สวัสดีค่ะ...เมื่อคืนฝนตกหนักมาก ๆ เรากลับจากที่ทำงานยังไม่ทันถึงบ้านดีเลย...มองขึ้นไปบนฟ้า...มาแว้ว..มืดมาเลย แล้วลมก็พัดแรงมาก ผู้หญิงที่ใส่กระโปรงสั้น ๆ บาน ๆ นะ คว้ากันไม่ทัน...ลิงออกมาวิ่งกันหลายตัวเลย...แฮะ แฮะ เราก็เผลอปล่อยไปตัวนึง (คว้าข้างหน้า ม้านนนดันออกข้างหลัง)...ในใจเราภาวนาว่า "เจ้าประคู้ณ! ให้หนูกลับถึงห้องก่อนน้า...อั้นไว้ก่อนน้า..และแล้ว..เทวดาท่านคงจะ.ม่ายไหวแล้วไอ้ลูกช้างเอ้ย...ข้าศึกประชิดด่าน ปล่อยลมไปแล้วก็ต้องปล่อยของหนักล่ะโว้ยยย...
เท่านั้นแหละ ทั้งลม ทั้งฝน ทั้งฟ้าร้อง ฟ้าแลบ ฟ้าผ่ามากันเป็นขบวนพาเหรด... เราเอาตัวเราเอง ไปหลบฝนที่ป้ายรถเมล์ มีผู้ร่วมชะตากรรมกันอยู่หลายคนแล้วก่อนหน้าเรามา...มีเด็กผู้หญิงอยู่กลุ่มนึง, มีพวกวัยทำงานอย่างเราทั้งหญิงและชาย.แล้วก็มีนักเรียนหญิงอยู่อีกกลุ่มนึง เราก็เข้าไปเบียด ๆ ขอหลบฝนด้วยคน พอเราได้ที่ดีแล้ว เราก็เอาทิชชู มาซับหน้า ซับตา ดูความเรียบร้อยของตัวเอง...และแล้วเราก็เพิ่งสังเกตุว่ามันมีเสียงบางเสียงดังอยู่ข้างหลังเรา มันน่าจะดังตั้งแต่ก่อนที่เราจะมาแล้วด้วยซ้ำ...ประโยคแรกที่เราจับใจความได้คือ เสียงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง "เชี้ยย...พี่ต้นเมื่อคืนโทรหาคนอื่นมา..เชี้ยยย..รับมาซะดี ๆ " เราก็ฟังไปฟังมา เอ...ไอ้คำว่า "เชี้ยยย" เนี่ยมันใช่คำด่าหรือเปล่าหว่า... ปรากฏว่ามันไม่ใช่คำด่าเพื่อน ๆ มันเป็นคำผสมประเภทหนึ่งของไอ้เด็กกลุ่มนี้...แม่เจ้าเว้ย...เดี๋ยวนี้มันบัญญัติกันเองเลย...มันมาจากคำว่า "ใช่" + "อ่ะ" (กรุณาพูดเร็ว ๆ ติด ๆ กัน) สรุปแล้วไอ้ประโยคที่เราได้ยินเมื่อสักครู่มันคือ "ใช่ไหม พี่ต้นเมื่อคืนโทรหาคนมา ใช่ไหม รับมาซะดี ๆ " ...
