CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    ++ KAEW ไดอารี่ ++ เมื่อหมูแก้ว จะไปเรียนราม

    อะแฮ่มๆๆๆๆๆๆๆ

    หมูแก้วกลับไปเป็นนักศึกษาอีกแล้วจ้า   เพิ่งไปสมัครเรียนมหาวิทยาลัยรามคำแหง มาอ่ะจ้า

    เริ่มต้นความคิดที่จะเรียนหนังสืออีกก็เพราะ "นังน้องเหงา"  ญาติห่างๆกัน ชอบแวะมาเยี่ยมเยือนบ่อยๆ  ทำให้รู้สึกรำคาญตัวเอง  ซึมเศร้า หม่นหมอง หดหู่ แถมเพื่อนๆเค้าก็มีงานประจำทำกันหมด  ชีวิตเลยดูเคว้งคว้างชอบกลๆ เวลานังเหงามาเยี่ยม

    และอีกเหตุผลนึงก็คือ  อยากมีชีวิตในแง่มุมอื่นที่ไม่มีคำว่า "เอดส์"  เข้ามาเกี่ยวบ้าง  4 ปีมาแล้วที่เรารู้ว่าติดเชื้อเอดส์ และนับจากวันนั้น จนวันนี้ ลืมตาตื่นมา ก็จะมีเรื่องเอดส์เข้ามาพัวพัน  ตื่นมากินยาป้องกันโรคแทรก ตอบเมล์ปรึกษาเรื่องเอดส์ ดูแลเว็บแก้วไดอารี่ซึ่งเป็นเว็บโรคเอดส์ ดูแลสอนหนังสือเด็กเอดส์ ตอบปัญหาเอดส์ทางโทรศัพท์  บางครั้งก็เบื่อๆ กับเรื่องเอดส์ๆ นะ  


    เราชอบเรียนหนังสือ ก็เลยคิดว่า การเรียน จะช่วยให้ไม่เหงา และ มีกิจกรรมที่ไม่เกี่ยวกับเอดส์ทำบ้าง   คิดได้ดังนี้ ก็เปรยๆกับเพื่อนในเว็บแก้ว ว่าอยากเรียนราม

    เพื่อนๆก็สนับสนุนกันเต็มที่   เราเลือกที่จะเรียน ปริญญาตรี  เพราะจะให้เรียนปริญญาเอก ก็แพงเกิน ไม่มีเงิน และใช้เวลานาน เราตายก่อนแน่ๆ  และไม่รู้จะเรียนมาทำไม เค้าไม่รับ DR.AIDS หรอก  จะเรียนปริญญาโทเพิ่มอีกไป  ค่าเทอมก็มิใช่น้อย เก็บตังค์ไว้ซื้อยาต้านกินดีกว่า ขี้เกียจทำวิจัยด้วย เหนื่อยเกินไป

    เมื่อสรุปได้ว่าจะเรียนปริญญาตรี เพิ่มอีก 1 ใบ  ก็เลือกคณะ เราเลือก มนุษยศาสตร์  เพราะเป็นคณะที่เราเคยเลือกสอบเข้ามหาวิทยาลัย ตอนอยู่ ม.5  ตอนนั้นสอบเทียบได้ แล้วก็ En' ติด คณะมนุษยศาสตร์ มหา'ลัยปิดแห่งนึง   แต่เรียนได้แค่ปีเดียว เพราะเรียนไม่ไหว มันเป็น มนุษยศาสตร์ เอกฝรั่งเศส  แล้วมีเราจบแค่ ม.5 คนเดียว เรียนไม่รู้เรื่องเลย แถม เกลียดระบบโซตัส  ไม่ชอบการว้ากน้อง ซ้อมเชียร์ การโดนรุ่นพี่บังคับต่างๆนาๆ  ก็เลยลาออก แล้ว En' ใหม่ มาเรียนธรรมศาสตร์

    ครั้งนี้ ก็เลยเลือกเรียน มนุษยศาสตร์ อีกหน แต่ต้องเลือก เอกอังกฤษ เพราะฝรั่งเศส ลืมหมดแล้ว  เมื่อเลือกได้  น้องเอ้ น้องคนนึงในเว็บ ก็ไปซื้อใบสมัครมาให้  จากนั้นก็ส่งต่อให้ กุ๊กกิ๊ก น้องอีกคนเอามาส่ง

    วันไปสมัคร  น้องกันย์ นั่งรถไปด้วยเพื่อบอกทาง  ไปถึงราม  ก็เจอน้องยุ่ง น้องน้อย และ ถาวร  ทั้งหมดนี่มาช่วยเรากรอกใบสมัคร ((((( อายจัง ใช้ทรัพยากรบุคคลเปลืองมาก))))

    อ้อๆๆๆ คืนก่อนมาสมัคร รื้อกระโปรงแทบตาย เค้าบังคับให้ใส่กระโปรง เครียดหน่อยๆ ก็ ขาเราลายอ่ะ เพราะภูมิคุ้มกันต่ำมากแล้ว แพ้ยุง แมลงสารพัด  ผิวแห้งด้วยคันยุกยิก ก็เป็นแผลอีก  ต้องไปรื้อถุงน่องสีเข้มนิดนึง ของคุณอามาใส่  อายอ่ะ ถ้าไม่ใส่ถุงน่องคงเดินไม่ได้ ไม่มั่นใจ

    กระบวนการสมัคร วุ่นวายสับสนพอควร เดินไปเดินมาจนงง ดีที่น้องๆทั้งหลายไปช่วยกัน  ที่ฮามากคือขั้นตอนการตรวจสุขภาพเพื่อเอาใบรับรองแพทย์ เสีย 20 บาท แล้วเดินแถวเข้าไปในห้อง  มีหมอ (รึเปล่าหว่า) ยืนหน้าบึ้งๆ เสียบหูฟังอยู่ เรียกไปทีละคน เอาหูฟังมาแปะหน้าอก 1 วินาที เสร็จคนต่อไป.....

    ขำมากเลย ก็แปะปุ๊บ เสร็จปั๊บ อยากจะบอกว่า หมอขา หนูยังไม่ทันได้หายใจเลยนะคะ

    เสร็จจากตรงนี้ก็ไปตามขั้นตอน คนเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เดินหลายห้อง หลายตึก ตอนตรวจเอกสาร มีโดนแซวเล็กน้อย เพราะมันมีวุฒิปริญญาโท ติดไปด้วย เค้าบอกว่า จะเรียนอะไรอีกนี่ จบโทมาแล้ว   อิอิ เอาออกไปก็ได้ค่ะ  ว่าแล้วก็ดึงออก เหลือแต่วุฒิปริญญาตรีก็พอ  เราโอนหน่วยกิตได้ 45 หน่วยหล่ะ  แต่ก็เหลือต้องเรียนอีกเยอะ

    กว่าจะเสร็จทุกขั้นตอนก็บ่ายกว่าๆๆ เหนื่อยมากๆเลยหล่ะ ร้อน คนแน่น เดินมาก เมื่อยขา  ตอนแรกจะพาน้องๆไปเลี้ยงสุกี้ แต่น้องคงเห็นเราเริ่มหงอยๆ เลยไม่ไปกัน  ไว้พาไปวันหลังก็ได้เนอะ  ขับรถกลับบ้าน เริ่มปวดหัวตุ๊บๆ ไมเกรนขึ้น เพราะร้อน และ โดนแดด

    กลับบ้านกินยาแก้ไข้ แล้วนอนพัก  ตื่นมาตอนเย็นๆ ดีขึ้นนิดนึง แต่ยังปวดหัวอยู่ กินข้าวเย็นแล้วกินยาอีกรอบ

    เฮ้อ....................แค่สมัครเรียนยังแทบตาย  แล้วจะไปรอดมั้ยนะ  เราคงไปเรียนทุกครั้งไม่ไหวหรอก เพราะเหนื่อยอ่ะ  

    ตอนกลางคืน คน ค้น คน มีเรื่องคุณยายอายุ 70 กว่า ที่ยังเรียนรามอยู่ ชื่อตอนหน่วยกิตความฝัน หรืองัยนี่หล่ะ  อาไปปลุกมาดู  ดูแล้วมีกำลังใจขึ้นอีกหน่อย  ยายแก่แล้วยังพยายามเรียน เพื่อให้ฝันของตัวเองเป็นจริง   เราก็ต้องเรียนได้สิเนอะ  อืมม แต่อย่างนึงที่เรายอมแพ้คุณยาย เพราะยายแต่งชุดนักศึกษาด้วยหล่ะ  ไม่ไหวอ่ะ  รับตัวเองไม่ได้จริงๆ

    เทอมแรกนี่เราเรียนภาษาอังกฤษหมดเลย 8 ตัวแน่ะ ลงทะเบียนด้วยความงงๆ ก็จิ้มๆเอาตามที่คู่มือเค้ามี  กำลังสงสัยว่า ไม่ต้องเข้าเรียนทุกครั้งก็ได้ ใช่รึเปล่า  ยังไม่ค่อยเข้าใจการเลือกเรียนด้วย  ใครพอจะช่วยเราได้บ้างค่ะ  เราเลือก มนุษยศาสตร์เอกอังกฤษ  วิชาโท จิตวิทยาสังคมสงเคราะห์ (เอาไปใช้กับเด็กบ้านแกร์ด้า)

    ใครเรียนเหมือนๆเราช่วยหน่อยนะคะ เพราะไปเรียนไม่ได้บ่อยนัก  เมล์มาหาเค้าหน่อยน๊า kaew@kaewdiary.com

    การได้กลับไปเรียนอีก ก็ทำให้ชีวิตดูมีอะไรท้าทายทำนะ   ดูสดชื่นดี  นี่เราว่าจะสมัครสุโขทัยธรรมาธิราชด้วยหล่ะ  สะสมใบปริญญาเป็นงานอดิเรก  กะจะเอาไว้ติดข้างโลงอ่ะ   เรารู้ว่าค่าของคนไม่ได้อยู่ที่ใบปริญญาหรอกนะ  มันอยู่ที่การใช้ชีวิต อยู่ที่จิตใจ ตังหาก  แต่ที่เรียนเยอะๆนี่เพราะชอบ  เพราะอยากเรียน ก็เลยเรียน

    ไปหล่ะ   อย่าลืมนะ ใครช่วยเราเรียนได้บ้าง ติดต่อมาด้วยนะคะ

    จากคุณ : ++MooKaew++ - [ 9 มิ.ย. 48 22:08:51 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป