ก่อนอื่นดิฉันขออนุญาตเพื่อนชายเจ้าของเรื่องราว ที่ได้นำเรื่องราวของเค้ามาเล่าให้คนอื่นฟัง แต่ดิฉันคิดว่า
ภายหลังจากตั้งกระทู้นี้แล้ว มันคงจะช่วยเยียวยาจิตใจของเค้าได้ ไม่มากก็น้อย โดยได้กำลังใจจากพวกเราค่ะ
****************************
เพื่อน ๆ เคยได้อีเมล์ที่เป็นเรื่องราวประมาณว่าเป็นคนรักกัน แล้วคนนึงต้องมาาจากไปแบบไม่ทันตั้งตัว โดยที่อีก
คนนึงเรายังไม่ได้ทำอะไรให้เค้าไหมคะ ดิฉันเคยได้บ่อยๆ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้ยินจากเพื่อนชายคนนี้ วันนี้ดิฉันได้
โทรหาเพื่อนและได้คุยกันเค้าก็เล่าให้ฟังว่า เค้ากำลังเสียใจ
อย่างมากมาย เหมือนคนไม่มีสติ ร้องไห้ได้เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ดิฉันไม่เข้าใจ เค้าบอกว่าเค้าเล่าให้ฟังไม่ได้ เค้าขอเขียน
อีเมล์ให้ดิฉันอ่านแทนแล้วกัน ในขณะที่เค้าเขียนไป เค้าก็ร้องไห้ไปด้วยค่ะ
ขอก๊อปมาลงแล้วกัน เพราะรู้สึกว่าที่เค้าเขียนเนี่ยรู้สึกได้มากกว่าที่ดิฉันจะสามารถบรรยายได้
ขอบคุณที่โทรมานะ.. อยากระบายเหมือนกัน แต่เอาเป็นว่าเล่าให้ฟังตั้งแต่ต้นเลยแล้วกันนะ..
ตอนแรก.. เค้าเป็นเพื่อนที่ทำงานของน้องคนนึงที่พี่รู้จัก และก็มีเหตุให้ได้คุยเมื่อราว ๆ 3 เดือนก่อน ก็เริ่มจากคุย
แบบไม่ได้คิดอะไร แต่ก็คุยแล้วสบายใจดี.. เลยมีโอกาสได้คุยกันบ่อยมาก... มากกว่ารุ่นน้องคนที่พี่รู้จักอีก..
แต่เราก็มีเวลาไม่ตรงกัน ต่างคนต่างยุ่งจนไม่ได้เจอกันซะที... วันนึงเราก็รู้สึกว่า มันนานเกินไปมั๊ย.. ออกมาทานข้าว
กัน ทำความรู้จักตัวเป็นๆบ้างดีกว่า.. หลังจากที่ต่างคน มัวแต่วุ่นวายกับการทำงาน...
จนถึงวันเกิดเค้าเมื่อปลายเดือนที่ผ่านมา ว่าจะไปงานที่บ้านเค้า แต่ก็ไม่สามารถอีก..ติดงาน จนน้องเค้ามีเรื่องราว
ไม่สบายใจมากๆ.. ก็เลยยิ่งทำให้เราคุยกันมากขึ้น จนเค้ารู้สึกดีกับพี่มากขึ้น...เกือบ 3 เดือนที่คุยกัน ก็เลยนัดกัน
เย็นวันศุกร์ที่ผ่านมา ว่าเลิกงานแล้วจะไปทานข้าวที่บ้านเค้า เพราะ พ่อ แม่เค้าก็อยากจะเจอ... แล้วก็ปลอดภัยสำหรับเค้าด้วย... จนวันศุกร์พี่ก็มีประชุมด่วน ตอน 2 ทุ่ม
ทำให้เราต้องโทรไปว่า ไปไม่ได้อีกแล้ว... ก็เลยนัดกันวันเสาร์แทน น้องเค้าก็โอเค รีบเคลียงาน เพื่อที่จะได้มีเวลาคุยกันในวันเสาร์....
หลังจากนั้น พี่ก็ติดต่อเค้าไม่ได้อีกเลย.....
จนเย็นวันจันทร์ พี่สาวเค้า ที่เคยคุยๆกัน ก็เมล์มาบอกว่า อย่าโกรธน้องเค้าเลยนะ.. เค้าพยายามแล้ว... เค้ารีบทำ
งาน ไปส่งลูกค้า คืนวันศุกร์ อาจจะ Present งานดึก พี่สาวเค้าก็บอกให้พักกับทีมงานที่นั่นไปเลย เอาไว้เช้าๆค่อย
กลับกรุงเทพฯ.... แต่น้องเค้าก็บอกว่า อยากกลับเพราะว่านัดกับพี่ไว้ตอนเช้า เค้าไม่อยากผิดสัญญาอีกแล้ว...
และ..... ก็เกิดเรื่องคืนนั้น เกิดอุบัติเหตุระหว่างทางกลับกรุงเทพฯ ทุกคนที่บ้านเค้าไปก็ไม่ทันแล้ว.. พี่สาวเค้าบอก
ว่า น้องเค้าพยายามแล้ว อย่าโกรธน้องเค้าเลยนะ.. ที่มาไม่ได้อีกแล้ว......เค้าจากไปอย่างมีความสุขแล้ว ยิ่งทำให้พี่
ร้องไห้หนักขึ้นไปอีก...
หลังจากอ่านเมล์นั้นพี่ก็ร้องไห้เลย.... เราไม่มีโอกาสเจอเค้าอีกแล้ว..... แม้กระทั่งวันสุดท้าย เพราะเค้าทำพิธี
ไปเมื่อเย็นวันจันทร์แล้ว... พี่สาวเค้าก็โทรมาบอกว่า มีเรื่องราวมากมายที่น้องเค้าเขียนบันทึกเกี่ยวกับพี่ไว้.. เค้าขอบ
คุณความรู้สึกดีดี และรู้สึกดีใจ ที่มีคนที่รู้สึกดีดีกับน้องเค้า
ขนาดนี้ น้องเค้าก็หวังนะ.. รอวันที่เค้าอยาก.. รอเจอคนที่
เค้ารัก..... ในบันทึกเป็นเรื่องราวดีดี ที่เค้ามีต่อพี่....
สองวันนี้พี่ทำงานไม่ได้เลย.. และก็ยังคงร้องไห้อยู่ แม้กระทั่งตอนที่เขียนนี้.....
********************************
หลังอ่านจบ ดิฉันน้ำตาไหลทันที สงสารเพื่อน (พี่คนนี้) จับใจ แต่ไม่รู้ว่าจะช่วยเหลือสำหรับความสูญเสียนี้ยังงัย
ได้แต่บอกว่าไม่ใช่ความผิดของน้องหรือพี่คนนี้เลย เพราะทั้งสองคนต่างหวังที่จะได้เจอกัน
สุดท้าย ขอแสดงความเสียใจ และขอไว้อาลัยให้กับความสูญเสียของครอบครัวน้องคนนี้ด้วยนะคะ
พี่คะ พี่ไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนะคะ
เข้มแข็งแล้วกลับมายืนให้ได้เร็ว ๆ นะคะ
Keep Smile :`D
จากคุณ :
Live Strong
- [
24 ส.ค. 48 21:48:30
A:58.10.34.100 X:
]
จากวันที่เธอไม่อยู่...........อีกต่อไป
อืมม์...