CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    ++ KAEW ไดอารี่ ++ ชื่นใจ Vs. เศร้าใจ

    เพิ่งกลับจากบ้านแกร์ด้า ลพบุรีค่ะ  ขับรถไปคนเดียวตั้งแต่วันพุธ  คิดถึงเด็กๆอ่ะคะ ก็เลยเข้าไปหา และจะไปสอนหนังสือด้วยไม่ได้เข้าไปนานแล้ว ช่วงร้อนๆจะไม่ค่อยได้ไปแกร์ด้าค่ะ เพราะอากาศที่นั่นร้อนจัด ทรมานมาก

    ปกติเราชอบขับรถคนเดียว ชอบเปิดเพลงดังๆ เวลาเหงาอยู่บ้านก็ออกมาขับรถเล่นสักรอบนึง แต่ขับรถไปแกร์ด้านี่ใช้เวลา 3 ชั่วโมงเต็มๆ ต้องฝ่าฟันกะรถบรรทุก รถสิบล้อ ตลอดทาง มันก็เลยรู้สึกโดดเดี่ยวบ้าง รู้สึกงงๆบ้าง บางทีถามตัวเองว่า เอ็งทำอะไรนี่ จะเอาชีวิตมาเสี่ยงบนถนนทำไม จะต้องเหนื่อยทำไม  อืมมม ก็ตอบไม่ได้นะ  เราไปเพราะอยากไปอ่ะ

    ไปถึงบ้านแกร์ด้า  จอดรถปุ๊บ ยังไม่ทันดับเครื่อง เด็กๆมาล้อมรถส่งเสียงเรียกกันใหญ่ เปิดประตูลงรถ โห อากาศร้อนไม่เบาเลย เด็กๆช่วยกันถือข้าวของเข้าบ้าน  เก็บของเสร็จ ก็นั่งคุยกับเด็กๆ ดูเด็กๆตัวโตขึ้นมาก  เพราะตั้งแต่บ้านแกร์ด้าปลดแม่ครัวคู่เก่าออก แล้วจ้างใหม่มา 2 คน เด็กๆทานข้าวกันเยอะมาก เพราะแม่ครัว 2 คนนี่ทำกับข้าวอร่อยมากๆ

    แสดงว่าอาหารนี่มีส่วนมากๆเลยนะ เด็กพอกินข้าวได้เยอะ ก็โตเร็วเลย และ ช่วงนี้เด็กๆแกร์ด้าเปลี่ยนสูตรยาต้านด้วย จาก D4t ที่กินมา 2 ปีกว่าแล้วผลข้างเคียงเยอะมากๆ แขนขาลีบ ไขมันย้ายที่ย้ายทาง เด็กๆ เลยผอมแห้ง ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็น AZT เด็กๆดูสดใสขึ้น

    ช่วงนี้เด็กแกร์ด้าน่ารักค่ะ ไม่ดื้อ ไม่สร้างปัญหาอะไร ไม่รู้เป็นเพราะปิดเทอมรึเปล่า ไม่เจอเพือ่นเกเรชวนไปซน  ในชั่วโมงเรียนของหมูแก้วก็เลยชมเชยเด็กๆว่าช่วงนี้น่ารักมาก ขอให้น่ารักตลอดไป และ เมื่อเปิดเทอมก็อย่าตามเพื่อนมาก ให้เป็นเด็กดีเสมอต้น เสมอปลาย

    ไปครั้งนี้ชื่นใจค่ะ เห็นพัฒนาการที่ดีขึ้นของเด็กๆ  น้องอ๋อย เด็กชายที่เมื่อ 4 ปีก่อน ตอนที่หมูแก้วไปบ้านแกร์ด้าใหม่ๆ  ตัวผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก เดินไม่ได้ ร้องไห้โยเย ตอนนี้เป็นเด็กชายตัวอ้วน แก้มยุ้ย  แถมตอนนี้พูดรู้เรือ่ง ขี้เล่นและอารมณ์ดีด้วย

    เมจิ ลูกเราก็พูดเก่งขึ้นมาก ส่วนเด็กโต อย่างน้องนัท ที่ตอนถูกพามาส่งแกร์ด้านี่บาดแผลเต็มทั้งตัวและ หัวใจ เงียบ ซึม ช่วงนึงก็ก้าวร้าวมาก แต่หลังจากพยายามเข้าหา พยายามคุย ให้ความรัก ความสนใจกับนัท  ตอนนี้เค้ากลายเป็นเด็กชายที่แข็งแรง อารมณ์ดี ชอบร้องเพลง

    น้องภู เด็กชายขาโจ๋ ที่ช่วงก่อนก่อเรื่องราวมากมาย หลังจากโดนตี และอธิบายว่าทำไมต้องตี และ พูดคุยกับเค้าเยอะ ๆ  สนใจเค้ามากๆ ตอนนี้น้องภูเรียบร้อยน่ารัก พี่เบนซ์ พี่คนโต ก็ดูจะดีขึ้น โดยครั้งนี้หมูแก้วสอนเพศศึกษาด้วย  น้องเบนซ์มีอาการเบี่ยงเบนทางเพศ ก็เลยต้องคุยกันสองต่อสอง ลองให้เบนซ์สำรวจตัวเองว่า เค้าต้องการเป็นอะไร  หลังจากคุยกัน 2 วัน น้องเบนซ์ก็ค้นหาตัวเองเจอว่า อยากเป็นหญิง  

    แถมมีโครงการจะไปซื้อยาคุมมากิน เพือ่ให้นมขึ้น ตามคำแนะนำของกระเทยยักษ์ที่อยู่โครงการติดกัน   หมูแก้วเลยแนะนำว่า อย่ากินเลย  กินยาคุม นมขึ้นนิดเดียว เบนซ์เก็บตังค์ดีกว่า ค่าขนมอย่าเอาไปใช้หมด พอโตแล้ว พี่แก้วจะพาไปทำนม จะได้เอาแบบใหญ่ๆไปเลย

    สงสารเบนซ์เหมือนกัน ปีนี้เค้าอายุ 13 รูปร่างเป็นผู้ชายแท้ๆ ไหล่กว้าง มือเท้าใหญ่ แต่งหญิงจะยากหน่อยนะ

    3 วันที่อยู่แกร์ด้า มีความสุข เห็นเด็กๆโตขึ้น มีพัฒนาการที่ดีขึ้นก็ชื่นใจนะ  เห็นกันมาตั้งแต่ตัวเล็กๆ หรือตั้งแต่อาการเพียบๆ พอเห็นเค้าแข็งแรงดี เติบโต พูดคุยได้ ก็ชื่นใจ  เด็กโตๆ ที่สอนมาเอง พอเห็นเค้าเรียบร้อยน่ารัก มันก็ดีใจอ่ะ อุตส่าห์เหนื่อยยากเดินทาง ทั้งบ่น ทั้งพูด สอนกันมา  เห็นเค้าเป็นเด็กดีก็หายเหนื่อยนะ

    ครั้งนี้มีการให้เด็กโตมาประชุมตอนหัวค่ำด้วย  หมูแก้วก็เล่าเรื่องเหตุการณ์บ้านเมือง ว่าช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดีนะ ของแพง น้ำมันแพง เราจึงไม่ค่อยมีแขกมาเยี่ยม และ เราโตแล้วเราต้องช่วยกันประหยัดด้วย  และก็เปิดโอกาสให้เค้าคิดโครงการว่าวันที่ 2 พ.ค ที่พี่ๆเว็บแก้วกลุ่มนึงจะไปเลี้ยงอาหารที่แกร์ด้า เด็กๆจะแสดงอะไร

    ดูเด็กๆสนุกที่จะยกมือแสดงความคิดเห็น และดูเค้ากล้าแสดงออกกันมากขึ้น ส่วนวิชาเรียนภาคกลางวัน สอนเรือ่งการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย ทำอย่างไรจึงจะเป็นคนสวย คนหล่อ  หมูแก้วบอกเด็กๆว่า เราไม่จำเป็นต้องใส่เสื้อผ้าใหม่ๆ ใส่เครื่องประดับ ก็สวย หล่อได้ ถ้าเรา สะอาด มีมารยาทดี พูดเพราะ ไหว้สวย  และมีน้ำใจ

    วิชาของหมูแก้วจะเน้นการพูดคุยกันมากกว่า  ไปคราวนี้ เน้นที่พี่เบนซ์ด้วยเพระเค้าโตแล้ว หลังจากช่วยพี่เบนซ์ค้นหาตัวเองจนเจอ หมูแก้ว กะ น้องรี ก็มาช่วยกันสอนเพศศึกษากะเบนซ์อีก สอนภาคทฤษฎีนั่นแหล่ะ แต่ก็ไม่กล้าสอนคนเดียว อายเหมือนกันนะ

    เจอแต่ละคำถามของพี่เบนซ์  คนสอนก็มึนไปเหมือนกัน เพราะมันก็กำๆกึ่งๆนะ จะหญิงก็ไม่ใช่ ชายก็ไม่เชิง   แต่หมูแก้วรู้สึกว่า เบนซ์มีความสุขขึ้น ที่ได้พูดคุยว่าตัวเค้าอยากเป็นอะไรกันแน่  คงเหมือนๆกับได้ปลดปล่อยความต้องการในใจ และ ได้รู้ว่าครอบครัวไม่ได้รังเกียจ เพราะทั้งหมูแก้ว และ น้องรี บอกว่า เบนซ์จะเป็นอะไรก็เป็นไปเถอะ แต่ขอให้ชัดเจน เลือกสักอย่างว่าจะเป็นอะไร อย่าคลุมเครือ และขอให้เป็นคนดีก็พอ

