ความคิดเห็นที่ 1 น้องต้องเข้าใจนะคะ ว่าสมัยนี้วัยรุ่นมีความเสี่ยงมากกว่าแต่ก่อนเยอะเลยค่ะ ที่ท่านต้องคอยห้ามไม่ใช่ว่าท่านสบายใจนะคะ ท่านก็ทราบและเข้าใจความรู้สึกค่ะ แต่เพราะว่าท่านเป็นห่วง ยิ่งน้องคิดจะไปอยู่ไกลๆเพื่อเป็นอิสระ น้องรู้มั้ยคะว่าน้องจะทำบาปนะคะที่ทำให้พ่อแม่ต้องคอยเป็นห่วง ถ้าน้องอยากใช้ชีวิตอิสระ น้องลองคุยกับท่านนะคะ แล้วก็ทำให้ท่านไว้ใจค่ะ มือถือต้องติดต่อได้ตลอดเวลา หากท่านไว้ใจ ท่านก็คงยอมให้น้องไปไหนมาไหนได้บ้าง ป.ล. บางทีเราอาจจะคิดว่าเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่จริงๆเรายังเด็กค่ะ ถ้าน้องอายุมากขึ้นแล้วน้องมองกลับมาน้องจะเข้าใจค่ะ^^ เพิ่มเติมนะคะ  น้องเติมคุณค่าให้ชีวิต ดีกว่าเติมรสชาติอีกนะคะ ^^ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 48 22:23:44 จากคุณ : นู๋โมจัง - [ 30 ก.ย. 48 22:22:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เห็นด้วยกับ คุณ นู๋โมจัง อย่างยิ่งครับ...สมัยนี้สังคมแย่ลงจริงๆ สำหรับคุณ IntotimE ผมอยากให้คิดยังงี้นะครับ... แค่รู้สึกอึดอัด..แต่ดีกว่าที่จะไปทุกข์เพราะเสียอะไรไปกับเหตุที่เรารู้ไม่เท่าทันในสังคมยุคนี้...บางทีภัยมันก็ใกล้ตัวเราจริงๆ.... คิดง่ายๆ แล้วสบายใจที่สุดก็คือ...ไม่มีใครรักเราเท่าท่านทั้ง 2 แน่นอนที่สุด..ส่วนที่ท่านห้ามเพราะท่านมองการณ์ไกล เห็นปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น... จากคุณ : กิมเฮง - [ 30 ก.ย. 48 22:52:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พ่อแม่พี่ก็เหมือนพ่อแม่ของน้องนั่นแหละค่ะ... ที่ท่านห้าม..ก็เพราะท่านเป็นห่วง..ยิ่งรักมากก็ยิ่งห่วงมาก อ่านคำแนะนำจาก คห.#1 นั่นแหละค่ะ เมื่อก่อนเพื่อนพี่เป็นคนเข้ามาขออนุญาตให้เลยนะ...บอกรายละเอียดเสร็จสรรพ...พ่อติดต่อได้...ว่าไปเที่ยวที่ไหน พักที่ไหน จะโทร.รายงานตลอด... ที่สำคัญพี่ไม่เคยโกหกพ่อแม่ ทำให้ท่านเห็นว่าเราทำตัวเหมาะสม...ท่านก็จะไม่ห่วงมาก แต่ส่วนใหญ่ก็จะห่วงเรื่องความปลอดภัยจากการเดินทางนั่นแหละค่ะ วันหนึ่งถ้าน้องได้เป็นพ่อแม่คนแล้ว น้องก็จะเข้าใจเอง ตอนนี้พี่เป็นแม่ลูกสองแล้ว ถึงลูกจะยังไม่โต..เวลาเค้าไปทัศนศึกษากับทางโรงเรียน..ก็ยังอดห่วงไม่ได้เลยค่ะ จากคุณ : tourmaline - [ 30 ก.ย. 48 22:55:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4 พี่เข้าใจเรื่องที่น้องอยากไปเที่ยวค่ะ เพราะพี่เองในวัยนั้นก็เปมือนน้องนี่แหละ อยากไปเที่ยวกับเพื่อน เห็นเค้าไปกันเราก็อยากไปเหมือนกัน แต่เราจะไปเปรียบเทียบกับเพื่อนที่อยู่หอไม่ได้หรอกค่ะ เค้าอยู่ไกลหูไกลตาผู้ใหญ่ของเค้า ผู้ใหญ่เค้าก็ห้ามไม่ได้สิคะ ที่พ่อแม่น้องไม่ให้ไปก็เพราะห่วงนั่นแหละ ยิ่งสังคมสมัยนี้มันยิ่งอันตราย อยากให้น้องไปอ่านกระทู้นี้ดูhttp://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L3771594/L3771594.html แล้วน้องจะรู้ว่าทำไมผู้ใหญ่ถึงเป็นห่วง ถึงแม้ว่าน้องไม่เป็นแบบเค้า แต่มันก็มีเรื่องอื่นๆให้ห่วงอีกมาก เช่นเพื่อนที่น้องไปด้วย รู้จักเค้าดีแค่ไหน ผู้ใหญ่น้องรู้จักเค้ารึเปล่า ที่เค้าไม่ให้ไปก็เพราะ ห่วง นี่แหละค่ะ ภูมิใจเถอะ จากคุณ : JingleJ - [ 30 ก.ย. 48 23:03:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เพราะรักเขาถึงห่วงไงครับ  สมัยหนุ่มๆก็โดนเบรคไม่ให้ไปเที่ยวแบบนี้แหละ  ตอนนี้จะขับรถไปไหนไกลๆท่านยังห่วงเลย อย่าไปคิดว่าพ่อแม่ท่านหัวโบราณ จู้จี้จุกจิก  ไม่ให้อิสระเราเลยครับ  พ่อแม่เขาอยู่กับลูกฉะนั้นเขาถึงรู้ว่าควรจะปล่อยลูกไปเวลาไหน  เขาอาบน้ำร้อนมาก่อนเขารู้ดีครับ  เมื่อก่อนผมก็ไม่ค่อยฟังเท่าไหร่  จนพอโตมาแหละครับถึงได้เห็นว่าสิ่งที่เขาเตือน สิ่งที่เขาแนะนำมันเป็นเรื่องจริงเสียทั้งหมด อายุ 19-20 ปียังเด็กนักครับ  จงภูมิใจที่ยังมีพ่อมีแม่คอยห่วงใยอยู่เสมอ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 48 23:31:28 จากคุณ : หล่อสุดสุด - [ 30 ก.ย. 48 23:28:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 น้องก้อคิดในแง่ดีว่าเค้าไม่อยากให้เราเป็นอันตราย... แต่สำหรับพี่ อิอิ แอบหนีเที่ยวเลย แบบว่าไปขับรถให้เพื่อนเวลาเพื่อนเมาอ่ะ เราก็เป็นหน่วยทะลวงกับแกล้ม ไม่ได้ไปทำตัวไม่ดีอะไร จนมาทีหลังแม่จับได้ เลยขอแม่ว่า ขอบ้างเหอะ เพราะเรียนก็เครียดอยู่แล้วไหนจะต้องมานั่งเก็บกดอยู่ที่บ้านอีก เที่ยวก็ไม่ได้เที่ยว แม่เลยยอม อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่านะคะ จากคุณ : baked - [ 30 ก.ย. 48 23:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมอายุแค่ 25 นะแต่ขอแสดงความคิดเห็นบ้าง จากที่คุณเล่ามา ผมคิดว่าพ่อแม่คุณก็เข้มงวดมาก ถ้าผมเป็นเด็กผมก็คงว่ามากไป แต่ถ้าผมเป็นพ่อผมก็คงว่ามันปกติ มันน่าจะเป็นเรื่องของวัยละนะ ถึงอย่างไรคุณก็คือลูกเค้า เค้าห่วงใยนั้นเป็นเรื่องธรรมดาที่ดีซะอีก วิธีแก้ไขผมก็เห็นด้วยอย่างความเห็นที่ 1 ว่ามานั่นละ พูดตามตรงผมไม่ชอบประโยคหลายๆประโยคของคุณ แต่ผมตอนช่วงนั้นก็คิดแบบคุณนั้นละ แบบเดียวกันเป๊ะ แต่ถ้าคุณไปอยู่ห่างบ้านแบบผมแล้ว คุณก็อาจคิดอีกแบบก็ได้ เพราะผมตอนนี้กลายเป็นว่าผมเป็นห่วงทางบ้านซะอีก ที่ๆคุณบอกว่าเพื่อนคุณไปนั่งเล่นดูคนไม่ได้ไปกินเหล้าเมายาอะไรเลย นี่คือที่ผับใช่ไม๊? แล้วอายุต่ำกว่า20ผับเค้าให้เข้ารึ? อันนี้ผมจำเรื่องเกณฑ์อายุไม่แม่นนะ แต่เท่าที่จำได้มันห้ามต่ำกว่า20เข้าไม่ใช่รึ ถ้าผิดก็ขออภัย เพราะไอ้คำว่าเที่ยวกลางคืนนี่มันคงไม่มีที่อื่นที่ไปแล้วพอรับได้กว่าพวกผับเทคอะไรพวกนั้น ถ้าหนักกว่านั้นมันไม่ควรไปแล้วละ แล้วไปผับแล้วมันก็ต้องมีคนในกลุ่มคุณสั่งเหล้าไม่ก็เบียร์มากินอยู่ดีนั่นละ เพราะถ้าไม่เปิดของพวกนั้นมันเรื่องแปลกเลยละ ที่คุณเล่ามาว่าไม่ได้ไปกินเหล้าเมายาแถมแค่ไปนั่งดูคนนี่มันแทบเป็นไปไม่ได้เลย ขอเน้นเลยนะว่ามันเป็นไปไม่ได้ถือว่าผิดปกติ ถ้าเพื่อนคุณบอกมาอย่างนั้น เพื่อนคนนั้นมันโกหกแล้วละ และการไปที่ผับ ซึ่งก็แหงๆอยู่แล้วใครเค้าอยากไปลูกไปเที่ยวที่ๆมีเสือสิงกระทิงแรดซ่อนอยู่ในนั้น สุรามันทำให้คนกลายเป็นได้ทั้งหมาและปีศาจนะ (ผมไม่ได้ด่าพวกเที่ยวทุกคนนะ เพราะผมก็ชอบเที่ยวเหมือนกัน) แถมไอ้ความคิดว่าคุณโตพอแล้วดูแลตัวเองได้ ที่คุณบอกว่า "คนอายุ 20 สมควรใช้ชีวิตเป็นของตัวเองได้แล้ว แบบว่า ไปไหนก็ได้โดยไม่ต้องขอ" นี่ละมันจะทำให้คุณประมาจแล้วเสร็จพวกมันได้ รวมไปถึงไอ้พวกเพื่อนบางคน ที่มันก็อาจเลวพอๆกันก็ได้ซึ่งใครจะรู้ ไว้ใจไม่ได้หรอกนะ ถ้าได้เพื่อนดีก็ดีไป ถ้าแย่ละจะซวย ยิ่งที่คุณบอกมาว่าไม่เคยไปเที่ยวไหนนี่ยิ่งน่ากลัวเพราะมันไม่ทันเหลี่ยมพวกนั้นหรอก ขอฝากไว้ด้วยว่าถ้าคุณได้รับโอกาส คุณก็โทไปบอกเค้าหน่อยเถอะว่าจะไปที่ไหนทำอะไรกลับเมื่อไหร่ ไปไหนมาไหนบอกทางบ้านนี่มันไม่เสียหายอะไรหรอก คุณเคยเป็นห่วงใครบ้างรึป่าวละ เรื่องเที่ยวผมว่าคุณรออายุมากกว่านี้หน่อยก็ไม่เสียหายหรอกนะ หรือว่าเพื่อนคุณจะล้อเรื่องที่ทางพ่อแม่คุณไม่ให้เที่ยวหรือไปไหนมาไหนต้องโทรบอก ถ้าล้อก็เลิกคบมันไปเหอะ หรือไม่งั้นก็ห่างๆไว้หน่อยเป็นดี เพราะคิดว่ามันคงไม่ได้เป็นคนดีเท่าไหร่หรอก หลายๆเรื่อง ยิ่งคุณคิดว่าคุณพร้อมนั่นยิ่งทำให้คุณไม่ระวังตัวซึ่งมันจะไม่ส่งผลดีต่อคุณเลยนะ ปล.ถ้าอ่านแล้วงงก็ขออภัยเพราะไม่ถนัดเขียนอะไรยาวๆ จากคุณ : Kato_nd - [ 30 ก.ย. 48 23:46:31 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ที่บ้านเพิ่งจะปล่อยตอนทำงานแล้วค่ะ ตอนเรียนนี่ รู้ล่วงหน้าเลยว่า กิจกรรมต่างๆที่ที่บ้านจะยอมให้ไปก็คือ งานรับน้อง Thank พี่ แล้วก็ไปเที่ยวกันทั้งชั้นปี นอกนั้น ขอไปก็ต้องคุยกันยาว แล้วก็ไม่ให้ไปค้างบ้านเพื่อนค่ะ แต่เพื่อนมาค้างที่บ้านได้ แต่พอเรียนจบแล้ว จะเอายังไงก็ตามใจ ขอเพียงแต่บอกว่าไปไหน จะได้ไม่กังวล พอโตมาก็เข้าใจเหตุผลว่าทำไมนะคะ อีกอย่างก็คือ เวลาเห็นคุณพ่อมารอรับหน้าปากซอยทั้งที่ยังไม่ได้กินข้าว แต่ว่าลูกกลับค่ำ มันทำให้ไม่อยากสร้างความลำบากให้ต้องรอน่ะค่ะ บางทีอิสระก็ไม่ได้หอมหวานอย่างที่คิดนะคะ โดยเฉพาะสังคมปัจจุบันที่ต้องระมัดระวังรอบด้าน ไม่ใช่มีเฉพาะคุณหรอกค่ะ ที่พ่อแม่เป็นห่วง จากคุณ : HoneyLemonSoda - [ 30 ก.ย. 48 23:55:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ้อ  ลืมบอกไป  เวลาที่เราไปเที่ยว ไปนู่นมานี่แล้วเกิดเรื่องไม่ดีหรือเกิดอุบัติเหตุขึ้นมา  ใครกันครับที่ต้องมานั่งเสียใจ บางทีเราสนุก  แต่พ่อแม่ทุกข์ถนัดครับ จากคุณ : หล่อสุดสุด - [ 1 ต.ค. 48 00:02:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เราอายุ 20 เท่า จขกท นี่แหละ แต่ต่างกันหน่อย ตรงที่ ... เราขออนุญาต (บอก) พ่อกับแม่ทุกครั้ง เวลาจะไปไหน พ่อกับแม่เราไม่เคยห้าม แต่เราก็บอกเค้าทุกครั้ง เพราะเดี๋ยวเค้าจะเป็นห่วง เราเป็นคนเที่ยวไม่บ่อย ล่าสุดก็โน่น ปีใหม่ -*- ปีละครั้งได้มั้ง แล้วที่ไปก็แบบ ..เป็นร้านนั่งกินข้าว กินเบียร์ ไม่ได้ไปผับ ยังไม่เคยไปเลย แล้วก็ไม่อยากไปด้วย เมื่อก่อนเราก็เป็นแบบ จขกท.แหละค่ะ พ่อแม่ห้ามสุดๆ ตั้งกฏทุกเรื่อง แต่เราก็....นะ ไม่เคยฟังเลย ทำตัวแย่ๆ ก็หลายครั้ง พอมาถึงตอนนี้ เหมือนคิดได้ อะค่ะ ชีวิตมันเปลี่ยนไปเยอะ คุณภาพชีวิตมีมากขึ้น เกรดก็ดีขึ้น ภูมิใจตัวเองออกนะคะ ทำอะไรที่มันไม่นอกกรอบลูกที่ดีเนี่ย ยิ่งเห็นคนอื่นเขาเที่ยวๆ กินเหล้า สูบบุหรี่กันแล้วก็รู้สึกว่า ดีนะที่เราไม่เป็นแบบนั้น พ่อแม่เราจะเสียใจ อ้อ ตอบกระทู้นะคะ เด็กหอ ...เป็นเด็กที่มีอภิสิทธ์มากกว่าเด็กธรรมดาค่ะ สามารถไปไหนมาไหนก็ได้ เอาผู้ชายมาค้างก็ได้ โดยที่พ่อแม่ไม่รู้ เพราะไม่รู้ จึงไม่สามารถว่าได้ ถ้าพ่อแม่เค้ารู้ เค้าก็ว่าแหละค่ะ ไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่ห่วงลูกหรอก อย่าไปเอาอย่างเค้าเลย ... มีเวลาเที่ยวอีกเยอะค่ะ ..ตอนเราอายุ 18 19 เราก็ย๊าก อยากเที่ยว พออายุ 20 แล้วกลับคิดว่าอยู่บ้านดีกว่า เพื่อนชวนไปกินเหล้าก็ไม่ไป แทบจะเลิกเห็นหน้ามันอยู่แล้ว เพราะมันเอาแต่เที่ยวเนี่ยแหละ จากคุณ : zezari - [ 1 ต.ค. 48 00:56:12 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อายุเท่ากันกะ จขกท. เลย แฮ่ๆ วัยเดียวกัน ^^ พ่อแม่เราก็ไม่ค่อยปล่อยเหมือนกัน หอก็ไม่ให้อยู่ (บอกบ้านก็ใกล้ ขับรถไปสิ - -") กลับบ้านช้า (6 โมง) นี่โทรตามละ "อยู่ไหน ทำไมยังไม่ถึงบ้านอีก นี่มันมืดแล้วนะ bla bla bla" รุ่นพี่ที่โต๊ะพายกโขยงไปเลี้ยงเหล้า ไปได้ แต่พ่อไปรอรับ ไปเที่ยวต่างจังหวัดกะเพื่อน พ่อยังให้คนรถขับไปให้เลยอะ วันเสาร์-อาทิตย์ จะออกไปไหนก็ต้องบอกก่อน ถ้าไม่มีเหตุอันควร หรือ จะสอบแล้ว เค้าก็ไม่ให้ไป (บางทีก็ให้ไปนะ แต่ไม่ให้ตัง - -") แรกๆเราก็หงุดหงิดเหมือน จขกท. หละ "อย่างกะอยู่ในคุกเลย!!!" << พูดเหมือนกันเปี๊ยบ ทำตัวงี่เง่าไปเยอะเลยหละ โกรธๆๆๆ วีน วิ้ดดดบู้ม แต่มันก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้นมาเลยนะ ดูๆไป ไอ้ที่เค้าห่วง ที่ไม่ให้ไปไหน มันก็ไม่ได้ทำให้เพื่อนเราน้อยลง หรือทำให้สังคมเราแคบลงซะหน่อย ลองมองกลับกันดู ถ้าเราเป็นพ่อเป็นแม่นะ เราจะรู้สึกไง ไม่ให้ไปเพราะเป็นห่วง หรือเป็นห่วงเลยโทรตาม แล้วมาเจอลูกวีนใส่นี่ มัน sad หนะ ลูกสาวตัวเองทั้งคน เค้าเลี้ยงมาจะ 20 ปี เค้าก็ต้องห่วงต้องหวงเป็นธรรมดาแหละ (ยิ่งรักยิ่งห่วง) แล้วถ้าลูกตัวเองไปไกลหูไกลตา ไปเจอใครก็ไม่รู้ แล้วสังคมสมัยนี้ก็ยิ่งอันตรายๆอยู่ ไว้ใจใครได้ที่ไหน ไปเที่ยวกลางคืน ไปต่างจังหวัดงี้ ยิ่งน่าเป็นห่วงสุดๆเลย เวลาขอเค้าไปไหน คุณจขกท. ก็ลองพูดจาดีๆ ใจเย็นๆนะคะ ให้เหตุผล แล้วก็ตอบทุกคำถามที่เค้าอยากรู้ไปละกัน (ไปกับใคร ที่ไหน โอกาสอะไร กลับกี่โมง ฯลฯ) ถ้าเรามีเหตุผลพอ แพนด้าว่าพ่อแม่เค้าคงไม่ทำตัวไร้เหตุผลกับเรานักหรอกจ้า ^^ จากคุณ : - แพนตุ้บ - - [ 1 ต.ค. 48 01:29:08 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอให้เข้าใจท่านบ้างนะคะ เราเข้าใจนะ ก็อยู่ในรุ่นเดียวกันอะ ถึงเราจะอยู่หอนะ แต่เราก็ไม่เคย ไปเที่ยวกลางคืนเลย ไม่ใช่ว่าไปไม่ได้นะ เพื่อนๆเค้าไปกันแต่เราก็ไม่ไปอะ เราว่าตอนนี้มีหน้าทีเรียนนะคะ ถ้ามีปัญหาขึ้นมา เรายังดูแลตัวเองไม่ได้เลย จึงไม่ควรประมาทในการใช้ชีวิตค่ะ คนบางคนคิดว่าตนโตแล้ว  เจอโลกมามากแล้ว แต่อยากบอกนะคะว่า ในความเป็นจริงโลกมีอะไรน่ากลัวกว่าที่คุณคิดเยอะค่ะ จากคุณ : nana_d0 - [ 1 ต.ค. 48 02:10:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่ได้อ่าน เม้มท์ทั้งหมด ยาวๆกันทั้งนั้น ไว้มาอ่านวันหลังละ ป้ามีลูกสาว อายุ 20 ปี เขาก็เคยบอกแบบนี้ตอนอยู่ปีหนึ่ง ปีสอง ปีแรก ทะเลาะกันบ่อยมาก ทั้งๆที่ ตอนเรียนมอปลาย การที่แม่ไปรับไปส่ง ดูจะเป็นที่น่าอิจฉาของเพื่อนๆ เพราะมีไม่กี่คน ที่สามารถไปรับส่งได้ทุกวัน ปีที่สอง เลยลองปล่อยๆบางเรื่อง อย่างจะออกจากหอ ต้องโทรบอก ก็เปลี่ยนเป็นให้โทรบอก เฉพาะที่ไปแล้วกลับดึกๆ เรื่องเที่ยวผับ พาไปเองเลย อยากไปพาไป แต่เขากลับไม่อยากไป เพราะเคยให้เขาไป แต่รู้มัย ป้าโทรหาเขาทุกชั่วโมง แล้วบอกว่า รู้มัย ว่า กลัวว่าจะไปเกิดเรื่องราว คนเวลาเมา เขาทำอะไรก็ได้ หรือว่า เมาดิบ เขาก็เอาเปรียบเราได้ แค่อยากให้เขาไปเห็นเอง กับเพื่อนที่สนิทด้วยจริงๆ ปีสาม เขาไม่อยากไปเที่ยวผับเลย แถมจะไปไหนโทรมาให้ป้าไปรับไปส่ง ไม่แคร์ว่าเพื่อนจะว่าอะไร จะมาบอกว่า ถ้าพ่อแม่ทุกคนทำได้ เขาก็อยากทำให้ทุกอย่าง ในสมัยนี้การไปอยู่หอ เป็นสิ่งที่อาจทำลาย อนาคตทั้งอนาคตของผู้หญิงลงได้ ผู้ชายดีๆมีสักกี่คน ผู้ชายที่อยากเอาเปรียบมีมากมาย ไม่ได้ได้ว่า ผู้ชายไม่มีดีเลยนะ แต่ว่าที่เห็นๆ อยู่กันเป็นคู่ๆ หลานคิดว่า พ่อแม่หลานจะไม่ใจสลายเหรอ ถ้าเกิดมันเกิดอะไรผิดพลาดขึ้นมา อยู่บ้าน โอกาสเสี่ยงยังน้อย แต่การไม่เข้าใจพ่อแม่ ยิ่งสร้างโอกาส ให้พลาดมากขึ้น มีเพื่อนลูกคนหนึ่ง พ่อแม่เขาไม่ให้ไปอยู่หอ เดินทางไกลมาก แต่เขาก็หาทางมีแฟนได้ตลอดเวลา จนคนสุดท้ายที่รู้คือ เพื่อนกันเอง แล้วช่วงไปรับน้องต่างจังหวัด ผู้ชายก็เข้าไปอยู่ห้องกับผู้หญิงทั้งวัน เพื่อนๆที่ใช้ห้องด้วยกันที่เป็นผู้หญิงก็พูดอะไรไม่ได้ ถามว่า เด็กผู้หญิงคนนั้นจะเล่าเรื่องแบบนี้ให้พ่อแม่ฟังป่าวละ พ่อแม่เขาห้ามอะไรก็เพราะรักนะจ๊ะ เก็บสิ่งดีๆ ไว้ให้คนที่จะใช้ชีวิตร่วมกับเราได้ภูมิใจดีกว่า ถึงเราจะเป็นผู้หญิงเพียงบางส่วน แต่ก็เป็นความภูมิใจลึกๆไม่ใช่เหรอคะ จากคุณ : ป้าจอมป่วน - [ 1 ต.ค. 48 03:06:36 A:203.146.9.27 X: TicketID:104406 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้าผมมาขวางลำแต่ละคคห. จะถูกด่าไหมเนี่ย - -' ผมก็อายุไม่ห่างจากคุณจขกท.นะ แต่อาจจะเที่ยวกลางคืนตั้งแต่อายุยังไม่ถึง / อยู่มหาลัยหอพักกับแฟน เลยอาจจะมองอีกมุมว่า สังคมมันไม่ได้เลวร้ายลง แต่มันเป็นสภาพสังคมที่ไม่ถูกเข้าใจได้โดยผู้ใหญ่อีกรุ่นไปแล้ว เหมือนกับการเปลี่ยนจากยุคที่ผู้หญิงไม่สามารถเดินซื้อผ้าอนามัย / ชุดชั้นในได้โดยไม่อาย กลายเป็นยุคที่ผู้หญิงสามารถควงแขนแฟนเข้าไปช่วยกันเลือก จนมาตอนนี้ อาจเป็นยุคที่ผู้หญิงก็สามารถช่วยซื้อ Condom ไปให้แฟนตัวเองได้ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าสังคมยุคนี้มันดีอะไรหรอกนะครับ แค่มองในมุมว่ามันเกิดความเปลี่ยนแปลงไปตามคนของยุคเท่านั้นเอง ความเป็นห่วงเป็นใยของพ่อแม่ ผมก็เข้าใจนะ เพราะพ่อแม่นั้นไม่ได้ร่วมยุคกับเราแล้ว จึงไม่เข้าสภาพยุคสมัยที่เปลี่ยนไป เป็นการห่วงจากมุมมองภายนอก ตรงนี้ผมกลับคิดว่า หากเราอยู่ในสังคมโดยเลือกจะเรียนรู้แต่โลกในกรอบแคบ ๆ มันจะทำให้เราไม่รู้จักโลกจริง ๆ หรืออย่างน้อยก็เสียโอกาสได้รู้จักคน ได้รู้จักชีวิตบางอย่างไป สมัยที่ผมเที่ยวแบบผิดกฏหมายสนุกมาก ๆ ไปมันอาทิตย์ละ 3 - 4 วัน แต่พอนาน ๆ เข้า มันก็เริ่มเบื่อ เริ่มเซ็ง ผมถึงเห็นค่าของการได้ลองมีประสบการณ์ด้วยตัวเอง อาจารย์สมัยปวช.ท่านหนึ่ง แนะนำให้เด็กของตัวเองลองเที่ยว / ลองเหล้าและบุหรี่ / ลองหาแฟน เพราะท่านบอกว่าการเรียนรู้ด้วยตัวเองเป็นสิ่งสำคัญ และสิ่งที่จะได้มาหลังจากนั้นคือ "การคิดได้" ว่าสิ่งไหนดี สิ่งไหนควร และสิ่งไหนบ้างที่ต้องเลี่ยงไม่ให้เราติดมันจนเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็เข้าใจครับว่าคุณจขกท. เป็นผู้หญิง อาจจะลำบากเล็กน้อย จากคุณ : cookiecompany - [ 1 ต.ค. 48 03:24:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 #14 ทุกคนไม่ได้มีความสามารถจะดูแลตัวเองได้น่ะครับ บางคนก็เก่งที่รอดมาได้ อย่างคุณเป็นต้น แต่บางคนโชคไม่ดีขนาดนั้นน่ะครับ โดยเฉพาะผู้หญิง พลาดพลั้งขึ้นมา มันหนักหนากว่าผู้ชายหลายเท่า จากคุณ : ชาเขียว - [ 1 ต.ค. 48 04:08:25 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่รู้สิคะ  ทางสายกลางดีกว่าค่ะ จะกักขังบังคับมากเกินไปมันก็ไม่ได้ เด็กมันเริ่มโตแล้ว อยากจะมีชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่ใช่เหมือนโดนคุมตลอดเวลา โดยพ่อแม่ที่ยกเอาความเป็นห่วงมาเป็นที่ตั้ง แล้วไม่ยอมให้เรียนรู้อะไร หรือเก็บประสบการณ์ชีวิตอะไรเลย เด็กแบบนี้พอโตขึ้นไปแล้ว ก็ไม่ทันคน บางทีก็หัวอ่อน ทำอะไรไม่เป็น เพราะอะไรๆ ก็พ่อแม่ทำให้ตลอด ทั้งๆ ที่บางทีพ่อแม่ก็ต้องรู้ว่าคุณไม่ได้อยู่คอยช่วยเหลือลูกได้ตลอดชีวิตนะ และคุณก็ไม่ใช่เจ้าของชีวิตลูกคุณด้วย แต่จะให้ปล่อยไปเลย เหมือนแบบว่าเอ้า โตแล้ว จะไปไหนก็ไป จะไปทำอะไรก็ทำ มันไม่เห็นพ่อแม่ในสายตาแล้วนี่ (น้อยใจซะงั้น) มันก็ไม่ได้ เด็กมันเริ่มรู้สึกโตแล้ว เพราะเค้าเริ่มมีโลกส่วนตัว มีความสนใจอะไรๆ ที่แตกต่างจากพ่อแม่  แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเด็กมันจะโตจริงๆ นะ บางคนก็คิดว่ารู้ดีทุกอย่างแล้ว แต่จริงๆ ก็ยังอ่อนต่อโลกยังไม่รู้อะไรอยู่เลย (แต่อวดเก่งว่ารู้ไปซะหมด) ถ้าปล่อยไปแบบไม่ดูแล มีสิทธิ์เสียคนได้เหมือนกัน(โดยเฉพาะวัยรุ่นที่เพื่อนเฮอะไรก็เฮไปกันหมด รักเพื่อนแบบผิดๆ เพื่อนทำความผิดมาก็ปิดให้อะไรแบบนี้) ในความเห็นดิฉัน คิดว่า บางครั้งมันเหมือนมีช่องว่างระหว่างวัยมาขวางกั้นระหว่างพ่อแม่กับลูกอยู่ ทำให้มองต่างมุม ไม่เข้าใจกัน บางทีถึงขั้นทะเลาะกันเป็นเรื่องใหญ่โตไปเลย ดิฉันเองก็เคยเป็นเด็กคนหนึ่งที่คิดแบบน้อง จขกท ทะเลาะกับพ่อแม่จนเสียน้ำตาไปมากมาย จนเวลาผ่านไป ตอนนี้พอลองมองย้อนไป คิดว่า เข้าใจสิ่งที่พ่อแม่ทำมากขึ้น และคิดว่า ถ้าตัวเองมีลูกก็คงห่วงลูกเหมือนกับที่พ่อแม่ทำนั่นแหล่ะ แต่ว่าเด็กมันเหมือนน้ำเดือดนะคะ ถ้าเอาฝาไปกดไปปิดมันมาก มันก็ระเบิดได้นะ แล้วคิดหรือว่า ถ้าคุณห้ามแล้ว เด็กมันจะไม่มีวิธีแอบไปทำอะไรโดยที่คุณไม่รู้ แถมยังพ่วงความไม่ไว้ใจพ่อแม่อีก มีอะไรก็จะไม่เล่าให้ฟัง กลายเป็นช่องว่างยิ่งใหญ่มากขึ้นอีก ผู้ปกครองทั้งหลาย พวกคุณเป็นคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน เห็นอะไรมากกว่า รู้และเข้าใจสังคมมากกว่า ดิฉันคิดว่า แทนที่จะคอยปกป้องเด็กน้อย ไม่ให้พบให้เจออะไรเลย คอยควบคุมดูแลทุกอย่าง ดิฉันว่า เรามาลองช่วยให้พวกเขาเติบโตขึ้นแบบค่อยเป็นค่อยไปดีไหมคะ มีอะไรพูดกัน ถ้าลูกอยากไปเที่ยว ก็อาจจะพาลูกไป ให้ไปเรียนรู้ไปดูเอง ถ้าเค้าอยากไปต่างจังหวัดกับเพื่อน ก็ให้ไป แต่คุณอาจโทรศัพท์ไปหา ให้คุยกับลูกคุณอย่างผู้ใหญ่ คุยอย่างเข้าใจ อย่าไปต้านเขา แบบนี้ ดิฉันคิดว่านอกจากคุณจะได้สอนลูก เตือนเขาได้แล้ว ลูกคุณยังไว้ใจคุณ และมีอะไรๆ ก็จะเล่าให้คุณฟังนะคะ เด็กวัยนี้กำลังจะเป็นผู้ใหญ่ เขาต้องการคนแนะนำ คนคอยชี้ทางให้เขา เพื่อที่จะก้าวจากอ้อมอกของคุณไปสู่โลกกว้าง มากกว่าคนที่คอยควบคุม บังคับ ให้เขาต้องอยู่ในโอวาทตลอดเวลา โดยมีคำว่า "เป็นห่วง" ปิดกั้นเขาตลอดเวลานะคะ จากคุณ : จากคนที่เคยเป็นเด็กมาก่อน (psyche_wanderer) - [ 1 ต.ค. 48 07:32:50 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เราว่า เรื่องของคุณจขกท ก็คงเหมือนใครหลาย ๆคนนะคะ คือพ่อแม่หวง แล้วก็ห่วงมาก ๆ ไม่อยากให้ไปไหน พ่อแม่เราก็เป็นค่ะ เข้าใจนะคะว่าที่ท่านไม่ให้ไปไหน ขอไปต่างจังหวัดก็ไม่ให้ไปเนี่ย เพราะว่าท่านห่วงมาก ๆ ท่านคงกลัวเราดูแลตัวเองไม่ได้ แล้วอีกอย่างกลัวอุบัติเหตุน่ะค่ะ ท่านเลี้ยงดูลูกท่านมา 20 ปี ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำใจได้หรอคะ อย่าว่าแต่จขกทเลยค่ะ เราเองเรียนจบแล้ว ทำงานแล้ว แม่ยังไม่อยากให้ออกไปไหนเลยค่ะ จะไปไหนทีต้องขอแล้วขออีก แม่ต้องถามไปกับใคร กลับกี่โมง แล้วใครมาส่ง ถ้าไปต่างจังหวัด ต้องถามเซ้าซี้มาก ๆค่ะ ไปที่ไหน ไปกี่โมง ไปยังงัย กลับวันไหน แถมเราต้องให้เบอร์เพื่อน ๆ ที่ไปด้วยนะคะ แล้วท่านก็จะโทรถามเป็นระยะ ๆ เราพยายามให้เค้ารู้จักเพื่อนเราให้มากที่สุด คือจะเล่าเรื่องเพื่อนให้เค้าฟังบ้าง พาเพื่อนมาที่บ้านให้แม่รู้จักบ้าง เพราะว่า เค้าจะได้รู้น่ะค่ะ ว่าเราคบเพื่อนยังงัย แล้วก็ใครบ้าง เค้าจะได้ไม่ต้องกังวล อีกอย่าง เราจะทำตัวให้แม่เห็นค่ะว่า เราก็เป็นลูกึที่ดีคนนึง ถึงแม้จะไม่ได้ดีมาก แต่ว่าเราก็ไม่ทำตัวเหลวไหล ทำตัวให้แม่ไว้ใจน่ะค่ะ ที่ตอบมาเกี่ยวกับคำถามจขกท มั้ยเนี่ย คือ ตอบตามความรู้สึกของลูก ที่แม่ไม่ค่อยอนุญาตให้ไปไหนเหมือนเจ้าของกระทู้ค่ะ จากคุณ : สาวกร้านไอติม - [ 1 ต.ค. 48 09:32:48 ]

ความคิดเห็นที่ 18 น้องคะ พี่ก็เคยเป็นมาก่อนค่ะ คุณแม่ไม่เคยอนุญาติให้ไปเที่ยวกลางคืนและเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนๆ ทั้งที่เพื่อนพี่ทุกคนคุณแม่รู้จักและเคยพบทั้งนั้น และที่จะไปด้วยเนี่ยกลุ่มใหญ่ทุกครั้งค่ะ หากอนุญาตินั่นหมายถึงเป็นกิจกรรมของสถาบันหรือหากไปเที่ยวกลางคืนจะต้องมีพี่ชายหรือญาติฝ่ายชายที่ไว้ใจไปช่วยดูแล และกลับบ้านต้องไม่เกิน 4 ทุ่มหรือช้าสุดไม่เกินเที่ยงคืนและต้องมีกลุ่มเพื่อนหรือคนที่แม่รู้จักและไว้ใจมารับ-ส่งให้เห็น หากไปต่างจังหวัดต้องไปเช้า-เย็นกลับเท่านั้น ห้ามค้างคืนเด็ดขาด และไม่ให้ไปแบบหญิงล้วนควรมีเพื่อนผู้ชายที่ดูแลได้ไปด้วย แม่พี่ก็บอกเงื่อนไขไปอย่างงั้นแหละ.....เพราะไม่เคยให้ไป อย่างไรก็ตาม สมัยเรียนมัธยมได้ไปต่างจังหวัดกับโรงเรียนเท่านั้น สมัยเรียนมหาวิทยาลัยพี่ได้เที่ยวกลางคืน 1 ครั้ง โดยมีพี่ชายและเพื่อนพี่ชายพาไปค่ะไปกับเพื่อนๆของพี่ด้วย และไม่เคยไปต่างจังหวัดกับเพื่อนๆเลย แต่ก็ไม่เสียดายอะไรมากค่ะเพราะพี่หากิจกรรมอย่างอื่นหลังเลิกเรียนทำ เข้าชมรมทำกิจกรรมกับเพื่อนใหม่ ชมรมกีฬาฝึกเกือบทุกวัน กินข้าวหน้าม.กับเพื่อนกับรุ่นน้อง ก็สนุกดี ก็เที่ยวกลางคืนมันหน้าม.นี่ล่ะ อยู่ศาลายาค่ะไม่ค่อยมีอะไร^-^ 1ครั้งที่ไปเที่ยวผับ พี่ก็ไม่รู้สึกอยากไปอีก เพราะรู้สึกไม่ชอบค่ะ และได้เจอกับสภาพคนเมาเหล้า เมายา ผู้ชายมือไว ไม่ให้เกียรติผู้หญิง เจอผู้หญิงทำตัวไม่ดี.....เยอะค่ะ คุณแม่น้องเค้าเป็นห่วงค่ะ อยากให้น้องเข้าใจบ้าง ไม่ได้เที่ยวตอนนี้ อีกหน่อยเรียนจบทำงานแล้วน้องก็จะมีโอกาสได้ไปสังสรรกับเพื่อนร่วมงาน ไปต่างจังหวัด เที่ยวสมัยทำงานแล้วก็สนุกนะคะ ถึงเวลานั้นคุณแม่ของน้องท่านคงเข้าใจ คุณแม่คงไม่อยากให้น้องไปเที่ยวในที่ๆน้องจะพบเจอกับสิ่งไม่ดีน่ะค่ะ การไปเที่ยวกลางคืนไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย เสียงดัง หนวกหู เหม็นเหล้า บุหรี่ ภาพพจน์ผู้หญิงเที่ยวกลางคืนหรือแม้แต่อยู่ในกลุ่มเพื่อนที่กินเหล้า สูบบุหรี่ พูดไม่เพราะก็ดูไม่งามค่ะ และหลายคนที่อาจพบเห็นก็ไม่น่ารู้จักหรอกค่ะสมัยนี้สังคมมันแย่ สิ่งยั่วยวนมันเยอะ คนคิดไม่ดีมีมาก ผู้หญิงน่าเป็นห่วงค่ะหลายเหตุการณ์มีผู้หญิงเป็นผู้ถูกกระทำ มีพี่ชายมั้ยคะ ขอให้พี่พาไปก็ได้ค่ะ พี่อยากให้น้องลองคุยกับคุณแม่ด้วยเหตุผลดูนะคะ ว่าทำไมและเพราะเหตุใดถึงไม่ให้ไปไหนๆกับเพื่อนและเหตุใดถึงควรให้ไป หรือน้องต้องทำอย่างไรคุณแม่ถึงอนุญาติ คุณแม่เค้าห่วงน่ะค่ะ อย่าน้อยใจไปเลย คุณแม่รักหรอกถึงไม่อยากให้ไป พี่เชื่อว่าวันที่คุณแม่อนุญาติ คุณแม่จะนั่งรอเวลาเห็นน้องกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยค่ะ สิ่งสำคัญที่อยากบอกคือคุยกันด้วยเหตุผล และอย่าโกหกคุณแม่ค่ะ ครั้งนึงที่โกหกเพื่อแลกกับอิสระ น้องจะไม่ได้ความไว้ใจจากคุณแม่อีก รสชาติของชีวิต..เติมกันทีหลังได้ค่ะ ไว้น้องทำงานเลี้ยงตัวเอง ส่งเสียตัวเองเรียน มีที่อยู่ของตัวเอง รับผิดชอบตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งพาใครก่อนแล้วกันค่อยบอกว่ามีชีวิตของตัวเอง ดูแลตัวเองโดยไม่ต้องสนใจใคร ถ้าเบื่อก็มาคุยกันได้ค่ะ พี่เชื่อว่าหลายท่านในที่นี้ก็เคยอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับน้องค่ะ จากคุณ : ลูกซ่า (ลูกพ่อซ่า) - [ 1 ต.ค. 48 10:10:48 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ผมว่าหากิจกรรมอย่างอื่นทำดีกว่าครับ จากคุณ : firstini chemistani - [ 1 ต.ค. 48 10:11:48 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อายุเท่าๆกับเราเลย 20 ไม่เด็กแล้วล่ะ ในความคิดเรานะ ถือว่ามีวุฒิภาวะพอสมควรแล้ว ถ้าทำตัวให้เขาไว้ใจ มั่นใจได้ว่าคิดเองเป็น ว่าอะไรดีหรือไม่ดี และดูแลตัวเองได้ในระดับนึง ซักวันเขาก็คงปล่อยนะ ขอให้คิดไว้เสมอละกันค่ะ ว่าเป็นเจตนาดีของผู้ใหญ่ที่รักเราด้วยความจริงใจที่สุดในโลกแล้ว ความเห็นอื่นๆก็ตอบกันดีๆทั้งนั้น มีหลายมุมมอง ลองเก็บไปคิดดู แล้วอาจจะรู้สึกดีขึ้น แล้วก็มีข้อสรุปให้ตัวเอง นะคะ... จากคุณ : i Lost my way - [ 1 ต.ค. 48 10:38:09 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตอบแบบตอนที่อายุเท่า ๆ กันตอนนั้น ....ขอแล้วไม่ให้ก็ไป เดี๋ยวเค้าก็ชินไปเองนั่นล่ะครับ เพราะไปแล้วก็กลับตามเวลา ไม่ไปติดยาที่ไหนนี่ จากคุณ : แนะนำแย่ ๆ (Mr.DogGie) - [ 1 ต.ค. 48 10:56:40 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อืม... อ่านหลายๆความเห็นข้างต้นแนะนำได้ดีค่ะ ตอนพี่อายุเท่าน้อง แม่และน้าพี่ดูแล หวง ห่วง ยิ่งกว่าน้องเยอะค่ะ ตั้งแต่เด็กจนจบปริญญาตรี พี่ไม่เคยนั่งรถไปเรียนเองเลยซักครั้งค่ะ มีคุณน้า ไปรับไปส่งตลอด ไม่เคยไปไหนผิดเวลา เลิกเรียนเสร็จ ก็ต้องมาขึ้นรถกลับบ้านตรงเวลาทุกวันค่ะ เพื่อนๆบางทีไปกินข้าวเย็นกัน พี่ก็ไม่เคยได้ไป เสาร์อาทิตย์ เค้านัดดูหนังกัน พี่ก็ไม่ได้ไปอีกนั่นแหละ ในกรณีไปต่างจังหวัด ก็ไปแต่กับโรงเรียน แต่พอเข้ามหาลัยที่มีรับน้อง พี่ไม่เคยได้ไปเลยค่ะ เพราะแม่เป็นห่วงมาก และไม่อยากให้ไป ถามพี่ว่า อึดอัดไหม พี่เคยชินน่ะค่ะ มันเป็นความเคยชินที่เกิดขึ้นตั้งแต่เด็ก แรกๆ อาจจะเซ็งๆเหมือนกัน ทำไมเค้าไม่ให้ไป แต่พ่อแม่เพื่อนคนอื่นๆ เค้ายังให้ไปเลย... ถ้าถามว่าเคยขอไหม เคยขอนะคะ แต่เมื่อขอแล้วเค้าไม่ให้ แต่คิดไปก็เท่านั้นค่ะ คิดแล้วก็ไม่ได้ไปอยู่ดี เลยเลิกคิดให้ปวดหัว แล้วเราก็รู้ว่า ถ้าไปแล้วเค้าจะไม่สบายใจมาก เราไม่ไปเสียดีกว่า ถ้าน้องคิดว่า เสียดายชีวิต เสียดายโอกาสช่วงวัยรุ่น พี่เห็นด้วยนะคะ ว่าน่าเสียดาย แต่ตอนพี่นั้น  พี่ใช้เวลาเอาใจใส่ในการเรียนค่ะ เมื่อเรียนจบ ไม่น่าเชื่อนะคะว่าเค้าปล่อยพี่มากๆ พี่ขับรถไปทำงานเอง กลับบ้านดึกถึงดึกมาก เนื่องจากงาน ไปต่างจังหวัดกับเพื่อนที่ทำงานเป็นกลุ่มๆได้ เค้าไว้ใจเรา เพราะว่าเค้าเชื่อว่า เราโตแล้ว หาเลี้ยงตัวเองได้แล้ว และสามารถดูแลตัวเองได้ค่ะ พี่เข้าใจน้องนะคะ ที่น้องบอกว่า อายุ20 แล้ว ควรไปไหนมาไหนได้ โดยไม่ต้องขอ แต่ตราบใดที่น้องยังต้องขอเงินเค้าอยู่ ยังเลี้ยงตัวเองไม่ได้ พี่ว่า น้องควรทำให้เค้าสบายใจดีกว่านะคะ ถ้าอยากไปไหน ทำไมไม่ลองชวนเค้าไปด้วยก่อนสักครั้ง ให้เค้าเห็นว่ามันไม่ได้มีอะไรที่ไม่ดี หรือเสียหาย สร้างความไว้ใจให้เค้าทีละน้อยก่อนน่ะค่ะ อย่าไปเคืองท่านเลยนะคะ รักมากก็ห่วงมาก แบบนี้แหละค่ะน้อง จากคุณ : ยิ้มหวานตาโต (joyaccy) - [ 1 ต.ค. 48 11:19:28 ]

ความคิดเห็นที่ 23 รู้ไม๊ผมอิจฉาคุณ จขกท นะ เพราะผมไม่มีพ่อแม่ มาเป็นห่วงเป็นใย เพราะ ท่านเสียไปตั้งแต่ผมยังอายุไม่ถึง 10 ขวบเลยด้วยซ้ำ ผมมีแต่คุณย่าที่เลี้ยงผม แต่ท่านก็มาจากผมไปอีกคนตอนผมอายุแค่ 20 เท่านั้น ต้องอยู่ตัวคนเดียว ต้องต่อสู้เอง ดิ้นรนเรียนเอง เวลาเห็นเพื่อนรุ่นๆเดียวกัน มีพ่อแม่คอยรัก คอยเป็นห่วง ผมล่ะเหงาจริงๆ **ตอบกระทู้** ถ้าหาก จขกท มีความสามารถในการปกป้องตัวเอง ผมว่าผู้ใหญ่ท่านคงไม่ ห่วง มากมายถึงเพียงนี้หรอกครับ คิดว่าประการแรกน่าจะเป็นเพราะ จขกท เป็นเด็กผู้หญิง อ่อนแอ บอบบาง คาดว่าคงหน้าตาดีด้วย ไม่งั้นพ่อแม่คงไม่ ห่วงมากขนาดนี้ ลองคุยกับท่านดีๆครับ บอกว่าคุณอยากมีประสบการณ์ชีวิต บ้าง ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปกว่าท่านจะปล่อยคุณประสบการณ์ชีวิตคุณจะ้น้อยเกินไป ความจริงชีวิตช่วงมหาลัย เป็นช่วงเวลาแห่งการเรียนรู้การเข้าสังคมจริงๆนะ อย่างที่หลายๆท่านบอก หากคุณอยากเป็นอิสระ คุณต้องให้พวกท่านทราบ ความเคลื่อนไหวคุณทุกประการตามความเป็นจริง ไปทำอะไร? ที่ไหน? กับใคร? เมื่อไหร่ ถึง เมื่อไหร่ ? ให้พวกท่านทราบ ครับ จากคุณ : Generals - [ 1 ต.ค. 48 11:39:19 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เวลาผมได้ออกจากบ้าน ในเวลาที่อยากโลดแล่น มันจะรู้สึกอิสระมาก แต่ผลสุดท้ายคือกลับบ้านครับ ขอบคุณคนทางบ้านที่เข้าใจ จากคุณ : Tailogy - [ 1 ต.ค. 48 16:36:55 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จะตอบเหมือนเดิม ไปเล่นกล้ามน่ะครับเอาไห้ใหญ่เหมือนอาโนลเลย คนทางบ้านจะได้ไม่ห่วง จากคุณ : @# - [ 1 ต.ค. 48 17:07:14 A:203.188.14.58 X: TicketID:058725 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณ จขกท.ช่วยตอบคำถามว่า ข้อดีของที่จะต้องไปเที่ยวแบบนี้ตอนเป็นกำลังเรียนอยู่ ให้หน่อยซิครับ ตอบได้มากกว่า 5 ข้อ  ก็ลองไปขอพ่อแม่ดูอีกที เขาว่า เด็กรุ่นใหม่ชอบการใช้เหตุ-ผลมากกว่านี่นา จากคุณ : อิทธิ์ - [ 1 ต.ค. 48 17:42:38 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เขาห่วงน่ะค่ะ เด็กที่อยู่นอกบ้าน ถ้าควบคุมตัวเองไม่ได้ หลงระเริงก็จะเสียคนง่าย ถึงจะควบคุมตัวเองได้ แต่ว่า สังคมภายนอก เราควบคุมไม่ได้ไงคะ สมัยนี้ อายุ 20 ก็ยังไม่ได้เป็นผู้ใหญ่นะคะ ไม่เหมือนสมัยก่อน สมัยก่อน โลกมันยังไม่น่ากลัวนัก และวัยนี้เขาก็ทำงาน โลกทัศน์ก็กว้าง เลยเอาตัวรอดได้ ยังไงก็ถ้าอยากมีอิสระ ลองต่อรองกับพ่อแม่ดูว่า ถ้าเรียนจบแล้ว หนูขอมีอิสระบ้างนะคะ ขอไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง แต่คุณต้องดูแลตัวเองให้ได้นะ เพราะเราก็เห็นมาไม่น้อย ที่พ่อแม่ดูแลยันเรียนจบ ให้อิสระ แล้วก็กระเจิง หลงระเริง จนเสียผู้เสียคนไปเลยน่ะค่ะ อดทนหน่อยนะคะ เกิดเป็นหญิง แท้จริง แสนลำบาก ทุกข์ ภัย รอบด้าน จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก - [ 1 ต.ค. 48 18:30:44 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เราพ่อคนนะ ลูก18ละ ถ้าพลาด เป็นหนอง ยังโชคดี ท้องก็ยังโชคดี ถ้าเอดส์ละ ทำไง สังคมเปลี่ยนไปเยอะเร็วจนตามไม่ทัน ใครว่าโบราณก็พยายามปรับตัวเข้าหา แต่ตรงไหนกันได้ ต้องกันให้อยู่แล้วที่เหลือแล้วแต่บุญกรรมละ จากคุณ : น้ำพริกนรก - [ 1 ต.ค. 48 18:45:53 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ***เห็นด้วยกับทุกความคิดเห็นจ๊ะ...คุณน้องและทุกคนรอ ฟังเพลงนี้ดูซิ..... www.romanticgals.net/wboard/viewthread.php?tid=2635 คายเครียดหน่อยนะ.... จากคุณ : NFL (NFL) - [ 2 ต.ค. 48 00:04:08 ]

ความคิดเห็นที่ 30 บางอย่าง.. เราพลาดได้ครั้งเดียวครับ.. คนเป็นพ่อแม่ย่อมห่วงลูกอยู่แล้วนะ.. จากคุณ : lermkon - [ 2 ต.ค. 48 02:09:50 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เราก็อายุพอๆกะ จขกท. นะคะ แล้วก็เจอปัญหาเดียวกันด้วยนะ แต่เราอยากบอกว่าปัญหามันจะไม่ใหญ่ขนากนี้หรอกค่ะถ้าเราไม่คิดมากเอง ลูก ในสายตาของพ่อแม่ ยังไงก็คือเด็กวันยังค่ำ ต่อไปเราแต่งงานมีครอบครัวไปไหนถึงไหนเค้าก็ยังห่วงเรา ดังนั้นไม่แปลกเลยค่ะที่ตอนนี้เราอยู่กับเค้าแล้วเค้าจะไม่อยากให้เราไปไหนต่อไหนไกลสายตา เพราะว่าสมัยนี้ อย่างว่าแหละค่ะ มันอันตราย อย่างพ่อแม่เราก็ห้ามเราออกไปไหนเหมือนกัน เสาร์อาทิตย์ยังไม่อยากให้ออกไปไหนเลยค่ะ ห้างก็ไม่อยากให้ไป แต่เราเฉยๆนะคะ เพราะว่าเราก็ออกไปเองบ่อยๆ อิอิ อย่างห้างนี่ไปจนไม่อยากจะไป ส่วนเที่ยวกลางคืนนี่ ยอมรับว่ามีบ้าง ไปแบบที่อายุยังไม่ถึง ได้เจอสังคมแย่ๆ เด็กผู้หญิงมานั่งให้เด็กผู้ชายฟัดฟรีๆในร้านเหล้า โดนมอมเหล้า และโดนรุมโทรม นั่นคือสิ่งที่เราเห็นสังคมรอบตัวที่เราไปเจอมา ทำให้เรารู้เลยว่าทำไมพ่อแม่ถึงเป็นห่วงเรามากจริงๆ ถึงเราว่าเราจะดูแลตัวเองดีแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะปลอดภัยเสมอนะคะ ถึงตอนนี้ เราเลิกหนีออกไปตอนกลางคืนแล้ว และสามารถเข้ามหาลัยที่เค้าใฝ่ฝันให้เราเข้าได้ กิจกรรมในมหา'ลัยนี่พ่อแม่ไม่ให้ทำเลยค่ะ แถมยังต้องนั่งรถมากลับบ้านกะเค้าอีกตะหาก แต่เราไม่ได้เดือดร้อนอะไรมากมายนะคะ เพื่อนเราเข้าใจกันทุกคน บ้านแต่ละบ้านก็เลี้ยงไม่เหมือนกัน เพื่อนเรายังอิจฉาเลยค่ะว่าพ่อแม่เป็นห่วง เพราะว่าที่บ้านเพื่อนเค้าพ่อแม่เค้าปล่อยเลย อยากไปไหนก็ไป เพื่อนเรายังบอกเลยว่าเหมือนพ่อแม่ไม่เป็นห่วง เราว่าเป็นแบบเราดีออกค่ะ จากคุณ : Saruwatari Miwa~* - [ 2 ต.ค. 48 11:01:46 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ... ตอบกันตรงๆ เลยนะ ถ้าน้อง "มีปัญญารับผิดชอบชีวิตตัวเอง" แล้ว อยากทำอะไรก็ทำเหอะ ถ้าคิดว่ามันดี อิสระ กับชีวิตตัวเองจริงๆ แต่ถ้า "ยังต้องขอเงินพ่อแม่ใช้อยู่" หรือ "แก้ปัญหาชีวิตเองไม่ได้" พ่อแม่ท้วงอะไรก็ฟังไว้หน่อยเหอะ อย่าทำเป็น "ปีกกล้าขาแข็ง" ทั้งๆ ที่ยังกระดูกอ่อนอยู่เลย ... จากคุณ : Domongust - [ 2 ต.ค. 48 15:02:28 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อืม แล้วหนูรู้จักคำว่า กันไว้ดีกว่าแก้ มั้ยหละคะ  พี่อายุมากกว่าเราหลายปีอยู่เหมือนกัน แล้วพี่ก็เข้าใจแม่มากขึ้น ตามอายุที่มากขึ้น  เวลาเห็นเพื่อนท้องตั้งแต่เรียนยังไม่จบ หรือ ไปมีอะไรแล้วก็ท้องแล้วไปทำแท้ง หรือข่าวตามหนังสือพิมพ์เรื่องเด็กผู้หญิงโดนข่มขืนหนะ  พี่พูดกับแม่เสมอว่า พี่ดีใจที่ไม่ตกอยู่ในสภาพแบบนั้น อย่าพยายามเอาตัวเองไปในที่ๆมีโอกาสเสี่ยงเลยน้อง ทุกวันนี้ไปไหนมันก็เสี่ยงมากพอแล้ว   อย่าว่าพี่ไม่เข้าใจน้องเลยนะ เพราะทุกวันนี้พี่ก็สอนหนังสือเด็กอายุประมาณน้องนี่หละ  วัยนี้เป็นวัยคะนองแล้วก็ติดเพื่อนมาก เชื่อเพื่อนเชื่อรุ่นพี่ มากกว่าพ่อแม่ หรือ ครูซะอีก ก็พอเข้าใจอยู่ว่า ทำไมถึงรู้สึกแย่ๆ แต่ทนอีกหน่อยนะ โตอีกหน่อยแล้วจะเข้าใจมากขึ้น แม่พี่บอกพี่แบบนี้ แล้วพี่ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมแม่พูดแบบนั้น ชีวิตเป็นของเรา แต่ถ้าไม่มีพ่อแม่ เราก็ไม่ได้เกิดหรอก ยังไงฟังเค้าไว้บ้างก็ดีกว่า ทุกวันนี้พี่เชื่อแล้วจริงๆ ว่า ผู้ใหญ่เห็นโลกมามากกว่าเราจริงๆ เพียงบางเรื่องมันก็อาจจะยากที่จะให้เชื่อฟัง จนกว่าจะได้ลองเอง ถ้าอยากจะลองอะไรๆจริงๆ  ก็ต้องรู้จักเซฟตัวเอง เช่น พี่ก็เลยลองบุหรี่ อยากรู้ว่าเป็นไง ก็แค่นั้น ไม่ได้สูบแบบติด  ไม่ลองยาเสพติดอื่นๆ เพราะมีผลทางสมอง และเสี่ยงต่อความปลอดภัยด้วย  ไม่ลองเหล้านอกบ้าน เพราะถ้าเมาแล้วจะซวยทีหลังได้ รู้ตัวว่ากลับบ้านดึกแค่ไหนจะไม่อันตรายเกินไป  มีอะไรพี่บอกแม่เสมอ ปิดแล้วก็ไม่เห็นว่ามันจะมีผลดีอะไร จากคุณ : เนื้อตะไคร้กับข้าวไก่ทอด - [ 2 ต.ค. 48 17:27:09 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อยากให้ไปฟังเพลงที่ปานร้อง ชื่อเพลง "ก่อนไม่มีแม่ให้กอด" แ้ล้วจะรู้ว่า มันเป็นเช่นไร ลูกสาวผมตอนนี้ เพิ่งจะ 7 ขวบเต็มในเดือนหน้า อีก 13 ปีข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ผมไม่รู้  ผมรู้แต่ว่า ผมห่วงลูกสาวผมมากๆ แต่อย่างน้อย อดีตที่ผ่านมา ผมก็ไม่เคยทำร้ายร่างกายและิจิตใจของผู้หญิงที่ผมเคยคบมา และผมก็คิดว่า ลูกสาวผมน่าจะเป็นสาวบริสุทธิ์สำหรับสามีในอนาคตของเขา เมื่อเขาพร้อมและโตพอแล้วนั่นเอง จากคุณ : frame - [ 2 ต.ค. 48 19:26:38 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ไม่รู้จะตอบตรงประเด็นหรือเปล่า ตอนที่อายุเท่านั้นก็เคยเป็นแบบนั้นเหมือนกัน คล้าย ๆ จขกท แหละ เรียนดี ไม่เคยมีปัญหา ไม่เคยเที่ยวทั้งกลางคืนทั้งตจว จนเพื่อนชวนไปเที่ยวเสม็ด (ไกลสุดแล้วตอนนั้น) ตอนแรกแม่ก็ไม่ให้ไปค่ะ แต่ก็ขอไปจนได้ จนแม่ให้ไป กลับมาก็เล่าให้ฟังใหญ่ว่าสนุกมาก ๆ ๆ ๆ ตอนหลัง ๆ พ่อแม่ก็ปล่อยนะคะไป ปีนึงไปหลายที่เลย ไกล ๆ ด้วย แบบแบกเป้ กิน เที่ยว นอน แต่ละครั้งก็มีเรื่องสนุก ๆ มาเล่าให้ฟัง เราว่าพ่อแม่ก็รู้สึกว่าเราโตขึ้นก็ตรงนี้ล่ะค่ะ เริ่มออกสังคม (เที่ยว) กับเพื่อน ๆ มากขึ้น แต่ก็เรียนได้เหมือนเดิมและก็ช่วยที่บ้านทำงาน เลยไม่มีปัญหาค่ะ ตอนแรกที่ไปก็อาจจะพาเพื่อน ๆ มาให้พ่อแม่รู้จักก่อน เล่าแบ๊กกราวเพื่อน ๆ ให้ฟัง ว่าเป็นใครมาจากไหน (อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่รู้อะไรเลย) พอจะไปก็ทิ้งเบอร์ของบ้านเพื่อนให้ไว้ แม่เพื่อนผู้ชายเรายังโทรมาหาแม่เราเลยค่ะ ตอนที่ไปเที่ยวกัน แต่ไอ่เที่ยวผับนี่ก็ไม่ชอบเหมือนกันค่ะ แต่ชอบไปนั่งร้านสบาย ๆ มากกว่า (อบายมุขเหมือนกันปะ) จากคุณ : ไคลี่ มีหนอก - [ 2 ต.ค. 48 22:00:04 A:61.91.120.180 X: TicketID:069018 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เป็นเหมือนกันเลยค่ะ ขอนานมากๆ ยังไงก็ไม่ให้ไป ตอนแรกถึงขั้นงอนพ่อ งอนแม่เลย ไม่กินข้าว ไม่คุยด้วย จนท่านให้กลับดึก แต่ไปรับนะ อยากจะบอกว่า ท่านเป็นห่วงเราจริงๆนะ (แบบว่าบ้านอยู่ใกล้มหาลัย) ท่านก็เดินมารับ แล้วก็เดินกลับด้วยกัน มาทั้ง2คนเลย ทั้งพ่อ และแม่ แบบว่าท่านมารอเราเลย กลัวว่าเรากลับบ้านดึกจะเป็นอันตราย วันหลังก็นานๆทีขอที ถ้าไม่ให้ก๋ไม่งอนแล้ว แต่จะคุยด้วยเหตุผล บางทีก็ได้ บางทีก็ไม่ได้ อยากจะบอกเจ้าของกระทู้ว่า ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนครั้ง สองครั้ง เพื่อนก็ไม่ได้ตัดกันหรอกนะค่ะ.......... ยังไงก็ขอให้คุยกันรู้เรื่องนะค่ะ จากคุณ : suechee - [ 3 ต.ค. 48 18:03:38 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านมาเยอะแระขอแจมมั่งนะคร้าบบ เอาเป็นช็อตๆแล้วกันนะคร้าบลองอ่านดู ผมก้ออายุ ไล่ๆกะ จขกท. ค้าบ ลืมตาดูโลกมา 19 หน่อยๆ -อยากเที่ยวโดยไม่ต้องขออนูญาต >> แน่นอนทำบ่อยด้วย555+++ ถึงจะโดนด่าเล็กน้อยๆโดนโทร.จิกบ่อยๆก้อเหอะ เพราะอะไรน่ะเหรอครับผมขี้เกียจตอบคำถามว่าจะกลับกี่โมง อิอิ ไร้สาระมะ -อยู่หอมีอิสระ >>อันนี้มันแน่นอนคร้าบจะทำอะไรก้อขึ้นอยู่กะตัวเองแล้วล่ะ ยั้งคิดไว้มั่งก้อดี -เรื่องเที่ยวน่ะเหรอ >>สบายค้าบบ อาจะเป็นเพราะผมเที่ยวกะพ่อบ่อยๆด้วยมั้ง คิคิ หนีแม่เอารถออกไปร่อนกัน 2คนพ่อลูกยังเคยเยย ตื่นเช้ามาตาแดงก่ำพอกันทั้งคู่ 555+++ หลายคนท่านที่อ่านอาจมองว่ามันไม่เหมาะสม แต่พ่อผมท่านสอนเรื่องการใช้ชีวิต การเที่ยวในสังคมกลางคืนด้วยครับ ตั้งแต่เรื่อง การขับรถ การดื่มเหล้า การวางตัวแม้ว่าจะเมาชี้บบหา...แล้วก้อเหอะ เพราะอะไรที่ทำให้พ่อผมทำแบบนี้ น่ะเหรอครับเพราะช่วงแรกๆที่ผมเริ่มเที่ยว แล้วเมาเละเทะเกือบทุกครั้งที่กลับบ้านไงครับ หวิดโดนพ่อเตะหลายครั้ง ฮ่าฮ่า พ่อผมเลยต้องการสอน ซะหน่อยนึงในฐานะที่ตัวเองก้อเคยเป็นวัยรุ่นมาก่อน ท่ามกลางเสียงคัดค้านของคนทั้งบ้าน แต่พี่ทั่นไม่แคร์ครับ!! แต่พูดสั้นแค่ว่า ลูกเค้าเค้าเลี้ยงมาเค้าต้องเป็นคนสอนลูกเอง ถามว่าแล้ววัยมันไม่ห่างกันเกินไปเหรอ(ห่างจิ ตั้ง 26ปีแน่ะ)ไม่อึดอัดเหรอ ตอบว่า ไม่เรยเพราะพ่อผมเลี้ยงผมยังกะเปนเพื่อนซี้กันยังไงอย่างงั้นแหละ แต่มะช่ายลามปามนะ ดีซะอีกมีคนคอยกำกับตัวเราเอง และเวลาเราไปไหนเราจะได้เตือนตัวเองได้ เอิ๊กส์ -อยากเอนท์ใหม่ไกลบ้าน >>ระวังคิดถึงบ้านเน้อ -จะปล่อยลูกเมื่อไหร่ >>ม่ายยู้ก๊าบยังมะได้เปงพ่อเลยง่ะ คงเลี้ยงแบบพ่อผมมั้ง ก้อปล่อยอ่ะนะตั้งแต่เป็นวัยรุ่นมา แค่ขอให้อยู่ในกรอบของความพอดีคือปล่อยมากก้อเละเข้มมากก้อเครียดเด๋วจะพาลเละยิ่งกว่า ฮ่าฮ่า ที่พล่ามาทั้งหมดจะบอกว่า การที่พ่อแม่เค้าไม่ปล่อย ก็คือเค้าห่วงมาก ก้อลองคุๆยกันดูครับ ประมาณว่าเปิดใจเลยยิ่งดี แล้วก็ลดทิฐิลงด้วยเวลาคุยกันเดี๋วจะพาลมะรุเรื่อง ของแค่นี้มันคุยกันด้วยเหตุผลได้คร้าบ หรือถ้าไม่ได้จิงๆก้อชั่งมันอย่าไปเก็บมาคิดมากคร้าบบ ตอนแรกผมก้อมะเข้าจัยพ่อหรอกเพราะตอนเด็กๆพ่อดุม้ากกกก แต่พูดเสมอ แหละว่า "เนี่ยเด๋วอีกหน่อยเราก้อเที่ยวด้วยกันได้แระ" มันจะเที่ยวยังไงฟระเมิงดุกูอยู่ทุกวันเรยเนี้ยะT T พอผ่านจุดนั้นมาจนเป็นวัยรุ่นก้อเข้าใจคับผม ^_^ จากคุณ : Purple Haze - [ 27 ต.ค. 48 13:41:03 ]