สวัสดีทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ
วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่พี่หยาได้รับผลกระทบจากการแวะทานกาแฟ
ที่ปั้มน้ำมันในเมือง ก่อนกลับบ้าน เลยยังไม่ง่วงมากพอที่จะหลับ
เข้ามาอ่าน ๆ กระทู้ต่าง ๆแล้วก็เลย ลองเล่าเรื่องใกล้ตัวให้ฟัง
สักหน่อย ภาพบรรยากาศบ้านนอกเป็นอีกแบบที่แตกต่างจากที่
เพื่อนๆเคยเห็นในเมืองกรุงนะคะ แต่พี่หยาก็ตั้งใจเอามาให้ดูค่ะ
วันนี้คุณครูดนตรีมาตั้งกลองให้ลูกสาว
เห็นเขาถอดอุปกรณ์ของกลองแต่ละใบออกแล้วกดอัดหนังกลอง
อย่างหนัก หลายๆครั้งจนคุณแม่ก็กลัวว่าหนังกลองจะทะลุ
เขาบอกว่ากลองมันอยู่ในกล่องนาน กว่าจะมีคนซื้อที
หนังกลองมันก็ตึง ต้องขยายมันออก จะได้เสียงดี
คงจริงเหมือนคุณครูบอก
เขาถอดเหล็กเส้นเล็กๆ ออกจากกลองตัวหนึ่ง
บอกว่าเจ้ากลองตัวนี้ต้องการแค่ 18 สาย แต่นี่ให้มาตั้ง 24 สาย และถี่มาก แล้วเขาก็ถอดออกจนเหลือ 18 สาย!!
เขาใช้เวลาอยู่ประมาณ 3 ชั่วโมงก็ตั้งเสร็จ
ลูกทดลองตี ก็พบว่า เสียงกลองทุ้มขึ้น
เก่งจัง
แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 48 03:49:09
แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 48 03:05:29
แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 48 02:50:00
นั่งมอง "ทองใบ"
กลับมาเปิดคอมฯ อ่านเรื่องราวเจ้าทองใบก็เหมือนได้ไปเที่ยวสุรินทร์เลยจ้ะ
น้องทองแก้วก็มีความคิดเหมือนคนอื่น ๆ ที่เห็นช้างเร่ร่อนแล้วไม่สบายใจ พี่หยาก็คิดเหมือนกันค่ะ แต่มองแผ่นดินที่มีสัตว์บกที่หนักที่สุดในโลกอาสัยอยู่สิ แห้งแล้ง ดินแตกระแหงในหลายพื้นที่ ไม่มีป่าจะให้ช้างได้หากิน เจ้าของก็ต้องเลี้ยงครอบครัวมีลูกมีเต้า เจ้าของหลายคนจึงใช้วิธีอย่างที่เห็น หลายๆตัวก็ไปอยู่ชลบุรี ภูเก็ต ตามที่มีแหล่งแสดงช้าง แต่เขาจะพาช้างเขากลับบ้านทุกปีในเดือนพฤศจิกายนของทุกปีนะคะ
