CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    และ..เมื่อมาอีกครั้ง

    จริงหรือนี่ที่ว่ารักเราจักร้าว
    นึกแล้วหนาวเหน็บนักแก้วรักเอ๋ย
    รสสัมผัสอ่อนละมุนที่คุ้นเคย
    ไยจึงเผยรสร้างจืดจางกัน

    เราเคยร่วมใจฝันว่าวันหนึ่ง
    เราจะถึงวันที่งามเหมือนความฝัน
    ฟ้าสีทอง ดอกไม้บาน ธารพระจันทร์
    และรักอันคงค่าสถาพร

    ฉันเฝ้ารอคอยวันที่ฝันไว้
    รอด้วยรักด้วยใจไม่ถ่ายถอน
    แต่นี่สร้อยสายสวาทมาขาดตอน
    เธอกล้ารอนลงด้วยมือเธอหรือไร

    เมื่อเธอสิ้นเสน่หามาสนอง
    รักที่ปองมอดหมดความสดใส
    แผลรักร้ายบ่อนทั่วเนื้อหัวใจ
    จะต้องปวดร้าวไปถึงไหนกัน

    ดอกรักบานในหัวใจใครทั้งโลก
    แต่ดอกโศกบานในหัวใจฉัน
    และอาจเป็นเช่นนี้ชั่วชีวัน
    เมื่อรักอันแจ่มกระจ่างกลับร้างไกล

    นิยายรักยืดยาวของเรานั้น
    คงไร้วันสดชื่นขึ้นบทใหม่
    หมดความหมายที่จะรอกันต่อไป
    เพราะเปลวไฟรักดับลงกับตา

    ....คุณเฉลิมศักดิ์ ศิลาพร(รงคผลิน)

     
     

    จากคุณ : i.d. - [ 6 ก.พ. 48 08:34:36 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป