ความคิดเห็นที่ 1 ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.... ดีใจด้วยค่ะ เป็นแม่คนแล้ว... (ลืมปาดไม่ได้ค่ะ ติดมาจากห้องอาหาร) จากคุณ : เอริ...จัง - [ 30 พ.ย. 48 09:50:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ครั้งแรกที่ผลทดสอบออกมาว่า เราท้อง เราดีใจสุดๆ ทั้งตื่นเต้น ทั้งงงๆ ทั้งรู้สึกแปลกใจ เราลูบท้องตัวเอง จับอยู่ตลอดเวลา แล้วก็คิดในใจว่า ลูกจ๋า หนูมาแล้วเหรอ แม่ดีใจจัง ในช่วงการตั้งครรถ์ 3 เดือนแรก เป็นอะไรที่แปลกดีสำหรับเรา เราแพ้ท้องอยู่ไม่นานนัก ประมาณ 3 อาทิตย์กว่าๆ ก็ดีขึ้น แต่ก็ทำให้น้ำหนักเราลดไปเยอะเหมือนกัน หลังจากที่ดีขึ้น น้ำหนักเราก็ยังขึ้นไม่มากเท่าไหร่ เป็นเพราะเรารู้สึกอยากอาหารไม่ได้ผิดไปจากก่อนท้องเลย ไม่มีอะไรที่อยากทานเป็นพิเศษ ปริมาณที่ทานก็เหมือนๆ เดิม แต่สภาพจิตใจตอนนั้น เรารู้สึกดีจริงๆ คิดอยู่ตลอดว่าดีใจๆ ปลื้มใจที่ในชีวิตนึงได้ให้กำเนิดคนๆ นึง คิดอยู่แต่แบบนั้นค่ะ เราเป็นคนท้องที่มีความสุขมากๆ คนรอบข้างก็เอาใจ เราเองก็ค่อนข้างจะระวังทั้งเรื่องอากาศ อาหาร และสภาพจิต ดูเหมือนๆ ก็เป็นปกติทั่วๆ ไป พอเข้าช่วงเดือนที่ 7-8 คุณหมอก็ซาวน์ให้อีกที เพื่อดูเพศให้ชัด และดูว่าเค้าเริ่มจะกลับตัวหรือยัง คุณหมอบอกว่าสงสัยจะได้ลูกสาว ในใจเราก็ยิ่งรู้สึกดีใจมากๆ เพราะอยากให้คนแรกเป็นผู้หญิงเหมือนที่เราเองก็เป็นลูกคนโต แต่.....ก็มีอยู่อย่างนึงคือ ลูกสาวไม่ยอมกลับตัว แต่อยู่ในสภาพพับครึ่งท่อน คือเอาขาสองข้างพับขึ้นข้างบน เท้าอยู่บนหัว ตอนนั้นเราก็ถามว่าอันตรายมั้ย คุณหมอก็บอกว่าไม่หรอก แต่คงจะคลอดยาก อาจจะต้องผ่าออก ใจจริงเราก็เตรียมพร้อมสำหรับการคลอดเอง แต่ก็คิดว่า อืม ผ่าก็ได้ไม่เป็นไร ขอให้เค้าปลอดภัยก็พอ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 30 พ.ย. 48 09:52:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มารอฟังค่ะ ^^ จากคุณ : ironeta (ironeta) - [ 30 พ.ย. 48 10:03:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มารอฟังด้วยน้ำตาคลอๆ กำลังตั้งท้องลูกสาวคนแรกได้ 30 สัปดาห์ค่ะ..เลยอินมาก จากคุณ : ขอคิดด้วยคน - [ 30 พ.ย. 48 10:14:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 และแล้ววันนั้นก็มาถึง เราเตรียมพร้อมทั้งใจทั้งกาย คิดอยู่อย่างเดียวว่าขอให้เค้าปลอดภัย ขอให้เค้าปลอดภัย เราไม่รู้สึกกลัวเจ็บเลยสักนิดเดียว บรรยากาศในห้องคลอดก็เป็นไปด้วยดี หมอยาที่เป็นคนบล๊อกหลังก็น่ารักมาก ให้กำลังใจเราตลอด คุยด้วยตลอด บอกขั้นตอนในการผ่าคลอด ซึ่งก็ใช้เวลาเพียงแค่ช่วงอึดใจเดียวจริงๆ แล้วเสียงของยัยหนูน้อยก็ร้องจ้า ไม่รู้นะ ในความรู้สึก มันไม่ใช่แบบว่า เป็นฮีโร่ช่วยกอบกู้โลกหรืออะไรทำนองนั้น มันรู้สึกแบบว่า อ้าว...เสร็จแล้วเหรอ เร็วจัง แล้วพอมีสติกลับมาได้ เราก็รีบถามว่าเป็นไงบ้างลูกเรา โอเคมั้ย ครบมั้ย ผู้หญิงใช่มั้ย คุณหมอก็อุ้มเค้ามาใกล้ๆ โอ้โห แว๊บแรกที่เห็นเค้า เราก็คิดว่า ทำไมน่าเกลียดจัง ตาก็ตี่ๆ หน้าก็บวมๆ ตัวงี้แดงเชียว เราไม่ได้ร้องไห้ดีใจเหมือนในละครที่ดู ซึ่งตอนก่อนจะคลอดเราก็คิดไว้ว่าคงจะซาบซึ้งมาก แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันเป็นความรู้สึกแบบโล่งอกมากกว่าที่เค้าปลอดภัย พอพยาบาลเค้าเข็นเราออกมาจากห้องคลอด เรารู้สึกตัวอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่ คุณพยาบาลก็ถามเราว่า ก่อนจะกลับเข้าห้องพัก จะแวะดูลูกสาวก่อนมั้ย เราก็พยักหน้า แว๊บที่สองที่ได้เห็นหน้าเค้า ความรู้สึกว่า รักเค้า มันก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้นค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 30 พ.ย. 48 10:16:22 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ จขกท คล้ายๆกับดิฉันเลยค่ะ เพราะกว่าจะท้องลูกคนแรกเนี่ยรอนานมากๆ แต่ก็คุ้มค่ากับการรอคอยจริงๆค่ะ เข้าใจความรู้สึกของคุณเลยค่ะ ว่าตอนรู้ว่าตัวเองท้องแล้ว ดีใจมากแค่ไหน ^^ จากคุณ : ^^Qoo Club^^ - [ 30 พ.ย. 48 10:19:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เราเป็นคุณแม่ผ่าคลอดที่เรียกว่าฟื้นตัวเร็วมากๆ ในช่วงเย็นๆ ของวันนั้น เราก็เริ่มจะขยับตัวไปมา พลิกซ้าย พลิกขวา ถึงแม้มันจะรู้สึกเจ็บและจุกมากๆ แต่เราก็คิดไว้ว่า ต้องฟื้นให้เร็วที่สุด จะได้ให้นมแม่ได้ ในวันรุ่งขึ้น ช่วงสายๆ เราก็เริ่มจะเดินเหินได้คล่องขึ้น และพอช่วงบ่ายๆ พยาบาลก็มาถอดเอาสายปัสสาวะออก พอประมาณซัก 4-5 โมงเย็นเค้าก็มีรถเข็นมารับเราไปที่ห้องเด็กอ่อน เพื่อไปฝึกให้นมลูก แว๊บที่ 3 ที่ได้เห็นเค้า ครั้งนี้เค้านอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมอกเรา แม่ที่เก้ๆ กังๆ อุ้มผิดๆ ถูกๆ คุณพยาบาลก็ถามว่าคนแรกใช่มั้ยคะ เราก็พยักหน้า เค้าก็พยายามจะสอนให้อุ้มและป้อนนมแม่ให้เค้า ลูกสาวตัวน้อยของเราช่างน่ารักเหลือเกิน ในความคิด ตา จมูก ปาก มือ เท้า เล็กๆ จุ๋มจิ๋มไปหมด แรงดูดก็ไม่ค่อยจะมี ดูดได้แป็บเดียวก็หลับ ต้องคอยเขี่ยแก้ม เขี่ยหัวอยู่ตลอด มีความสุขค่ะ เราอยู่ที่โรงพยาบาลแค่ 4 วันแล้วก็กลับ ตอนที่กลับมาก็ฉุกละหุกกันหน้าดู ตอนที่เราพักฟื้นนี่ เราเลือกที่จะอยู่กับพ่อและแม่ของเรา เพราะว่าใกล้โรงพยาบาลที่คลอดมากกว่าที่บ้านเราเอง และเราก็อยู่กับสามีแค่สองคน เรามาซึ้งใจกับคำว่ามือใหม่จริงๆ เพราะทำผิดทำถูก ในใจก็คิดเอาว่า ลูกจ๋า หนูมือใหม่ แม่ก็มือใหม่ เรามาร่วมมือร่วมใจกันนะลูกนะ แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 48 10:30:17 จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 30 พ.ย. 48 10:22:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อผ่านไป 10 วัน เราต้องกลับเข้าไปที่โรงพยาบาลใหม่ เพราะลูกสาวมีอาการตัวเหลืองมากขึ้น และต้องรับการตรวจการได้ยินด้วย เนื่องจากเมื่อตอนแรกคลอดนั้น แกยังไม่ผ่านการตรวจ นี่คือครั้งแรกของการพาลูกไปโรงพยาบาลหลังจากที่กลับมาบ้านแล้ว ซึ่งก็เป็นไปตามคาด เราก็ยังคงเก้ๆ กังๆ เช่นเดิม การเตรียมความพร้อมของข้าวของเครื่องใช้ก็ยังไม่ค่อยจะถูกเท่าที่ควรจะเป็น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น สิ่งต่างๆ เหล่านี้ ไม่ได้ทำให้เรากังวลใจไปมากกว่า การที่คุณหมอได้บอกให้สิ่งที่ทำให้เรา ช็อค คุณหมอได้ทำการตรวจลูกสาวเราตามปกติ แต่พอเค้าลองอุ้มๆ แกดู เค้าก็รีบเอาวางลงที่เตียง และพยายามจับสะโพกของแกดู พร้อมทำสีหน้าไม่ดีนัก เราก็รีบถามว่าเกิดอะไรขึ้น เค้าก็บอกว่า รู้สึกว่าข้อสะโพกจะหลวมๆ นะคะ ทั้งเรา ทั้งแฟน ทั้งคุณยาย (แม่ของเรา) ก็ตกใจมาก แล้วก็รีบถามว่าหมายความว่าอย่างไร เค้าก็บอกว่ายังบอกอะไรไม่ได้มาก สงสัยต้องส่งไปให้ข้างล่าง เอ็กซ์เรย์กระดูกดู แล้วให้ไปพบหมอกระดูกโดยตรง ในวินาทีนั้น เรารู้สึกมึนตึบไปหมด เราพยายามเรียกสติกลับมาให้เร็วที่สุด เราหันไปมองหน้าสามี เค้าก็ยิ้มให้แล้วบอกว่า อย่าเพิ่งคิดมาก ให้ทำใจเย็นๆ ก่อน ให้รอดูหมอกระดูกวินิจฉัยอีกที ค่ะ หลังจากคุณหมอกระดูกได้ดูฟิลม์ และลองจับสะโพกลูกสาวเรา เค้าก็บอกว่า ข้อสะโพกมันหลวมจริงๆ หลวมที่ข้างซ้าย ซึ่งเค้าก็แนะนำว่า ให้รีบไปพบอาจารย์แพทย์เค้าที่รามา ซึ่งเชี่ยวชาญเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยเฉพาะ โชคดีจริงๆ ที่วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ และวันรุ่งขึ้นก็มีคลีนิคกระดูกเด็กพอดี ก่อนจะกลับ เราก็พาลูกสาวไปตรวจการได้ยินอีกครั้ง ซึ่งผลที่ออกมาก็ยังไม่ผ่าน เราออกมาน้ำตาคลอๆ บอกกับแม่เราว่า วันนี้ไม่ใช่วันของเรา ไม่ว่าอะไรๆ ก็ไม่ดีไปเสียหมด แม่เรากอดเราแน่น พร้อมกับก้มลงจูบที่หน้าผากเจ้าตัวเล็ก บอกกับเค้าว่า หลานยายต้องไม่เป็นไรนะลูก จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 30 พ.ย. 48 10:40:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แหะแหะ ห่างไกลจากตำแหน่งของคนเป็นแม่ไกลโขอยู่ แต่พอดีรักเด็ก เลยแวะมาอ่านค่ะ เอาใจช่วยค่ะ ให้ปลอดภัยและแข็งแรงนะคะ ^^ จากคุณ : I am just fine^^ - [ 30 พ.ย. 48 10:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ในวันรุ่งขึ้น เราก็ไปที่รามาพร้อมกับแฟนเรา และพี่เลี้ยง นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้ไปโรงพยาบาลรัฐ คนเยอะมากๆ ใจเราก็คิดว่า ทำยังไงดี คนเยอะขนาดนี้ กว่าลูกสาวเราจะได้ตรวจก็ต้องรอตั้งนาน ไหนจะเรื่องของอากาศ ลูกเราก็ยังเล็กอยู่ เพิ่งจะแค่ 10 วันเอง จะไม่สบายมั้ย ก็คิดไปต่างๆ นานาค่ะ แต่สุดท้ายก็รอไม่นาน คุณหมอก็ให้ลูกเราเข้าไปตรวจเป็นคนแรก พอท่านได้ดูฟิลม์เอ็กซเรย์ ท่านก็บอกว่า อืม....ไม่ค่อยดีเลย เราก็รีบถามว่า ข้อสะโพกหลุดที่ข้างซ้ายเหรอคะ ท่านก็ส่ายหน้าบอกว่า เปล่า.....แต่หลุดทั้งสองข้างเลย ตอนนั้นเราช็อคสุดๆ คิดอยู่แต่ว่า นี่เป็นความฝัน นี่เป็นความฝัน เราต้องตื่นแล้วนะ จะหลับแบบนี้ไม่ได้นะ แต่เมื่อท่านค่อยๆ เล่าให้ฟังว่าจะต้องรักษาอย่างไรบ้าง เราก็รู้แล้วว่า มันคือความจริง ในตอนที่คุยกันนั้น ลูกสาวตัวน้อยของเราก็ยังไม่รู้อะไร ยังคงหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข เหมือนไม่รู้อะไรทั้งนั้น แล้วคุณหมอกับทีมแพทย์ที่เหลือก็พาเราไปที่ห้องอัลตราซาวน์เพื่อไปดูกระดูกอีกครั้ง ซึ่งหลังจากนั้น ท่านก็บอกว่าหลุดออกมาเยอะมากเหมือนกัน โดยฉพาะข้างซ้ายและต้องรีบรักษาให้เร็วที่สุด โดยปกติจะพบอาการอย่างนี้หลังจากที่คลอดออกมา แล้วก็รักษาทันที แต่นี่ทิ้งไว้ตั้ง 10 วันก็ยิ่งทำให้มีโอกาสเสี่ยงยิ่งขึ้น เราก็ถามว่าทำไมตอนที่แรกคลอดคุณหมอที่ทำคลอดเค้าไม่ทราบหรือไร ทั้งๆ ที่เป็นหมอที่รามาเช่นเดียวกัน ท่านก็อธิบายให้ฟังว่า เคสอย่างลูกสาวเรา มันดูยาก เหมือนจะไม่หลุด แต่ก็หลุด และเป็นไปได้ว่า ตอนคลอดยังไม่หลุด แต่มาคลายตัวเอาหลังจากนั้น 2-3 วันก็เป็นได้ เราเริ่มร้องไห้ค่ะ ร้องโดยไม่อายใครทั้งนั้น ทีมแพทย์ทุกคนมองหน้าเรา และมีสายตาที่บอกว่าทั้งเห็นใจและสงสาร แต่เราก็ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น คิดอยู่อย่างเดียวว่า ทำไม ทำไมมันเกิดขึ้นได้ เราทำอะไรผิดหรือเปล่า ทำอะไรไม่ดีไว้หรือเปล่า ถึงส่งมาถึงลูกสาวของเราได้ แล้วคุณหมอก็พากลับลงมาที่ห้องที่รักษา พร้อมเอาชุดรั้งสะโพกมาให้ลูกสาวใส่ แต่ก่อนที่จะใส่ชุดนี้ แกต้องดันเอาข้อสะโพกกลับเข้าที่ก่อน และตรงจุดนี้แหละค่ะ ที่เราเกือบล้มทั้งยืน เมื่อต้องเห็นลูกสาวอายุ 10 วัน กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ทั้งสามีและเรากอดกันร้องไห้ ไม่เว้นแม้แต่พี่เลี้ยงที่เพิ่งจะจ้างได้แค่ 3 วันก็ยังร้องไห้ไปกับเราด้วย ลูกเราต้องอยู่ในชุดที่รั้งเค้าไว้ ตรึงทั้งขาให้แบออกให้กว้างที่สุด เราไม่สามารถจะอาบน้ำให้เค้าได้ ต้องเช็ดตัวอย่างเดียว ในระหว่างที่ขับรถกลับบ้าน ลูกเราก็ร้องไห้มาตลอดทาง ซึ่งเราเดาเอาว่าเค้าคงจะเจ็บมาก เราก็กอดเค้าไป ร้องไห้ไป พอหันหน้าไปหาสามี เราก็เห็นเค้าเอามือเช็ดน้ำตาออกอยู่ตลอดเวลา จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 30 พ.ย. 48 10:59:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้น้องหายเร็วๆๆ แอบมาเล่า ตอนหลานสาวที่รัก หัวกระแทกกับชิงช้า แล้วกลับมาบ้าน บ่นว่าปวดหัว เรานะร้องไห้ ที่บ้านก็ปกลัวเรื่องสมอง แต่สุดท้ายก็ไม่เป็นอะไรมาก จากคุณ : ^kratop^ - [ 30 พ.ย. 48 11:06:53 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เศร้าจัง...แล้วยังไงต่อคะ จากคุณ : ขอคิดด้วยคน - [ 30 พ.ย. 48 11:07:29 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เริ่มร้องแล้วเหมือนกัน แงๆๆ จากคุณ : ป้าจะอิ๊บ (jipnaja) - [ 30 พ.ย. 48 11:08:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านมาถึงตรงนี้แล้วเริ่มเศร้าเลยค่ะ เรายังไม่มีลูกนะคะ  กำลังรออยู่เหมือนกันว่าเมื่อไหร่เค้าจะมา เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ  เป็นกำลังใจให้ค่ะ... จากคุณ : mint009 - [ 30 พ.ย. 48 11:08:49 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เรากลับมาถึงบ้านตอนบ่าย 4 กว่าๆ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พ่อของเราโทรกลับเข้าบ้าน เพื่อมาถามอาการของหลานสาว เรารับมาแต่คุยไม่ได้ เลยยื่นให้สามี ซึ่งตัวเค้าเองก็เล่าไปร้องไห้ไป นี่เป็นวันแรกค่ะ ที่เห็นน้ำตาของเค้า อีกไม่นาน คุณแม่เราก็กลับมา พอเราเห็น เราก็วิ่งไปกอดเค้า พร่ำบอกแต่ว่า ลูกหนู แม่ ลูกหนู แม่ก็รีบเค้าไปหาหลาน แม่ไม่พูดอะไรค่ะ แต่บอกว่าหนูต้องเข้มแข็งนะลูก ถ้าหนูไม่เข้มแข็ง ลูกเค้าจะรู้ เค้าจะเสียใจไปด้วย ไม่เป็นไรนะลูก เค้าเกิดมาเป็นหลานแม่ เค้าต้องโอเค เราทำใจอยู่นานค่ะ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ถึงแม้ว่ามันจะผ่านไปหลังจากนั้นอีกหลายวัน เราก็ยังรู้สึกว่ามันไม่จริงอยู่ดี แต่ท้ายที่สุดหลังจากที่เราได้พยายามหาข้อมูลเพิ่มเติมจากทั้งทางเน็ต และจากคนรอบข้าง เราก็รู้สึกดีขึ้นเป็นระยะๆ การเลี้ยงลูกคนแรกที่มีปัญหาแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะเค้าจะงอแงมากกว่าปกติ เนื่องจากเวลาเค้านอนก็จะอึดอัดและลำบากมาก และการให้นมแม่ก็ค่อนข้างลำบาก เพราะเค้าจะไม่สามารถอยู่ในท่าที่ปกติได้ หลังจากนั้นอีกประมาณหนึ่งอาทิตย์ ที่เราเริ่มจะปรับตัวได้บ้างแล้ว ในช่วงเย็นวันศุกร์ที่เรากำลังป้อนนมเค้าอยู่ เราก็ลูบหน้าลูบแขนขาเค้าตามปกติ แล้วเราก็สังเกตุเห็นว่า เค้ามักจะชอบเอียงทางขวาอยู่เรื่อย ทุกครั้งที่เค้าหันหน้าไปทางขวา มันจะมีก้อนเนื้อใหญ่ประมาณหัวนิ้วโป้งผู้ใหญ่ ซึ่งเห็นได้ชัดตรงคอด้านซ้าย เราตกใจมาก และตอนนั้นก็ไม่มีใครอยู่บ้าน โชคดีที่คุณยายเพิ่งกลับจากออฟฟิศ เราก็รีบบอกให้ขับรถไปโรงพยาบาลทันที พอหมอตรวจดู เค้าก็บอกว่ามันเป็นอาการของโรคคอเอียง แต่ลูกสาวเราเป็นเยอะมาก ต้องพยายามให้เค้าหันกลับไปทางซ้ายให้ได้มากๆ เรากลับมาบ้าน ในตอนนั้นกลั้นใจว่าจะต้องไม่ร้องไห้อีกแล้ว แต่สุดท้ายมันก็เป็นความโกรธค่ะ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าโกรธอะไร คิดอยู่แต่ว่า พอได้หรือยัง จะพอได้มั้ย จะต้องให้เจ็บให้ช้ำไปอีกถึงไหน แค่นี้ยังทรมานกันไม่พออีกหรือ หลังจากนั้น เราก็ให้คุณหมอที่รามาดูให้อีกที ซึ่งเค้าก็บอกว่าเป็นเยอะขนาดนี้ ถ้าได้ขวบคงต้องกรีดเพื่อขยาย เพราะโอกาสที่จะหายเองค่อนข้างน้อย และถ้าไม่รักษา รูปหน้าเค้าจะเบี้ยวได้ ในตอนนั้นเราก็ตั้งใจไว้ว่า เราจะต้องทำให้เค้าหายให้ได้ เหมือนที่ตั้งใจไว้ว่า ขาเค้าจะต้องหาย จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 30 พ.ย. 48 11:19:52 ]

ความคิดเห็นที่ 16 Be strong and may the force be with you ka จากคุณ : Cocochan - [ 30 พ.ย. 48 11:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มารออ่านค่ะ เดือนหน้าก็จะได้เป็นแม่เหมือนกัน เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้น้องหายเร็วๆ และแข็งแรงมากๆค่ะ จากคุณ : Breathe - [ 30 พ.ย. 48 11:34:06 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สงสารเจ้าตัวน้อย กับจขกท.มากคะ (น้ำตาคลอเลย) เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้แข็งแรง หายไวๆนะเจ้าหนูน้อย จากคุณ : หมูหยี+หมูอ้วน - [ 30 พ.ย. 48 11:41:07 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สงสารทั้งเด็กทั้งพ่อแม่เลย จริงๆนะ เราเองมีลูกเล็กๆเหมือนกัน เข้าใจคุณดีว่าเวลาลูกเจ็บไข้ได้ป่วยนี่ คนเป็นพ่อเป็นแม่จะเจ็บตามลูกเลย แต่ปัญหาสะโพกหลวม กับคอเอียง นี่ มันหายได้นะคะ เพียงแต่คุณจะเครียดที่ต้องเห็นลูกตัวน้อยๆทรมาน ขอให้คิดซะว่าไม่นานลูกคุณก็จะชิน เด็กเล็กเนี่ยเค้าปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมได้ดีกว่าผู้ใหญ่หลายคนอีกนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ คุณเป็นคุณแม่ที่เยี่ยมมากๆ ลูกคุณนี่มีบุญที่มีแม่ดีๆอย่างคุณนะ ซักวันเมื่อลูกคุณโต เค้าจะภูมิใจในตัวพ่อแม่ของเค้า จากคุณ : TJ - [ 30 พ.ย. 48 11:43:17 A:66.61.39.131 X: TicketID:043948 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เมื่อผ่านไป 3 เดือน คุณหมอก็นัดไปซาวน์อีกครั้ง ซึ่งในช่วงที่ผ่านมา อาการทางขาเค้าก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เป็นระยะ ถึงแม้จะไม่ได้ดีเท่ากับของเด็กทั่วไปที่เริ่มรักษาตั้งแต่เกิด แต่ก็นับว่าเป็นพัฒนาการที่ดี เราเคยถามคุณหมอว่าถ้ารักษาแล้ว โอกาสจะกลับมาเหมือนคนปกติได้มีมากแค่ไหน ท่านก็บอกว่ามันก็แล้วแต่เด็ก บางคนก็หายเป็นปกติ เล่นกีฬาได้ด้วยซ้ำไป แต่บางคนที่โชคร้ายหน่อย รักษาไม่ทัน หรือไม่ต่อเนื่องก็อาจจะเดินขากางๆ หรือไม่ก็ขาไม่เท่ากัน สุดท้ายก็อาจจะต้องพึ่งการผ่าตัดใส่ข้อสะโพกเทียมให้ เราก็เก็บมาคิดเอาเองว่า ไม่เป็นไรหรอก เราจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นได้ ต่อให้หมอบอกว่ามีแค่ 1% ที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เราก็จะรักษาเค้าต่อไปเรื่อยๆ คุณหมอหลายท่านในทีมก็น่ารักมากค่ะ ให้กำลังใจเราเรื่อยๆ ทุกครั้งที่มาหา บางครั้งที่ผลตรวจออกมาดี คุณหมอก็จะบอกว่า หมอดีใจ ไม่ใช่ที่ผลตรวจดี แต่ที่เห็นรอยยิ้มของคุณแม่ อย่างไรก็ตาม การรักษาแบบนี้ต้องใช้เวลามาก คุณหมอบอกว่าประมาณ 2-3 ปีถึงจะหายสนิท ซึ่งผลพวงจากการรักษาแบบนี้ ลูกอาจจะพัฒนาทางร่างกายช้า เช่นนั่งช้า คลานช้า เดินช้า แต่ก็เป็นเรื่องที่ต้องทำใจกันไป ในตอนแรกๆ เราก็กังวลเรื่องนี้ แต่ก็มาคิดตกว่า ถ้าให้แลกกับการที่เค้าจะหายสนิท ต่อให้เค้า 3 ขวบแล้วยังเดินไม่ได้ เราก็ยอม ตอนแรกเราคิดว่า นี่คงจะเป็นเรื่องที่ทำให้เราเศร้าที่สุดซะแล้ว แต่มันคงเป็นเรื่องของกรรม ที่กำหนดไว้แล้วว่า บททดสอบความเป็นแม่ของเรามันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นเอง พอเค้าได้เกือบ 4 เดือน เราก็พาไปตรวจร่างกาย ฉีดยาตามปกติ แต่รอบนี้ ต้องพาเค้าไปทดสอบเรื่องการได้ยินด้วย ซึ่งในสองครั้งแรกยังไม่ผ่าน เพราะยังมีน้ำในหูชั้นกลางอยู่ เครื่องตรวจไม่ได้ และครั้งในครั้งที่สามนี้ พอดีกับเค้าเป็นหวัดอยู่ ก็ทำให้ตรวจไม่ผ่าน เราก็เริ่มไม่สบายใจเพราะรู้สึกว่าเค้าตอบสนองกับเสียงไม่ดีนัก คุณหมอก็เลยแนะนำให้ไปตรวจด้วยคลื่นความถี่ละเอียดจะดีกว่า เย็นวันนั้น เราไปที่โรงพยาบาลหนึ่งที่มีเครื่องตรวจชนิดนี้ กล่อมลูกให้หลับและเริ่มการตรวจ หลังจากที่ตรวจไปได้ประมาณ 5 นาที คุณหมอก็มองหน้าเรา และคำถามที่เจ็บปวดว่า ถ้ารู้ว่าลูกมีปัญหาแล้วจะทำอย่างไร เรามองหน้าหมอแบบงงๆ แต่ก็ตอบไปว่า จะทำทุกอย่างให้เค้าหาย แล้วเราก็ถามกลับว่า ทำไมเหรอ เค้ามีปัญหาเหรอ คุณหมอก็พยักหน้า เราก็คิดว่า อีกแล้วเหรอ มาอีกแล้วเหรอ ความรู้สึกแบบนี้ ทำไมไม่จบไม่สิ้นเสียที แต่ก็ตั้งสติถามว่าอาการของลูกเป็นอย่างไร เค้าก็อธิบายว่า ที่ลูกเราเป็นไม่ใช่หูหนวก แต่เป็นการหูตึงแบบรุนแรง ซึ่งการผ่าตัดคงไม่ช่วยอะไร ถ้าจะให้ดีก็คือต้องใส่เครื่องช่วยฟัง เรามองหน้าสามีแบบพยายามจะให้กำลังใจซึ่งกันและกัน แต่ในใจเราก็รู้แหละ ว่ากำลังใจมันแทบจะไม่เหลือแล้ว ในวินาทีนั้น เราคิดไปแล้วว่า ลูกเราคงต้องมีปัญหามากกว่านี้อีกแน่ๆ ที่กำลังรอให้เกิดขึ้น ซึ่งถ้าตอนนี้เราท้อ ก็คือจบ แต่ถ้าไม่ท้อเค้าก็จะต้องหาย พอเสร็จการตรวจ คุณหมอก็บอกว่าลองตรวจดูหูชั้นกลางอีกที ว่าเกิดจากประสาทหูเสีย หรืออะไรกันแน่ โชคดีจริงๆ ค่ะ ที่ผลออกมาเกิดจากการมีน้ำในหูชั้นกลางเยอะ ซึ่งคุณหมอก็ยิ้มๆ บอกว่ายังมีหวังนะ รีบรักษาอาการอักเสบให้หายก่อน แล้วรอตอนครบ 6 เดือนมาตรวจอีกที ถ้าการอักเสบหาย บางทีการได้ยินก็จะค่อยๆ กลับมา ยิ้มทั้งน้ำตาเลยค่ะ งานนี้ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 30 พ.ย. 48 12:01:28 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอให้แข็งแรงๆๆๆๆๆๆๆๆ หายไวๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ~amily~ - [ 30 พ.ย. 48 12:10:01 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านน้ำตาคลอเลย ขอให้คุณแม่แข้มแข็งนะคะ เพื่อคุณลูก คะ จากคุณ : เบรานิ่ง - [ 30 พ.ย. 48 12:16:13 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ให้กำลังใจ จากคุณ : ป้าจะอิ๊บ (jipnaja) - [ 30 พ.ย. 48 12:38:25 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านไปน้ำตาไหลไป เป็นแม่คนเหมือนกัน มีปัญหาจุกจิกต่างๆ ยังกลุ้มใจมาก ต้องขอชมว่าคุณจขกท.เก่งมากๆ ขอภาวนาให้ลูกสาวหายไวๆ จากทุกเรื่อง และขอส่งกำลังใจให้จขกท.และแฟนเข้มแข็งมากๆ ฟ้าจะกระจ่างใส อีกไม่นานนะคะ สู้นะคะ คุณพระคุ้มครองค่ะ จากคุณ : another mom - [ 30 พ.ย. 48 12:58:03 A:210.203.180.52 X: TicketID:080217 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณยังมีฐานะที่รักษาลูกคุณได้ทัน... ดีใจด้วย และ เอาใจช่วย ให้มีกำลังใจสู้ต่อไป ทำให้เราย้อนนึกถึงอดีต... นานมาแล้ว ในเมืองไทย ที่ตอนนั้นเรามีลูกคนโต เขาอายุไม่กี่เดือน ข้างบ้านแม่เรา... มีหญิงชาวบ้านมีลูกสาววัยเดียวกับลูกเรา.. แต่ลูกสาวของเขา เดินไม่ได้ ขาฟีบทั้งสองข้าง คลานถัดๆไป... ถ้าไปรักษาหาหมอแต่แรกๆ เด็กมีหวังเดินได้ปรกติ.. แต่ด้วยแม่เด็กไม่มีเงินรักษา และ ไม่ดิ้นรนเท่าไร เขาปล่อยเลยตามเลย เราได้ติดต่อไปหาหมอกระดูกในกทม. เพื่อจะให้แม่เด็กพาลูกเขาไปหาหมอที่รพ. หนึ่งในกทม. แต่แม่เด็กไม่สนใจเท่าไรที่จะขวนขวาย และ เราถึงเวลาต้องบินกลับต่างแดน เลยไม่มีโอกาสเดินเรื่องต่อให้ ในใจคิดอยากจะเป็นคนพาเด็กไปเอง แต่แม่เด็กเขามีท่าทีไม่อยากให้เราไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหาลูกของเขา... เราเห็นสภาพเด็กแล้ว ตอนนั้น เราน้ำตาคลอ... คืออยากให้เด็กมีชีวิตที่สดใสเหมือนลูกเรา... เราได้แต่ให้ของเล่นของลูกเราให้กับเด็กไปหมด และให้เงินไปบ้าง ถ้าเป็นไปได้.. ก็ยังต้องการที่อยากจะพบเด็กนั้นอีก... นั่นคืออดีตเมื่อ ๑๔ ปีมาแล้ว จากคุณ : JidNince - [ 30 พ.ย. 48 13:07:39 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านแล้วเห็นใจจริงๆค่ะ ขอร่วมเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ จากคุณ : มดตะนอยตัวอ้วน - [ 30 พ.ย. 48 13:09:15 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มอบกำลังใจที่มีทั้งหมดตอนนี้ให้คุณแม่คนเก่งอย่างคุณนะคะ ถ้าคุณอ่อนแอไป แล้วลูกจะทำอย่างไร ขอให้กำลังใจของคุณเต็มเปี่ยมทุกวินาทีค่ะ จากคุณ : J+J - [ 30 พ.ย. 48 13:11:42 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เป็นกำลังใจให้นะคะ เขาเกิดมาให้คุณรัก that's all she wants. All you need to do, is love her. จากคุณ : PatPDX - [ 30 พ.ย. 48 13:30:38 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อย่าท้อนะค่ะ...สู้ๆๆๆๆ จากคุณ : เด็กพี่เบ็ค - [ 30 พ.ย. 48 13:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอให้ลูกสาวตัวน้อย หายไวไวนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ตัวจ้อยแต่จ๊าบ - [ 30 พ.ย. 48 13:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สุด ๆ จริง ๆ เลย นี่แหละครับ คำว่า แม่ สะกดยากนะ ต้องสะกดด้วยใจ ด้วยความทุ่มเท ด้วยกำลังใจ ด้วยสายใยต่าง  ๆ ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก ดลบันดาลให้ลูกของคุณ มีอาการดีขึ้นอย่างเร็ววัน และหายเป็นปรกติในที่สุด เชื่ออะไรผมมั๊ย ไปร้านขายของสังคภัณฑ์นะ ไปซื้อมนต์พิธีเล่มเหลือง ๆ 49 บาทมานะ แล้วสวดคิริมานนท์สูตร และ โพฌชง 7 ให้ลูกฟังนะ ทุกวันเลย จะหาบทสวดนี้จากในเว็บก็ได้นะ อย่างน้อยก็ทำให้ใจคุณสงบ อย่างน้อยก็ทำให้ลูกได้ยินเสียงมงคล มีผลบ้างไม่มากก็น้อย ปล.สุดท้าย หาเพลงบรรเลง เบา ๆ คลายอารมณ์ให้ลูกฟังตลอดเวลา เด็กจะได้อารมณ์ดีคลายความเครียดนะ ลองดู ไม่เสียหายอะไรนี่ จากคุณ : เอก (webdeejung) - [ 30 พ.ย. 48 13:48:06 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ในช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา เราเฝ้าติดตามดูว่าลูกมีพัฒนาการอย่างไรบ้าง เราทิ้งตำราไปหลายเล่ม ทิ้งถ้อยคำของผู้ใหญ่ที่เฝ้าบอกว่า เดือนที่เท่าไหร่ เด็กจะทำอะไรได้บ้าง เราไม่สน ไม่แคร์ เราคิดอยู่อย่างเดียวว่า ถ้าเค้าจะคว่ำได้ คลานได้ ตั้งไข่ หรือเดินได้ ก็เพราะเค้าต้องการจะทำเอง ตอนที่ลูกสาวเรา 3 เดือน เค้ามีความต้องการที่จะคว่ำมากๆ แต่ดูเหมือนเป็นงานหนัก เพราะติดที่ชุดรั้งสะโพกที่เค้าใส่ แต่เค้าคงเหมือนเรา คือไม่ยอมแพ้ พอใกล้ๆ จะ 4 เดือน เค้าก็คว่ำได้เองค่ะ ช่วงนั้นเองที่คุณหมออนุญาติให้เริ่มถอดชุดในเวลากลางวัน และใส่เฉพาะเวลากลางคืนเท่านั้น วันที่เค้าได้ถอดชุดและลงน้ำครั้งแรก เราน้ำตาไหลเลย นับเป็นเวลา 3  เดือนเต็มที่ลูกไม่มีโอกาสได้อาบน้ำ เล่นน้ำเหมืนเด็กทั่วไป เค้าชอบค่ะ ชอบน้ำมากๆ และพอได้อาบน้ำ เค้าก็รู้สึกสบายตัว หลับปุ๋ยอย่างมีความสุขเกือบจะทุกครั้ง หลังจากที่เปลี่ยนจากชุดรั้ง มาเป็น version ที่สอง ซึ่งทางคุณหมอเรียกว่า กระดองเต่า ก็จะคล้ายๆ กางเกงในแข็งๆ แต่ก็ยังคงต้องแบะขาออกเหมือนเดิม ตอนที่เปลี่ยนให้ครั้งแรก ดูเค้าไม่ค่อยจะชอบมันเท่าไหร่ เพราะเวลาเค้านอนหงาย สะโพกก็จะแอ่นมาก เพราะกระดองมันแข็ง เราเองก็แอบเสียใจนิดๆ เพราะคิดว่าเค้าเพิ่งจะเริ่มชินกับการได้ปล่อยตัวเองเป็นอิสระในช่วงกลางวัน และกำลังสนุกกับการคว่ำได้ ก็ต้องมาติดกระดองอีกแล้ว แต่ก็นั่นแหละค่ะ มันคือการรักษาอย่างนึง ในช่วงเวลานี้ เราเริ่มจะพาลูกออกไปข้างนอกมากขึ้น เช่นสวนสาธารณะ ไปเดินเล่น ซึ่งก็เป็นอย่างที่คิดไว้ ก็จะมีคนเข้ามาถามไถ่ว่าลูกสาวเป็นอะไร เราก็ตอบไป ทุกครั้งที่เราตอบคำถาม ก็จะได้รับสีหน้ากลับมาประมาณว่าตกใจมาก แล้วก็จะถามคำถามเดิมๆ ว่าแล้วจะเดินได้ไหม ก็ยังดีที่เค้ายังไม่ถามว่าจะพิการมั้ย ซึ่งถ้าเจอแบบนี้ เราก็คงต้องเดินหนีค่ะ ไม่ใช่เพราะโกรธ แต่เพราะว่ามันเจ็บปวด มันโดนตอกย้ำในสิ่งที่เรากลัวอยู่แล้ว ก็พอมันเกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมา เราก็เริ่มชิน และยินดีที่จะตอบคำถามต่างๆ ถามมา พอลูกเค้าเดือนที่ 6 เค้าก็เก่งมากขึ้น คว่ำเอง หงานเองได้ มีพัฒนาการที่ดี เรื่องที่เค้าคอเอียงก็ดีขึ้น เค้าเริ่มจะหันซ้ายได้สุดมากขึ้น ถึงแม้ในตอนแรกๆ คนอื่นจะไม่เข้าใจเราคิดว่าเราใจร้ายที่ชอบบิดคอเค้า แต่จริงๆ มันคือการทำกายภาพบำบัดอย่างนึง ซึ่งถ้าไม่ฝืนทำตั้งแต่แรก มันก็จะดีขึ้นช้า เราต้องบังคับการหันเค้าอยู่ทุกวัน วันละ 3-4 รอบ รอบนึงก็ประมาณ 10-15 นาที ซึ่งแน่นอนก็ต้องต่อสู้กับความรู้สึกโกรธตัวเองที่ทำให้ลูกเจ็บ อึดอัด ร้องไห้ แต่ก็พยายามคิดว่า เจ็บตอนนี้ดีกว่าไม่หายแล้วต้องไปกรีดตอนครบขวบ ซึ่งในช่วงหลังๆ เค้าก็ให้ความร่วมมือดี เวลานอนคว่ำก็ยอมหันทั้งสองทาง หมอก็จะชมเสมอว่าเก่งแล้วลูก หนูดีขึ้นเยอะๆ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 30 พ.ย. 48 13:50:36 ]

