ขอออกตัวก่อนนะคะว่า เราเป็นแม่บ้านธรรมดาๆคนหนึ่งที่มีประสบการณ์ในการเลี้ยงลูกเองกับมือจึงนำมาเล่าต่อ
เผื่อว่าจะเป็นแนวทางให้คุณแม่ท่านอื่นๆ นำไปคิด แล้วปรับปรุง ใช้กับคุณลูกของท่าน....เราไม่ใช่นักเขียน ไม่ใช่นักจิตวิทยา แต่เราคิดทุกครั้งที่เราจะเริ่มต้นพูดกับลูก....ทำอย่างไรจะให้ลูกคิดเป็น(ถ้าเค้าคิดเป็น...ทุกๆเรื่องที่เค้าคิดว่าจะทำให้เราเสียใจ เค้าจะไม่ทำค่ะ)
โทรศัพย์มือถือกับลูกสาว...........
จำได้ว่าลูกมีโทรศัพย์เครื่องแรกตอนม.1ค่ะ เป็นเครื่องเก่าที่อาเค้าส่งมาให้ใช้...
ลูกเป็นเด็กเรียนดีมากๆ ม.1 2 3 12วิชาได้เกรด 4 ทั้งหมด....(ได้โควต้าไปเรียนม.4-6โรงเรียนเตรียมอุดมใน กทม.)
ม.3เทอม2 ลูกขอโทรศัพย์ใหม่....เราก็เห็นว่า ไม่เคยให้รางวัลลูกเลย แต่เอาละคราวนี้จะให้...ให้ลูกไปดูรุ่นและยี่ห้อที่ต้องการ
ลูกกลับมาบอก แม่ขา...ยี่ห้อนี้...ราคา 8600 บาท เราก็เอ่อ เสียดายเงินแต่รับปากลูกไว้แล้วเลยต่อรองลูกสาวว่า ลูกสาวขา ขอเปลี่ยนเป็นรุ่นอื่นได้มั้ยที่ราคามันลดลงกว่านี้สักหน่อย...ลูกสาวบอก หนูไม่เคยเผื่อใจไว้รุ่นอื่นเลยค่ะ
เรา???????........
เราเริ่มคิดหาวิธีที่จะทำไงให้ลูก รู้ถึงคุณค่าของมัน คือจะซื้อมือถือให้ลูกเลย...ลูกก็จะไม่รู้ถึงคุณค่า เราจึง...
หยิบแบ็งค์พันมา 8 ใบ แล้วยื่นให้ลูก บอกลูกว่า ... หนูอยากได้ หนูไปซื้อเองนะลูก ขาดเท่าไหร่ ออกไปก่อนเดี๋ยวมาเบิกกับแม่ทีหลัง
ลูกสาวถามเราว่า แม่ แม่มีตังส์หรอ เราตอบไม่มีหรอก แม่เอาสร้อย ไปจำนำมา...(จริงๆแล้วเราถอดเก็บค่ะ)
ลูกสาวบอก :-)ั้นหนูไม่เอาแล้วโทรศัพย์ หนูขอ 500 เท่านั้น...
จนลูกสาวมาเรียนใน กทม ลูกยังคงใช้มือถือเครื่องเก่าที่เป็นของอาพอลูกเรียน ม .5 เทอม2 เราไปเที่ยวแม่สายกัน ลูกบอกอยากเปลี่ยนมือถือใหม่ เราก็ตกลง ลูกซื้อราคา สามพันกว่าบาท เป็นรุ่นใหม่ที่ลูกชอบมาก...แต่มันเป็นของปลอม...เราเลยสอนลูกว่า บอกเพื่อนไปตรงๆนะลูก ว่าเป็นของปลอม อย่าโกหก ...
ลูกโทรกลับมาบอกเราอย่างมีความสุขว่า แม่ เพื่อนเรียกหนูว่า เจ้าแม่ก๊อปปี้
มาปีนี้ ลูกเรียนมหาวิทยาลัยแล้วค่ะก็ยังมีปัญหาเรื่องโทรศัพย์....
เมื่อต้นปี โทรศัพย์เค้าเสีย เราบอกลูกสาวว่า ให้ซื้อเครื่องถูกๆใช้ไปก่อน เดี๋ยวไว้กลับมาบ้าน เราไปเที่ยวแม่สายกัน แล้วเราไปซื้อของก๊อป รุ่นใหม่ๆกันดีกว่า(ราคาถูกค่ะ)
ลูกบอก ...แม่ขา ขอหนูใช้ ของจริงมั่งเห๊อะ.....(ของจริงนี่หลักหมื่นค่ะ)
เราต้องเลยยอมจำนนต่อหลักฐาน 555
เพิ่งมาเสียเงินซื้อโทรศัพย์ให้ลูกจริงๆจัง เมื่อเดือน กรกฏาที่ผ่านมาเนี่ยแหละค่ะ...
โทรศัพย์มือถือกับลูกชาย...
เค้าทำมือถือหาย2ครั้งเราตามเจอทั้ง2ครั้ง...ลูกกลับมาเล่าให้ฟังว่า
แม่ เพื่อนบอก อยากมีแม่แบบแม่จังเลย มือถือหายก็หาเจอ (ประมาณม.2)
ตั้งแต่คราวนั้น จนถึงตอนนี้เค้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้วค่ะเราไม่เคยซื้อโทรศัพย์ให้ลูกชายใหม่เลย เค้าก็จะใช้เครื่องเก่าที่เป็นของอาบ้าง ของที่เราเก็บได้บ้าง...เค้าไม่เคยรบเร้าขอของใหม่นะคะ เค้าคงทราบว่า คชจ เค้า2คนเยอะ พ่อหาเงินคนเดียว
เราเคยบอกเค้าค่ะว่า ถ้าพี่ไม่ช่วยประหยัด น้องจะเรียนไม่จบนะครับ
บอกน้องว่า ถ้าน้องไม่ช่วยประหยัด พี่ก็จะเรียนไม่จบ...
จริงๆแล้ว การเลี้ยงลูกของแต่ละครอบครัวจะให้เหมือนกันเลยคงไม่ได้ เพราะพื้นฐาน ของแต่ละครอบครัวมีที่มาไม่เหมือนกัน เราเพียงแต่เล่าให้ฟัง เป็นแนวทางเท่านั้นค่ะ...
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ............................................................
เพิ่งมีเวลาเข้ามาดูค่ะขอตอบรวมๆนะคะ.......
ของก๊อป...อืมม ก็ยอมรับค่ะว่าไม่ถูกต้อง...เราเป็นแม่บ้านยอมเห็นของถูกเป็นเรื่องถูกต้อง...แต่ตอนนี้ใช้ของจริงแล้วค่ะ
โห แต่เวลาไปเดินที่แม่สายนะคะ ใครๆก็คงอดใจไม่ไหว มันเยอะแยะมากมาย....ทั้งกระเป๋าเอย โทรศัพย์ ทั้งเสื้อผ้า...
ของที่เก็บได้ ...ใช่ค่ะ เก็บได้แล้วก็เก็บได้เครื่องเดียวค่ะ... ไปออกกำลังกายตอนเช้าค่ะ แล้วเจอมันหล่นอยู่กลางถนน จึงเก็บมา มันแตกแล้วด้วย แล้วไม่ทราบว่าจะไปคืนใครที่ไหน จึงนำกลับมาบ้านลูกชายก็ซ่อมใช้ค่ะเค้าก็ใช้โดยที่ไม่ขอของใหม่(2ปีแล้วมั้งคะ)
ถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวจะให้ลูกชายเข้ามายืนยันค่ะ.....
เราเป็นแม่ ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกค่ะ...ถ้าสิ่งไหนไม่ถูกต้องจะไม่ทำค่ะ เพราะกว่าที่เราจะสอนให้เค้าเป็นคนดีได้ ...ไม่ได้ใช้เวลาแค่วันสองวันนะคะแต่ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตค่ะ
ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ...........
เข้ามาเพิ่มเติมค่ะ..........
ความเห็น121 และ 135 เป็นของลูกชายค่ะ เข้ามาช่วยแม่ยืนยันว่าแม่เก็บโทรศัพท์ได้แล้วทำไมไม่คืนเจ้าของ
แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 53 12:17:40
แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 53 19:34:46
แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 53 12:55:13
แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 53 12:23:17
แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 53 12:06:37
ลูก กับ โทรศัพย์มือถือ......................
เข้ามาอ่าน
