ความคิดเห็นที่ 1 ถ้านึกย้อนหลังไปเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เราไม่เคยให้ร้ายใคร ก็ขอให้ทำใจ มันคงเป็นกรรมที่เราเคยไปทำกับใครไว้เมื่อชีวิตที่แล้ว มันคงเป็นกรรม low-speed ที่มา activate ช้า จนเราหาเหตุไม่เจอ เมื่อเราทำใจได้ ปลงได้ เราจะพบว่า ใจเราจะเริ่มสภาพ.. มันจะสงบลง รู้สึกถึงคลื่นสมองที่เคยทำงานหนัก จนเกือบ over limit เริ่มลดระดับจนเกือบเข้าสู่สภาวะปกติ ( เหมือนเข็มวัดรอบเครื่องรถยนต์ ที่ตีกลับลงมาถึงระดับแค่รอบเดินเบา) เมื่ออารมณ์สงบ.. นิ่ง เป็นกลาง ไม่มีอารมณ์ใดมาทำให้คลื่นสมอง ต้องตีกลับขึ้นไปอีก เราจะพบว่า เราจะเป็นสุขใจ เมื่อจิตเริ่มละ เริ่มวาง มันคงทำยาก เพราะ เราเป็นคนธรรมดาๆ ... แต่ทุกครั้ง ที่อารมณ์เริ่มแกว่ง.. อารมณ์เก่าๆ เริ่มกลับมาอีก ก็ขอให้กลับไปบอกตัวเองอีก ว่าชีวิตเราเป็นแบบนี้ เพราะกรรม ที่เราเคยทำเอาไว้ บอกใจให้ยอมรับมันแต่โดยดี ถ้าคุณหยุดความคิดที่จะฆ่าตัวตายได้ ผมคงดีใจ ที่คุณเห็น สิ่งที่ผมเคยเห็น มันทำให้ผมเป็นสุข ที่คุณยังมีชีวิตต่อ เพราะชีวิตนี้ มีค่าเกินกว่าคุณจะคิดถึง การฆ่าตัวตาย จะทำให้เราพลาดโอกาสครั้งยิ่งใหญ่ ที่ จะได้ใช้ชีวิตแบบคนๆ ที่เรารู้จัก และคุ้นกับมันทุกวันอีก เพราะไม่มีอะไรรับประกันว่า เราจะกลับมาเกิดเป็นคนอีกครั้ง เปล่าเลย เราคงไม่โชคดีขนาดนั้น สิ่งมีชีวิตทุกชนิดบนโลก เป็นฮาร์ดแวร์ที่เรามีสิทธิที่จะไปเกิดใหม่ได้ทั้งนั้น ไม่ว่า จะเป็นยุง เป็นเห็บ เป็นหมา เป็นควาย หรือแม้แต่หมู ที่กำลังจะเข้าสู่โรงฆ่าสัตว์ แล้วจะเราเสียโอกาสในการเกิดเป็นคนทำไม ในเมื่อเราได้สิทธินั้นอยู่ เราคงไม่อยากไปเกิดเป็นสัตว์ใช่มั้ย ถ้าใช่ ก็ได้โปรดขยำจดหมายลาตายที่กำลังเขียนทิ้งไปซะ เก็บชีวิตเอาไว้ แล้วเราลองมาฟังดูว่า ชีวิตเราที่เกิดมาเป็นคน มันมีค่ายังไง คนเป็นสัตว์ประเสริฐที่สุด เท่าที่เรารู้จัก ในเวลาที่วิทยาศาสตร์สมัยเรา ค้นพบได้เพียงแค่นั้น ซึ่งจริงๆ ยังมีรูปแบบชีวิตที่เป็นพลังงาน ที่ไม่สามารถวัดค่าได้ อยู่อีกเป็นจำนวนมาก ซึ่งเราไม่เคยสัมผัส ซึ่งเป็นรูปลักษณะ เพียงซอฟแวร์ ที่ไม่มีฮาร์ดแวร์ ซึ่งเป็นจิตที่ประเสริฐกว่าเราไปอีกมาก ซึ่งในศาสนาพุทธได้ค้นพบแล้วเป็นพันๆ ปี ซึ่งเรายังไม่กล่าวถึง เอาแค่คนพอ คนเป็นสิ่งมีชีวิต ที่มีสติ สามารถสร้างบุญบารมีให้ตัวเอง นำพาตัวเองให้พ้นทุกข์ได้ จากการเข้าใจธรรมชาติ และเข้าใจหลักธรรมของพระพุทธเจ้า เมื่อเราเข้าใจแล้ว ว่าเราเจ็บปวดอยู่ทุกวันจนเกือบจะฆ่าตัวตาย เพราะกรรมที่เราเคยทำเอาไว้ในอดีต เราก็ต้องเข็ดขยาดกับมัน และต้องไม่ทำมันอีก ซึ่งจะทำให้ในอนาคต เรา จะได้ไม่ต้องมาเจ็บปวดกับกรรมชั่วที่เราได้ทำเอาไว้อีก นั่นคือ เริ่มทำดี ไม่ทำชั่ว เริ่มพูดดี ไม่พูดให้ร้ายใครอีก คิดดี ไม่คิดร้ายกับใครอีก.. หรือแม้กับสิ่งรอบข้าง กับสัตว์ รวมถึงกับตัวเอง เมื่อเราทำดี ผลของกรรมในอนาคต ก็จะเป็นผลของกรรมดี มันจะทำให้เราเจอ แต่สิ่งที่ดี ไม่เจอเรื่องร้ายๆ เหมือนในวันนี้อีก ซึ่งถ้าเราฆ่าตัวตาย แล้วไปเกิดเป็นสัตว์ เราคงไม่มีโอกาส จะได้ทำสิ่งนี้ เพราะสัตว์ไม่สามารถสร้างบุญบารมีได้ นอกจากคน ขึ้นไปจนถึงชึ้นที่สูงกว่า อย่าง เทวดา หรือชั้นพรหม เพราะฉะนั้น เราต้องเก็บความเป็นคนเอาไว้ต่อไป เพื่อสร้างกรรมดี เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเจ็บปวดในชีวิตใหม่ หรือชีวิตวันข้างหน้าอีกต่อไป มีคำสอนของพระพุทธเจ้าที่น่าสนใจ ซึ่งเป็นหนทางนำไปสู่จิตที่สงบ และผ่องใส คือ พรหมวิหาร4 แค่เรารู้สึกสงสารคนที่ลำบาก แล้วเรารู้สึกอยากจะช่วย แล้วเราก็ได้ช่วยเค้าให้พ้นจากความลำบาก.. เราจะพบทันทีว่า ใจเป็นสุข มันอิ่มเอิบจนรู้สึกได้ เราจะสัมผัสได้กับ ปิติที่เกิดขึ้นในใจทันที จนขนลุกเบาๆ ไตรลักษณ์ บางทีก็ต้องปลง ว่าชีวิตมันก็เป็นแบบนั้นเอง มันไม่มีอะไรแน่นอน มันเปลี่ยนแปลงตลอด ตามเวลาที่ผ่าน ถ้าไปยึดไปติดมันก็เป็นทุกข์ การทำบุญ.. ซึ่งมี ทาน การให้ จริงๆ ในหนังสือ คือให้ทำบุญกับผู้ทรงศีล จะได้บุญมาก แต่สำหรับผม ทานที่เกิดจากความรู้สึกเมตตา กรุณาเค้ามาก่อน มันอิ่มเอิบ และปิติมากกว่า ศีล ทบทวนตัวเอง ระวังให้ศีลยังคงอยู่ตลอด ถึงทำไม่ได้ทุกวัน แต่ได้ซักวันก็ยังดี แม้ไม่ได้ซักวัน แค่ช่วงซักเวลาก็ยังดี เพราะถ้าเราระลึกถึงศีล ในช่วงเวลาที่กำลังจะทำบาป ก็ทำให้ละเว้นได้ เช่น วันนี้ตั้งใจว่า จะรักษาห้ศีล5 พอดีมียุงบินผ่านมา มันก็ทำให้เราละจากการตบมันได้ เปลี่ยนเป็นสงสารมันแทน ความปิติก็จะเกิดในใจทันที ภาวนา ซึ่งเป็น คีย์หลัก ของศาสนาทั้งหมดสำหรับผม.. เป็นทางแห่งความสงบ (จริงๆ) จนมีความสุข สุขกว่าการทำสองอย่างข้างต้น ซึ่ง คือการทำสมาธิ การทำสมาธิ คือการทำให้จิตสงบ มีอารมณ์เป็นกลาง ไม่มีอารมณ์ใดๆ ในทุกขณะจิต ทั้งโกรธ ทั้งดีใจ ทั้งเสียใจ เมื่อลองพิจารณาดู มันมีความสุขกว่า อารมณ์ดีใจซะอีก ซึ่งจริงๆ เราคิดว่า เวลาเราดีใจ คือเรามีความสุข แต่จริงๆ พอจิตสงบจากสมาธิ มันมีความสุขกว่า จนขนลุกเบาๆ บางคนบอกว่า มีสมาธิ ถึงเกิดปัญญา ผมเคยฟังหลวงพ่อทูนเทศน์ (จังหวัดอุดรคับ แต่จำวัดไม่ได้) ท่านบอกว่า ต้องมีปัญญา ก่อนถึงจะมีสมาธิ ซึ่งแรกๆ ผมก็ไม่เชื่อ แต่พอได้พิจารณาจริงๆ ก็พบว่า ถ้าไม่มีปัญญา สมาธิจะไม่เกิดแน่นอน เพราะเราพิจารณา ปลง ละ ไม่ได้ เมื่อไม่ได้จิตจะไม่สงบ และจะไม่เข้าสู่สมาธิ เพราะเราไม่มีวิธีคิด จัดระเบียบอารมณืซะก่อน มันก็จะเป็นแค่นั่งขัดสมาธิ แล้วก็พึมพำอะไรไปเรื่อย แม้จะกำหนดจิตตามลมหายใจเข้าออก แต่จิตที่ไม่สงบก็จะเข้ามารบกวนตลอด จนอารมณ์สงบติดๆ ดับๆ พอได้พิจารณาว่า อารมณ์สงบเป็นสุขอย่างยิ่งยวด มันก็ทำให้จิตคอยระวัง เรียกสติที่เริ่มลอยออกตามอารมณ์โกรธบ้าง เสียใจบ้าง กลุ้มใจบ้าง ให้ละวาง .ตัด หยุดคิด เริ่มพิจารณา สิ่งที่ได้ยิน สิ่งที่ได้เห็น สิ่งที่นึกคิดว่า มันเป็นเช่นนั้นเอง . มันไม่ใช่ของเรา อย่าไปยึดติดกับมัน มันก็ทำให้จิตกลับมาสงบอีก มันรู้สึกปิติ จนขนลุกเบาๆ ซึ่งผมชอบมาก รู้สึกมันสุขจริงๆ ที่รู้สึกแบบนั้น การเจริญภาวนา เป็นกุศลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการทำบุญ.. ถ้าเรา ทำบุญสามอย่างครบ ผมว่า เราคงมีทุกข์น้อยลงๆ จนวันนึงเราอาจจะกลับมาดีใจ ที่วันนั้นเราไม่ฆ่าตัวตาย แต่ถ้าใจมันยังไม่ไหว อยากจากโลกนี้ไปจริงๆ มันก็มีวิธีที่จะหนีจากโลกนี้ได้ โดยไม่ต้องฆ่าตัวตาย คือ ไปบวชครับ ไม่ได้พูดเล่น เราได้ตายจากเพศปกติเป็นสมณเพศไปแล้ว ตายจากความเป็นคนคนเดิมไปแล้ว ไปเป็นคนใหม่ ไปอยู่วัดไกลๆ ที่ไม่มีใครรู้จักก็ได้ ใช้วิกฤติให้เป็นโอกาส พ้นจากโลกที่ตัวเองเกลียด แล้วแถมได้สร้างบุญบารมีให้กับตัวเอง บางทีความทุกข์ที่มี อาจทำให้เราเข้าใจทุกข์จากการเวียนว่ายตายเกิดได้ดีกว่าคนที่เค้ามีความสุขซะอีก จนเราเห็นธรรม และสัมผัสได้ว่า ทำให้พ้นทุกข์ได้จริงๆ เราอาจจะละวาง และปลงกับชีวิตได้ โดยอาจจะไม่กลับมาเกิดอีกก็ได้ คนไทยเราอยู่ใกล้สิ่งที่มีค่ามากที่สุดของมนุษยชาติ นั่นคือ คำสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่ง คือคู่มือมนุษย์ เป็นไกด์ สู่ความพ้นทุกข์ ซึ่งไม่มีความรู้ด้านจิตวิทยาทฤษฎีไหนในโลกเคยเข้าถึงมาก่อน เป็นสุดยอดวิธีบำบัดจิตแบบสมบูรณ์เบ็ดเสร็จที่สุด ลึกล้ำล้ำลึกเกินกว่ามนุษย์บนโลกคนไหนจะคิดไปถึง เมื่อทำใจได้ ไม่ฆ่าตัวตายแล้ว ลองเริ่มต้นชีวิตใหม่ ด้วยคำสอนของพระพุทธเจ้าดู ผมว่า นั่นคือทาง ที่จะนำพาชีวิตไปสู่ ความสุขที่แท้จริง โดยไม่ต้องฆ่าตัวตาย ผมไม่ได้เป็นคนดีอะไรมากมาย และก็ไม่ได้ปฏิบัติธรรมมาก่อน แต่หลังจากได้อ่านหนังสือเล่มนึง เมื่อไม่กี่วัน มันทำให้ใจที่เคยทุกข์ สงบจนเหมือนน้ำนิ่งในตุ่ม ขอบคุณ คุณพ่อคุณแม่ ที่ส่งหนังสือเล่มนั้นมาให้ หนังสือ ปมปริศนา สึนามิ เขียน โดย พระชาญชัย อธิปญโญ วัดตาดน้ำพุ ต.คำด้วง อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี ข้อ 3 ผู้ที่สูญเสีย ควรทำใจอย่างไร จึงจะคลายทุกข์ และข้อ 4 วิกฤติสร้างโอกาส โอกาสสร้างวิกฤติ.. จากคุณ : sonydiver - [ 24 ก.พ. 48 12:32:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ยาวจังค่ะ ง่วงนอนไปนอนได้ม่ะ อุย!!ทำงานดีกว่า จากคุณ : NICE130 - [ 24 ก.พ. 48 12:57:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คมจังครับ...นับถือๆๆๆ จากคุณ : เกย์น้อย (I'm Real) - [ 24 ก.พ. 48 13:02:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เข้าใจนะสิ่งที่คุณเขียนมา แต่บอกตรงๆว่าทำยากมากการที่จะปล่อยวางไม่คิดถึงสิ่งเหล่านี้ได้ เราเองก็เจอปัญหาที่ตัวเองไม่ได้ก่อ เป็นหนี้ทั้งที่ตัวเองไม่ได้ก่อ แต่ต้องมานั่งรับผิดชอบในสิ่งนี้ บางครั้งมันก็เหนื่อยจนไม่รู้จะหันไปทางไหนเหมือนกันนะ  ไม่รู้จะทำยังไงด้วย เหมือนหาทางออกไม่เจอ จะหนีไปบวชชีก็ไม่ได้ ภาระหน้าที่ยังมีต้องรับผิดชอบกับครอบครัวอยู่ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอระบายหน่อยก็ยังดี อกจะแตก หัวจะแตกเป็นเลี่ยงๆแล้ว เมื่อ 4 ปีที่แล้ว พ่อเส้นเลือดในสมองแตก เข้าผ่าตัดตอนนี้ก็นั่งรถเข็น มีหนี้สินที่เรากับแม่ต้องใช้รวมเบ็ดเสร็จก็เกือบๆ 8 ล้าน เนื่องมาจากการค้าที่พ่อเราก็จัดการมาตลอด เรากับแม่ต้องช่วยกันหาทั้งค่ารักษาและเงินเพื่อมาใช้หมุนเวียนให้การค้าที่บ้านอยู่รอด เพราะถ้าการค้าตรงนี้พังลงไป คงอดตายกันทั้งบ้านแน่ เนื่องจากมีน้องสาวสองคนที่ยังเรียนไม่จบในตอนนั้น คนรองเรียนมหาลัยปี 2 ส่วนน้องคนเล็ก เรียนมัธยม 6 เราก็ต้องลาออกจากงานมาดูแลพ่อ 1 ปีเต็มๆ แม่ทำงานหาเงินอยู่คนเดียว แม่ก็กัดฟันสู้จนถึงที่สุด พยายามเคลียร์ไปที่ละเรื่อง จนพอจะเบาบางลงบ้างแล้ว 1 ปีหลังจากที่พ่อนั่งรถเข็น แม่ไปตรวจสุขภาพพบว่ามีก้อนเนื้ออยู่แถวมดลูก หมอแนะนำให้ผ่าออก แม่ตัดสินใจผ่าตัด เข้า รพ. วันศุกร์ วันจันทร์แม่กลับบ้านมาทำงานต่อ วันที่ออกจาก รพ. หมอมาที่ห้องคนไข้บอกกับแม่ว่าเนื้อที่ผ่าแล้วนำไปตรวจเป็นเนื้อร้าย เราไปรับแม่ที่ รพ. แม่ก็บอกให้ฟังแค่นี้ แม่บอกว่าหมอไม่ได้พูดอะไรมาก แค่บอกว่าเป็นเนื้อร้ายแต่ก็ไม่เป็นไรแล้วเนื่องจากผ่าตัดออกไปแล้ว เพียงแต่ให้มาตรวจร่างกายทุกเดือน ซึ่งเราก็ไม่รู้จริงๆว่ามันร้ายแรงกว่านั้นหรือเปล่า เพราะแม่บอกแต่ว่าไม่ต้องห่วง ตอนนี้ผ่านมา 3 ปีแล้ว แม่ก็ยังไม่ยอมไปตรวจสุขภาพ แม่พูดแต่ว่าไม่มีเงิน เดี๋ยวอีกสักพักก่อน เงินตอนนี้ยังต้องใช้ในสิ่งจำเป็นเรื่องการค้าอยู่ แม่กับเราก็ช่วยกันประหยัด เงินเดือนที่ทำได้ทุกวันนี้ก็ช่วยแม่เวลาที่เงินไม่พอจ่ายสำหรับการค้าที่บ้าน ซึ่งถ้าเทียบแล้วเงินเดือนเราน้อยมากจริงๆ แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีช่วยเลย จากคุณ : Homegirl - [ 24 ก.พ. 48 15:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ส่วนที่ทำให้เรากับแม่อยากลาโลกไปมากที่สุดคือ น้องสาวคนรอง ทั้งที่รู้ว่าที่บ้านลำบากขนาดนี้ พ่อก็ต้องนั่งรถเข็น ไม่เคยคิดที่ช่วยดูแลพ่อแล้ว ยังหาภาระหนี้สินมาให้อีก เนื่องจากมีแฟนที่ชอบเล่นการพนัน ทั้งบอล หวย ทุกอย่าง เล่นแล้วเสียถึงเวลาไม่มีจ่าย แม่กับเราก็ต้องมาช่วยกันนั่งรับผิดชอบ บัตรเครดิตของเรามีทั้งหมด 4 ใบ เคยทำไว้ตอนที่ยังไม่เดือดร้อน น้องเราก็แอบเอาบัตรเรารวมทั้งรหัสเอทีเอ็มไปกดเงินสด เต็มวงเงินทุกใบ จากนั้นไม่พอสมัยที่แฟนน้องสาวยังรุ่งเรืองมีเงินใช้อยู่ก็มาขอบอกว่าแฟนจะซื้อรถแต่เนื่องจากแฟนเค้าเป็นเซลล์ รายได้ไม่แน่นอนดังนั้นอยากให้ใช้ชื่อเราเป็นผู้ซื้อและให้แม่เราเป็นผู้ค้ำประกัน แม่ก็ยอม เราก็จำใจยอม