อาทิตย์ก่อนผมได้มีโอกาสเจอหน้ารุ่นน้องคนหนึ่ง
เลยถามไถ่ถึงสุขภาพของคุณพ่อเค้า ซึ่งเธอเคยเล่าว่า ตั้งแต่เกษียณก็เริ่มทำตัวหงอยๆ ซึมๆ ไม่กระฉับกระเฉง (เธอยังไม่มีหลาน)
เดี๋ยวนี้ก็ดีขึ้นหน่อยแล้วพี่สาด แต่ก็อยากให้เค้าออกไปไหนมาไหนบ้าง 
เรื่องของคุณพ่อรุ่นน้อง ทำให้ผมนึกถึงคุณยายของผม ที่เพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อปีที่แล้ว เค้าอายุได้ 85 ปี ซึ่งก็นับว่ามากอยู่ แต่จริงๆแล้วผมคิดว่าเค้าน่าจะสุขภาพดีกว่านี้ เพราะตอนที่อายุ 70 กว่า เค้าอยู่บ้านผม เค้าจะชอบทำโน่นนี่ เดินไปเดินมา
แต่ช่วงหลังจากนั้น คุณน้าผมรับตัวคุณยายไปดูแล และให้อยู่อาศัยแต่บนชั้น2 คุณยายไม่กล้าเดินขึ้น-ลงบันได เมื่อขาดการออกกำลัง สุขภาพจึงโทรมลงอย่างรวดเร็วใน
ระยะ 2-3 ปี
พ่อของเพื่อน-ของเพื่อนอีกคนนึงก็เช่นกัน อายุเพิ่งจะ 70 กว่าๆ แต่จะเพราะขาดการออกกำลัง (ทั้งร่างกายและสมอง) หรือไงไม่ทราบ หลังจากการป่วยทางกายบางอย่าง
ออกจาก รพ.มาแล้ว การใช้คำพูดเปลี่ยนแปลงไปมาก มีการด่ากรู-เมิง อารมณ์ฉุนเฉียว ทั้งที่ก่อนหน้านี้พ่อเค้าเป็นคนสุภาพมาก ไม่ทราบเป็นอัลไซเมอร์หรือป่าว 
บางครั้งผมก็ต้องทำเฉยๆ ปล่อยให้คุณพ่อ (75 ปี) คุณแม่ (68) ได้มีกิจกรรมบ้าง จะได้ไม่เฉาๆ คุณแม่ชอบทำงานบ้าน คุณพ่อก็ยังมีงานพิเศษ ได้ใช้สมองบ้าง
ผมเคยเห็นคุณพ่อผมยกบันได จะไปปลิดมะละกอหลังบ้าน อันนี้ผมว่าก็บู๊เกินไป ต้องห้ามแทบตาย เพราะคนแก่กระดูกไม่แข็งแรง พลาดมาจะลำบากลูกหลานเปล่าๆ 
ที่เล่ามาก็เพื่อแบ่งปันประสบการณ์ดูแลคนแก่ครับ ดูแลเค้าดีๆ แต่อย่าให้นั่งกินนอนกินนะครับ
ไม่งั้นจะร่างกายเค้าจะเสื่อมอย่างรวดเร็ว 
จากคุณ :
สาด
- [
วันฮาโลวีน 14:32:49
A:203.154.175.98 X: TicketID:025493
]
.........เป็นลูกเป็นหลาน ต้องหัดใช้งานพ่อแม่.........
