เราร้องให้จนไม่มีน้ำตาจะเหลือแล้ว ผู้ชายที่เรารักทำร้ายใจเราจนไม่เหลือแรงใจแล้ว จิตใจเราอ่อนแอลงทุกวัน จนไม่มีเรี่ยวแรงที่จะคิดอะไรทุกวันนี้ทำงานเหมือนหุ่นยนต์ยิ้มตามหน้าที่ ร่าเริงตามหน้าที่ แต่พออยู่คนเดียวน้ำตาก็ไหลอีก ปกติเราก็ไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่แล้ว หรือว่าเราจะต้องเสียใจไปจนตาย ฮือๆๆ ส่วนครอบครัว พ่อกับแม่ เขาแยกทางกันตั้งแต่เรา ยังเด็ก ไม่ค่อยได้มาสนใจเรา บางครั้งได้แต่ร้องให้หน้ากระจก พูดกับตัวเองว่ายังมีคนที่อยู่ในกระจกอีกคนที่ไม่เคยทอดทิ้งเธอ เพื่อให้ตัวเองดีขึ้น แต่ตอนนี้เราเริ่มอ่อนแอ ลงอีกแล้ว อยากมีใครก็ได้ที่มารับฟังให้กำลังใจเรา มีมือให้เราบีบ เพื่อให้เรารู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว มีคนคอยห่วงเราบ้าง คนแบบนี้จะมีอยู่หรือป่าว ขอร้องน่ะค่ะถ้าอ่านแล้วหงุดหงิด ก็ขอโทดน่ะค่ะ แต่อย่าด่าเราเลยเราแค่อยากระบาย ขอกำลังใจเท่านั้นเอง หรือว่าโลกนี้จะไม่ใช่โลกที่เราควรอยู่ ฮือๆๆๆ
จากคุณ :
เดโอกราเชียส
- [
1 พ.ย. 48 21:08:04
]