ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นไม่นาน พี่ชายสามีขอเข้ามาอยู่ร่วมชายคาด้วย เนื่องจากห้องที่เคยเช่าอยู่รวมกับน้องสาวน้องชายจะคืนเพราะน้องสาวจะกลับนครศรีธรรมราชบ้านเกิด   หนูไม่ว่าอะไรดีเสียอีกจะได้มีคนมาแชร์ค่าห้อง แต่มันไม่เป็นเช่นนั้น พี่ชายสามีเค้าชอบพาแฟนมาที่ห้องบ่อยๆเพราะที่ห้องของแฟนเค้าทำอะไรไม่ได้เนื่องจากมีน้องสาวแฟนเค้าอยู่ด้วยโดยการมาทุกครั้ง   พี่ชายจะบอกให้สามีหนูพาหนูไปเดินห้างไปเดินเที่ยวไหนก้อได้ค่ำๆค่อยกลับเข้ามาหรือรอจนกว่าเค้าจะโทรตาม หรือถ้ามาถึงห้องก่อน "โทรขึ้นมาบอกก่อนนะก่อนที่จะขึ้นห้องน่ะ" นี่คือคำสั่งเสียจากพี่ชายสามี หนูพูดกับสามีว่า พี่ชายเธอไม่เคยเกรงใจฉันเลยนะนึกจะพากันมานอนก้อมา สามีสุดที่รักของหนูพูดกับหนูด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดว่า "แล้วเธอจะให้ชั้นไปพูดอะไรกับเค้าล่ะชั้นพูดอะไรได้รึนั่นพี่ชายชั้นแล้วเค้าก้อเป็นคนออกค่าห้องครึ่งนึงด้วย" หนูได้แต่อึ้ง สรุปหนูก้อกลายเป็นคนเก็บผ้าปูที่นอนไปซักทุกครั้งที่เค้าสองคนมาห้อง    ดีที่เป็นช่วงเวลาไม่นานที่พี่เค้ามาอยู่หลังจากนั้นเค้าก้อได้ย้ายออกไปเช้าบ้านอยู่กับแฟนเค้าสมใจ เรื่องนี้จบไปแต่ความน้อยใจในตัวสามีของหนูเพิ่มขึ้น จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 00:38:30 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ต่อมา..........................................ลูกชายลืมตาดูโลกแล้วค่ะ น่ารักมากๆในความรู้สึกของหนูแม้เค้าจะเกิดมาจากความไม่พร้อมแต่หนูกับสามีมีความรักให้เค้าเต็มหัวใจจริงๆค่ะ โดยเฉพาะสามี สามีรักลูกมากกกก ด้วยความรู้ที่หนูมีน้อยมากๆ หนูจบแค่ ม.3 ค่ะ สามีเลยให้อยู่บ้านเลี้ยงลูก สามีหนูเป็นคนที่บ้างานมากถึงมากที่สุด ไปไหนก้อไม่ค่อยบอกหนู บางครั้งโทรมาบอกว่าจะถึงบ้านเวลานั้นนี้แต่อยู่ๆสามีก้อปิดมือถือหายไปเลยค่ะ แล้ววันนั้นสามีก้อกลับมาถึงบ้านตอน ตี 3 สภาพที่เห็นคือมีกลิ่นเหล้า ตาแดง หนูถามว่าไปไหนมารู้มั้ยว่าเป็นห่วง เนี่ยโทรเช็คทุกโรงพยาบาลเลย พูดไปร้องไห้ไปค่ะหวังว่าเค้าจะเห็นใจบ้าง สามีตะคอกกลับมาทันควัน "จะถามทำใมยุ่งไม่เข้าเรื่องก้อไปทำงานมาน่ะสิ กลับดึกแค่เนี่ยทำใมต้องบ่น " แล้วสามีก้ออาบน้ำนอนไม่สนใจหนูอีกเลย คืนนั้นหนูนอนกอดลูกร้องไห้จนหลับ จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 00:47:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สามีหนูทำงานเกี่ยวกับการสื่อสารค่ะแถมยังทำงานที่เดียวกับพี่ชายอีกต่างหาก รถที่มีใช้อยู่ทุกวันก้อเป็นรถบริษัทค่ะ โดยพี่ชายแฟนเป็นคนเบิกเพราะแฟนหนูไม่มีใบขับขี่ค่ะเลยเป็นคนเบิกรถเองไม่ได้     พอลูกอายุได้ซัก 2 เดือนสามีเกิดใจดีค่ะบอกว่าวันนี้จะพาไปเดินห้าง หนูดีใจมากเพราะหนูไม่เคยได้ออกไปไหนเลยตั้งแต่เลี้ยงลูกมา หนูถามเค้าว่าทำใมวันนี้พารถกลับมาบ้านได้สามีบอกว่า พี่ชายเค้ากลับบ้านเร็วและเค้าคิดว่าคงไม่ได้ออกไปไหนแล้วเลยให้สามีหนูพารถกลับบ้านค่ะ หนูรีบแต่งตัวเพื่อจะออกไปเดินห้าง แต่อนิจาเวรกรรมมีจริง พอถึงห้างปุ๊บเท้าพึ่งจะก้าวมาสัมผัสแอร์ในห้าง พี่ชายสามีโทรมาบอกว่า "เมิงอยู่ไหนอะ" สามีตอบ "อยู่เดอะมออล์ ทำใมหรือ" พี่ชายบอกว่า "เมิงเอารถมาให้กรูทีสิ กรูจะพาเมียไปตลาด" สามีตอบกลับไปทันใจได้สิ แต่ต้องรอหน่อยนะเพราะวันนี้(วันเสาร์)รถติดมากกว่าจะลงจากห้างได้คงใช้เวลา แล้วก้อวางสายไป พร้อมกับรีบๆเดินออกไปขึ้นรถเพื่อนจะไปรับพี่สะใภกับพี่ชายตัวเองมาตลาดบางกะปิ ทั้งๆที่บ้านพี่ชายเองห่างจากตลาดแค่ 3 ป้ายรถเมล หนูนั่งนิ่งด้วยความช้ำใจ บอกกับแฟนว่านี่เราพึ่งมาถึงเองนะ เค้าบอกช่วยไม่ได้พี่ชายต้องการใช้รถ หนูกอดลูกไว้แนบอกน้ำตาเริ่มไหลอีกครั้ง เค้ามีกันแค่ 2 คน แต่หนูมีลูกเล็กๆมาด้วยและลูกหนูก้อคือหลานเค้าแต่เค้ากลับไม่เห็นใจใครเลย หนูเก็บความน้อยใจไว้แน่นอกพร้อมทั้งมีความเกลียดเพิ่มขึ้นมาอีกทั้งต่อตัวสามีและตัวพี่ชายสามี จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 01:03:16 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เศร้าแทนครับ จากคุณ : นาดูร - [ 11 มิ.ย. 48 01:31:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เราใช้ชีวิตมาเรื่อยๆ ทะเลาะกันซะมากจนหนูเริ่มเหนื่อย มาช่วงลูกอายุได้เกือบๆขวบ การเงินของเราไม่ดีเลยเงินช็อตมากๆแทบไม่มีกิน สามีเริ่มหงุดหงิดเพราะหมุนเงินไม่ทัน หนูก้อหงุดหงิดเพราะไม่มีเงินบวกกับความเบื่อหน่ายที่ก่อตัวเงียบๆในใจ เราทะเลาะกันหลายเรื่อง ทะเลาะกันมากมายจนมีอยู่คำนึง ที่หลุดมาจากปากของคนที่เรารักที่สุด บูชาที่สุดเคารพเค้ามาก "Kเป็นคนหาเงินนะKเหนื่อยMยังจะเอาปัญหามาให้ KปวดหัวอีกMหยุดบ่นได้มั้ยMก้อดีแต่บ่น หน้าอย่างMน่ะทำอะไรไม่ได้หรออกถ้าไม่เกาะKกินก้อคงต้องไปเป็นโสเภนี" นาทีนั้นหนูหยุดพูดทุกอย่างแทบจะหยุดหายใจเลยด้วยซ้ำ หนูมองหน้าคนที่เป็นสามีใจหนูถูกกระชากอย่างแรง หน้าเหมือนถูกตบจนชา นี่หรือคนที่เราฝากชีวิตไว้ด้วยคนที่เราเทิดทูน ผู้ชายคนเดียวในชีวิตญาติคนเดียวในชีวิตของเด็กกำพร้านี้ เค้านั่งเงียบหนูไปอุ้มลูกมากอดไว้แนบอก พร้อมกับร้องไห้เสียงดังอย่างสุดกลั่น หนูย้ำกับตัวเองเสมอว่าหนูไร้ค่า หนูมันโง่ที่ไม่ออกไปหางานทำ วันๆได้แต่เลี้ยงลูกอยู่กับบ้าน หน้าตาผมเผ้าไม่เคยทำ จะกินอะไรซักอย่างก้อยังลำบากเพราะสามีจะบ่นว่าเปลืองแต่ตัวสามีเอง กินเบียร์ทุกวัน สูบบุรี่ แทงบอลด้วยเวลามีบอลน่าเล่นและส่วนมากจะน่าเล่นทุกวัน เค้าทำได้เพราะเค้าหาเงิน นั่นคือเหตุผลของเค้า เรื่องนี้จบลงพร้อมกับความเกลียดชังในตัวสามี และหนูซึ่งรอวันเพื่อจะแก้แค้นหนูเชื่อว่ามันต้องมีซักวันที่เค้าจะต้องเจ็บเหมือนที่หนูเคยเจ็บ จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 01:32:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เศร้าจัง จากคุณ : kurt_cobain - [ 11 มิ.ย. 48 01:35:10 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น หนูแทบไม่มองหน้าสามีอีกเลยความเกลียดแล่นขึ้นมาจับใจทุกครั้งที่เห็นหน้าเค้า     ถ้าจะถามว่าทำใมหนูถึงไม่เลิกหนูตอบอย่างไม่อายเลยนะคะว่าหนูกลัวไปเจออะไรลำบากกว่านี้ หนูยอมรับค่ะว่าหนูอ่อนแอ หนูอยากอยู่กับลูกด้วย ถ้าหนูเลิกกับเค้าหนูคงไม่มีปัญญาเลี้ยงลูก พอลูกอายุได้ ขวบครึ่ง การเงินเราย่ำแย่มากๆเราไม่มีเงินจะจ่ายค่าบ้าน เราไม่มีค่านมลูก แฟนมาขอโทษหนูเค้าบอกอย่าทำเย็นชากับเค้าได้มั้ย เค้ากอดหนูแต่ในใจหนู หนูรู้สึกขยะขแหยงสามีมาก วันนั้นหนูนั่งร้องไห้เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าบ้านเงินติดตัวแทบไม่มีแล้วนมลูกก้อหมด สามีบอกว่าเดี๋ยวเค้าจะออกไปหาเงิน แล้วเค้าก้อได้เงินมาจ่ายค่าบ้านจริงๆโดยการนำมือถือไปจำนำ แต่ก้อพอแต่จ่ายค่าบ้าน สามีเลยพาหนูขับรถไปบ้านพี่ชายเค้า สามีหนูไปขอยื่มเงิน 200 บาทจากพี่ชายค่ะ แต่ผลที่ได้รับคือ พี่ชายเค้าด่ากราดใส่หน้าสามีหนูต่อหน้าบรรดาญาติๆเมียของเค้า "พวก M ใช้อะไรกันหนักหนาเงินเดือนพึ่งออกไม่ใช่รึ แล้วไอ้เด็กตัวแต่นี้มันจะใช้เงินเยอะมากมายเลยรึไง"  ขออธิบายก่อนนะคะว่างานที่แฟนหนูทำเนี่ยมันจะต้องออกต่างจังหวัดด้วยค่ะแล้วเค้าเป็น ซุปเปอร์ไวท์เซอร์ ต้องทีเงินสำรองมีค่าน้ำมันรถติดตัวอะค่ะ พอเบิกเงินสำรองมามากแล้วบิลไม่มีมันก้อติดลบค่ะ เงินเดือนเป็นหมื่นจริงค่ะหักค่าติดลบที เหลือ 2-3 พันบาทค่ะเดือนนั้น พอพี่ชายด่าสามีจนซะใจแล้วก้อเอาเงินให้มาอย่างเสียไม่ได้   พอหนูขึ้นรถก้อเริ่มร้องไห้ แล้วพูดกับแฟนว่านี่ไงพี่ชายคนดีของเธอ เค้าให้เงินเรายังกับให้ขอทาน แฟนนั่งเงียบ วันรุ่งขึ้นแฟนหนูเริ่มมีโชคได้งานนอกมานิดหน่อย หนูบอกให้แฟนรีบเอาเงินไปคืนพี่ชาย และเหตุการณ์ครั้งนี้หนูจำใส่ใจว่าผู้ชายคนนี้ทำกับเราไว้แสนสาหัสหนูจะแก้แค้นให้ได้ นี่หรือลุงของหลานเราช่างน่าสมเพชจริงๆ จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 01:49:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ทำใจให้สบายดีกว่าค่ะ เพราะการมีชีวิตอยู่กับความแค้น หรือเจ็บช้ำน้ำใจ จะทำให้เรามีแต่ความทุกข์ คนอื่นคงไม่ รู้สึกอะไร มีแต่เราที่รับรู้มัน  พอลูกโตกว่านี้หน่อยหรืออาจจะไปหางานรับจ้างทั่วไปทำ จะเป็นการเพิ่มรายได้ขึ้นบ้าง จะเป็นกำลังใจให้คุณสู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : Nuch72 (Nuch72) - [ 11 มิ.ย. 48 01:56:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นใจคุณแม่น้องโอมครับ ขอให้เข็มแข็งนะครับ....................... จากคุณ : Capo - [ 11 มิ.ย. 48 02:13:01 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จากนั้นมาเราก้อแย่ลงเรื่อยๆ สามีหาเงินไม่ทันเรื่องนี้รู้ไปถึงหู ปู่กะย่าของหลาน ปู่กะย่ารีบขึ้นมาจากปักร์ใต้ทันทีเพื่อจะมารับหลานไปเลี้ยง หนูบอกขอเวลาหน่อยได้มั้ยเผื่อมันจะดีขึ้นอย่าเอาลูกหนูไปเลย แต่หนูพูดคนเดียวไม่ได้ค่ะเรื่องนี้เพราะสามีเป็นคนหาเงิน หนูมองหน้าสามีเพื่อขอกำลังใจเพื่อขอความเห็นของเค้า คำที่หนูอยากได้ยินคือ แม่ครับให้ผมลองสู้อีกหน่อยได้มั้ยครับเดี๋ยวผมไม่ไหวจริงๆแล้วผมจะบอก     V V V V V V แต่สิ่งที่หนูได้ยินคือเธอยอมให้แม่เอาลูกไปเลี้ยงซักพักเถอะนะ ลูกไม่ได้ไปตายนะแค่ไปอยู่กับแม่เค้าเท่านั้น หนูบอกแต่บ้านเธอมันไกลนี่ ตั้งนครศรีธรรมราช จะไปบ่อยๆก้อไม่ได้ลูกไปแล้วเมื่อไรชั้นจะได้เจอลูกล่ะ สามีบอกหนูเรื่องมากแม่เค้าเลี้ยงก้อยังดีกว่าต้องไปจ้างเค้า แล้วจิตใจหนูล่ะหนูจะรู้สึกยังไงเค้าไม่แคร์เลยใช่มั้ย หนูได้แต่เถียงในใจพร้อมมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างคนเสียสติ อีกครั้งแล้วที่ผู้หญิงอ่อนแออย่างหนูเจ็บปวดและมันคงจะเป็นครั้งที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตรองลงมาจากเหตุการณ์ข้างบน หลังจากนั้นไม่กี่วันลูกที่หนูเฝ้าเลี้ยงมาตั้งแต่คลอดก้อจากหนูไป นครศรีฯ หนูนั่งเก็บผ้าลูกไปร้องไห้ไป แต่ไม่มีใครสงสารหนูมีแต่คำบอกว่า คิดถึงก้อไปหาสิ แต่เค้าไม่ได้คิดว่าความเป็นจริงในชีวิตน่ะอะไรๆมันก้อไม่ง่ายเหมือนอย่างที่พูดหรอก  แล้วนาทีที่โดนกระชากใจก้อมาถึงหนูไปส่งลูกที่สามเสน  หนูส่งลูกไปให้ย่าทั้งน้ำตาและยืนมองลูกไปจนรถไฟเคลื่อนออกจากชานชลาจนลับตาหนู พอหนูมองไม่เห็นลูกหนูเริ่มร้องไห้เป็นคนบ้า ทรุดตัวลงนั่งร้องไห้อย่างไร้สติ จนสามีต้องเข้ามาประคองไปขึ้นรถ หนูนั่งร้องไห้จนมาถึงบ้าน หนูเห็นของลูกหนูก้อร้องไห้อีกหนูเหมือนคนบ้าอยู่ 2 เดือนเต็มๆ หนูไม่กินอะไรนอกน้ำในตู้เย็นไปวันๆกับผลไม้ที่สามีซื้อมาไว้ให้ หนูไม่ออกไปไหนไม่เปิดหน้าต่างห้องไม่เปิดไฟ นั่งกอดเสื้อผ้าของลูกร้องไห้ หนูนอนจมปลักอยู่อย่างนั้น 2 เดือน สามีทนไม่ได้เค้าเดินมากอดหนูพร้อมกับร้องไห้ สามีบอกเค้าก้อเสียใจที่ลูกต้องไปเค้าเข้าใจหนูแต่เค้านึกไม่ถึงว่าหนูจะเป็นมากถึงขนาดนี้ หนูมองหน้าสามีด้วยสายตาที่เย็นชา เพราะหนูหมดใจกับเค้าแล้วหนูเกลียดผู้ชายคนนี้ ขนาดสิ่งเดียวที่เค้าบอกรักมากที่สุดเค้ายังรักษาไว้ไม่ได้แล้วจากนี้จะมีอะไรที่ผู้ชายคนนี้รักษาไว้ได้อีก เค้าไม่เคยช่วยอะไรหนูเลยไม่เคยเคียงข้างไม่เคยเจ็บปวดแทนไม่ว่าเรื่องอะไร โดยเฉพาะเรื่องญาติๆเค้าใครจะเป็นอะไรยังไง ญาติๆเค้าคือคนดีที่สุด คนที่เลวที่สุดคือหนูเพราะเรื่องจิ๊บๆแค่นี้หนูยังทนไม่ได้ สามีเคยบอกหนูไว้ค่ะว่าเรื่องแค่นี้ทำใมต้องโวยวาย    ตอนนี้หนูเจ็บจนชาแล้วอะไรก้อเข้ามาเถอะเพราะหนูได้เสียสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจหนูไปแล้ว หนูโดนกระชากใจสองครั้งโดนตบหน้าอีกหนึ่งครั้งหนูถามตัวเองว่าพอรึยัง หนูตอบตัวเองได้เลยว่ายังไม่พอหนูยังไม่ได้แก้แค้นเลยนะ ผู้ชายคนนี้จะต้องเจ็บกว่าหนูเป็นสิบเท่า จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 02:15:33 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หลังจากนั้นไม่นานหนูเริ่มลุกขึ้นมาเปลี่ยนตัวเอง หนูเข้าร้านทำผม แต่งตัวใหม่ หัดใช้อินเตอร์เน็ต เริ่มหางานทำ ได้จังหวะชีวิตที่ดีเพื่อนสนิทหนูจะเปิดร้าน คาราโอเกะ เพื่อนบอกว่าช่วยไปดูร้านแทนเค้าหน่อยนะ เค้าให้เงินเดือน หนึ่งหมื่นบาท  หนูดีใจสุดชีวิต  ฉันได้งานแล้วเด็กจบแค่ ม.3 อย่างฉันได้เงินเดือนตั้ง 10000  นึงแน่ะ หนูไปบอกแฟนค่ะ ว่าหนูจะทำงานพอเค้ารู้ว่าเป็นงานนี้เค้าค้านหัวชนฝาค่ะว่าไม่ให้หนูทำ หนูไม่สนใจเค้าค่ะหนูจะทำซะอย่างในใจหนูคิดด้วยความร้อนรุ่ม ชั้นจะได้แก้แคนแล้วนะผู้ชายคนนี้ต้องเจ็บปวดเหมือนที่เคยทำกับชั้น   งานของหนูคือดูและร้านทั้งหมด เช็คของ เก็บเงิน ดูและเด็กนั่งดริ๊ง  จ่ายเงินดริ๊งเด็ก คุมลูกน้องเป็นสี่สิบชีวิตเป็นงานที่ใหญ่มากจริงๆสำหรับหนู แต่เพื่อนหนูบอกว่า "ชั้นเชื่อว่าเธอทำได้" หนูเริ่มงานด้วยความมั่นใจ และปรับตัวได้แถมยังได้เพื่อนเพิ่มขึ้นหนูสนุกกับงานมาก มากซะจนลืมสามีไปเลยหนูกลับบ้านแค่ไปนอนแล้วก้ออกมาทำงาน หนูเริ่มระเริงไปกับแสงสี ผู้คน คนที่จะมาเที่ยวที่ร้านได้จะต้องเป็นคนมีเงินจริงๆเพราะคาราโอเกะนี้อยู่บนโรงแรมค่ะต้องมีเงินจริงๆถึงจะไปเที่ยวได้เพราะค่าดริ๊งแพงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ตอนนี้เวลาของเราสองคนเริ่มสวนกันหนูกะลังสนุกแต่สามีทุกข์มากๆดูได้จากหน้าตาที่เคร่งเครียดของเค้า หนูไม่สนใจไม่ใส่ใจเค้าเลยไม่โทรหาไม่ตามวันๆแทบไม่ได้คุยกัน เราทะเลาะกันเค้าหึงจนขว้างมือถือหนูทิ้งเพราะหนูใช้มือถือที่เค้าซื้อให้คุยกะลูกค้าที่เข้ามาจีบ หนูไม่สะทกสะท้านค่ะ หนูยิ้มใส้หน้าเค้าแล้วบอกว่า  "เอาของๆเธอคืนไปเลย ต่อไปนี้ฉันจะไม่ง้อเธออีกแล้ว ผู้หญิงคนที่เคยเกาะขาเธอร้องไห้ทุกครั้งที่เธอไล่ ทุกครั้งที่เธอทวงบุญคุณผู้หญิงคนนั้นจะไม่มีอีกแล้ว เธอจำคำของฉันไว้ให้ดี" จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 02:33:56 ]

