ได้ไปอ่านข้อความนึงมาจากเว๊บคนทำร้านเน็ตอยากให้ผู้ปกครองได้อ่าน

http://www.thainetclub.com/webboard/detail.asp?id=13082

ดิฉันเขียนกระทู้นี้ขึ้นมา ก็เพื่ออยากให้รู้ถึงความรู้สึกผู้เป็นแม่ที่มาทำกิจการร้านเกมส์ อยากให้พ่อแม่ผู้ปกครองทั้งหลายที่มองร้านเกมส์ว่าเลวร้ายได้เข้าใจถึงความรู้สึกของผู้เป็นแม่คนหนึ่งเหมือนกัน ไม่รุ้ว่าพวกท่านจะได้อ่านหรือเปล่าเพราะเว็บนี้เป็นของผู้ประกอบการร้านเกมส์ ที่พวกท่านเกลียด หาว่าพวกเดียวกันเข้าข้างกัน ดิฉันซึ่งขอบอกได้ว่าเป็นกลาง เพราะเป็นทั้งผู้ปกครองและผู้ประกอบการ

ท่านรู้หรือเปล่าภาพที่ท่านมาด่าตีลูกหลานท่านในร้านเกมส์นั้น คนอื่นจะรู้สึกอย่างไร เราร้านเกมส์มีความรู้สึกว่า ขอโทษไว้ณ ที่นี้ก่อน ดิฉันมิได้ว่าท่าน เพียงแต่อยากบอกถึงความรู้สึกที่มี ซึ่งแต่ละคนอาจจะมองไม่เหมือนกัน สำหรับดิฉันรู้สึกว่า เพราะคุณรุนแรงกับลูกคุณอย่างนี้หรือเปล่า ลูกคุณถึงติดเกมส์ ร้านเกมส์ดิฉันไม่ปรารถนาที่จะต้อนรับลูกค้าแบบนี้ รายได้ไม่กี่บาทกับการที่ภาพพจน์ของร้านเราเสียหาย ไม่คุ้มกันเลย ลูกของคุณก็จะไม่เป็นที่ต้อนรับของทางร้านและเพื่อน ๆ คุณเคยถามถึงความรู้สึกของเด็กหรือเปล่า ว่าเขารู้สึกนึกคิดอย่างไร ขณะเมือก่อนดิฉันให้ลูกไปเล่นร้านเกมส์ตอนยังไม่ทำร้าน ความที่เป็นคนเสียงดังขีเกียจเดินเข้าไปเรียกลูก ก็เปิดประตูตะโกนเรียน ลูกมันยังบอกแม่วันหลังไม่ต้องเรียกแบบนี้ ดิฉันถามว่าทำไม เขาบอกว่าอายเขา เด็กเขาก็มีความคิดของเขา คุณลองถามถึงความนึกคิดของเขาบ้างซิ เด็กคงไม่ติดเกมส์ในวันเดียว คงจะสะสมมาเรื่อย ๆ ซึ่งท่านเป็นผู้ปกครองหน้าที่ในการดูแลเด็ก มันเป็นของท่านอยู่แล้ว ทำมั้ยคุณไม่พูดคุยกับเขาดีดี ถ้ามีปัญหามากแล้ว สมัยนี้เขาก็มีที่แก้ปัญหาเด็กติดเกมส์ เราควรจะร่วมด้วยช่วยกัน ทั้งร้านเกมส์และครอบครัว ร้านดิฉันก็ไม่ให้เด็กเล็กเล่นนาน ๆ กลัวพ่อแม่มาด่าในร้านเหมือนกัน แต่ดีเด็กแถวนี้ไม่ค่อยมีปัญหา

แล้วสำหรับผู้ปกครองที่ชอบเอาเด็กไปฝากไว้ร้านเกมส์ แล้วจะมาหาว่าทำไมลูกถึงติดเกมส์ ก็ขอให้ท่านทั้งหลายมองดูตัวท่านเองก่อนที่จะไปโทษเด็ก สำหรับดิฉันหัวอกแม่ผู้ทำร้านเกมส์ บอกตรง ๆ ไม่เคยคิดอยากทำร้านเกมส์เลย เรื่องมันยาว ถ้าให้ดิฉันระบาย 5 หน้าก็ไม่จบเพราะมีเรื่องข้องใจอัดอั้นหลายประการเห็นมีแต่คนเขียนสั้น ๆ

