ไร้สาระท้างปีหละกาืูทู้ข้าเจ้า
พี่ๆคงสงสัย ข้าเจ้าเอาเรื่องอะไรมาเล่า
เรื่องน่าแค้นของเด็กป 1 --- อาฆาตแต่เด็กนะข้าเจ้าเนี่ย--
เรื่องมันมีอยู่ว่า
เมื่อสิบกว่าปีที่แล้วข้าเจ้าได้อยู่ป 1/1 --- ห้องเด็กเก่งนะเค้าว่า โฮ๊ะๆๆๆ
ข้าเจ้าเป็นเด็กตัวเล็กน่ารัก (มั้ง) แต่คุณครูสิใจร้ายอะ จับข้าเจ้านั่งกะน้องหมูยิ้มอะ
(น้องหมูยิ้มเป็นเด็กหน้าแป้นๆ หลับตาตลอดเวลาเล้ย
ไม่รู้ว่าเดินไปไหนมาไหนได้ยังไง แก้มมันบัง ^^ )
และแล้วเรื่องวิบัติที่ทำให้ข้าเจ้าแค้นใจก็เกิดขึ้น
หมูยิ้มมันขโมยไม้บรรทัดสีเขียวของอันโปรดด้วย
ไปซื้อมาตั้ง 5 บาท --- ไม่ได้ไม่มีใช้หรอก แต่อยากได้อะ คนมันงกนิดนึง ^^"
(มันช่างเป็นความภูมิใจของเด็กป 1 ที่เดินไปซื้อด้วยตัวเองอะไรอย่างนี้
อุตส่าห์ไปเขย่งหน้าี้ร้านเพราะตัวมันเตี้ย ไหนจะไปโดนพี่ๆปออื่นเค้าทับมิดเล้ยยยยย ...
เหม็นขี้เต่าเค้าก็ยังต้องทนอะ คิดดู)
โห มันเอาไปได้ แค้นมาก ไม่รู้ทำไงดี ขอคืนมันก็ไม่ยอมคืน
เย็นวันต่อมา แม่ข้าเจ้ามาช้า เลยไปปีนต้นจำปีหรือจำปาไม่รู้ รอแม่
(ไม่เป็นญเอาซะเลย สงสัยจะกกนโผล่)
ครูประจำชั้นข้าเ้จ้าเห็นก็เลยเรียก --- อ้าวนั่นซวยเลย
โดนถามเรื่องการบ้าน เนี่องด้วยความขี้เกียจไม่เป็นสองรองใคร
ก็เลยเรียกต้องมาที่ห้องเพราะโดนสั่งให้นั่งทำการบ้านเห้อ --
ด้วยความแค้นที่ข้าเจ้ายังมีต่อนังหมุยิ้ม
ทำให้ข้าเจ้าได้ทำการแก้แค้นด้วยการ แคะขี้มูกปายใต้โต๊ะของหมูยิ้ม 555555555
คุงครูไม่เห็นเพราะคุงครูเดินไปไหนมะรู้ เหอะๆๆๆ
จบละ จบห้วนๆอย่างงี้แหละ ^-^ เพราะข้าเจ้าเขียนเรื่องไม่เก่ง
(ไม่รู้นังหมูยิ้มจับโดนไปมั่งป่าว --- แหวะ)
สรุปข้าเจ้าก็ไม่ได้ไม้บรรทัดคืน แต่ได้แก้แค้น มุ ฮะ ฮะ ฮ่าาาาาาา
จากคุณ :
ZeNyL 
- [
3 มี.ค. 48 13:34:50
]
<<<<กาทู้งี่เง่าของข้าเจ้าอีกแล้ว>>> ตอนที่ 1 .... หมูยิ้ม