ความคิดเห็นที่ 13 วันรุ่งขึ้นหนูไปทำงานที่ร้าน เด็กๆในร้านถามหนูว่ามือถือเจ้ไปไหนล่ะ หนูบอกไม่มีแล้วแฟนข้วางทิ้งไปแล้ว เด็กๆในร้านยุหนูว่าให้ขอแขกสิเพราะเค้าเห้นหนูมีลูกค้ามาจีบหลายคน หนูนึกสนุกเลยลองขอไปเล่นๆแต่ได้จริงๆค่ะ ลูกค้าใจดีคนนึงซื้อมือถือให้หนู หนูบอกแล้วหนูจะใช้เงินคืนให้เค้าบอกไม่ต้องหรอกเค้าเต็มใจให้  หนูเดินหิ้วกล่องมือถือกลับบ้านด้วยความดีใจปนซะใจเล็กๆ ที่หนูแก้แค้นแฟนสำเร็จ สามีนั่งมองหนูคุยโทรศัพท์อย่างคอตกเพราะเครื่องนี้ไม่ใช่ของๆเค้าไม่ใช่เงินของเค้า เค้าทำอะไรหนูไม่ได้หนูยิ่งทำใส่เค้ามากขึ้นทุกอย่างที่หนูทำลงไปด้วยความสะใจและความแค้นที่ฝั่งใจหนูมานานทั้งสิ้นแต่หนูไม่ทำตัวเลวไปกว่านี้นะคะหนูตะหนักเสมอว่าหนูมี  "ลูก" หนูจะไม่ทำให้ลูกอับอายและหนูจะไม่มีชู้ให้แฟนได้ว่าหนูเพราะหนูไม่เคยนอนกับใครเลยไม่ว่าเค้าจะให้ของหนูซักเท่าไรก้อตามหนูหลอกเค้าเพราะความโลภ ความอยากมี และการแก้แค้นแฟนทั้งนั้น ทำงานได้ 2 เดือนหนูเริ่มใจแตกมากขึ้นค่ะเพราะหนูมีเงินใช้ หนูได้ทิปจากลูกค้าทั้งๆที่หนูนั่งอยู่หน้าเค้าเตอร์ มีบางครั้งที่หนูต้องเดินออกไปเชียร์เด็กเองเพราะ ม่าม่าซังไม่ว่าง หนูเริ่มมีเงินเก็บนิดหน่อยหนูเลยแอบไปเปิดห้องไว้เพื่อจะขอเลิกกับสามีค่ะ หนูจะเลิกกับเค้าจริงๆไม่ใช่เพราะหนูไปมีใครแต่เพราะหนูทะนงตัวว่าหนูหาเงินเองได้ต่างหาก หนูกะว่าเปิดห้องไว้แล้วจะอ้อนบรรดาลูกค้าที่มาจีบให้ซื้อของเข้าห้องให้แล้วหนูจะเก็บเงินเพื่อไปพาลูกกลับมาเลี้ยงเอง จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 02:46:07 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แต่ความลับแตกค่ะ........................แฟนรู้ว่าหนูจะตีตัวออกจากเค้า        สามีสั่งไม่ให้หนูไปทำงานอีกขังหนูไว้ในห้องเอามือถือหนูไปซ่อน หนูทำอะไรไม่ได้เพราะเค้านอนเฝ้าหน้าประตูเลยเค้าบอกที่ผ่านมาเค้า "ขอโทษ" พร้อมกับมาเกาะขาหนูไว้หนูเห็นน้ำตาลูกผู้ชายร้องไห้ก้อวันนี้แหล่ะ            หนูใจอ่อนค่ะยอมเค้าโดยมีข้อตกลงที่ว่าเค้าต้องตามในหนู หนูจะทำผมจะกินอะไรก้อได้เค้าห้ามบ่น เค้าบอกเค้ายอมหมดค่ะหนูเลยไปบอกเพื่อนว่า หนูลาออกนะเพื่อหนูบอก  "แกคิดดีแล้วรึ" หนูบอกอืมหนูสงสารลูกน่ะในเมื่อสามีรู้สึกตัวหนูก้อจะให้อภัยเค้าซักครั้ง   ตั้งแต่นั้นมาสามีดูแอคทีฟขึ้นมากมายค่ะ ทำงานที่ไหนพาหนูไปด้วยทุกครั้งให้หนูทำผม ตามไปนั่งเฝ้าหนูทำผมเป็นวันๆการเงินเริ่มคล่องตัว หนูเอาเงินเก็บจากที่หนูทำงานได้ส่งไปให้ลูกหมด สามีซื้อทองให้หนูใส่ คือเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือค่ะอยากดูหนัง กินข้าว พาไปหมด ไม่บ่นให้ได้ยินซักคำเดียวชีวิตช่วงนั้นหนูมีความสุขมากเลยค่ะพูดอะไรเค้าก้อฟังเรา  สิ้นปีหนูก้อไปรับลูกกลับมาอยู่ด้วยกัน ลูกมาอยู่กับหนูได้ 2-3 เดือนปู่กะย่าตามมาค่ะบอกว่าคิดถึงหลานหนูก้อไม่ว่ายังไงซะเค้าก้อเคยเลี้ยง จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 02:58:15 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สรุปก้อคือเหตุการณ์เหมือนจะดีขึ้นใช่มั้ยคะ คืนนี้หนูพิมพ์ไม่ไหวแล้วล่ะค่ะเมื่อยมากๆเลย เอาไว้พรุ่งนี้หนูจะมาเล่าเหตุการณ์บัจุบันให้ฟังนะคะ ตอนจบของเรื่องจะเป็นอย่างไรหนูจะมาบอกต่อพรุ่งนี้ค่ะ ฝันดีนะคะขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาให้กำลังใจด้วยค่ะ ขอบพระคุณมากจริงๆ เรื่องราวของหนูย่อไม่ได้เลยจริงๆค่ะเพราะถ้าย่อมันจะไม่ละเอียดอาจจะทำให้คนที่อ่านสับสนได้หนูไม่เคยพิมพ์อะะไรยาวมากมายอย่างนี้มาก่อนเลยะคะ ถ้าผิดผลาดหรือทำให้พวกพี่ๆตาลายหนูต้องขออภัยจริงๆนะคะ สัญญาค่ะว่าจะมาต่อจนจบแน่นอนทนๆอ่านให้หนูหน่อนนะคะ จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 03:05:54 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาอ่านค่ะ แต่ไม่ได้อ่านหมด  เป็นกำลังใจให้นะคะ   คุณเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและเป็นคนดี  อย่าให้สิ่งใด ๆ มาทำลายความดีในตัวคุณ  และคุณก็เป็นคนสำคัญของลูกคุณเสมอ จากคุณ : ทะเลใจ (ทะเลใจ) - [ 11 มิ.ย. 48 03:24:53 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เขียนได้ดีจังค่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึม เพื่อนเราเป็นวิศวกร ออกจากงานมาเลี้ยงลูก ก็โดนสามีตบตี ด่าหยาบคาย จากคุณ : ม่ายค่ะ - [ 11 มิ.ย. 48 03:59:14 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ::::::::::::::::::::อืมมมมมมมมมมมม:::::::::::::::: จากคุณ : minnymin - [ 11 มิ.ย. 48 04:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ว่าจะไปนอนแต่นอนไม่หลับค่ะ เลยลุกขึ้นมาเขียนต่อ V V V V V V ปู่กับย่ามาอยู่กับหลานเป้นเดือนๆเหมือนกันค่ะ แล้วแกก้อจะกลับช่วงสงกราณ์พอดีเค้าขอพาลูกหนูไปเที่ยว...............หนูหันไปมองหน้าสามีประมาณจะถามว่าเอาอีกแล้วใช่มั้ยสามีบอกกะแม่เค้าว่า ผมพึ่งเอาลูกมาได้ไม่นานอย่าพึ่งพาไปอีกไม่ได้รึแม่เค้าบอกป้าอ้อยคิดถึงหลานยังไงซะเค้าลงไปตอนเดือนสิบ ก้อให้หนูไปรับกลับล่ะกันหนูยอมค่ะถือว่าเจอกันครึ่งทาง เค้าเองก้อคงจะรักหลานมาก..........ที่นี้พี่ชายแฟนเค้าลาออกจากงานค่ะ เค้าออกมารับเหมางานเองช่วงที่ลูกหนูไม่อยู่เนี่ยหนูกะสามีเก็บเงินได้ก้อนนึงค่ะหนูกะว่าถ้ามันยังอยู่เป็นเงินสดเราคงใช้กระจายแน่ๆหนูไปซื้อทองให้สมีบาทหนึ่งค่ะพร้อมพระเลี่ยมทองอีกหนึ่งองค์.................บุญมีแต่หนูคงเป็นคนปาบหนาค่ะพี่ชายสามีมายืมเงินเพราะตอนนั้หนูกะสามีอยูในช่วงขาขึ้นแต่พี่ชายคนดีของสามีเค้าอยู่ขาลงค่ะเค้ายืมเงินไปแล้วยังไม่พอยังให้สามีหนูถอดสร้อยไปจำนำให้เค้าก่อนสามีหนูเป็นคนดีค่ะยอมให้หมด จำนำสร้อยไปแล้วก้อยังคอยไปถามไถ่ว่าพี่ชายเนี่ยมีเงินใช้มั้ยถ้าเค้าบอกไม่มีสามีหนูก้อจะให้ทีล่ะ 200-300 ตลอด ให้เปล่าๆนะคะไม่เคยทวงคืน สามีช่วยเค้าจนพี่ชายเนี่ยซื้อรถได้หนึ่งคันจากความร่วมมือของน้องสาวตัวเองที่พึ่งแต่งงานแล้วได้สินสอดมาพี่ชายสามีเลยได้ออกรถกะบะเก่าๆคันนึงมาใช้งาน เค้าก้อเลยทะนงตัวค่ะว่า Kมีแล้วสองคนนี้ผัวเมียพอกันค่ะเรื่องความเห็นแก่ตัวแฟนพี่ชายมาจากครอบครัวที่อาจจะยากจนมั้งคะเป็นชุมพร ที่บ้านมีพี่น้องเก้าคน คนเล็กอยู่ ประถม 6 แต่ผู้หญิงคนนี้หยิ่งนะคะคงถือว่าตัวเองจบปริญญาตรี เค้าจะประมาณว่ามาชิงดีชิงเด่นกับหนูตลอดค่ะหนูซื้อมือถือใหม่เค้าซื้อตาม หนูซื้อทองใส่เค้าก้อต้องมีตามค่ะ จริงๆหนูเคยถูกกับเค้านะคะเคยคุยกันแต่ตอนหลังเค้าเริ่มแสดงความเห็นแก่ตัวออกมาเราเลยไม่มองหน้ากันอีกเลยค่ะ เค้าเคยพูดกับหนูว่า "ชั้นนะคงมาทำตัวแบบเธอไม่ได้หรอกถ้าวันไหนไอ้มืดมันทำชั้นท้องขึ้นมาพ่อแม่คงไม่ให้ชั้นเข้าบ้านแน่ๆ" หนูไม่ได้แต่งงานค่ะมาอยู่กับแฟนเฉยๆซึ่งขอนี้เค้ารู้ดีเลยเอามาแดกดันหนูค่ะ หนูฟังแล้วก้อนิ่งจริงๆกะจะย้อนไปว่าตะกูลคุณเนี่ยดีหนักหนานะดีจนน้องสาวตัวเองหนีตามผู้ชาย ของหนูถึงไม่ได้แต่งแฟนก้อไปขอหนูกับคนที่เค้าเลี้ยงหนูมาค่ะ แต่หนูก้อไม่ได้ตอบโต้ค่ะยั้งปาก(หมาๆ)ของตัวเองไว้ได้ทัน พอพี่ชายแฟนซื้อรถพวกเค้าก้อจะกลับบ้านกันค่ะแฟนชวนหนูไปด้วยบอกหนูว่าดีเลยเราจะได้ไปรับลูกใจน่ะหนูไม่อยากไปเลยนะคะเพราะหนูกับพี่สะใภไม่มองหน้ากันค่ะ แต่ก้อเอาน่ะเพื่อลูก ขาไปเนี่ยแฟนต้องเปลี่ยนกันขับกับพี่ชายค่ะ พี่ชายเนี่ยขับรถช้ามากกกกกกกกกกกไม่สงสารคนนั่งแคปเลยเพราะรถเนี่ยเต็มสูบเลยนะคะ รถกะบะรุ่นเก่าเนี่ยแคปแคบมากนั่งมา 3 คนเต็มที่แล้วหลังกะบะอีก 4 คน พี่ชายเค้าก้อขับเรื่อยๆค่ะใครจะเมื่อยจะล้าช่างมัน เมีย K สบายเป็นพอส่วนเมียเนี่ยเดี๋ยวฉีเดี๋ยวฉีตลอดค่ะ ที่นี้พวกขี้เมาข้างหลังก้อขอให้พี่ชายเนี่ยหาที่ซื้อเบียร์ให้หน่อยเพราะในปั้มไม่ขายค่ะ พี่ชายเค้าก้อขับรถวนหาให้เมียผู้แสนดีบอกกับสามีว่า "มันจะเกินไปแล้วนะ ทำใมจะต้องวนหาให้มันด้วย" พี่ชายเค้าบอกถ้าไม่ซื้อให้มันพวกนี้คงเคาะกระจกตลอดทาง หนูนึกในใจที M จอดฉีจอดฉีตั้งหลายครั้งทำใมไม่คิดล่ะ มาถึงปรานบุรี แฟนหนูก้อมาขับค่ะแต่เมียพี่ชายก้อนั่งเชิดหน้าอยู่ข้างหน้าอะค่ะแล้วพอเปลี่ยนคนเนี่ยกระจกมองข้ามมันก้อต้อขยับใหม่เพราะแต่ละคนถนัดไม่เหมือนกัน พี่สะใภแกไม่เคยมีรถค่ะปรับไม่ถูกแฟนหนูเลยจอดรถลงมาปรับเอง จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 05:00:24 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แฟนหนูเป็นคนขับรถต่างจังหวัดบ่อยๆอะค่ะเลยค่อนข้างจะคุ้นกับถนนเค้าเลยใช้ความเร็วได้เร็วนี่คือขับ 120 ทางตรงอะค่ะ แต่ผู้ดีที่นั่งอยู่หน้ารถเค้ากลัวค่ะร้องวี๊ดว๊ายตอนที่แฟนจะแซงหน้ารถอีกคัน หนูด้วยความคันปาก ตะโกนบอกแฟนว่า "นี่ขับเบาๆหน่อยสิเดี๋ยวรถเค้าจะบุบเอานะ ไม่ใช่รถเราไม่ต้องแรนลี่หรอก เดี๋ยวผู้ดีบนรถเนี่ยเค้าจะหัวใจวายตายเอา" สามีตอบกลับมาก้อไม่ได้เร็วนี่แค่มันต้องเร่งแซงเท่านั้นเอง ขับไปไม่ทัน 20 นาทีคุณพี่สะใภ้ฉีจะแตกค่ะเลยเข้าปั้มคงจะไปอ้อนปั๊วตัวเองให้มาขับต่อ พี่ชายสามีเลยมาขับตามเดิม กว่าจะถึงชุมพรเกือบ 6 โมงเช้าทั้งๆที่แฟนหนูขับเนี่ยน่าจะมาถึงตั้งแต่ตี 4 แล้ว นี่คือขาไปนะคะ V V V V V V V ขากลับหนูต้องพาลูกชายกลับมาด้วยลูกชายหนูโตแล้วนะคะ 3 ขวบแล้วตอนนี้เพราะเรื่องเกิดขึ้นได้ไม่นานปีนี้แหล่ะค่ะตอนยังไม่รับพี่สะใถ้ไม่เท่าไรเพราะทุกคนให้หนูนั่งหน้าพร้อมกับอุ้มลูกชายไว้ด้วย พอมาถึงชุมพรหนูก้อไปนั่งแคปค่ะมีสามีหนูมีน้องสาวของพี่สะใภ้ เต็มอัตตราศึกอีกแล้วเพราะครั้งนี้หลังกะบะมีคนมาอีกเป้น 4 คน ข้างหลังก้อเต็มข้างหน้าก้อเต็มค่ะ....................................หนูซึ้งน้ำใจผู้หญิงคนนี้จริงๆค่ะเค้านั่งเชิดหน้าอยู่หน้ารถแต่หนูแบกลูกอุดอยู่ในที่แคบๆตลอดทางจากชุมพรมาถึงกรุงเทพฯโดยที่คนนั่งหน้าไม่เคยออกปากจะช่วยอุ้มแม้แต่คำเดียว แฟนเค้าก้อช่วยอุ้มบ้างเล็กน้อยนะคะแต่หนูเห็นเค้าทนอยู่เฉยๆให้ลูกนอนไม่ได้หนูเลยอุ้มเองตลอดทางกว่าจะถึงกรุงเทพฯแขนหนูหมดแรงไปเลยค่ะ แต่หนูโมโหมากพอกลับมาถึงบ้านหนูยังมีแรงแบกลูกขึ้นตึกมาจนถึงชั้น 3ได้อีกทั้งๆที่แขนเนี่ยหมดความรู้สึกไปแล้ว (ตอนนี้หนูย้ายมาอยู่แฟลต 2 ห้องนอนแล้วค่ะ) หนูฟิวขาดมากๆค่ะครั้งนี้เกลียดพี่ชายแฟนเข้าใส้เลยแล้วก้อเกลียดเมียเค้าด้วยเพราะความเลว ความแล้งน้ำใจของสองคนนี้มีมากจริงๆ หนูพูดกับแฟนว่าอย่าให้สองคนนี้มาเหยียบที่บ้านชั้นอีกนะถ้าเหตุการณ์ครั้งนี้แกยังเข้าข้างพี่แกอีกเราขาดกัน แต่อนิจา..................ตอนเช้ามันมากันค่ะมายืมซีดีทำหน้ามึนมาเลยไม่รับไม่รู้ว่าทำอะไรไว้ คนบ้างคนเนี่ยหนังหนาเกินใจทนไหวนะคะ หนูเข้าห้องนอนฟาดประตูใส่หน้าพี่ชายแฟนไปเลยคือประกาศสงครามค่ะ ยังค่ะยังโง่อยู่หายไปสองวันมาใหม่มาอีหรอบเดิมมายืมหนังครั้งนี้หนูปิดแรงกว่าเก่า 5 เท่าค่ะประตูแทบพังพวกมันรีบกลับกันแทบไม่ทันคราวนี้หายไปนานเลย มาอีกค่ะมาหาหลานหนูนึกในใจจะมาหาทำใมทีตอนมาจากใต้ Mยังปล่อยให้มันคุดคู้อยู่ในแคปแคบเลยนี่ แต่คุณพี่สะใภ้พอเห็นหน้าหนูไม่กล้าเข้าบ้านเลยค่ะรีบหลบไปยืนแอบรอสามีตรงทางลง เคาะห์ซ้ำกรรมซัดค่ะพ่อแม่สามีมาแล้วบ้านหลังนู้นไปอยู่ไม่ได้ไงคะเลยต้องมากองกันในบ้านหนูบ้านหลังนู้นอยู่ไม่ได้เพราะญาติๆเมียกับเพื่อนเมียครองกันหมดค่ะ จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 05:24:56 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เคาะห์รอบสองคือน้องชายสามมีกะลูกพี่ลูกน้อมาขออยู่ด้วยค่ะ สามียินดีมากเพราะจะได้คนมาช่วยค่าห้องแต่นับตั้งแต่แม่แฟนมาน้องชายมาอยู่ด้วย 2 คน รายจ่ายก้อเพิ่มตามค่ะเพราะทางพี่ชายมีแต่มาเอา เค้ามาขอสร้อยทองแม่ไปขายแล้ว 2 เส้น แต่ไม่มีเงินจ่ายให้น้องๆ (น้องชายสองคนนี้ทำงานกับพี่ชายค่ะ) น้องๆไม่มีเงินมาซื้อข้าวกินหนูต้องรับถาระค่ากับข้าว ค่าของใช้ในบ้านทุกอย่าง เพื่อแลกกับค่าเช่าห้อง 2 พันบาท ตอนนี้บ้านช่องสกปรกมากๆสบู่หายวันเว้นวัน แม่สามีบอกว่าคงมีใครทำหล่นไปในส้วมหนูแทบกรี๊ดอะไรกันฟะ ทำกับข้าวกันทุกวันเดือนนี้ค่าไฟ 800 บาทค่ะจากเดือนล่ะ 350 ค่าเช้าห้องนะคะ 4600 ค่ายูบีซีติดเพราะสามีชอบดูบอล 200 รวมแล้ว 4800 บาทนี่เฉพาะค่าห้องนะคะยังไม่รวมค่าน้ำค่าโทรศัพท์อีก หนูบอกกับสามีว่าเราเนี่ยโครตคุ้มเลยนะได้คนมาช่วยค่าห้องตั้ง 2000 แน่ะ แต่ค่ากินค่าอยู่เราต้องออกให้หมดทั้งๆที่พวกนี้ไม่ได้มาทำเงินให้เราซักหน่อย สามีเงียบค่ะไม่พูดอะไร จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 05:34:18 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาบอกว่า ให้ใจเย็นๆ ค่ะ จากคุณ : คนอ่าน - [ 11 มิ.ย. 48 05:38:09 A:58.11.73.119 X: TicketID:100657 ]

ความคิดเห็นที่ 23 รออ่านครับ จากคุณ : Just My Opinion - [ 11 มิ.ย. 48 05:39:20 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จะเล่าให้เห็นภาพนะคะ ที่ห้องหนูเนี่ยมีสองห้องนอนค่ะ หนึงห้องโถง หนึ่งห้องครัวเล็กๆ หนึ่งห้องน้ำน้อยๆด้วย แต่ตอนนี้มีคนอยู่ 7 คนค่ะคับคั่งดีมั้ยคะ พ่อแม่แฟนก้อยังไม่มีกำหนดกลับจนกว่าที่พี่ชายเค้าจะเอาเงินมาซื้อสร้อยคืนให้สองเส้น ชีวิตตอนนี้หนูมีแต่ความเบื่อหน่ายค่ะรำคาญมากๆจะทำอะไรก้อไม่ได้เลยอึดอัดไปหมด พอดีหนูลงเรียน กศน ม.ปลายไว้ด้วยค่ะต้องไปเรียนทุกวันอาทิตย์ มีอาทิตย์ที่แล้วแฟนไปรับหนูที่โรงเรียนหนุเลยให้เค้าแวะส่งเพื่อนที่บ้านด้วยหนูก้อลงไปนั่งเมาท์กับเพื่อนพักใหญ่ๆด้วยค่ะเพราะไหนๆแฟนก้อพาลูกชายมาด้วย พอจะกลับบ้านหนูบอกเราไปเดินห้างด้วยกันมั้ยเราไม่ได้เดินห้างด้วยกันนานแล้วนะ สามีที่รักลืมคำสัญญาไปแล้ว............ จะเดินได้ไงแม่รออยู่ที่บ้าน หนูได้แต่ปลงอนิจาค่ะหนูบอกงั้นแวะโลตัสให้หน่อยนะอยากกินแมค แฟนแวะให้หนูลงไปซื้อหนูอุ้มลูกไปด้วยค่ะที่นี้ฝนตกหนักมากๆเลยค่ะแฟนต้องขับรถวนเพื่อรอรับหนูใช้เวลานานพอสมควร พอฝนตกรถก้อติดตามมา กว่าจะถึงบ้านเกือบทุ่มค่ะ แม่สามีเห็นหน้ายิงคำถามทันทีไหนกันมาเห็นแฟนหนูออกไปรับหนูตั้งแต่บ่าย 3 พ่อสามีนั่งทำหน้าบูดอยู่หน้าบ้านด้วยค่ะ สามีตอบว่ารถมันติดฝนมันตกน่ะ พ่อสามีพอฝนตกก้อโทษฝน สามีหันไปบอกว่าอะไรกันจะไปไหนมาไหนไม่ได้เลยรึไง แต่หนูฉุนกว่าค่ะเพราะแม่สามีบอกว่ากำลังจะให้น้องชายโทรตามอยู่พอดีสงสัยว่าไปถึงไหนกัน      หนูเก็บอารณม์สุดชีวิตค่ะถือถุงแมคเดินเข้าห้องแล้วเดินออกมาบอกแม่สามีที่เคารพว่า คนเรามันก้อต้อมมีพักผ่อนกันบ้างนะคะหนูไปส่งเพื่อนมาแล้วก้อไปนั่งเล่นที่บ้านเพื่อนด้วย แม่เค้าเงียบค่ะ หนูได้แต่คิดในใจว่าสงสัยถ้าจะบ้าเค้าเป็นปั๊วเมียกันไปไหนมาไหนต้องมานั่งตามกันด้วยรึ ลูกก้อมีแล้วโตๆกันแล้วนะเฟ้ย จะมายุ่งอะไรกันเนี่ย จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 05:48:48 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาเหตุการณ์ล่าสุดวันนี้ หนูอยากกินสลัดผักมากๆเลยค่ะอุส่าต้มไข่ไว้กะว่าตอนเย็นพาลูกลงไปเดินเล่นแล้วหนูจะแวะไปซื้อสลัด ตอนเย็นก้อพาลูกลงไดนเล่นค่ะหนูบอกสามีว่าดูลูกแป๊บนะขอเดินไปซื้อของหน่อย เค้าบอกจะซื้ออะไรหนูบอกอยากกินสลัด สามีทำหน้าไม่พอใจค่ะแม่สามีก้อด้วยหนูเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่ พูดกับสามีว่า "ชั้นกินสลัดแค่ 20 บาททำใมเธอจะต้องทำหน้าอย่างนั้นเนี่ยทุกๆวันนี้ชั้นก้อแทบจะไม่ได้ใช้เงินอยู่แล้วที่ใช้ก้อมีแต่ซื้อกับข้าวเท่านั้น"สามีบอกพูดอะไรระวังปากบ้างนะ หนูเถียงค่ะว่าชั้นพูดผิดตรงไหนทีเธอล่ะ กินเบียร์แทงบอลสูบบุรี่ยังมากกว่าค่าสลัดอีกทำใมไม่คิดบ้าง สามีสวนทันควันว่าเดี๋ยวชักปากหมาใหญ่แล้วพูดจาให้มันดีๆไม่ได้รึไง ตอนนี้แม่สามีเริ่มเดินหนีแล้วค่ะหนูไม่สนใจเดินไปซื้อสลัดต่อ พอกลับขึ้นมาบนบ้านสามียังไม่จบค่ะด่าว่าหนูปากหมา พูดจาไม่เพราะหนูหลุดคำว่า K ออกไปค่ะเถียงกันไปเถียงกันมาเค้าไล่หนูต่อหน้าแม่เค้าค่ะ สามีบอก M ไปเก็บข้าวเก็บของๆ M ไปไกลๆเลย K ไม่จำเป็นต้องเลี้ยงคนอย่าง M  หนูช็อกอีกแล้วค่ะ สามีลืมไปหมดแล้วว่าเคยสัญญาเคยพูดอะไรไว้ หนูมานั่งร้องไห้มองหน้าลูก "ลูกจ้าแม่คิดผิดอีกแล้วถ้าตอนนั้นแม่ไม่ใจอ่อนป่านนี้เราสบายไปแล้วล่ะลูก" วันนี้หนูจะใช้เวลาคิดทั้งวันค่ะว่าจะเอายังไงกับชีวิตเน่าๆของหนูดี เลิกกันหนูจะหอบลูกหนีไปเลยหรือทนอยู่ต่อไปเพื่อไม่ให้ลูกและตัวหนูเองต้องไปลำบากกายข้างนอก พี่ๆขาช่วยหนูคิดช่วยหนูตัดสินใจหน่อยนะคะ ว่าผู้หญิงอ่อนแอบวกกับความโง่อย่างหนูเนี่ย หนูควรจะให้ชีวิตมันเป็นอย่างไรต่อไปดีคะ แฟนหนูเคยบอกว่าถ้าหนูเอาเรื่องในครอบครัวมาตั้งกระทู้หรือเล่าให้คนในเน็ตฟังก้อเท่ากับเอาเค้ามาประจาน มันช่วยไม่ได้ค่ะชีวิตหนูไม่มีใครให้คำปรึกษาดีๆกับหนูได้เลยหนูมีเน็ตทางเดียวที่พอจะระบายอะไรต่อมิอะไรได้บ้าง ไม่เคยคิดมาก่อนเลยนะคะว่าหนูจะมาพิมพ์อะไรยาวววววววววววววววววววขนาดนี้ ขอบคุณทุกคำแนะนำและกำลังใจไว้ตรงนี้ด้วยนะคะหนูจะคอยเข้ามาอ่านบ่อยๆค่ะ จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 06:05:07 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ก้อไม่รู้นะคะว่า คุณแม่น้องโอมเนี่ย เล่าเรื่องจริงๆ หรือปล่าว แต่ก็อยากช่วยคิดนะ คือ หากเป็นเรา เราคงแนะนำว่า ถามใจตัวเองให้แน่ ว่า ยังรักสามีตัวเองอยู่อีกมากน้อยแค่ไหน เค้าจะทำร้ายเราทางวาจา ใจ หรือ แม้แต่ร่างกาย ในอนาคตข้างหน้า อีกหรือเปล่าหากเราทนอยุ่กับเค้า ต่อไป เพราะรักเค้าด้วย และอยากให้ลูกได้ชื่อว่ามีพ่อด้วย หากคิดว่า มันก็ไม่แน่ เค้าอาจไม่ทำอีกแล้วก็ได้ มันก็ดีไป ก็อดทนอยู่กับเค้าต่อไป แต่หากคิดว่า แนวโน้มสูงที่เค้าจะรังแกเราอีก แล้วพอเราเจ็บ สุขภาพจิตเราไม่ดี ต้องอยู่อย่างอดอยาก สุขภาพไม่แข็งแรงด้วย เราจะดูแลลูกให้เจอแต่สิ่งดีๆ ให้ลูกมีสุขภาพจิตที่ดี ได้อย่างไร หากแม่ยังมีแต่น้ำตาและ ความเจ็บแค้น ก็เลิกซะ คุณเอง ก็เคยมีประสบการณ์ทำงาน มาก่อน ลองกลับไปของานเพื่อนคุณดู หรือ หาช่องทางอื่น ที่ทำให้หาเลี้ยงลูกคุณได้ ไม่ต้องกังวลว่า ลูกคุณไม่ได้ อยู่กับพ่อ แล้วเค้าจะมีปมด้อย ในความคิดเรา หากอยู่ด้วยกัน แต่พ่อแม่ทะเลาะกันตลอด แยกกันอยู่ดีกว่า ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ละกันนะคะ ในฐานะผุ้หญิงด้วยกัน คิดซะ ว่า ลูกคุณ คือ สิ่งที่สำคัญที่สุด คุณต้องอยู่เพื่อเค้า และต้องอยู่อย่างแม่ที่ดีด้วย ให้ลูกคุณภูมิใจ ไม่ต้องแคร์ ว่าคุณจบแค่ ม.3  คุณเองก็กำลังเรียน กศน.อยู่ นั่นหมายถึง คุณก็ใฝ่รู้ หรือ ต่อให้เรียนไม่จบจริงๆ ก็ทำงานสุจริต ค้าขายไป คุณเอง ก็คงเป็นคนซื่อสัตย์ ไม่งั้น เพื่อนคงไม่ไว้ใจให้คุมร้าน ไหนต้องดูแลลูกน้องอีกหลายสิบ จงภูมิใจในตัวเองนะคะ ว่า คุณมีความสามารถ ลูกคุณก็จะภูมิใจในตัวคุณค่ะ ในอนาคต คุณอาจแต่งงานใหม่ ก็ได้ หรือครองตัวโสดอย่างเป็นสุข อย่างไรก็แล้วแต่ ขอให้คุณโชคดีค่ะ จากคุณ : อยู่ไกล๊...ไกลจากบ้าน - [ 11 มิ.ย. 48 07:26:56 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ได้เขียนระบายแล้วคงสบายใจขึ้นนะคะ สามีคุณเป็นคนดีมากเลย ทำคุณท้องก็รับผิดชอบ ผู้ชายเลวๆ มันหนีไปแล้ว แล้วก็มีน้ำใจ รักครอบครัว ถ้าพอจะหางานได้ คุณก็ไปทำงานเถอะค่ะ จะได้พึ่งตัวเองได้ แต่อย่าทำหวาดเสียวเหมือนคราวที่แล้ว เราคิดว่าสามีคุณเป็นคนที่คุณฝากผีฝากไข้ได้ค่ะ ใจเย็นๆนะคะ อย่าพึ่งหนีเขาไป โชคดีค่ะ จากคุณ : ม่ายค่ะ - [ 11 มิ.ย. 48 07:34:22 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คคห 27 เขียนแนะได้ดีครับ จากคุณ : หน้าเลี่ยม - [ 11 มิ.ย. 48 08:38:09 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อย่าทำอะไร เพราะอารมณ์ชั่ววูบนะค่ะ จากคุณ : meanjaa (meanjaa) - [ 11 มิ.ย. 48 09:05:24 ]

ความคิดเห็นที่ 30 น้องโอม....เป็นกำลังใจให้แม่ของหนูมากๆนะ รู้มั้ยเด็กดี จากคุณ : รังสิต14 - [ 11 มิ.ย. 48 10:42:17 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เห็นใจครับ ขอเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : Aus Biotechnologist - [ 11 มิ.ย. 48 11:31:55 ]

ความคิดเห็นที่ 32 พิมพ์เก่งค่ะ ...ดูก้อรู้แล้วว่าความอดทนดีเยี่ยม แวะเข้ามาบอกว่า  ทุกครอบครัวมีปัญหาทั้งนั้นค่ะ แต่....ปัญหาของคุณไม่ได้อยู่ที่คุณสองคนค่ะ อยู่ที่พ่อ แม่ พี่น้อง ของสามีมากกว่า  ของเราก้อเป็นค่ะ แต่งงานเข้ามาอยู่ในครอบครัวใหญ่  ต้องมาเป็นแจ๋วอะค่ะ แสนสาหัสจริง ๆ  ถ้าจะให้เล่า อาจจะยาวววววกว่าของคุณ เลยไม่เล่าดีก่า  ...  เอาเป็นว่าแนะนำละกัน 1. หากิจกรรมอย่างอื่นทำ แก้เครียด แชต คุยกะเพื่อน 2. สงบปาก สงบคำไว้ค่ะ ( เพราะในเรื่องนี้ คุณเป็นนาง    เอกนะ ไม่ใช่....) 3. ให้อภัยเสมอค่ะ ไม่ว่าสามี หรือ พ่อแม่พี่น้องของเขา ...... และในที่สุด ...... นางเอกจะชนะทุกสิ่ง และ แฮปปี้เอนดิ้งคะ จากคุณ : honey nj - [ 11 มิ.ย. 48 11:40:29 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านๆดูแล้วอยากสรุปให้ว่า ความอยาก +ความแค้นของคุณมันกลายเป็นไฟกลับมาเผาคุณนั่นเอง เข้าวัดไหว้พระ ทำสมาธิมั่งนะ จิตใจของคุณวุ่นวายมากเกินไปแล้ว การรู้จักปล่อยวาง อาจทำให้คุณสบายใจขึ้น โชคดี... จากคุณ : หมอจ๋า - [ 11 มิ.ย. 48 12:00:34 ]

