วันนี้เป็นวันเกิดของคนเคยรักค่ะ..
ขออนุญาตโพสต์เรื่องราวของเรากับเค้าไว้เป็นครั้งสุดท้ายนะคะ เพราะคงไม่มีเรื่องราวให้โพสต์อีกแล้ว
เรากับเค้ารู้จักกันทางเน็ตมา 4 ปี โดยสัญญากันไว้ว่าจะไม่ออกไปเจอกัน เพราะต่างคนต่างมีแฟนแล้วทั้งคู่ (แฟนเราไปเรียนที่อเมริกา ส่วนแฟนเค้าไปเรียนที่อังกฤษ)
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราคุยกัน ปรึกษากันทุกเรื่อง ทั้งทางโทรศัพท์ แชท และอีเมล์ เราติดต่อกันอย่างสม่ำเสมอ ไม่เคยขาดหาย มีบ้าง..เวลาที่แฟนเค้ากลับมา เค้าจะบอกเราตรงๆ และเราจะเลิกการติดต่อทั้งหมด เพราะไม่อยากให้ชีวิตรักของเค้ามีปัญหา
เมื่อปลายปีที่แล้ว เค้าโทรมาบอกว่า เค้าโดนแฟนบอกเลิก เพราะแฟนเค้ามีคนใหม่ เราก็ช่วยปลอบใจตามประสาเพื่อน(ที่คิดว่า)สนิท เค้าบอกว่าเค้าไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้เลย เพราะคนรอบข้างคาดหวังกันไว้มากว่าเค้าต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้
ช่วงเวลาที่เค้าซวนเซ เราอยู่ข้างๆ เค้าเสมอ คอยปลอบใจ ให้กำลังใจอยู่ตลอด เค้าสามารถโทรหาเราได้ตลอดเวลา ทุกเมื่อยามเค้าต้องการ (แต่เราก็ยังไม่ยอมเจอกับเค้า)
จนกระทั่งวันหนึ่ง.. เค้าโทรมาด้วยน้ำเสียงย่ำแย่ บอกว่า ไม่ไหวแล้ว เค้าอยากไปเที่ยว ขอให้เราไปกับเค้า เราก็เอ้ย.. ได้ยังไง เราจะไม่เจอกันไง สุดท้าย เราไม่สามารถปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวในวันที่เค้ารู้สึกแย่ขนาดนี้ได้ เลยตกลงไปเจอเค้า
หลังจากที่เจอกัน เรายิ่งรู้สึกดีดีกับเค้ามากขึ้นไปอีก เค้าเหมือน "คนในฝัน" ที่เราไม่เคยมีสิทธิ์แม้จะพบเจอ แต่วันหนึ่งเราได้เจอกันจริงๆ ได้มีโอกาสดูแล ได้มีโอกาสสัมผัส ระยะหลังเราเริ่มปัญหากับแฟน เพราะเราจับได้ว่าแฟนเรามีคนอื่น เค้าก็เริ่มมีบทบาทในใจเรามากขึ้น
ส่วนตัวเค้าเอง เรารู้นะว่าเราไม่เคยเข้าไปอยู่ในใจเค้าได้เลย เราเป็นแค่ เพื่อนที่ดีที่สุดของเค้า--เวลาเค้าไม่มีใคร เท่านั้นเอง และเค้าก็ยังรอคอยการกลับมาของแฟนเก่าเค้าเสมอ (เค้ารักกันมานานมากๆ น่ะ) ถึงแม้ว่าเราจะรู้ว่าเค้าไม่ได้มีเราในใจ แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา เรามี "ตัวตน" สำหรับเค้าเสมอ
ที่ผ่านมา เค้ามักจะพูดกับเราตรงๆ เค้าเคยบอกกับเราแม้กระทั่งคำว่า เค้ารู้สึกดีมากๆ เวลาอยู่กับเรา แต่ไม่เกิดความรู้สึกรัก (เค้าพูดไปก็ร้องไห้ไป) แต่ถึงไม่ได้รัก แต่เค้าก็จะไม่ยอมเสียเราไป เค้ายังอยากให้เราอยู่ข้างๆ เค้าแบบนี้ เราก็ยอมเค้าทุกอย่าง ยังอยู่ใกล้ๆ ไม่ไปไหน ด้วยความคิดที่ว่า มีเค้าอยู่แบบนี้ ยังดีกว่าไม่มีเค้าอีกเลย..
เมื่อสองเดือนที่แล้ว เค้าทำให้เรารู้สึกแย่ ทำให้เรารู้สึกว่าเค้าไม่ต้องการเราแล้ว เราโทรไปบอกว่า ขอบคุณ และขอโทษสำหรับทุกอย่าง เราเหนื่อยมากแล้ว เราขอยุติความสัมพันธ์แบบนี้เถอะ มันเจ็บ.. เราไม่ไหวแล้ว เค้ากลับไม่ยอม เค้าบอกว่า เค้ายังอยากมีเรา ทำไมต้องเลิกคบกันด้วย เราก็เออ..ใจอ่อนอีก ยอมรับเค้ากลับมาให้มีบทบาทในใจอีก
ตอนเจอกันครั้งสุดท้าย (เดือนที่แล้ว) ยังไม่มีอะไรบอกเหตุเลย เราสองคนยังไปทานข้าว ซื้อหนังสือ เดินเล่น นัดจะไปดูคอนเสิร์ต มีความรู้สึกดีดีต่อกัน แล้วอยู่ๆ เค้าก็ไม่รับสายเรา ตัดสายทิ้ง ไม่โทรกลับ บล็อค MSN ที่เราเคยคุยกัน เค้าเคยส่ง sms มาบอกว่า ไม่ต้องเป็นห่วง เค้าสบายดี ขอเวลาทบทวนอะไรบางอย่าง อยากคุยกับตัวเองสักพัก สบายใจแล้วจะโทรหา
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราต้องรอเค้าไปอีกนานแค่ไหน เพราะนี่ก็เป็นเดือนแล้ว ที่ไม่ได้ติดต่อกัน เคยพยายามโทรหา แต่เค้าก็ตัดสายทิ้ง หรือไม่ก็ไม่รับสาย เคยอ้อนวอนขอร้องให้เค้าบอกกับเราตรงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ถ้าอยากจะเลิกคบ เลิกคุยกับเรา บอกเราคำเดียว--เราจะไปทันที หรือถ้าแฟนเก่าเค้ากลับมา เราก็จะไม่ยื้อ ไม่ร้องขออะไรทั้งนั้น แต่เค้าก็เลือกที่จะไม่พูดไม่บอกอะไรกับเรา..เหมือนเดิม
ทุกคนรอบข้างก็เตือนว่าให้เลิกได้แล้ว เสียใจมามากพอแล้ว คนรักกันเค้าไม่ทำแบบนี้หรอก แต่เราก็ทำไม่ได้สักที เรายังยื้อ ยิ่งยื้อ..เราก็ยิ่งเจ็บ ทุกวันนี้เราเจ็บแทบทนไม่ไหว ทุกครั้งที่เห็นโทรศัพท์ ทุกครั้งที่ออนไลน์ ทุกครั้งที่ผ่านไปในที่ที่เราเคยอยู่ด้วยกัน มันเจ็บแสนเจ็บ..
วันนี้เป็นวันเกิดของเค้า (30 สิงหา) เราไปทำบุญที่โรงพยาบาลสงฆ์ (ที่ๆ เรากับเค้าเคยไปทำบุญด้วยกันช่วงที่เค้ารู้สึกแย่) เราอุทิศส่วนกุศลให้เค้าทั้งหมด เราคิดว่า ชาติที่แล้วเราคงทำกรรมกับเค้าไว้เยอะ ชาตินี้เราถึงต้องมาชดใช้กรรมขนาดนี้ เคยบอกเค้าตรงๆ ว่า เราอาจจะ เกินเลย ไปจากคำว่า เพื่อน แต่เราถอยกลับมาเป็น เพื่อน กันได้ แต่ก็เหมือนกับว่า แม้ว่าเราจะหยิบยื่นคำว่าเพื่อนไปให้ เค้ายังไม่ยอมรับเลย.. เราแล้วจะทำอะไรได้
มาถึงวันนี้ เราตาสว่างแล้ว เราบอกกับตัวเองว่า นับตั้งแต่วันนี้ เราจะพยายามตั้งสติ ใหม่ วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะคิดถึงเค้า จะร้องไห้ให้กับเค้า และความรู้สึกดีดีที่เสียไป เราจะไม่รออะไรที่มันลมๆ แล้งๆ อีกแล้ว ไม่รอคำพูดหวานหูที่เค้าเคยมีให้เราอีกแล้ว ..พอแล้ว
เราคิดว่า ทุกอย่างที่เราเคยทำให้เค้า เราทำดีที่สุดแล้ว และเราทำได้แค่นี้จริงๆ
ขอโทษนะคะที่ต้องมาระบายกับเพื่อนๆ ในพันทิปแบบนี้ แต่ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันค่ะ เคยตอบกระทู้ให้กำลังใจคนอื่นๆ แต่พอถึงคราวตัวเองมั่ง.. ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ T T
จากคุณ :
*~ If TomOrRoW nEveR CoMeS ~* 
- [
30 ส.ค. 48 22:52:39
]
* * วันนี้วันเกิดคนเคยรัก..และจะเป็นวันสุดท้ายที่คิดถึงเค้า * *
