สัปดาห์ที่แล้ว เราหลุดคำพูดไม่ดีกับแฟน เป็นเรื่องที่เราไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะทำให้ต้องทะเลาะกันยาวนานเป็นสัปดาห์ อยากขอความเห็นค่ะ ว่าเราต้องแก้ไขตัวเองยังงัย และเค้าต้องแก้ไขอะไรบ้างมั้ย (จำลองสถานการณ์วันนั้นให้นะคะ แบบไม่เหมือนเปี๊ยบนะ)
ญ : เย็นนี้เราไปดู Ocean World กะน้องนะ
ช : หรอ ไปด้วยดิ่ นะนะนะ
ญ : ไม่ได้ บัตรมี 2ใบ
ช: โห นะ ไปด้วยคนดิ่ (อ้อนเล่นธรรมดา เพราะเค้านัดเพื่อนๆไปกินเบียร์อยู่แล้ว)
ญ : แม่แกดิ่ (พูดตลกๆไม่คิดอะไร)
ช : ... ทำไมพูดหยั่งงี้หล่ะ
ญ : ............
ช : ...
ญ : ..แค่นี้แล้วกันนะ.. แล้วก้อวางสายกันไป
เรารู้สึกแย่มาก เพราะเค้าดุขรึมขึ้นมาทันที ในขณะที่เรารู้สึกว่าเราแค่พูดหยาบไปแบบไม่ตั้งใจ ซึ่งปกติทั้งเราและเค้าก็พูดคุยกันแบบนี้ในกลุ่มเพื่อนฝูงกันเองเสมอ
ผ่านไปอีกไม่กี่วัน เค้าย้อนถามถึงเรื่องนี้ ต้องการให้เราขอโทษที่เราพูดจา "ล่วงเกิน" แม้เค้า
เราบอกว่า เราไม่ขอโทษ เราหลุดพูดคำนี้ส่วนหนึ่งเพราะติดมาจากเค้าเองนั่นแหละเวลาเค้าคุยกับเพื่อน เราถามเค้าว่าทำไมคนอื่นพูดคำนี้กับเธอได้ แรงกว่านี้ก้อมี ทำไมไม่เป็นไร เธอพูดกับคนอื่นไม่เป็นไร ทำไมเราพูดบ้างไม่ได้ เราพูดด้วยความไม่ตั้งใจ ไม่ได้นึกถึงหน้าแม่เธอเลยสักนิด ยังเคารพแม่เธอเหมือนเดิม
เค้าบอกว่า คนอื่นพูดเค้าไม่รู้สึกอะไร แต่เราเป็นแฟนเค้า อยากให้เราเคารพแม่เค้าบ้าง
จบไปอีกหนึ่งยก เรายืนยันไม่ขอโทษ ก้อไม่ได้ไม่เคารพแม่เธอนี่ (โกรธ + ไม่คิดว่าทำอะไรผิด + ยิ่งมาดุเรา ยิ่งไม่ขอโทษ)
ประมาณ 2 ชั่วโมงผ่านไป มีข้อความเข้ามาในมือถือเรา
"Do u think i should ignore this word? Do you think that is my fault? Do you think why another can say? I just really hope you will respect my mom."
เราหน้าชาไปหมด ตูผิดขนาดนั้นเลยหรือวะ ไม่จบอีกหรือวะเนี่ย แต่ไม่พิมอะไรตอบกลับไป
ผ่านไปอีกไม่กี่ชั่วโมง เค้ามาปรากฏตัวที่หน้าบ้านเรา ตอนนั้นเราไม่อยากพูดอะไรกับเค้าเลย ทั้งโกรธและไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องนี้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปได้
เค้ามา คงเพื่อ ง้อ(ละมั๊ง) พอเราไม่พูดด้วยสักคำ เค้าเริ่มพูด ต่อว่าเราซ้ำๆ แบบที่ว่าเราในโทรศัพท์ และ ข้อความที่เพิ่งส่งมา เราไม่ไหวแล้ว คิดแต่ว่า ทำไมเค้าไม่เข้าใจ เราไม่ได้ด่าแม่เค้าเลยนะ แค่สบฎออกมา เรายืนยัน ไม่ขอโทษ (ยิ่งกดดันเรา ยิ่งไม่ขอโทษ) เค้าก้อโกรธ กลับบ้านเลย
....วันต่อมา ทั้งเราและเค้า ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก เรื่องควรจบตรงนี้ ปรึกษากับเพื่อน มันก้อบอกให้เราขอโทษแม้จะเห็นว่า มันไร้สาระมาก แต่ก้อทำไปเหอะ เพื่อให้เรื่องจบ เราเองตอบเพื่อนไปหนักแน่นว่า ตูไม่ขอโทษ ตูไม่ได้ด่าแม่ใคร
...สุดสัปดาห์นั้น ไปเที่ยวตลาดน้ำกัน ล่องเรือไปเพลินๆ และแล้ว
ช : วันนี้อารมณ์ดียัง?
ญ : อืม จะขอไรหรอ
ช : ถามไรหน่อยดิ่
ญ : ..?
ช : ไม่คิดจะขอโทษเราจริงๆอ่ะหรอ
เราเงียบไปเลย เริ่มจะร้องไห้แล้ว งง ไรวะเนี่ย ยังไม่จบอีก เรายืนยันคำเดิม "จะให้ขอโทษเรื่องอะไร เราไม่ได้ด่าหรือไม่เคารพแม่เธอเลย" พอเห็นเราเริ่มจะร้องไห้ ก้อเลิกพูดเรื่องนี้กันไป แต่เราเงียบไปเลย จ๋อยสิ วันดีๆแท้ๆ ไม่สนุกแล้ว
จากนั้นก้อซื้อของที่เล็งๆไว้ แล้วก้อกลับบ้าน ระหว่างทางกลับ
"เราว่าแถวนี้ ชาวบ้านๆ ดีนะ ถ้าให้เลือก เราเลือกอยู่ที่นี่ ดีว่าอยู่แถวบ้านเธอนะ"
เราตอบไปว่า" อือ..เลือกได้เราก้อไม่อยากอยู่เหมือนกันแหละ" ... จ๋อยๆๆๆ เงียบไปตลอดทางกลับบ้านเลย เค้าก้อถามว่าเป็นอะไร ทั้งที่เค้าก้อรู้ว่าเพราะอะไรแต่ทำเป็นไม่รู้เอง เราก้อตอบ "ไม่มีอะไร"
และแล้ว คืนนั้น.....ก้อทะเลาะกันอีก เอา 2 เรื่องมาถกเถียงกัน เราน้อยใจนะ ทั้งที่เค้าเองชอบพูดให้เรารู้สึกแย่ได้เสมอ เรายังไม่เคยบังคับให้เค้าขอโทษเลยสักคำ บ้านที่เราอยู่เป็นย่านชุมชน ผู้คนรอบข้างอาจจะดูไม่ดี แต่เพื่อนๆเราทุกคนรู้ว่าทำไมเราถึงต้องมาอยู่ที่นี่ ไม่เคยมีเพื่อนคนไหนพูดให้เราเสียใจ ตอนเราต้องย้ายมาอยู่ที่นี่ก้อยังยกขบวนมาช่วยกันขนของ เราซึ้งน้ำใจเพื่อนๆเรามาก ไม่เคยมีใครพูดให้เราเศร้าเลยสักคน แต่กลายเป็นแฟนเราเองที่พูด ..สุดท้ายเถียงกันไม่จบหรอก แต่พอเช้าวันต่อมา เราโทรไปปลุกเค้าให้ตื่นไปทำงาน แล้วก้อพูดขอโทษเค้าไป พอเค้าได้ยิน เค้าก้อบอกขอโทษเราเหมือนกัน .. เรื่องจบไปแค่นี้ค่ะ ไม่พูดถึงเรื่องนี้กันอีกเลย แต่ลึกๆ เรากลัวค่ะ กลัวความเข้ากันไม่ได้เล็กๆ แบบนี้แหละค่ะ
จากคุณ :
jigkadoo 
- [
25 ธ.ค. 48 09:00:42
]
"แม่แกสิ" ----> " I just really hope you will respect my mom"
