำร้ายเราและคนที่อยู่รอบตัวเรา คนหรืออะไรที่ทำให้เราโกรธ ไม่ได้มารับรู้อะไรด้วย บางทีเขาอาจไม่รู้ตัวด้วยซ้ำไปว่าได้ทำให้เราโกรธ จากนั้นมาจะเริ่มระมัดระวังตัวมากขึ้น เมื่อใดที่รู้สึกโกรธ โมโห หรือคับแค้น ก็พยายามคิดว่ามันเป็นแค่อารมณ์ อย่าเก็บมันไว้ เพียงให้รู้ว่าเรารู้สึกอย่างไร อะไรเป็นสาเหตุ มองมันเหมือนเป็นวัตถุอย่างหนึ่งเท่านั้น ถ้ายังรู้สึกว่าโกรธอยู่ก็ลองไปมองตัวเองในกระจก ดูว่าเราอยากมีหน้าตาแบบนี้หรือ คิ้วที่ขมวดเข้าหากัน ดวงตาดุดัน มันไม่ห่างจากยักษ์เท่าไหร่เลย ที่สำคัญ คนที่โกรธจะหายใจถี่แรง เหมือนหอบ หัวใจเต้นแรงเร็ว อาการอย่างนี้เขาว่า อายุจะสั้นค่ะ วิธีนี้ช่วยได้มาก หมู่นี้ความโกรธหุนหันพลันแล่นลดน้อยลงจริงๆค่ะ ยิ่งคุณอยากมีลูก ลองคิดถึงลูกสิคะ ว่าแกคงไม่อยากเกิดมาในบรรยากาศอึม ครึม ไม่รู้ว่าพ่อจะโกรธขึ้นมาเมื่อไหร่ ยิ่งถ้าคุณรู้สึกรักลูก คุณจะยิ่งระมัดระวังอารมณ์ของตัวเองมากขึ้นค่ะ มีหนังสือหลายเล่มที่บอกวิธีกำจัดความโกรธ เช่น หนังสือของท่านพระเทพเวที หรือดะไลลามะค่ะ (ขออภัยจำชื่อหนังสือไม่ได้) วิธีการแก้ความโกรธ ที่เล่าให้ฟังข้างต้น บางส่วนก็ได้มาจากหนังสือนี่ละค่ะ จากคุณ : masayanari - [ 26 ม.ค. 48 06:39:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เราว่าคุณเก็บกดเกินไปรึเปล่าคะ เเบบไม่พอใจอะไรใครก็เก็บเอามาคิดๆๆน่ะค่ะ ซึ่งความจริงคนอื่นเค้าไม่ได้คิดอะไรเลย บางทีถ้าไม่ชอบใจอะไรควรพูดออกไปบ้าง (อย่างมีเหตุผลไม่ใช้อารมณ์ค่ะ) เราก็มีเพื่อนคนนึง พอไม่พอใจอะไรนิดนึงก็เลิกคบค่ะ จนไม่มีเพื่อนเหลือซักคนค่ะ เเล้วตอนหลังๆก็มีอาการทางจิตค่ะ เเต่คุณดีเเล้วที่รู้จุดอ่อนของตัวเอง ทำให้หาทางเเก้ได้นะคะ อ่านหนังสือธรรมะ นั่งสมาธิ ก็ดีนะคะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : NuNong33 - [ 26 ม.ค. 48 07:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าคุณว่าเป็นปัญหาสำคัญ รบกวนจิตใจมากขึ้นเรื่อยๆ ขอแนะนำให้ไปปรึกษาแพทย์ เพื่อแนวทางแก้ไขที่ถูกต้อง จากคุณ : เห็นใจครับ (บุหลันเสี้ยว) - [ 26 ม.