"สวัสดีค่ะ ขอพูดกับคุณซีนค่ะ" เลขาของเค้าน่ะเอง เธอโทรมาบอกผลการสัมภาษณ์ และให้ซีนไปเริ่มงานในวันที่ 1 ส.ค. 2538 ซีนดีใจที่ได้งานทำ และก็ไม่ได้นึกถึงอะไรเลย นอกจากเรื่องงานใหม่ของซีนเท่านั้นเอง...

และในตอนเช้าของวันที่ซีนได้เริ่มงานใหม่นั่นเอง ที่ซีนเริ่มได้รู้จักชื่อจริง นามสกุลจริงของเค้าคนที่เคยสอบสัมภาษณ์ซีน และก็รู้ว่าเป็นผู้จัดการฝ่ายขาย และใคร ๆ ก็มักจะเรียกชื่อเล่นเค้าคนนั้นว่า "คุณต้อม" และวันนี้เองซีนก็ได้เห็นบุคคลิกที่แท้จริงของเค้าคนนั้น จริง ๆ แล้วเค้าเป็นคนสุภาพมาก ดูเป็นคนจิตใจอ่อนโยน และเป็นเจ้านายที่ดี...

ในวันนี้ซีนก็ได้เริ่มงานใหม่ ด้วยการพิมพ์เอกสารต่าง ๆ เพื่อประกอบการประมูลงาน ซีนนั่งพิมพ์งานไปเรื่อย ๆ ซีนตั้งใจทำงาน และทุ่มสมธิไปกับงาน...

แต่ซีนก็อดรู้สึกไม่ได้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติ และสิ่งนั้นก็คือซีนรู้สึกได้ว่าเหมือนมีคนกำลังมองซีนอยู่ด้านหน้า ซีนตัดสินใจเงยหน้าขึ้นมอง อ้าว!....ก็เค้าคนนั้นน่ะเอง เค้ายืนอยู่ที่หน้าห้องที่ซีนนั่งทำงาน ซึ่งมีเพียงกระจกใสเท่านั้นที่เป็นกำแพงกั้นระหว่างซีนกับเค้า...

เค้าคงจะยืนมองซีนอยู่ตั้งนานแล้วล่ะ แต่ซีนก็เพิ่งรู้ตัวว่ามีเค้าแอบมองอยู่..... อ้าว!.... เอาล่ะสิ ก็คนไม่ค่อยคุ้นกับการถูกมองด้วยสายตาแบบนั้นนี่นา....ซีนเริ่มอายและหน้าแดง แต่ก็รู้สึกลึก ๆ ว่ามีความสุขยังไงไม่รู้...

และแล้วเจ้าความรู้สึกคุ้นหน้าเค้าคนนั้นก็เริ่มเกิดขึ้นอีกครั้ง......เอ๊ะ!.... ยังไงกันเนี่ย ซีนนึกถามตัวเองในใจ มันเกิดอะไรขึ้นในใจซีนเหรอ ซีนพยายามหาคำตอบให้ตัวเอง แต่ก็หาไม่สามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้อีกตามเคย...

แต่ซักพักเมื่อเค้าคนนั้นคงจะรู้แล้วล่ะว่าซีนรู้ตัวว่าเค้าแอบมองอยู่ และซีนก็อายหน้าแดง จากนั้นเค้าก็เดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของเค้าและนั่งทำงานต่อไป...

แต่ทว่า!...ในวันต่อมาก็มีเหตุการณ์แบบเดิมเกิดขึ้นอีก และเป็นไปเรื่อย ๆ จนเกือบเดือน ซึ่งเค้าคนนั้นและซีนมีบางสิ่งที่เหมือนจะตรงกัน ก็คือเราเป็นคนไม่ค่อยพูด เราสองคนมีบุคคลิกคล้ายกัน จะชอบเก็บความรู้สึก และมีความสุขกับการได้แอบมองกันและกัน...

แต่ !...ในที่สุด ความลับก็ไม่มีในโลก เพราะคนรอบข้างเริ่มสังเกตุเราสองคน ว่าเราชอบแอบมองกันและกัน และในที่สุดความจริงก็เริ่มเปิดเผยว่าเค้าคนนั้นเป็นใคร ซีนเพิ่งรู้ว่า "คุณต้อม" เป็นลูกชายของเจ้าของกิจการ และจบมาจากอเมริกา แต่พนักงานรักเค้า เพราะเค้าเป็นคนสุภาพ อ่อนโยนและเป็นคนที่ค่อนข้างอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ค่อยชอบโชว์หรืออวดว่าเค้าเป็นใคร และจะมีน้ำใจกับพนักงาน ให้ความเคารพกับพนักงานที่อาวุโสกว่าเค้า...

เมื่อซีนรู้ความจริงว่าเค้าคนนั้นเป็นใคร มันช่างทำให้ซีนรู้สึกกลัว ๆ ยังไงไม่รู้...ซีนกลัวที่จะแอบมองเค้าต่อไป เพราะซีนรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ เค้ากับซีนช่างห่างไกลกันเหลือเกิน เค้ากับซีนอยู่คนละระดับของสังคม อย่าหาเรื่องเจ็บใจให้ตัวเองเลยนะซีน...

แต่สิ่งที่ทำให้ซีนต้องแปลกใจก็คือ ทำไมข้อมูลของเค้าช่างได้ตรงกับที่หมอดูเคยทักซีนไว้จังเลย เพราะช่วงที่ซีนตกงาน ซีนได้ไปดูหมอ และหมอดูก็ทักว่าจะพบเนื้อคู่ผิวดำแดง รูปร่างสันทัด จบมาจากนอก และมีฐานะสูงกว่าซีน...แต่ซีนก็เคยลืมไปแล้วล่ะสำหรับคำทักของหมอดู เพราะปกติซีนจะไม่ค่อยเชื่อเรื่องหมอดูหรือเรื่องดวงมากนักมากนัก...

จนกระทั่งวันที่ซีนได้มาพบเค้าคนนั้นนี่เอง และซีนจึงได้หายสงสัยแล้วว่าทำไมถึงรู้สึกคุ้นหน้าเค้าคนนั้นเหลือเกิน .... เอ๊ะ รึว่าเค้าคนนั้นจะเป็นคนที่หมอดูทักไว้น๊า...

ถึงแม้ซีนจะเริ่มเขวไปกับคำทักของหมอดู แต่ซีนก็พยายามห้ามใจตัวเองไว้เสมอ ห้ามใจไม่ให้เผลอไปรักเค้านะ...

แต่เจ้ากรรมอะไรก็ไม่รู้....ด้วยความที่เค้าเป็นคนดี สุภาพอ่อนโยน และมีน้ำใจนี่เอง ตลอดเวลา 4 เดือนที่ซีนได้ทำงานที่นั่น ซีนรู้สึกว่าได้หลงรักเค้าที่เป็นเจ้านายเข้าให้แล้วสิ และก็รู้สึกว่าเค้าจะมีใจด้วย แต่ทว่าเค้าจะจริงใจแค่ไหนนั้นซีนไม่อาจรู้...