ขณะรอฝนหยุดตก + เราไม่มีอะไรทำ = เราอยากเจือกอีกแล้ว เราพยายาม กระดึ๊บ ๆ เปลี่ยนที่ไปหาเหลี่ยมที่จะแอบมองเด็ก ๆ พวกนี้ให้ชัด ๆ ..และแล้วเราก็ได้เหลี่ยมตรงกลุ่มน้องนักเรียนหญิงนี่เอง...แหมเหมาะจริง ๆ (คิดซะว่าไม่มีพี่ในกลุ่มนะน้อง อิ อิ)...เด็กกลุ่มนี้ มีกันทั้งหมด 5 คน เป็น ญ ทั้งหมด แต่ละคนแต่งตัวนะคุณเอ๊ยยย...อย่าให้ Saiddd (ขอขึ้นย่อหน้าใหม่ก่อนนะคะ)
คือไงดีจะได้เห็นภาพล่ะ เอาเป็นว่า บ้านเราอยู่แถบชานเมือง ที่มันมีโรงงานเยอะ ๆ น่ะ มันไม่ได้อยู่ สยาม, สุขุมวิท, ทองหล่อ เด็กพวกนี้เลยแต่งตัวแบบชานเมือง แต่คิดว่าตัวเองกำลังเดินอยู่ใน Emplorium ทั้ง 5 คนจะแต่งตัวแบบเป็นทีม ทุกคนจะใส่ กางเกงขาสั้นฟิต ๆ ลายดอกไม้, ใส่เสื้อกล้าม หลากสี, หิ้วกระเป๋าหูรูดเก่า ๆ คนละใบ,คีบรองเท้าแตะ, แต่งหน้าหลากสีเหมือนนกแก้ว,มีผ้าเช็ดหน้าผืนน้อย ดำ ๆ พาดอยู่ที่ไหล่คนละผืน, แล้วแต่ละนางนะหุ่นแบบ..โอ้โห..ทำไมมันดำ,มันอ้วน,มันเตี้ย อย่างเงี๊ยยย...สมแล้วที่เมื่อคืนไอ้พี่ต้นของน้อง ๆ จะโทรหาคนอื่น...คือแบบอ้วววนง่ะ แล้วเสื้อผ้าที่ใส่ก็ปลิ้นง่ะ ไหนจะต้นแขนแตก,น่องลาย,พุงปลิ้นอีก (นึกถึงคำเพื่อนเรา..อ้วน,เตี้ย,ล่ำ,ดำ,สิว หาได้จากพวกเธอ) โอย..มึน แล้วนี่มันวันธรรมดาทำไมไม่ไปโรงเรียนกัน ทรงผมก็บ่งบอกแล้วว่าเป็นเด็กมัธยม ยังตัดผมบ๊อบ เท่าใบหู ต้นคอยังเป็นรอยมีดโกนเขียว ๆ อยู่เลย...โอ้..ประเทศชาติ...แล้วนะ คุยกันนะ เสียงดังมากกก แข่งกับเสียงฟ้าร้องเลย แต่เรื่องนะ "เฮ้ย!...เมื่อคืน ของพวกMung ลีลาเป็นไงวะ" "เฮ้ย ! อย่าเสียงดังกันดิ คนมองกันใหญ่แล้ว..เมื่อคืนก็ O นะ" (จริงหรือคะน้อง.. โอ หรือ อ้วกคาอกคะ) เค้าคุยกันประมาณเนี้ย ทุกคนที่ป้ายรถเมล์ ทำสีหน้าอึดอัดปนสมเพชน่ะ ..แล้วที่เด็ดสุดนะ มันมีเสียงหนึ่งในกลุ่มดังขึ้นมา "เฮ้ย ๆ ฟัง Ku เด่ะ เรามาทำแต้มกันดีกว่า ถ้า ๆ ใครสะสม Pua ได้ครบ 10 คนก่อน สามารถ เลือก Pua เพื่อนมานอนด้วยได้ 1 คืน โดยที่เพื่อนห้ามโกรธเอาป่ะ.." กรี๊ดดดดดดดด...อะไรกันเนี่ย เราคิดว่าทุกคนในป้าย ก็คงกรี๊ดในอกเหมือน ๆ กับเรา มันเกิดอะไรขึ้น เด็กพวกนี้มันต้องเป็นมนุษย์ต่างดาวแน่นอน มันมาจากไหนก๊านนน...โอย
และแล้วท่ามกลางเสียงหัวเราะ ของพวกมนุษย์ต่างดาวกลุ่มนั้น ก็มีเสียงอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น เป็นเสียงเล็ก ๆ เบา ๆ "ตกลงปิดเทอมนี้ จะไปเรียนภาษากันที่ไหนเหรอ" "เออ..ไว้เรารอฟังผลก่อนถ้าภาษาคะแนนดี เราจะเรียนสเลขแทน" เป็นเสียงของเด็กนักเรียนหญิง ที่เราใช้กลุ่มของพวกเธอบังเราไว้ เพื่อสังเกตุการณ์ มนุษย์ต่างดาว จากจานผีพวกนั้น...นักเรียนหญิง พวกนี้ อ้วน,เตี้ย,ล่ำ,ดำ,สิว เหมือน ๆ กัน แต่พวกเธอแต่งชุดนักเรียนเรียบร้อยสงสัยเพิ่งสอบเสร็จ ไว้ผมยาว บ้างก็ถักเปีย บ้างก็รวบไว้เฉย ๆ เค้าคุยกันเรื่องข้อสอบ โรงเรียนกวดวิชา แล้วหัวเราะกันแบบน่ารักง่ะ เห็นแล้ว เออ...นี่สิ เด็กไทยแท้ ๆ ไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวอย่างพวกนั้น...
เฮ้อ...ดู ดูไป มันเหมือน หยิน กะ หยาง ในป้ายเดียวกันจริง ๆ..
จากคุณ :
BOOTH_FON 
- [
6 ต.ค. 48 16:25:08
]
เฮ็อ!!...สงสารอนาคตของชาติจัง...