ความคิดเห็นที่ 34 หางานทำ เก็บเงินให้ตัวเองและลูก ทนได้ก็ทน ทนไม่ไหว แยกออกมา มีทุน ไม่ต้องกลัว และสามี จะได้เกรงใจด้วย จากคุณ : เงะเอง - [ 11 มิ.ย. 48 12:32:33 A:61.90.107.200 X: TicketID:078542 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ตามความเห็นที่ 27 สามีคุณเป็นคนดี แต่ก็นั่นแหละค่ะ ดีกับใคร กับพ่อ แม่ พี่ น้อง ไม่ใช่กับเมีย ทำไมเค้าต้องไล่คุณ ทั้งๆที่เป็นคนฉุดลากคุณกลับมา น่าเสียใจจริงๆค่ะ บางทีเค้าเองก็อาจจะเสียใจกับการกระทำของตัวเองเหมือนๆกัน แต่มันก็ทำไปแล้ว แต่เราอยู่ในฐานะที่จะทำให้อะไร มันดีขึ้น หรือให้มันเลวลงล่ะคะ ความโกรธจะทำให้อะไรดีขึ้นหรือ... นอกจากนี้ คุณไม่อ่อนแอหรอกค่ะ โดยเฉพาะที่คุณพยายามทำหน้าที่ของแม่และเมียที่ดี และไม่เคยทิ้งความรับผิดชอบ และเชื่อว่าคุณจะเข้มแข็งได้มากกว่านี้ ถ้าคุณมั่นใจในความรักที่คุณมีต่อลูกคุณซึ่งเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ด้วยสิ่งที่คุณมีอยู่ตอนนี้ เชื่อว่าคุณจะทำอะไรดีดีได้อีกเยอะ คุณอย่าให้อารมณ์โกรธมาบดบังพลังอันยิ่งใหญ่ค่ะ ถ้าคุณสามารถสลายอารมณ์ขุ่นมัวเหล่านี้ไปได้ แค่ไหนก็แค่นั้น ทำได้เร็วเท่าไหร่ก็ทำแค่นั้น ก็จะดีกับตัวคุณและคนรอบข้างโดยเฉพาะกับเด็ก ซึ่งตอนโกรธเนี่ยเห็นช้างตัวเท่าหมูกันทุกคน แต่พออารมณ์ผ่านไป สิ่งแรกที่คุณจะนึกถึงก็คือลูกของคุณ คือตอนนี้ไม่ใช่นึกนะคะ แต่มันไม่แจ่มชัดเท่ากับตอนอารมณ์ปรกติหรอกค่ะ ดังนั้นหาอะไรทำให้ตัวสดใสเข้าไว้นะคะ ถึงแม้เหตุการณ์รอบข้างจะไม่อำนวยนัก ส่วนอีกเรื่องที่ต้องทำนะคะ คือหางานทำ เพื่อรักษาสมดุลอำนาจ อย่าไปงมงายกับคำสัญญาของสามีคุณ แค่ฟังหูไว้หูดีกว่าค่ะ เรื่องทำไม่ได้ตามที่พูดนี่ก็ธรรมดา คือถ้าเราพูดอะไรไปแล้วรักษาคำพูดได้เป็นเรื่องดีและควรจะรักษา แต่สุดท้ายก็ต้องเผื่อใจไว้สำหรับเหตุการณ์ที่มันแบบควบคุมไม่ได้ เหตุการณ์พาไปต่างๆนานา ดังนั้นป้องกันไว้ก่อน โดยการหางานทำ มองหาหนทางที่เราจะสามารถพึ่งตนเองได้สำหรับช่วงเวลาในอนาคต แต่โดยรวมเรื่องของคนที่อยู่ร่วมกันก็ต้องปรับตัวเข้าหากันไว้ก่อน การไปค้นหาว่าใครถูกใครผิด แล้วจะได้อะไรคะ โดยเฉพาะเมื่อเราอยู่ในฐานะที่อาศัยเค้าอยู่ แม้ว่ามันจะเป็นเพราะแฟนคุณเป็นคนเรียกร้องให้คุณทำอย่างนี้ แต่ผลสุดท้ายคุณก็กลายเป็นคนพึ่งเค้าไปแล้ว ตอนนี้คุณอายุยังน้อย คุณก็เริ่มต้นทำงานอีกครั้ง โอกาสอาจจะไม่ได้เข้ามาบ่อยแต่มันก็ต้องมา ถึงอาจจะไม่ใช่โอกาสใหญ่แต่ถ้ามีก็ควรไขว่คว้าเอาไว้ มีอีกเรื่องที่เข้าใจค่ะ ว่าคุณไม่อยากไปทำงานเพราะจะได้ดูแลลูกอย่างใกล้ชิด แต่ก็ต้องพยายามเดินทางสายกลางค่ะ แบ่งเวลาให้ดี เพื่อผลที่ดีที่สุดเพื่อตัวคุณเองและลูกของคุณ ยังไงซะเรื่องงานคุณยังโอกาสอีกแน่ๆ ตอนนี้ใจเย็นๆนะคะ ให้เวลาซักพักค่ะ แล้วจะดีเอง อ้อมีอีกอย่างค่ะ คุณเองก็เหนื่อยเพื่อลูกคุณขนาดนี้ รักลูกคุณขนาดนี้ แม่แฟนคุณเค้าก็ไม่แตกต่าง เค้าอาจจะทำอะไรเกินเหตุหรือไม่เหมาะสมไปบ้าง แต่ก็ธรรมดานะคะ ไม่มีใครเพอร์เฟคค่ะ สุดท้าย ขอเอาใจช่วยให้คุณกลับไปช่วยตัวเองได้อีกครั้ง แต่ด้วยวิธีหาเงินที่บริสุทธิ์นะคะ และถ้ายืนได้แล้วก็ขอให้เดินสายกลางค่ะ การที่คุณพึ่งตัวเองได้ ก็ไม่จำเป็นต้องแยกทางกับสามี ยกเว้นเสียแต่ว่าคุณมั่นใจว่าเค้าไม่ดีพอสำหรับคุณและลูกแล้ว จากคุณ : keywest - [ 11 มิ.ย. 48 12:47:18 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อยากบอกว่าที่คุณเหนื่อยอย่างนี้เพราะคุณกำลังพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด และคุณก็หวังมาก เวลาผิดหวังก็เลยมาก ดังนั้นสิ่งเดียวที่คุณต้องแก้ไขก็คือ คุณต้องใจเย็นขึ้นอีกค่ะ ลดความคาดหวังลงหน่อยก็ดีค่ะ แล้วคุณจะได้ดีแน่นอน เชื่อว่าดูไม่ผิดแน่นอน ถ้าเป็นไปได้ฝึกทำสมาธิก็ดีนะคะ จะทำให้คุณรับมือกับสิ่งแวดล้อมอันวุ่นวายได้ดีขึ้นค่ะ จากคุณ : keywest - [ 11 มิ.ย. 48 12:57:07 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีค่ะ ขอบคุณทุกๆคำแนะนำเลยนะคะ เรื่องที่หนูพิมพ์มาทั้งหมดเป็นเรื่องจริงค่ะหนูเองยังไม่เคยคิดเลยว่าจะนั่งพิมพ์ได้ทั้งคืน คือมันพิมพ์ออกมาจากใจน่ะค่ะพิมพ์ไปน้ำตาร่วงไปนี่หนูคัดเฉพาะเหตุการณ์ที่หนักๆมานะคะเหตุการณ์อื่นๆไม่นับค่ะเพราะหนูถือว่าพวกนั้นน่ะแค่เรื่องจิ๊บๆครอบครัวอื่นๆก็อคงจะเจอเหมือนๆกับหนู และหนูก้อเชื่อด้วยว่าครอบครัวอื่นอาจจะเจอหนักหว่าหนูเป็นสิบๆเท่า หนูยอมรับค่ะว่าความแค้น ความเจ็บปวดในใจของหนูตอนนี้มันกำลังทำลายตัวหนูเอง ทั้งๆที่หนูเองพายายามแล้วนะคะที่จะปลงแต่ปัญหามันมีมากระทบใจหนูทุกวัน ขอบพระคุณคำแนะนำที่จะให้หนูหันหน้าพึ่งธรรมมะด้วยนะคะหนูจะลองดูค่ะแล้วหนูก็จะหางานทำให้ได้ด้วย หนูจะสู้เพื่อลูกอีกครั้งค่ะจะอดทนจนกว่าหนูจะทนไม่ไหว ขอบพระคุณทุกๆความเห็นด้วยใจจริงค่ะ หนูจะรออ่านเรื่อยๆนะคะทุกความเห็นมีค่าสำหรับหนูค่ะ จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 13:02:33 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านไม่จบ อ่าน ๆ ไปรู้สึกขึ้นมาว่า ถ้าเราเป็นน้องโอม เราจะรู้สึกยังไง ที่แม่พร่ำ ๆ ว่าเกลียดพ่อขนาดนี้ ไม่รู้ซิ กระทู้นี้อาจจะทำให้เราเข้าใจคำว่า พ่อ-แม่ เกลียดกัน ก็ห่าง ๆ กันดีกว่า ดีกว่าอยู่ใกล้ ๆ กัน แล้วลูกกลายเป็นเด็กมีปัญหา ไม่มีคำแนะนำใด ๆ ทั้งนั้น แค่อยากให้ นึกถึงลูกคุณเอง ให้มาก  ๆ จากคุณ : ฉันจะรักตัวฉันเอง - [ 11 มิ.ย. 48 13:10:20 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ปัญหาของคุณคือ สามีเค้า"มองว่าเค้าเป็นคนหาเงินเข้าบ้านคนเดียว" ถ้าคุณมีทางหาเงินได้บ้าง (จะไปทำแบบเดิมไม่ว่ากัน แต่ขอร้องอย่าไปทำให้ครอบครัวอื่นเค้าแตกกัน และอย่าไปนอนกับลูกค้า) ก็ออกไปเถอะครับ ขอเสนอแนะให้จัดการกับรายได้ตามนี้ การเก็บเงิน คุณไม่จำเป็นต้องเก็บเป็นเงินสด หรือ ทองเสมอไปครับ เพราะมันง่ายแก่การที่คนจะเอาเงินเราไป หรือยืมทองไปจำนำ (อย่างที่คุณก็เคยโดนมาแล้ว) แนะนำให้เก็บไว้ที่ธนาคาร ที่ชื่อบัญชี "เป็นชื่อคุณคนเดียวเท่านั้น"  เท่านี้เงินเก็บทั้งหมดที่คุณหามาได้ "ก็จะเป็นของคุณคนเดียว" ถ้ายังไม่วางใจก็เปิดบัญชีออมทรัพย์ก่อนครับ พอฝากได้ 3-4 เดือน ก็นำเงินก้อนนั้นไปฝากประจำครับ ซึ่งสามารถเลือกระยะเวลาฝากได้ว่าจะฝากกี่ปี เพียงเท่านี้แม้สามีคุณจะมีความจำเป็นเร่งด่วนสักเพียงได? (กรณีเค้ามาทวงเงินคุณ) แม้คุณจะใจอ่อนสักเพียงได แต่คุณก็จะไม่สามารถถอนเงินนั้นมาใช้ได้จนกว่าจะครบกำหนดการฝากประจำไว้ครับ แนะนำให้ออกมาโดยเร็วครับ จากคุณ : Top27 - [ 11 มิ.ย. 48 13:33:55 ]

ความคิดเห็นที่ 40 มาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : jengly - [ 11 มิ.ย. 48 13:34:35 ]

ความคิดเห็นที่ 41 คือ ครอบครัวของคุณจะอยู่กันอย่างมีความสุขถ้ามีแค่คอรบครัวคุณอะนะ คือ เจ้อาจจะยังเด็กไป ที่จะแนะนำชีวิตครอบครัว แต่ถ้าครอบครัวเรามีคนอื่นมาเกี่ยวข้องมันก็ทำให้เกิดปัญหาได้ง่ายๆ ลองเปิดอกคุยกับสามีคุณดีกว่ามั้ยว่า ครอบครัวเรา กับ ครอบครัวคุณ เค้าอยากรักษาอะไรไว้มากกว่า ไม่ได้หมายความว่า ตัดพ่อแม่เค้านะ หมายถึงพี่ชายตัวแสบนะ คือ ตัวผู้ชายเอง ถ้ารู้ว่าเอาสองครอบครัวมารวมกันไม่ได้ ก็ควรจะกันๆออกจากกัน ตัวคุณเองก็น่าจะอดทน และอย่าไปสนใจหรือรับฟัง เรื่องของทางบ้าน น่าจะลดความแค้นได้ ขอให้คุณคิดให้ดีนะคะ เพราะยังไงเค้าก็เป็นพ่อที่รักลูกคะ อยากให้ลูกโตขึ้นมาท่ามกลางความรักของพ่อแม่... จากคุณ : JayJae - [ 11 มิ.ย. 48 13:35:48 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ไม่เคยมีครอบครัวเลยไม่ทราบจะแนะนำอย่างไรนะคะ... รู้แต่ว่า จะทำอะไร ให้ใจเย็น และ หันไปมองหน้าลูกน้อยของคุณเลยคะ.... คิดว่าน่าจะสงบขึ้นมากกว่านี้ ปัญหาของคุณน่าจะอยู่ที่ว่า มาจากคนในครอบครัวของสามี ซะมากกว่า เพราะตัวคุณทั้งสองเอง เวลาที่อยู่ด้วยกันก็ดีมาตลอด อดทนนิดนะคะ คิดซะว่ายังไม่ใช่วันของเรา ถ้าหากทางครอบครัว สามีกลับไป หรือไม่ได้พักด้วยแล้ว อาจจะดีขึ้นเหมือนเดิมคะ ลูกยังต้องการครอบครัวนะคะ คิดดูดีๆคะ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : Ex-TeRMinaToR - [ 11 มิ.ย. 48 14:03:50 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ผมว่าคุณน่าจะหันไปเอาดีทางการเขียนหนังสือนะ ลองแต่งโครงเรื่อง หรือนิยายสักเรื่อง แล้วเขียนเป็นหนังสือ ผมว่าคุณน่าจะทำได้ดี เพราะ การเขียนของคุณอ่านแล้วน่าติดตาม เนื้อหาเข้าใจง่าย กระชับ และให้ความรู้สึกมาก เผื่อว่าเราจะมีนักเขียนซีไรท์คนใหม่ ใครจะไปรู้ เนอะ จากคุณ : หมอผี - [ 11 มิ.ย. 48 14:31:24 ]

ความคิดเห็นที่ 44 งานเดิมหนูคงกลับไปทำไม่ได้แล้วล่ะค่ะ เพราะเพื่อนหนูให้ญาติๆเข้ามาบริหารไปแล้ว หนูคงจะต้องหางานใหม่อาจจะเป็นงานห้างหรืองานขายอะไรพวกนี้ค่ะ ขอบคุณคำแนะนำทุกความคิดด้วยนะคะอ่านแล้วทำให้มีแรงค่ะ อย่างที่คุณ  Top27  บอกเลยค่ะเค้าคิดว่าเค้าหาเงินคนเดียวเค้าจะทำอะไรก้อได้ จะข่มหนูเท่าไรก้อได้ แต่เค้าไม่เคยมองย้อนกลับไปค่ะว่าเวลาที่เราไม่มีกินเนี่ยใครมาช่วยเราบ้างมั้ย อย่างที่เล่าไว้ตอนต้นค่ะเค้าจะกินเบียร์ แทงบอลหรือใช้จ่ายเงินวันล่ะเท่าไรก้อได้ เค้าบอกก้อเงินนี่เค้าเป็นคนหา จะทำใมรึ แต่ถ้าหนูอยากกินอะไรที่แพงหน่อยหนูจะโดนต่อว่าทันทีว่าเปลืองเงิน  ทำใมไม่รู้จักประหยัดเค้าทิ้งเงินไว้ให้หนูใช้วันล่ะ 100 ค่ะ หนูแอบเก็บได้ก้อเก็บแต่ส่วนมากมักไม่ค่อยเหลือค่ะ แต่เวลาเค้าไม่มีเค้าจะมาถามหนูว่าหนูมีเงินเก็บบ้างมั้ย หนูก้อให้ไปเพราะคิดว่าสามีภรรยาต้องช่วยกัน  หนูโง่มากๆเลยใช่มั้ยคะที่ยอมเค้าตลอด ทั้งๆที่ถ้าหนูไม่โง่ไม่ใจอ่อนให้เงินเค้าไปหนูคงพอจะมีเงินเก็บบ้างแล้วล่ะ จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 11 มิ.ย. 48 14:36:33 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เป็นกำลังใจให้นะ รู้ว่าเครียด เพราะเราเอง ก็แต่งเข้าครอบครัวแฟนเหมือนกัน ทำงานบ้านทุกอย่าง ทนได้ทน ทนไม่ได้ก็ต้องทน มันไม่เหมือนตอนอยู่กับพ่อแม่เราจริงๆ ลูกใคร ใครก็รัก ครั้นจะให้เค้ารักเรามากกว่าลูกเค้า คงยาก ...... ไม่งั้นคงไม่ต้องมาเป็นคนใช้ให้น้องสาว เค้าอยู่จนทุกวันนี้ ทั้งๆที่อายุก็ใกล้เคียงกัน กินข้าว ยังทิ้งไว้ให้ล้าง แถมหิวก็ต้องซื้อให้ กับแฟน ก็มีปากมีเสียงอะไรไม่ได้อีก... บอกทำให้มานหน่อย มานยังเด็ก (หุ หุ มีฝามีแล้วตั้ง 2 เนี่ยนะเด็ก)...อย่างเซ็ง ของ แม่น้องโอม น่ะ คงเครียด แล้วก็หนักหนาสาหัสทีเดียว แต่เราต้องเป็นนางเอกจริงๆ อย่างที่ honey nj ว่าไว้ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเลิกกับสามีค่ะ (เพราะเลิกเมื่อไรก็เลิกได้) แม่เราบอก ผู้ชายเดินออกจากบ้านก็เป็นคนอื่น เราเอง ก็เหมือนกัน เดินออกก็เป็นคนอื่น แต่เค้าแม่ลูกกัน ตัดกันไม่ขาด... ก็เหมือนคุณ กะ น้องโอมแหล่ะน่า อย่างแรกที่ต้องทำคือ คลายเครียด เช่นพิมพ์กระทู้นี่ ใช้ได้ค่ะ (คิดว่าคงทำให้โล่งขึ้นนะจ๊ะ) ต่อมาก็ต้องเริ่มหารายได้เป็นของตัวเอง จะได้ซื้อของเล็กๆ น้อยๆ เองได้ เพราะฉะนั้นสิ่งที่ต้องคิดต่อ ก็คือ จะทำงานอะไร และเก็บเงินที่หามาได้อย่างไร แล้วก็เก็บให้มากพอ มากจนแน่ใจว่า พอสำหรับ 2 คน ค่าเล่าเรียนอาจตกลงกับพ่อเด็กทีหลังได้ เราไม่เชื่อเรื่องต้องทนอยู่เพื่อลูกนะ (แค่กรณีนี้ มันยังไม่ถึงเวลา ที่จะขึ้นมาพูดว่า เธอกับฉันเลิกกันนะ ..... ยังต้องนึกถึงน้องโอมด้วย) ไม่แน่นะ เวลาที่แม่น้องโอมออกไปทำงานข้างนอก อาจจะได้ความเครียดอีกแบบ จากที่ทำงาน อาจทำให้เข้าใจ สามีมากขึ้นก็ได้ ว่าการเป็นคนกลาง ที่ต้องยืนระหว่างแม่และเมียน่ะ มันรู้สึกยังไง(เราเองก็ไม่ รู้เพราะเป็นผู้หญิงง่ะ) อาจเข้าใจว่าทำงานเหนื่อย แล้วยังต้องกลับบ้านมาเจอสภาพนี้ มันก็คงสาหัสไม่ต่างกัน ต่างนิดนึง ตรงที่ เค้าน่ะ ยังมีพ่อแม่ พี่น้อง แต่แม่น้องโอมน่ะ มีลูก ลูกเท่านั้น  ....  จริงๆ ของเราเองก็เป็นบางเวลาที่รู้สึกเกลียด และโกรธแฟน ที่ไม่เคยปกป้องเราเลย ถ้าเป็นที่บ้านเราคงไม่ทำกับเรา แบบนี้...... รู้ตัวเองอยู่เสมอแหล่ะ ก็ยังเป็นคนธรรมดา รัก โลภ โกรธ หลง ปลงอะไรไม่ค่อยได้ แต่เราไม่ใช่ประเภทพูด หุ หุ รู้ว่าพูดไป ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น นั่นก็น้อง นั่นก็พ่อแม่ นิ่งซะดีกว่า... ปล.มีไร หลังไมค์มาคุยกันได้นะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้     หัวเดียวกระเทียมรีบ เหมือนกันเลย       อ่านไม่รู้เรื่องต้องขอโทษนะ รีบพิมพ์ง่ะ สู้ๆ ๆ ๆ เพื่อลูก เพื่อตัวเอง จากคุณ : เคยเป็น...และ...อาจเป็นอยู่ - [ 11 มิ.ย. 48 14:47:19 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ใจเย็น ๆ นะคะ  ตอนนี้ อาจจะ คิดอะไรไม่ออก อาจจะยังมองอะไรไม่เห็น สิ่งแรกเลย  ที่ต้องทำ   " สูดหายใจลึก ๆ " หยุดคิด หยุดสมองค่ะ   คุณ  กำลัง  เครียด อย่างมาก   นอนหลับไป คุณ ก้อลืม แต่ตื่นมา  คุณ ได้เห็น อะไร รอบ ๆ ตัว คุณ ก้อ จะคิดถึงมานอีก เพราะ ปัญหา มานอยู่ตรงหน้าคุณค่ะ   ลืมตาขึ้นมาก้อเจอ  แล้ว เคราะห์ร้าย  ตรง มานเป็นปัญหาที่ คุณไม่สามารถ control ได้ด้วยตัวคุณเอง อายุ  เท่าคุณ  ประสบปัญหามาขนาดนี้  ถือว่า  เก่งเกินตัว นะคะ     คนในวัยคุณบางคน  ยังเดินเล่น ไม่มีแก่นสารเลยค่ะ คุณเป็นคนที่มีความอดทนมาก ๆ เลยค่ะ   ขอชมเชย แต่อดทนอีกหน่อยนะคะ   เชื่อว่า วันนึง  ที่คุณพร้อมในหลาย ๆ ด้าน   คุณจะเป้นคนที่ใช้ชีวิตเป็นค่ะ   ไม่มีอะไร  จะมาบั่นทอนจิตใจคุณได้อีกแล้ว ถ้ามีเวลา  พาลูกไปเดินเล่นในวัดสิคะ  หาอะไรทำ แก้เครียด  ที่ไม่ต้องเจอกับปัญหา ตรงหน้ามากนัก   หาทางหลีกเลี่ยง  เพื่อ ให้ชนได้น้อยที่สุด ชนไปก้อ มีแต่  เข้าเนื้อค่ะ อย่าให้ไฟ มานมาผาไหม้ ตัวคุณ เองนะคะ มานไม่ได้เผาคุณคนเดียว มานจะ เผา โซ่ทอง น้อย ๆ ของคุณด้วย   คุณทำมาได้ดีแล้วค่ะ   ทำอีกนิดนะคะ เพื่อวันข้างหน้า ที่สดใส แล้ว ถึงจะค่อย ๆ คิดหาทางแก้ปัญหาค่ะ ดับไฟ ในใจก่อนนะคะ  มานยังร้อนค่ะ  มานจึงคิดอะไรไม่ออก   เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : snof - [ 11 มิ.ย. 48 17:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 47 คุณคะ... ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนค่ะ สมัยนี้ ผู้หญิงตัวคนเดียวเลี้ยงลูกได้ดีมีถมไป เราอาจจะแนะนำอะไรที่รุนแรง แต่ อย่าให้ลูกคุณต้องโตมากับบรรยากาศอึมครึมในครอบครัวอย่างนี้ต่อเลยนะคะ ยืนด้วยตัวเองให้ได้ไวๆ ขอเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 11 มิ.ย. 48 17:26:09 ]

ความคิดเห็นที่ 48 มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ อ่านแล้วอึ้งเลย ยอมรับว่าอายุแค่นี้แต่คุณผ่านอะไรมาเยอะมาก ขอชมว่าแกร่ง ชีวิตคนเรานะเลือกได้ คุณยังมีเวลา ถามตัวเองดูว่า ยังรักสามีอยู่มั้ยแล้ว ถ้าขาดเค้าเราอยู่คนเดียวได้มั้ย ถ้าคำตอบคือ อยู่ได้ บางทีการแยกทางกันน่าจะดีกว่าอยู่กันแบบทุกข์นะค่ะ แล้วแต่มุมมองของคนค่ะ แต่เราคิดว่า เด็กที่พ่อแม่แยกทางกันไม่จำเป็นต้องเป็นเด็กมีปัญหานะ คุณสามารถเป็นได้ทั้งพ่อและแม่ค่ะ อีกอย่างคุณโชคดีด้วยแหละได้ลูกชาย อายุแบบคุณชีวิตยังอีกไกลค่ะ วันหน้าคุณอาจจะแต่งงานใหม่ได้ แล้วยิ่งมีลูกชายอีกไม่ต้องกลัวปัญหาพ่อเลี้ยงเลยน่ะ ยังงัยขอให้พบทางออกในชีวิตที่ดีค่ะ จากคุณ : ปลา - [ 11 มิ.ย. 48 19:03:54 A:61.91.76.137 X: TicketID:091921 ]

