CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    เคยมั้ยที่คุณทุ่มเทความรักมาเกือบ 10ปี สิ่งที่ได้ตอบแทนคือความเสียใจ (ฟังเรื่องของเราหน่อยนะ แค่อยากระบายเท่านั้นเอง)

    เรากำลังเสียใจมาก  สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดตอนนี้คือ  หาที่ระบายซะจะได้ไม่ต้องคิดมาก   ลองฟังเรื่องของเราหน่อยนะ  อาจจะเป็นประโยชน์กับใครก็ได้     ที่กำลังหลงไปกับความรักจนไม่สนใจสิ่งใด สุดท้ายคนที่ต้องเสียใจก็มีแต่เราคนเดียว  

    เรากับเค้า เริ่มต้นมาจากความเป็นเพื่อน       เราเข้าเรียนมัธยมปลายด้วยกันอยู่ห้องเดียวกัน            เจอกันวันแรกเค้าจะอยู่รวมกลุ่มกับเพื่อนผู้ชายกลุ่มใหญ่          
    ส่วนเรา ก็อยู่กะเพื่อนผู้หญิงที่มาจากโรงเรียนเดียวกัน     ความที่ มาจากโรงเรียนสตรี ทำให้ประหม่าเวลาเจอผู้ชาย ก็เลยแกล้งทำเชิดๆ ไว้ เพื่อแก้ความเขิน          เค้าก็เข้ามาแซวพวกเราด้วยความหมั่นไส้ ที่พวกเราทำเป็นหยิ่ง          จากนั้นเรากะเค้าก็เหมือนเป็นคู่กัด             เวลาเจอกันก็ไม่ค่อยพูดกันดีๆหรอก ( น้ำเน่าจังเนอะ)    พอขึ้นม. 5 พวกเราในห้อง จับกลุ่มเพื่อนที่สนิทๆกัน อยู่ประมาณ 8 คน ชวนกันไปเที่ยวทะเล               แน่นอน มีเราและเค้าอยู่ด้วย        
    ช่วงที่ไปทะเลเป็นช่วงที่มีความสุขสนุกมากเลยหล่ะ                พอได้มาอยู่ใกล้กันทำให้เราเกิดชอบเค้าขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว  แต่ก็ไม่ได้แสดงออกอะไร                แต่ว่าหลังกลับจากทะเลเค้าก็อาจจะใจตรงกันกับเราหล่ะมั้ง โทมาคุยกันเกือบทุกเย็นเลย                   คุยกันไปคุยกันมาก็ตกลงเป็นแฟนกันได้ไงก็ไม่รู้       เราก็เลยตกลงคบกับเค้า              น่าแปลกนะ           ทั้งที่ตอนนั้นเรามีคนมาจีบเยอะมากนะแต่กลับไม่ชอบ (แหะๆ อยากอวดว่าเราก็หน้าตาน่ารักพอดูอ่ะ)              มาชอบกับเค้าซึ่งเป็นคู่กัดกัน แล้วยังปากหมาอีกด้วยอ่ะ              ด่าเราเป็นประจำเลย ส่วนเค้าก็ธรรมดาๆอ่ะนะ  เพื่อนเราก็มักจะทำสายตาแปลกๆประมาณว่า เนี่ยเหรอแฟนแกหน่ะ   เราน่าจะได้คนที่ดีกว่านี้นะ(อย่าพึ่งหมั่นไส้เราซะก่อนหล่ะ มันเป็นความคิดของเพื่อนน้า ไม่ใช่ของเรา )          
     ส่วนเราก็ไม่สนใจก็คนมันชอบไปแล้วนี่นา  จากคู่กัดก็กลายมาเป็นคู่หวานคู่นึงของห้องเลย    ไปโรงเรียนด้วยกัน                กลับบ้านด้วยกัน   ไปกินข้าวด้วยกัน  อีกอย่างบ้านเราอยู่ใกล้กันมากแค่ข้ามแม่น้ำปิงไปอีกฝั่งเองหล่ะ            เค้ามารับเราที่บ้านโดยที่เราต้องแอบๆออกไปขึ้นรถเค้าโดยที่ไม่ให้พ่อแม่เรารู้  ก็ยังเด็กอยู่นี่นาเนอะ พ่อกะแม่ก็ต้องไม่ชอบใจเป็นธรรมดาอยู่แล้วอ่ะ         พอเราคบกะเค้าแล้ว          เราก็เลยต้องห่างๆกับเพื่อนไปทั้งที่เราเป็นคนชอบเฮฮาอยู่กะเพื่อนๆทั้งผู้ชายผู้หญิง        แต่ตอนนั้นความรักมันบังตาอ่ะ เพราะเค้าเป็นคนขี้หึงมากกกก  ไปไหนไม่ได้เลย เล่นกะเพื่อนผู้ชายก็ไม่ได้ ทะเลาะกันตลอด            เพื่อนก็ไม่กล้ามาคุยด้วยมากนักเพราะแฟนเราเค้าทำหน้าไม่พอใจ            เพื่อนๆก็เลยเกรงใจไม่กล้าเข้ามาคุยด้วยเลย    แฟนเราเค้าเป็นคนขี้หึง ไม่ชอบให้เราคุยกับผู้ชายเลยไม่ให้อยู่ใกล้ผู้ชายเลย      ไม่ว่าจะเพื่อนหรือใครก็ตาม           เป็นคนไม่มีเหตผลเลย    แล้วนิสัยก็เป็นแบบเด็กๆอ่ะ  ใจร้อน           เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน  ว่าทนมาได้ยังไง (อย่าพึ่งว่าเราโง่น้า  ก็บอกแล้ว ความรักมันบังตา)           เราเป็นคนที่ไม่ชอบทะเลาะก็เลยยอมๆไปขี้เกียจมีปัญหา   ระหว่างที่เรียนอยู่เราก็ช่วยเค้ามาตลอดเรื่องการเรียน   ทำรายงานให้  ให้ลอกข้อสอบ  เรากะเค้าก็ตัวติดกันมีกัน 2 คน    เรากลายเป็นคนไม่มีเพื่อน เพราะเพื่อนชวนไปไหนเค้าก็ไม่ให้เราไป   ส่วนเค้าหน่ะ  เราไม่เคยว่าอะไรเลย  อยากทำอะไรก็ทำ  อยากไปเที่ยวกับเพื่อนก็ไป   ทำอะไรก็ได้ตามใจทุกอย่าง  
    เรายอมรับว่าเรา 2 คนคบกันทำให้การเรียนเสีย  โดยเฉพาะเราที่เคยเรียนเก่งมาตลอด   กลับสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ติด  เพราะไม่ได้อ่านหนังสือ  แล้วแฟนเราเค้าเรียนไม่เก่ง รู้ตัวว่าสอบเอนทรานซ์ไม่ติดแน่นอนอยู่แล้ว   เค้าก็เลยพยายามไม่ให้เราอ่านหนังสือกลัวเราสอบติด แล้วเค้าสอบไม่ติด จะไม่ได้เรียนที่เดียวกัน  กลัวเราทิ้งเค้าไปมีคนอื่น   สุดท้ายก็เลยได้เรียนมหาวิทยาลัยเอกชนด้วยกัน ในคณะเดียวกัน(ตัวติดกันอีกแล้ว) มีกันและกันอยู่  2  คนอีกแล้ว  ไม่มีเพื่อนที่สนิท  ทำให้โลกเราแคบมาก         เค้าทำให้เรารู้สึกว่า เราเป็นผู้นำเค้า   เรามั่นใจในตัวเองมาตลอดเลย  ว่าเราหน่ะ ขาดเค้าได้  แต่เค้าหน่ะขาดเราไม่ได้หรอก     เราจะไม่ค่อยอยากจะออกไปไหนกะเค้าบ่อยๆ  เพราะเกรงใจทางบ้าน   แต่เค้าก็จะชวนเราทุกวันเลย   พอถ้าเราไม่ออกไปกะเค้าเค้าก็จะงอนเรา  เราขี้เกียจทะเลาะก็เลย ไปด้วย  
    ตั้งแต่คบกันมา เรา  2   คน   เจอกันเกือบทุกวัน  แล้วก็ก่อนนอน เราต้องโทรศัพท์คุยกันทุกวันอีกด้วย  ทั้งที่พึ่งจะออกไปเที่ยวด้วยกันมา      ทะเลาะกันบ่อยๆ    บางครั้งเราก็อยากเลิกแต่ก็รู้สึกสงสารเค้า คิดว่าถ้าเลิกแล้วเค้าจะเป็นยังไงบ้าง    กลัวว่าเค้าจะไม่ตั้งใจเรียน  กลัวเค้าจะสอบไม่ได้   กลัวเค้าจะขับรถเร็ว  สุดท้ายก็ไม่เคยเลิกได้ซักที    เหตผลอีกอย่าง  เราไม่อยากได้ชื่อว่ามีแฟนหลายคน  มันจะดูไม่ดี       ช่วงที่เราเรียนกันอยู่        อย่างที่บอกว่าเราช่วยเหลือเค้าทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่องเงินเพราะเราจะได้จากทางบ้านเยอะกว่าเค้า  ก็แบ่งๆกันใช้ไป เราก็ไม่คิดไรมาก   ส่วนเค้าก็ไม่เคยเอาใจเรา          แต่จากที่เห็นๆแล้วก็คนอื่นบอกอ่ะนะ  เค้าก็ดูรักเรามากเลย   แต่ไม่เคยเอาใจ  ไม่เคยตักกับข้าวให้   ไม่รู้ว่าเราชอบกินอะไรหรือไม่ชอบอะไร        มีแต่เราที่ทำให้เค้าทุกอย่าง         รู้ว่าเค้าชอบอะไรเราก็จะนึกถึงเค้า        ให้เค้าก่อนทั้งที่เราก็ชอบเหมือนกัน          แบบว่าเรื่องเล็กๆที่เค้าควรจะเอาใจใส่คนเป็นแฟนกัน   เค้าทำไม่ค่อยเป็นหน่ะ         แต่เราก็ไม่อะไรมาก     เพราะเราก็ช่วยเหลือตัวเองได้ทุกเรื่องอยู่แล้ว         อีกอย่างเราก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อนก็เลยไม่รู้ว่าคนเป็นแฟนกัน     เค้าต้องปฏิบัติต่อกันยังไง   ก็รับสภาพอย่างที่เป็นมา       เราก็ไว้ใจเค้าทุกอย่างเลย  เค้าจะไปเที่ยวกลางคืนโดยที่ในกลุ่มนั้นก็มีผู้หญิงไปกันด้วย      เราก็ไม่เคยหึง      ไว้ใจมากๆ เพราะเค้าก็ดูเป็นคนที่ไม่เจ้าชู้         แล้วก็ดูรักเรามากด้วย     เค้าไม่เคยมีใครเลย   อีกอย่างเราก็เจอกันทุกวัน  คุยกันทุกวัน  เค้าก็ไม่น่าเอาเวลาไปมีใครได้เลย

    จากคุณ : jenie__ja - [ 11 ส.ค. 48 21:45:09 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป