สวัสดีจ้า
ห่างหายจากไดอารี่ไปนาน จริงๆกลับจากไปบรรยายเรื่องเอดส์ที่เชียงราย ตั้งแต่เย็นวันพุธแล้วค่ะ แต่เหนื่อย เจอสารพัดเรื่อง เลยไม่ได้มาเขียนไดอารี่
คราวนี้ไปเชียงราย 1 อาทิตย์ มีไปบรรยาย 2 ที่ ไปสอนเด็กๆเดี๋ยวนี้ต้องทำใจ ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เด็กๆโตเร็วจนน่ากลัว เด็กม.1 ม.2 ก็เริ่มมีเพศสัมพันธ์แล้ว เด็กม.2 ก็ทำ oral sex ให้แฟนแล้ว
ครั้งนี้ไปไปในระดับมหาวิทยาลัยด้วย อาจารย์บ่นให้ฟังว่า เด็กๆอยู่กันเป็นคู่ๆ แถมสลับคู่กันบ่อยด้วย น่ากลัวเอดส์มาก วัยนี้ก็สอนยากนะ เพราะเค้ามักคิดว่าตัวเองเก่งแล้ว โตแล้ว พูดไปก็ไม่ฟัง วันใดตรวจเลือดแล้วมันบวก จึงจะคิดได้อ่ะนะ
ทุกครั้ง ทุกที่ เราก็สอนเต็มที่ เอาชีวิตตัวเองไปเป็นบทเรียนให้น้องๆ ก็หวังว่ามันจะเป็นประโยชน์บ้าง
กลับจากเชียงราย พอเครื่องจอดสนิท เปิดโทรศัพท์ปุ๊บ โทรกันปั๊บ ไม่รู้เก็บกดอัดอั้นตันใจอะไรนักหนา ฟังจนปวดหัวเลย ทำไมเรื่องเยอะอย่างนี้ แล้วทุกเรื่องมันก็ต้องมาเกี่ยวกับเราอีก
บางเรื่องที่เราไม่รู้ เราก็ผิดอีก จะมีคำถามว่า แก้วไม่รู้เหรอ คนนั้น คนนี้เค้าน้อยใจ อ้าว ตูไม่มีญานวิเศษรู้ใจคนนี่หว่า ผิดใช่มั้ยที่ไม่รู้ใจเค้า พอบางเรื่องที่ดันไปรู้ไปเห็น ในสิ่งที่เจ้าตัวอยากจะปิด เราก็ผิดอีก "แก้ว รู้ได้งัย"
วันพรุ่งขึ้นวันพฤหัส ตื่นแต่เช้า ไปรับเด็กแกร์ด้า แถวๆแจ้งวัฒนะ น้องรี น้องไก่ ขับปิคอัพ พาเด็ก 13 คน มางานรับปริญญาน้องแหลม น้องในเว็บที่ช่วยงานมาตั้งแต่แรก พาเด็กๆฝ่าฝันการจราจร ไปถึง ม.เกษตร โดยมีนแอบซื้อดอกไม้ไว้ให้
กว่าจะเดินไปถึงคณะวิศวะของแหลมก็แทบแย่ แต่ก็คุ้มที่จะเหนื่อย เพราะอยากให้เด็กๆได้เห็นบรรยากาศ ว่าการสำเร็จการศึกษามันน่าชื่นชมแค่ไหน อยากให้เค้ามีฝันอยากจะใส่ชุดครุยแบบพี่แหลมบ้าง
เสร็จจากนี่ ก็พาเด็กกลับไปรอที่บ้านแจ้งวัฒนะ คุยงานกับน้องรี รีเล่าปัญหาต่างๆให้ฟัง น่าปวดหัวดี ช่วงก่อนมีปัญหาเรื่องเด็กผู้ชาย ตั้งแกงค์ ดื้อซนมาก จนต้องส่งกลับบ้านไป 4 แล้วญาตินำมาคืน 1 คน พอปัญหานั้นหมดไป คราวนี้ปัญหา เด็กสาวๆ สาวน้อยวัย 11-12 ขวบเดี๋ยวนี้ แก่แดดแก่ลมดีจริงๆ
สาวๆกรี๊ดกร๊าด เกินไปนิด แสดงตัวเป็นสาวก่อนวัยอันควรไปหน่อยนึง แล้วดื้อมากขึ้นเรื่อยๆ น้องรี เลยปรึกษาว่าเราคงต้องปรับมาตรการสักนิดนึง เช่น พี่ ๆเว็บแก้ว กับ น้องบ้านแกร์ด้า ที่ต่างเพศกัน คงต้องวางตัวให้เหมาะสมมากขึ้น มิฉะนั้น อนาคตมันจะเกิดปัญหา และ น้องรี ขอให้ พี่ๆเว็บแก้ว อย่าตามใจน้องมากนัก ขอให้ดุ ให้สอนน้องบ้าง อย่าซื้อเครื่องประดับ หรือ ซื้อของฟุ่มเฟือยให้น้อง
ก็รับฟังรีมา แล้วก็ปวดหัวตุ๊บๆ เราจะเตือนเพื่อนๆยังงัยนะ พูดไปเค้าจะโกรธมั้ย เพราะเตือนมาหลายรอบแล้วนี่หว่า แต่ถ้าไม่พูด น้องรี ก็ต้องเตือนมาอีก น้องรี เค้ามีสิทธิ์เตือนนะ เพราะเค้าเป็นผู้จัดการบ้านแกร์ด้า การเป็นคนกลางก็ลำบากแบบนี้อ่ะนะ มีแต่เสียกับเสีย ซวยทั้งปี
วันศุกร์ปิดมือถือประท้วงชาวโลก จริงๆเราเป็นจอมประท้วงอ่ะ แต่จะประท้วงเงียบๆ ด้วยการปิดมือถือ ไม่รับรู้อะไร เหนื่อยเนอะ อะไรๆก็มาลงที่เรา งานของตัวเองก็ไม่เสร็จสักที ต้นฉบับไม่ได้ส่ง จนเค้าจะมีงานหนังสืออีกรอบแล้ว
เวลาเครียดๆ เราแก้ไขด้วยการ Shopping โชคดีอย่างนึงที่ สิ่งเดียวที่เราซื้อคือ หนังสือ มันจึงดูไม่เหลวไหลเท่าไหร่ หลังจากพายุความเครียดผ่านไป นับหนังสือได้ 30 กว่าเล่ม หุหุ บวกกับครั้งก่อนๆๆๆๆ มีหนังสือเป็นร้อยเล่มที่ซื้อมาแล้วยังไม่ได้อ่าน ซื้อแก้เครียด ห้องก็เต็มไปด้วยหนังสือ จนจะไม่มีที่อยู่แล้ว
จริงๆพรุ่งนี้ต้องไปหาหมอ แต่ลืมไปเจาะตรวจภูมิคุ้มกัน เลยเบี้ยวก่อนดีกว่า ตั้งหลักดีๆ ไม่เครียด นอนเยอะๆ แล้วไปตรวจ CD4ก่อน แล้วค่อยไปหาหมอ เพระช่วงหลังภูมิคุ้มกันลดลงเรื่อยๆนะ ยิ่งถ้าไปเจาะตอนเครียดๆ มันจะไม่เหลือเอาน๊า
วันศุกร์นี้ ขับรถเข้าบ้านแกร์ด้าอีก ไปดูโทรทัศน์พร้อมเด็กๆ ช่อง 5 เวลา 1 ทุ่ม รายการ 50-50 สมาชิกเว็บแก้ว 3 คน ไปเล่มเกม หาเงินมาทำกิจกรรมให้น้องๆบ้านแกร์ด้า จะไปถ่ายรูปตอนเด็กๆลุ้นรายการ แล้วจะได้สอนเค้าว่า เงินไม่ได้มาง่ายๆเลยนะ และ พี่ๆก็ต้องใจหาเงินมาให้พวกหนู ดังนั้นอย่าดื้อกันนักเลย
คงไปค้าง 1 คืน กลับมาวันเสาร์ แล้วพอพฤหัสหน้าก็ขับรถไปแกร์ด้าอีก เพราะมีแขกสำคัญไปเยี่ยมบ้านแกร์ด้า เลยต้องไปช่วยน้องรี ทำงาน
เฮ้อๆๆๆๆ แล้วต้นฉบับ AIDS DIARY4 เมื่อไหร่จะได้ส่งเนี่ย
จากคุณ :
++MooKaew++ 
- [
3 ส.ค. 48 20:59:48
]
++ KAEW ไดอารี่ ++ ดัชนี ชี้วัดความเครียด