ความคิดเห็นที่ 49 แนะนำให้ทนต่อไปค่ะ  เพราะสามีก็ดูรักคุณพอสมควรแหล่ะ ทั้งคุณและสามีต่างก็มีเรื่องที่ต้องทนด้วยกันทั้งนั้น พอถึงจุดที่ทนไม่ไหวจึงทะเลาะกันบ้าง พูดแรงไปบ้าง ก็คงต้องทนๆบ้าง   ขอให้ใจเย็นๆนะคะ ปล. อย่าลืม  ต้องเก็บเงินส่วนหนึ่งไว้ตอนลูกเข้าโรงเรียนด้วยนะคะ เด็กที่ต้องเข้าโรงเรียนแล้ว ภาระค่าใช้จ่ายตามมาอีกอื้อ.. จากคุณ : ไส้อั่ว - [ 11 มิ.ย. 48 22:16:17 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เป็นกระทู้ที่ยาวมาก แต่ตามอ่านจนจบ เขียนได้ดีจนไม่น่าเชื่อว่าจะมีความรู้แค่ ม.3 แฟนคุณเค้าก็รักคุณนะ แต่ยังไงเค้าก็เป็นคน เวลาโกรธก็คงควบคุมคำพูดไม่ได้ มันก็เลยเป็นอย่างเช่นที่เป็นนั่นล่ะ เราไม่รู้ว่าคุณเคยคุยกับสามีคุณเรื่องนี้กันดีๆ โดยไม่ทะเลาะกันบ้างมั้ย บอกถึงสิ่งที่คุณคิด ที่คุณรู้สึกน่ะ และสิ่งที่คุณต้องการ ผู้ชายไม่ใส่ใจรายละเอียด เค้าไม่รู้หรอกว่าเราจะรู้สึกยังไง จริงๆ นะ บางครั้งเราโกรธจนลมจะออกหูแล้ว เค้ายังไม่รู้เรื่องเลย (บื้อจริงๆ นะ) ลองคุยกันดูนะ อ้อนๆ หน่อย ให้ได้เค้าให้อยู่แล้วนะ คุณแม่น้องโอมคุณเป็นคนเก่งนะ ก็ขอให้เชื่อในตัวเอง ในความสามารถ และพลังที่ตัวเองมี มันเพียงพอที่จะทำให้คุณและลูกคุณ อยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งใคร คุณไม่กลัวลำบากหรอก แค่คุณไม่มั่นใจเท่านั้นเอง อาจารย์เราเคยสอนนะ ว่าลูกผู้หญิง จำเป็นจะต้องมีเงินเก็บเป็นของตัวเอง โดยไม่ให้สามีรู้ เผื่ออนาคตหากเกิดปัญหาใดๆ ก็จะมีเงินตรงนี้รองรับ จะได้ไม่ลำบาก อยากให้คิดเยอะๆ หลายๆ มุม แล้วจะรู้นะ ว่าคุณต้องการอะไร โชคดีค่ะ จากคุณ : แม่มดจี๊ดจี๊ด - [ 11 มิ.ย. 48 23:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เห็นใจ และขอเป็นกำลังใจ แม่ผมก็เป็นเด็กกำพร้า โชคดีที่พ่อผมเป็นคนดี  ตอนแรกยากลำบากมาก มีลูกตั้ง 6 คน จนกระทั่งคนสุดท้องต้องไปให้คนอื่นเลี้ยง แต่ในที่สุดก็ขอกลับมาเลี้ยง เมื่ออายุได้ประมาณ 10 ขวบ แม่ผมจบแค่ ป.4 แต่เป็นผู้หญิงที่ฉลาดและอดทนเป็นแม่บ้านตลอดไม่เคยทำงานอกบ้าน แต่ช่วยพ่อผมค้าขาย คุณแม่น้องโอมก็เป็นคนฉลาดขอให้ทนอยู่ต่อไปอาจมีทางออกหรือเหตุการณ์ดีขึ้น เหมือนตอนที่เลิกทำคาราโอเกะใหม่ๆ จากคุณ : Spanish Eye - [ 12 มิ.ย. 48 01:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 52 กราบขอบพระคุณพี่ๆทุกคนด้วยนะคะ  ที่ให้กำลังใจและให้คำแนะนำดีๆมามาย หนูรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่เปิดกระทู้อ่านค่ะ  หนูเคยได้ลองคุยกะสามีแล้วทุกวิธีค่ะอ้อนเค้าตอนที่เค้านอนกับเรา พูดจาดีๆเวลานั้นเค้าก้อรับปากดิบดีค่ะ แต่พอผ่านไปได้ 2 วันก้อกลับเป็นอย่างเก่า เค้าบอกพี่ชายเค้าน่ะเค้าตัดไม่ได้หรอกเค้าแนะนำให้หนูทนค่ะ ทนไม่ได้ก้อต้องทนเพราะตราบใดที่เรายังอยู่ด้วยกันหนูก้อต้องเจอพี่ชายเค้ากับพี่สะใภ้ไปตลอดชีวิตนั่นแหล่ะ จริงๆหนูไม่ได้อยากจะขอให้เค้าตัดขาดจากกันนะคะหนูขอแค่สามีเจ็บร้อนแทนหนูบ้างในเวลาที่เกิดเหตุการณ์ร้ายๆขึ้นก้อเท่านั้น ออกตัวแทนหนูบ้างจะได้มั้ย ไม่ใช่หันกลับมาด่าหนูซ้ำเข้าไปอีก หนูพูดเรื่องนี้กับสามีมาเป็นร้อยๆครั้งแล้วค่ะตั้งแต่ใช้ชีวิตร่วมกันมา คุยกันทุกอารมณ์ ทั้งโกรธและพูดจาดีๆ สุดท้ายเรื่องจบลงที่เราสองคนทะเลาะกันค่ะ ถ้าไม่ทะเลาะเค้าก้อจะบอกว่าเรื่องแค่นี้ทำใมเธอถึงทนเพื่อชั้นไม่ได้ ความรู้สึกของหนูตอนนี้ที่มีต่อตัวของสามีคือ....................ทั้งรักทั้งเกลียดทั้งแค้นค่ะ มีพี่คนนึงบอกว่าสามีก้อคงรักหนูมากเช่นกัน หนูเองรู้นะคะว่าเค้ารักหนูแต่สิ่งที่หนูต้องเจอมามันหนักมากๆเลยค่ะพี่ๆขาในความรู้สึกของหนู ประมาณว่าเธอรักชั้นประสาอะไรถึงได้ไม่ทุกข์ร้อนแทนฉันบ้าง เค้าเคยถามหนูว่าหนูไปโกรธเกลียดพี่ชายเค้ากับพี่สะใภ้เค้าเรื่องอะไร  ดูสิคะเค้ายังไม่รู้ตัวค่ะว่าทำใมทั้งๆที่หนูโดนมาแต่ล่ะอย่างหนูคิดว่าถ้าหนูอดทนไม่พอล่ะก้อ หนูคงตบผู้หญิงคนนั้นเลือดกลบปากไปแล้วค่ะรวมทั้งตัวพี่ชายด้วยหนูคงจะพูดๆๆๆๆใส่พี่ชายเค้าในทุกเรื่องที่เค้าทำให้หนูทุกข์ใจเสียใจ หนูจะประจานให้เค้ารู้ตัวอะค่ะว่าพวกเค้าทำความ    เลว     ไว้กับหนูมากแค่ไหน แต่นี่เพราะหนูรักสามีมากถึงยอม อดทน อดกลั้นทุกอย่างไว้คนเดียว มาถึงตอนนี้หนูรู้สึกรักเว๊บนี้จริงๆค่ะรักมากๆเนื่องด้วยที่นี่เป็นที่เดียวที่หนูมีเพื่อน ที่นี่เป็นที่เดียวที่หนูมีคนรับฟังปัญหาของหนู ที่นี่เป็นที่เดียวที่หนูจะมานั่งร้องไห้คร่ำครวญด้วยทุกเวลา  ขอบคุณจากใจอีกครั้งค่ะ จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 12 มิ.ย. 48 02:30:10 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ****ยังไม่มีครอบครัว เลยไม่รู้ว่าจะแนะนำว่าไงดี โตมากับครอบครัวเดี่ยวด้วย เลยไม่ค่อยวุ่นว่ายกับการอยู่ร่วมกับญาติๆ คิดว่าปัญหาสำคัญที่มันกินแหนงแคลงใจกันอยู่เรื่อยก็คือเรื่องของเงินหรือเปล่า สามีคุณเขาต้องออกไปทำงาน ที่หน้างานก็คงมีปัญหา กลับมาบ้านก็ยังมีปัญหา อย่างไรเสียขอให้คุณจดจำวันที่ผ่านมาและสิ่งที่ได้ผิดพลาดไปแล้ว ผู้ชายกับผู้หญิงมีความแตกต่างกัน อย่างน้อยเรื่องบางเรื่องที่คุณจดจำ แต่คนที่เคยเอ่ยปากสัญญิงสัญญาเองอาจจำไม่ได้ ถ้าจะมาทวงคำสัญญากันอีกก็คงจะเสียปล่าว วิธีบริหารเงินที่ข้างๆบนแนะนำมาก็โอเคค่ะ เก็บเข้าธนาคารแบบรายสามเดือนจะดีกว่า เพราะดูจากวิถีชีวิตคุณที่ต้องมีคนมาหยิบยืมเงินทอง ยืมสร้อยไปจำนำแล้วก็หน่ายจิตน่าดู พึงระลึกไว้ว่าคนบางคนไม่สามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ถ้าเขาไม่คิดจะเปลี่ยนตัวเองเสียก่อน ลองบริหารเวลาให้ดีๆ หางานทำแล้วจัดสรรเงินทองไว้ สามีคุณพื้นฐานจิตใจก็คงมีความดีอยู่บ้าง แต่ก็เป็นคนเห็นแก่ตัวเห็นแก่พวกพ้องอยู่สูงเหมือนกัน อย่าไปทำผยองใส่เขาค่ะ แต่ก็อย่าไปทำใจดีให้อภัยเขา จนเขาชินคิดว่ายังไงคุณก็คงไปไหนไม่รอด อย่าทิ้งการเรียนด้วยนะคะ เพราะการได้ศึกษาเป็นโอกาสที่จะพาคุณไปสู่โอกาสและสังคมที่ดีๆขึ้น จากคุณ : มินเอง - [ 12 มิ.ย. 48 12:45:54 ]

ความคิดเห็นที่ 54    คุณแม่น้องโอม  อ่านแล้ว เห็นใจจริงๆ เก่งมากที่อดทนได้ขนาดนี้ อยากบอกว่า คุณสามารถที่จะทำอะไรได้อีกหลายอย่างสามารถพึ่งพาตัวเองได้ ลองห่างกันกับสามีสักพัก หางานใหม่อีกครั้งเข้มแข็งไว้ เล้ยงลูกเอง อย่าให้ใครเอาไปได้อีก แล้วค่อยคิดทบทวนว่าเราอยู่ตามลำพังได้ไหม คิดว่าการแยกครอบครัวออกมาจากญาติ จะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดีขึ้นนะคะ ถ้าสามีทำไม่ได้ เค้าต้องตัดสินใจเลือกระหว่างที่จะมีคุณกับไม่มีแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ   จากคุณ : Thingerbel - [ 12 มิ.ย. 48 12:48:55 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ผมว่า 1.คุณคงต้องหางานทำ ยืนบนลำแข้งตัวเองให้ได้อย่างมีศักดิ์ศรี ไม่ให้สามีมีความรู้สึกว่ามาเกาะเค๊ากิน 2.ต้องพยายามแยกครอบครัวของคุณออกมาจากครอบครัวของแฟนคุณให้ได้ (ปัญหาวุ่นวายใจไม่มีความสงบสุขมาจากพวกญาติโกโหติกาของทางโน้นทั้งนั้น) 3.คุณอย่าเก็บความรู้สึกำไม่ดีไว้กับตัวมาก(เพราะอาจส่งผลถึงลูก) เข้าวัด ทำบุญ อโหสิกรรมให้กับคนที่มาทำกับคุณเถอะ หากเชืิ่อเรื่องกรรม คนพวกนั้นสักวันคงได้รับกรรมที่ตัวเองก่อไว้เอง ปล.มาชมอีกคนว่าคุณเป็นคนเขียนหนังสือดีครับ จากคุณ : -zzz- - [ 12 มิ.ย. 48 13:23:22 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เป็นกำลังใจให้นะคะ อยากให้คุณมาวางแผนเตรียมความพร้อม ให้อนาคตคุณและลูกของคุณในวันข้างหน้า ดีกว่ามานั่งคิดแค้นญาติๆ สามีนะคะ เพราะเท่าที่อ่านมา เราคงไม่สามารถให้คนจำนวนมากๆ หลากหลายที่มา มาเป็นดั่งใจเราคงไม่ได้ทุกคนนะ คุณมานั่งวางแผนเรื่องเก็บเงินให้ลูกดีกว่า เรื่องอาชีพที่มั่นคงของคุณ  คุณอยากจะทำ อยากจะเป็นอะไร และคุณจะทำอย่างไร ให้ไปถึงจุดหมายนั้น อืม มันเป็นเรื่องใหญ่เหมือนกันนะ เราว่าสามีคุณก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะคะ เขาก็เป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดาคนหนึ่ง และเขาก็รักคุณ  รักครอบครัว ไม่ต้องไปคาดหวังอะไรกับเขาหรอกค่ะ จะให้เขาทำถูกใจคุณ ถูกใจญาติทุกคนมันก็ไม่ใช่ ขอให้คุณอดทน  ผ่านสถานการณ์ บททดสอบนี้ไปได้นะคะ จากคุณ : and then - [ 12 มิ.ย. 48 13:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 57 วันนี้หนูลองคุยกับสามีเรื่องหนูอยากทำงานค่ะ หนูบอกว่าหนูจะทำงานห้างเพราะวุติอย่างหนูคงทำได้ที่ที่สุดแค่นี้จนกว่าหนูจะจบ ม.ปลาย ผลออกมาคือ สามีไม่ยอมค่ะ........ สามีบอกว่าแล้วใครจะป็นคนดูลูกเพราะงานห้างกว่าจะเลิกก้อดึกเข้างานก้อเช้า สามีบอกว่าเค้าน่ะไปรับไปส่งไม่ได้ทุกวันหรอกนะเดี๋ยวเค้าก้อต้องออกไปทำงานต่างจังหวัดด้วย หนูอึ้งไปพักนึง แต่หนูก้อให้เหตุผลว่าถ้าหนูไม่ออกทำงานการเงินเราคงจะอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆมีกินมีใช้แต่ไม่เหลือเก็บ หนูบอกกับสามีว่าหนูอยากมีอนาตคหนูอยากมีเงินเก็บหนูไม่อยากถูกญาติๆหรือแม้กระทั่งตัวเค้าเองมองว่าหนูเกาะสามีกิน ตอนที่หนูคุยกะสามีหนูไม่ได้ใช้อารมณ์นะคะหนูพูดกับเค้าดีๆ สามียืนกรานว่าจะไม่ให้หนูไปทำงานเค้าจะให้หนูเลี้ยงลูกอยู่บ้านเค้าบอกถ้าเราประหยัดเราก้อจะมีเก็บเพราะเค้าก้อหาเงินได้แต่ล่ะเดือนเยอะพอควรเค้ามั่นใจค่ะ แต่เงินที่เค้าหาได้เนี่ยหนูไม่ได้เป็นคนถือเงินนะคะสามีป็นคนเก็บเองใช้เอง เค้าจะวางให้หนูวันล่ะร้อยเท่านั้น แต่ช่วงนี้แม่สามีอยู่ด้วยเค้าเลยให้สองร้อยค่ะ พอหนูยังยืนยันคำเดิมว่าหนูอยากทำงานสามีเริ่มโมโหค่ะ เค้าบอกว่าหนูพูดจาไม่รู้เรื่อง ที่อยากไปทำงานก้อคงอยากไปสนุกสนานล่ะสิหนูน่ะคิดถึงแต่ตัวเองไม่เคยคิดถึงใจใครเลย สรุปคือเค้าไม่อยากให้หนูไปทำงานโดยยกปัญหาเรื่องลูกขึ้นมาพูดซึ่งเป็นเรื่องที่หนูลำบากใจที่สุด V V V V V V V V V V V V V ลูกเข้าโรงเรียนได้แต่ใครจะเป็นคนไปรับลูก? ใครจะคอยดูลูกเวลาที่หนูยังไม่กลับจากทำงาน? ทางเลือกสุดท้ายที่หนูมีคือส่งลูกไปอยู่กับย่าที่นครศรีฯ ? หนูกำลังเห็นแก่ตัวใช่มั้ยที่ตัวเองจะทิ้งลูกเพื่อหาความสบายใจเข้าตัวเองโดยที่ลูกก้อคงอยากอยู่กับแม่เหมือนกันถ้าลูกหนูเลือกได้? คืนนี้หนูคงมีเรื่องให้คิดมากมายว่าหนูจะทำอย่างไรหนูจะเลือกใช้ชีวิตยังไง หนูจะให้ลูกไปอยู่กับย่าได้หรือในเมื่อการไปอยู่กับย่าของลูกครั้งนี้ลูกของหนูต้องไปเรียนที่นครีฯด้วยกว่าลูกจะได้กลับขึ้นมาอยู่กับหนูอีก ลูกจะรักหนูมั้ย ลูกคงรู้สึกห่างเหินกับหนูเพราะหนูไม่ได้เลี้ยงเค้าตอนที่เค้าต้องการหนูที่สุด..................................................... คืนนี้หนูจะตัดสินใจค่ะว่าหนูจะเลือกทำตัวเองให้มีค่าโดยการไปทำงานหรือหนูจะเลือกใช้ชีวิตเป็นแม่บ้านเพื่ออยู่กับแก้วตาดวงใจของหนู??????????????????????????????? หนูคิดไม่ตกจริงๆ จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 12 มิ.ย. 48 21:38:35 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เห็นใจคุณแม่น้องโอมจริงๆค่ะ ค่อยๆ คิด แบบใจเย็นๆ นะคะ เพราะทุกก้าวที่จะเดินออกไปนั้น หมายถึงอนาคตของคุณ และลูก ลองมาดูโดยหลักเหตุและผลก่อนนะคะ ตอนนี้ หนูอยู่กับเขา โดยสามีเป็นผู้หาเลี้ยง แต่หนูก็ได้เพียงวันละ 100-200 แล้วแต่เขาจะให้ เรียกร้องอะไรมากก็ไม่ได้  เพราะเราขอเขากิน เขาเป็นผู้หาเลี้ยง ชีวิตหนูตอนนี้ก็ 22  นับว่ายังเยาว์วัยมากเลย ตนเป็นที่พึ่งของตน ดังคำที่พระพุทธเจ้าสอนไว้นั้นดีที่สุด แต่จะ เป็นที่พึ่งของตนในแง่ไหน ที่จะไม่ตึง ไม่หย่อน เกินไป  ที่จะสามารถปรับให้เข้ากับสภาวะในชีวิตของหนูได้ล่ะ  อันนี้ หนูต้องคิดเองบ้าง การไปทำงานข้างนอกนั้น (เช่นทำงานห้าง แต่ไม่ใช่คาราโอเกะ แบบที่เคยทำ เพราะมันเสี่ยง และมันคาว) เป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว เพราะการหายใจด้วยจมูกตนเอง มันเป็นอิสระ และ มีความสุขกว่ากันมากนัก แล้วถ้าไปทำงานข้างนอก  หนูกับสามีอาจระหองระแหง หนูอาจจะต้องไปเช่าหอพักอยู่  กับลูก ส่วนลูกนั้น  ทางที่ดีที่สุด อยากให้เขาอยู่กับหนู โตมากับหนูน่าจะดีที่สุด เพราะหนูตัวคนเดียว การมีเพื่อน มีลูกอยู่ด้วย จะทำให้หนูอบอุ่นใจ ไม่อยากให้ไปอยู่กับปู่ย่าเลยค่ะ เพราะ เขาจะโตมาแบบห่างเหินกับเราน่ะค่ะ เอาอย่างนี้ได้ไหม ลองไปหาโรงเรียนประจำให้ลูกอยู่   แบบสามารถรับกลับมาอยู่บ้านกับหนูได้ด้วยน่ะค่ะ หนูจะได้อบอุ่น และไม่เคว้้งคว้างกับชีวิตจนเกินไปเมื่ออยู่คนเดียว ดังนั้น 1.  หางานที่ดีทำก่อน 2.  หาหอพักอยู่   ซึ่งตรงนี้ ตามสภาพที่หนูเล่าอยู่กับพ่อแม่สามีและญาติอีกหนึ่งขโยงนั้น  มันค่อนข้างเครียดพอดูเหมือนกัน เราแยกตัวออกมา มิได้หมายความว่าเราจะตัดขาด แยกทางกับสามี  แต่เป็นการขอให้เราได้มาพักผ่อนจากชีวิตที่เครียดๆ สักพักหนึ่ง สักระยะหนึ่ง   บอกสามีแบบนี้นะคะ เพราะอย่างไรเสีย  ป้าก็ขอแนะำนำว่า  อนาคตของหนูก็สำคัญ -  เรื่องเรียนเพื่อยกระดับตนเอง -  การงานที่จะต้องทำ - ลูกที่จะต้องเลี้ยงดู 3.  หาโรงเรียนอย่างที่ว่า  ที่ให้ลูกอยู่ประจำ และเราสามารถรับกลับมาอยู่บ้านได้ด้วยน่ะค่ะ ขออวยพรให้หนูโชคดี  วุ่นมาก ก็ทำใจให้สบายๆ เป็นธรรมชาติ ปล่อยวาง   ขออวยพรให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก จง ดลบันดาลให้หนูได้พบทางสว่างให้กับชีวิตตนเองด้วยนะคะ ***พรุ่งนี้เช้า ลองไปใส่บาตรดูบ้าง  อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรบ้างนะคะ********* จากคุณ : ป้ามะเหมี่ยว - [ 12 มิ.ย. 48 21:55:32 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ลองหางานประเภทเอามาทำที่บ้านได้สิครับ เช่น งานหัตถกรรมต่างๆ งานเย็บผ้าที่สามารถเอากลับมาทำที่บ้านได้ ถึงรายได้ไม่มากนักแต่ก็ไม่ต้องทิ้งบ้านออกไปทำงานข้างนอก ได้ดูแลลูกด้วย สามีก็คงจะว่าไม่ได้ จากคุณ : paman - [ 12 มิ.ย. 48 21:55:49 A:202.133.161.146 X: TicketID:048681 ]

ความคิดเห็นที่ 60 อีกทางนึงก็ อดทนไปอีกสัก 2-3 ปี พอลูกโตอีกสักหน่อย ที่สามารถจะส่งเข้าโรงเรียนประจำได้แล้ว หนูค่อยแยกตัวไปทำงานดีไหมคะ แบบหลังนี่ท่าจะไม่หนักกับหนูเท่าไหร่น่ะค่ะ ช่วง 2-3 ปีที่อยู่กับเขา รอให้ลูกโตนี่ ก็ขอให้หนูรีบเรียนหนังสือให้จบเร็วๆ นะคะ  อย่าทิ้งนะคะ การเรียนน่ะ พอ ครบ 3 ปี หนูก็จะได้วุฒิไปทำงาน ได้เงินเดือนที่มากขึ้นน่ะค่ะ จากคุณ : ป้ามะเหมี่ยว - [ 12 มิ.ย. 48 21:59:17 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เห็นด้วยอย่างมากกับคุณหมอผีครับ ผมว่าคุณน่าจะเอาดีทางด้านการเขียนนะ เพราะคุณเขียนได้ดีมาก น่าติดตาม เข้าใจง่าย .. เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : กก - [ 12 มิ.ย. 48 23:57:28 A:218.253.59.179 X:61.18.186.130 TicketID:095707 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เห็นด้วยว่าลองหางานที่ทำที่บ้านได้และไม่ต้องใช้ทุนมาก เพราะคุณจะได้มีเวลาดูแลลูก พร้อมกับเรียนหนังสือไปด้วย รอให้ลูกคุณโตกว่านี้ก่อน ค่อยขยับขยาย บททดสอบ ต้องใช้ความพากเพียร วิริยะ นะคะ จากคุณ : and then - [ 13 มิ.ย. 48 00:25:34 ]

ความคิดเห็นที่ 63 มาเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ ^^ จากคุณ : @ - ENYA - @ - [ 13 มิ.ย. 48 01:13:24 ]

ความคิดเห็นที่ 64 มีเพื่อนอยู่คนนึงค่ะ  ตอนแรกผู้ชายจบ ป.โท มา ผู้หญิงทำงานแบงค์นับเงินธรรมดา ผู้ชายจะข่มมากๆชอบสั่ง แต่บอกว่ารักและไม่อยากให้ผู้หญิงไปเรียนต่อ ผู้หญิงทนมากๆจนสุดท้ายก้อไปเรียน จบโท ที่เดียวกับผู้ชาย แล้วพยายามไต่เต้าจนตอนนี้ตำแหน่งดีขึ้นเยอะ ตอนนี้ผู้ชายเกรงใจ พูดจาสุภาพและมีพฤติกรรมดีขึ้นมากค่ะ แถมยังขอผู้หญิงแต่งงานแล้วด้วย เล่าให้ฟัง ไม่รู้เกี่ยวกับที่ถามมาไหม ส่วนเรื่องของ จขกท อยากให้หาเงินเองค่ะ จะมากจะน้อย หาเวลาว่างเถอะค่ะ ชีวิตของลูกเราอยู่ในมือเราค่ะ เพราะถ้าวันนึงบ้านเค้าไล่ออกมา คุณจะไม่มีแม้กระทั่งลูกค่ะ เพราะคุณคงแพ้แน่ๆในการขอสิทธิ์เลี้ยงดู แต่ไม่ได้ยุให้เลิกกันนะคะ แต่การที่เรายืนบนลำแข้งตัวเองได้ มันมีศักดิ์ศรีในระดับนึงค่ะ ทางบ้านเค้าจะเกรงใจและเคารพมากกว่านี้เยอะค่ะ ทุกวันนี้เราก้อให้สามีเลี้ยงแล้วเราก้อเลี้ยงลูกอย่างเดียว มันดีกับลูกมากๆค่ะ ผิดกันที่ สามีเราไม่เคยบ่น ไม่เคยว่า ไม่เคยไล่ และไม่เคยเห็นใครดีกว่าครอบครัวของเรา ขอให้คุณโชคดีและหาทางออกที่ดีที่สุดกับคุณได้โดยเร็วนะคะ จากคุณ : โอ้ ลันลา ลันลา จ๋าจ๊ะ - [ 13 มิ.ย. 48 03:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 66 แม่น้องโอมคะ อ่านเรื่องของคุณแล้วก็อึ้ง  แอบน้ำตาไหลไปด้วย ก่อนจะทำอะไรลงไปขอให้คิดถึงลูกไว้ให้มาก ๆ นะคะ ดิฉันเข้าใจว่าถ้าคุณแตกหักกับสามีตอนนี้ คุณก็คงไม่ได้สิทธิ์เลี้ยงดูลูก ตัวคุณเองเคยเป็นเด็กกำพร้ามาก่อน คงเข้าใจความ เหงา และความว้าเหว่ของเด็ก ๆ ได้ดี เด็กถ้าไปอยู่กับคุณ ย่า หรือมี แม่เลี้ยง ดิฉันว่าตัวคุณอาจจะยิ่งทุกข์กว่านี้อีก เพราะความเป็นห่วงลูก ดิฉันเข้าใจว่าลูกคุณอายุต่ำกว่า 5 ขวบ เด็กวัยนี้เค้าต้องการความรักความอบอุ่นมาก ความรักและการดูแลจากแม่ จะทำให้เค้าอบอุ่นและมีความสุข เรื่องที่โดนกดขี่ ข่มเหง  ทั้งจากสามีและคนรอบข้างสามี ขอให้อดทนและอย่าแค้น ยิ่งคิดถึงสิ่งที่เค้าทำแบบไม่ปล่อยวาง  ใจเรานั่นแหละค่ะ ที่จะเป็นทุกข์อยู่คนเดียว ถ้าคุณปล่อยวางและแผ่เมตตาให้เค้าไป   จิตใจก็จะสบายขึ้นบ้าง คิดเสียว่าชีวิตของคุณยังดีกว่าคนหลายล้านคน คุณมีที่อยู่ ไม่หิวโหย อดอยาก มีสามี มีลูกที่น่ารัก คุณอายุยังน้อย ตอนนี้เรียนให้ได้วุฒิสูงกว่านี้ จบม . 6  ก็ควรเรียนต่อ มหาลัยเปิด เลี้ยงลูก อยู่บ้าน ดูแลลูกให้แกเ ติบโตเป็นคนดี และมีความสุข เมื่อคุณแข็งแกร่งกว่านี้และลูกโตอีกหน่อย คุณก็ค่อยออกไปหางานทำนอกบ้าน และเมือ่ไหร่ที่ไม่ต้องง้อสามีทางเศรษกิจแล้ว สามีเลิกวันไหนก็ได้ค่ะ แต่ลูก เราต้องให้ได้ใจลูกมาก่อน ก่อนที่มันจะสายเกินไป ตอนนี้ถึงคุณจะหาเงินได้เป็นล้าน คุณอาจจะซื้อใจสามีได้ แต่ถ้าลูกไม่รักและผูกพันธ์กับคุณ เงินมากแค่ไหนก็ซื้อใจแกไม่ได้ค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : หัวอกคนเป็นแม่ (แจ๋วจอมแจ๋น) - [ 13 มิ.ย. 48 04:28:42 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ก่อนอื่นหนูขอกราบขอบพระคุณพี่ๆทุกท่านนะคะที่เข้ามาให้คำแนะนำเข้ามาให้กำลังใจหนู ทุกคำแนะนำมีประโยชน์ต่อหนูมากมายจริงๆค่ะกำลังใจที่หนูได้รับจากพี่ๆห้องนี้มีความหมายต่อจิตใจของหนูมากมายจริงๆ ตามที่พี่ๆแนะนำมาหนูเห็นด้วยทุกอย่างค่ะแต่บางอย่างหนูต้องขอเรียนตามตรงนะเจ้าคะ เรื่องการนำลูกเข้าโรงเรียนประจำนั้นฐานะอย่างครอบครัวของหนูไม่มีทางทำได้เลยค่ะพี่ๆขาเพราะหนูมีงบประมาณน้อยมากจริงๆ โรงเรียนที่หนูดูๆให้ลูกอยู่แถวๆบ้านค่ะเป็นโรงเรียนจีน การเรียนการสอนดีมากค่ะ เท่าที่หนูได้ไปเฝ้าดูการสอนที่โรงเรียนมาหลายครั้ง ติดตรงที่จะไม่มีใครไปรับลูกกลับบ้านให้หนูค่ะเพราะงานห้างกว่าจะเลิกก้อคงจะราวๆ 3-4 ทุ่มส่วนเรื่องส่งตอนเช้าหนูทำได้สบายมากค่ะ และที่สำคัญยิ่งสามีไม่ให้ความร่วมมือใดๆทั้งสิ้นค่ะทั้งๆที่งานเค้าออกจะอิสระกว่าหนูเยอะมากๆ ถ้าเค้าไปต่างจังหวัดหนูก้อจะจ้างคนที่หนูไว้ใจได้ไปรับลูกค่ะสามีหนูจะออกต่างจังหวัดครั้งล่ะ 2-3 วันค่ะไม่แน่นอน บางเดือนไปบ่อย บางเดือนไม่ได้ไปเลยบางเดือนไปใกล้ๆแถวๆระยอง ชลบุรี  ส่วนเรื่องงานฝีอมือหนูเคยลองทำดูแล้วค่ะพี่ๆจ้า ไม่ได้เรื่องได้ราวเลยค่ะ   _*_"   หัวไม่ไปทางนี้อย่างแรงค่ะทำงานออกมาได้ห่วยแตกสุดๆคนที่สอนหนูนี่ส่ายหน้าอย่างเดียวเลยค่ะ หนูเคยถักโรคเช เคยปักผ้า เคยถักแท๊ดด้วยนะคะไม่รู้พวกพี่ๆเคยได้ยินกันรึเปล่า มันจะมีตัวรูปร่างเหมือนเมล็ดถัวสองอันให้เราใส่ใหมเค้าไปแล้วนำมาถักค่ะ ชิ้นงานที่ได้จะออกมาเป้นแนวลูกไม้ติตชายกระโปรง ชายผ้าเช็ดหน้าที่ดูคลาสสิกหน่อยค่ะ ซึ่งคนที่เรียนคู่กับหนูทำสวยมากๆแต่หนู หู๊ย!!!!!!!!!!!!! ไม่อยากนึกถึงค่ะ คืนนี้หนูนอนไม่หลับค่ะพี่ๆขาหนูเลยมานั่งเฝ้ากระทู้ หนูมานั่งอ่านทุกๆคำแนะนำกลับไปกลับมาซำๆเพื่อนำมาประกอบการตัดสิ้นใจของหนู  ตอนนี้หัวใจหนูแบ่งเป็นสองฝ่ายแล้วค่ะ__________________________________ ฝ่ายที่หนึ่งมุมแดง..........................หนูอยากไปทำงานมากๆเลยค่ะอยากมีเงินเดือนใช้เองถึงแม้ว่ามันจะเป็นเงินที่เล็กน้อยก้อตามแต่อย่างน้อยที่สุดนั่นก้อเป็นเงินที่หนูหามาเองใครจะมาว่า ว่าหนูเกาะสามีกินอีกไม่ได้แล้วญาติๆเค้าจะได้หุบปากด้วย    "แล้วหาเงินได้มากกว่าฉันเธอไปทำเลยชั้นจะอยู่บ้านเลี้ยงลูกให้เธอเอง"   หนูลืมบอกไปค่ะว่าตอนที่หนูทำงานนั้นสามีดีกับหนูมากๆค่ะตามใจหนูทุกอย่างไม่เคยมีคำไล่ คำด่ามาให้ได้ยินเลยค่ะและที่สำคัญหนูมีสิธท์มีเสียงมากขึ้นมานิดนึงด้วยค่ะตอนนั้น มันทำให้รหนูตัดสินใจได้ยากยิ่งจริงๆค่ะว่าจะหนูเลือกอะไรระหว่างลูกชาย และ งาน ฝ่ายที่สองมุมน้ำเงิน...................อดทนเลี้ยงลูกต่อไปจนกว่าจะเรียนจบ แล้วค่อยหาทางชิ่ง ตอนนี้หนูต้องอดทนไปก่อน อดทนต่อคำดูถูก คำไล่ จำกัดจำเขียดเรื่องการใช้เงิน อยู่อย่างไม่มีปากเสียง เป็นลูกไล่ให้สามีจนกว่าจะถึงวันที่เป็นของหนู วันที่ฟ้าจะสวยสำหรับหนูและเทวดาน้อยๆของหนู++++++++++++++++++++++++++++++++++ ___________ข้อความข้างล่างนี้หนูได้บอกกับลูกก่อนที่ลูกจะหลับค่ะ ไม่รู้ว่าเค้าจะรู้เรื่องรึเปล่าเนาะแต่หนูก้อผล่ามให้เค้าฟังไปแล้วค่ะ_______________^_^ @..ลูกจ้าแม่รักหนูเหลือเกินลูกรัก แต่แม่เหนื่อย สับสน ปวดร้าวไปหมดทั้งใจ ถ้าหนูตอบแม่ได้หนูว่าแม่ควรจะเลือกทางไหนคะเทวดาตัวกลมของแม่ ที่แม่อยู่ได้ทนได้ถึงทุกวันนี้ก้อเพราะแม่มีร้อยยิ้มของหนูเป็นแรงใจนะลูกแม่อยากอยู่ข้างๆหนูทุกเวลาเท่าที่แม่คนนี้จะทำให้หนูได้ แต่ในโลกของความจริงชีวิตมันช่างโหดร้ายเหลือเกินลูกจ๋า สิ่งที่แม่จะสัญญากับหนูได้ก้อคือ "แม่จะไม่ยอมให้ใครมาพรากหนูไปจากอกของแม่ได้ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นพ่อของหนูก้อตามถ้าเข้าจะพาหนูไปจากแม่เค้าจะต้องฆ่าแม่ก่อน แม่สัญญาจ๊ะลูกรัก" นับจากนาทีนี้ไปทุกสิ่งทุกอย่างที่แม่จะทำแม่จะคิดถึงหนูให้มากๆแม่จะสู้เพื่อหนูนะจ๊ะ  เทวดาตัวน้อยๆของแม่เป็นกำลังใจให้แม่ด้วยนะ..@ จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 13 มิ.ย. 48 05:01:29 ]

ความคิดเห็นที่ 68 พี่ (แจ๋วจอมแจ๋น) คะ หนูอ่านคำแนะนำของพี่ไปน้ำตาไหลไปค่ะ ถึงตอนนี้หนูจะมีเงินเป็นล้านแต่ถ้าลูกไม่รักหนู ไม่ผูกพันธ์กับหนู หนูก้อจะเป็นทุกข์มากกว่าตอนนี้ หนูเข้าใจความรู้สึกของเด็กกำพร้าเป็นอย่างดีค่ะพี่ขาหนูถึงได้อดทน อดกลั้นมาตลอด ช่วงเวลาที่ชีวิตหนูมีปัยหาหนูนั่งร้องไห้คิดถึงแม่ค่ะพี่ หนูไม่เคยเห็นหน้าแม่เลย แต่เคยได้ทราบว่าแม่อยู่ที่ไหนตอนยังเด็ก คนที่รับเลี้ยงหนูเคยติดต่อกับแม่หนูครั้งนึงค่ะเป็นครั้งที่หนูจำได้ติดใจจนโตว่าชีวิตของหนู ถ้าหนูมีลูกหนูจะไม่ทิ้งลูกเด็ดขาดหนูจะไม่ทำอย่างที่แม่ทำกับหนู  จำได้ว่าครั้งนั้น หนูเรียกคนที่เลี้ยงหนูว่า "อาอี๊" ค่ะ อาอี๊ถามแม่ว่า ลูกยืนอยู่ตรงนี้อยากจะคุยกับลูกมั้ยลูกโตเป็นสาวแล้วนะ อาอี๊เปิดลำโพงให้หนูได้ยินค่ะ แม่ตอบกลับมาว่า ไม่คุยหรอกไม่อยากให้หนูรู้จักเค้า อาอี๊ถามอีกว่า แล้วไม่คิดจะมารับลูกไปเที่ยวบ้างหรือ (แม่หนูอยู่ฮ่องกงค่ะ) แม่หนูตอบอย่างมั่นใจว่าไม่อยาก เพราะแม่ไม่อยากให้สามีใหม่รู้ว่าแม่มีลูกมาแล้วคือหนู ที่สำคัญตอนนี้แม่มีลูกใหม่แล้วเป็นเด็กผู้ชาย ชีวิตแม่กำลังมีความสุข แล้วแม่ก้อขอร้อง อาอี๊ ว่าอย่าติดต่อแม่อีก หนูอายุได้ 12 ค่ะขวบตอนที่รับรู้เรื่องนี้   ตามคำบอกเล่าของอาอี๊ อี๊บอกว่าแม่หนูเป็นคนมอญสวยมากส่วนพ่อเป็นคนจีนมารบที่เมืองไทยเจอกับแม่ อยู่กับแม่จนแม่ตั้งท้องพ่อต้องกลับเมืองจีนด่วนมากแล้วพ่อก้อทิ้งแม่ไปไม่กลับมาอีกเลย แม่คลอดหนูได้ 6 เดือน อาม่าก้อมาเจอหนูค่ะแม่ขายหนูให้กับอาม่า 1500 บาทสมัยนั้น อี๊บอกว่าเยอะมากๆ อาม่าสงสารหนูเลยซื้อค่ะกลัวว่าแม่หนูจะพาหนูไปขายเข้าซ่อง ทั้งๆที่ตอนนั้นอาอี๊ กับ อาม่าเองก้อยังลำบากอยู่ค่ะ นี่คือเรื่องราวของแม่ที่อยู่ในใจหนู ถ้าตอนนี้หนูมีแม่หนูก้อคง..................................................................... แก้ไขเมื่อ 13 มิ.ย. 48 05:26:49 จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 13 มิ.ย. 48 05:23:48 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เอาใจช่วยนะคะ เครียดนัก ก็พักก่อน...... การไหว้พระสวดมนต์ประจำวัน ก็ช่วยให้เราจิตใจสงบและมีความสุขขึ้นนะคะ ทำให้เรารู้ว่า  เรามิใช่เคว้งคว้าง เรายังมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ คุณพระคุณเจ้าเป็นที่ยึดเหนี่ยวนะคะ ของป้าก็สวดมนต์ทุกว้น เช้า - เย็น ก่อนไปทำงานค่ะ จากคุณ : ป้ามะเหมี่ยว - [ 13 มิ.ย. 48 14:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 70 มาให้กำลังใจครับ... ขอให้ดูต้นไม้ เป็นตัวอย่างนะครับ ต้นไม้ทุกต้น เกิดมาเพื่อให้ประโยชน์ต่อสิ่งรอบข้าง ฝ่ายเดียว ไม่มีบ่น ไม่มีเหนื่อย ไม่มีหยุดพัก ฝึกมองโลกในด้านบวก ให้มากๆนะครับ อย่างที่หลาย คคห ด้านบน ที่บอกมา เรื่องบางอย่าง เวลาจะช่วยแก้ปัญหาให้เองครับ ทำใจให้สงบ อย่าคิดฟุ้งซ่าน ทำวันนี้ ให้ดีที่สุด เรื่องร้าย ก็กลายเป็นดี ได้ครับ อย่าด่วนตัดสินใจ เพราะสิ่งที่เราคิดวันนี้ เดือนหน้ามาคิดใหม่ อาจจะมานั่ง คิดว่า ไม่น่าใจร้อน รีบทำแบบนั้นเลยก็ได้... ขอสรุปว่า ให้มองต้นไม้ เป็นครู นะครับ... จากคุณ : Seeing - [ 13 มิ.ย. 48 14:38:51 ]

ความคิดเห็นที่ 71 มาอ่านหลายรอบแล้วค่ะ จนอยากเขียนถึงแม่น้องโอม สิ่งที่คุณเผชิญอาจจะมากมาย อาจจะเลวร้ายกว่าคนอื่น แต่อยากให้คุณลืมค่ะ ไม่อยากให้คุณมีความแค้นเหลือไว้ในใจ มันบั่นทอน มันไม่เกิดผลดีกับใครทั้งสิ้น คนที่ทำกับคุณเขาลืมไปแล้วค่ะ หรืออาจจะไม่รู้ด้วยว้ำว่าเขาทำอะไรไว้กับคุณ อยากเห็นคุณเริ่มต้นใหม่ คนที่พึ่งพาตัวเองได้ คือคนที่มีคุณค่า แล้วดิฉันก็เชื่อว่าคุณทำได้ ดูจากการเขียน คุณมีการจัดระบบความคิดที่ดีทีเดียว แล้วคุณก็มีความชัดเจนอยู่ในตัว เรียนต่ออีกสักนิดดีไหมค่ะ การศึกษาช่วยให้คนก้าวกระโดดได้ค่ะ จากคุณ : พี่จ๋า - [ 13 มิ.ย. 48 17:50:07 A:81.83.45.162 X: TicketID:019698 ]

ความคิดเห็นที่ 72 เพื่อนเราตอนที่ตกงาน เขาไปรับงานจากร้านที่เป็นพวกรับถ่ายเอกสาร พิมพ์รายงานแถวๆ มหาลัยหรือ พวกวิทยาลัยราชภัฏ โรงเรียนพาณิชย์ เอางานกลับมาพิมพ์ที่บ้าน  อย่างน้อยก็ได้ค่าจ้างหน้าละ 5 - 6 บาท หรืออาจจะมากกว่า คุณแม่น้องโอมพิมพ์ดีดคล่อง ลองไปหาที่รับมาทำที่บ้านแก้กลุ้ม ระหว่างที่รอเรียนให้จบ  จะได้มีตังค์เก็บเพิ่มด้วยหนะ  มีเวลาว่างเหลือจากเรียนก็หาหนังสือเกี่ยวกับโปรแกรมคอมพิวเตอร์เกี่ยวกับการทำบัญชีขั้นพื้นฐานมาศึกษาเพิ่มเติม  เรียนจบแล้วจะได้มีทางเลือกในการหางานเพิ่มขึ้น เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : ไร้รัง (ไร้รัง) - [ 14 มิ.ย. 48 04:52:54 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ลองพยายามหางานทำดูสิคะ  อาจจะไม่ต้องเป็นงานที่ค่าตอบแทนสูงมากนัก  ให้พอที่เราใช้จับจ่ายได้สะดวกใจ และแบ่งเบาค่าใช้จ่ายของลูก เพราะคิดว่าอายุขนาดนี้ยังไงก็ถึงวัยต้องเข้าเรียนแล้ว   ทำงานเพื่อให้ชีวิตเรามีอะไรทำมากขึ้น  ไม่มีแต่ภาพและเรื่องราวในครอบครัวที่พบเห็นอยู่ทุกวัน  บางทีการออกไปเจอโลกมากขึ้นจะทำให้เราเข้าใจโลกมากขึ้น และสามารถมองข้ามปัญหาจุกจิกเล็กน้อยไปได้ไม่ยากเลย  สามีก็จะคิดแค่ว่าเขาเป็นคนหาเงินไม่ได้อีก  บางทีปัญหาอะไรๆ  ที่สุมอยู่ในหัวใจ อาจจะมีทางออกโดยที่คุณไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้  ยังไงก็นึกถึงลูกให้มากๆ จากคุณ : Absolutely - [ 14 มิ.ย. 48 11:10:45 ]

ความคิดเห็นที่ 74 มาอัพเดทค่ะพี่ๆขา  เมื่อคืนหนูทะเลากับแฟนอีกแล้วค่ะ หนูพยายามพูดให้เค้าเข้าใจว่าทำใมหนูถึงอยากทำงานแต่ดูเหมือนเค้าจะไม่เข้าใจหนูเลยค่ะ เค้าบอกที่หนูอยากจะออกไปทำงานก้อคงเป็นเพราะหนูไม่อยากเลี้ยงลูก หนูเถียงเค้าค่ะว่า งั้นผู้หญิงที่ออกไปทำงานเค้าก้อไม่อยากเลี้ยงลูกหมดทั้งโลกน่ะสิ คนอื่นเค้ายังทำงานสองคนไปเลี้ยงลูกไปได้ หนูบอกเราอาจจะจ้างคนมารับลูกให้ช่วงเย็นก้อได้พอหนูกลับจากทำงานหนูจะไปรับลูกกลับบ้านเอง สามีเงียบค่ะ และที่สำคัญอยู่ๆแม่สามีก้อไม่พูดกับหนูค่ะไมรู้เพราะอะไร แต่หนูไม่แคร์หรอกนะคะไม่สนใจด้วยว่าเพราะอะไรหนูว่าหนูทำดีที่สุดแล้ว ถ้ามันจะไม่ถูกใจใครก้อช่วยไม่ได้จริงมั้ยคะ ขอบพระคุณพี่ๆในนี้อีกครั้งนะคะที่คอยให้กำลังใจหนูเสมอมา ต่อจากนี้ไปหนูจะนิ่งที่สุดค่ะถึงแม้มันจะยากแต่หนูจะพยายามทำให้ได้ค่ะ ใครอยากจะทำอะไรหนูจะปล่อยให้เค้าทำไป หนูจะใช้เวลาที่หนูเคยเจ็บปวดเคยแคร์ชาวบ้านมาทุ่มเทเลี้ยงลูกให้ดีที่สุดค่ะ หนูสัญญา แล้วหนูจะกลับมาเล่าชีวิของหนูให้พี่ๆฟังเรื่อยๆนะคะว่าหนูกับลูกชายเป็นยังไงบ้างแล้ว รักพี่ๆในพันทิพทุกคนค่ะ จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 14 มิ.ย. 48 16:47:01 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เป็นกำลังใจให้คะ ถ้าเหนื่อยนักก็พักซะบ้างนะคะ จากคุณ : HaMishNaRuk - [ 14 มิ.ย. 48 19:35:32 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ขอโทษนะครับที่จะเขียนแบบนี้  อ่านแล้วลองมองในอีกมุมนึงบ้างสิครับ ถูกครับคุณอาจจะทำเพื่อคนอื่นมามาก แต่ที่ทำเพื่อคนอื่นนั้น สามี คุณทำให้ทั้งนั้นไม่ใช่เหรอครับ ฟังจากเรื่องราวทั้งหมดแล้วผมนับถือสามีคุณมาก ๆ เลยนะครับ ตรงส่วนที่เค้าด่าเค้าว่า "มนุษย์" นะครับมันต้องมีอารมณ์ เป็นเรื่องปรกติครับ จริง ๆ แล้วเรื่องนี้จะดีขึ้นนะครับถ้าคุณพยายาม ปรับปรุงตัวเองบ้าง พยายามคิดว่า ที่...(ใครก็ได้ที่คุณคิดว่าไม่ดี) ทำแบบนี้เค้าก็ต้องมีเหตุผลของเค้าไม่ใช่ว่าทำอะไรไม่ถูกใจ ก็จะเลวไปหมดนะครับ โดยส่วนตัวแล้วผมเห็นคุณเป็นคน "ใจแคบ" นะครับ ขอโทษมาก ๆ เลยนะครับที่พูดแรง ๆ แบบนี้ ตัวผมเองก็ไม่ได้ดีอะไรมาก และที่มาเสียมารยาทกับคุณแบบนี้ เพื่อหวังว่าชีวิตของ " น้องโอม " จะมีความสุขในครอบครัวที่อบอุ่นนะครับ ถ้าจะเปลี่ยนแปลงอะไรลองเริ่มที่ "ตัวเอง" จะดีที่สุดนะครับ จากคุณ : totetote - [ 14 มิ.ย. 48 20:23:46 ]

ความคิดเห็นที่ 77 จากประสบการณ์ตรง ขอแนะว่า.... อย่าอยู่ห่างจากลูกอีกเลยค่ะ ไม่มีสิ่งใดทรมานจิตใจแม่มากมายเท่ากับการถูกพรากลูกไปจากอก คุณก็เคยรับรู้ถึงความทรมานนี้มิใช่หรือ ลูกคุณก็ทรมานไม่ต่างจากคุณเลย ไม่มีใครให้ความอบอุ่นแก่ลูกได้ดีเท่าแม่หรอกค่ะ ลองรับงานมาทำที่บ้านนะคะ ใช้คอมฯที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์ในช่วงเวลาที่ลูกไปเรียน อาจจะรับจ้างทำโน่นทำนี่ ทำอะไรก็ได้ที่คิดว่าตัวเองถนัดและทำได้ดี ขอเป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นทุกปัญหาไปได้ด้วยดีค่ะ จากคุณ : hummingbird1976 - [ 14 มิ.ย. 48 21:02:35 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ลองเรียนวิชาชีพดูบ้างไหมคะ มหาวิทยาลัยเกษตรศาตร์สอนสาระพัดอาชีพ ตั้งแต่การฝีมือที่คุณเกลียด อาหาร ขนม ต้นไม้ ฯ ค่าเรียน ไม่กี่ร้อยบาท   เรียนวันสองวันก็จบค่ะ ลองไปหารายละเอียดดู ของกทม. ก็มี ของหน่วยงานอื่นๆ รวมทั้งเอกชนก็มี ลองนึกดูว่าคุณชอบอะไร ดีกว่าจะมานั่งนึกแค่ต้องเรียนสายสามัญ (กศน) รู้จริงสิ่งเดียวอาจมีมั่ง เลี้ยงชีพช้าอยู่ร้อยชั่วลื้อเหลนหลาน จะได้มีอาชีพที่ไม่ต้องออกนอกบ้าน หรือคิดหาแต่อาชีพที่ต้องไปเป็นลูกจ้างใคร อยู่บ้านเลี้ยงลูกด้วยได้ ทำให้ดีๆ มีรายได้พอเลี้ยงตัวเองแล้ว ก็ไม่ต้องมามัวรอว่าสามีจะให้เงินหรือไม่ให้เท่าไร คิดพึ่งพาตนเองดีกว่า และถ้ามันจะดีขึ้นจนสามารถให้คนอื่นพึ่งพาเราได้ ยิ่งดีขึ้นไปใหญ่ เดี๋ยวพอถึงเวลานั้น คนอื่นๆคงหันมาเห็นค่าคุณเองแหละ จากคุณ : anthurium - [ 14 มิ.ย. 48 21:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 79 อือ ไม่รู้จะแน่ะนำอะไรคุณแม่น้องโอมดี แล้วคุณ#๗๖ เขาก็พูดถูกนะครับว่าคุณค่อนข้างใจแคบ แต่ถ้ามองกันด้วยเหตุและผลจากอดีต ที่คุณเล่ามาก็ถือเป็นเรื่องธรรมดามากครับ แต่ในกรณีคุณ#๗๖ ต้องถือว่าคุณอ่อนโลกอย่างร้ายกาจที่สุด สิ่งที่อยากจะแน่ะนำคุณแม่น้องโอม ในการเจรจากับสามีคุณนั้น อยากให้คุณยกเอาอนาคตมาให้เขาเห็นครับ ดังเช่นว่า หากสามีคุณในอนาคตเกิดสิ่งที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นกับตัวเขา คุณและลูกจะทำอย่างไร? ถ้าเขาบอกว่าทำประกันให้ไว้กับคุณและลูกแล้วนั้น อยากให้คุณบอกเขาไปว่า เงินมันใช้แล้วหมด ถ้าไม่หาเพิ่มเติมเข้ามา ยิ่งสภาวะปัจจุบันด้วยแล้ว ยิ่งหมดเร็วมากๆ สิ่งนี้คือการมองในกรณีที่เขาเสียนะครับ แต่ถ้าเขาไม่เสีย แต่เกิดพิการขึ้นมา ใครจะดูแลเขาและลูก คุณในอนาคตอาจต้องลุกขึ้นมายืนเป็นเสาหลักของครอบครัว ซึ่งมันอาจจะเกิดหรือไม่เกิดก็ได้... ความใจแคบของคุณเป็นสิ่งที่จะทำให้คุณก้าวไปข้างหน้าได้ในอนาคต จะไปกริ่นเกรงต่อคำกล่าวของผู้อ่อนโลก ที่ผ่านชีวิตมาไม่เหมือนคุณกล่าว ทางออกมีหลายหนทาง แต่การพูดคุยกันด้วยอนาคตที่ไม่แน่นอนและยั่งยืนนั้น ประกอบกับการวางแผนอนาคตที่ดีย่อมเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุด การจะพูดโน้มน้าวให้สามีคุณเชื่อนั้นเป็นสิ่งที่ยาก เพราะหลายๆเหตุการณ์ที่คุณเล่ามา แต่ก็อยากให้คุณพยามพูดโน้มน้าวพร้อมเสนอแผนในอนาคต โดยอาจจะอิงจากเหตุการณ์ที่เกิดจากคนรอบตัวให้เป็นแนวทางก็ดีเช่นกัน สิ่งที่แน่ะนำได้คงมีเพียงเท่านี้ กำลังใจของคุณ คือความใจแคบที่ดิ้นรนจะไม่หวนกลับไปสู่อดีต ความใจแคบไม่ใช่ที่สิ่งไม่ดี มันจะสิ่งที่ดีสำหรับคนที่ดิ้นรนเพื่ออนาคตของครอบครัว แต่มันจะเป็นสิ่งไม่ดีสำหรับคนที่อ่อนโลก และยังปรับตัวเข้าสังคมไม่ได้ จากคุณ : มอม (i-dna) - [ 14 มิ.ย. 48 22:05:07 ]

ความคิดเห็นที่ 80 มาเป็นกำลังใจให้ด้วยคนครับ สู้ต่อไปครับ ส่วนเรื่องลูก ถ้าไม่อยากให้เขามีปัญหาด้านครอบครัว อย่าทะเลาะกันให้ลูกเห็นเลยครับ เขาจะยิ่งขาดความอบอุ่นมากกว่าเดิมครับ ผมเคยมีเพื่อนที่พ่อแม่ทะเลาะกันทุกวันให้ลูกเห็น เขาก็ทุกข์มากครับ ถ้าลูกคุณอยู่กับตายายเขาสักระยะแล้วอบอุ่นกว่าอยู่กับคุณก็น่าจะให้อยู่กับตายายก่อนครับสักระยะหนึ่ง จนกว่าครอบครัวคุณจะเป็นครอบครัวที่อบอุ่นครับ บางครั้งมีเรื่องทุกข์ใจหรือไม่เข้าใจกับสามีก็ควรจะคุยกันดี ๆ ให้รู้เรื่องครับ ว่าเราไม่สบายใจอะไรบ้าง วางแผนอนาคตร่วมกันครับ สามีภรรยาก็เหมือนคน ๆ เดียวกันครับ ควรจะคุยกันได้ทุกเรื่อง ควรจะมีความเอื้ออาทรในกันและกันมากกว่าทิฏฐิเข้าหากันครับ เรื่องความเครียดแค้นก็มีผลต่อตัวเราไปเปล่า ๆ ครับ คิดเสียว่าของขวัญถ้าเราเอาไปให้คนอื่นแล้วเขาไม่รับ ของขวัญนั้นจะตกอยู่ที่ใครครับ ก็เหมือนกับความแค้นแหละนะครับ สุดท้ายอย่างน้อยคุณแม่น้องโอมก็ยังมีอินเตอร์เน็ตไว้ใช้แก้เหงา คลายเครียดครับ ถือว่ายังมีความรู้และโอกาสกว่าคนอื่นอีกมากครับ ดังนั้น สู้ต่อไปครับ เปลี่ยนสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่และความคิดบ้างนะครับเผื่ออะไร ๆ จะดีขึ้น จากคุณ : รู้หน้าไม่รู้ใจ - [ 14 มิ.ย. 48 22:16:36 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ดิฉันว่าสามีคุณก็เป็นคนดีมากกกกทีเดียวนะคะ และคุณเองควรหางานทำ เอางานแบบ..ที่ไม่ต้องมาเรื่องวุ่นวายมาเพิ่มในบ้านน่ะค่ะ ไอ้ประเภททำประชดนี่....ไม่เห็นประโยชน์เลยค่ะ มีเงินมากกว่านี้หน่อย สถานการณ์ก็คงดีขึ้นเอง  และเมื่อมีเงินใช้จ่ายคล่องมือ คุณก็จะได้เลิกคิดเล็กคิดน้อยด้วย ก็รู้สึกอึดอัดในหลายอย่างแทนคุณ แต่ดิฉันก็ยังเห็นว่าคุณอ่อนหวานต่อสามีน้อยไปสักนิ๊ด อยากให้คุณเป็นน้ำเย็นชื่นใจให้สามีคุณมากกว่า ข้อสำคัญคือ อยากให้คุณเปลี่ยนตัวเองจากสภาพที่คนอื่นดูถูกได้ มาเป็นสภาพที่คนอื่นต้องเกรงใจ ทุกวันนี้สองสามีภรรยานั่นเขาไม่สนคุณหรอก เขาไม่รู้สึกว่าคุณมีบุญคุณอะไรกับเขาสักนิด หางานได้เงินน้อย แต่ไม่กินเวลาเรามากก็ทำไปก่อนเถอะค่ะ อย่างน้อยคุณก็จะได้ลดความเครียดในตัวคุณเองลง ไม่ต้องไปอยู่กับคนที่เกลียดทั้งวัน มีเงินใช้โดยไม่ต้องขอใคร ยังไงก็เอาใจช่วยนะคะ ขอให้อดทนจนถึงวันที่ปัญหามันผ่านพ้นไปได้ อีกอย่างนึง เมื่อมีเงินแล้ว ก็ขอให้นึกถึงวันที่เคยลำบาก เคยไม่มีกิน คิดถึงลูกไว้นะคะ เก็บเงินเป็นชื่อลูกที่มีคุณเป็นผู้อนุมัติได้เพียงคนเดียวก็ดี แล้วก็ไม่ต้องบอกใครหรอก ใครขอ ก็ต้องบอกว่าเก็บไว้ให้ลูกเข้าโรงเรียน เอาใจช่วยเต็มที่ จากคุณ : เบบี้โรส - [ 15 มิ.ย. 48 01:07:02 ]

ความคิดเห็นที่ 82 สามีหนูเป็นคนดีค่ะพี่ๆขา ดีมากเกินไปด้วยซ้ำดีจนคนอื่นจะทำร้ายเค้ายังไงก้อได้เค้าเป็นคนของประชาชนค่ะใครทำอะไรใส่ก้อมีหน้าที่อย่างเดียวคือต้อง "ทน" และลืมๆมันไปคอยช่วยเหลือคนอื่น ใครย่ำแย่มาสามีหนูช่วยไว้หมดไม่ว่าคนๆนั้นเคยทำกับเราไว้แสนสาหัสแค่ไหนก้อตาม เค้าดีกับญาติๆเค้าเกรงใจญาติๆ แต่ เค้าลืมว่าบนโลกนี้ยังมีหนูซึ่งเป็น "เมีย" เป็นแม่ของลูกเค้าอีกคนนึงที่ต้องการความช่วยเหลือจากเค้า เป็นคนที่ต้องการเค้ามากที่สุด วันนี้หนูไม่มีโอกาศได้คุยกับสามีเพราะเค้ากลับจากทำงานช้าและหนูรู้ว่าเค้าเหนื่อยมากๆ  แต่  วันนี้พ่อแม่สามีพูดแทนหนูค่ะ พ่อแม่สามีเปิดประเดนต่อว่าต่อขานสามียกใหญ่รวมทั้งว่ามากระทบถึงหนูด้วย เรื่องแรก แม่สามีบอกว่าแกก้อไม่อยากมาอยู่ที่นี่ให้ใครรู้สึกอึดอัดหรอกถ้าน้องชายอีกคนไม่มาอยู่ที่นี่แกก้อคงจะไปอยู่บ้านนู้น แกบอกว่าหนูชอบบ่นเรื่องบ้านช่องสกปรก ห้องน้ำเหม็น "จะให้มันสะอาดได้ยังไงล่ะในเมื่อมีคนอยู่หลายคนแล้วที่อยู่เนี่ยก้อมีแต่ผู้ชายทั้งนั้น"  แม่สามียังบอกอีกว่าที่พวกน้องๆมาอยู่เนี่ยมันยังไม่ดีหรือไงมีคนมาช่วยค่าบ้านสามีหนูจะได้มีเงินเหลือ ส่วนค่ากินน้องมันก้อให้นี่(ให้มาครั้งนึงพวกเค้าก้อกินกันวันเดียวหมดค่ะ) หนูถามสามีเรื่องมิตเตอร์น้ำว่าเวลาที่เค้าต้องจดเลขหน้าห้องเนี่ย จะต้องใช้ตัวเลขตรงไหนจด เพราะหนูกลัวโดนค่าปรับจดเลขล่าช้าอีกน่ะค่ะ หนูเคยโดนเจ้าของบ้านบุกเข้ามาด่าถึงในห้องนอนมาแล้วเรื่องไม่จดมิตเตอร์น้ำ สามีหนูเป็นที่ถ้าไม่ กระตุ้นเค้าจะไม่ทำอะไรเลยค่ะต้องรอให้จวนตัวถึงจะทำ พอหนูพูดเรื่องนี้ขึ้นมาพ่อสามีตามมาสบทบทันทีค่ะ เค้าบอกมันจะอะไรกันหนักหนา เรื่องแค่นี้หนูทำเองไม่ได้รึไง ยังๆเดือนนี้ค่าน้ำมันก้อต้องเยอะหน่อยแหล่ะเพราะคนอยู่เยอะ หนูเป็นงงค่ะว่าหนูไปว่าอะไรพวกเค้าเรื่องค่าน้ำตรงไหน หนูเดินเข้าห้องนอนนั่งฟังเค้าด่ากระทบกระเทียบมาถึงหนู พ่อสามีบอกเค้าน่ะรักหมดแหล่ะลูกสะใภ้ลูกเขย แต่ในเมื่อลูกสะใภ้ทำตัวให้เค้าไม่รักเองมันก้อช่วยไม่ได้ เค้าบอกสามีหนูน่ะเป็นลูกเค้าเค้าจะบังคับให้ทำอะไรก้อได้ ซึ่งหนูก้อไม่รู้ว่าที่เค้าพูดมาแบบนี้มันหมายถึงอะไร ประเดนที่สอง   ตามที่หนูได้บอกไปแล้วว่าอยู่ๆแม่สามีก้อไม่พูดกับหนู หนูก้อไม่พูดกับเค้าค่ะในเมื่อเค้าไม่พูดกับหนู หนูเลยลงไปซื้อข้าวมากินคนเดียวในห้องนอน หนูอยากกินอะไรหนูก้อซื้อมากินคนเดียวในห้องเพื่อตัดปัญหาที่ต้องออกไปเจอพวกเค้า กลายเป้นหนูโดนด่าค่ะว่าทำอะไรไม่นึกถึงคนอื่น ซื้ออะไรมาก้อไปซุ่มกินคนเดียว นึกว่าตัวเองวิเศษกว่าคนอื่นรึที่ไม่ออกมาร่วมวงกินข้าวกับพวกเค้า วันนี้ตอนสามีไปทำงานหนูก้อเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้องเท่านั้นไม่ออกไปวุ่นวายข้างนอก หนูจะออกไปแค่อาบน้ำลูกและหาอะไรให้ลูกกิน ชงนม  กลายเป้นหนูโดนด่าว่าทำเป็นเก็บตัวเพื่อเรียกร้องความสนใจสามี หนูงงว่าการที่หนูหลีกเลี่ยงที่จะไม่เจอเค้าเพราะเค้าไม่พูดกับหนูเองเนี่ยมันผิดด้วยรึไงหนูเลือกที่จะนิ่ง นิ่งไม่ออกไปตอบโต้เค้าตอนที่พวกเค้ารุมว่าสามี วันนี้หนูได้ความรู้สึกใหม่ หนูสงสารสามีเหลือเกินหนูมองเห็นเค้านั่งเงียบตาแดง อย่างคนที่เหนื่อยเหลือเกินสีหน้าเค้าทำให้หนูสงบได้ทำให้หนูเลือกที่จะไม่เดินออกไปตอบโต้พ่อแม่เค้า หนูรู้นะคะว่าพ่อแม่ทุกคนรักลูกแต่ทำใมต้องเข้ามามีส่วนร่วมในครอบครัวของลูกๆด้วยล่ะคะหนูไม่เข้าใจ ตอนที่หนูกับสามีอดกันแทบตายพวกหนูก้อไม่เคยไปขอเงินเค้าซักบาทเดียว พวกเค้าไม่รู้ว่าหนูสองคนผ่านอะไรกันมามากมายเจออะไรหนักๆด้วยกันมา พวกเค้าได้แต่มาว่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ว่าสิ่งที่พวกหนูทำมันผิดไม่ถูกต้องไม่สมใจเค้า หนูกับสามีคงผิดเองที่อ่อนแอมาตั้งแต่ต้นไม่เคยมีปากเสียงอะไรกับใครยอมเค้าไปหมด หนูนั่งฟังเค้าด่าสามีหนูจนจบเรื่องมันมีมากกว่านี้นะคะแต่หนูยังจับประเดนอื่นๆได้ไม่หมดเพราะหัวสมองหนูเบอลไปหมดแล้ว ในเมื่อพ่อแม่สามีเค้าประกาศศึกกับหนู หนูกะว่าพรุ่งนี้หนูจะพาลูกไปอยู่กับเพื่อนก่อนค่ะอยู่จนกว่า พ่อแม่สามีจะกลับไปหนูเลือกที่จะหนีเองค่ะหนูจะไม่ชน หนูคิดว่าถ้าหนูไปซะสามีเองก้อคงสบายใจขึ้นที่กลับมาบ้านคงไม่เจอปัญหาอะไรอีก จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 15 มิ.ย. 48 03:23:09 ]

ความคิดเห็นที่ 83 เรื่องสวีทกันหนูทำให้สามมีบ่อยๆค่ะก่อนที่พวกน้องๆจะมาอยู่  หนูจะมีความสุขมากๆถ้าได้อยู่กับสามีสองคนหนูจะเล่นจะกอดจะหอมเค้า หนูมีอะไรเซอร์ไพร์เค้าตลอดนะคะมีดอกไม้มาให้เค้าบ่อยๆหนูจะพูดทุกวันว่าหนูรักเค้ามากแค่ไหน หนูจะบอกให้เค้ารู้ว่าเค้าสำคัญกับหนู หนูเคยบอกเค้าด้วยว่าถ้าวันนึงเค้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาหนูคงจะตายตามเค้าไปเพราะหนูอยู่ไม่ได้หรอกถ้าไม่มีเค้า คนอื่นที่เจอพวกหนูมีแต่คนบอกค่ะว่าหนูรักกันดีจัง ดูเป็นครอบครัวที่อบอุ่น เพราะสามีหนูรักลูกมากนี่คือข้อดีของเค้าค่ะ ก่อนที่จะมามีปัญหาตรงนี้สามีหนูหอมแก้มหนูก่อนไปทำงานทุกวันเลยนะคะเค้าเองก้อจะบอกหนูเสอมว่าเค้ารักหนู เค้าสาสารหนู เค้าจะไม่มีวันทิ้งหนู ตรงนี้แหล่ะค่ะที่ทำให้หนูยังรักเค้ามาก ครอบครัวหนูจะไม่มีปัญหาเลยถ้าไม่มีญาติพี่น้องเค้าเข้ามาวุ่นวาย ไม่มีพ่อแม่เค้าเข้ามาก้าวก่ายจนเกินไป ถ้าสามีหนูเข้มแข็งและเป็นคนหนักแน่นในความคิดของตัวเอง ถ้าสามีหนูเป็นคนมีสปรีริตในตัวเองมากกว่านี้ ครอบครัวหนูจะไม่ย่ำแย่แบบนี้แน่นอน หนูอยากให้สามีหนูเข้มแข็งมากกว่านี้หนูอยากให้เค้าโตซักที ญาติพี่น้องใครๆก้อมีค่ะใครก้อรักหนูไม่ได้ห้ามเค้าหนูไม่ได้บอกให้เค้าตัดขาดกับใครแต่หนูอยากให้เค้า ยุติธรรมกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียเค้าบ้างไม่ใช่อะไรๆก้อญาติ ญาติเค้าดีที่สุด ถ้าสามีหนูมีตรงนี้ครอบครัวหนูจะเป็นสุขมากเพราะโดยพื้นฐานที่เราอยู่ด้วยกันคือ เรารักกันมาก ลูกถึงเราจะไม่พร้อมที่จะมีแต่เราก้อมีความรักให้แกเต็มที่ หนูจะบอกเค้ายังไงดีคะว่าหนูอยากให้เค้ามองเห็นหนูบ้าง อย่าให้ใครมามีอิทธิพลเหนื่อครอบครัวเราจะได้มั้ยหนูเองก้ออยากอยู่อย่างมีความสุข ไม่อยากจะมีปัญหากับใคร เรื่องงานสามีหนู OK แล้วค่ะ เค้าบอกแต่ต้องเป็นงานกลางวันเท่านั้นนะถ้าหนูหางานได้เรื่องลูกเราค่อยมาคิดกันว่าจะเอายังไง เมื่อวานนี้สามีหนูโทรมาหาหนูเค้าบอกให้หนูอดทนอีกนิดนะ ไม่นานพวกเค้าก้อกลับกันแล้ว เค้าถามว่าหนูอดทนเพื่อเค้าหน่อยได้มั้ย หนูบอกเค้าว่าที่ผ่านๆมาหนูก้ออดทนเพื่อเค้ามาตลอดนั่นแหล่ะ แต่พอเค้ากลับมาบ้านมาเจอแบบนี้หนูก้อไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าคิดยังไง มีอีกเรื่องที่หนูอยากจะทำคือหนูอยากไปพบนักจิตรวิทยาค่ะ หนูอยากระบายให้เค้าฟังหนูอยากพูดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆให้ใครฟังก้อได้ว่าหนูเจออะไรมาเผื่อสภาพจิตรหนูจะดีขึ้น ไม่แน่นะคะหนูอาจจะออกบวชซักพักหนูจะได้พักใจได้สงบจิตใจของตัวเองไม่ให้ร้อนรุ่มตามที่พี่ๆผู้แสนดีในนี้หลายๆท่านแนะนำ แล้วหนูจะมารายงานให้ทาบค่ะว่าหนูจะทำอะไรก่อนดี แต่ที่รู้ๆคือตอนนี้หนูจะต้องหางานทำให้ได้ก่อน มีงานก้อมีเงินพอมีเงินก้อจะมีคนเกรงใจ หนูจะทำให้ได้ค่ะเพื่อพี่ๆทุกคนที่อุส่าเข้ามาให้คำแนะนำและเป็นกำลังใจให้หนูเสอมมา หนูจะต้องก้าวหน้าหนูจะเริ่มใหม่ค่ะ ขอบคุณพันทิพที่ทำให้หนูได้มาเจอพี่ๆนะคะพี่ๆน่ารักมากๆขอบคุณจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 48 03:58:39 จากคุณ : แม่น้องโอม - [ 15 มิ.ย. 48 03:53:40 ]

ความคิดเห็นที่ 84 คุณแจ๋วจอมแจ๋น ให้ความเห็นได้กินใจมากๆเลยค่ะ สมกับที่เป็นแม่คน จากคุณ : yinnerella - [ 15 มิ.ย. 48 05:53:13 ]

ความคิดเห็นที่ 85 พอดีได้ไปสิกขาธรรมมาค่ะ ได้ทราบว่าพุทธองค์ทรงสอน ว่าเวลาเราโกรธหรือแค้นใครเนี่ย โทสะจิตเราจะทำงาน แล้วจะไปสร้างเป็นตัวเราใหม่เพื่อเตรียมรอจะไปอบายภูมิ หลังจากที่เราไปตายแล้ว ซึ่งจะทำให้เราวนเวียนอยู่ใน วัฏฏะตลอด พี่ก็เลยอยากจะบอกกับแม่น้องโอมว่า อย่าไป โกรธแค้นเค้าเลย เพราะคนที่เราโกรธเค้า แค้นเค้าน่ะ เค้า ไม่รู้ตัวหรอก ก็ยังยิ้มแย้มแจ่มใส กินได้นอนหลับ อยู่ดี แต่คนที่เครียด หงุดหงิด กินไม่ได้ นอนไม่หลับน่ะ ตัวเรา และก็ไปกระจายกับคนรอบตัวเรา สร้างเวรสร้างกรรมต่อ ไปอีก ให้รู้ว่าที่เรามาเป็นเราทุกวันนี้ สิ่งที่เราต้องเจอ คนที่ เราต้องเจอ คือสิ่งที่เราได้เคยทำมาแล้วในอดีตชาติไหนๆ มาแล้วก็ไม่ทราบ แต่มาประมวลผลเป็นเราชาตินี้ แต่ยังดี ที่วันนี้คุณยังมีลูก มีสามีที่รักคุณ และเราโชคดีแล้วที่ได้มา เกิดเป็นคน ได้เกิดในพุทธศาสนา เอาเวลาที่ไปแค้นเค้า มาเจริญธรรมดีกว่าค่ะ ถ้ารู้ไม่มาก ก็เอาแค่บท นโม ตัสสะ...., อรหัง สัมมา ... หรืออิติปิโส ภควา ... ก็ได้ แล้วอุทิศส่วนกุสลให้สัตว ๓๑ ภูมิ ที่เค้าเคยเกี่ยวเนื่องกับ เราไป ซึ่งนับเป็นบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ เห็นมั้ยคะ วิธีให้จิตเราไม่ฟุ้งซ่านไปในเรื่องที่เราไม่ สบายใจน่ะมี เพียงแต่เราไม่รู้เท่านั้นเอง ถ้าเรารู้เราเข้าใจ ว่าเนี่ยมันกรรมของเรา เวรของเรากับเค้าสร้างกันมา เรา ก็จะสบายใจขึ้น ไม่ต้องไปต่อความกับเค้า ไม่งั้นเวรก็ไม่ จบ ไม่ต้องไปบวชหรอกค่ะ ถ้าตราบใดที่ใจคุณยังแค้นอยู่ อยู่ที่ไหนก็ร้อนรนกระวนกระวายตลอดน่ะแหล่ะ ที่บอกให้คุณทราบนี้ ไม่ใช่ว่าไม่เคยเป็น ชีวิตที่ผ่านมา ของพี่ก็ไม่ต่างกับที่คุณเจอเท่าไรหรอก เพียงแต่พี่มีพ่อ แม่เป็นที่พึ่งได้เท่านั้นเอง แต่ที่พี่โชคร้ายกว่าคือสามีเค้า รักผู้หญิงอื่นมากกว่าพี่ เห็นมั้ยคะว่าแต่ละคนก็มีกรรมเป็น ฐานของตัวเองกันมาทั้งนั้น ตอนนี้พี่ก็ทำงานอยู่กรุงเทพฯ ลูกอยู่กับตายายต่างจังหวัด เสาร์-อาทิตย์ก็ไปหาลูก ส่วนเรื่องเงิน เรื่องงาน หางานขายของหน้าร้านแถวรร. ที่จะให้ลูกเรียนได้มั้ยคะ หรือขายของกินให้นักเรียนก็ได้ พี่ว่ากำไรก็น่าจะพออยู่ได้ พอมีเหลือเก็บ และไม่ต้อง เผชิญหน้ากับคนที่บ้านได้นะ แถมอยู่กับลูกได้ด้วย และ ก็ควรบอกกับสามีด้วยว่า ไอ้รักเนียก็รักนะ แต่ความอดทน ของคนเรามันมีจำกัด ชีวิตเราทั้งชีวิตจะมาจมอยู่กับความ ทุกข์เนี่ยคงไม่ใช่ ยังมีอะไรที่สร้างสรรค์ให้ตัวเองและลูก ต้องทำอีกเยอะ ถ้าวันไหนเราทนไม่ไหวก็คงจะจบ หวังว่า เค้าจะเข้าใจ แต่ไม่แนะนำให้เลิกกันนะ(ถ้ายังทนไหว) พี่เอาใจช่วยนะ จากคุณ : จันทร์เจ้า - [ 16 มิ.ย. 48 12:43:50 A:203.150.32.37 X: TicketID:081426 ]

ความคิดเห็นที่ 86 แม่น้องโอมค่ะ อยู่แถวบางกะปิใช่มั้ยค่ะ อยากเจอค่ะ อยากคุยอยากปรึกษาขอคำแนะนำด้วยอายุก้อไล่ๆกัน รบกวนหลังไมทิ้งเบอร์โทรให้หน่อยได้ไหมค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ จากคุณ : บ้านไร่ปลายนา - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 01:23:32 ]

ความคิดเห็นที่ 87 มาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : jengiskan - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 15:13:12 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ชีวิตคุณน่าสงสารนะ อายุคุณก็ไล่ๆกับผมเนี่ยแหละ แต่ความคิดความอ่านคุณดีกว่าผมที่เรียนมาสูงเสียอีก โดยรวมๆแล้วสามีคุณเป็นคนดีนะ ปัญหาหลักๆที่คุณเล่ามามันก็มาจากญาติๆของสามีนั่นแหละ ส่วนมากแล้วผู้หญิงแต่งเข้าบ้านก็จะเจอเรื่องแบบนี้ เป็นเรื่องปรกติอยู่แล้ว แล้วแต่ว่าจะเจอมากหรือเจอน้อย คุณแม่ผมก็เจอ ตอนแรกก็ทนไม่ไหว แม่ผมก็เรียนมาน้อย ม.3เหมือนกัน คุณพ่อผมจบแค่ป.7เอง แรกๆที่แต่งเข้าบ้านคุณพ่อ อาม่าบังคับเลยว่าให้ไปช่วยขายของชำ คุณแม่ผมทำอยู่ไม่กี่เดือนก็ทนไม่ไหว ออกไปหางานทำเป็นพนักงานoffice ส่วนผมที่เป็นลูกชายคนโตน่ะเหรอ ก็เอาไปฝากให้ญาติห่างๆช่วยเลี้ยง นมแม่เป็นยังไงผมยังไม่เคยได้ทานเลย แต่ถามว่ามีปมด้อยไหม บอกเลยว่าไม่มี ไม่เคยน้อยใจคุณแม่เลยที่ไม่มีเวลาเลี้ยง ถ้าท่านไม่ทำงานหนัก ก็คงไม่มีวันสุขสบายอย่างในวันนี้ นอกเรื่องไปมากแล้ว คำแนะนำที่ผมจะให้ก็คือ คุณแม่น้องโอมลองมานั่งวิเคราะห์ดู จากสถานภาพทางการเงินที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้ ขอโทษนะครับที่ผมต้องเอาเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง เข้าใจว่าสถานภาพทางการเงินของคุณตอนนี้ค่อนข้างย่ำแย่ แล้วดูก็คงไม่มีทีท่าที่จะดีขึ้น เพราะเนื่องจากมีภาระจากครอบครัวสามีเข้ามาอีก สามีคุณก็ท่าทางจะรักลูกนะครับ ลองเอาลูกไปต่อรองกับเขาดู แล้วแจงค่าใช้จ่ายกับเขา แล้วลองขอออกไปทำงานนอกบ้านดู แต่อย่าใช้อารมณ์นะครับ ใช้เหตุผล ถ้าคุณพ่อคุณแม่ของสามียังอยู่ก็ให้พวกท่านเลี้ยงดูหลาน แรกๆอาจจะโดนกดดันมากหน่อยก็ขอให้ทน คิดซะว่าทำเพื่ออนาคตของลูก สักพักเดี๋ยวก็เลิกด่าไปเอง อย่าไปตอบโต้นะครับ เดี๋ยวเรื่องยาว ทำหูทวนลมไป ด่ามาก็ตอบไปว่า"คะ" ให้มันรู้ไปว่าจะด่ากรอกหูได้ทุกวัน พอคุณพ่อคุณแม่สามีย้ายออกไปแล้วค่าใช้จ่ายก็จะลดลง พยายามเก็บเงิน แนะนำนิดนึงว่าควรเปิดบัญชีส่วนตัวโดยไม่ให้สามีรู้ แล้วเก็บดีๆละ เพราะว่าสามีคุณดูท่าทางเก็บเงินไม่เก่ง ใช้จ่ายไปกับเรื่องที่ไม่ค่อยเป็นเรื่องอย่างเช่นพนันบอลกับเบียร์ พูดตรงๆนะครับ ถ้าฐานะยังอยู่ในระดับนี้แล้วมีเรื่องพวกนี้เข้ามาเกี่ยวข้อง รับรองว่าไม่สามารถพ้นสถานภาพที่เป็นอยู่ในตอนนี้ไปได้ พยายามให้มีระเบียบในการใช้เงินครับ ทำบัญชีรายจ่าย ตัดสิ่งที่คิดว่าไม่จำเป็นออกไปก่อน เบียร์เนี่ยถ้าให้ดี ต้องคุยกับสามีนะครับ ทำเพื่อลูก ท่องไว้ๆ นอกจากนี้คุณควรเพิ่มคุณค่าให้กับตัวเอง โดยการเรียนหนังสือ เพิ่มแรงบันดาลใจให้ตัวเองโดยคิดไว้ว่า ต้องเหนือกว่าสะใภ้ของพี่สามีคุณนะครับ คุณแม่ผมเคยทำมาแล้ว ท่านบอกว่ายิ่งมีคนดูถูกเท่าไหร่ ยิ่งต้องถีบตัวเองให้สูงกว่า ให้คิดยาวๆครับ การแก้แค้นโดยการต่อว่า ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา คุณเปลี่ยนพวกเค้าไม่ได้ แต่คุณเปลี่ยนตัวคุณเองได้ ถ้าคุณทำได้ พวกนั้นแหละที่จะต้องมาหาคุณเอง แต่อย่าลืมตัวนะครับ คนส่วนใหญ่ที่ผลักตัวเองขึ้นมาจากสถานภาพปากกัดตีนถีบได้ ส่วนใหญ่จะลืมตัว เมื่อไหร่ที่คุณลืมตัว คุณก็ไม่ต่างอะไรกับพวกที่ดูถูกคุณอยู่ตอนนี้ ออกทะเลไปเยอะเลย นานๆจะได้พิมพ์ยาวๆสักที พอดีเห็นเรื่องคุณคล้ายๆกับเรื่องของคุณแม่ของผมน่ะครับ เพียงแต่คุณค่อนข้างโชคร้ายกว่า ขอให้โชคดีครับ จากคุณ : คุณชายถั่วงอก - [ 30 มิ.ย. 48 22:32:21 ]