ความคิดเห็นที่ 1 ขียนจดหมายเอาเวลาจีบกันตอนเป็นวัยรุ่น ซื้อกระดาษลายการ์ตูน มากองเต็มบ้าน มีสมุดจดโน๊ตวันเกิดเพื่อน งาน นัดหมอฟัน เป็นลายโดเรมอน แต่ตอนนี้เอะอะก็มือถือ ล่าสุดเห็นหลานชาย ลูกพี่สาว ตอนนี้ จีบสาว ออนไลน์ผ่านHi5 facebook กันไปแล้ว..... แก่แล้วรึนี่เรา อิอิ จากคุณ : badfriday เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 18:08:54

ความคิดเห็นที่ 2 อย่างนึงคือแต่ก่อนรับผิดชอบเรื่องเวลากว่าทุกวันนี้เยอะ เพราะนัดไว้ต้องมาตามนัด โทรตามแทบเป็นไปไม่ได้เลย จากคุณ : Lacie เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 18:26:53

ความคิดเห็นที่ 3  หยอดตู้โทรเข้าบ้านค่ะ ยังทันโทรเลขอยู่เลยนะ  จากคุณ : หน้าแง๊ว~* เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 18:33:11

ความคิดเห็นที่ 4 เค้าใช้ "Pager" ฮร๊าฟฟฟ... โทรไปให้โอเปอร์เรเตอร์พิมพ์ข้อความให้.. ตอนนี้มีนึกดู อย่างอายยยยย จากคุณ : PattCyber เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 19:09:17

ความคิดเห็นที่ 5 ผมว่าพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงจริง ๆ น่าจะถามว่า ยังจำวิถีชีวิตสมัยก่อนที่จะมี BB กันได้รึป่าว ? นี่ล่ะผมว่าพฤติกรรมเปลี่ยนไปอย่างรุนแรงและรวดเร็ว จากคุณ : ULTIMIZE เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 19:21:17

ความคิดเห็นที่ 6 จะโทรทีก็ต้องมานั่งโทรกลางบ้าน เพราะในห้องไม่มีโทรศัพท์ อยู่ข้างนอกก็ต้องพกเหรียญหยอดตู้ ตู้กินอีก ไม่ทอนตังมั่ง >_< ใส่เหรียญมากกลัวหายหมด ใส่ทีละนิดก็ลำบาก เหรียญหมดคุยไม่เสร็จ ฮ่วย ตอนพกบัตรก็ต้องเดินตามหาตู้อีก วุ่นวายมาก จากคุณ : Darigaaz เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 19:45:12

ความคิดเห็นที่ 7 เพจเจอร์เหมือนคห.4 ค่ะ ส่งกลอนเพจกัน มานึกตอนนี้ก็อายเหมือนกันนะเนี่ย จากคุณ : เรดาห์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 19:49:01

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนไม่มีโทรศัพท์ นัดเพื่อน สิบโมง ก็เจอตัวสิบโมง ปัจุบันมีโทรศัพท์ นัดเพื่อนสิบโมง สิบโมงครึ่งโทรไปถามบอกว่าถึงแล้ว สิบเอ็ดโมงโทรไปอีกบอกกำลังหาที่เจอรถอยู่ สิบเอ็ดโมงครึ่ง เริ่มโมโห มันบอกอยู่หน้าร้านแล้ว สรุปเจอกันเที่ยง มันทำให้คนไม่รักษาเวลาขึ้นไม่รู้คนอื่นเป็นป่าวแต่เราเป็นบ่อยจนเซ็ง จากคุณ : Get only me เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 20:21:53

ความคิดเห็นที่ 9 เชื่อมั้ย ตอนนี้ ผมก็จำเบอร์มือถือได้ เอาแค่เบอร์สำคัญ เบอร์พ่อ เบอร์แฟน เบอร์ในครอบครัว เพราะเวลาโทรศัพท์หาย ยืมมือถือเพื่อนจะได้กดได้เลย ส่วนเรื่องนัด ผมมักจะไปก่อน เพราะเผื่อมีฉุกเฉิน จะได้เสียเวลา และไปตรงเวลาพอดี เรื่องวินัย อาจเกิดจากตัวเราเอง และสิ่งแวดล้อมคือเทคโนโลยี ถ้าเราควบคุมได้ทั้งสองอย่างก็สบายคนรอบข้างครับ จากคุณ : atto-zepto-yocto เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 21:02:16

ความคิดเห็นที่ 10 สมัยก่อนจำเลขประชาชนไม่ได้แต่จำ pin phone 108 ได้ XD จากคุณ : RapidasH เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 22:12:25

ความคิดเห็นที่ 11 ต้องมีสมุดจดเบอร์โทรศัพท์ด้วยค่ะ เล่มเท่าบัตรเครดิตจะได้พกใส่กระเป๋าตังค์ได้ มีสองแบบ คือสมุดเล่มเล็กๆแม็กเย็บตรงกลาง กับแบบพับไปมา เหมือนพัด แล้วสองด้านหัว-ท้ายจะเป็นแผ่นแม่เหล็ก ประกบปิดกัน เวลาจดเบอร์เยอะๆ แล้วกางออกมา ยาวเหยียด จากคุณ : dekhype เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 22:22:03

ความคิดเห็นที่ 12 พกเหรียญเป็นกำเพื่อหยอดตู้สาธารณะโทรไปจีบหญิง (โทรแล้วก็ลุ้นว่าคนที่รับสายจะเป็นหญิงหรือพ่อ หุ หุ) จากคุณ : อนาถา เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 22:32:56

ความคิดเห็นที่ 13 ประถม - โทรเข้าบ้านด้วยตู้หยอดเหรียญ วันไหนเครื่องกินตังก็เศร้าไป แต่วันไหนมีตังของคนก่อนหน้าค้างอยู่จะดีใจมาก หลังจากนั้นเริ่มใช้บัตรโทรศัพท์ ดีหน่อย ไม่ต้องกลัวเหรียญหมด ม.ต้น- เริ่มมีเพจเจอร์เข้ามาในชีวิต เป็นลายการ์ตูน อะไรแก๊ง ๆ นี่แหล่ะ มีการส่งกลอนเลิฟ ๆ ทางเพจเจอร์ ถึงขนาดมีหนังสือรวมกลอนขายเลยนะเออ พอ ม.3 ได้ pct มาอวดเพื่อน จำได้ว่าฮือฮากันใหญ่เลย ตอนนี้ไม่รู้อยู่ลังไหนแล้ว ปล. เบอร์พ่อแม่พี่น้องเพื่อน ที่เคยท่องไว้ ก็ยังจำได้อยู่นะคะ คือมันติดมือไปซะแล้ว จากคุณ : เบื่อมากมาย เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 22:33:15

ความคิดเห็นที่ 14 นกพิราบครับ จากคุณ : issey kasawa เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 22:40:15

ความคิดเห็นที่ 15 แต่ก่อนสมัยใช้จดหมาย กว่าจะเขียนได้เเต่ละประโยค คิดเเล้วคิดอีก ประโยคนึงขอให้ซึ้งกินใจที่สุด เเต่ปัจจุบันจะพูดหรือจะพิมพ์อะไรไม่ค่อยจะคิด ผิดก็ค่อยเเก้ใหม่ จากคุณ : ทับทิมโก๊ะ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 22:47:46

ความคิดเห็นที่ 16 การติดต่อเมื่อก่อนก็ *0* จดหมาย ---> เพจเจอร์ ---> โทรศัพท์บ้าน ---> ตู้โทรศัพท์สาธารณะ ---> โทรศัพท์มือถือ ----> เทเลพอต จากคุณ : Makaru เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 22:49:08

ความคิดเห็นที่ 17 โทรตู้เอาครับ แต่ถ้าอยู่บ้านก็โทรบ้าน แต่ถ้านัดแล้วยังไงก็รอ แต่ถ้า 30 นาทีไม่มาก็แยกย้าย แต่ก็มีใช้เพจอยู่พักนึง ก็สะดวกดีในระดับนึง แต่สมัยที่มีระบบเติมเงินก็ใช่ว่าจะโทรบ่อยๆนะครับ นาทีละ 5 บาทแนะ ยังจำได้ตอนที่ ออเร้งมา นาทีละบาทวิ่งแจ้นไปซื้อเบอร์มาเลย จากคุณ : FiFTysix เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 22:50:39

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนไม่มีมือถือ รู้สึกว่าจะมีวินัยมีนัดที่ไหน เวลากี่โมง ต้องเป๊ะตามนั้น ไม่งั้นก็ไม่เจอ เมื่อก่อนเราก็อยู่กันได้เนอะ ไม่เห็นต้องมี "สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ามือถือ" จากคุณ : mini_me_yo เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 22:55:31

ความคิดเห็นที่ 19 อันนี้แอบเซ็คอายุหรือเปล่าครับ สมัยก่อนใช้ Pager เอา จากคุณ : john_ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 22:56:17

ความคิดเห็นที่ 20 เหมือนกันกับหลายๆ ความเห็นเลย 555 เวลาผ่านไปเร็วแฮะ คิดแล้วก็ตลกดี ^ ^ จากคุณ : แอปเปิ้ลสีฟ้า เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 23:00:08

ความคิดเห็นที่ 21 โดนนะครับ เรื่องเบอร์โทรศัพท์เบอร์ใครต่อใครที่รู้จักใช้ประจำจำได้หมด ตอนนี้ผมจำได้แค่เบอร์ตัวเองเท่านั้น เพราะความสะดวกสบายของเทคโนโลยี ทำให้สมองเราไม่ได้ใช้งานหรือเบอร์มันเยอะกว่าแต่ก่อน แต่ก่อน 02 01 ไม่ต้องจำเดี๋ยวนี้ 02 081 083 085 087 089 เหลือ 0 อะไรอีก 3 ตัวหน้ายังจำไม่ได้เลย - - จากคุณ : เขียนบน iPhone (megig) เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 23:08:51

ความคิดเห็นที่ 22 คิดถึงตอนใช้ pager อายว่ะ ทำไปได้ ฮ่าฮ่า จากคุณ : MySql เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 23:14:06

ความคิดเห็นที่ 23 เมื่อก่อนจำเบอร์บ้านเพื่อนได้เกือบหมดเลย แต่ตอนนี้จำไม่ได้ แถมเบอร์มือถือก็จำไม่ได้ด้วย มีอะไรเซฟลงมือถืออย่างเดียวเลย บางทีก็คิดถึงเมื่อก่อน ไม่มีมือถือ เวลานัดเพื่อนไปกินข้าว หรือดูหนังที่ห้างก็จะบอกว่า เจอกันใน se-ed สิบเอ็ดโมง มันก็จะมา สิบเอ็ดโมงทุกคน พอตอนนี้ โทรไป นัดเจอสิบเอ็ดโมง สิบเอ็ดโมงยังไม่มา โทรหา อยู่บนรถ รถติด มาช้า กว่าจะได้เจอกัน เที่ยงพอดี หรือว่ามีความสะดวกสบายมากขึ้น คนจึงขี้เกียจเพิ่มขึ้น จากคุณ : No Po Ne' เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 23:18:12

ความคิดเห็นที่ 24 ........ยืนเข้าคิวรอโทรที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะ...        จะเซ็งมากถ้าเห็นคนก่อนหน้า มีเหรียญบาทกองอยู่บนตู้โทรศัพท์        เพราะนั่นคือต้องรอ คุณแกจีบสาว จนหมดเหรียญก่อน ........... จากคุณ : CAPKIT เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 23:22:16

ความคิดเห็นที่ 25 ผมใช้สัญญาณควันเอาครับ555 จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 23:24:15 A:27.130.188.57 X: TicketID:302034

ความคิดเห็นที่ 26 รู้สึกว่า เมื่อก่อนจะเตรียมเหรียญเอาไว้โทรตามตู้ แล้วโทรเข้ามือถือนี่อย่างแพง เลยพยายามจะโทรเบอร์บ้านมากกว่า และรู้สึกอีกอย่างว่า เมื่อก่อนตู้โทรศัพท์ สะอาดกว่าสมัยนี้มาก เดี๋ยวนี้ไม่ไหวเลยย  ขนาดคนใช้มือถือเยอะแต่ตู้สกปรกยังกะส้วมสาธารณะ จากคุณ : archdrea เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 23:36:16

ความคิดเห็นที่ 27 อย่างเซ็งครับ รอตู้โทรศัพท์ว่างเนี่ย - - * คิดในใจมันจะคุุยอะไรกันนักหนาฟะ แต่พอตัวเองได้คิวก็คุยยาวกว่าคนก่อนซะอีก 555+ จากคุณ : pongchay เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 23:37:22

ความคิดเห็นที่ 28 ทั้งหมู่บ้านมีตู้โทรศัพท์ตู้เดียว ช่วงสองทุ่มนี่รอคิวกันยาวเหยียด โทรทางใกลกลับบ้านต้องโทรตอนกลางคืน ที่บ้านแม่(ต่างจังหวัด)ไม่มีโทรศัพท์ ต้องโทรไปบอกคนให้ไปตาม ว่าเราจะโทรมาอีกทีตอนกี่โมง ค่าโทรทางใกลสมัยนั้น สิบกว่าปีที่แล้ว โหดมาก 555 โทรจีบสาว ให้เพื่อนผู้หญิงต่อสายให้ (กลัวพ่อเขารับ) นัดเพื่อนเที่ยวนี่ต้องนัดก่อน ล่วงหน้าวันนึง ไม่งั้นเสี่ยงดวงไปหาที่บ้าน เขียนจดหมาย จีบสาว ซื้อเพจ เครื่องละหมื่นกว่าบาท ทำได้แค่ ฝากเบอร์โทรกลับ (รุ่นแรกเลย) วันใหนใครเพจมา ลำบากต้องหาตู้โทรกลับอีก ซื้อ 3310 nokia เครื่องแรกในชีวิต นาทีละ 5 บาท ตัวเครื่อง หมื่นห้า เทห์สุดๆแต่งเสียงเรียกเข้าได้ด้วย เหน็บเอว นี่ หล่อมากกกกกกกกก (อุ๊ย ลืมตัว แก่แล้ว นิ เรา ) จากคุณ : pradao เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 23:49:09

ความคิดเห็นที่ 29 จะโทรจีบสาวต่างจังหวัด สมมิตอยู่ชลบุรี สาวอยู่ กทม ก็ต้องโทรหลังเที่ยงคืนไม่ว่าโทรศัพท์บ้าน ตู้โทรหยอดเหรียญ การ์ดโฟน หร้อแม้แต่บ้านเพื่อน(ยามมันไม่อยู่) หุหุ  รู้สึกตื่นเต้นเวลาจะโทรหาใคร ยึกๆยักๆ เพราะมันมีปัจจัยหลายอย่าง ที่บ้านไม่ว่างนัดสาวไว้ว่าสี่ทุ่มสิบนาที เวลาจริงแม่คุยกับญาติยาวๆ ต้องปั่นจักรยาน bmx ไปปากซอยเพื่อหยอดเหรียญ เชียสสสสส มีคนอยู่ตู้เพียบ เพราะคิดแบบตูข้าทุกคน  หึหึ              ชอบสมัยก่อนตรงที่มันมีความคลาสสิคในตัวของมัน แน่นอนสมัยนี้มันสะดวกสบาย ซึ่งผมก็ชอบกับมัน แต่แค่คิดว่ามันเสียดายอะไรในอดีตนะจ้ะ จากคุณ : zong12 เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 23:56:25

ความคิดเห็นที่ 30 สมัยอยู่มหาวิทยาลัย นัดเพื่อนเจอกันที่อนุสาวรีชัยฯ ต่างคนต่างไปรอกันสามชั่วโมง จนโมโหกลับบ้าน พอถึงบ้าน โทรหาเพื่อน มันรอหน้าโรงบาลหญิง เรารอหน้าโรบินสัน(สมัยก่อน) อดดูหนังเลย ถ้ามีมือถือได้ดูหนังไปแล้ว     ตอนจบมาทำงานส่วนตัว เจอค่าโทรไปต่างจังหวัด 3,6,9,12 บาท แล้วแต่ใกล้ไกล บิลองค์การโทรศัพท์มาที แทบเป็นลม ไม่ต่ำกว่าห้าพันบาททุกเดือน จากคุณ : Ariyagate เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 23:58:32

ความคิดเห็นที่ 31 จำได้ค่ะ หยอดเหรียญบาทโทรออก ตอนวางหูเหรียญห้าตกออกมา....ดีใจ...เอิ๊ก วันรุ่งขึ้น ทำทองหนักห้าบาท (สิบเก้าปีที่แล้ว) ของแม่แฟนหล่นหาย.....ทุกขลาภ จากคุณ : กาหยี่ เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 00:01:39

ความคิดเห็นที่ 32 เอ่อ....อันอื่นๆเหมือนๆท่านอื่นครับ แต่ที่ผมไม่เหมือนคือ ผมค้นพบวิธีหาเิงินแบบใหม่ครับ คือมันจะมียุคหนึ่งที่องค์การโทรสัพท์เปลี่ยนเครื่องตู้ จากตู้สี่เหลี่ยมสีเงินๆ เป็นตู้สองระบบ ที่ใช้ได้ทั้งหยอดเหรียญและบัตรโทรศัพท์ได้ด้วย ซึ่งก็สะดวกดี แต่ปัญหาคือ เหรียญมันชอบค้างครับ !!! ซึ่งเราต้องกดปุ่มข้างๆ ที่หยอดเหรียญ เหรียญมันถึงจะคายลงมาข้างล่างใช่ป่ะครับ ทีนี้ แถวบ้านผม ตอนแรกๆ คงยัีงไม่ค่อยมีคนรู้ว่ามันต้องกดปุ่มนั้น คือครั้งแรกพอผมหยด 1 บาท ค้างปุ๊บ ผมกดปั๊บ แต่เหรียญมันลงมาเป็นสิบๆเหรียญครับ โฮ่ๆๆๆ หลังจากนั้น ผมไล่ตระเวนเลยครับ เจอตู้สีส้มรุ่นใหม่ เดินเข้าไปเลยครับ หยอดลงทุน 1 บาท ได้กำไร เป็น 20-30 บาทต่อครั้ง เคยมากสุด ร้อยกว่าบาทตู้เดียวครับ เหรียญ 5 เหรียญ 10 ลงมาเป็นพรึบ !! ทำแบบนี้ได้ประมาณเดือนกว่าๆ แต่ต่อมา สงสัยคนรู้กันหมดละ ไม่ค่อยมีค้างแล้ว แล้วมือถือก็เริ่มเข้ามามากขึ้น..เลยหาเงินแบบนี้ไม่ได้แล้ว ผมจะโดนด่ามั๊ยครับเนี่ย -_-" จากคุณ : jsan_ya เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 00:09:36

ความคิดเห็นที่ 33 มีช่วงนึก ได้ความลับสวรรค์มา สามารถโทรฟรี ทั้งทางไกลทางใกล้จากตู้สาธารณะขององค์การฯ (เมื่อก่อนไม่เรียก TOT) ก็โทรได้จริงๆ แต่หลังๆ รู้กันเยอะองค์การฯ คงแก้ระบบไปแล้ว เวลาต่อคิดโทรตู้สาธารณะนานๆ แบบคนข้างหน้าก็ไม่เกรงใจคนรอนานๆ พ่อผมจะควักเหรียญห้าบาทกองโตๆ ไปวางไว้ตรงหน้าคนนั้น หลังจากนั้นไม่นานเค้าก็วางหูไปเลย เยี่ยมจริง จากคุณ : วิญญาณไม่ขายใคร เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 00:24:46

ความคิดเห็นที่ 34 ใช้โทรศัพท์บ้านค่ะ คุยนานโดนด่า พอโตมาประมาณ ประถมปลาย โทรศัพท์มือถือกระติดน้ำออกมาใหม่ ตอนนั้นไม่รุ้ใครบอกว่าเครื่องละ แสน!!! แต่ความรู้สึกเราคือแบบ เฮ้ย มีด้วยหรอไอ้โทรศัพท์ที่เดินคุยได้ด้วย เทพมากกกก หลังจากนั้นมันไปไวมาก จำได้ว่าโทรศัพท์เครื่องแรกที่เรามีเลยนี่ PCT ได้ตอน ม.2 คุยกระจาย จนประมาณ ม.3 Nokia 3310 ฮิตมากกก อยากได้มั่งก็รอจนถึง โปรโมชั่นของ orange เครื่องละ 999 บาท ม๊าซื้อให้ เราก็เอามาเปลี่ยนหน้ากากไปเรื่อยๆ 55 เกมงูมั่ง นั่งส่ง sms แบบแอ๊บแบ๊วที่มันกระพริบได้ ทำเป็นรูปสวยๆแล้ว fwd มั่ง หลังจากนั้นมันก็เริ่มมี โทรศัพท์ ตกรู มา อยากได้มากเลยอ่ะไอ้ตัว 8210 อ่ะ เท่ๆๆ แต่ก็ไม่ได้ซื้อเพราะ 3310 ทนถึกเหลือเกิน ขนาดนั่ง อึ๊อยู่ เล่นเกมงูไป แล้วโทรศัพท์สั่นเพราะงูกินหางตัวเอง ตกโถส้วม ตักออกมาล้างๆ แล้วเป่าให้ แห้งก็ยังใช้ต่อได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอมาตอนนี้ รู็สึกว่า วันไหนไม่พกโทรศีพท์ จะเป็นวันที่มีความสุขที่สุด จากคุณ : Yu!eZ เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 01:30:31

ความคิดเห็นที่ 35 สมัยก่อนเหรอ ไม่ใช่ม๊างงง สมัยนี้แหล่ะ แต่ว่า เด๋วอ่านข้อความก่อนนะ อิอิ จากคุณ : atto-zepto-yocto เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 01:38:16

ความคิดเห็นที่ 36 จำได้ว่า หนุ่มๆสมัยก่อน จะเกร็งมากเวลาโทรเข้าบ้านไปจีบสาวๆ เพราะกลัวพ่อแม่ผู้หญิงรับ อิอิ บางทีคุยโทรศัพท์อยู่ ถูกพ่อแม่แอบฟังจากโทรศัพท์บ้านอีกเครื่องอีกตะหาก ฮ่าๆ แต่ก่อนจะจีบกันทีนึง ลำบากจริงๆ ตอนนี้สิ จีบกันง่ายขึ้นเนอะ ผ่าน BB facebook มือถือ กลายเป็นว่าสมัยนี้พ่อแม่รับรู้พฤติกรรมของลูกๆน้อยลงนะ แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 54 02:14:13 จากคุณ : [Y]o[U]_k[N]ow13 เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 02:12:48

ความคิดเห็นที่ 37 สมัยนี้หรอครับ อย่าว่าแต่เบอร์คนอื่นเลย เบอร์ของตัวผมเอง ผมยังจำไม่ได้เลย เวลาคนถามต้องใช้เวลานึกก่อนตอบ จากคุณ : ichioini เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 03:03:22

ความคิดเห็นที่ 38 สมัยแรกมีเขียนจดหมายด้วยครับ เขียนจดหมาย เขียนไปหาเพื่อนคุยเล่นๆ (เขียนไปทำไมก็ไม่รู้ ว่างจัด) แล้วก็ใช้โทรศัพท์หยอดเหรียญ พอดีเป็นตู้สาธารณะที่ถูกจำกัดให้พื้นที่ที่คนของบริษัทเข้าได้เท่านั้น (ตอนนั้นยังเด็กอยู่และเป็นพื้นที่ของเรา เลยเข้าได้ คนอื่นห้ามเข้ามาโทร สบายเลย) แต่ก็ต้องเหนื่อย อยากโทรทีนึงก็ต้องออกจากบ้านไปโทร ช่วงเรียนจะส่งงาน เอกสารให้เพื่อนก็ไม่ได้ คอมก็ไม่มี ถึงมีคอม มีเน็ต แต่ทุกคนไม่ได้มี Email (ตอนนั้น Email ฟรีใช้กันไม่แพร่หลายมากและให้พื้นที่น้อย เช่น 2 - 4 MB) จะส่งงานกันทีเคยต้องมานั่งบอกกันทางโทรศัพท์เป็นชั่วโมงจะถามงานอะไรก็ต้องโทรเข้าแต่บ้าน พอมาซักพักมีมือถือ แต่นาทีละ 5 บาท ก็ยังแพงอยู่  เลยซื้อ PCT มาใช้โทรหากันฟรี จนตอนหลัง อยากจะส่งอะไร ไฟล์ใหญ่ขนาดไหน ได้ทันที ไม่ต้องรอ เรื่องการบ้าน คุยกันได้ 24 ช.ม. อยากจะบอกกอะไรก็ Facebook Twitter อยากจะฟังเพลง ก็ส่ง URL ของเพลง หรือส่ง URL YouTube หากัน สมัยนี้ สื่อสารกันเร็วจริงๆครับ นี่ขนาด 3G ยังไม่แพร่หลายนะ ถ้าแพร่หลายสงสัย Forward Video ที่ถ่ายกันเองเป็นว่าเล่นแน่ๆเลย จากคุณ : ohm.udomvanich@gmail.com (OFDMA) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 03:22:13

ความคิดเห็นที่ 39 นัดเจอกันที่สวนจตุจักรต้องเตี๊ยมกันด้วย ถ้าถึงแล้วมรึงวนซ้ายนะ เดี๋ยวกูวนขวา กลัวจะไม่เจอกัน ถ้าเป็นในห้างก็ต้องคอยเงี่ยหูฟัง ตึ่งตึงตึงตึ๊งจากประชาสัมพันธ์ จากคุณ : pipek (yukraider) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 03:29:54

ความคิดเห็นที่ 40 เมื่อก่อนพกเหรียญเยอะมาก โดยเฉพาะเหรียญห้าบาท เพราะโทรศัพท์ตามร้านค้ามักจะเป็นเครื่องแบบโทรติดปุ๊บแล้วต้องกดปุ่มตัดเหรียญ ส่วนตู้สาธารณะโดนจับจองหมด เครื่องบ้านไม่กล้าเอามาโทรหามือถือหรือทางไกลเพราะมันโชว์ในบิล5555 สมัยก่อนใครมีเพจ,พีซีที เก๋มากๆ ยิ่งมือถือนี่แสดงว่าบ้านรวยมากกกก(แต่ถ้าเอามาโรงเรียนจะประหลาดมาก) จากคุณ : Yoruichi เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 03:50:32

ความคิดเห็นที่ 41 กระทู้นี้ 30 up แหงมๆ (แต่ผมเกินไปอีกสิบนะ) สมัยเรียนมัธยม.. ยังเขียนจดหมายหาเพื่อนอยู่ ตอนนั้นย้ายบ่อย หรือถ้าวันเกิดก็ส่งโทรเลขหากัน ไม่เคยขาดการติดต่อกับเพื่อนๆ แต่ถ้าเพื่อนในโรงเรียนนี่ นานๆ โทรคุยกันที ผมไม่ค่อยคุยเล่นนะ พอเข้ามหาลัย.. โทรหาสาววันละหลายชั่วโมง ที่บ้านเค้ารำคาญ ท่านพ่อเลยมาติดตั้งเบอร์โทรส่วนตัวให้ในห้องนอน สบายไป ส่วนใหญ่ใช้โทรคุยเล่น กับโทรนัดไปเที่ยวกัน ไม่ไหวเลยอ่ะ พอขึ้นปีสอง.. มีเพจเจอร์ใช้ และยังเก็บไว้จนทุกวันนี้ สภาพ 90% แต่ใช้ติดต่องานเป็นหลัก ไม่ค่อยได้ส่งจีบสาวเหมือนคนอื่นเค้า เริ่มมีโทรมือถือรุ่นแรกๆ เข้ามาในไทย ตัวละเป็นแสน ไม่ซื้อแน่ๆ ขึ้นปีสาม.. (เงินเดือนเยอะ) มีมือถือใช้ส่วนตัวละ ทั้งห้องมีไม่เกินห้าคน เท่ห์ซะ แต่จริงๆ ใช้โทรติดต่องานเป็นหลัก สะดวกดี ถ้าไม่มีนี่จะลำบากมากๆ ช่วงนี้เริ่มมีอินเตอร์เน็ตของมหาลัยให้ใช้(ฟรี) ความเร็ว 14.4K ซึ่งถ้าหากว่าไม่มีสายโทรศัพท์ส่วนตัวที่บ้านนี่หมดสิทธิ์ เพราะต้องเลือกเอา ว่าจะใช้อะไร (คล้ายๆ มือถือ 2G ตอนนี้ ที่จะเล่นเน็ต หรือจะโทรศัพท์) ช่วงเรียนจบป.ตรี.. ซื้อมือถือนี่คือต้องซื้อเครื่องพร้อมเบอร์ เลือกก็ไม่ได้ด้วย เบอร์ของ Worldphone1800 เบอร์นี้ใช้มาจนถึงปัจจุบัน (เพิ่งย้ายค่ายออก) ฟิ้ววว... ถัดมาอีกยี่สิบกว่าปี มีมือถือในกระเป๋าหลายตัว (และยังไม่หยุดซื้อ ) ปรากฎว่าโทรหาเพื่อน (และสาวๆ) น้อยกว่าตอนเรียนมหาลัยอีก แต่ออนไลน์เฟซบุคไว้ตลอดเวลา ไม่รู้มีธุระอะไรมากมายกันนักหนา สรุปว่า สำหรับผม โทรหาเพื่อนไม่มากเท่าไหร่ แต่โทรศัพท์มีไว้คุยกะสาวๆ ดังนั้น ช่วงไหนไม่มีแฟน จะประหยัดค่าโทรศัพท์ได้มาก ..อิอิ จากคุณ : Piggie MM เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 06:09:19

ความคิดเห็นที่ 42 ตอนยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ จำเบอร์ได้เป็นร้อยเบอร์ เด๋วนี้จำได้ไม่เกินสิบเบอร์ ^^' จากคุณ : CrazyDiamond เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 08:14:08

ความคิดเห็นที่ 43 สมัยประถม จะมีสูตร สำหรับตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญ และใช้บัตร นะ ไม่ทราบว่าเคยได้ยินกันรึป่าว โทรศัพท์หยอดเหรียญ  ให้เคาะตรงที่วางสายรัวๆ แล้วเหรียญจะหล่นออกมา ปรากฎว่า ตู้โทรศัพท์ในโรงเรียน และรอบๆโรงเรียนนี่ พังกันไปตามๆ กัน แต่สูตรนี้ไม่ค่อยติดกันสักเท่าไหร่ โทรศัพท์ใช้บัตร  ที่บัตรเวลาโทรเสร็จแล้วตู้โทรศัพท์จะใช้วิธีปั้มคาร์บอนเป็นขีดๆ ก็เลยมีเด็กหัวใส (เพื่อนผมเอง) ใช้สก๊อตเทปใสแปะตรงแถบปั้มคาร์บอนนั้น เมื่อโทรเสร็จแล้วคาร์บอนก็จะไปปั้มอยู่บนสก๊อตเทปแทน ถ้าจะทำอีกก็เปลี่ยนสก๊อตเทป สรุปว่า โทรฟรี จากคุณ : มวยมีค่าย เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 08:43:27

ความคิดเห็นที่ 44 เมื่อก่อนนัดใครก็ตรงเวลาค่ะ ไม่มีต้องโทรตาม ใครสายก็จะโดนว่า สายบ่อยๆ ก็ไม่รอกัน แต่ตอนมีมือถือ ก่อนออกจากบ้านต้องโทรก่อน ถึงไหนแล้วๆ ถึงที่นัดก็ต้องโทรหากันอีก ยิ่งนัดกันเยอะๆ กลุ่มเพื่อนนี่แหละ กว่าจะครบ กว่าจะได้ไปไหนทำอะไร เสียเวลา เสียค่าโทรอีกเยอะค่ะ แต่ว่าตอนนี้ไม่มีมือถือใช้ค่ะ มาทำวิจัยที่ญี่ปุ่นครึ่งปีก็เลยไม่ซื้อมือถือ ไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลยค่ะ ออนเฟซบุ๊ค msn โทรกลับบ้านก็ใช้ skype ใช้อีเมลล์ นานๆ ก็ส่งโปสการ์ดให้พ่อ แม่ เพื่อนๆ บ้าน อยู่ที่นี่ถ้าจะไปไหน หรือนัดกับใครก็นัดก่อน และมาให้ตรงเวลา อีกอย่างคนญี่ปุ่นรักษาเวลามากค่ะ มีปัญหาบ้างคือน้องคนไทย (บางคน) แรกๆ ต้องโทรตาม (หยอดเหรียญ)หลังๆ โดนว่าก็เลยตรงเวลา จากคุณ : zaijaidee เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 08:51:12

ความคิดเห็นที่ 45 ตอนนี้ อายุ 19 ยังเกิดมาทันบัตรโทรศัพท์ แบบ คห 43 นะ 55 เคยใช้ด้วย สมัยประถม ต่อมามันก็เป็นแบบชิป ของ ทีโอที ยังเคยไปถ่ายรูปลงบัตรโทรศัพท์เลย 555 คิดแล้วขำดี ทันยุคเพจเจอร์ด้วย 152 เรียก บลาๆๆ แต่เรายังจำเบอเพื่อนได้อยู่นะ ยิ่งเบอคนที่บ้าน (บ้านอยู่หลายคน) ก็จำได้หมดนะ เผื่อฉุกเฉินไม่มีโทรศัพท์มือถือ แล้วจะแย่ แหะๆ จากคุณ : กะรุ้งกะริ้ง เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 09:06:08

ความคิดเห็นที่ 46 พูดถึงเรื่องจำเบอร์นี่ผมเซ็งสุดๆ โทรมาติดต่องาน เราถามเบอร์โทรกลับดันบอกก็เบอร์ที่โชว์น่ะแหละ ไอ้บ้านี่มันเครื่องบ้าน เจอแทบทุกวัน แล้วจำเบอร์ตัวเองกันไม่ค่อยได้ เว้ย เซ็ง เลขบัตรประชาชนตูยังจำได้เลย จากคุณ : ผีฟรีคิก เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 09:29:53

ความคิดเห็นที่ 47 มีกระดาษเขียนจดหมายของ ซานริโอ้ เยอะมาก และก็มีเพื่อนทางจดหมาย หาที่อยู่ตามนิตยสารวัยรุ่น เพจโพสเทล ที่โน้ต อุดม เป็นพรีเซนเตอร์  จูงหมาไม้อยู่ในสวน น่ารักมากๆ แต่ใครใช้ของฮัทชิสัน จะหรู ไฮโซมาก (ค่าบริการเดือนละ 450 + vat) พอถึงยุคมือถือ มีโน้ตริงโทนเล่มละ 29 บาท ไว้กดเอง ขำตัวเองอ่ะ 555 แก่แล้วเรา จากคุณ : ฉันรักและดูแลตัวเอง เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 09:44:42

ความคิดเห็นที่ 48 อีกนิดนุึง ส่งเพจ ต้องกลอนของ สนพ. ใยไหม ด้วยนะ หวานแหวว มากๆ   แหม ทำไปด้ายยยยยยยย จากคุณ : ฉันรักและดูแลตัวเอง เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 09:46:17

ความคิดเห็นที่ 49 จำได้ตอนเด็กๆถ้าจะนัดเพื่อนก็ต้องโทรเชคก่อนว่าจะออกหรือยังแล้วออกไปพร้อมๆกันเลยกันเบี้ยว ที่บ้านต้องมีคนคอยอยู่เฝ้าบ้านเป็น Callcenter ด้วย แล้วก็จดเบอร์โทรไปในสมุดโทรศัพท์แบบแม่เหล็กที่พอกางออกจะเป็นกระดาษพับทบไปทบมา จีบหญิงก็โทรเข้าเบอร์บ้านเอา ถ้าพ่อรับอาจโดนซักประวัติได้ เพจก็เกิดทันนะแต่ไม่ได้ใช้ เพราะมองว่าไร้สาระ แล้วข้ามขั้นไปใช้ PCT เลย ต่อผิดต่อถูกจะโทรเข้าเครื่องสาวแต่ไปเข้าเครื่องแม่เค้าซะงั้น 55 จากคุณ : Disorder เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 09:49:01

ความคิดเห็นที่ 50 ชีวิตคนเราเคยสงบสุขกว่านี้ ตอนที่AppleและBlackberryยังเป็นแค่ผลไม้ :(( จากคุณ : prezzoz.+ เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 10:24:26

ความคิดเห็นที่ 51 จำได้ว่าแต่ก่อน...ถ้านัดใครไว้แล้วจะไปสาย ก็จะหาตู้โทรศัพท์ โทรเข้าไปที่ร้านนั้นแล้วขอสายคนที่เรานัดไว้ แต่ถ้าไม่มีเบอร์ที่ร้านก็จะต้องรีบไปให้เร็วที่สุด เพราะอีกฝ่ายอาจไม่รอ แต่ก่อนนัดใครไว้แล้วต้องตรงเวลามากๆ เพราะหาช่องทางที่จะติดต่อกันแทบไม่ได้ แต่เดี๋ยวนี้ช้านิดช้าหน่อยก็โทรหากัน มองหากันไม่เจอก็โทรหากัน จดหมายไม่เคยเขียน...แต่ดันมาเขียนตอนย้ายมาอยู่ภูเก็ตเมื่อ 4 ปีก่อน ส่งหาแฟนเล่นๆ แต่ก็ยังโทรหากันอยู่ตามปกติ จากคุณ : Into the Groove เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 10:26:28

ความคิดเห็นที่ 52 สมัยยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ ลายมือผมสวย 55 จากคุณ : นายสบายสบาย เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 10:28:28

ความคิดเห็นที่ 53 เชื่อมั้ยว่าที่ออฟฟิศผมมีคนไม่ใช้มือถืออยู่สองคน แถมบ้านอยู่ในเมืองด้วยนะ อยู่เตาปูนกับสะพานควาย จากคุณ : billion_mls เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 10:29:38

ความคิดเห็นที่ 54 โทรศัพท์แบบใช้การ์ด โทรไป โทรมา จำนวนบัตรเริ่มเยอะขึ้น เลยกลายเป็นว่าสะสมไปโดยปริยาย ทุกวันนี้ยังเก็บไว้อยู่เลย จากคุณ : moonaejung เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 10:43:35

ความคิดเห็นที่ 55 เช็คอายุ..... จากคุณ : inutero เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 10:45:20

ความคิดเห็นที่ 56 โอ้วววว คห.11 เห็นภาพมาก แบบเดียวกันเลยครับ จากคุณ : phoenixia เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 10:54:45

ความคิดเห็นที่ 57 แต่งกลอนเป็นหน้า ส่งเพจที อ่านกลอนให้คอลเซ็นเตอร์ฟัง ต้องเตรียมเหรียญหลายสิบบาทเลยทีเดียว 555 เวลาโทรหาคนอื่น ใช้วิธีโทรหาเพื่อนสนิท ถามเบอร์จากมัน เพราะไม่เคยจำเบอร์ได้เกิน 5 เบอร์ ^^ เวลาจะโทรศัพท์ เดินมาตู้นี้ แด๊กเหรียญ เซ็งเป็ด เิดินไปอีกตู้ โทรไม่ติด เดินไปอีก เิดินไปและเดินไป โอ้ แม่เจ้า จะโทรสั่งแก๊ส ตูเดินเป็นกิโล เดินไปร้านแก๊สเลยง่ายกว่ามั้ย --" จากคุณ : น้องหยิก เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 11:04:58

ความคิดเห็นที่ 58 แต่งกลอนเป็นหน้า ส่งเพจที อ่านกลอนให้คอลเซ็นเตอร์ฟัง ต้องเตรียมเหรียญหลายสิบบาทเลยทีเดียว 555 เวลาโทรหาคนอื่น ใช้วิธีโทรหาเพื่อนสนิท ถามเบอร์จากมัน เพราะไม่เคยจำเบอร์ได้เกิน 5 เบอร์ ^^ เวลาจะโทรศัพท์ เดินมาตู้นี้ แด๊กเหรียญ เซ็งเป็ด เิดินไปอีกตู้ โทรไม่ติด เดินไปอีก เิดินไปและเดินไป โอ้ แม่เจ้า จะโทรสั่งแก๊ส ตูเดินเป็นกิโล เดินไปร้านแก๊สเลยง่ายกว่ามั้ย --" จากคุณ : น้องหยิก เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 11:05:32

ความคิดเห็นที่ 59 เมื่อก่อนใช้เบอร์โทรที่ทำงานและเบอร์บ้านเป็นหลักเลย หากมีนัดทำงานในวันหยุด ต้องนัดกันไว้ก่อนตั้งแต่เนิ่น ๆ ในวันปกติ สมัยเวลานัดต้องรอกันนาน บางครั้งไม่รู้ว่าทำไมอีกฝ่ายยังไม่มา ผู้ปกครองไปรับที่โรงเรียนก็ต้องรอนาน แต่ชีวิตก็ผ่านพ้นมาได้อย่างปกติสุขดี อย่างไรก็ตามผมเกิดมามันก็มีโทรศัพท์บ้านใช้ักันอย่างแพร่หลายแล้ว แต่หากไม่มีโทรศัพท์นี่สิ น่าจะลำบากคนละเรื่องเลย จากคุณ : แตงโมสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 11:39:58

ความคิดเห็นที่ 60 ใช้เบอร์บ้าน หยดตู้ โทรหากัน จากคุณ : myung เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 12:00:21

ความคิดเห็นที่ 61 ไม่มีมือถือ ไม่มีเพจเจอร์ นัดกับเพื่อนไม่เจอ เพื่อนเลยให้ห้างประกาศเรียกชื่อ จำไม่ผิดน่าจะเป็นเซ็นทรัลลาดพร้าว จากคุณ : พ่อมดกระป๋อง เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 12:04:00

ความคิดเห็นที่ 62 แม่บอกว่าสมัยก่อนไม่มีมือถือ แม่ นั่งรอพออยู่หน้าโรบินสันสีลม จากคุณ : mollxa เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 12:26:54

ความคิดเห็นที่ 63 ได้ครับ เมื่อก่อน คนไทย ตรงต่อเวลามากๆ นัดเป็นนัด ไม่มีเบี้ยว จากคุณ : maxoutda เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 12:46:00

ความคิดเห็นที่ 64 เทคโนโลยีทำให้ชิวิตปัจจุบันเร่งรีบจนน่ากลัว สะดวกขึ้นใช่  แต่ไม่ได้สบายขึ้นเลย ความกดดันจากงานก็มากขึ้น ความคาดหวังจากลูกค้าก็มากขึ้น ทุกอย่างต้องการการตอบสนองที่รวดเร็ว ผมชอบชีวิตแบบก่อนมากกว่า   เวลางานเป็นเวลางาน เวลาส่วนตัวเป็นเวลาส่วนตัว ไม่มีเทคโนโลยีมาทำลายเส้นแบ่งระหว่างสองสิ่งนี้ เฮ้อ  ... ปลง แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 54 12:57:23 จากคุณ : ลูกหมูแก้มอ้วน เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 12:56:39

ความคิดเห็นที่ 65 โทรตู้ครับ แถมยังมีสูตรโกงตู้ด้วยนะ ก่อนยกหูโทรให้หยอดเหรียญให้ลงพร้อมกับยกหู หน้าจอแสดงผลมันจะขึ้นเลข 00 กระพริบ มันจะให้โทรได้ 1 เหรียญต่อ 15 นาทีครับ เพื่อนที่องค์การโทรศัพท์สมัยนั้นบอกสูตรมา 555+ จากคุณ : acsso เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 13:04:34

ความคิดเห็นที่ 66 สมัยอยู่มหาลัยใช้ PIN PHONE คุยตั้งแต่หัวค่ำจนแม่ค้าขายข้าวที่โรงอาหารปิดร้านกลับบ้าน ตอนรุ่งเช้าแม่ค้ามาเปิดร้านเห็นเรายังคุยอยู่ ถามยังอยู่อีกเหรอ จากคุณ : milanac1899 เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 13:11:36

ความคิดเห็นที่ 67 คห 32 ทำผมนึกได้อีกอย่างครับ แต่ก่อนตู้แดงผมโทรฟรีครับ หยอดเหรียญ พอคนรับ กดที่วางหูลงครึ่งนึง เหรียญจะไม่ตกแต่คาอยู่ แล้วคุยไปเลยครับอยากคุยเท่าไหร่คุยไป วางสายได้เงินคืน แต่เมื้อยแขน ต้องเกร็งระหว่างคุย เออ แต่ก่อนก็สรรหาวิธีกันนะ คิดแล้วขำๆ จากคุณ : เขียนบน iPhone (megig) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 13:13:08

ความคิดเห็นที่ 68 สมัยก่อนจีบหญิงที หามุกขอเบอร์โทร (บ้าน) ยากมาก ฝ่ายหญิงก็กลัวที่บ้านจะว่ามีหนุ่มโทรมาจีบลูกสาว สมัยนี้ มุกขอเบอร์มือถือ หลากหลายวิธี แถมสาวเจ้าก็มิหวงเบอร์ซักเท่าไหร่ บางทีได้พินบีบีเป็นของแถม ^^ จากคุณ : lotviler เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 13:25:20

ความคิดเห็นที่ 69 pin phone ใช่เลยอิอิ แต่เราไม่ได้ใช้เพจเจอร์นะคะ ยังเด็ก อิอิ แต่พี่เราเคยเล่าให้ฟังว่า ตอนนั้นติดในลิฟต์ แล้วมันลิฟต์เก่าๆ เริ่มอึดอัด เลยคว้าเพจเจอร์มาค่ะ ปรากฏ เออ นั่นดิ เพจ มันรับได้อย่างเดียว โทรออกไม่ได้ ฮาเลย จากคุณ : หมูหวานน้ำกะทิ เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 14:20:05

ความคิดเห็นที่ 70 กระทู้รำลึกความหลัง จากคุณ : teddymania เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 14:53:57

ความคิดเห็นที่ 71 มือถือสมัยนี้ ช่วยให้เราประหยัดเวลาได้มาก จะเปลี่ยนแผน หรือ ส่งแผนที่ผ่าน BB ก็ยังได้ มันช่วยเรื่องเวลาจริงๆ สมัยนี้รถยิ่งติดกว่าสมัยก่อน มือถือยิ่งจำเป็นมากครับ แบตหมดนี้ไม่ได้เลย จากคุณ : ohm.udomvanich@gmail.com (OFDMA) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 15:02:56

ความคิดเห็นที่ 72 นึกถึงตอนจีบแฟนคนแรก ต้องให้คนงานผู้หญิงโทรไปให้ก่อน เพราะพ่อ แม่เค้าดุมาก นึกถึงแล้วก็ขำ จากคุณ : มันนี่ คลิป เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 15:04:37

ความคิดเห็นที่ 73 เมื่อก่อน เวลานัดกัน ต้องคอนเฟิร์มสถานที่ จุดนัดพบอย่างชัดเจนเลยครับ แต่สมัยนี้ นัดสถานที่กันคร่าวๆ พอถึงแล้วค่อยโทรถามอยู่จุดไหน เมื่อก่อน ถ้านัดแล้ว อีกฝ่ายเกิดแอคซิเดน หรือมาไม่ได้ จะไม่รู้กันเลย จะจุดพลุบอกก็ใช่เหตุ ต้องใช้วิธีโทรสาธารณะอย่างเดียวเลย ถ้าคนที่นัดด้วย นอนซมอยู่บ้านก็โอเค แต่ถ้าอยู่ข้างนอกเนี่ย ก็เดากันต่างๆ นาๆ เลย แล้วก็เฟล คอตกกลับบ้าน ไม่ได้เจอกัน สมัยก่อนตอนผมโทรจีบสาวเนี่ย ต้องใช้วิชาโทรฟรีตามตู้สาธารณะ แล้วต้องหาตู้ที่ไกลๆ ผู้คนหน่อย จะได้ไม่มีใครมาต่อคิว บางตู้ต่อคิวกันเป็นสิบ บ่นกันกระจาย แต่เดี๋ยวนี้ภาพแบบนั้นไม่มีให้เห็นแล้วครับ ยุคนี้อะไรก็สะดวกสบายไปหมด คนมีเวลามากขึ้นเพื่อไปทำกิจกรรมต่างๆ ที่ตัวเองชอบ กลุ่ม ชมรม สมาคม มีมากมาย เลือกเข้าไปทางเน็ต ชีวิตคนยุคนี้อย่างน้อยก็ต้องสังกัดซักชมรม แล้วออกไปแอคติวิตี้กัน ก็ดีไปอีกแบบ สมัยผมเนี่ย ห้างก็น้อย จะชมรมสมาคมกับใครก็ไม่รู้จัก วันว่างคือการนั่งดูทีวีอยู่ที่บ้าน ส่วนสมัยนี้คนดูทีวีน้อยลง เพราะไปขลุกกับโซเซียลมีเดีย และการออกไปทำกิจกรรมนอกบ้านกันมากขึ้น ใครที่บอกโซเซียลมีเดียจะทำให้คนใช้ชีวิตนอกบ้านน้อยลง ผมขอค้านเต็มเหนี่ยว เพื่อนๆ ผมได้กลุ่มใหม่ๆ จาก FB ใช้ FB เป็นที่โชว์กิจกรรม และนัดกันออกไปมีสังคมกันข้างนอก นี่คือสังคมของคนยุคนี้ครับ จากคุณ : LamoonMan เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 15:19:30

ความคิดเห็นที่ 74 เมื่อก่อนเคยนัดเพื่อนจะไปซื้อของที่จตุจักร นัดกันที่หอนาฬิกา 10 โมงเช้า วันอาทิตย์ สมัยนั้นยังไม่มีทั้งมือถือและเพจเจอร์ เรารีบไปถึงตั้งแต่ 9 โมงครึ่ง เพราะไม่เคยไปจตุจักรมาก่อน รถเมล์ผ่านปุ๊ป รีบลง เห็นหอนาฬิกาพอดีเลยเดินเข้าไปรอ รออยู่ชาติเศษจนบ่าย เพื่อนไม่มาซักที ทนไม่ไหวเลยกลับ โทรไปหาเพื่อนที่บ้าน ก็บอกว่าออกมานานแล้ว วันต่อมาไปคุยกันที่เรียน เพื่อนบอก รออยู่ที่หอนาฬิกาในตลาดนัดจตุจักร แต่เราดันไปรอที่หอนาฬิกาในสวนสาธารณะ...แล้วจะเจอกันมั้ยเนี่ย จากคุณ : Gunso เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 15:24:19

ความคิดเห็นที่ 75 จำได้ใช้พีซีที...ต้องกดโค็ดนู้นโค๊ดนี้ ต่อเบอร์ตรงถึงเครื่อง คุยทีต้องเดินไปเรื่อย ถ้าหยุดเดี๋ยวสัญญานหายบ้าง แต่ที่แน่ๆคือ นัดเดทต้องระบุว่าใส่เสื้อสีไร เกงอะไร ใส่แว่นรึป่าว ถือกระเป๋าไหม >_<!! จากคุณ : คุณหนูมูมี่ เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 15:26:57

ความคิดเห็นที่ 76 พูดถึง เพจเจอร์ จำได้ว่าตอนส่งข้อความไปจีบสาว บอกรัก คิดถึง บลาๆๆ ก็ต้องโทรไปบอกกับ โอเปอร์เรเตอร์ แล้ว โอเปอเรเตอร์ท่านนั้นๆ ก็จะทวนคำพูดที่บอกไป อายโอเปอร์เรเตอร์ ชิบเลยตอนทวนคำพูดเนี่ย 55555+ จากคุณ : ปูนปู๊นปู๊น (Dreamspoon) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 15:36:47

ความคิดเห็นที่ 77 คิดถึงสมัยที่ "วัน สอง รู"  มีให้โทรฟรี 6 วิ หุหุหุ จากคุณ : TVIC_1408 เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 16:13:18

ความคิดเห็นที่ 78 จูนเพจกับเพื่อน แต่ไม่เคยจ่ายตังให้เพื่อนเลย 555+ จากคุณ : Orc_cOcOa เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 16:39:55

ความคิดเห็นที่ 79 โทรหาสาวต้องนัดเวลาดีๆเลยละคับ พลาดแค่นาทีเดียว อาจจะ.... ตู้หยอดเหรียญก็แทบจะไม่ว่าง โทสับบ้านคุยนานก็ไม่ได้โดนด่า เริ่มใช้มือถือเครื่องแรก 3310 ซื้อซิมเป็นพันเลย แต่ได้ค่าโทรมา 1500 เพื่อนใช้หมด สมัยนั้นหล่อเลยคับ จีบสาวได้ทุกโรงเรียน แต่ก็ยังติดต่อลำบาก เพราะเด็กสมัยนั้น ใช้มือถือไม่กี่คนเอง จากคุณ : กระป๋องด๋อย เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 16:40:49

