สันนิษฐานว่าตัวเองป่วยเป็นโรค Anorexia คือร่างกายไม่ยอมรับประทานอาหารในปริมาณที่เหมาะสม ตามความต้องการ มีสติคิดได้ว่าไม่ดีต่อสุขภาพ แต่หัวสมองสั่งไปอีกทาง เมื่อวานตกลงใจไปหาหมอที่โรงพยาบาลศรีธัญญา คุณหมอบอกให้ไปที่โรงพยาบาลจุฬา, รามา หรือ ศิริราช แทน เพราะเป็นโรคที่ต้องมีการตรวจร่วมกันทั้งทางจิตและร่างกาย คือต้องให้แพทย์อายุรกรรมมาร่วมตรวจด้วย
เมื่อเช้าเลยตัดสินใจไปที่จุฬา แต่พอไปถึงเกิดขยาดไม่กล้า และมานั่งคิดว่าจะหายเองได้หรือเปล่า ตอนนั้นคิดขึ้นมาว่าไม่เห็นน่าจะยาก เรื่องแบบนี้อยู่ที่ใจ แต่คิดอีกทีก็ทำไม่ได้ อย่าบอกว่ารู้แล้วทำไมไม่กินเข้าไป ซึ่งดิฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ใครไม่เป็นคงไม่เข้าใจว่าทรมานขนาดไหน หัวสมองมันคอยแต่จะคิดคำนวณแคลอรี่ตลอดเวลา ถ้าไม่มีเรื่องอื่นคิด สมองจะวนกลับมาเรื่องนี้โดยอัตโนมัติ ตอนนี้น้ำหนักลดลงเหลือแค่ 30 นิดๆ ตื่นเช้ามาก็ไม่มีเรี่ยวแรงทำอะไร ไม่กล้าบอกใคร อายมากๆ ถ้าใครจะรู้
ไม่ว่าจะคิดอะไร หัวสมองจะกลับไปคิดถึงแต่เรื่องอาหารกับแคลอรี่ตลอดเวลา นั่งคำนวณทั้งวันว่ากินไปเท่าไหร่แล้ว จะกินได้อีกเท่าไหร่ บวกไปบวกมา พอไปคิดเรื่องอื่น เดี๋ยวก็กลับมาบวกอีก ชอบอ่านสลากสินค้าที่มีบอกปริมาณแคลอรี่เป็นชีวิตจิตใจ ข้อมูลแคลอรี่ของอาหารแต่ละชนิดนั้น ถ้าไม่พิศดารเกินไป ก็รู้หมด
นอกจากนี้ยังหงุดหงิดง่ายมากๆ รำคาญไปหมด กลัวความสกปรกเกินเหตุ ไม่มีกะจิตกะใจทำงาน คิดอะไรไม่ออกบางครั้งรู้สึกเครียดจนเหมือนร่างกายจะระเบิดออกมา ความสัมพันธ์กับเพื่อนฝูงก็ย่ำแย่ เพราะไม่อยากเจอใคร ใครนัดไปไหนก็ไม่ไป ยิ่งถ้าชวนกินข้าว บอกได้เลยว่าไม่ไป ชอบกินข้าวคนเดียวเพราะควบคุมได้ ไม่มีใครมองด้วยสายตาแปลกๆ ไม่ต้องนั่งตอบคำถามว่าทำไมกินน้อยจัง ส่วนความสัมพันธ์กับครอบครัวยิ่งแย่กว่า เพราะมีปัญหากับแม่มาเป็นปีแล้ว ต้องปลีกตัวเองออกมา ไม่เคยร่วมกิจกรรมครอบครัว นานๆ ทีจะได้คุยกับพี่ชายหรือพ่อบ้าง
ทุกวันนี้รู้สึกเหนื่อยมากๆ ไม่ได้พักผ่อน นอนน้อยมาก (วันละ 3-5 ชม) คิดไม่ออกว่าความสุขอยู่ที่ไหน และจะมาเมื่อไหร่ ไม่อยากทำงานแต่ก็ต้องกินต้องใช้ ไม่อยากทำงานแต่ไม่รู้จะทำอะไร
คุณหมอท่านไหนอยู่ในนี้บ้างคะ ควรจะทำยังไงดี กลัวว่าปล่อยไว้ต่อไปร่างกายจะแย่กว่าเดิม และจะต้องมีคนรู้แน่ๆ
จากคุณ :
Angst-ridden
- [
8 ก.พ. 48 12:51:33
A:203.156.183.63 X: TicketID:087479
]
ไม่อยากมีชีวิตแบบนี้อีกต่อไปแล้ว
