ความคิดเห็นที่ 1 |
และแล้วเวลาล่วงเลยผ่านไปไม่นาน ผมฝ่าด่านรถติดนรกเรื้อนบนถนนเส้นลาดพร้าวช่วงเย็น รถที่เคลื่อนตัวกระแด๊บ กระแด๊บ ที่มองแล้วดูเหมือนเข็นไปยังจะเร็วกว่า เข้าเกียร์ขับเดินหน้าดูยังช้ากว่าถอยหลัง และในที่สุด แท่น แทน แท๊นน เราก็ถึงจุดหมายปลายทางของเรา เดอะมอลล์บางกะปิ ผมเข้าเช็คอินกับร้านน้ำโชว์ห่วยก่อนถึงป้ายรถเมลล์เพื่อดับกระหายคลายร้อน ด้วยน้ำนางเอกเย็นเจี๊ยบแบบเกร็ดน้ำแข็ง จิบรสชาติอร่อยแสบแนบลิ้นแบบไม่เคยรู้สึกมาก่อน ซึ่งผมจ่ายด้วยราคานักท่องเที่ยวแบบฟูลเรท เพราะไม่ได้ติดต่อล่วงหน้าผ่านเอเจนซี่ อีกประการหนึ่งผมต้องการติดต่อสอบถามข้อมูลถึง โรงพัก สน.ที่ไกล้ที่สุดซึ่งผมมั่นใจว่าคงอยู่ไม่ไกลนัก และแล้วก็เจอเจ้าของร้านขายของชำ ขาวสวยหมวยเอ็กซ์เซ็กซี่ หน้าตาดี มีเวลา ใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้น แกเดินมาด้วยสีหน้ามั่นใจ พอดูไกล้ๆ หน้าช่างใส แต่วัยไกล้แม่
แล่งใต้: ป้าจ๋า ป้าคนสวย ป้าหน้าหมวย ป้าช่วยหน่อยนะจ๊ะ ป้าร้านของชำ: ว่าไงคะรับอะไรดี ? แล่งใต้: ขอน้ำนี่แล้วกัน เท่าไหร่ ? ป้าร้านของชำ: สิบบาท แล่งใต้: นี่ครับๆ ป้าๆ ผมถามหน่อยครับ สน.ที่ไกล้ที่สุดแถวนี้ สน.อะไร เอาไกล้ๆ เดอะมอลล์ที่สุดเนี่ย สน.อะไรครับ ป้าร้านของชำ: สน.บางกะปิ (แกพูดแล้วรับตังค์ ปิดถัง แล้วดูTV ท่าแกจะเป็นแฟนตัวยงของหนังจีนรอบบ่าย)
ระหว่างการเดินทางนั้นเอง ตาดู๊ดดด ตาดู๊ดดดด ฮาโหล น้องเจแปน: ผมเจแปนนะครับ พี่แล่งไปรับซิมรึยังครับ แล่งใต้: อ๋อเดินทางอยู่ครับ กำลังจะไปสน.บางกะปิ น้องเจแปน: อ่อครับ ขึ้นไปรับซิมได้เลยนะครับ ที่เดอะมอลล์บางกะปิ ชั้นสองนะครับ โอ้ขอบคุณมากเลยคร๊าบ ติดตามเรื่องให้ตลอดเลย น่ารักมาก ถ้ามีโหวตคะแนนให้กับพนักงาน AIS จะโหวตให้น้องเจแปน กับน้องบอลลูนเต็มที่แบบสุดๆ ไปเลย
จากคุณ |
:
แล่งใต้ดีเหลืออู้เหนือหวานนัก
|
เขียนเมื่อ |
:
11 ส.ค. 52 10:03:18
|
|
|
|