กระทู้สุดท้าย..ลาก่อน..พ.ศ.2548


ชีวิต..


อย่าร้องไห้เลย หัวใจเอ๋ย ไม่มีใครสนใจเจ้าหรอก
นอกจากจะช่วยถีบลงหลุม แล้วเขี่ยดินกลบให้เท่านั้น

อุปสรรค หยุดรออยู่ทุกที่ในวิถีชีวิต ไม่มีใครก้าวสู่ความสำเร็จได้ โดยไม่ผ่านอุปสรรคก่อน เพื่อชัยชนะแห่งจุดมุ่งหมาย จะต้องมีเครื่องมือต่อสู้ชนิดหนึ่ง นั่นคือ กำลังใจ

ทะเลจะบ้า ท้องฟ้าจะคลั่งเพียงใด กัดฟันทนเอาไว้ แล้วจะถึงฝั่ง

เมื่อเป็นตะปูจงกัดฟันทน ถ้าเป็นค้อนเมื่อไร กระหน่ำตีให้สุดกำลังเถิด

เมื่อความยากจนกระโดดเข้าประตูมา ความรักก็กระโจนออกทางหน้าต่างไป

เย็บกระสอบใช้เข็มเล่มเดียวก็เพียงพอ แต่เย็บปากคนคงต้องใช้เป็นร้อยพัน

ก้มหน้าก้มตาทำไปเถิด ไม่ต้องวิงวอนต่อพระเจ้าก็สำเร็จได้ ถมไป

ถ้าจำเป็นต้องสู้ จงสู้เสียแต่วันนี้ เพราะว่าพรุ่งนี้ เราอาจจะตายเสียก่อน แล้วจะเอาโอกาสดีที่ไหนมาสู้

ฉันวิงวอนพระเจ้าให้ช่วยฉัน ในขณะที่ฉันยังคงก้มหน้ากัดฟัน ทำงานของฉันไปด้วย

อย่าเอาความรัก ไปฝังเสียในพีธีแต่งงานเลย

ความผิดหวังคือความสำเร็จ ที่ถูกส่งมาลองใจ

ผู้หญิงรักษาความลับเก่งที่สุด โดยเฉพาะในเรื่องที่เกี่ยวกับความพิศวาท

ความระแวงเป็นยาพิษ ระหว่างมิตร

แม้จะถูกผู้อื่นเหยียบย่ำ ก็จงอย่าได้ย่ำเหยียบตัวเองให้ต่ำลงไปอีก

ยิ้มกับท้องฟ้า แล้วก้มหน้าทำงานไป เงินหัวร่อ คอยอยู่โน่น เห็นไหม

ปลดเปลื้องหนี้สินได้เมื่อใด ย่อมมองเห็นแสงสว่างแห่งความร่ำรวย

อ้อนวอนพระเจ้าไปเถิด กลาสีเอ๋ย แต่เจ้าต้องลากเรือเข้าฝั่งด้วยนะ

ร้องไห้กับคนฉลาด ดีกว่าหัวเราะกับคนโง่

หัวเราะเอง คนอื่นพลอยขำ และหัวเราะตาม แต่ร้องไห้เอง ต้องเช็ดน้ำตาเอง

ความขัดสน ยากจน ตกอับ เป็นกล้องขยายให้เห็นน้ำใจมิตร

คนมีเขา นับว่าประหลาดอยู่ แต่ควายมีหัวเป็นมนุษย์ นี่สิ ประหลาดกว่า

มือดีปราบศัตรูได้คนเดียว แต่หัวดี ปราบศัตรูได้พันคน.

ความจริงตลก ขบขันที่สุด

ตายเสียแล้วเมื่อไร ค่อยคิดว่าตัวเองสิ้นหวัง

อย่าอิจฉาใคร ทน รอ เตรียมพร้อมไว้เสมอ

เกลียดยตัวเองนักหรือ จึงได้เอาอย่างคนอื่นอยู่ร่ำไป

ลิ้นยาวเพียงสองนิ้วเท่านั้น ทำให้ขงเบ้งยกเมืองให้เล่าปี่ได้

แรงของปลา อยู่ที่หาง กำลังของคนอยู่ที่ใจ

วันนี้สำคัญกว่าเมื่อวาน พรุ่งนี้ไม่ต้องพูดถึงเพราะยังมาไม่ถึง

คำว่า "ไม่สู้ " ควรเก็บเอาไว้บนหิ้งในห้องเก็บศพ

ผลแห่งหยาดเหงื่อ แรงงาน หวานมี่สุด

อาหารในปากเป็นของท่าน รีบเคี้ยวเสียเถิด จะได้กลืน

การไตร่ตรอง เป็นเครื่องประคองความผิดพลาด

คนใบ้ ไม่พูดบด

การปรบมือ เป็นจิตวิทยาอันน่าชื่นชม

ผู้บริสุทธิ์ ย่อมองอาจเสมอ

ชนผู้เป็น บัณฑิต แม้เข้าไปอยู่ในกองทุกข์ ก็ไม่ทิ้งธรรม

ปากคน ปิดยากกว่าปากไห

เมียแก่ สุนัขแก่ เงินในกระเป๋า นั่นแหละเป็นของเรา

คนที่รู้ในสิ่งเดียวกัน จะเป็นมิตรกันได้ก็ไม่นาน

เมื่อเป็นหิ่งห้อย ก็อย่าอวดแสงกับพระจันทร์

จะมัวฝันหาอะไร วิมานไม่มีในอากาศหรอกน่า

ช่อของรักแท้นั้นอยู่สูงมาก แม้แต่เงินก็สอยไม่ถึง

คนพูดเก่งไม่พูดมาก

โลกหยุดหมุนเมื่อไร ความหลอกลวงก็สิ้นสุดเมื่อนั้น

แบกวิชาไว้บนบ่า เบาที่สุดในโลก

ไม่มีอะไรที่จะแก้แค้นได้ศักดิ์สิทธิ์ เท่าการให้อภัย

การพูดปดเพื่อปกปิด เหมือนการล้างหน้าด้วยน้ำหมึก

ความเหน็ดเหนื่อย แลกกับโชคลาภได้สารพัด

ไม่มีความชั่วชนิดใด ที่ทำไปแล้วได้รับผลดี

น้ำใจมนุษย์ เค็มกว่าเกลือ

ตัณหา ไม่แก่ ไม่ตาย แม้จะไม่มีฟันขบกระดูก เลียเอาก็ยังดี

ทองแม้สักเท่าหนวดกุ้ง ก็ยังเต็มค่าทอง

อยากสูงจงปีนขึ้นต้นไม้ อย่าไปเหยียบศีรษะของใคร

ชีวิตมีไว้เพื่อความพอใจ มิใช่มีไว้เพื่อร้องทุกข์

งานบางอย่างถ้าขาดโอกาส แม้มีความสามารถก็ทำไม่ได้

เจ็บแล้วไม่จำ เป็นกรรมของตน

มีวิชาติดตัวไว้ กลัวอะไรกับการพลัดบ้านพลัดเมือง

ความชังจะถูกทำลายด้วยความรักเสมอ จงอย่าชังกันเมื่อยังหาโอกาสรักกันไม่ได้

ความรู้ บางครั้งเราได้จากความผิดพลาด มากกว่าคุณความดี

นกยังพาตีนของมันไปติดบ่วงนายพรานได้
ลิ้นก็ย่อมพาคนไปสู่ความหายนะได้เหมือนกัน

เพียงแต่กินเกลือ ก็ควรรู้คุณของเกลือ

อดอย่างเสือ ดีกว่าอิ่มอย่างหมา

นิสัยมนุษย์ ชอบเอื้อมในสิ่งที่สุดเอื้อมเสมอ

อุปสรรค เป็นเหมือนเงา ที่มักจะใหญ่ตามความสำเร็จ

ท่านนักปราชญ์ราชครู ได้กระจายความรู้อันเป็นประโยชน์ต่อสาธารณะชน มนุษย์บางคน เรียกว่า "บ้า"

ชีวิต เป็นสิ่งว่างเปล่า จะให้มีราคา ต้องรู้จักตบแต่ง

คนใบ้ เก็บความลับเก่งเป็นที่สุด

ชีวิตที่แข็งแรง แต่ขาดความทะเยอทะยาน ก็เหมือนไม้ผุท่อนเดียว

ผู้ไม่เตรียมพร้อม คือผู้ยอมแล้ว ที่จะให้ศัตรูข้ามศพไป

คนดี ในโลกมีสองพวก พวกแรกตายไปแล้ว พวกหลังยังไม่เกิด

ผู้หญิงชั่วมากผัว ยังมีศักดิ์ศรีเหนือกว่า ผู้หญิงดี มากชู้

หลอกคนด้วยความจริง แนบเนียนที่สุด

ต้องมีใคร เล่นตลกกับชีวิตแน่ๆ ใคร ที่ไม่มีตัวตน ข้างบนนั้น

ถ้าดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจ น้ำตาก็เป็นบันได พาดปีน

ก้านไม้ขีดริษยาแสงเทียน ทั้งที่ต่างเผาผลาญตัวเองให้มอดไหม้

รักตัวเองเป็นอีกรูปแบบหนึ่งของความรัก แม้จะไม่สง่างามนัก แต่ก็ชอบธรรม

ความเชื่อมั่นเท่านั้นที่สามารถบำบัดโรคร้ายในใจ
แต่จะหาได้จากที่ใด กลางใจร้าวราน มีอยู่ด้วยหรือ

เวลาเท่านั้นที่อาจจะตอบได้หมดทุกคำถาม แต่ชีวิตจะรอคอยได้นานสักแค่ไหน

ความรักขาวสะอาด บริสุทธิ์ แต่เพราะมีรากเหง้ามาจากหัวใจจะด่างจะดำไปบาง จะเป็นไร

ไม่ใช่แค่ไกลจนเกินฝันแต่ฝันนั้นยังไกลเกินกว่าจะจินตนาการ ไกลเกินกว่าที่จะวาดวิมานในอากาศ

ระหว่างความฝันกับความจริง แค่เปลือกตาเท่านั้นที่กั้นไว้

สายน้ำแห่งความจริง เชี่ยวกราดเกินกว่าความรัก จะขวาง

ความรักบงการแล้ว หัวใจก็พร้อมยอมสวามิภักดิ์ แล้วด้วย เช่นกัน

พระเจ้าสร้างโลก สร้างชีวิตและสรรพสิ่ง
เหมือนจะเอาไว้เป็นสนามประลอง ความเชื่อ

แม้แต่พระเจ้าก็เคยพลาดมาแล้ว อย่างน้อยก็ครั้งหนึ่ง ตอนที่สร้างโลก

หัวใจเป็นแค่ก้อนเนื้อเล็กๆ หรือมีเหล็กไหลผสมอยู่ จึงทานทนได้ถึงเพียงนี้

ณ มุมหนึ่งของหัวใจในด้านมืด มีเงาดำแอบลอบอยู่ และเมื่ออารมณ์อยู่เหนือจิตสำนึก ซาตานร้ายก็พร้อม ตะบบเหยื่อ

ความรัก มักจะตกเป็นเหยื่ออันโอชะของซาตาน พระเจ้าทรงรู้ดี เพราะพระองค์คือผู้วางเบ็ด

ความเป็นไปได้มิได้ตกหล่นอยู่ตามริมทาง หรือร่วงลงมาจากฟากฟ้าได้เอง นอกจากจะต้องสร้างมัน

นอกจากพระเจ้าแล้ว ก็มีแต่เพียงความพยายามเท่านั้น
ที่สามารถสร้างปราฏิหารย์ได้

อีกครั้งที่ความรักถูกกล่าวโทษ อีกครั้งที่ความรักต้องตกเป็นจำเลย และอีกครั้งที่สันชาติญาณ ลอยนวล

ความจริงบางครั้งเหมือนฝัน ทั้งที่อยู่กันคนละโลก

เวลาไม่เคยล่าช้าหรือมาก่อนกำหนด เวลาได้พิสูจน์แล้ว
เวลาได้ตอบคำถามแล้ว เวลาไม่เคยบิดเบือน

ปราฏิหารย์ใดกันแน่ ที่ทำให้ความปรารถนาของวันวาน
กลายกลับเป็นสิ่งที่ขมขื่นที่สุด ในวันนี้

ความรักไม่เคยต้องโทษ ความรักไม่ผิด หัวใจไม่มีสิทธิ์กักขังหน่วงเหนี่ยว

กี่แสนล้านฝัน กี่พันหมื่นหวัง ที่ความจริงได้เคยทำลายมาแล้ว จนนับครั้งไม่ถ้วน

ชีวิตมีเส้นทางให้เลือกไม่มาก และถ้าหากมีโอกาสให้ได้เลือก ใครบ้าง จะปล่อยลอยหลุดไป

เพราะจิตวิญญาณไม่ยอมคุกเข่า หัวใจจึงถูกเชือดเฉือน

แขนต่างหากที่สั้นเกินไป ดวงดาวไม่ได้ไกลเกินเอื้อมคว้า

ใดๆ ในโลกล้วนเป็นอนิจัง ประสาอะไร กับความหวังลมๆ แล้งๆ

ราชโองการของพระเจ้า มักจะส่งผ่านมาทาง ความเงียบ

ความยุติธรรมกับความถูกต้อง มักจะขัดแย้งกันอยู่เสมอในเหตุผล ความยุติธรรมกับความถูกต้อง มักจะอยู่คู่กันเสมอ บนเส้นขนาน

ความเชื่อสร้างศรัทธา ความจริง ปลดปล่อย

ในห้วงแห่งพันธนาการใจ กุญแจใจเท่านั้นที่จะไขให้หลุดพ้น
เพียงแต่ต้องหาให้พบกุญแจสำคัญดอกนั้น ในใจ