ท่านผู้ปกครองทั้งหลายท่านแค่มีปัญหากับการลูกเข้าร้านเกมส์ ดิฉันลูกเล็กทั้งสองอยู่ในร้านเกมส์ตลอดเวลา เขาก็เล่นเกมส์ และอยู่ในร้านตลอดเพราะดิฉันยังไม่รู้เรื่องเกมส์เรื่องคอม ลูกคนโตอายุ 13 ปีจะขึ้นม.2 ก็จะค่อยช่วยแม่ดูแลลูกค้า ดิฉันเป็นคนให้ความสำคัญกับครอบครัวมาก ไม่อยู่ร้านเกมส์ก็ไม่รู้จะให้ไปอยู่ที่ไหนเพราะเขาติดแม่ อยู่กับแม่ตลอด ปัญหาของฉันมีมากกว่าคุณอีก แต่ฉันก็ไม่โทษลูกตอนนี้ก็ยังหาทางแก้ปัญหาอยู่ ใครมีความคิดดีดี สร้างสรรก็ขอให้เข้ามาแนะนำกันได้นะค่ะ ไม่รู้ว่าเงินที่ได้มา จะคุ้มกับสิ่งที่เสียไปหรือเปล่า แต่ก็ต้องทำมาหากิน ถึงท่านผู้ปกครองจะมองว่าไม่ดี แต่ฉันคิดว่าฉันไม่ผิดต่อจิตสำนึกของตนก็พอ

ขออีกนิดค่ะ ท่านผู้ปกครองสมัยก่อนฉันลูกเรียน ป.5 การบ้านรายงานมาก ที่บ้านมีคอมแต่ไม่มีเน็ต ดิฉันต้องวิ่งไปตามห้องสมุด ห้างสรรพสินค้า เพื่อหาข้อมูลให้ลูก ต้องไปยืนจดจากหนังสือที่หาได้จะซื้อก็ไม่คุ้ม พอมีร้านเน็ตแล้วเปิดหาได้สบายดี แล้วพ่อแม่ผู้ปกครองคนอื่นที่เขาไม่มีเวลาไปวิ่งหาให้ลูกเหมือนดิฉัน คุณคิดดูจะส่งผลกระทบกับเด็กอย่างไร มีปัญหาส่งงานไม่ทัน เจอครูดีก็ดีไป เจอครู..ก็ถือเป็นกรรมของเด็ก

ดิฉันอยากให้ท่านผู้ปกครองและผู้ประกอบการมาร่วมด้วยช่วยกัน ทุกวันนี้สังคมอันก็เลวร้ายอยู่แล้ว เราอย่ามาโทษคนนี้คนนั้นเลย แค่ทำมาหากินก็จะตายอยู่แล้ว อยากให้มองว่าทุกอย่างมีทั้งดีและเลว มีคุณและมีโทษ อยู่ที่ว่าคุณจะเลือกสิ่งไหนเข้าไปในชีวิตคุณ

ท้ายนี้หากไปทำลายความรู้สึกของใครก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย แค่อยากระบายถึงความรู้สึกของแม่คนหนึ่งที่ทำธุรกิจร้านเกมส์


ส่วนตัวเราก็ทำร้านเกมส์เหมือนกัน เห็นด้วยกับคุณแม่คนนี้
ที่ร้านเราก็มีมาตบลูกในร้านเลย ตีกันข้างนอกก็บ่อย
ที่เอามาฝากเลี้ยงก็มี ลูกแค่ อนุบาล 1 จะเอามาเล่นเกมส์ทำไม (พ่อแม่ไม่ว่าง ให้มา 20 อยู่ยาว)
เด็กบางคนก็มาดูอย่างเดียว ดูทั้งวันไม่เข้าใจว่าพ่อแม่เค้าไม่เป็นห่วงรึไง ข้าวปลาจะกินยังไง

เด็กที่พ่อแม่สนใจเอาใจใส่เค้ามาเล่นก็เล่นแบบมีขอบเขตมีความรับผิดชอบ
ต่างกับเด็กที่พ่อแม่ไม่เอาใจใส่มาก ทั้งพฤติกรรม นิสัยใจคอ ความก้าวร้าว
เราจะช่วยดูแลลูกคุณเวลาอยู่ในร้านเราล่ะกัน การพนัน ดูเว๊บโป๊ ยาเสพติด ไม่ได้เจอในร้านเรา
ใครหนีเรียนมาเราไล่ ร้านเราปิด 4 ทุ่ม อย่าหวังมาเล่นดึก ๆ เราช่วยได้แค่นี้ คุณต้องช่วยตัวเองด้วยนะ

ใครอยากจะแนะนำให้ร้านเกมส์ทำอย่างไร ก็บอกมาได้เลยเราจะเอาไปโพสให้ในเว๊บคนทำร้านเน็ตนะ