    หมูแก้ว สอนเบนซ์ว่า เบนซ์ต้องอดทน เกิดเป็นเอดส์ก็ต้องอดทนมากพอแล้ว นี่เลือกจะเป็นสาวประเภทสองอีก ยิ่งต้องอดทนมากๆ  แล้วเวลาไปจีบหนุ่มๆอ่ะ ดูให้ดีๆก่อนว่าเค้าชอบแบบเรา ไม่งั้นเดี๋ยวจะโดนเหยียบ และเวลาเล่นกะน้องๆผู้หญิงก็เบาๆหน่อย เพราะยังงัยรูปร่างเราเป็นผู้ชาย แรงมันเยอะกว่าเค้า

    ขับรถกลับกรุงเทพ ด้วยความอิ่มเอม ชื่นใจกับเด็กๆ แอบคิดฝันไปไกลว่า ถ้าเบนซ์อยู่รอดจนอายุ 20 จะพาไปทำนมที่ไหนดีนะ  อยากเห็นเบนซ์ใส่ชุดครุยรับปริญญา อยากเห็นเมจิ โตเป็นสาวอายุ 15 อยากรู้ว่า ฟันจะขึ้นเต็มปากมั้ย และ หน้าจะหายเหมือนกบรึเปล่า  อัพ-อัพ ลูกชายเราจะพูดรู้เรื่องมั้ยน๊า

    กำลังฝันเพลินๆ โทรศัพท์ดัง ใส่สมอล์ทอกล์ไว้แล้ว เลยคุยสะดวก  ตอนแรกงงๆใครโทรมานะ  อ้อ เพือ่นรุ่นพี่ที่เรียนปริญญาโทด้วยกันนั่นเอง เค้าโทรมาบ่นว่าไม่เจอกันเลย ตั้งแต่เรียนจบมา 4 ปี ไม่เห็นเห็นเราอีกเลย แล้วก็ต่อด้วยคำถามมาตราฐาน  ทำงานที่ไหน  แต่งงานรึยัง   นึกแทบแย่  ทำงานที่ไหนดีฟ่ะ  เลยโกหกว่า อ๋อ เปิดบริษัททัวร์กับเพือ่นน่ะพี่  พี่เค้าดันบอกว่า อ้าว อุตส่าห์เรียนโทมา แล้วทำไมไปทำทัวร์  ก็ได้แต่ตอบว่า ก็ชอบอ่ะคะ

    อืมมมม  เวลาคนถามเรื่องงานนี่ตอบยากนะ จะบอกว่าเป็นครูสอนเด็กเอดส์อยู่มันก็ใกล้ตัวเกินไปหวาดเสียว   พี่คนนี้เค้าโทรศัพท์มาจะนัดเลี้ยงรุ่น แล้วบอกให้เราไปให้ได้ ไม่เจอนานแล้ว  ต่อจากนั้น พี่เค้าก็เล่าเรื่องตัวเอง ว่าพอจบโท ก็ย้ายบริษัท ปรับเงินเดือน ก้าวหน้าใหญ่โต แถมเล่าเรื่องเพือ่นคนอื่นๆ พอจบโท เค้าก้าวหน้ากันหมดเลยวุ้ย ทำงานบริษัทข้ามชาติ บริษัทใหญ่ๆทั้งนั้นเลย   ก่อนวางหู พี่เค้าย้ำให้เราไปงานให้ได้

    อืมมมม จ๋อยเลย  หัวใจที่พองฟูกับเรือ่งน่าชื่นใจของเด็กๆ แฟบไปเลย  น้อยใจในชีวิตนิดๆ แต่ก็ปลอบใจตัวเองนะ  ถึงชีวิตเราจะไม่ได้สุข สบายสวยหรูเหมือนเพื่อน ชีวิตเราต้องเป็นเอดส์ งานการประจำก็ไม่ได้ทำ มัวตระเวณวุ่นวานกับเด็กเอดส์ทั้งหลายอยู่ แต่เราก็มีอิสระ มีความสุขดีไม่ใช่เหรอ  เห็นเด็กๆที่เลี้ยงมา ได้เติบโตมีชีวิตที่ดี ก็มีความสุขดีนะ ได้สร้างบุญด้วย

    ก็ปลอบใจตัวเองไปเรื่อยๆ แต่มันก็มีความเศร้ามาเจือปนนะ  น้อยใจหน่อยๆ  แต่คิดอีกที ถ้าไม่เป็นเอดส์  เราก็ไม่ได้มารู้จักเด็กๆพวกนี้ เราก็ไม่ได้เป็นแม่ เป็นครู อย่างที่เป็นอยู่นะ

    เฮ้อๆๆๆๆ  ไม่เป็นไร  การพอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นนี่ดีที่สุดแล้ว รับปากพี่เค้าไปงั้นหล่ะ แต่เราไม่ไปงานเลี้ยงรุ่นเด็ดขาด  อายเพื่อนอ่ะ จบมา 4 ปี น้ำหนักขึ้นเกือบ 20 โล   เรื่องเอดส์อ่ะแค่น้อยใจ แต่ไม่อาย เพราะดูยังงัยก็ดูไม่ออกว่าเราเป็นเอดส์ แต่ "อ้วน" นี่ชัดเจนเลย ....

    จากคุณ : ++MooKaew++ - [ 22 เม.ย. 48 22:24:44 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป