วันนี้ครบรอบ 26 ปีที่ชั้นลืมตาบนโลกใบนี้ และเข้าสู่ปีที่สี่กับการคบกับผู้ชายคนหนึ่งที่ชั้นคิดว่าเค้าคงจะเป็นคนที่ชั้นฝากชีวิตไว้ได้ แปลกมั้ย ผู้หญิงอายุ 26 แต่กลับคิดแล้วว่าชีวิตคู่ในอนาคต ชั้นจะเดินไปกับคนนี้นี่แหละ ทั้งๆที่4ปีที่ผ่านมา ชั้นเจออะไรมามากมายร้องไห้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่ชั้น(เคย)เลือกที่จะหยุดชีวิตไว้ตรงนี้ ไม่มองคนอื่นเลย ทั้งๆที่ผ้ชายคนนี้ ไม่หล่อ ไม่ใช่สเปค ทำชั้นเสียใจมาก็มาก แต่ทำไมน๊า ชั้นถึงพยายามตัดใจจากเค้าไม่ได้สักทีเวลามีเรื่องต่างๆเข้ามา ชั้นเคยบอกเพื่อนๆหลายคนว่ามีแฟนไม่ดี ไม่มีซะยังดีกว่า แต่เราจะเอาอะไรมาวัดว่าผู้ชายคนนี้ดีหรือไม่ดี เพื่อนชั้นโชคร้าย ได้แฟนเจ้าชู้ ทั้งๆที่คบกันมา 7 ปี ไม่เข้าใจว่าทนไปได้ยังไง บอกเพื่อนไปหลายต่อหลายครั้งว่า ถ้าเป็นชั้นนะ เลิกไปแล้ว แต่เคยมาลองนั่งคิดจริงๆ ถ้าวันนึงเราเจอแบบนี้หละ เราจะตัดใจได้จริงๆเหรอ ชั้นไม่ได้โชคร้ายที่มีแฟนเจ้าชู้เหมือนเพื่อนหลายๆคน แต่ปัญหาที่ชั้นเจอมันค่อยๆกัดกร่อนในใจชั้นได้เหมือนกัน แฟนชั้นเริ่มไม่มีเวลาให้ชั้นตอนเริ่มเรียนจบตรี เค้าต่อโททันทีแต่ไม่ลืมที่จะทำงานไปด้วย เค้าเรียนหนักมาก ขนาดที่ว่าเพื่อนหลายๆคนต้องลาออกเพื่อมาเรียนอย่างเดียว แต่เค้าโชคดีหน่อยตรงที่จะเข้างานเวลาไหนก็ได้ แต่งานต้องเสร็จ เลยทำให้ไม่ค่อยมีปัญหากับการเรียน จะมีก็คือเวลาทั้งหมดที่เค้าเคยมีให้ชั้นค่อยๆถูกแทนที่ไปด้วยงานกับการเรียน เราทะเลาะกันเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะชั้นไม่เข้าใจชีวิตเค้า หลายครั้งที่ชั้นยืนยันจะเลิกกับเค้าเพราะเหตุผลงี่เง่า เค้าไม่มีเวลาให้ บางคนอาจคิดว่าชั้นเห็นแก่ตัว คนจะมีอนาคต จะไปขวางทางเค้าทำไม ใช่ ชั้นยอมรับว่าบางครั้งชั้นเห็นแก่ตัว ถ้าทั้งเรื่องงานกับเรียนจะต้องเอาเวลาทั้งหมดของชั้นไป หลายคนคงสงสัยว่า ทำไมคนอื่นที่เค้าทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย แต่เค้ายังสามารถแบ่งเวลาให้แฟนได้เหมือนกัน อันนี้ตอบได้เลยค่ะว่าไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไม แต่ที่รู้ๆคือเวลาของเราสองคนสวนทางกันเหลือเกิน ตอนเช้าชั้นออกไปทำงาน ในขณะที่เค้าไปทำงานสายๆหรือเลยเที่ยงไปเลยก็มี ตอนเย็นชั้นเลิกงาน กลับบ้าน แต่เค้ายังคงนั่งทำงานจนดึก กลับถึงบ้านไม่เคยต่ำกว่าห้าทุ่ม ทั้งๆที่บ้านเราอยู่ไม่ไกลกันเลย แต่การที่เค้าจะแวะมาหาชั้นดึกๆดื่นๆมันก็คงไม่สมควรเท่าไหร่ เค้าเริ่มโทรหาชั้นน้อยลง แต่ชั้นรู้ว่าเค้าก็พยายามทำ ถึงแม้ว่ามันจะต่างจากเมื่อก่อน คำพูดนึงที่ทำให้ชั้นสบายใจทุกครั้งที่ได้ฟังคือเค้าบอกว่าถึงแม้เค้าจะไม่ได้โทรหาชั้น เวลาที่เค้างานยุ่งเวลาเค้านึกถึงชั้นว่าเอออย่างน้อยก็ยังมีชั้นอยู่นะ ไม่ได้หายไปไหน มันก็ทำให้เค้ามีกำลังใจทำงานหรือเรียน เค้ากำลังจะบอกชั้นว่าถึงแม้เค้าไม่ได้โทรหาแต่ไม่ได้หมายความว่าไม่คิดถึง บางครั้งชั้นเคยอดระแวงไม่ได้ ว่าเค้ามีคนอื่นรึเปล่า แต่กลับมาคิดอีกที ชั้นว่าชั้นทำหน้าที่แฟนที่ดีไม่น้อยกว่าแฟนคนอื่น เมื่อก่อนชั้นแวะไปบ้านเค้า เอาโน่นเอานี่ไปฝาก แต่ช่วงหลังๆที่เราไม่ค่อยได้เจอกัน ประกอบกับชั้นย้ายที่ทำงานใหม่งานเลิกเย็น กว่าจะถึงบ้านก็มืดแล้ว การไปเยี่ยมเยียนบ้านแฟนชั้นก็เริ่มน้อยลง ยิ่งทางแฟนชั้นไม่ต้องพูดถึง พ่อกับแม่ชั้นคงลืมหน้าไปแล้วหรือไม่ก็คงคิดว่าเราเลิกกันแล้ว แม่เคยถามชั้นว่าเค้าหายหน้าไปไหน หมู่นี้ไม่มาเลย ชั้นลำบากใจที่จะตอบว่าเค้างานยุ่งเพราะเข้าใจว่าแม่คงไม่เข้าใจว่าอะไรจะยุ่งมากมายขนาดนั้น ช่วงหลังการพูดถึงแฟนชั้นของครอบครัวก็ค่อยๆเลือนหายไป ชั้นเองก็สบายใจมากขึ้น เพราะถ้าเลือกได้ก็ขอไม่พูดถึงดีกว่า ชั้นช่วยเหลือเค้าทุกอย่างเท่าที่แฟนที่ดีคนนึงจะสามารถทำให้ได้ ค่าโทรศัพท์ของเค้าชั้นต้องจ่ายให้ทุกเดือนเพราะเค้ายุ่งจนไม่มีเวลาไปจัดการ (ชั้นรูดบัตรให้เค้าก่อน เค้าจ่ายเงินให้ทีหลัง) อีกหลายๆอย่างที่เค้าขอร้องให้ชั้นทำ ถ้าชั้นสามารถทำให้ได้ไม่เคยลังเลที่จะทำเลย ชั้นเลยคิดได้ว่า ชั้นทำดีกับเค้าขนาดนี้ ถ้าเค้ามีคนอื่นจริงๆ ชั้นก็คงไม่เสียใจเพราะชั้นไม่ได้บกพร่องตรงไหน จะข้องใจนิดๆก็ตรงที่ว่าผูหญิงคนนั้นจะทำได้อย่างชั้นมั้ย แต่เพื่อนหลายๆคนบอกว่าผู้ชายบางคนก็ไม่ได้อยู่กับเราเพราะเราเป็นคนดี ถ้าคนเราหมดรักไม่ว่าเหตุผลอะไรก็รั้งเค้าไว้ไม่อยู่ มันก็คงจริงอย่างที่เพื่อนชั้นพูด เพราะเพื่อนหลายคนก็ดีกับแฟนเหลือเกิน แต่ผู้ชายก็ยังไปมีคนอื่นโดยให้เหตุผลที่ว่าหมดรักในตัวเพื่อนชั้นแล้ว ฟังแล้วน่ากลัวเหลือเกิน เคยหันมาคิดว่าแล้วถ้าวันนึงแฟนชั้นหมดรักชั้นขึ้นมา จะทำยังไง ก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เพราะถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ ชีวิตชั้นคงเหมือนฟ้าที่ฝนกำลังจะตก เมฆฝนอึมครึม ไม่รู้ว่าเมือ่ไหร่ฟ้าจะกลับมาใสเหมือนเดิม
