....
นานแค่ใหนแล้วน่ะ..จะว่าไปก็เป็นปีๆ เหมือนกันที่เอาความรู้สึกตัวเองไปพัวพันกับเธอ...
คิดมากในเรื่องของเธอ.. ทั้งทีจริงๆแล้วเธออาจไม่เคยคิดถึงเรื่องของผมเลย
ทำตัวเองให้ดีพอ..ทำตัวเองให้ดีที่สุด.. แต่ก็เท่านั้น.. เพราะยังอาจไม่ดีจนมากพอที่เธอจะสนใจ
ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องคิดกับเธอมากขนาดนี้ด้วยน่ะ...
ทั้งๆที่ความจริงแล้วเราแทบจะเจอกันปีล่ะ 2 หน...
อาจเพราะได้โทรคุยกันบ่อยก็ได้สิน่ะ....
รู้มั๊ยทุกๆหนที่โทรหา..ผมต้องคิดมากแค่ใหนกว่าจะกดมันลงไปได้... ไม่ใช่เพราะไม่กล้าคุย ไม่ใช่เพราะต้องเดินหาสัญญาณ....หากแต่เป็นเพราะ
ผมกลัวว่าโทรไปแล้วอาจไม่ได้คุยกัน.. อาจจเพราะคุณไม่อยู่หรืออะไรก็ตาม... มันทำให้ผมไม่กล้าโทรหาคุณหนที่2 ... ผมเกรงใจ... กลัวคุณจะอึดอัด..ที่ผมเหมอืนตื้อ
ไม่อยากเข้าคุณไม่ติด..
การเจอกันที่น้อยนิดนั้น คุณรู้มั๊ย
ทุกวินาทีผมพยายามทำมันให้ดีที่สุดเสมอ...
-__-" ถึงจะเปิ่น และดูเกรงๆไปบ้างก็เห๊อะน่ะ..
..คุณบอกว่าเราสนิทกัน.... แต่ผมกลับบอกว่า "ไม่ เราไมได้สนิทกัน" ....
เป็นความจริง.. ผมไม่ได้แกล้งพูดแต่อย่างใด..
เพราะเพียงแค่เสียงที่ได้ยิน...มันไม่ได้ทำให้เราสนิทกันมากนักหรอกครับ.....
เราอาจไม่มีวันสนิทกันกว่านี้เลยก็ได้
เราอาจไม่มีวันเข้าใจรู้ซึ้งกันมากไปกว่านี้เลย
หากการเข้าใกล้ของผม มันทำให้คุณไกลออกไปทุกทีๆ แบบนี้...
ให้ตายสิ.... ผมเสียดาย ผมไม่อยากเดินจากไปเลย
ผมไม่อยากหยุดความรู้สึกที่มีให้เลย
คงทรมานน่าดู..
แต่หากผมไม่หยุด ...... คนที่ทรมานที่สุดก็คือผมเอง..
ทุกๆวันนี้ แทบจะทุกๆ 15 นาทีที่ผมนึกถึงคุณ
นั้นเพราะดันมีหลายๆสิ่งที่เห็นในทุกๆวัน ทีทำให้ผมนึกถึงคุณได้
ให้ตายเหอะ... ผมจะบ้าแล้ว...
คุณจะรู้สึกบ้างมั๊ยน่ะ..ว่าผมกำลังจะหายไปแล้ว..
อยากรู้ว่าคุณจะเสียใจบ้างมั๊ยน่ะ...
กลัว...กลัวที่สุดก็คือ..
"ผมจากไป และคุณก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนเสียอะไรไปเลย"
จากคุณ :
ก็OKน่ะ
- [
5 ก.ค. 48 14:39:07
A:203.144.190.19 X: TicketID:103965
]