ค. 48 08:49:16 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เก็บ ความโกรธ ไว้ทำไม ให้ใจเป็นทุกข์ค่ะ ความไม่มักโกรธ ไม่โกรธง่าย เป็น เรื่องที่ต้องฝึกหัดค่ะ เริ่มต้นจาก ไม่โกรธ ตัวเอง ไม่โกรธ แม้ คนที่รัก ไม่โกรธ แม้คนอื่นๆ.... ที่จริง พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้ห้ามโกรธ นะคะ สอนให้ ตามรู้ต่างหาก ว่านี่คือ อารมณ์ อันเป็นทุกข์ ใจหนัก ขุ่นมัว ไม่มีความสุข ....รู้แล้วก็ หาทางออกจาก ความโกรธ ......ให้อภัย ปล่อยวาง ...มีเมตตา มีเมตตา กับ ทุกๆ คนแล้วก็ มีเมตตากับตัวเอง หนุจ๋อยว่า เริ่มจาก การรักตัวเองก่อนค่ะ อยากให้ตัวเอง มีความสุข และเป็นสุขที่ยั่งยืน ลองยิ้มให้กับ อะไรเล็กๆ น้อยๆ ชื่นชมและเป็นสุข กับสิ่งเหล่านั้น ....ไม่เก็บ และ สะสม อารมณ์ กระเพื่อม ให้ก่อตัวมากขึ้น ... ลองคิดถึงเวลา หายโกรธ คนรักซิคะ ใจมันเบาสบายขึ้น คนที่คุณรัก ก็มีความสุขขึ้น ...แล้วแผ่ ขยาย ไปสู่คนอื่นๆ ทุกๆ อารมณ์ จริงๆ แล้วมันมาแล้วมันก็ไป ใจเราต่างหาก ไม่ฝึกปล่อย มัน พูดง่าย แต่ทำยาก ใช่ไหมคะ หนูจ๋อยก็ กำลังฝึกหัดค่ะ เดินเตาะแตะอยู่เหมืนกัน ไม่มีอะไรสาย ในการมีความเพียร หนูเชื่ออย่างนั้น เอากำลังใจมาฝากค่ะ จากคุณ : หนูจ๋อย - [ 26 ม.ค. 48 10:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมว่าน่าจะหาจิตแพทย์นะครับ เผื่อรักษาด้วยยา จากคุณ : สาด - [ 26 ม.ค. 48 10:16:35 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อืม เราเคยเป็นอย่างคุณนะ เวลาปรึกษาใคร ก็มักจะบอกให้เราลองศึกษาธรรมะ ลองนั่งสมาธิ แต่เราก็ไม่ค่อยได้อ่านเรื่องธรรมะ รู้สึกตัวเองเข้าไม่ถึง จนเราอายุ 19 ปู่เราเสียชีวิต 20 ตาเสีย 22 ยายเสีย แล้วก็ย่า แล้วก็ลุง ในปีเดียวกัน ทุกศพเราได้เข้าไปไหว้หมด เห็นจะจะ นั่งอยู่ใกล้ๆ เลยเริ่มปลง เริ่มเรียนรู้ 2 คำ 1.ปล่อยวาง 2.ให้อภัย(ใจก็เป็นสุข) เวลาตาย แล้วต้องถูกเอาตัวใส่ลงไปในโลงน่ะ เราเอาอะไรไปไม่เลย สักกะอย่าง เลยอยากให้ตัวเอง ตอนที่ยังมีลมหายใจ สูดกลิ่นไอแห่งความสุข เข้าไปเยอะๆ เรื่องไหนแก้ไข ไม่ได้จริงๆ ก็ปล่อยวางมันซะ (ก็ทำดีที่สุดแล้ว) ส่วนเรื่องที่มีคนทำให้โกรธ ก็ ให้อภัย (อันนี้ เจอ ตอนนั่งรถเมล์ แล้วหลังรถตู้อีกคัน มีป้ายติดว่า "รู้จักให้อภัย ใจก็เป็นสุข" ไม่รู้ช่วยคุณได้เปล่า แต่ก็ ใช้เวลาที่เหลือให้มีความสุขที่สุดค่ะ จะเอาใจช่วยน้า จากคุณ : เคยเป็น...และ...อาจเป็นอยู่ - [ 26 ม.ค. 48 11:08:08 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นคนอาฆาตพยาบาทค่ะ พอไปปฏิบัติธรรมแล้ว รู้จักปล่อยวาง เป็นทุกข์น้อยลง โกรธ ก็ให้รู้ว่าโกรธ ให้รู้เท่าทันอารมณ์ตัวเอง ไปเข้าคอรส์ปฏิบัติธรรมที่ธรรมกมลาสัก 10 วันรักษาจิตของตัวเอง หรือคอรส์คุณแม่สิริ กรินชัยที่ ยุวพุทธฯ ก็ดีนะคะ จะได้พิจารณาตัวเอง คอรส์รักษาใจที่อเมริกา หลักสูตรใกล้เคียงกับการปฏิบัติธรรมของเรา เสียค่าใช้จ่ายแพงมาก อยู่เมืองไทยหาโอกาสไปลองพิสูจน์ดูด้วยตัวเอง อย่างน้อยครั้งหนึ่งในชีวิต ให้เวลากับตัวเองบ้าง อย่าบอกว่าไม่มีเวลา ยังดีที่คุณรู้ตัว จากคุณ : พลอยแหวนแสนสวย - [ 26 ม.ค. 48 11:31:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ลองหาเวลาว่างเข้าวัด ฟังธรรม ฝึกนั่งสมาธิสิคะ เคยลองมาแล้ว เวิร์คมาก จากคุณ : RunMa'@SaOToMe' - [ 26 ม.ค. 48 11:53:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มันต้องฝึกครับ อย่างหนูจ๋อยว่า หัดมองอะไรๆในแง่ดี มีอารมณ์ขัน ยิ่งเก็บความโกรธไว้ ความเครียดก็ตกอยู่ที่คุณเอง คนอื่นเขาไม่ได้รับรู้ด้วยเลย ไม่มีประโยชน์เลยครับ อาจจะใช้เวลาหน่อย แต่ลองดูนะครับ จากคุณ : mubmib - [ 26 ม.ค. 48 13:57:17 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เข้ามาอ่านค่ะ ^_^ จากคุณ : perfect_girl - [ 26 ม.ค. 48 14:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เพราะคุณเป็นคนอัตตาแรง แต่โชคดีที่รู้ตัว ถ้ามีความอยากจะแก้ไข บวกกับความเพียรที่จะแก้ไข ทุกอย่างก็จะดีขึ้นน่ะค่ะ จากคุณ : เรายังไม่ว่างเท่าควรอะ - [ 26 ม.ค. 48 16:00:20 A:203.113.51.102 X:203.150.217.119 TicketID:000836 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ได้อ่านความคิดเห็นหลายๆ ท่านแล้ว รู้สึกตื้นตันใจมาก ขอบคุณครับ จากคุณ : แมวน้อยน่ากิน - [ 26 ม.ค. 48 16:39:09 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผมเป็นคนโกรธง่าย ใครพูดอะไรมาไม่ถูกหู มักจะโกรธแล้วกลับมาคิด แม้จะเป็นคำพูดที่เล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม บางทีก็คิดจนปวดหัว เป็นมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ************************************************************* นี่ไง หลักฐานว่า อัตตาแรงน่ะค่ะ ในที่นี้หมายถึงว่า Self แรงนะคะ ไม่ใช่ Ego แรง ตัวตนของข้าใหญ่ ข้าดี ข้าถูก ข้าแน่ ข้าเก่ง ฯลฯ พอใครไม่เห็นด้วย หรือใครขัดแย้ง ขัดคอก็วนคิดหาทางเอาชนะ เอาคืน หักล้าง เพราะยอมรับไม่ได้ว่า อัตตาของตนนั้น มีด้อย มีเสีย มีด่างพร้อย มีไม่ดี มีไม่เก่ง มีไม่ถูก ตรงนี้เป็นเรื่องลึกๆมากๆนะคะ มองแค่พื้นๆ ค่อนข้างจะยากที่จะเห็นได้ตามจริง มักเข้าใจได้-เห็นได้แค่เลาๆน่ะค่ะ หลักฐานอีกอันนึงนะคะ ที่เราว่า อัตตาคุณแรงคือ ..................... ผมเล่นเกมส์กับหลาน (เกมส์แข่งรถ) *******แล้วเล่นแพ้ ก็โกรธ********* (อายุสิบกว่าขวบ) ไม่ไปหาหลานคนนั้นอีกเลย ผมก็ยังคิดอยู่เลยว่าผมบ้าหรือเปล่า โกรธเด็กเข้าไปได้ยังไง พยายามคิดให้หายโกรธ ก็ไม่หายกลายเป็นเครียดกว่าเดิมอีก ................... ตรงเล่นแพ้ก็โกรธน่ะค่ะ แสดงชัดๆว่า อัตตาแรง ยอมรับความจริงว่า ด้อยไม่เป็น (พูดงี้โกรธมั้ยเนี่ยะ?) ทว่าคุณโคตรจะโชคดี และต้องเป็นคนมีดีในตัวไม่น้อยหรอก ไม่งั้นอัตตาไม่น่าแรงได้ขนาดนี้อะค่ะ มันต้องมีดีอยู่ในตัวอันเป็นจุดให้คุณภูมิใจในตัวคุณเองจนอัตตาแรงขึ้นมาได้อะค่ะ อาจเป็นรูปลักษณ์ อาจเป็นฐานะ อาจเป็นความเก่งในวิชาเรียนและการงาน อาจเป็นผลจากการเลี้ยงดูที่ทำให้มีตนเองเป็นศูนย์กลาง ทั้งของความสนใจและความภูมิใจของครอบครัวเดิม หรืออีกทีนึง ที่เราเคยเห็นน่ะค่ะ ก็ตรงกันข้ามไปเลย..กล่าวคือ อาจเติบโตมาแบบไม่ได้รับความรัก ความสนใจเท่าพี่น้อง มีข้อด้อยเยอะ แต่พอมีดีอยู่บ้างบางอย่าง เช่นหน้าตาดี เรียนเก่ง อะไรสักอย่างอะค่ะ แล้วก็มาหลงตนเองโดยการเอาลักษณะนั้นๆชูตนเองขึ้นมา กลายเป็นคนอัตตาแรงไปได้ แถมหลงตนเองแบบไม่มีฐานให้หลงเสี้ยด้วยสิ (เราเคยเจอคนนึง น่ารำคาญชิบโป๋ง ขอบ่นหน่อย ชอบมาบังคับให้เราคิดว่าเขาสวยน่ะ แต่เราไม่ชอบคนหน้าคมๆและเตี้ย-ดำน่ะ เราว่าธรรมดาๆ) เอาค่ะ...กลับมาเรื่องเดิมต่อ โชคดีของคุณคือ มีภรรยาที่เข้าอกเข้าใจและอ่อนให้คุณ มาง้อทุกครั้งที่โกรธ ไม่ว่าจะโกรธแบบไร้สาระหรือไม่ รักเธอให้มากๆๆๆเลยคุณ คุณโคตรโชคดี มีเมียงี้อะค่ะ คนนึงร้อน อีกคนควรเย็นให้นะคะ จึงจะสงบสุขอะค่ะ แต่อย่างว่านะคะ ความอดทนของคนมันมีขีดจำกัด การที่คุณคิดจะเปลี่ยนนิสัยนั้น ...มันชอบดีแล้วค่ะ ปรบมือให้ และขออนุโมทนา รวมทั้งขอชมเชยที่ รับผิดเป็น รู้ข้อด้อยตนเองได้ สำคัญตรงนี้แหละค่ะคุณ สำคัญว่า คนเรารู้ตัวรึเปล่าว่า บกพร่องตรงไหน ต่อไปคือ รู้แล้ว พยายามอย่างต่อเนื่องแค่ไหน ให้นิสัยมันเปลี่ยนน่ะค่ะ คนเราน่ะ มีความตั้งใจทุกคนแหละค่ะ แต่จะยาวนานแค่ไหน อีกเรื่องนึงนะคะ ไม่ได้หลอกด่านะคะ เราเคยพลาดมาก่อนน่ะค่ะ รู้ซึ้งตรงนี้ดี เลยพูดออกมาน่ะค่ะ เอานะคะ มาเข้าเรื่องค่ะ ในทางธรรม คนโทสจริตนั้น สาเหตุส่วนนึงมักเป็นเพราะอัตตาแรงน่ะค่ะ ในทางธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ คนพวกนี้เป็นไฟน่ะค่ะ คุณไปสังเกตตัวคุณเลยนะคะ จะอุ่นๆกว่าคนอื่นๆ เราเองโทสจริตเหมือนกันน่ะค่ะ บางทีคนนึกว่ามีไข้ เพราะตัวรุมๆเสมอๆ ทว่าความจริงมันคือ ธาตุไฟ และ ไฟมันเผาอยู่ภายในเนืองๆ ด้วยฤทธิ์แห่งโทสะนั้นเอง โกรธทีก็เผาทีน่ะค่ะ วันนึงคุณหงุดหงิดกี่ทีเล่าคะ? ใช่เปล่า? ตัวแก้.....โทสะ.....คืออะไร? เมตตาค่ะ เมตตาคือ ความเย็น โทสะคือความร้อน เป็นคู่ปรับกันน่ะค่ะ ท่านจึงให้คนเจ้าโทสะ แผ่เมตตา เป็นประจำน่ะค่ะ แล้วนิสัยจะเปลี่ยนไป ใจเย็นลง โกรธยากขึ้น ทำนานๆเข้า ก็เปลี่ยนเป็นคนละคน มีตัวอย่างมาจริงๆนะคะ (สำหรับตัวเรานั้น กรรมเก่ากำหนดไว้แล้วว่า เมื่อแก่ตัวลง เราจะใจเย็นเป็นน้ำเลย จากตอนวัยรุ่นที่ซ่าสส์สุดๆใจร้อนมากด้วย ) สำหรับคำถามที่ว่า เป็นกรรมพันธุ์มั้ยนั้น? ตอบว่า คนมีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ อะค่ะ ดังนั้น ถ้าลูกนั้นเป็น"ลูกพ่อ" เขาก็จะใจร้อนโกรธง่ายแบบคุณน่ะค่ะ แต่ถ้าลูกนั้นเป็นลูกแม่ ก็น่าจะใจเย็นน่ะค่ะ (ตัวเรา พ่อใจโคตรเย็นน่ะ แต่แม่ใจร้อนมากๆ และเรา=>ลูกแม่อะค่ะ) มีวิธีแก้มั้ย ถ้าอยากได้ลูกดีดี? มีค่ะ แต่จะได้ผลกี่% ขึ้นกับ บุญของคุณกะเมียคุณน่ะค่ะ วิธีทำคือ ถือศีล 8 ให้บริสุทธิ์ ห้ามดูหนังฟังเพลงร้องเพลงด้วยนะคะ ห้ามนอนฟูกสูงๆ ห้ามมีเพศสัมพันธ์กันในช่วงที่ถือ งดกินเย็นน่ะค่ะ เอาเป็นว่าถือกันทั้งสามี-ภรรยา ในวันพระสัก 1 ปี จะได้บุญแยะน่ะค่ะ แล้วเอาบุญนี้อธิษฐานเอานะคะ จะอธิษฐานตอนเริ่มทำก็ได้ค่ะ แล้วย้ำๆไปเรื่อยๆ ว่า ขอให้ได้ลูกดี นิสัยประมาณนี้ๆ ถ้าใครที่มีกรรมสัมพันธ์กันมา ขอให้มาเกิดด้วย! สำหรับการแผ่เมตตานะคะ 1. เราอยากให้คุณสวดมนต์ก่อน เพราะว่าคนปกติๆ มักไม่มีจิตที่มีสุขพอหรือมีกำลังพอหรอกค่ะ คือ ถ้าคุณร้อนๆอยู่ด้วยกิเลส แล้วอยากแผ่เมตตาไป คิดเอาเองว่า กำลังจะแผ่เมตตาทั้งๆที่ตอนนั้น ร้อนอยู่ (แต่คนธรรมดาไม่ตัวหรอกนะคะ) สิ่งที่ส่งไปก็คือ ความร้อนน่ะค่ะ แทนที่คนรับเขาจะมีสุขกลับร้อนและทุกข์ขึ้นมาเสียนี่ ดังนั้นขอแนะนำมือใหม่ให้สวดบทพุทธคุณ หรืออิติปิโสน่ะค่ะ สวดแบบ*ตั้งใจ กล่าวอักขระชัดเจน*นะคะ ถ้ามีคำแปลด้วยก็ดีค่ะจะได้ทราบซึ้งในใจความ แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร เมื่อสิ้นสุดการสวด ก็ให้แผ่เมตตาให้ตนเองก่อนน่ะค่ะ ไว้จะหามาให้นะคะ แผ่ให้ตนเองเย็นลงระดับนึงก่อนน่ะค่ะ แล้วจึงแผ่ให้พ่อแม่พี่น้อง ญาติ คนที่ทำงาน ท้ายสุดให้คนที่ไม่ชอบกันน่ะค่ะ แล้วแผ่ให้สัตว์โลกทั้งปวง แผ่ไปกว้างๆนะคะ ทำทุกวัน ให้เป็นนิสัย เป็นการหาความเย็นมาลดความร้อนน่ะค่ะ ตั้งใจทำจริง สักเดือน หัดสังเกตตนเอง ต้องเห็นความเปลี่ยนแปลงค่ะ เหมือนเก็บเงินวันละ 10 บาท เดือนนึงก็ 300 ปีนึงก็ไม่น้อยแล้ว เทียบกับการไม่เก็บเลย มันย่อมดีกว่ากันอะนะคะ อ้อ......ทาน =>ศีล=>ภาวนา (การปฏิบัติธรรม) นะคะ ไต่จากต่ำไปสูง ดังนั้น คุณควรสำรวจตนเองด้วยว่าทำทานบ้างรึเปล่า ทำเป็นปกติมั้ย? เพระาใจที่ทำทานประจำๆ จะให้อภัยทาน ได้ง่ายขึ้นน่ะค่ะ ถ้าไม่ค่อยทำทานด้วยวัตถุเงินทอง (ไม่ต้องมากแต่ควรทำประจำๆ) ใจเราจะปิด จะเอาเข้าตัว จะตระหนี่ ตระหนี่ทั้งเงินทองและการให้อภัยนะคะ ขอให้สำรวจตนเองด้วยนะคะ สำหรับเรื่องเพื่อนๆนั้น ไม่สำคัญเท่าครอบครัวตนเองหรอกค่ะ การที่คุณจะทำต่อไปนี้ก็เพื่อครอบครัวที่เป็นสุขก่อนอะนะคะ แล้วค่อยไปถึงสังคมรอบข้างอะค่ะ เมื่อก่อนเรามั่นใจในตนเองสูงลิ่ว สูงกว่าตอนนี้มากอะค่ะ เราไม่ค่อยพลาดอะไรน่ะค่ะ อยากทำไรก็ทำได้ อยากได้ไรก็ได้มาง่ายๆ จนไม่ค่อยเข้าใจจิตใจของคนอ่อนแอ ไม่มีพื้นฐานที่ดี ไม่ประสบความสำเร็จ คือเราไม่ได้ทำอะไรเขาอะนะคะ แต่ไม่เข้าใจเขาอะค่ะ จนวันนึง เราอกหัก แบบทันทีทันควันน่ะค่ะ ถึงได้รู้ว่า มันมีอยู่นะ สิ่งที่ไม่อย่างใจเราน่ะ ถึงได้เข้าใจว่า คนยามอ่อนแอมันเป็นอย่างไร คนอยากได้ในสิ่งที่ไม่ได้มันรู้สึกอย่างไร เราจึงมองโลกแบบมีสีเทามากขึ้น เข้าใจคนได้มากขึ้นน่ะค่ะ คุณลองหาอ่านหนังสือเรื่องชีวิตของคนต่างๆดู ทั้งประสบความสำเร็จ ทั้งคนที่น่าสงสาร ลองจินตนาการดู ลองเอาตัวเองไปอยู่ในสภาพนั้นๆดู(ในจินตนาการอะนะคะ) จะได้หัดนิสัยเห็นอกเห็นใจคนมากขึ้นน่ะค่ะ จะได้อภัยง่ายขึ้น ไม่ได้หลอกด่าอะนะคะ คนที่อยากแก้ไขน่ะ ก็หายากแล้วค่ะ เมื่อคุณอยากแบบนี้ได้ ก็น่าจะเป็นเวไนยบุคคล คนอื่นสอนคุณได้ สอนตนได้ แก้ไขได้ มีชีวิตใหม่ได้ เอาใจช่วยอะนะคะ ไงก็ตาม อยากจริงๆอะค่ะ ให้คุณได้อ่านหนังสือชื่อ เสียดาย...