มาต่อให้แล้วค่ะ ขอโทษทีนะคะที่หายๆ ไป
ตอนที่ 26 นี่ อาจทำให้หลายคนผิดหวังนะคะ
ก็แหม ตอนที่แล้ว ดุเดือดขนาดนั้น
แต่พอมาตอนนี้มันกลับไม่ใช่อย่างนั้นแล้วนี่สิ
หลายคนคงอาจจะเซ็งไปเลย
ลิงค์เดิมค่ะ
http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L3390819/L3390819.html
*****************************************************
วันนั้นเป็นวันที่สองแล้ว หลังจากเกิดเรื่อง เรายังคงนอนไม่หลับ
และก็กินอะไรไม่ได้ พิษรักมันทรมานแบบนี้นี่เอง
เราอยู่คนเดียวในห้องเล็กๆ มองไปทางไหนก็ไม่มีใคร
อนาคตข้างหน้าที่เคยฝันไว้ ก็ไม่เหลือแล้วเหมือนกัน
วันที่ผ่านมาเรารู้สึกเหมือนฝัน เราอยากให้มันเป็นแค่ความฝัน
แต่มันไม่ใช่ เราเพิ่งรู้สึกตัวว่ามันคือความจริง
ทันทีที่เรารับรู้ได้ว่ามันคือความจริง เราไม่ได้ฝัน
เราร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนบ้า แทบขาดสติ
ทำไมทำกับก้อยแบบนี้ พี่ทำได้ยังไง
นั่นคือสิ่งที่ก้องอยู่ในใจช้ำๆ ของเรา เราร้องไห้จนควบคุมตัวเองไม่ได้
รู้สึกไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว มันเจ็บและสิ้นหวัง
อารมณ์นั้นเราเข้าใจเลยว่าทำไมคนเราถึงฆ่าตัวตาย
ก็เพราะโลกใบนี้มันโหดร้ายเกินจะทนอยู่ได้แล้ว
แต่ก่อนที่เราจะตัดสินใจทำเรื่องสิ้นคิดลงไป
มือน้อยๆ ของเราก็ตบมาที่หน้าของเราเต็มๆ แรง
ตบแบบไม่ยั้ง ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา สติเรากลับคืนมาแบบแทบจะทันที
รู้สึกสงสารแม่ขึ้นมาจับใจ ถ้าแม่รู้ว่าเราคิดจะทำอะไร
แม่คงจะเสียใจมาก กว่าจะเลี้ยงเราโตมาขนาดนี้ มันไม่ใช่ง่ายเลย
แล้วเราจะมาจากแม่ไปด้วยเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ
--เราเอาสมองส่วนไหนคิด--
ชีวิตเรายังคงต้องดำเนินต่อไป และต้องอยู่ให้ได้ด้วย
ไม่มีไอ้พี่เติ้ล เราก็ยังมีคนอื่นที่รักเรานี่ เรามีแม่ มีพี่ชาย
มีเพื่อน เราต้องอยู่ได้
จากคุณ :
Cool Angel
- [
วันจักรี 20:13:39
]