CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    การตัดสินใจผิดที่เลือกเรียนหมอT_T...รู้สึกผิด+แย่จังตอนนี้

    **เรื่องมันมีอยู่ว่า สมัยเรียนม.6เรายังไม่รู้เลยว่าอยากจะเรียนอะไร ที่จริงเราอยากทำงานพวกนิตยสาร หรือนักข่าว อะไรพวกนี้ เราว่างานมันน่าสนใจมาก แต่เราก็ไม่ได้ชอบมากถึงขนาดอยากเรียนจริงๆจังๆ สรุปว่าก็ยังคิดไม่ออกว่าอยากมีอาชีพอะไร ณ ตอนนั้น
    **ตอนนั้นเราอยู่ห้องเด็กเรียนค่ะ เพื่อนๆในกลุ่มก็เรียนเก่งๆกันทั้งนั้น เราก็ถือว่าเรียนเก่งอ่ะค่ะ แล้วสิ่งที่ถูกฝังหัวมาตั้งแต่เด็กว่าคนเรียนเก่ง พ่อแม่อยากให้เรียนหมอก็เริ่มถูกพูดกันมากในช่วงent พ่อแม่เราบอกว่าเนี่ยอาชีพหมอน่พมั่นคง จบแล้วมีงานทำ ตอนนั้นเราก็คิดนะ ไม่เป็นหมอก็ทำอย่างอื่นได้นี่ แต่เราก็ไม่ได้ค้านอะไรมา//พอสอบentเราก็คะแนนออกมาสามารถเข้าหมอได้ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร เลือกไปตามกระแสจากเพื่อนและพ่อแม่ ที่จริงตอนนั้นรู้แค่ว่าเป็นหมอต้องเรียนหนัก รู้แค่นั้นจริงๆค่ะ ซึ่งเราก็ไม่ค่อยกลัวเพราะเราว่าเราทำได้
    **ลืมเล่าไปว่าเราก็มาจากโรงเรียนที่ถือว่ามีชื่อเสียงในระดับนึง ไม่มากหรอกค่ะถ้ามองจากคนภายนอกนะ แต่ภายในกลุ่มเพื่อนถึงจะเรียนเก่ง แต่เราก็ไม่ได้มีการแข่งขันหรือพยายามเหยียบเพื่อนเพื่อขึ้นไปจุดสูงกว่าเลย เราจะช่วยๆกันอ่ะค่ะ ขำๆไปเรื่อยๆ
    **แล้วเราก็เลือกเรียนหมอในที่นึงซึ่งก็คะแนนสูงอ่ะค่ะ ซึ่งแน่นอนว่าคนที่เข้าไปก็ต้องเรียนได้ดีทีเดียว พอเข้าปี1ความรู้สึกแรกลบอย่างแรกเลยกับคณะนี้คือ ทำไมต้องแย่งกันเรียนขนาดนั้น เหมือนต้องดิ้นรนอย่างมากมายค่ะ ต้องอ่านหนังสือกันทุกวัน แต่ปี1ยังไม่เท่าไหร่ เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก
    **จนกระทั่งปี2-3 เห็นเพื่อนๆอ่านหนังสือกันทุกวัน เราก็ยังปรับตัวไม่ได้ เราอ่านหนังสือทุกวันไม่ได้ ความเบื่อหน่ายก็เลยเริ่มสะสม พอไม่อ่านหนังสือ คะแนนก็ออกมาไม่ค่อยดีเท่าที่ควร แต่มันไม่มีแรงฮึด มันมีแต่ความเซ็งๆๆกับชีวิตตอนนี้มาก ส่วนเพื่อนหรอ เราเบื่อกันความไม่จริงใจของบางคนอย่างเช่นว่า เราถามเค้าว่าอ่านหนังสือจบยัง เค้าจะบอกยังเลย อ่านไม่ทัน บ่นๆๆ แต่ที่จริงเค้าอ่านจบแล้วไป2รอบแล้วอะไรทำนองเนี้ยค่ะ ซึ่งสังคมมันต่างจากโรงเรียนทีเรามามาก มันจริงอยู่ที่คนเราต้องการความทะเยอทยานไปในจุดที่สูง แต่ความจริงใจมันหาไม่ได้เลยหรอ หรือเราเจอเพื่อนไม่ดีเอง หรือว่าตัวเรานั่นแหละที่ไม่ดีเอง ลืมบอกไปว่าเพื่อนคนนี้เราสนิทกับเค้านะ แต่มีหลายเรื่องที่เค้าfakeและสตอใส่เราเยอะมาก จนตอนนี้ไม่อยากจะคุยเลย
    **ที่จริงจะโทษใครก็ไม่ได้ มันผิดที่เราเอง เราเลือกผิดเอง คิดแค่ว่าเรียนหมอก็ อืม เท่ดี บวกกับเราคิดว่าเราเรียนได้ แต่ที่จริงมันไม่ใช่เลยอ่ะ คนที่เรียนหมอต้องอดทนจริงๆ ต้องมีอุดมคติจริงๆถึงจะเป็นหมอที่ดีได้ ทำไมนะ ทำไมตอนนั้นเราไม่fightเพื่อให้ได้เรียนในสิ่งที่เราชอบ ตอนนี้ชีวิตเราคงมี่ความสุขกว่านี้
    **สภาพที่เราเห็นในรพ. (ซึ่งเมื่อก่อนเราได้เข้าในรพ.น้อยมากๆ เข้าก็ไม่ได้เข้ารพ.รัฐ) สภาพที่เห็นคือพยาบาลเข็นคนไข้ไปตามทางเดิน คนแก่นอนหายใจแผ่วๆบนเตียงมีสายระโยงระยางเต็มไปหมด สภาพคนรอopdจนแน่นรพ. บางคนต้องกลับไปเพราะคิวเต็มแล้วทั้งๆที่เค้ามาตั้งแต่เช้าแต่ก็ไม่ทันทำให้เรารู้สึกหดหู่ ไม่อยากเจอกับสภาพนั้นเมื่อเป็นหมอ เราเห็นแล้วจะร้องไห้ยังไงไม่รุ้ ถึงเราจะรู้ว่ามันคือความจริง เราหนีความจริงไม่ได้ แต่เราก็ไม่ชอบที่จะเห็นภาพพวกนั้น เรายังปลงไม่ได้ (เดี๋ยวมาต่อค่ะ)

    จากคุณ : mickeyมูมู่ - [ 11 พ.ค. 48 19:35:52 A:161.200.255.161 X: TicketID:092856 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป