ความคิดเห็นที่ 1 ลองอ่านดู Subject: FW: มูลค่าของชีวิต "อย่าหนีนะ ไอ้เด็กขี้ขโมย" เสียงผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งตะโกนลั่น พร้อมกับมีเด็กคนหนึ่งกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งวิ่งผ่านฉันกับแม่ที่กำลังซื้อ เนื้อหมูในตลาดไปอย่างรวดเร็ว ทั้งแม่และฉันหันไปดูทันเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นแค่แวบเดียว แม่ถามฉันว่า "อ้าว นั่นป้าร้านขายของไม่ใช่เหรอ" "ใช่จ้ะแม่ แกวิ่งไล่ใครกันละ" ป้าคนนั้นชื่อว่า 'ป้าหนอม' เป็นแม่ค้าขายของชำสารพัดอย่างในตัวตลาดในอำเภอที่ฉันอยู่ มีฐานะจัดว่าดี กว่าแม่ค้าคนอื่นๆ ในละแวกเดียวกัน และเป็นที่รู้จักกันว่าแกเป็นคนที่ขี้เหนียวอย่างร้ายกาจ แถมปากจัดที่ สุดในตลาดอีกด้วย ใครต่อราคาของมากเกินไป หรือถามราคาแล้วไม่ซื้อ ป้าแกจะโวยวายชนิดต้องรีบ เผ่นออกจากร้านแทบไม่ทันทีเดียว เสียงเอะอะดังมากขึ้น ฉันหันไปมองป้าหนอมจับข้อมือเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 12-13 ขวบ ไล่เลี่ย กับฉันซึ่งกำลังดิ้นรนอยู่ และป้าแกกำลังจะลงไม้ลงมือ แม่จึงเดินเข้าไปถาม จากคุณ : Handy Man - [ 9 ธ.ค. 48 03:15:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "พี่หนอม มีไรหรอคะ" "ก็ไอ้เด็กเวรนี่นะสิ มันมา ทำทีขอซื้อยาแก้ปวดกับยาธาตุ พอฉันหยิบส่งให้ มันก็วิ่งหนีมาเลย เงินก็ไม่ จ่าย" พูดจบป้าหนอมก็ตบหัวเด็กคนนั้นอย่างแรงหนึ่งที และคงจะมีตามมาอีกหลายทีแน่ถ้าแม่ฉันไม่ห้ามไว้ "ตายแล้วพี่หนอม อย่าถึงกับลงไม้ลงมือกันเลยนะ แล้วนี่จะทำไงต่อ" แม่รีบตัดบทเพราะเห็นว่าเรื่องราวชักจะไปกันใหญ่ "เรียกตำรวจมาเอามันไปเข้าคุกนะสิ เสียนิสัย พ่อแม่ไม่สั่งสอน ยังเด็กตัวแค่นี้ก็ริจะเป็นขโมยซะแล้ว ต่อไปก็คงต้องปล้นเขากินหละ" ฉันสะกิดแม่ทันทีพร้อมกับมองพลางส่ายหัวน้อยๆ ทำนองว่าอย่าไปยุ่งดีกว่า จากคุณ : Handy Man - [ 9 ธ.ค. 48 03:15:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แม่มองฉันแล้วมองเด็กคนนั้น ซึ่งท่าทางเหมือนกำลังจะร้องไห้ แม่นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหันไปพูดกับป้าหนอมว่า "อย่าให้ถึงอย่างนั้นเลยนะพี่หนอม เด็กมันคงอยากซื้อยาแต่ไม่มีเงินนะ เอาเป็นว่าฉันจ่ายให้ละกันนะ กี่บาทกันละ" ในที่สุดเรื่องก็จบลง โดยการที่แม่ยอมจ่ายเงินค่ายาแก้ปวดกับยาธาตุ แล้วแม่ก็จูงเด็กคนนั้นออกมาจากตลาด  แต่ป้าหนอมยังไม่วายเตือนแม่ "ใจดีกับเด็กขี้โขมยแบบนี้ ระวังจะเสียใจทีหลังนะเธอ" แม่ไม่ได้ตอบอะไร แต่พอเดินห่าง จากร้านพอสมควรแล้วก็ถามว่า "ทำไมหนูขโมยของป้าเขาละ" เด็กคนนั้นเงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาขึ้นมองแม่ แล้วตอบสะอึกสะอื้นว่า "แม่ผมปวดท้องมากเลยครับ แล้วแม่ก็ไม่มีเงินไปหาหมอ ผมก็เลยต้อง..." จากคุณ : Handy Man - [ 9 ธ.ค. 48 03:16:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แม่มองหน้าเด็กคนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยื่นผลไม้ที่ซื้อมาให้เด็กคนนั้นถุงหนึ่ง แล้วบอกว่า "ทีหลังอย่าโขมยของใครนะ ถ้าไม่มีเงินมาขอเงินน้าไปซื้อก็ได้นะ น้าชื่อสมพรเปิดร้านเย็บผ้าอยู่ใกล้ๆ นี่ เอง ถามคนแถวนี้ก็ได้ รู้จักน้าแทบทุกคนเลยแหละ เอ้า...เอา ส้มไป ฝากคุณแม่ซิ คนป่วยนะต้องกินผลไม้มากๆ จะได้หายไวๆ รู้มั้ย" แม่เสริมพร้อมกับยิ้ม เด็กคนนั้นอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะรับส้มพร้อมกับพูดขอบคุณแม่แล้วเดินจากไป หลังจากนั้นพอกลับมาถึงบ้าน ฉันก็ถามแม่ทันที "ทำไมแม่ต้องช่วยเด็กคนนันด้วยละ รู้จักกันหรอจ้ะ" แม่ยิ้ม แล้วตอบฉันว่า "ไม่รู้จักหรอก แต่แม่เห็นเด็กคนนั้นรับจ้างหาบขนมขายอยู่แถวบ้านเราน่ะลูก แต่แกคงจำแม่ไม่ได้หรอก แม่ซื้อขนมแกอยู่ไม่กี่ครั้งเอง" "แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะต้องช่วยเหลือเขาถ้าเขาเป็นขโมยนี่แม่" ฉันถามต่อ แม่มองหน้าฉันแล้วพูดว่า "แม่เชื่อว่าเด็กที่เคยหาเงินด้วยตัวเองมาก่อนตั้งแต่อายุเท่าๆ กับลูก จะต้องเป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบ รู้คุณค่าของเงินทุกบาททุกสตางค์ว่ากว่าจะได้มามันเหนื่อยยากขนาดไหน และคนที่มีความรับผิดชอบนะ จะไม่มีทางขโมยของใครนอกจากจะจำเป็นจริงๆ เมื่อเขาไม่มีทางอื่นให้เลือกแล้วเท่านั้น" จากคุณ : Handy Man - [ 9 ธ.ค. 48 03:17:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฉันฟังแล้วก็ถามแม่ต่อว่า "แล้วต่อไปถ้าเขามาขอเงินแม่ไปซื้อยาอีก แม่จะให้เขารึเปล่า" "ให้สิลูกถ้ามันไม่มากไม่มายอะไร" "แล้วแม่ไม่เสียดายเงินหรอ บ้านเราก็ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนบ้านป้าหนอมเขานะแม่" "ถึงแม่จะไม่มีเงินทองมากนัก แต่การที่ได้ช่วยเหลือคนที่กำลังลำบากน่ะ มันทำให้แม่มีความสุข แล้วยังได้ บุญอีกด้วยนะ แค่นี้แม่ก็พอใจแล้ว ไม่อยากได้อะไรตอบแทนหรอก" แล้วแม่ก็พูดต่ออีกว่า "จำไว้นะลูก คนเรานะ ต้องรู้จักให้อภัยและให้โอกาสคนอื่นแก้ตัวเสมอ อย่างเด็กคนนั้น..แม่มั่นใจว่าแก ทำไปเพราะรักคุณแม่ของแกจริงๆ แม่ถึงช่วยแกเอาไว้" แล้วแม่ก็พูดต่อว่า "ลูกอาจจะบอกว่าขโมยเป็นสิ่งที่ผิด ใช่...แม่ไม่เถียง แต่บางครั้งคนเราก็ต้องมองด้านอื่นๆ บ้าง อย่า คิดแต่เรื่องทรัพย์สินเงินทอง ตอนนี้ลูกอาจจะยังฟังไม่เข้าใจ แต่แม่เชื่อว่าสักวันลูกจะเข้าใจเองแหละ" จากคุณ : Handy Man - [ 9 ธ.ค. 48 03:18:04 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หลังจากนั้น ฉันกับแม่ก็หันไปคุยเรื่องอื่นๆ กันต่อ ฉันเองไม่เคยคิดเรื่องนี้อีกเลย จนเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น ทำให้ฉันต้องย้อนกลับมาคิดถึงเรื่องนี้อีกครั้งทั้งน้ำตาว่าคำพูดของแม่ในครั้ง นี้ถูกต้องที่สุดจริงๆ หลังจากนั้นฉันเรียนจบระดับปริญญาตรีจากสถาบันราชภัฏแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด แล้วฉันก็ได้งานทำในโรง งานแห่งหนึ่งในตัวจังหวัดนั้นเอง เงินเดือนก็พอประมาณ สามารถเลี้ยงดูแม่ได้โดยไม่ขัดสนนัก ฉันก็เลย ขอร้องให้แม่หยุดรับจ้างเย็บผ้า เพราะอยากให้แม่พักผ่อนบ้างหลังจากทำงานหนักมาเกือบ  20 ปีเพื่อส่ง ฉันเรียน แม่ยอมปิดร้าน แต่ก็ยังรับงานเล็กๆ น้อยๆ ของเพื่อนบ้านมาทำบ้างโดยไม่คิดเงิน แม่บอกว่าถ้า ไม่ได้ทำอะไรเลยจะรู้สึกเบื่อ ฉันก็เลยต้องยอมตามใจแม่ จากคุณ : Handy Man - [ 9 ธ.ค. 48 03:18:49 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ฉันทำงานอยู่ประมาณ 2-3 ปี แม่ก็เริ่มรู้สึกไม่สบาย เริ่มจากปวดหัวบ่อยขึ้น ช่วงแรกๆ ไม่กี่วันก็หาย หลังจากนั้นก็เริ่มเป็นนานขึ ้นเรื่อยๆ ฉันบอกให้แม่ไปหาหมอ แล้วฉันก็พาแม่ไปหาหมอในเมือง หมอบอก ว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่ทำงานหนักมากเกินไป หมอให้ยามาชุดหนึ่งพร้อมกำชับให้พักผ่อนมากๆ จะได้หายเร็วๆ หลังจากกินยาตามที่หมอสั่ง อาการปวดหัวของแม่ก็หายไป ฉันเริ่มสบายใจขึ้น แต่หลังจากไปหาหมอได้ ประมาณหนึ่งเดือน แม่ก็เริ่มกลับมาปวดหัวอีก คราวนี้เป็นหนักมากกว่าครั้งที่แล้ว ยาที่เคยกินแล้วได้ผลมา ก่อนก็ไม่ได้ผลเลย ฉันกังวลใจมาก พอถามหมอ หมอก็บอกว่าต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯ เพราะว่าเครื่องไม้เครื่องมือพร้อมกว่าโรงพยาบาลต่างจังหวัด หลังจากนั้นฉันรีบพาแม่ไปกรุงเทพฯ ทันที ไปยังโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง หลังจากหมอตรวจแล้วบอก ว่ามีเนื้องอกในสมองต้องผ่าตัดโดยด่วน หากปล่อยทิ้งไว้อาจไปทับเส้นประสาททำให้เป็นอัมพาตได้ หรือ ถ้าผ่าตัดไม่ทันก็อาจร้ายแรงถึงขั้นเสียชีวิต ฉันตกใจมากขอให้หมอผ่าตัดให้ทันที แต่หมอบอกว่าโรง พยาบาลที่มีหมอผ่าตัดสมองที่มีความพร้อมที่จะผ่าตัดเนื้องอกในสมองเป็นอีกโรงพยา บาลหนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียง มากกว่า ดังนั้นหมอจึงต้องส่งตัวคนไข้ไปยังโรงพยาบาลนั้น ฉันก็ตกลง จากคุณ : Handy Man - [ 9 ธ.ค. 48 03:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หลังจากถูกส่งตัวมายังโรงพยาบาลดังกล่าวแล้ว แม่ก็ถูกส่งตัวเข้าห้องผ่าตัดทันที ขณะที่ฉันรออย่างกังวลใจอยู่ด้านนอก ทั้งเรื่องอาการป่วยของแม่ และจากคำพูดของหมอที่ทิ้งท้ายไว้ก่อนส่งตัวแม่มาที่โรง พยาบาลแห่งนี้ หมอบอกให้ทำใจไว้บ้าง เพราะการผ่าตัดสมองเป็นการผ่าตัดที่เสี่ยงมาก โอกาสที่คนไข้ จะเสียชีวิตมีมาก แม้การผ่าตัดจะประสบความสำเร็จก็ตาม อีกเรื่องก็คือค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดสมองค่อน ข้างสูง เป็นหลักแสนบาท เมื่อรวมกับค่ายา ระหว่างพักฟื้น คิดแล้วน่าจะต้องใช้เงินราวๆ ห้าแสนบาท ฉันได้ยินแล้วแทบลมจับ ฉันจะไปหาเงินห้าแสนบาทมาจากไหน ลำพังเงินเก็บของฉันกับแม่ยังมีไม่ถึงห้า หมื่นบาทเลย แต่ยังไงฉันก็ต้องรักษาแม่ให้หาย ส่วนเรื่องเงินไว้คิดทีหลัง.. จากคุณ : Handy Man - [ 9 ธ.ค. 48 03:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หลังการผ่าตัดเสร็จสิ้นลง เป็นโชคดีของแม่ที่การผ่าตัดประสบผลสำเร็จ และไม่มีอาการแทรกซ้อนใดๆ ทางโรง พยาบาลบอกให้พักฟื้นประมาณหนึ่งเดือนก็สามารถไปพักฟื้นที่บ้านได้ ทางโรงพยาบาลแจ้งรายการค่าใช้จ่ายทั้งหมดมาให้ฉัน ปรากฎว่าเป็นเงินจำนวนไม่ถึงหนึ่งพันบาท เป็นค่าติดต่อประสานงานเท่านั้น ฉันแปลกใจมาก จึงสอบถามกับนางพยาบาล นางพยาบาลบอกว่าคุณหมอที่เป็นคนผ่าตัดและเป็นเจ้าของ ไข้บอกไม่ให้คิดเงินกับฉันและแม่ โดยที่ทางโรงพยาบาลก็ไม่ทราบสาเหตุ ฉันจึงขอพบคุณหมอคนนั้นเพื่อ ขอบคุณ.. จากคุณ : Handy Man - [ 9 ธ.ค. 48 03:21:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 นางพยาบาลบอกว่าหลังจากเสร็จคุณหมอก็ถูกส่งตัวไปต่างประเทศทันทีเพื่อศึกษาเพิ่ม เติมเกี่ยวกับ การผ่าตัดสมองที่อเมริกา แต่คุณหมอได้ฝากจดหมายไว้ให้ฉันกับแม่ โดยกำชับกับทางโรงพยาบาลให้ฝากให้ฉันพร้อมกับใบเสร็จค่าใช้จ่ายอื่นๆ ของทางโรงพยาบาลในวันที่แม่สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันกับแม่ก็เปิดอ่านจดหมายของคุณหมอคนนั้น เมื่ออ่านจบทั้งฉันและแม่ก็ร้องไห้ออกมาพร้อมกัน เนื้อความในจดหมายมีดังนี้ 'ข้าพเจ้านายแพทย์เดชา ทองวิจิตร แพทย์ผู้ผ่าตัด นางสมพร ภู่จันทร์ ขอสรุปค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดทั้งหมดดังนี้        ค่าผ่าตัด                       0 บาท        ค่ายาทั้งหมด                 0 บาท        ค่าใช้จ่ายอื่นที่เหลือ         0 บาท        รวมเป็นเงินทั้งหมด          0 บาท ป.ล. ค่าใช้จ่ายทั้งหมดได้รับแล้ว เมื่อยี่สิบปีก่อนด้วยยาแก้ปวด ยาธาตุ ส้มหนึ่งถุง ขอให้สุขภาพแข็งแรงไปอีกนานๆ นะครับคุณน้า                              นายแพทย์เดชา ทองวิจิตร' _______________________________________________ จากคุณ : Handy Man - [ 9 ธ.ค. 48 03:22:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไปนอนละครับ.. Good Night และ Happy Christmas ทุกท่าน.. จากคุณ : Handy Man - [ 9 ธ.ค. 48 03:26:40 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เคยอ่านนานมากแล้ว เกือบลืมไปแล้วด้วยซ้ำ แต่เป็นเรื่องดีๆ ที่น่าจดจำมากๆครับ อยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงมากๆๆ ครับ ... เอ...หรือว่าเราจะไปตามหาตัวจริงคุณหมอคนนั้นกัน :-)) แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 48 04:16:25 จากคุณ : jay (kreechai) - [ 9 ธ.ค. 48 04:15:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอ copy น่ะครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : น้ำก้นแก้ว - [ 9 ธ.ค. 48 04:22:00 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ทำน้ำตาซึมแต่เช้า ทั้งๆที่เคยอ่านมาแล้วนะเนี่ย เข้ามาอ่านกันเยอะๆ การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และความเมตตากรุณา จะได้ยังคงอยู่กับเราไปนานๆ จากคุณ : hanako - [ 9 ธ.ค. 48 06:18:43 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มานั่งยิ้ม..... เรื่องอย่างนี้ ได้ยินทีไรรู้สึกดีทุกทีเลย ขอบคุณค่า จากคุณ : belissima - [ 9 ธ.ค. 48 06:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ^______________^ อื้มมมม~ ขอบคุณที่นำมาฝากกันนะคะ จากคุณ : i'm not superman - [ 9 ธ.ค. 48 07:44:22 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เข้ามาอ่าน และขอบคุณคุณ Handy สำหรับเรื่องดี ๆ นะคะ.... อากาศเปลี่ยนแปลงรักาสุขภาพนะคะ..... ลป.รูปสวยมั่กๆ คะ.... จากคุณ : Puklook - [ 9 ธ.ค. 48 08:08:33 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คล้าย ๆ เรื่องของ ดร.ฮาร์วาร์ดเลยค่ะ - -" จากคุณ : baked - [ 9 ธ.ค. 48 08:13:27 ]

ความคิดเห็นที่ 19     จากคุณ : แล้วคุณจะคิดเหมือนฉันบ้างไหม - [ 9 ธ.ค. 48 08:25:12 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เคยอ่านแล้วค่ะ แต่อ่านอีก ก็ยังรู้สึกดีๆค่ะ จากคุณ : filmgus - [ 9 ธ.ค. 48 08:31:04 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาก๊อบ ขอบคุณคร๊าบบ จากคุณ : Pupaman - [ 9 ธ.ค. 48 08:42:23 ]

ความคิดเห็นที่ 22 น้ำตาซึมแต่เช้าเลยอะค่ะ.. ขอบคุณพี่เขม ที่บอกให้มาอ่านนะคะ..   จากคุณ : NaturalGal - [ 9 ธ.ค. 48 09:05:08 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เรื่องของคนมีน้ำใจ กับคนที่ไม่ลืมบุญคุณคน Always touching. จากคุณ : PatPDX - [ 9 ธ.ค. 48 09:08:47 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แปลกจังค่ะ เล่นเน็ตมาก็ตั้งหลายปี เพิ่งจะได้อ่านเรื่องนี้ก็วันนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงรึเปล่า แต่ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ดีซินะคะ   จากคุณ : when i'm feeling .. blue - [ 9 ธ.ค. 48 09:08:47 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณค่ะที่เอามาฝาก  ^^ จากคุณ : Eowy - [ 9 ธ.ค. 48 09:15:18 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณมากค่ะ สำหรับเรื่องดีๆ จากคุณ : หมูน้อยหน้าใส - [ 9 ธ.ค. 48 09:25:33 ]

ความคิดเห็นที่ 27 @^___^@ จากคุณ : กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก - [ 9 ธ.ค. 48 09:26:52 ]

ความคิดเห็นที่ 28 (^_^) จากคุณ : แป้งเปียกรสแซ่บ - [ 9 ธ.ค. 48 09:32:52 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เคยอ่านเหมือนกัน แต่ตอนนั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับนมสด 1 แก้วค่ะ เนื้อเรื่องคล้ายกัน อ่านแล้วรู้สึกดีเหมือนกันเลย จากคุณ : สาวน้อยประแป้ง - [ 9 ธ.ค. 48 09:49:34 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณค่ะ เคยอ่าน version ที่เป็นภาษาอังกฤษเนื้อความคล้ายๆกัน คิดว่าคนคงจะดัดแปลงให้เข้ากับไทยๆมั้งคะ แต่ก็สนุกดี จากคุณ : la-la-bell - [ 9 ธ.ค. 48 09:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณคะ สำหรับเรื่องราวดีๆ จากคุณ : blue_plant (blue_plant) - [ 9 ธ.ค. 48 09:55:03 ]

ความคิดเห็นที่ 32 จากคุณ : รัตมา - [ 9 ธ.ค. 48 10:38:37 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อืมม ดีจัง อ่านแล้ว อยากทำความดีมากขึ้นเรื่อยๆ อยากให้ โลกนี้มีคนดีๆอย่างนี้เยอะๆค่ะ จากคุณ : ....... (พลพรรครักเอย) - [ 9 ธ.ค. 48 10:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 34 . จากคุณ : โซล-เมท - [ 9 ธ.ค. 48 11:44:38 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านแล้วซึ้งค่ะ..อยากให้ทุกคนในโลกรักและเมตตาต่อกัน.. จากคุณ : ascha - [ 9 ธ.ค. 48 11:59:02 ]

ความคิดเห็นที่ 36 โลกแห่งความเป็นจริงอาจไม่สวยงามเหมือนเทพนิยาย... แต่ก็อาจมีเรื่องดีๆที่สามารถสร้างความสุขให้กับคนได้เช่นกัน :D จากคุณ : เอ๋ (AcCorDaDieZ) - [ 9 ธ.ค. 48 12:05:07 ]

ความคิดเห็นที่ 37 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 ธ.ค. 48 12:07:43 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ... เคยแต่ช่วยคน แล้วโดนขโมยพระไปด้วยอะ T___T ... จากคุณ : GATACA - [ 9 ธ.ค. 48 12:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ข้างบนเนี่ย... กำจิงๆ..(โอ๋..ขวัญเอ๊ยขวัญมา) อ่านแล้วกินใจครับ อยากให้เป็นเรื่องจริงจังเลย จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 9 ธ.ค. 48 14:05:16 A:61.91.172.128 X: TicketID:022417 ]

ความคิดเห็นที่ 40 โอ๊ะโห --- ซึ้งจัง จากคุณ : เจ้าหญิงซาลาเปา-เจ้าชายโรซ่า - [ 9 ธ.ค. 48 14:28:45 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เล่นเอาน้ำตาซึมเลย จากคุณ : PANDIN - [ 9 ธ.ค. 48 14:39:55 ]

ความคิดเห็นที่ 42 น้ำตาซึมเลย จากคุณ : คุณนายพันล้าน - [ 9 ธ.ค. 48 15:47:35 ]

ความคิดเห็นที่ 43 น้ำ  ตา  คลอ.........................เลย จากคุณ : chananchida - [ 9 ธ.ค. 48 16:59:26 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ซึ้งดีคะ.....เพิ่งเคยอ่านเป็นครั้งแรกเหมือนกันคะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : *-*topiw*-* - [ 9 ธ.ค. 48 18:20:16 ]

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านครั้งแรกค่ะ  ดีใจที่ได้เข้ามาอ่าน ขอบคุณนะคะ จากคุณ : ตาวาว - [ 9 ธ.ค. 48 20:07:46 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เพิ่งอ่านเป็นครั้งแรกค่ะ.. ได้ข้อคิดดีๆ ด้วย ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ดี.. ปล. รูปสวยจัง... จากคุณ : cosmo lady - [ 9 ธ.ค. 48 20:33:08 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เพิ่งได้อ่านจากเมลล์เมื่อไม่นานนี้เหมือนกันครับ  เพื่อนส่งมาให้ โดยส่วนตัว ไม่คิดว่าเป็นเรื่องจริงหรอกครับ  เป็นนิยายเรื่องสั้นมากกว่า แต่ประเด็นคงไม่สำคัญหรอกครับ ว่าเป็นเรื่องจริงหรือแค่เรื่องแต่งขึ้น สิ่งที่สำคัญคือ เนื้อหาที่ผู้เขียนต้องการสื่อถึงคนอ่านต่างหาก สังคมบ้านเราคงน่าอยู่กว่านี้อีกเยอะนะครับ  ถ้าเรามี น้ำใจ เมตตา  เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่   และ ความกตัญญูรู้คุณ เหมือนอย่างเรื่องเล่าเรื่องนี้ อ่านกี่ครั้งก็ชอบครับ จากคุณ : บางระจันวันเพ็ญ - [ วันรัฐธรรมนูญ 00:40:11 ]

ความคิดเห็นที่ 48 แมจะ้เป็นเพียงเรื่องเล่า แต่ใจก็รู้สึกรับรู้ได้ อยากให้เกิดสิ่งดีๆ กับทุกๆ คน ด้วยใจสัตย์ จากคุณ : tanetr - [ วันรัฐธรรมนูญ 16:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ขอเอาไปโพสห้องอื่นนะจ้ะ เรื่องดีมากๆเลยอยากให้อีกหลายคนได้อ่าน พบกับความรู้สึกดีๆ ถึงจะจิงหรือไม่ก็ตาม จากคุณ : หงส์ทองคะนองดึกๆ - [ วันรัฐธรรมนูญ 17:40:07 A:203.153.174.34 X: ]

ความคิดเห็นที่ 50 เพิ่งมีเวลาเข้า net อีกรอบอ่ะคับ ขอบพระคุณทุกท่านมากๆครับที่แวะเข้ามาเยี่ยมกัน.. มีความสุขมากๆนะครับทุกท่าน.. จากคุณ : Handy Man - [ 11 ธ.ค. 48 00:49:55 ]

ความคิดเห็นที่ 51 อีกด้านหนึ่งของมุมมืด... ยังมีด้านดีๆ ของสังคมหลงเหลืออยู่ จากคุณ : babie - [ 11 ธ.ค. 48 11:19:29 ]

ความคิดเห็นที่ 52 มา ครับ  อิอิ ... จากคุณ : DZL - [ 11 ธ.ค. 48 20:10:27 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เคยอ่านแล้วค่ะ แต่อ่านทีไร ตื้นตันในใจทุกที... เหตุการณ์ประมาณนี้เคยเกิดขึ้นกับตัวเองค่ะ สมัยเรียนม.ปลาย...ตอนนั้นต้องนั่งรถโดยสารไปโรงเรียน และทุกวันก็จะเจอนางพยาบาลวัยกลางคนคนหนึ่ง และเราก็จะลุกให้แกนั่งทุกวัน (เจอกันทั้งตอนเช้าและตอนเย็น) วันหนึ่ง เราปวดท้องไส้ติ่ง ต้องเข้ารพ. แกเป็นคนมาดูแล และไม่คิดเงินเราสักบาทเหมือนกัน.. ...ไม่คิดเหมือนกันว่า แกจะซาบซึ้งน้ำใจเราขนาดนั้น เพราะเรามองว่า เป็นเรื่องธรรมดาน่ะค่ะ แต่มันคงยิ่งใหญ่สำหรับคนรับอ่ะนะคะ จากคุณ : TATOO - [ 12 ธ.ค. 48 14:23:05 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เคยอ่านแล้วค่ะ แต่ลืมไปแล้ว มาได้อ่านอีกทีก็ที่พี่นี่แหละ รู้สึกดีนะ ไม่ใช่ดีที่ว่าเค้ามาตอบแทน หรือรู้บุญคุณ แต่ดีเพราะ มันสอนให้รู้ว่ามองคน อย่ามองด้านเดียว ให้พิจารณาหลายๆ ด้าน สิ่งที่เห็นอาจดูไม่ดี แต่ทุกอย่างย่อมมีเหตุผลในตัวของมัน ขอบคุณค่ะ จากคุณ : เสียงเพรียกจากหิมะ - [ 13 ธ.ค. 48 12:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 55 มาอีกรอบคะ จากคุณ : Puklook - [ 14 ธ.ค. 48 12:17:02 ]