ความคิดเห็นที่ 33 แล้ววันที่น่ากลัวที่สุดวันนึงก็มาถึง วันที่เค้าต้องนัดไปตรวจการได้ยินอีกครั้ง ตอนที่เค้าครบ 6 เดือน ครั้งนี้เราใช้เวลานานกว่าปกติ เพราะกว่าเค้าจะยอมหลับก็นานพอดู   ผลที่ได้ ก็ทำให้ทั้งเราทั้งสามี ยิ้มแก้มแทบปริ แทบจะกระโดดจูบคุณหมอให้รู้แล้วรู้รอดไป คุณหมอยิ้มๆ และบอกว่าข้างขวากลับมาเหมือนปกติแล้ว ส่วนข้างซ้ายยังมีน้ำค้างอยู่นิดหน่อยในหูชั้นกลาง ซึ่งหมอคาดว่าน่าจะค่อยๆ ดีขึ้น ในช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา คุณหมอบอกว่า ถ้าเป็นแบบนี้ ก็คงจะไม่ต้องใช้เครื่องช่วย แต่ก็ยังขอให้เราใช้วิธีการกระตุ้นเค้าเหมือนเดิม และให้ระวังเรื่องน้ำเข้าหูเวลาอาบน้ำเหมือนเดิม นี่นับเป็นข่าวดีมากๆ เรากอดลูก หอมลูก กระซิบบอกเค้าว่า แม่ดีใจที่รู้ว่าหนูอาจจะได้ยินเหมือนคนปกติทั่วๆ ไป ทำให้เราได้รู้ว่า ทุกเช้าที่เค้าตื่นมา คำว่า รักหนูนะลูก รักหนูที่สุดในโลก เนี่ยะ เค้าคงจะได้ยินแน่ๆ จากที่เราเคยคิดว่าของขวัญที่พระเจ้าประทานมาให้คือการให้เค้าเกิดมาเป็นลูกเรา ยังไม่เท่ากับการได้รับรู้ว่าเค้ากำลังดีวันดีคืน มันสุขใจจนล้นออกมา สามีเราหันมายิ้มๆ หอมแก้มลูกสาวแล้วบอกกับเราว่า ลูกสาวคนนี้พิเศษจริงๆ เกิดมาให้พ่อแม่ซ่อมแท้ๆ วันนั้นจำได้ว่า หม่ำข้าวไปสองจาน หลังจากที่ทั้งอาทิตย์ นอนไม่หลับเลยซักคืน จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 30 พ.ย. 48 14:02:35 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ณ ตอนนี้ ลูกสาวเราอายุ 9 เดือนครึ่งแล้ว กำลังหัดคลาน  จริงๆ ถ้าจะเรียกว่าคลานก็คงไม่ถูกเพราะเค้ายังต้องใช้แขนสองข้างช่วยถัดๆ ไปมากกว่า แต่เราก็รอได้ค่ะ อย่างที่บอกว่าเราได้ทิ้งตำราบางอย่างไปแล้ว เพราะฉะนั้นเค้าจะเริ่มเดินได้ที่อายุเท่าไหร่ก็ไม่สำคัญสำหรับเค้า มีหลายต่อหลายครั้งที่เราเสียใจที่ลูกเป็นอย่างนี้ และเฝ้าภาวนา อธิฐานว่าขอให้พอเสียที ขอให้เกิดกับเราแทนดีกว่า หลายครั้งที่ในช่วงจังหวะที่รอคำตอบจากคุณหมอว่าอาการเค้าดีขึ้นมั้ย เราแอบคิดอยู่ในใจคนเดียวว่า ถ้าต้องแลกกันให้อายุเราสั้นไปอีก 10 ปี ขอเพียงให้เค้าอาการดีขึ้นสักนิดหน่อย เราก็ให้แลกไปเลย ซึ่งถ้าเป็นได้เช่นนั้นจริง เราคงไม่มาอยู่พิมพ์เรื่องนี้แล้วละค่ะ เพราะเราก็ขออย่างนี้ทุกครั้ง รวมๆ กันแล้วก็น่าจะเกินๆ ร้อยปีได้แล้วมั้งคะ :) ลูกสาวเราตอนนี้เป็นเหมือนกับยาชูกำลังชั้นดีให้กับทั้งพ่อและแม่ เค้าตอบแทนความรักของเรา ด้วยการเป็นเด็กที่น่ารัก ไม่งอแง อดทนสูง มีความพยายามสูง ทานข้าวง่าย สุขภาพแข็งแรง เค้าตอบแทนด้วยรอยยิ้มที่เห็นแต่เหงือกทุกครั้ง ที่เล่นจ๊ะเอ๋ด้วย (แต่ก็มีดอกไม้สองซี่ ขึ้นข้างล่างแล้วนะคะ) เค้าตอบแทนเราด้วยเสียงหัวเราะเวลาพาเล่นของที่ถูกใจ หรือพาเค้าขึ้นจักรยานที่เค้าชอบมาก เค้าตอบแทนเราด้วยการพยายามจะเลียนแบบสิ่งที่เราทำให้ดูอย่างตั้งใจ ถึงแม้ว่าที่ทำออกมามันจะตลกสุดๆ ก็ตามที เค้าเป็นลูกสาวที่เรารอคอยมาตลอด ถึงแม้ว่าเค้าจะมีของแถมมาให้แม่เค้า ถึงแม้ว่าเป็นเพราะเค้า แม่ที่บ่อน้ำตาลึก จะทลักทลายแบบไม่อายใครอยู่บ่อยๆ ถึงแม้ว่าเค้าอาจจะมีอะไรๆ พิเศษอีกก็ได้ในอนาคต แต่...................... แม่รักหนูที่สุดในโลกและในชีวิตนี้ นะลูกนะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 30 พ.ย. 48 14:20:04 ]

ความคิดเห็นที่ 35 คุณเป็นพ่อและแม่ที่เข้มแข็ง และสุดประเสริฐจริง ๆ ขอชื่นชมด้วยความจริงใจค่ะ และขออวยพรให้ลูกสาวตัวน้อยของคุณหายวันหายคืนนะคะ คุณพระคุ้มครองทั้งครอบครัวค่ะ จากคุณ : tiara - [ 30 พ.ย. 48 14:21:19 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอแอบไปร้องไห้ก่อนนะคะ ทั้งเห็นใจและเข้าใจ และดีใจด้วยนะคะที่ลูกคุณอาการดีขึ้น คุณเข้มแข็งจังเลยนะคะ จากคุณ : may (แม่คนหนึ่ง) - [ 30 พ.ย. 48 14:24:15 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ลูกสาวหายเป็นปกติเร็วๆ นะคะ จากคุณ : sonia3691 - [ 30 พ.ย. 48 14:28:54 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เป็นคุณแม่เหมือนกันค่ะ...อ่านแล้วน้ำตาคลอ คุณแม่เข้มแข็งมาก ๆค่ะ ยัยนู๋ต้องเข้มแข็งเหมือนคุณแม่นะคะ...ขอให้น้องหายเร็ว ๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ... จากคุณ : หมูตุ๋นจ้า - [ 30 พ.ย. 48 14:35:31 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เป็นกำลังใจให้นะคะ เพราะเข้าใจดีว่าลูกคนแรกเลี้ยงยากกว่าลูกคนต่อ ๆ มา เป็นเพราะความใหม่ของแม่ และของคนช่วยเลี้ยงที่ไม่ใช่มืออาชีพ แต่เมื่อคนต่อมา เราจะเรียนรู้ว่าอะไรทำได้แค่ไหน ต้องระวังอย่างไร อย่างไรก็ตามความพยายาม และการแพทย์สมัยใหม่ จะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น คุณหมอประจำของลูกเล่าให้ฟ้งว่า มีคุณแม่ท่านหนึ่งมีลูกทั้งหมด 3 คน สองคนแรกเป็นเด็กที่เลี้ยงยาก นอนยาก กินยาก ร้องบ่อย โทรหาคุณหมอปรึกษาได้ทุกวัน สารพัดปัญหา พอมีคนที่ 3 เป็นเด็กเลี้ยงง่าย กินแล้วนอน คุณแม่ก็มีปัญหา กลัวสารพัด โทรหาคุณหมอทุกวัน กลัวลูกไม่ปกติ ทำไมไม่ค่อยร้องไห้ ไม่งอแง นี่แหละคนเป็นแม่กังวลได้เสมอ ไม่มีวันหยุด จากคุณ : แม่ลูกสอง (khunphooying) - [ 30 พ.ย. 48 14:41:12 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ชื่นชมในตัวคุณมากนะคะ ขอให้ครอบครัวอบอุ่นตลอดไป เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : รักแฟน - [ 30 พ.ย. 48 14:42:08 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่างน้อย ในความโชคร้าย ก็ยังมีความโชคดี แม้หนูน้อยจะเกิดมาไม่สมบูรณ์นัก แต่แกก็ได้เกิดมา แล้วแม่หนูน้อยคนนี้เอง ที่เป็นส่วนเติมเต็มให้กับชีวิตคุณและสามี และเราเชื่อว่า คุณและสามี ก็สามารถช่วยกันประคบประคองหนูน้อยคนนี้ ให้แกมีชีวิตที่สมบูรณ์ได้แน่ๆค่ะ ได้แน่ๆ ขอเป็นกำลังใจให้คุณและครอบครัวนะคะ ขอให้เข้มแข็ง รักกันมากๆ เป็นกำลังใจให้กันและกันตลอดไปค่ะ จากคุณ : pigipinky - [ 30 พ.ย. 48 14:42:48 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านแล้วร้องไห้เลย ~>_<~ ขอให้แม่หนูคนนี้ดีวันดีคืน ขอให้คุณแม่กับคุณพ่อเข้มแข็งตลอดไปค่ะ จากคุณ : แมวน้อยในลังส้ม - [ 30 พ.ย. 48 14:55:08 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ ตัวเองยังไม่รู้จะมีลูกได้เมื่อไหร่ แต่ถ้ามีก็จะเข้มแข็งเหมือนเจ้าของกระทู้ให้ได้เลยค่ะ ชื่นชมมากเลยค่ะ ลูกสาวยิ้มน่ารักมาก จากคุณ : คุณหน่อย - [ 30 พ.ย. 48 15:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขอชื่นชมคุณแม่ผู้เข้มแข็งด้วยคนนะคะ อ่านแล้วซึ้งมากๆ เลยค่ะ ขอให้คุณแม่ และ ลูกสาวแข็งแรงๆๆๆๆๆ นะคะ จากคุณ : กขฃคฅฆ - [ 30 พ.ย. 48 15:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 45 มาเป็นกำลังใจค่ะ หนูน้อยยิ้มสดใสเชียวค่ะ จากคุณ : ๑๙ กุมภาฯ - [ 30 พ.ย. 48 15:25:03 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ขอชื่นชมในความเข้มแข็งของทั้งคุณพ่อคุณแม่ และแสดงความยินดีด้วยที่ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี ขอให้มีความสุขทั้งครอบครัวครับ จากคุณ : Megalo Intransigeante - [ 30 พ.ย. 48 15:34:53 ]