ตัวชั้นเองค่อนข้างเป็นคนขี้หึง แต่ชั้นก็ให้เกียรติแฟนด้วยคำว่าไว้ใจ มีหลายครั้งที่ชั้นมักคิดว่าเค้ามีคนอื่นรึเปล่าด้วยเหตุผลสนับสนุนที่ว่าเค้าไม่ค่อยมีเวลาให้ชั้นเลย แต่ความคิดนั้นก็ถูกลบไปด้วยความเชื่อใจ เราเคยคุยกันถึงอนาคต การแต่งงาน มีครอบครัวเล็กๆ ชั้นต้องการบ้านหลังไม่ใหญ่มากแต่มาด้วยอบอุ่น มีหมาวิ่งเล่นทำให้บ้านของเรามีชีวิตชีวา ชั้นยังจำได้จนถึงทุกวันนี้ที่เค้าบอกว่าจะสร้างห้องดนตรี แฟนชั้นรักเปียโน อาจด้วยเหตุผลนี้ที่ทำให้เค้าเป็นคนจิตใจอ่อนโยน ถ้ามีลูกเค้าจะปลูกฝังให้ลูกรักดนตรีเหมือนกัน ถ้าอนาคตเป็นเหมือนที่เราคิดก็คงดีนะคะ แต่กว่าจะถึงวันนั้นไม่รู้เหมือนกันว่าเราทั้งสองจะต้องเจออะไรบ้าง ชั้นจะใช่คนที่อยู่ในบ้านหลังนั้นกับเค้ารึเปล่า ชั้นจะใช่คนที่นั่งฟังลูกของเราเล่นเปียโนรึเปล่า ชั้นจะอดทนให้ถึงทีสุดค่ะ
ทุกวันนี้สิ่งที่ทำให้ชั้นอยู่ได้คือการปล่อยวางและคำว่าความรัก ชั้นเลือกที่จะปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่าง เลือกที่จะไม่เข้าไปครอบครองตัวเค้า ทำให้เค้าอึดอัดจนเกินไป ความรักของชั้นดำรงอยู่ได้เพราะสิ่งนี้ เพราะถ้าชั้นร้อนรน คนที่จะไม่มีความสุขก็คือชั้นเอง ชั้นพยายามยอมรับในสิ่งที่จะเกิดขึ้น ไม่ว่าสิ่งนั้นจะดีหรือร้าย ถ้ามีคนถามชั้นว่าทำไมชั้นถึงรักผู้ชายคนนี้ ชั้นให้เหตุผลไม่ได้ รู้แต่ว่าชั้นอยากอยู่กับคนไม่หล่อคนนี้ อยากแชร์ความสุขความทุกข์ในชีวิต หรือแม้แต่ยืนข้างๆเวลาเค้าล้ม ไม่ว่าเค้าจะเป็นยังไง ถ้าเค้าหันมาก็จะเจอชั้นเสมอ
วันนึงเราคงได้มีโอกาสจัดงานแต่งงานเล็กๆริมทะเล มีแขกในงานไม่กี่คน เหมือนที่เราเคยฝันกันไว้
สิ่งเดียวที่จะทำให้คนสองคนเดินจากกันโดยที่จากเป็น คือเค้าปราศจากความรักในตัวอีกฝ่ายนึงแล้ว ขอให้ทุกคนที่มีความรัก รักด้วยสมองไม่ใช่อารมณ์ค่ะ
จากคุณ :
AaiR 
- [
6 ธ.ค. 48 09:00:04
]
ฝากเรื่องนี้ไว้สำหรับคนที่แฟนไม่มีเวลาให้แล้วคิดมาก ลองอ่านเรื่องนี้ดูนะคะ แล้วคุณอาจคิดอะไรได้บ้าง
...ปลง
น่าเห็นใจค่ะ
