สำหรับบางคน...อยากมีลูกมากๆ พอมีก็ดูแลฟูมฟัก ริ้นไม่ให้ไต่..ไรไม่ให้ตอม
แต่บางคนมีก็สักแต่เลี้ยงๆกันไป จ้างคนเลี้ยงบ้าง ให้พ่อแม่ที่ต่างจังหวัดเลี้ยงบ้าง
พี่ชายของสามีเราเค้ามีลูก 2 คน อายุประมาณ 10 ขวบกับ 6 ขวบ ผู้หญิงทั้งคู่ คนโตเอาไปให้ปู่ย่า ( แก่ๆ ) ที่ต่างจังหวัดเลี้ยง คนเล็กให้ญาติพี่สะใภ้เลี้ยงที่อยุธยา ( อยู่แฟลตการเคหะใกล้ๆกัน ) คนโตเป็นเด็กผอมแห้ง เก็บกด ชอบหนีไปร้องไห้เงียบๆ คนเล็กอ้วน ( เพราะขนมกรอบแกรบกะน้ำอัดลม ) สุขภาพจิตน่าจะดีกว่า มีโอกาสอยู่ใกล้พ่อแม่มากกว่า
พี่สะใภ้คนโต ( อยู่จังหวัดเดียวกับพ่อแม่สามีค่ะ ) เล่าให้ฟังว่า สมัยเด็กๆหลานคนโตก็อยู่บ้านเขา เรียนโรงเรียนเดียวกับลูกเขา อยู่ชั้นเดียวกัน เขาต้องจัดการให้เหมือนมีลูกอีกคนนึง ทั้งซักผ้ารีดผ้า ข้าวปลาอาหาร แถมแสดงความรักกับลูกตัวเองก็ต้องแอบๆซ่อนๆ เพราะพอลูกเขาเข้ามากอดมาหอม หลานคนนี้ก็จะน้ำตาซึม-ร้องไห้
มีครั้งนึง แม่เค้ามาเยี่ยม พอตอนกลับ ที่รัดผม ( แบบโดนัทผ้าๆอ่ะค่ะ ) สีชมพูหายไป หาไม่เจอ เลยกลับไป พี่สะใภ้คนโตบอกว่าตอนกลางคืน เห็นหลานนอนกำเศษผ้าอะไรก็ไม่รู้...กำแน่นมาก แกรอจนหลับสนิทจึงแงะออกมาดู...ปรากฏว่าเป็นที่รัดผมที่หายนั่นแหละค่ะ หลานคนนี้แกขโมยมานอนกอด...ร้องไห้จนหลับไป หมอนนี่เป็นดวงๆเพราะคราบน้ำตา..ดูไม่ได้เลย เราฟังนี่อึ้งไปเลย ต้องมีการบังคับให้โทรกลับมาหาลูก ( ไม่งั้นไม่ยอมโทร )
จากคุณ :
แม่นาล่าจัง
- [
12 เม.ย. 48 15:32:34
]