ความคิดเห็นที่ 47 มาเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ ^^ ป.ล. ดูแลลูกสาว อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะคะ ^^ จากคุณ : @ - ENYA - @ - [ 30 พ.ย. 48 15:39:35 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เป็นกำลังใจให้นะคะ น้องเค้าน่ารักมากๆ ค่ะ มีแววตาของเด็กฉลาด ขี้เล่น ซุกซน เต็มแววตาเลย โตขึ้นมา ต้องสวย น่ารัก เก่ง แน่ๆเลยค่ะ ขอให้คุณพระคุ้มครองน้องให้แข็งแรงนะคะ จากคุณ : ยิ้มหวานตาโต (joyaccy) - [ 30 พ.ย. 48 15:41:26 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ คุณและสามีเยี่ยมมาก ๆ ค่ะ จากคุณ : สี่ล้อซ่า - [ 30 พ.ย. 48 15:44:44 ]

ความคิดเห็นที่ 50 นี่แหละค่ะ หัวอกคนเป็นแม่ และคุณเป็นแม่ที่ประเสริฐจริงๆ ขอให้ลูกสาวแข็งแรง โตวันโตคืนเลยนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : phanet - [ 30 พ.ย. 48 15:46:16 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ขอให้โชคดีนะครับ จากคุณ : น้ำเต้าหู้กะปาท่องโก๋ - [ 30 พ.ย. 48 15:52:40 ]

ความคิดเห็นที่ 52 มาปรบมือให้ค่ะ ชื่มชมมาก ๆ ๆ สู้ค่ะ แล้วปัญหาต่างๆจะผ่านหมด สาวน้อยในรูปอารมณ์ดีออกค่ะ น่าเกลียด น่าชังมากๆเลย จากคุณ : alpenglow - [ 30 พ.ย. 48 16:01:16 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เป็นกำลังใจให้นะคะ เข้มแข็งไว้...เพื่อลูกสุดที่รักค่ะ จากคุณ : ปริยวาที - [ 30 พ.ย. 48 16:12:04 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ตอนนี้ดีฉันกำลังร้องไห้หน้าคอมพิวเตอร์หน้าคอมแบบไม่อายใคร ปกติจะเป็นคนใจแข็งมาก ๆ เพราะผ่านเรื่องอะไรมาเยอะด้วยเฉพาะเรื่องครอบครัว กับการเป็น Single Mom เราประสบปัญหาที่ต่างกัน แต่เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่ที่อยู่และสู้เพื่อลูก เข้มแข็งต่อไปนะคะ ไม่เห็นจะต้องกลัวอะไร ในเมื่อกำลังใจอันยิ่งใหญ่ ส่งยิ้มให้ในลืมตาแรกที่เราเผชิญวันใหม่ของชีวิต จากคุณ : run to me - [ 30 พ.ย. 48 16:25:51 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ซึ้งค่ะ น้องหนูโชคดีนะ มีพ่อแม่ที่เข้มแข็งอย่างนี้ สู้ ๆ นะคะ  ทั้งคุณพ่อคุณแม่คุณลูก จากคุณ : เต็งฮุ้นลิ้ม - [ 30 พ.ย. 48 16:28:15 ]

ความคิดเห็นที่ 56 คุณพ่อ-คุณแม่เข้มแข็งมากค่ะ ยินดีด้วยกับพัฒนาการที่ดีขึ้นของน้อง ขอให้หายเร็วๆ นะคะ เพื่อเป็นของขวัญให้กับคุณพ่อ-คุณแม่ จากคุณ : Buachampoo - [ 30 พ.ย. 48 16:34:48 ]

ความคิดเห็นที่ 57 อ่านช่วงแรก ๆ ก็น้ำตาคลอ ๆ ค่ะ สงสารทั้งคุณพ่อ คุณแม่ และคุณลูก แต่จบแบบนี้ก็ยิ้มได้ล่ะ ขอให้เจ้าหนูน้อยสุขภาพแข็งแรง มีพัฒนาการดีขึ้นเรื่อย ๆ นะคะ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณพ่อคุณแม่ด้วยค่ะ จากคุณ : hummingbird1976 - [ 30 พ.ย. 48 16:37:15 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ยินดีด้วยนะคะ ที่ทุกอย่างกำลังดีขึ้น ขอให้พบแต่วันที่ดีตลอดไปค่ะ จากคุณ : mornnum - [ 30 พ.ย. 48 16:37:46 ]

ความคิดเห็นที่ 59 น้ำตาไหลไปสามรอบ นี่ขนาดตัวเองยังไม่แต่งงานนะเนี่ย ยังไงก็ขอให้คิดว่าที่เค้ามาเกิดเป็นลูกเราเนี่ย เพราะเค้าเชื่อว่าเราสามารถที่จะรักและช่วยรักษาเค้าได้ ความรักสำคัญมากๆ นะคะ ขออวยพรให้น้องหายเร็วๆ นะคะ จากคุณ : Rurujung - [ 30 พ.ย. 48 16:37:52 ]

ความคิดเห็นที่ 60 น้ำตาซึมค่ะ  ซาบซึ้งมากๆกับคำว่าแม่ จขกท.เข้มแข็งมากค่ะ เป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ จากคุณ : jomky - [ 30 พ.ย. 48 16:44:27 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอให้พระคุ้มครองครอบครัวที่น่ารักของคุณนะครับ จากคุณ : ทิฐิฯ - [ 30 พ.ย. 48 16:44:57 A:137.226.192.148 X: TicketID:071823 ]

ความคิดเห็นที่ 62 อ่านแล้วน้ำตาคลอค่ะ มาเป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ ต้องเข้มแข็งให้มากๆ ค่ะ เราเชื่อว่าลูกคุณต้องหายดีแน่นอนค่ะ จากคุณ : สาวน้อยประแป้ง - [ 30 พ.ย. 48 16:48:56 ]

ความคิดเห็นที่ 63 มาอีกทีเป็นกระทู้แนะนำไปซะแล้ว แต่ก็มาไม่เสียเที่ยว..... ขอปรบมือให้กับความอดทน พยายาม ของคุณหนูตัวเล็ก ๆ ของคุณแม่ คุณแม่ และคุณพ่อ ด้วยนะคะ ขอยืมประโยคสุดฮิตของแม่ก้อยมาอีกครั้งนะคะ ==== ความรักชนะทุกสิ่งค่ะ ==== จากคุณ : J+J - [ 30 พ.ย. 48 17:01:56 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ก่อนอื่นเราขอขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่ยอมเสียเวลาอ่านเรื่องของเรานะคะ เราเองก็ไม่ได้คิดว่าเรื่องของเราเป็นเรื่องเศร้าอะไรมากมาย เพราะทุกครั้งที่เราได้ไปที่คลีนิคกระดูกเด็กที่รามา เราพบว่ายังมีเด็กอีกหลายๆ คนที่มีปัญหามากกว่าลูกสาวเรา มีหลายครอบครัวที่เค้าอาจจะไม่ได้ใส่ใจในรายละเอียดของลูกมากพอ จนไม่รับรู้ถึงความผิดปกติ ซึ่งเมื่อปล่อยไว้เนิ่นนาน ความผิดปกติก็ยิ่งรักษายากทวีคูนไป จนถึงตอนนี้ เราก็ยังนึกขอบพระคุณ คุณหมอเด็กที่เป็นคนตรวจเจอคนแรกอยู่เสมอ เพราะถ้าไม่ได้คุณหมอคนนี้ เราคงไม่รู้ว่าลูกเป็นอะไร เพราะกว่าจะรู้ก็อาจต้องรอจนเค้าเริ่มเดิน และอาจจะสายเกินไปแล้วก็ได้ และที่สำคัญเราก็ได้เจอเด็กหลายคนที่มีอาการเดียวกัน รักษาตั้งแต่เล็กๆ เหมือนกับลูกเรา และสามารถเดินได้ตั้งแต่ ขวบครึ่ง นั่นก็เป็นแรงใจอย่างนึงที่ทำให้เราเชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำอยู่ และทุ่มเทกับมัน ต้องไม่เสียเปล่าแน่ๆ การที่ลูกเราเป็นแบบนี้ มันได้สอนอะไรหลายๆ อย่างให้กับเรา ถ้าเทียบกันแล้วในชีวิตที่ผ่านมาเราแทบจะไม่ได้สัมผัสกับคำว่าทุกข์เลย ชีวิตที่สมบูรณ์แบบในเกือบจะทุกอย่าง จนบางทีเราก็คิดว่าชีวิตเราน่าเบื่อ อะไรๆ ก็ลงตัวไปเสียหมด อยากทำ อยากได้ ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ก็นึกไม่ถึงจริงๆ ค่ะว่าการมีเค้าคนนี้ จะก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นมากมาย ก่อนหน้าที่จะมีเค้า เรามักจะคุยกับสามีอยู่เสมอๆ ว่าจะวางแผนการเลี้ยงดูอย่างไร เรามักจะคุยกันไปเรื่อยๆ ไล่ไปตั้งแต่การวางแผนเรื่องเรียนหนังสือให้เค้า พาเค้าไปเรียนพิเศษ เรียนดนตรี เต้นรำ กีฬา เหมือนๆ อย่างที่เราและสามีถูกเลี้ยงดูมา เรามักจะคุยกันเล่นๆ ว่าอยากให้เค้าเล่นกีฬาเก่งๆ จะได้แข็งแรง อยากให้เค้าเล่นดนตรีเยอะๆ จะได้เป็นคนอ่อนโยน อยากให้เค้าเรียนเก่งๆ เพราะเชื่อมั่นว่าทั้งเราและสามีทุ่มเทเวลาให้เค้าได้ แต่ ณ จุดนี้ สิ่งต่างๆ เหล่านั้น กลับไม่มีความหมาย แค่ตอนนี้เรารู้ว่า เค้าจะเติบโตเป็นคนที่ มีความสุข เราก็พอใจแล้ว หลายครั้งที่เรากอดเค้าและเฝ้าบอกกับเค้าว่า แม่ไม่ได้ต้องการอะไรจากหนูนะลูก หนูไม่ต้องเป็นคนสวย หนูไม่ต้องเรียนเก่ง หนูไม่ต้องเป็นนักกีฬา หรือนักดนตรี แค่หนูเป็นลูกสาวของแม่ ที่มีความสุข กับสิ่งที่หนูมีและหนูเป็น แม่ก็พอใจสุดๆ แล้ว จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 30 พ.ย. 48 17:14:57 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนึงค่ะ อดทน สู้ๆค่ะ และขอให้น้องหายไวๆนะคะ จากคุณ : ท้อดอง - [ 30 พ.ย. 48 17:16:24 ]

ความคิดเห็นที่ 66 บททดสอบความเป็นแม่ของคุณยากมากๆค่ะ ยินดีด้วยค่ะ ที่คุณสอบผ่านด้วยคะแนนเอ๊กเซลเลนท์ ขอให้คุณ และสามี โดยเฉพาะแม่หนูตัวน้อย มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงนะคะ จากคุณ : toomood - [ 30 พ.ย. 48 17:16:38 ]

ความคิดเห็นที่ 67 น้องเค้าน่ารักมั่ก ๆ ๆ ๆ เลยนะคะ ^-^ ... แถมยังโชคดีที่สุด ที่มีคุณพ่อ คุณแม่ สุดประเสริฐอย่างนี้ อยากมีเบบี๋ใจจะขาดอยู่แล้วค่ะ ^-^ ยินดีด้วยนะคะพี่ ๆ  ... มันเป็นการต่อสู้ที่คุ้มค่าจริง ๆ เลยค่ะ จากคุณ : เงอะงะ กะ ง้องแง้ง (เงอะงะ กะ ง้องแง้ง) - [ 30 พ.ย. 48 17:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ จากคุณ : ~ Rain Or Shine ~ - [ 30 พ.ย. 48 17:19:44 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เป็นกำลังใจให้คุณแม่สู้ต่อไป และขอให้ลูกมีพัฒนาการดีขึ้นนะครับ จากคุณ : trex - [ 30 พ.ย. 48 17:19:49 ]

ความคิดเห็นที่ 70 หนูรักแม่ค่ะถึงแม้ตอนนี้ไม่รู้ว่าแม่อยู่ไหน แต่หนูรู้ว่าตอนนู่เล็ก ๆ หนูคงต้องเลี้ยงยาก และทำให้แม่ต้องเหนื่อยเหมือนกันใช่มั่ยค่ะ รักแม่มาก ขอให้เราได้อยู่พร้อมหน้ากันในอนาคตหรือว่าตอนไหนก็ตาม หนูสัญญาว่าหนูจะเป็นแม่ที่ดีในอนาคตค่ะแม่ จากคุณ : รักแม่ไม่เคยลืม - [ 30 พ.ย. 48 17:31:11 A:61.90.78.169 X: TicketID:107803 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเศร้ามากเลยเค่ะ ขอให้คุณแม่สู้และเข้มแข็งแบบนี้นะค่ะ ส่งใจไปช่วยค่ะ จากคุณ : ตุ้มมิน - [ 30 พ.ย. 48 17:33:04 ]

ความคิดเห็นที่ 72 จากคุณ : Dark side of Angel - [ 30 พ.ย. 48 17:36:27 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ขอส่งกำลังใจให้นะค่ะ (ทั้งคุณพ่อ คุณแม่ และลูน้อยด้วยนะค่ะ) เข้มแข็งไว้นะค่ะ จากคุณ : freebie - [ 30 พ.ย. 48 17:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 74 มาเป็นกำลังใจด้วยคนคะ จากคุณ : So Pretty - [ 30 พ.ย. 48 17:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เป็นผู้ชายครับ แต่อ่านแล้วน้ำตาซึม คิดถึงไอ้ตัวเล็กที่บ้าน   ชื่นชมมากๆในกำลังใจของความเป็นแม่ครับ  ขอให้หลังจากนี้ไป จขกท. ได้รับแต่สิ่งดีๆในชีวิตครับ จากคุณ : ใจกระบี่กระจ่างแจ้ง - [ 30 พ.ย. 48 17:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ........น้ำตามาขังอยู่ตรงตา และอยากจะไหลออกมาจิงๆๆ.. ขอเปงกำลังใจให้กับ คุณแม่ และ ลูกสาวที่น่ารักด้วยนะครับ  สู้ๆๆ..... จากคุณ : เทวดาตัวน้อย (tewada) - [ 30 พ.ย. 48 17:44:33 ]

ความคิดเห็นที่ 77 สู้ๆ ค่ะ ขอให้เจ้าตัวน้อยแข็งแรง ส่วน จขกท และสามี ขอให้เข้มแข็งไว้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Merlion - [ 30 พ.ย. 48 18:02:38 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คิดถึงแม่ค่ะ กว่าหนูจะโตมาได้ขนาดนี้ แม่ลำบากแค่ไหนหนอ เมื่อก่อนหนูก็ขี้โรค ต้องส่งโรงพยาบาลนับครั้งไม่ถ้วน ถ้าได้กลับบ้านเมื่อไหร่ จะกอดแม่แน่นๆเลยนะคะ จากคุณ : Dek[N]a[R]o[K] - [ 30 พ.ย. 48 18:17:28 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ขอให้พระคุ้มครองเจ้าตัวน้อยตลอดไป เข้มแข็งนะคะ จากคุณ : โชคดีค่ะ (ส้มสีส้ม) - [ 30 พ.ย. 48 18:59:07 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ขอให้หายไวๆน่ะครับ แข็งแรงๆ จากคุณ : chonlapat81 - [ 30 พ.ย. 48 19:16:55 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ... ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองสมาชิกทุกคนในครอบครัวให้แข็งแรงนะคะ ... จากคุณ : GATACA - [ 30 พ.ย. 48 19:18:59 ]

ความคิดเห็นที่ 82 น้องน่ารักจังค่ะ ขอให้ทุกคนในครอบครัวคุณ จขกท สุขภาพแข็งแรงๆ นะค้า จากคุณ : น้ำแข็งเผา - [ 30 พ.ย. 48 19:47:10 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ขอให้ลูกสาวสุขภาพแข็งแรงค่ะ ขอให้ครอบครัวคุณประสพแต่ความสุขนับแต่นี้ไป จากคุณ : gg1234k - [ 30 พ.ย. 48 19:51:01 ]

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านแล้วซึ้งเลยครับ จากคุณ : xiaonong - [ 30 พ.ย. 48 20:11:35 ]

ความคิดเห็นที่ 85 อ่านเรื่องของคุณแล้ว น้ำตาซึมเลยฮะ ผมเองก็เพิ่งเป็นพ่อคนเหมือนกัน เข้าใจความรู้สึกคุณเลย ถ้าเรื่องแบบนี้เกิดกับเรา จากคุณ : losokkas - [ 30 พ.ย. 48 20:20:09 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ครอบครัวคุณเข้มแข็งมากค่ะ ทั้งคุณแม่ คุณพ่อ คุณลูก เป็นกำลังใจให้นะคะ อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน * ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง ** ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป ใช่เพียงอิ่มท้อง ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น อุ่นไอรัก อุ่นละมุน ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน (ซ้ำ * , **)   ศิลปิน : ศุ บุญเลี้ยง เพลง : อิ่มอุ่น http://www.carefor.org/th/content/view/1028/56/ จากคุณ : . (เคยเป็น...และ...อาจเป็นอยู่) - [ 30 พ.ย. 48 20:22:10 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณที่มาแบ่งปันประสบการณ์ ซาบซึ้ง และ น่าประทับใจมากๆ ค่ะ ลูกสาวของคุณ จะต้องเติบโตเป็นคนที่มีความสุขแน่นอน เพราะว่าซึมซับจากพ่อ แม่ ที่มีหัวใจเปี่ยมไปด้วยความรัก และ ความสุข ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ จากคุณ : Iko Iko - [ 30 พ.ย. 48 20:25:14 ]

ความคิดเห็นที่ 88 คุณเป็นคนที่อดทน และ มีกำลังใจที่ดีมากค่ะ เป็นกำลังใจให้และดีใจด้วยค่ะ ขอให้เจ้าตัวน้อยแข็งแรง จากคุณ : ม่วนน้อย - [ 30 พ.ย. 48 20:27:07 ]

ความคิดเห็นที่ 89 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะทั้งคุณพ่อ+คุณแม่+เจ้าตัวเล็กด้วยค่ะ เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่ค่ะ ต้องอดทนจริงๆ มีความคืบหน้าเรื่องน้องอย่างไร ก็เข้ามาเล่าให้ฟังอีกน่ะค่ะ จากคุณ : jinny'mom - [ 30 พ.ย. 48 21:00:50 ]

ความคิดเห็นที่ 90 เป็นลูกสาวของคุณแม่ค่ะ พอได้มาอ่านเรื่องนี้แล้วยิ่งรักคุณแม่สุดหัวใจเลย ขอให้พระคุ้มครองนะคะ จากคุณ : เครื่องหมายคำถาม - [ 30 พ.ย. 48 21:10:37 ]

ความคิดเห็นที่ 91 หนูโชคดีที่เกิดตรงนี้ มีแม่คนนี้ จากคุณ : ลิม (All For One) - [ 30 พ.ย. 48 21:17:34 ]

ความคิดเห็นที่ 92 เราเองก็อยากมีลูกมาก แต่พอเราท้องสมใจหวัง ลูกชายเรากลับคลอดก่อนกำหนดตอน 32 week  เพราะครรภ์เป็นพิษ ปอดลูกไม่ทำงานตอนที่คลอดออกมา หมอต้องช่วยยื้อกันอยู่เป็นเดือน เพิ่งจะเบาใจเพราะลูกหายไจได้เองแล้ว( ตอน 1 เดือน) พอมาตรวจตา กลับพบว่าเส้นเลือดในตายังไม่เต็ม และมีแนวโน้มที่จะมีเลือดออกในตาอีก ซึ่งตอนนี้ลูกชายเราต้องรับการตรวจตาทุกอาทิตย์อาการ ยังไม่น่าไว้วางใจ  พอตรวดการมองเห็นปรากฎว่าสายตาสั้นไปแล้วถึง 650 พอลูกอายุได้ 5 สัปดาห์ ผลเลือดที่ส่งตรวจไทรอยด์ ได้ผลว่า ลูกมีภาวะพร่องไทรอยด์ฮอร์โมน จากการที่ต่อมไทรอยด์ไม่ทำงาน หรือที่บางคนเรียกว่า เด็กเอ๋อนั่นเอง ตอนนี้คุณหมอนัดเจาะเลือดทุก 2 อาทิตย์ เพื่อดูภาวะพร่องไทรอยด์ฮอร์โมนว่า severity ถึงไหนแล้ว เรื่องราวของเราและลูกคงไม่จบลงง่ายๆ เพราะลูกอาจต้องเข้าๆ ออกๆ โรงพยาบาลกันจนตลอดชีวิต อีกทั้งยังไม่รู้เลยว่าเค้าจะเป็นเด็กปกติได้ไหม เพราะทั้งการมองเห็นที่ไม่ปกติ ซึ่งส่งผลต่อพัฒนาการของเด็กแล้ว สมองซึ่งอาจจะถูกทำลายจากภาวะพร่องไทรอยด์ก็ยังเป็นปัณหาหนักอึ้งอยู่ แต่สำหรับ เรื่องของคุณและลูก จบลงได้ด้วยรอยยิ้มแบบนี้ ขอแสดงความยินดีด้วยคนค่ะ ตอนนี้ซาบซึ้งแล้วค่ะว่าเป็นแม่คนนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : แม่ขนตางอน - [ 30 พ.ย. 48 21:21:33 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ผมขอร้องไห้...ให้กับกระทู้นี้นะครับ เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะครับ จากคุณ : เมื่อวันฟ้าหม่น - [ 30 พ.ย. 48 22:00:19 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะทั้งคุณพ่อ+คุณแม่+น้องตัวเล็กด้วยค่ะ ตัวเองก็เป็นแม่คนนึง เข้าใจความรู้สึกคุณ ขอให้พระคุ้มครองนะคะ จากคุณ : IT-Thai - [ 30 พ.ย. 48 22:06:41 ]

ความคิดเห็นที่ 95 เป็นกำลังใจให้ค่ะ เข้าใจถึงความทุกข์ของคนเป็นแม่ได้ดี เวลาลูกไม่สบายรู้สึกกังวลใจอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ แค่ลูกเป็นหวัดครั้งแรก ก็โทษตัวเองว่าไม่ดี ไม่ดูแลลูก (ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องธรรมดา) เรื่องของคุณอ่านแล้วปวดกระบอกตาเพราะต้องคอยบังคับให้น้ำตาไหลค่ะ จากคุณ : yinnerella - [ 30 พ.ย. 48 22:24:04 ]

ความคิดเห็นที่ 96 เป็นกำลังใจให้คุณแม่ทุกท่านนะคะ ว่าแล้วคิดถึงแม่ที่สุดดดดดดด รักแม่จัง กว่าจะโตมาได้นี่ เฮ่อออออ ไม่ใช่ง่าย ๆ เลยนะคะ จากคุณ : แอบเข้ามาดู (ephi) - [ 30 พ.ย. 48 22:31:45 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ขอส่งกำลังใจให้น้อง คุณและครอบครัว ขอให้เข้มแข็ง ผ่านอุปสรรคต่างๆนี้ไปได้นะคะ ^________^ จากคุณ : amitambien - [ 30 พ.ย. 48 22:51:17 ]

ความคิดเห็นที่ 98 อ่านกระทู้นี้แล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ เราก็กำลังจะเป็นคุณแม่คนใหม่ประมาณเดือน มกราฯ ปีหน้า ตอนนี้กำลังท้องลูกสาวตัวน้อยได้ 32 สัปดาห์ เข้าใจเลยค่ะว่าคนเป็นพ่อแม่ห่วงกังวลถึงลูกมากแค่ไหน เคสของเรามีเลือดออกบ้าง 2-3 ครั้ง ตั้งแต่ท้องมา ทุกครั้งที่เลือดออก ไม่เคยห่วงว่าจะเกิดอะไรกับตัวเอง แต่ห่วงลูกมากๆ ทุกครั้ง และภาวนาขอให้เค้าปลอดภัย ขอให้ลูกสาวตัวน้อยของคุณปลอดภัย และสุขภาพสมบูรณ์ในที่สุดนะคะ ให้สมกับที่คุณพ่อคุณแม่เข้มแข็ง คอยดูแลประคบประหงม เค้าโชคดีค่ะ ที่ได้เกิดเป็นลูกคุณ จากคุณ : pithagorus (pithagorus) - [ 30 พ.ย. 48 22:53:29 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ชอบที่คุณพ่อบอกว่า ลูกสาวคนนี้เกิดมาให้พ่อกับแม่ซ่อมแท้ๆ.... เป็นกำลังใจให้นะคะ เข้าใจว่าคุณแม่และคุณพ่อคงเหนื่อยมากๆ  อ่านแล้วอินมากๆเลยค่ะ เป็นลูกสาวคนโตเหมือนกัน ^^ ประทับใจจัง คุณพ่อคุณแม่ให้มากกว่าชีวิตจริงๆ จากคุณ : .:แล้วเมื่อไหร่จะรวยซักที:. - [ 30 พ.ย. 48 22:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เข็มแข็งต่อไปครับ.. จากคุณ : tenno - [ 30 พ.ย. 48 22:56:48 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ชื่นชมยอดคุณแม่ค่ะ..ขอบคุณสำหรับความรู้ดีๆ ลูกคุณน่ารักมากค่ะ จากคุณ : noomint - [ 30 พ.ย. 48 22:58:29 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ขอชื่นชม และเป็นกำลังใจให้ครับ อย่าลืม Save กระทู้นี้ไว้นะครับ ถ้าลูกได้อ่านตอนโตคงจะต้องซึ้งมากแน่ๆ จากคุณ : Redrum - [ 30 พ.ย. 48 23:03:08 ]

ความคิดเห็นที่ 103 Hope your baby get well soon naka.. you have to be strong for the baby naka.. goodluck ka.. Mom.. very short word but very long meaning naka จากคุณ : Love reader - [ 30 พ.ย. 48 23:08:40 ]

ความคิดเห็นที่ 104 คงไม่มีโอกาสเป็น "แม่" ใครในชีวิต แต่ก็อดเคาะเข้ามาดูกระทู้นี้ไม่ได้ เพราะกระทู้ลักษณะนี้.. มักให้ข้อคิดดีดีเสมอ แล้วก็จริง-- อ่านจบแล้วน้ำตาคลอเลยค่ะ.. เห็นใจคุณแม่ คุณพ่อ และเจ้าตัวน้อยมากๆ ที่ต้องเผชิญกับเหตุการณ์ที่ไม่ว่าใครก็ไม่อยากให้เกิดกับตัวเองแบบนี้.. แต่นั่นแหละค่ะ.. "บททดสอบ..ความเป็นแม่" อย่างแท้จริง ขอบคุณคุณแม่ คุณพ่อ เจ้าตัวน้อย และครอบครัวของคุณที่ทุกคนเข้มแข็ง..เป็นกำลังใจให้กันและกัน ถ้า "วันนั้น" ทุกคนไม่เข้มแข็ง คงไม่มี "วันนี้" ที่ทุกคน(พอจะ)ยิ้มออก และรอคอยความหวังที่ดีขึ้นของ "วันพรุ่งนี้" เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะคะ ^^ ปล. รูปเจ้าตัวน้อยน่ารักมากๆ ค่ะ.. อย่าลืมเข้ามาเล่าพัฒนาการให้ฟังบ่อยๆ นะคะ ลุง-ป้า-น้า-อา-พี่ๆ แถวนี้คงอยากรับรู้ความเป็นไปของน้องค่ะ จากคุณ : *~ If TomOrRoW nEveR CoMeS ~* - [ 30 พ.ย. 48 23:09:15 ]

ความคิดเห็นที่ 105 เป็นกำลังใจให้น้องหายเร็ว ๆ  นะคะ จากคุณ : prettypoom - [ 30 พ.ย. 48 23:11:25 ]

ความคิดเห็นที่ 106 น้องชื่ออะไรคะ ....  ? น้องโชคดี มากๆเลยที่มีคุณแม่ คุณพ่อ และครอบครัวที่เข้มแข็งแบบนี้ ...  เรื่องร่างกายน้องอาจจะโชคร้ายไปหน่อย แต่เรื่องกำลังใจและจิตใจน้องโชคดีมากๆเลยค่ะ พี่ขอให้น้องหายไวไวน๊าคะ โรงเรียนอนุบาลมีอะไรสนุกๆให้เล่นอีกเพียบเลยล่ะ อิอิ ส่วนคุณแม่ ... ขอยกให้เป็น Herคิวลิส เลยนะคะ เก่งมากๆเลยค่ะ จากคุณ : มิกกี้พ่อหมีพูห์ - [ 30 พ.ย. 48 23:15:11 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ทึ่งในความเป็นคุณแม่ของคุณจขกทจริง ๆ ค่ะ ตอนนี้น้ำตายังไม่หยุดไหลเลย มันซาบซึ้ง ประทับใจค่ะ ต้องรักแม่ให้มาก ๆ เพราะความรักของแม่นี่ช่างยิ่งใหญ่จริง ๆ คุณความเห็นที่ 92 แม่ขนตางอน ก็ สู้ ๆ นะคะ คิดว่าคุณคงสู้อยู่ สู้ต่อไปนะคะ อย่างพึ่งหมดกำลังใจเสียก่อน จากคุณ : ไปต่อไป... - [ 30 พ.ย. 48 23:19:04 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ขอชื่นชม จขกท.และครอบครัว ด้วยใจจริงค่ะ ..ขออวยพรให้ตั้งแต่นี้ต่อไป จงพบแต่สิ่งดีๆที่จะเกิดขึ้นกับลูกสาว ที่น่ารักมากๆของจขกท.นะคะ จากคุณ : ป้าปูเป้ - [ 30 พ.ย. 48 23:31:50 ]

ความคิดเห็นที่ 109 เป็นกำลังใจให้ค่ะ หนูน้อยเข้มแข็ง อดทนมากๆ ต้องโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่แข็งแรงแน่ๆ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : THE BEGINNING - [ 30 พ.ย. 48 23:36:41 ]

ความคิดเห็นที่ 110 .... ซึ้งอะครับ รู้สึกอบอุ่นจัง .... .... เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ .... แข็งแรง ๆ เก่ง ๆ เป็นเด็กดีน้า .... =^ ^= .... จากคุณ : ธีจี - [ 30 พ.ย. 48 23:38:20 ]

ความคิดเห็นที่ 111 อ่านไปน้ำตาก็ไหลไปน่ะ เราคนหนึ่งละที่รอคอยโอกาสของการเป็นแม่มานานหลายปีเหลือเกินแล้ว แต่เราและแฟนจะไม่ทำอะไรที่ไม่เป็นธรรมชาติ จนถึงตอนนี้เราก็รอที่จะได้เป็นแม่อยู่ ไม่เห็นเจ้าของกระทู้บอกเลยนี่ค่ะว่าสาวน้อยแสนสวยของเราชื่ออะไร น้า ๆ ป้า ๆ ลุง ๆ จะได้เรียกขานได้ถูกน่ะ ก้อเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนี่นา ครอบครัว pantip รักกัน และห่วงใยกันเสมออยู่แล้ว แล้วมาเล่าความคืบหน้า หรือพัฒนาการของสาวน้อยให้ฟังบ่อย ๆ น่ะค่ะ บอกเขาว่า น้า ๆ รอฟังอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ สู้สู้ จากคุณ : เขาแก้ว - [ 30 พ.ย. 48 23:47:45 ]

ความคิดเห็นที่ 112 เป็นกำลังใจให้ด้วยครับ คุณทั้งสองเป็นพ่อแม่ที่เยี่ยมมากครับ ผมเชื่อว่าลูกคุณต้องหายเป็นปกติเหมือนเด็กทั่วไปเร็วๆนี้แน่ เพราะการดูแลของคุณทั้งสอง   น้องน่ารักมากครับ จากคุณ : bm_kij - [ 30 พ.ย. 48 23:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 113 เป็นกำลังใจให้นะคะ น้องจะต้องหายเป็นปกติ ค่ะ จากคุณ : Gigee - [ 1 ธ.ค. 48 00:08:44 A:220.245.193.8 X:202.7.190.131 TicketID:087281 ]

ความคิดเห็นที่ 114 อืม...เป็นกระทู้แรก...ตั้งแต่เป็นสมาชิกมาเกือบปี...ที่อ่านแล้วยอมรับว่าน้ำตาไหลค่ะ... คุณเข้มแข็งมากค่ะ...นับถือจริง ๆ จากคุณ : ไม่ใช่ผู้ชาย - [ 1 ธ.ค. 48 00:10:36 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ขอให้น้องหายไวๆน่ะค่ะ จากคุณ : ~ M @ Y ~ Girl In Heaven - [ 1 ธ.ค. 48 00:13:21 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ถือว่าพระเจ้าทดสอบเราล่ะกันค่ะ  ทุกคนก็ถูกพระเจ้าทดสอบด้วยข้อสอบที่ต่างๆกันไป  ขอให้ชนะอุปสรรคทั้งหลายด้วยดีนะคะ หมั่นรักษากายใจของคุณแม่ให้เข้มแข็งและปฏิบัติบุญเพื่อผลบุญจะได้ปกปักษ์รักษาน้องหนูให้ดีวันดีคืนเร็วๆยิ่งๆขึ้นไปค่ะ ขอให้เจ้าตัวน้อยของเจ้าของกระทู้และคุณแม่ขนตางอนแข็งแรงไวๆเป็นเด็กดีน่ารักสดใสนะคะ   เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : gg.ground - [ 1 ธ.ค. 48 00:49:57 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ขอให้น้องหายไวๆนะคะ คุณพ่อ คุณแม่ ดูแลสุขภาพมากๆด้วยค่ะ ยิ้มทั้งน้ำตาเหมือนกันนะคะเนี่ย จากคุณ : ปุ้ม หญิง - [ 1 ธ.ค. 48 00:54:07 ]

ความคิดเห็นที่ 118 นี่เป็นครั้งแรกที่อ่านกระทู้แล้ว น้ำตาไหลตามค่ะ ตรง #10 น่ะ... เพราะเข้าใจความรู้สึก เพราะของตัวเองแค่ลูกไม่ดิ้นแค่วันเดียว ก็ตกใจ รีบโทรหาคุณหมอ และทั้งวันต้องพยายามกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้ แต่โชคดีพอไปโรงพยาบาล คุณหมอเช็ค และทำอัลตราซาวน์ดู ลูกก็ปกติดี และที่ขำคือพอถึงโรงพยาบาลกลับดิ้นกุกกัก ๆ เชียว พอกลับจากโรงพยาบาล ก็กลับมาดิ้น และถีบท้องแม่ตามปกติ.. ยังไงขอเอาใจช่วยนะคะ น้องน่ารักมาก ๆ เลย ขอให้น้องแข็งแรง เดินได้เร็ว ๆ ค่ะ... จากคุณ : JC2002 - [ 1 ธ.ค. 48 01:02:31 ]

ความคิดเห็นที่ 119 เจ้าหนูน้อยโชคดีจริงๆค่ะที่เกิดมาเป็นลูกของคุณ... หวังว่าน้องหนูจะแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆนะคะ ขอให้คุณมีกำลังใจที่เข้มแข็งตลอดไป ขอพรให้แกตอบแทนคุณและสามีด้วยการเป็นลูกที่ดี น่ารัก เดินในทางที่ดี สมกับที่พ่อและแม่ของแกตั้งใจไว้ค่ะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : เอริ...จัง - [ 1 ธ.ค. 48 01:11:05 ]

ความคิดเห็นที่ 120 อ่านแล้วนำตาคลอ ขอให้น้องแข็งแรงหายไวๆนะค่ะ จากคุณ : nongmootoo - [ 1 ธ.ค. 48 01:13:10 ]

ความคิดเห็นที่ 121 น้ำตาเอ่อมาเหมือนกันครับ เพราะสัมผัสความรักของคุณได้นะครับ คิดว่าแม่ทุกคนก็คงเป็นแบบนี้ ... ดีจริงๆ จากคุณ : Dr.slump - [ 1 ธ.ค. 48 01:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 122 เป็นกำลังใจให้แม่ทุกคนค่ะ ดิฉันกำลังจะได้เป็นแม่อีก 4 เดือนข้างหน้าค่ะ ตอนนี้หมอให้นอนอย่างเดียว ห้ามทำงานหนักเด็ดขาดเพราะเด็กอยู่ต่ำเกินไป ยังไงก็ตามขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่ขนตางอนด้วยนะค่ะ เข้มแข็งนะค่ะ จากคุณ : bellemaman - [ 1 ธ.ค. 48 02:26:06 ]

ความคิดเห็นที่ 123 น้องน่ารัก  และดูสดใสมาก  นี่คงเป็นสิ่งที่จขกท และสามีมีพลังใจที่เข้มแข็ง  น้องจะต้องหายค่ะ  น้องจะเป็นเด็กปรกติค่ะ  ดิฉันเชื่ออย่างนั้น  คุณจขกท-สามี  และคุณแม่ขนตางอน หรือคุณพ่อคุณแม่ที่กำลังเจอกับภาวะแบบนี้  ดิฉันมั่นใจว่าลูกจะมีหัวใจที่ต่อสู้เหมือนคุณเช่นกัน  เวลาอุ้มลูกฝากบอกเค้าด้วยนะคะ  "มีลุง ป้า น้า อา หลายคนในเวบนี้  รักและเป็นห่วงหนูค่ะ"  ฝากหอมแก้มน้องด้วยนะคะ จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า - [ 1 ธ.ค. 48 02:47:37 ]

ความคิดเห็นที่ 124 ขอให้เจ้าหนูน้อยหายเป็นปกติเร็วๆ นะคะ และก็ขอให้คุณแม่สู้ต่อไปด้วยค่ะ จากคุณ : ติงลี่ - [ 1 ธ.ค. 48 03:15:19 A:203.149.7.148 X: TicketID:050473 ]

ความคิดเห็นที่ 125 เป็นกำลังใจให้นะคะ เป็นคุณพ่อ คุณแม่ที่น่ารักมากเลยค่ะ ( อ่านไปน้ำตาร่วงไป ) จากคุณ : หิ่งห้อยราตรี (หิ่งห้อยราตรี) - [ 1 ธ.ค. 48 03:52:05 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ขอให้ลูกของคุณเจ้าของกระทู้ และลูกของคุณแม่ขนตางอน หายเป็นปกติ สุขภาพดีเร็ว เร็วค่ะ เป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : คุณแม่เหมือนกันค่ะ - [ 1 ธ.ค. 48 04:09:40 A:212.254.113.54 X: TicketID:055804 ]

ความคิดเห็นที่ 127 รับรู้และเข้าใจความรู้สึกของความเป็นห่วงเจ้าตัวน้อยได้เป็นอย่างดีครับ อ่านแล้วยอมรับเลยว่าถ้าเป็นผมจะอดทนได้แบบเจ้าของกระทู้หรือเปล่า ฟ้ายามฝนซาย่อมสดใสครับ ขอให้พระคุ้มครองและขอเป็นกำลังใจให้จขกท.-สามีและลูกครับ จากคุณ : zizi lazy - [ 1 ธ.ค. 48 05:21:50 ]

ความคิดเห็นที่ 128 คาถากล่อมลูก เรากล่อมให้ลูกเราก่อนนอนประจำ...พระอาจารย์เขียนให้มา ตอนที่เราท้องได้ 5 เดือนแล้วไปอยู่วัด ช่วยการงานของสงฆ์ ทำอาหารถวายพระ ปฏิบัติธรรมไปด้วย ตามแต่คนท้องจะทำได้ ฯลฯ คาถากล่อมลูก ว่าดังนี้ ..นะ เมตตา...  โม  กรุณา..พุทธ์ ปราณี...  ทา ยินดี..ยะ เอ็นดู...  พุท ธัง รักษา ..ธัม มัง รักษา..สัง ฆัง รักษา...และก็มีคาถาคลอดลูกง่าย ใครอยากได้ ก็หลังไมค์มาแล้วกันนะคะ....ตอนคลอดลูก เหมือนเจ็บแค่ 10 นาที ปาฎิหาริย์จริง ๆ ...ขอให้ลูกสาวของคุณ หายเร็ว ๆ เป็นเด็กดี มีคุณธรรม ว่านอนสอนง่าย สุขภาพร่ายการแข็งแรง ตลอดไปนะคะ... จากคุณ : พฤกษ์รวี - [ 1 ธ.ค. 48 05:53:30 ]

ความคิดเห็นที่ 129 ขอให้น้องหายไวๆค่ะ เเละขอปรบมือให้กับคุณเเม่ ที่ผ่านบททดสอบได้อย่างสวยงามที่สุด จากคุณ : น้องหมาปลาเซียว - [ 1 ธ.ค. 48 07:22:30 ]

ความคิดเห็นที่ 130 อ่านมาถึงความเห็นที่ 33  น้ำตาไหลพรากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ อ่านแล้วคิดถึงแม่ตัวเองเลย ...  รักแม่จังเลยอ่ะ จากคุณ : Oh_yO! - [ 1 ธ.ค. 48 08:04:50 ]

ความคิดเห็นที่ 131 เข้ามาเป็นกำลังใจรอบ 2 ค่ะ T๐T จากคุณ : ironeta (ironeta) - [ 1 ธ.ค. 48 08:31:05 ]

ความคิดเห็นที่ 132 กำลังใจให้นะคะ จากคุณ : สู้ๆ - [ 1 ธ.ค. 48 08:38:12 A:203.148.162.137 X: TicketID:111154 ]

ความคิดเห็นที่ 133 อ่านไปร้องไห้ไปเลยค่ะ เห็นใจคุณแม่มากๆ ตัวเราเองยังไม่มีโอกาสทำให้ไม่รู้ว่าจะสามารถเข็มแข็งได้เหมือนคุณรึป่าว ขอให้น้องหายเร็วๆ เป็นเด็กดีของคุณพ่อคุณแม่นะค่ะ จากคุณ : หนมโมจิ - [ 1 ธ.ค. 48 09:02:10 ]

ความคิดเห็นที่ 134 น่าปลื้มใจแทนลูกของคุณนะคะ ที่มีพ่อแม่แล้วก็ญาติผู้ใหญ่ที่เข้มแข็ง และไม่ยอมแพ้แบบนี้ สู้ สู้ นะ จากคุณ : ป้าจะอิ๊บ (jipnaja) - [ 1 ธ.ค. 48 09:36:45 ]

ความคิดเห็นที่ 135 ถึงความเห็นที่ 92 คุณแม่ขนตางอน เข้าใจและเห็นใจค่ะ ในเคสของคุณ นับว่าเป็นงานที่หนักจริงๆ แต่อย่าท้อนะคะ อย่าท้อเพราะยังมีอีกหลายอย่างที่ทั้งคุณและสามีต้องเจอ ท่องไว้ค่ะ ว่าเราต้องสู้ สู้เพื่อลูก ถ้าเราเข้มแข็ง เค้าก็จะรับรู้ได้ เราเชื่ออย่างนั้นเสมอ เราอยากให้คุณรู้ว่า ความท้าทายในการเป็นพ่อเป็นแม่คน อาจจะไม่ได้จบแค่รู้ว่าลูกจะรักษาหายได้ เป็นปกติเหมือนคนทั่วไป แต่อาจจะสืบต่อไปถึงความเสี่ยงกับลูกคนต่อๆ ไป ครั้งแรกที่เรารู้ว่า สิ่งที่ลูกสาวเราเป็น มันเป็นโรคชนิดหนึ่ง ซึ่งโอกาสที่เด็กทั่วๆ ไปจะเป็นนั้นมีน้อยมาก เพราะต้องมีเงื่อนไขหลายอย่าง เช่นเป็นลูกสาวท้องแรก คลอดท่าก้น และมีความผิดปกติของฮอร์โมน และอาจเป็นเรื่องของกรรมพันธุ์ จึงนับได้ว่าลูกสาวของเราบังเอิญได้ครบตามเงื่อนไข แต่ก็ไม่ได้หยุดแค่คนนี้ เพราะโอกาสเสี่ยงสำหรับคนที่สอง และที่สาม ก็ยังมีอยู่ แต่เราก็เลิกคิดกลัวไปแล้วค่ะ เพราะถ้าหากมันจะเกิดขึ้นอีก ก็ไม่เป็นไร เราก็จะรักษาเค้าให้ดีที่สุดเช่นกัน เราเคยร้องไห้ และคุยกับสามีหลายครั้ง เกี่ยวกับเรื่องลูกสาวคนนี้ เรารู้สึกเสียใจ และพยายามหาสาเหตุที่ลูกต้องเป็นอย่างนี้ และหลายครั้งที่อดไม่ได้ที่จะโทษว่าเป็นความผิดของตัวเอง ถึงแม้ว่าในที่สุดแล้วเราก็ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไรกันแน่ก็ตาม (แม้แต่คุณหมอ ก็ไม่กล้าจะฟันธง) สิ่งที่เป็นกำลังใจและพลังอย่างมากมายให้กับเราเสมอ คือคำพูดของสามี พ่อของลูก ที่เข้มแข็งอย่างเสมอต้นเสมอปลาย เค้าบอกกับเราว่า เราสองคนมีบุญที่ได้มีโอกาสเลี้ยงเด็กคนนี้ ถ้าเกิดเด็กคนนี้ไปเกิดกับคนอื่น ที่อาจจะไม่สามารถหยิบยื่นเวลา และการเอาใจใส่ได้อย่างเต็มที่เหมือนกับที่เราทำ เด็กคนนี้ก็อาจจะเป็นแค่เด็กพิการคนนึงที่เราเคยพบเคยเจอและเคยรู้สึกเห็นใจ นั่นแปลว่าเค้าเลือกแล้ว เลือกที่จะให้เรากับสามีได้ทำบุญร่วมกัน และ....ต่อให้เค้ารู้มาก่อนล่วงหน้า ว่าลูกสาวของเค้าจะต้องเป็นแบบนี้ มีปัญหาแบบนี้ และหากเค้าเลือกได้ เค้าก็จะขอเลือกเด็กคนนี้อยู่ดีค่ะ เราขอเป็นแรงใจให้คุณเช่นกันค่ะ สู้ด้วยกันนะคะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 1 ธ.ค. 48 09:47:06 ]

ความคิดเห็นที่ 136 มาให้กำลังใจครับ จากคุณ : kunsukont2495 - [ 1 ธ.ค. 48 10:01:44 ]

ความคิดเห็นที่ 137 สู้ ๆ นะค่ะ เอาใจช่วยทั้งคุณแม่และเจ้าตัวเล็กค่ะ :) จากคุณ : reality Addict - [ 1 ธ.ค. 48 10:18:32 ]

ความคิดเห็นที่ 138 จขกท. มีสามีที่ดีจริงๆ เลยค่ะ ซึ้งใจ จนน้ำตาไหล เลย (พี่ที่ทำงาน ข้างกัน เค้าจะหาว่าเราเป็นไรไปมั้ยนะ) คิดถึงแม่ กะพ่อ จัง จากคุณ : junko~* (มิตรภาพในสายลม) - [ 1 ธ.ค. 48 10:21:29 ]

ความคิดเห็นที่ 139 กระทู้นี้เล่นเอาเราตาช้ำเลย  เพราะเราเคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆกันแต่เป็นหลานค่ะ  แต่โชคดีที่การตรวจผิดพลาด  เล่นเอาใจหายใจคว่ำเหมือนกัน  โดยเฉพาะแม่เค้านี่ความรู้สึกคงไม่ต่างอะไรจากคุณ เป็นกำลังใจให้กับคุณ  และลูกสาวต้วน้อยด้วยนะคะ ขอให้พระคุ้มครองค่ะ จากคุณ : bumbeaubet - [ 1 ธ.ค. 48 10:23:36 ]

ความคิดเห็นที่ 140 ดูจากรูปแล้ว ลูกสาวคุณตื่นมาตาแป๋วๆ ต้องเป็นเด็กน่ารัก สุขภาพจิตดีแน่ๆ ค่ะ เพราะมีคุณแม่และคุณพ่อที่รักเค้าขนาดนี้ ... :) เป็นกำลังใจให้ค่ะ อ่านมาถึงที่คห. 33 ที่บอกว่า "รักหนูนะลูก" แล้วน้ำตาซึมเลย เข้มแข็งและขอให้มีแต่สิ่งดีดีเข้ามานะค่ะ เป็นกำลังให้คุณแม่ขนตางอนด้วยค่ะ จากคุณ : natraps - [ 1 ธ.ค. 48 10:29:15 ]

ความคิดเห็นที่ 141 แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้น้องมีสุขภาพแข็งแรง สู้ๆนะคะ จากคุณ : โนเนมจัง - [ 1 ธ.ค. 48 10:29:56 ]

ความคิดเห็นที่ 142 การเป็นพ่อเป็นแม่นั้นช่างยิ่งใหญ่นัก เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ถ้วยกลม - [ 1 ธ.ค. 48 10:30:49 ]

ความคิดเห็นที่ 143 เป็นกำลังใจให้นะคะ...เชื่อว่าน้องต้องเป็นเด็กที่เข็มแข็ง..แข็งแรงน่ารักแน่ๆเลย...ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณแม่คุณพ่อด้วยค่ะ...สู้ๆๆ เป็กำลังใจให้ แม่ขนตางอน ด้วยค่ะ..ขอให้อดทนเค้าคือพรที่ประเสริฐกว่าพรใดๆ...ขอให้สิงศักดิ์สิทธ์คุ้มคลองน้องด้วยค่ะ...ขอให้เค้าปรกติแข็งแรงค่ะ จากคุณ : nikky - [ 1 ธ.ค. 48 10:44:56 A:10.20.221.19 X:61.90.220.222 ]

ความคิดเห็นที่ 144 เป็นกำลังใจให้ค่ะ เข้มแข็งนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ จากคุณ : แม่ลูกสอง (love...baby) - [ 1 ธ.ค. 48 10:55:45 ]

ความคิดเห็นที่ 145 นี่แหละค่ะ  ..รักของพ่อ-แม่  บุพการีที่ไม่มีใดๆมาเทียบเทียม กับคำว่า  ขอเป็นแทนลูกได้มั๊ย...  หรือหากอายุเราจะสั้นลงไป 10 ปี  หรือ 20 ปี  เพื่อแลกกับสุขภาพเค้าคืนมานั้น  ..   เป็นความรู้สึกเดียวกันเลยค่ะ  ยามลูกไม่สบาย และตอนนี้ดิฉันเองหายจากโรคกระเพาะ  ที่คุณหมอส่องกล้องเจอว่าเป็นแผล  และมีเชื้อที่จะก่อให้เกิดโรคมะเร็งในกระเพาะได้  ( คุณพ่อดิฉันเองก็เสียด้วยโรคมะเร็งในกระเพาะอาหาร )    เลยสัญญากับตัวเองว่า  เราจะต้องดูแลสุขภาพตัวเราเองให้ดีมีอายุยืนยาวที่สุด  อย่างน้อยก็อีก 10 ปี  เพื่อมีโอกาสได้ดูแลอบรมลูก   รักลูก  กอดลูก  อยู่กับลูกจนเค้าจบป.ตรีก่อน   หลังจากนั้นแล้วเค้าคงโตพอที่จะเรียนรู้ชีวิตด้วยตัวเอง  หากดิฉันจะจากไปก็คงหมดห่วงแล้ว     คุณจขกท.ก็เช่นกันนะคะ  อย่าลืมดูแลสุขภาพของตัวเองและคุณพ่อที่แสนดีของน้องด้วยค่ะ จากคุณ : กู่ก้อง - [ 1 ธ.ค. 48 11:04:24 ]

ความคิดเห็นที่ 146 อ่านแล้วคิดถึงลูกชายจังตอนนี้ไม่สบายนิดหน่อยคุณยายดูแลอยู่ที่ต่างจังหวัด ดีใจด้วยนะคะที่ลูกสาวคุณดีขึ้นเรื่อย ๆ และก็ขอให้เค้าหายปกติเร็ว ๆ ขอให้พระรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองครอบครัวของคุณและลูกสาวให้มีความสุขนะคะ จากคุณ : คุณแม่ลูกหนึ่ง - [ 1 ธ.ค. 48 11:25:12 A:203.185.154.201 X: TicketID:102326 ]

ความคิดเห็นที่ 147 ขอบคุณมากๆ ครับ สำหรับเรื่องราว ชอบเด็กมากๆ แต่ไม่เคยถึงขั้นเลี้ยงดูเอง แค่เล่นด้วย ดูแลนิดๆ หน่อยๆ ยังรู้สึกว่า เลี้ยงเด็กนี่คงลำบากน่าดู อ่านเรื่องราวของคุณ จขกท แล้วถึงแม้จะเศร้าตามไปบ้าง แต่ก็ยังรู้สึกดีๆ ที่มีความรัก ความตั้งใจ และอีกหลายๆ อย่างอยู่ในนั้น หวังว่าน้องเค้าจะดีวันดีคืน และแข็งแรงเป็นปรกติ เป็นแก้วตาดวงใจของคุณพ่อกับคุณแม่ไปนานๆ... ปล. น้องน่ารักมากๆ ครับ ยิ้มอย่างอารมณ์ดี ไม่มีงอแงเลย ^^ จากคุณ : ZEROSUM - [ 1 ธ.ค. 48 11:51:57 ]

ความคิดเห็นที่ 148 น้ำตาซึมเลยค่ะ ตอนนี้กำลังตั้งท้องลูกคนแรกอยู่ ก็ขอภาวนาให้ลูกเกิดออกมาเป็นปกติ ครบสมบูรณ์ด้วยเถิด จากคุณ : Maple Maple - [ 1 ธ.ค. 48 11:54:23 ]

ความคิดเห็นที่ 149 ขอให้เด็กน้อยหายเร็วๆนะคะ สุขภาพดีขึ้นทุกวัน คุณพ่อคุณแม่ก็สุ้ๆนะคะ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : โคอาล่าน้อย - [ 1 ธ.ค. 48 12:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 150 ..คือมัน!!! ความรู้สึกของการเป็นแม่คน ..คิดถึงตอนเห็นหน้าลูกครั้งแรก ..คิดถึงตอนเค้าดูดนมจากอกเรา ..คิดถึงตอนเค้ายิ้มให้ ..คิดถึงมือน้อย ๆ ที่คอยจับนิ้วแม่ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นกำลังใจให้พ่อแม่ก้าวต่อไปเพื่อนิ้วน้อย ๆ นั่น เป็นอีกหนึ่งกำลังใจ ส่งให้สาวน้อยแข็งแรง คุณแม่เข้มแข็ง>ขึ้นเรื่อย ๆ ทุกวันทุกวันค่ะ จากคุณ : หนูน้อยตาโต (หนูน้อยตาโต) - [ 1 ธ.ค. 48 12:17:22 ]

ความคิดเห็นที่ 151 ขอให้พระเจ้าคุ้มครองและอวยพระพรแก่คุณและครอบครัว จากคุณ : kimwong - [ 1 ธ.ค. 48 12:44:44 ]

ความคิดเห็นที่ 152 น้องน่ารักจังคะ... คุณแม่เข็มแข็ง คุณลูกก็จะแข็งแรงหายดีคะ จากคุณ : ++[T]+[O]+[D]+[A]+[Y]++ - [ 1 ธ.ค. 48 12:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 153 ขอให้คุณพ่อ คุณแม่ และนางฟ้าตัวน้อยๆ จงเข้มแข็งนะคะ ฝันร้ายได้ผ่านพ้นไปแล้ว ต่อไปจะนี้ขอให้พบเจอแต่สิ่งดีๆ นะคะ ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจงคุ้มครองครอบครัวนี้ให้มีแต่ความสุขนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : โจแอน - [ 1 ธ.ค. 48 13:03:32 A:61.19.155.86 X: ]

ความคิดเห็นที่ 154 อ่านแล้วร้องให้เลยค่ะ เราเพิ่งทราบว่าท้องเมื่อตะกี๊นี้เอง รู้สึกห่วงลูกขึ้นมา กลัวเค้าไม่สมบูรณ์ ไม่แข็งแรง ขอบคุณมากค่ะ สำหรับบทความดีๆๆ จากคุณ : กัญจน์ญภา - [ 1 ธ.ค. 48 13:20:46 ]

ความคิดเห็นที่ 155 มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้น้องแข็งแรง และขอให้คุณพ่อคุณแม่ เข้มแข็งค่ะ จากคุณ : เพ็นนี - [ 1 ธ.ค. 48 13:39:20 ]

ความคิดเห็นที่ 156 ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ เป็ฯคุณพ่อและคุณแม่ที่เข้มแข็งจริง ๆ ค่ะ ขอให้ลูกสาวหายไว ไว ดีวันดีคืนนะคะ ลูกสาวน่ารักมากค่ะ จากคุณ : นิวเองคับ - [ 1 ธ.ค. 48 13:48:46 A:203.113.0.193 X: ]

ความคิดเห็นที่ 157 อ่านแล้ว น้ำตาร่วงเผาะเลยค่ะ แต่ แฮปปี้ เอ็นดิ้งนะคะ น้องดีขึ้นมาแล้ว อีกไม่นาน ต้องหายแน่ๆ ค่ะ ดูสิคะ น่ารัก น่าชัง ร่าเริง มีความสุขอะไรเช่นนี้ เขาจะต้องเติบโตสาวน้อยที่มีความสุข ในครอบครัวที่อบอุ่น ของคุณแม่ คุณพ่อ คุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยาย ทุกคน ค่ะ ขอชื่นชมคุณแม่ และ ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่ นะคะ จากคุณ : สาวน้อยคอยเธอ - [ 1 ธ.ค. 48 14:22:44 ]

ความคิดเห็นที่ 158 น้องเค้าโชคดีนะครับ  ที่มีพ่อแม่น่ารักเช่นนี้... ขอให้พระคุ้มครองครับ จากคุณ : sZack - [ 1 ธ.ค. 48 14:23:06 ]

ความคิดเห็นที่ 159 เป็นกำลังใจให้ครับ ยัยหนูน่ารักมาก ขอบคุณที่โลกนี้มีแม่อย่างคุณ จากคุณ : ชองลอง - [ 1 ธ.ค. 48 14:28:57 ]

ความคิดเห็นที่ 160 เป็นกำลังใจให้ทั้งครอบครัวเลยค่ะ "ความรัก เอาชนะทุกสิ่งได้แน่ค่ะ" จากคุณ : อย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ - [ 1 ธ.ค. 48 15:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 161 "สามีเราหันมายิ้มๆ หอมแก้มลูกสาวแล้วบอกกับเราว่า ลูกสาวคนนี้พิเศษจริงๆ เกิดมาให้พ่อแม่ซ่อมแท้ๆ" อึ้งๆกับคำนี้เลยคะ ทำให้นึกถึงคำที่เค้าว่ากันว่า ลูกคือปฎิมากรรมชั้นเอก ที่พ่อและแม่บรรจงสร้างขึ้นมา เมื่อเราสร้างเสร็จแล้ว การแก้ไข ซ่อมแซม ปรับปรุงรายละเอียดทุกอย่างให้ดีขึ้น ที่เกิดจากความรักของพ่อและแม่ ทุกรายละเอียดของลูกนั้น มีทุกอณูความรักของพ่อและแม่ แม้บางครั้งมันอาจจะแรกมาด้วยน้ำตาก็ตาม แต่มันก็เป็นน้ำตาแห่งความรักเต็มหัวใจเลยคะ ดีใจด้วยนะคะ ที่น้องปลอดภัย ขอให้น้องเป็นเด็กดี เข้มแข็ง เป็นคนดีของพ่อและแม่ และสังคมตลอดไปค่ะ จากคุณ : Mu"Diwdhiw - [ 1 ธ.ค. 48 15:14:54 ]

ความคิดเห็นที่ 162 เป็นกำลังใจให้ทั้งคุณพ่อ คุณแม่นะคะ สู้ๆสู้ตาย จากคุณ : นู๋ก็รักแม่คะ (cherubin) - [ 1 ธ.ค. 48 15:31:41 ]

ความคิดเห็นที่ 163 ดีใจกับน้องด้วยนะคะ..ที่มีคุณพ่อ คุณแม่ที่เข้มแข็งแบบนี้..เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ..พออ่านแล้ว..นั่งร้องไห้ใหญ่เลย.. ของเราแค่ตอนคลอดน้องมา แล้วหมอบอกว่าติดเชื้อนิดหน่อย..ส่งไปไอซียูเด็ก เจาะน้ำเกลือ เอาสายต่อลงท้อง..แค่นี้..เราก็ร้องไห้จะเป็นจะตายแล้ว..รู้สึกแปลกๆ สงสารลูกมากๆ..เทียบไม่ได้เลยกับเรื่องของคุณ..คุณเข้มแข็งมากค่ะ.. สู้เค้านะคะ.. จากคุณ : แม่ผ่านมา (Thanya_L) - [ 1 ธ.ค. 48 15:32:52 ]

ความคิดเห็นที่ 164 คุณเจ้าของกระทู้คะ ลูกสาวเราก็ 9 เดือนกับ 1 อาทิตย์ค่ะ อายุไล่เรี่ยกันเลย แกเกิดมาตัวเล็กมาก หนักแค่ 2.2 โล ตัวเหลือง ต้องส่องไฟถึง 2 รอบ นมก็กินไม่ดี น้ำหนักขึ้นช้ามาก พอใกล้ 2 เดือนก็เป็นคาวาซากิอีกค่ะ ตอนนั้นเราแทบตายเลย ตอนนี้ก็ต้องคอยเฝ้าระวังอาการแทรกซ้อนทางหัวใจอันเนื่องมาจากโรคคาวาซากิอีก เดือนเมษาปีหน้าจะไป echo หัวใจดูว่าหลอดเลือดเลี้ยงหัวใจจะยังปกติไหม พอ 5 เดือน ไปเจอหมอ หมอบอกว่ากล้ามเนื้อเขาดูอ่อนๆ ให้ไปปรึกษานักกิจกรรมบำบัดดู กลัวจะเป็น hypotonia พวกกล้ามเนื้ออ่อนแรง อะไรแบบนั้น ยิ่งค้นข้อมูลในเว็บ ใจยิ่งเสียค่ะ แต่พอไปทำกิจกรรมบำบัดก็ดีขึ้น แต่พอ 8 เดือน หมอก็ทักอีกว่า เท้าเขาแบะมากไปหน่อยเวลายืน ให้ไปปรึกษาหมอกระดูกหน่อยก็ดี กลัวจะมีปัญหาเวลาเดิน เฮ้อออออ .... ลูกสาวเรา เจอหมอเกือบจะครบทุกแผนกแล้วนะเนี่ย ป้าหมอยังแซวเลย เอ๋า....ดูซิ ว่าจะเขียนอะไรต่อ อึ้งไปเลย นึกไม่ออกว่าจะพิมพ์อะไรต่อดี เอาเป็นว่า เป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ อ้อ รวมถึงคุณแม่ขนตางอนด้วยนะคะ เห็นใจมากๆ ค่ะ เข้มแข็งนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : [NostalgiA] - [ 1 ธ.ค. 48 15:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 165 เสียดาย ถ้าเป็นลูกชายจะจองไว้ก่อนนะเนี่ย อิอิ จากคุณ : องการ - [ 1 ธ.ค. 48 15:40:59 ]

ความคิดเห็นที่ 166 ขอให้เข้มแข็งต่อไปทั้งแม่และลูกนะคะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงเร็ว ๆ นะ เราก็กำลังจะเป็นแม่คนเหมือนกัน อ่านแล้วน้ำตาไหล และกังวลเหมือนกันค่ะ จากคุณ : หนูหิ่น อินเตอร์ฯ - [ 1 ธ.ค. 48 15:57:05 ]

ความคิดเห็นที่ 167 //flowr  ขอยกนิ้วให้คะ       การเลี้ยงลูกไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งถ้าลูกไม่สบายยิ่งยากเป็นสอเท่า                             นับบถือคุณเจ้าของกระทู้คะ และขอแสดงความยินดีที่ลูกของคุณ กำลังจะหายเป็นปกติแล้ว  จะเป็นกำลังใจให้คะแม้มันจะไม่เทียบเท่าที่คุณได้จากสามี และญาติ พี่ น้อง ของคุณก็ตาม จากคุณ : ซึการิซัง - [ 1 ธ.ค. 48 16:07:00 ]

ความคิดเห็นที่ 168 เข้มแข้งจังเลยค่ะ ขอให้น้องแข็งแรงนะคะ จากคุณ : MODERN MOM - [ 1 ธ.ค. 48 16:13:30 A:19.199.35.117 X:136.8.1.100 ]

ความคิดเห็นที่ 169 อ่านแล้วน้ำตาซึมบ่อเลยค่ะ ประทับใจความเป็นคุณแม่ที่ดีเยียมและส่งสารน้องในเวลาเดียวกัน คุณเป็นคุณพ่อคุณแม่ที่เยี่ยมและมีความอดทนกระตือรืร้นดีมากค่ะ ความอดทนจะชนะอุปสรรคทั้งมวลค่ะ ไม่ช้าน้องคงหายจากเรื่องร้ายๆต่างๆ ขอให้น้องหายเร็วๆ รอยยิ้มสดชื่น น่ารักมากค่ะ จากคุณ : พี่หน้าเดียว - [ 1 ธ.ค. 48 16:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 170 ขอให้น้องเขาแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้นะคะ จากคุณ : efficacy - [ 1 ธ.ค. 48 16:38:25 ]

ความคิดเห็นที่ 171 ขอให้โรคภัยใดๆไม่มาแผ้วพานอีก แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆในทุกๆวันนะคะ จากคุณ : babyhoney - [ 1 ธ.ค. 48 16:49:00 ]

ความคิดเห็นที่ 172 อ่านแล้วคิดถึงคุณแม่ของตัวเอง ค่ะ แม่คงลำบากมากเลยเนอะ ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท. นะค่ะ เอาใจช่วยค่ะ สู้ๆๆ จากคุณ : ตำหนักขาว - [ 1 ธ.ค. 48 16:55:59 ]

ความคิดเห็นที่ 173 สู้สู้ค่ะ ต้องหายแน่ๆค่ะ จากคุณ : Darjeeling (Darjeeling) - [ 1 ธ.ค. 48 17:32:42 ]

ความคิดเห็นที่ 174 อ่านประโยคนี้แล้ว น้ำตาไหลออกมาเลย แม่ไม่ได้ต้องการอะไรจากหนูนะลูก หนูไม่ต้องเป็นคนสวย หนูไม่ต้องเรียนเก่ง หนูไม่ต้องเป็นนักกีฬา หรือนักดนตรี แค่หนูเป็นลูกสาวของแม่ ที่มีความสุข กับสิ่งที่หนูมีและหนูเป็น แม่ก็พอใจสุดๆ แล้ว ผมไม่เคยรู้จักคุณ แต่ลูกของคุณคงไม่ขาดเรื่องความรักแน่ ๆ กลับบ้านไปกอดลูกดีกว่า จากคุณ : D7 DVB - [ 1 ธ.ค. 48 17:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 175 แข้งแรงไวๆนะ จากคุณ : apotheker - [ 1 ธ.ค. 48 18:06:23 ]

ความคิดเห็นที่ 176 ขอเอาใจช่วย คุณแม่ขนตางอน สู้ชีวิตกันต่อไปครับ ขอแสดงความยินดี (ใจ) กับ จขกท. ครับ ที่ปัญหาคลีคลาย คุณแม่ 164 ขอรับ ลูกสาวผม หนัก 1.5 และ 1.7 กก. เองครับ เธอตามกันมา ห่างกัน 17 นาที เจ้าคนหลัง ตัวเขียว เล่นเอาใจหายใจคว่ำ นอนห้อง... ไม่รู้ห้องอะไร ที่มีตู้ด้วย ร่วม 2 สัปดาห์ เข้าๆ ออกๆ รามาฯ ตาม กำหนด 1. ตรวจดูเส้นเลือดในตาว่า เจริญ ดีหรือไม่ เพราะ ...เด็กที่เคยเข้าตู้ ให้ อ๊อกซิเจน อาจมีอาการตาบอด!!!! ----ผมเปิดไฟ เทสต์ ลูกๆ แป๊บเดียว เห็นลูกๆ ทำตาปี๋ ก็ดีใจ ....อ้อ ลูกๆ นอนหลับตาอยู่น่ะครับ (ไม่ได้ยิงแสงตรงๆ) 2. ถัดมา ก็ต้องตรวจหู ว่าได้ยินหรือเปล่า เอ้ากระเตงกันไป ....รถรา ก็ไม่มีขี่หรอกครับ นั้นเป็นช่วง y2k ตอนนี้ คนนึงชอบรำ ชอบเต้น อีกคน ออกทอม (กำลังดัดนิสัยอยู่) แต่ชอบทาปากแต่งหน้า --- อ้อ ต้องเล่าเรื่องใจหาย ตอนลูกชาย (คนโต) แม่เค้าไม่อยู่ คืนนึง ผมต้องนอน กก ลูกเอง ด้วยความอ่อนเพลีย ผมเผลอหลับ ลูกก็อยู่ข้างตัวผม ผมมีประสบการณ์ นอนทับ กระรอกตาย ตัวแบน (แต๊ดแต๋) มาแล้ว เลบตกใจ ..... ลูกน้อยผมนอนนิ่ง ผมใจหายมากๆ รีบเขย่าตัวลูกใหญ่ ลูกเลยร้อง โว้ย โวยวาย เฮ้อ ค่อยยังชั่ว ผมก็เลยนอนต่อ จากคุณ : tik - [ 1 ธ.ค. 48 18:35:48 ]

ความคิดเห็นที่ 177 อ่านแล้วน่ำตาคลอค่ะ น้องเค้าโชคดีมากๆค่ะที่มีคุณพ่อคุณแม่น่ารักอย่างนี้ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้่ค่ะ จากคุณ : ...hamster... - [ 1 ธ.ค. 48 19:52:19 ]

ความคิดเห็นที่ 178 ซ้ายโล5 ขวาโล7 ครับ จากคุณ : tik - [ 1 ธ.ค. 48 20:08:29 ]

ความคิดเห็นที่ 179 ดีใจกับจขกทด้วยค่ะ ลูกจะต้องหายดีเป็นปกติแน่ๆมีพ่อแม่แบบนี้ ขอชื่นชมด้วยค่ะ จากคุณ : jingsija - [ 1 ธ.ค. 48 20:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 180 คุณค่ะ ดิฉันกลั้นน้ำตาไม่อยู่ บอกตรงๆ เรากลัวการมีลูก ทั้งๆ ที่ใจอยากจะมี กลัวไปต่างๆ นาๆ เราคงไม่เข้มแข็งพอถ้าเจอเคสอย่างคุณ เจ้าของกระทู้เข้มแข็งมากค่ะ ยินดีด้วยที่ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เป็นกำลังใจให้ คุณแม่ขนตางอน ด้วยคน เข้มแข็งนะคะ จากคุณ : sueko - [ 1 ธ.ค. 48 20:45:36 ]

ความคิดเห็นที่ 181 เป็นกำลังใจให้คุณแม่เจ้าของกระทู้นะค่ะ ขอให้น้องเป็นปกติไวๆ และเด็กดีของคุณพ่อคุณแม่นะค่ะ :) จากคุณ : Benny...I love U - [ 1 ธ.ค. 48 22:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 182 ....อ่านตั้งกะบ่ายแล้ว น้ำตาคลอ เบ้า T..T .... สู้ได้ดีมากเลย ชื่นชม ขอให้มีแต่ความสุขนะจ้ะ จากคุณ : leonymb21 - [ 1 ธ.ค. 48 22:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 183 ขอแสดงความยินดีกับคุณแม่ที่ผ่านพ้นวิกฤตมาได้นะคะ ส่วนคุณแม่ ที่ยังต้องประสบกับปัญหาอยู่ ก็ขอให้เข้มแข็ง และผ่านพ้นอุปสรรคไปได้นะคะ ส่วนคุณ tik อิจฉามากๆ คิดไว้ว่า ถ้าแต่งงานแล้ว อยากมี ลูกแฝดจังเล้ย ^^ จากคุณ : ojo - [ 1 ธ.ค. 48 22:38:58 ]

ความคิดเห็นที่ 184 อ่านไป....รับรู้ได้เลยค่ะว่าความรักของแม่ยิ่งใหญ่จริงๆ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ครอบครัวที่น่ารักนี้นะคะ จากคุณ : Peachy Punch - [ 2 ธ.ค. 48 00:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 185 ขอให้พบแต่เรื่องดีๆ เพราะผ่านเรื่องร้ายมามากพอแล้ว สู้ๆต่อไป จากคุณ : จูล่ง - สุภาพบุรุษจากเสียงสาน - [ 2 ธ.ค. 48 00:34:12 ]

ความคิดเห็นที่ 186 เจอกระทู้นี้ หายง่วงเลย อ่านไปลุ้นไป หมดเคราะห์กันเสียที  จากนี้ขอให้พบแต่สิ่งที่ดีๆ สมดังคาดหวัง จากคุณ : สมาคมช่างกิโลขาย - [ 2 ธ.ค. 48 03:26:20 ]

ความคิดเห็นที่ 187 ขอให้พระคุ้มครองนะคะ สุขภาพแข็งแรงทุกคน ทั้งลูกสาวจขกท. ลูกชายคุณแม่ขนตางอน และลูกสาวคุณแม่NostalgiA เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : meneya - [ 2 ธ.ค. 48 03:42:06 ]

ความคิดเห็นที่ 188 ซึ้งค่ะ  นี่แหละน๊า ความเป็นแม่  เอาใจช่วยให้น้องเค้าหายไว ๆ ค่ะ  และฝากบอกนิดนึง  "ไอซ์รักแม่ค่ะ" จากคุณ : ไอซ์ (koknam) - [ 2 ธ.ค. 48 05:40:14 ]

ความคิดเห็นที่ 189 "ไม่มีงานอะไรที่ยิ่งใหญ่และหนักเท่าความเป็นแม่ค่ะ" คุณเก่งมากและเข้มแข็งอดทนจริงๆ ความรักของคุณนั่นล่ะคะเป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงและรักษาลูกได้ดีที่สุด จากคุณ : JOYW1 - [ 2 ธ.ค. 48 09:20:35 ]

ความคิดเห็นที่ 190 อ่านแล้วร้องไห้เลย   ขอให้น้องแข็งแรงและหายเร็วๆ น่ะค่ะ  คุณเป็นคุณพ่อ คุณแม่  ที่เข้มแข็งมากค่ะ ยังห่างไกลความเป็นแม่อยู่มาก  แต่อีกไม่นานนี้น้องสาวของเราก็จะคลอดหลานออกมาแล้ว    จะช่วยดูแลหลานค่ะ  ให้เค้าแข็งแรงและเป็นเด็กดี จากคุณ : Look Feel Good - [ 2 ธ.ค. 48 09:26:41 ]

ความคิดเห็นที่ 191 เชื่อว่ากำลังใจๆ มากมายที่ส่งไป จะทำให้น้องๆ แข็งแรงขึ้นค่ะ รวมทั้งคุณแม่ท่านอื่นที่เจอปัญหาด้วยนะค่ะ ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่สดใส และเป็นวันที่ดีสำหรับเจ้าหญิง เจ้าชายตัวน้อยๆ ค่ะ จากคุณ : n_nicky - [ 2 ธ.ค. 48 10:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 192 ขอให้สุขภาพแข็งแรงทุกคน ทั้งลูกสาวจขกท. ลูกชายคุณแม่ขนตางอน และลูกสาวคุณแม่NostalgiA รวมทั้งคุณพ่อ คุณแม่ทุกคน ด้วย ขอให้แข็งแรงทั้งกายและใจ เพื่อจะได้อยู่ดูแลลูกๆที่รักของทุกคนให้เติบโตขึ้นมาอย่างมีคุณภาพ โดยเฉพาะคุณกู่ก้อง ขอให้หายดี อยู่ยาวไปจนเป็นย่าหรือเป็นยายเลยนะคะ คุณ tik น่ารักมากค่ะ ลูกสาวแฝด ก็สวยน่ารัก น่าเอ็นดูจริงๆ คนขวาหรือคะ ที่ออกทอม ลูกสาวดิฉันเอง ตอนเล็กๆ ก็ไม่ชอบแต่งตัวแบบหญิงๆ แต่มาตอนนี้ โห มีครบเลยทั้งที่ดัดขนตา ทั้งแป้ง ฯลฯ เสื้อผ้าก็มีทั้งแหววๆและทั้งห้าว ขอให้ทุกๆครอบครัว จงมีความสุขทั่วหน้า อย่าได้มีทุกข์ใดๆที่ร้ายแรงมาแผ้วพาน ปัญหาที่มีอยู่ ก็ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดี รักลูกๆของเราสุดหัวใจกันแล้ว ขอให้เผื่อแผ่ความรักไปให้เด็กอื่นๆด้วยนะคะ ขอให้ช่วยกันอบรมลูกๆของเราให้มีเมตตา ไม่เห็นแก่ตัว รู้จักเสียสละและรู้จักอภัย โดยเฉพาะลูกผู้ชาย ขอให้ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ทุกๆท่าน ช่วยกันสอนให้เขาเติบโตมากับความคิดที่ถูกต้อง ไม่เป็นผู้ชายที่ดูถูก เอาเปรียบสตรีเพศ โลกเราจะดีไปไม่ได้เลยค่ะ ถ้าเรารักแต่ลูกของเรา ห่วงแต่ลูกของเรา แล้วละเลยหรือเอาเปรียบลูกคนอื่น ช่วยกันสร้างสังคมที่ดี ที่ลูกๆของเราจะอยู่ได้อย่างเป็นสุขและปลอดภัย ด้วยการอบรมสั่งสอนลูกๆของเราทุกคน ให้เป็นคนดี มีน้ำใจ ไม่เห็นแก่ตัว ไม่คิดแต่จะแข่งขันชิงดีชิงเด่นกัน ดิฉันเองสอนลูกๆแบบนี้มาตลอด และจะให้ความห่วงใยเพื่อนๆลูก คล้ายลูกของตัวเอง เพราะเข้าใจหัวอกพ่อแม่ด้วยกัน จะไม่สอนลูกให้คิดแต่จะชิงดีชิงเด่น ใจแคบ เป็นอันขาด ลูกๆของดิฉัน ก็โอเคนะคะ เป็นเด็กที่มีน้ำใจ มีเพื่อนมาก ไม่เที่ยวเตร่กลางคืน ไม่ติดยา ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ แม้จะยังคงเป็นเด็กในกระแสเหลวไหลตามวัย อย่างเรื่อง บ้าดารานักร้องญี่ปุ่น อ่านการ์ตูน เล่นเกมส์ ชอบแต่งตัว ดิฉันก็ถือว่า ตราบใดที่พวกเขายังคงรู้จักเห็นใจผู้อื่น รู้จักให้ รู้จักอภัย และไม่โกง ไม่เอาเปรียบเพื่อนๆ ไม่เป็นคนชักนำเพื่อนๆไปในทางเสียหาย รู้จักแยกเวลาเรียน เวลาเล่น ดิฉันก็พอใจแล้วค่ะ เรื่องพวกนั้น ถือว่าเป็นธรรมดาของวัยรุ่น โตขึ้น ก็คงจะห่างหายไปเอง ถ้าสังคมมีแต่คนเห็นแก่ตัว ไม่ว่าเราจะรักและห่วงลูกแค่ไหน เราก็ไม่สามารถปกป้องลูกของเราได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงหรอกค่ะ โดยเฉพาะเมื่อพวกเขาโตแล้ว ลูกของเราก็อาจจะตกเป็นเหยื่อความเลวร้ายในสังคมเข้าได้สักวัน ถ้าเราช่วยกันอบรมคนรุ่นใหม่ให้เป็นคนดี สังคมก็จะดีขึ้น และลูกของเราก็จะปลอดภัยขึ้นด้วย แม้มันอาจจะดูยาก และดูเหมือนว่าเราจะเป็นแค่จุดเล็กๆในสังคม แต่ทุกอย่างก็เริ่มจากจุดเล็กๆทั้งนั้น อย่างน้อยที่สุด ความตั้งใจดีของเรานั่นเอง ที่จะก่อให้เกิดกระแสที่เป็นกุศล ที่จะทำให้เราและครอบครัวของเรา ได้พบแต่สิ่งแวดล้อมที่ดี คนดีๆ ขอให้มีความสุขกันทุกคนนะคะ จากคุณ : :-D - [ 2 ธ.ค. 48 10:19:40 A:125.24.7.36 X: TicketID:091701 ]