อยากจะบอกว่าตัวเองก็โง่และใจอ่อนมากไปหน่อย ตอนนี้เลยต้องมาเป็นภาระของตัวเองไปเลย เพราะเศรษฐกิจยังมีขาขึ้นขาลง แฟนน้องสาวเราก็เช่นเดียวกัน ตอนนี้ค้างค่างวดรถมาสองงวดตลอด บริษัทที่ให้ผ่อนรถก็โทรตามที่เราตลอด รวมทั้งบัตรเครดิตอีกด้วย ทั้งๆที่เราไม่ได้ใช้ แบบนี้มันน่าลาตายไหมเนี่ย แถมยังเอาเครื่องเพชรและทองของแม่ไปจำนำอีก จนแม่ไม่มีอะไรเหลือจะให้แล้ว สำหรับเราคงเป็นกรรมแต่ชาติที่แล้วแน่ เพราะตั้งแต่เกิดมาชาตินี้ เงินสักบาทก็ไม่เคยโกงใคร ไม่เคยอยากได้ใคร่ดีของคนอื่นเลย ทำชั่วอย่างมากก็ไม่เกินการโกหกในบางครั้งที่จำเป็น ฆ่ายุงฆ่ามดเท่าที่จำเป็น แต่เหมือนว่าสิ่งที่เรากำลังได้รับอยู่ในขณะนี้เนี่ยมันเกินกว่าจะรับไว้แล้ว อยากบอกว่าเหนื่อยจริงๆ บางครั้งไม่รู้จะหันไปทางไหนจริงๆ ทั้งสวดมนต์ อ่านหนังสือธรรมมะก็แล้ว จิตใจก็ยังไม่สงบอยู่ดี เพราะเรื่องทุกเรื่องที่เล่ามานี้ไม่คิดไม่ได้จริงๆ แค่อยากระบายนะ จากคุณ : Homegirl - [ 24 ก.พ. 48 15:24:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมเอง ก็ไม่ได้ศึกษาธรรมมากนะครับ แต่พอจะเข้าใจแค่นั้นเอง... ผมเองก็มีปัญหามากกับชีวิต เรื่องของกรรมช่วยได้มาก... ทุกครั้งที่เจอทุกข์ ก็ได้แต่บอกตัวเองว่าเป็นผลกรรมเก่า บางคนก็อาจจะน้อยใจ ว่าตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยทำบาป ทำแต่บุญมาตลอด ทำไมยังมีแต่เรื่องให้ต้องทุกข์ ก็ตอบได้สถานเดียวคือ ผลกรรมเก่าหนะครับ และที่เราเป็นคนดีมากๆในชาตินี้ คือเราได้รับผลกรรมมาหลายชาติแล้ว ข้อมูลที่ถูกบันทึกไว้ในจิต มันมีประสบการณ์ของความเจ็บปวดเหล่านั้นมาจากชาติก่อนๆ และจิตก็พยามยามทำดีทำดีมาตลอดคงต่อเนื่องมาหลายชาติ จนกลายเป็นจิตเราเปลี่ยน เป็นคนที่ทำดีและก็คิดดี เพราะเข็ดหลาบจากผลกรรม แต่กรรมมันยังไม่หมดวาระ มันยังต้องส่งผลไปเรื่อยๆจนกว่าจะหมดกรรม ทั้งที่ข้อมูลในจิตของเราเปลี่ยนเป็นทำดีคิดดี มาจากชาติก่อนๆแล้ว จึงเป็นคำตอบว่า ทำไมเราเป็นคนดี แต่ยังต้องเจอเรื่องร้าย เพราะกรรมเก่ายังไม่หมดมั้งครับ อาจจะเรียกว่าเศษของกรรมก็ได้ เพราะจริงๆ เราอาจจะไปใช้กรรมในนรกมาหลายชาติแล้วก็ได้... จากคุณ : sonydiver - [ 24 ก.พ. 48 16:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ซาบซึ้ง ชอบ ชอบมาก อยากให้เขียนงานแนวนี้อีก ป้ารู้ว่าเป็นสิ่งที่ทำได้ยาก แต่การเตือนตนจากความคิดและจากการรับรู้ที่ได้อ่านมา เป็นตัวช่วยให้เรานำมาปรับใช้กับการดำเนินชีวิตของเราได้อย่างดี เตือนตน เตือนสติ บ่อยๆ ทำซ้ำๆ อย่างต่อเนื่อง เวลาผ่านไป มันก็จะซึมซับเข้าไปในจิตเรา ทีละน้อย ทีละน้อย จนเป็นส่วนหนึ่งที่เราต้องทำ ต้องปฏิบัติ ตลอดไป ถึงตอนนั้น ความสงบเย็นในใจ จะเกิดมาเอง ปัญญาที่แจ่มแจ้ง สติที่ถึงพร้อม จะไปไหนเสียล่ะ จริงไหม จากคุณ : ป้าเอม - [ 24 ก.พ. 48 18:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่า...ป้าเอา นั่นเอง...ไม่เจอกันนานมากกกนะคับ คิดถึงจังเลย... พรรณนาจะออกหนังสือแล้วน้าคับ อย่าลืมอุดหนุนหลานน้าป้า.... จากคุณ : sonydiver - [ 24 ก.พ. 48 21:11:54 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาอ่านค่ะ ขอบคุณมากสำหรับข้อคิดธรรมมะดีๆ จากคุณ : kekodes - [ 24 ก.พ. 48 22:20:55 ]

ความคิดเห็นที่ 10 Homegirl ,sonydiver อ่านเรื่องของคุณแล้ว มีกำลังใจเยอะมากๆๆ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : pกะy - [ 25 ก.พ. 48 03:17:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ Homegirl ระบายมาเหอะครับ ถ้าทำให้สบายใจ ยินดีรับฟัง คงเป็นเวรเป็นกรรมจริงๆน่ะครับ จากคุณ : news-headline - [ 25 ก.พ. 48 09:35:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านแล้ว เตือนสติได้มากเลย ขอบคุณค่ะ จะไม่ฆ่าตัวตายเด็ดขาด  เพราะอีกไม่นาน วันนั้นจะมาหาเราเอง. จากคุณ : zunea - [ 25 ก.พ. 48 13:00:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนนี้ก็ทำใจอย่างเดียวเลยค่ะ กำลังพยายามปล่อยวางนะคะ อยากจะบอกว่าชีวิตคนเรานี่ไม่แน่นอนจริงๆ จากที่เคยมี กินอยู่สบาย ใครจะรู้ว่าวันนึงต้องลำบากเป็นหนี้มากมายขนาดนี้ ขอให้ทุกคนในนี้ที่ผ่านเข้ามาและได้มีโอกาสอ่านขอบอกว่ายังไงชีวิตเราเกิดมาแล้วก็ต้องสู้ ที่เราเขียนเล่าเรื่องมาเนี่ยเป็นแค่ส่วนนึงเท่านั้น แล้วเราก็ไม่เคยอยากฆ่าตัวตายด้วย เพียงแต่บางครั้งมันก็ท้อ อยากวิ่งหนีไปเฉยๆเหมือนกัน และที่เรามาเขียนในนี้ก็เพราะว่าอยากระบายให้ออกไปจากอกเท่านั้น ยังไงเราก็ต้องสู้อยู่แล้ว สู้ตายค่ะ จากคุณ : Homegirl - [ 25 ก.พ. 48 14:31:05 ]