คนตายไม่ได้อ่าน พิมพ์หนที่ 7 แล้วค่ะ มีหลายคนที่อ่านจบปุ๊บ แจกเป็นธรรมทานทันที 100 เล่มบ้าง 1000 เล่มบ้าง มีหลายคนรวมเงินกันแจกเป็นธรรมทาน 300 เล่มก็มี ไม่ได้โฆษณาขายอะนะคะ แต่ถ้าท่านใดก็ตามอ่านแล้วอยากซื้อ ตอนนี้อ่านเจอในเว็บศูนย์ฯจุฬา ลดให้ 20% เหลือ 188 บาทเองอะค่ะ แต่ไม่จำเป็นต้องซื้ออะนะคะ คือดิฉันคิดว่า ยังไงหนังสือเล่มนี้ก็ติดลมบนงี้ไปอีกพักใหญ่อะค่ะ ติดอันดับขายดีของเกือบทุกร้านหนังสืออะค่ะ แนะนำหาอ่านได้ตามสบายที่ www.dungtrin.com ทำไมถึงแนะนำคุณให้อ่านอย่างยิ่ง? เพราะว่า....... โทสะ เป็นกิเลสที่มีฤทธิ์ทำลายได้สูงสุด (แต่ออกฤทธิ์ด้วยเวลาสั้นกว่าตัวอื่นอะนะคะ) ถ้าติดนิสัยงี้จนตายนะคะ มีอบาย(ทุคติ)เป็นที่หมายค่อนข้างจะแน่นอนอะค่ะ ไปแก้ตอนใกล้ตายก็ยากมากอะค่ะ เพราะมันเป็นนิสัย(หรืออาจิณณกรรม) ดังนั้นน้ำหนักที่ทำมาตลอดชีวิตมันจะเป็นเกราะกั้นความดีไม่ให้ครองใจตอนตายน่ะค่ะ แล้ววาระจิตตอนตายน่ะสำคัญสุดน่ะค่ะ จะไปดีหรือร้ายก็ตอนตายนี่แหละค่ะ! คุณไดอ่าน ก็จะเข้าใจเรื่อง ผลของการกระทต่างๆของคนได้ดีขึ้นน่ะค่ะ เรียกผลทั้งดี-ร้ายนั้นว่า วิบากกรรมน่ะค่ะ คุณยังมีบุญคุ้มหรอกนะคะ ถึงได้คิดแก้ไขตนเองแต่ตอนไม่แก่นี้อะค่ะ ผู้คนอีกมากที่ไม่เคยคิดว่า ตนเองมีนิสัยเสียๆอะค่ะ เร็วๆนี้เราก็เห็นอยู่น่ะค่ะ และมีผู้คนอีกมาก ที่บุญไม่พอที่จะเข้าใจวิบากกรรม ขนาดมีคนนึง เขาเกือบหัวใจวายตาย ต้องโรงบาลกระทันหัน ตอนนั้นเขากลัวตายมากเลยนะคะ อีกไม่กี่วัน แม่เขาตาย ขนาดมรณานุสสติแสดงตัวขนาดนั้น เขาก็ยังไม่อยากเข้าใจธรรมะนะคะ เรางี้อุตส่าห์ซื้อหนังสือมาวางตรงหน้า เราอุตส่าห์พยายามบรรยาย แต่เขาก็เฉยๆ จนเราหมดความพยายามอะค่ะ ตามใจเหอะค่ะ ช่วยได้เท่าที่ทำได้อะค่ะ ตนแล เป็นที่พึ่งแห่งตนนะคะ พูดมากไปแล้ว ลาค่ะ จากคุณ : ........... - [ 26 ม.ค. 48 19:40:44 A:203.113.51.102 X:203.150.217.119 TicketID:000836 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ^ ^ พูดได้ดีต่างหากค่ะ คุณสิบเอ็ดจุด จากคุณ : jita - [ 26 ม.ค. 48 21:33:44 ]