จะครบ 2 อาทิตย์แล้วครับที่หมาน้อย กลับบ้าน เหงาใจจะขาด เพิ่งรู้ว่าร้องไห้หนัก ๆ แล้วตาจะบวมได้ขนาดนี้
และก็รู้แล้วว่า เหล้าไม่ได้ช่วยอะไรได้เลย สติเท่านั้นที่จะทำให้ยังอยู่ได้
หลังจากปิดร้านไป 5 วัน วันนี้ ร้านผมกลับมาเปิดอีกครั้ง ชีวิตต้องดำเนินต่อ เผื่อหมาน้อยจะกลับมา เธอจะได้ไม่ต้องทนลำบากกับเรื่อง อะไรอีก
เหลื่ออยู่เรื่องเดียวที่เพิ่งขอเธอไป ว่าอย่าเพิ่งไปหางานที่กรุงเทพ เนื่องจากผมจะบวช อยากให้เธอกลับมาช่วยดูแลร้านในช่วงนั้น อย่างน้อย ผ้าเหลือง จะได้ไม่ร้อน
ทุกอย่างเหลือแต่ให้หมาน้อยตัดสินใจครับ
วันนี้ผม ยินดีที่จะรอ รอโอกาศที่จะแก้ตัวอีกครั้ง กำลังใจจากเพื่อน ๆ เยอะเหลือเกิน จนทำให้รู้ว่า วันตายคงมีคนมาเผาเราเยอะเหมือนกัน
วันนี้ เราคุยกันมากขึ่นครับ แม้ว่าจะเป็นเพียงทางโทรศัพท์
วันนี้หมาน้อยไปงานแต่งของเพื่อน ในฐานะ เพื่อนเจ้าสาว
วันหนึ่งเธอคงเป็นเจ้าสาวที่แสนสวยสำหรับผม
ผมคงไม่นำพ่อกับแม่ของผมไป คุยกับพ่อกับแม่ของหมาน้อย เพราะรู้ว่าเรื่องนี้ เราสองคน ตัดสินใจกันเองได้ เธอรู้ว่าทางบ้านของผม ครอบครัวของผมรักเธอแค่ไหน
ปัญหาคือ ผมจะเกเร ผมจะทำตัวเลว ๆ อีกเมื่อไหร่ ถ้าผมไม่ทำ ผมจะได้ องค์หญิงองค์น้อยของผมกลับคืนมา
แม้ว่ามันจะรู้สึกแย่ ที่ต้องหันไปเจ้า เก้าอี้ที่ หมาน้อยเคยนั่ง หมอนที่หมาน้อยเคยนอน เพลงที่หมาน้อยชอบฟังแต่ผมรู้ ว่าผมต้องทนให้ได้ เพื่อวันข้างหน้า
จริง ๆ แล้ว เมื่อ 2 วันที่ผ่านมา ผมจะทำอะไรบ้า ๆ อยู่แล้ว เมาซะเละ แล้วก็เดินลงทะเล เนื่องจากโทรไปหาหมาน้อยไม่ติด เจ้าตัวไม่ยอมรับสาย
และแค่ข้อความเพียงประโยคเดียวที่ส่งกลับมา ทำให้ผมยังมานั่งพิมพ์อะไร อยู่อย่างนี้ได้
" กลับไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้จะต้องเปิดร้าน "
เท่านั้นมันก็ทำให้ ชีวิตยังอยากจะอยู่ต่อไป อยู่เพื่อรอ คนที่เรารัก คนที่เราอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับเค้า
คำว่าเหงา มันคงยังไม่พอ แต่อย่างน้อย จากการที่เราพุดคุยกันมากขึ่น ผมรู้แล้ว ว่า ผมไม่ได้อยู่คนเดียว
ผมยังมี ผู้หญิงที่ผมรัก คอยฟังข่าวของผม คอยคิดถึงผมอยู่เช่นกัน
ควายตัวนี้แค่อยากมาบอกว่า แวะมาให้หอมแก้มก่อนนอน บ่อย ๆ หน่อยแล้วกัน แล้วพร้อมเมื่อไหร่
" กลับมาให้นอนกอดเหมือนเดิมหน่อยนะค่ะ "
กรูคิดถึงโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จากคุณ :
สมชาย ร่างกายอ้วนพี
- [
9 เม.ย. 48 18:09:41
A:203.188.16.248 X: TicketID:012691
]
หมาจ๋า ควายคิดถึง