ความคิดเห็นที่ 80 มีเพื่อนสาวคนหนึ่ง (สวยด้วยนะ ^^) สงสัยมันจะรำคาญผมมาก ไม่รู้จะติดต่อตามตัวยังไง สุดท้ายมันเอาเพจเจอร์มาให้ 1 เครื่อง บอกว่าเอาไปใช้ จะได้ตามตัวได้ ใช้ไป 3 เดือน มีแต่มันเพจมาคนเดียว (แง T T) พอครบ 3 เดือน บิลส่งมา จ่ายไป 500 กว่า เซ็งเป็ดเลย --" จากคุณ : น้องหยิก เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 17:23:47

ความคิดเห็นที่ 81 ก่อนมีมือถือ ไม่เคยคุยตอนกินข้าว และตอนอุจจาระ ซึ่งควรเป็นเวลาที่มีความสุขอย่างมาก จากคุณ : เลือดหมูขาว เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 18:00:41

ความคิดเห็นที่ 82 ในนี้ยังมีเบอร์เพจอยู่เลยนะเนี่ย ปล.ทุกวันนี้ยังใส่ไว้ในกระเป๋าตังค์อยู่เลย จากคุณ : มาจะกล่าวบทไป เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 18:26:46

ความคิดเห็นที่ 83 ตอนเด็กเคยหมั่นไส้เพื่อน แล้วก็เพจไปเม้าท์กับอีกคนหนึ่ง ไม่ถึงกับหยาบคายหรอกนะคะ เพราะต้องผ่านคนกลางคือพนง.เพจเจอร์ ก็เรียกยัยนั่น ตานี่ ไปตามประสา... ปรากฎพนง.เพจเจอร์แปลงสารเป็นคำว่า "คุณ" หมดเลย... เสียรมณ์ 555+ แล้วก็ตอนติดบอร์ดเรียนดีของโรงเรียนครั้งแรกในชีวิต (อันดับดีด้วย จากที่ปกติเรียนมาหลายปีไม่เคยติด 1 ใน 50) อารามดีใจมาก อยากเล่าให้ใครซักคนฟัง แต่ไม่รู้จะโทรหาใครดี (ก็ตอนกลางวันพ่อแม่ไม่อยู่บ้านนี่นะ) ก็เลยโทรไปบอกพนักงาน 13 ว่าหนูติดบอร์ดเรียนดีหล่ะ... ก็ทำไปได้เนาะคนเรา จากคุณ : bluesherbet เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 18:37:44

ความคิดเห็นที่ 84 สมัยนี้เบอร์บ้านตัวเองยังจำแทบไมได้ จากคุณ : ใบพัดสีฟ้าขาว เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 18:50:02

ความคิดเห็นที่ 85 กระทู้ ดักแก่!!!! ! จากคุณ : เบนนี่คิม เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 19:21:07

ความคิดเห็นที่ 86 ตอนนั้น จำเบอร์พ่อ, แม่, ยาย กับเพื่อนได้แม่นเลยค่ะ แต่ว่าตอนนี้ก็ยังของพ่อกับแม่ได้อยู่นะ เพราะว่าท่านไม่เปลี่ยนเบอร์ แต่ของยายนี่ จำไม่หมด =A= จากคุณ : blackblank เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 19:36:20

ความคิดเห็นที่ 87 เคยโกงบัตรโทรศัพท์เหมือนกัน เอาลิควิดทาตอนแถบขาวๆมันหมดแล้วเกลี่ยให้เรียบด้วยเทปใส โทรต่อได้บ้างไม่ได้บ้าง อิอิ จากคุณ : xhai เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 19:54:44

ความคิดเห็นที่ 88 ผมเคยนัดบอดกับเพื่อนสมัยเรียนมัธยมครับ รู้จักกันผ่านกันทางระบบหาเพื่อนทางโทรศัพท์ สมัยนั้นเขาเรียกว่าเล่นโฟนหรือเล่นไลน์ จะคล้ายๆ แชทเนี่ยแหละ แต่เป็นทางเสียง ก็หลงเสียงกันไปตามๆ กัน พอถึงช่วงรอยต่อที่ Internet เริ่มเข้ามา ก็จะเริ่มมีพวก mirc, Pirch เวลาพาคนแปลกหน้ามาในกลุ่มเพื่อน เพื่อนก็จะชอบถามว่า เด็กไลน์หรือเด็กเนตวะ ถ้าเป็นเด็กเนตจะเป็นอันรู้กันว่า บ้านรวย ไฮโซ มีคอมพิวเตอร์ อินเตอร์เนตใช้ส่วนตัว (สมัยก่อนร้าน Internet Care ไม่ได้มีเยอะ และราคาถูกๆ เหมือนสมัยนี้หรอก) พอจะนัดเพื่อนในไลน์มาเจอกัน ด้วยความที่ต่างคนไม่มีเครื่องมือสื่อสารเลย (ช่วงหลังๆ ดีหน่อยที่มีเพจเจอร์ใช้) เวลาก่อนจะเจอกัน ก็คุยโทรศัพท์กันเลยว่าใส่เสื้อกางเกงสีอะไร ขาสั้นขายาว แต่ถ้าเจอกันหลังเลิกเรียนจะโอเคหน่อย เพราะสามารถดูชื่อ หรือเลขประจำตัวจากชุดนักเรียนได้ แต่ถ้าเจอกันวันหยุดละก็ จะต้องหาจุดสังเกตพกติดตัวไปเลย เช่น เราจะสะพายเป้แบบนี้ไปนะ นั่งรออยู่หน้าร้านนี้ เวลาเท่านั้นเท่านี้ก็ว่ากันไป ต้องให้เคลียร์เลยครับเพราะหลังจากที่เราสองคนออกนอกบ้านไปแล้ว เราจะไม่สามารถติดต่อกันได้อีก และต้องตรงต่อเวลาด้วย พอไปถึงก็จะตื่นเต้น มองหาว่าคนนี้หรือเปล่าหวา กลัวทักผิดจัง บางทีต่างคนก็แกล้งเดินเฉียดๆ สบตากัน แต่ก็ไม่มีใครกล้าไปทัก จนดูแล้วเริ่มผิดสังเกต ก็ถึงจะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแสดงตัว โอ้ยลุ้นระทึกดีครับ สมัยนี้จะเจอกันก็เอามือถือแนบหูแล้วเดินหา ความตื่นเต้นลดหายลงไปเยอะเลยครับ แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 54 20:12:05 จากคุณ : KenshiroJr. เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 20:09:56

ความคิดเห็นที่ 89 ^ จากประสบการณ์ตรง กับ ระบบหาเพื่อนทางโทรศัพท์ ผู้หญิงเสียงหวาน ส่วนใหญ่ จะไม่สวย ผู้หญิงสวย และ sexy มักจะมีน้ำเสียงห้าวๆ แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 54 21:25:47 จากคุณ : มวยมีค่าย เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 21:25:09

ความคิดเห็นที่ 90 ส่วนใหญ่โทรศัพท์มือถืสมัยนี้ ถ้าไม่มีปุ่มยุ่บยั่บ ก็แทบจะหาปุ่มไม่เจอกันเทียว ชีวิตเคยง่ายกว่านี้ ตอนนี้แบล๊คเบอรี่กับแอ๊ปเปิ้ล ยังเป็นแค่ผลไม้ จากคุณ : Giggs เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 21:45:06

ความคิดเห็นที่ 91 สมัยก่อนตอน ป.2 คุณอาจะจีบสาว ใช้เราไปหยอดตู้ บอกข้อความ - -* ให้ส่งไปหาเพจเจอร์ของสาวคนนั้น โตมาหน่อย น้องชายใช้ให้ต่อสายให้ (กลัวพ่อแม่ผู้หญิงจะรู้) ส่วนเราก็ใช่ย่อย ให้น้องต่อให้เหมือนกัน ^0^ จากคุณ : Lisianthus เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 23:05:56

ความคิดเห็นที่ 92 Ans: จำได้ เป็นชีวิตที่โอเคดี ถึงแม้จะมีหลายเรื่องที่เราอยากแก้ไขก็ตาม โทรขอเงินพ่อก็ต้องโทรตู้ โทรตจว 10บาท ได้สามนาที แต่ตอนนั้น คนที่ผมรักสุดหัวใจและรักผมเท่าชีวิต ก็ยังอยู่ข้างๆผม--เทคโนโนยี is not everything จากคุณ : Norutaj เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 23:26:50

ความคิดเห็นที่ 93 เบอร์สำคัญๆ ก็จำเอา ตอนนั้นจำได้เกือบร้อยเบอร์ ส่วนเบอร์อื่นๆ ก็จดลงในสมุดโทรศัพท์สองเล่ม พกพาหนึ่งเล่ม ไว้บ้านอีกหนึ่งเล่ม ทุกๆ สิ้นปีพอได้ไดอารี่ หรือสมุดโทรศัพท์สวยๆ จะดีใจมาก แล้วหลังปีใหม่ก็จะมานั่งลอกเบอร์โทรศัพท์จากเล่มเก่าไปเล่มใหม่ ปัจจุบันนี้เก็บไว้ใน outlook แล้วก็อัพโหลดไปเก็บไว้ที่ google เบอร์โทรศัพท์ตัวเองมีสองเบอร์ แต่จำได้แค่เบอร์เดียวเอง ปีใหม่ใครให้สมุดโทรศัพท์มา มีแอบเคืองเล็กๆ แล้วก็ทิ้งไว้ในลังกระดาษ เวลามีนัด ต้องคุยเวลา และสถานที่ให้มั่นเหมาะ ถ้าจะเลื่อนนัดต้องโทรฯ ไปบอกก่อนเขาออกจากบ้าน ไม่งั้นก็ต้องไปตามนัด หรือไม่ก็ให้คนไปแทน จากคุณ : klong8 เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 54 23:34:00

ความคิดเห็นที่ 94 หลงห้างครับ !! ร้องไห้เลยทีเดียว เดินไปดูของเล่นนิดเดียว แม่หายไปแล้ว ทำอะไรไม่ถูก ตอนแรกก็ออกไปเดินหา ยังดีๆอยู่ ซักพักพี่คนขายมาถามว่าแม่ไปไหน แค่นั้นแหล่ะ ปล่อยโฮเลย ร้องไห้ไม่หยุดเลยทีนี้ คนขายก็ใจดี พาไปประชาสัมพันธ์ ประกาศแล้วแม่ก็ไม่มาซักที นั่งร้องไห้อยู่นั่นแหล่ะ พอแม่มาโกรธมาก ว่าแม่ใหญ่เลย ทิ้งเราดีไง ฮือๆ ขึ้นรถมาก็งอนไม่คุยกับแม่ มาถึงบ้านก็ไม่หาย ไม่ยอมกินข้าวเลย 555 เดี๋ยวนี้หรอ ... เด็กสามขวบก็มีโทรศัพแล้วมั้ง จากคุณ : King Bamboo เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 00:24:05

ความคิดเห็นที่ 95 ไปฝึกงานต่างจังหวัด ต้องมีเพจเจอร์ 162 ทุกวันนี้กลับบ้าน หรือวันหยุดอยากจะทิ้งโทรศัพท์ไม่อยากพก ไม่อยากคุย จากคุณ : gboy เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 01:03:03

ความคิดเห็นที่ 96 จำได้ว่าช่วงม.ต้น เวลามีงานกลุ่มส่งการบ้าน หรือทำงานอะไรกัน ค่ำๆก็จะไปจองเครื่องโทรศัพท์บ้าน เปิดดูสมุดโทรศัพท์เล่มเล็กๆ โทรหาบ้านคนนู้นทีคนนี้ที.. ประโยคคลาสสิคมากๆ เวลาโทรเข้าบ้านคนอื่น "ฮัลโหลค่ะ จะพูดกับใครคะ" "สวัสดีครับ ขอสายxxxครับคุณแม่ ผมaaaโทรมาครับ" "ได้ค่ะ.. xxx aaaโทรมาหาจ้ะลูก.." พอม.ปลายมือถือก็เริ่มแพร่หลาย เพราะราคาถูกลงมาก แต่ค่าโทรยังแพง โทรเฉพาะธุระจริงๆ จะเม้าท์ก็ยังเบอร์บ้าน มหาวิทยาลัยค่าโทรถูกลง แต่มีปัญหาตังค์หมด เอะอะก็ยิงกัน.. โทรหากันกระจาย ส่วนตอนนี้ ไม่ค่อยโทรแล้ว แชทหากันอย่างเดียว ต๊อกๆๆๆ >_< จากคุณ : ArM-KunG เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 01:25:12

ความคิดเห็นที่ 97 ตอนเด็กๆ  อยู่คนละจังหวัดกับแม่ เวลาแม่โทรมาหาจะใช้บัตรโทรศัพท์แบบที่มีแถบสีขาวยาวๆไว้เป็นตัวหักตังค์ แม่ชอบสะสมบัตรโทรศัพท์มาก  เก็บไว้เป็นอัลบั้มเลย  เวลาแม่กลับมาหาก็จะเอามาให้ดู  แล้วช่วยกันนับว่าหมดค่าโทรศัพท์ไปกี่บาท ....................... เพื่อนเคยเอาลิควิคเปเปอร์มาลบแถบดำๆ  ที่เค้าไว้หักว่าโทรไปเท่าไหร่แล้วออก   ปรากฏว่าใช้ได้ด้วยนะ จากคุณ : I dont like to sleep alone เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 02:28:14

ความคิดเห็นที่ 98 ไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่ครับ เพิ่งเคยมีมือถือครั้งแรกตอนเรียนมหาลัย เบอร์คนที่บ้านยังจำได้ปกติ เบอร์เพื่อน....ไม่เคยมีแต่ไหนแต่ไร -*- จากคุณ : DirtyDark เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 10:51:40

ความคิดเห็นที่ 99 ส่งขอความทางเพจเจอร์ นึกๆไปก็อายนะคะ โทรไปพูดหวานๆ โทรไปด่า ใส่อารมณ์ให้คอลเซ็นเตอร์เป็นคนกลางให้ ได้อารมณ์คนละแบบค่ะ ^^ จากคุณ : Hiso princess เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 10:54:14

ความคิดเห็นที่ 100 ใช้เขียน จม. จีบกัน จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 11:12:59

ความคิดเห็นที่ 101 เมื่อก่อนจำเบอร์บ้านได้หลายเบอร์ เช่น เบอร์บ้านตัวเอง เบอร์บ้านแฟน เบอร์บ้านเพื่อน ปัจจุบัน เบอร์มือถือตัวเองยังจำไม่ได้เลย อย่าหวังถึงเบอร์พ่อ เบอร์แม่ เบอร์แฟน เพราะไม่เคยท่อง จะโทรก็แค่กดหาชื่อ เคยโทรศัพท์ไฟหมด แล้วมีธุระด่วน แทบร้อง เพราะติดต่อใครไม่ได้ ทุกวันนี้เลยต้องจดใส่กระดาษเล็กๆ ไว้กันพลาด จากคุณ : ก้องบ้า เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 11:14:14

ความคิดเห็นที่ 102 ส่งกลอนผ่านทางเพจเจอร์ฺครับ ท่อนไหนจำไม่ได้พนักงานเพจเจอร์ต่อให้เสร็จสรรพหมดเลย 55555 (มาคิดตอนนี้นี่อายสุดๆ) จะว่าไปวันก่อนค้นดูเจอเพจเจอร์สมัยก่อน ลองใส่แบตไปยังสั่นได้มีเสียงอยู่เลย ตื่นเต้นมากๆ เหอเหอ จากคุณ : Dark_Swan เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 11:51:49

ความคิดเห็นที่ 103 หยอดตู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : มหาบุรุษแห่งกรุงสยาม เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 14:07:02

ความคิดเห็นที่ 104 คห.82  เห็นซิม 3G ด้วย จากคุณ : wisanuoo เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 15:13:27

ความคิดเห็นที่ 105 ตอนเด็กๆ พ่อผมไปประจำที่ต่างจังหวัด ผมปิดเทอมเลยไปนอนกับพ่อด้วย พอดีวันนั้นพ่อไปประชุมเลิกค่ำมากๆ ทิ้งผมไว้ที่บ้านเช่าคนเดียว ผมยังเด็กอยู่กลัวมากๆ เลยไปเกาะรั้วถามลุงข้างบ้านว่า ปกติพ่อผมจะกลับกี่โมง ลุงแกใจดีมากๆเลย คงรู้ว่าผมกลัว แกเลยมาคุยด้วย พยายามเล่านู่นนี่ให้ฟัง พอพ่อขับรถมาถึงบ้าน ผมนี่ร้องไห้โฮเลย เรื่องนี้ยังจำได้แม่นยำ แม้จะหลายสิบปีแล้วก็ตาม ตอน ม. ปลาย มีแฟนคนแรก (และเป็นภรรยาในปัจจุบัน) นัดไปเรียนพิเศษกัน ผมต้องนั่งรอนั่งลุ้นเป็นประจำ เนื่องจากบ้านแฟนไกลมาก บางทีโทรไปที่บ้าน เค้าก็บอกว่าออกมาตั้งนานแล้ว ก็เป็นห่วงสารพัดอย่างครับ ตอนอยู่มหาวิทยาลัย แฟนดันเอ็นท์ติดต่างจังหวัด สัปดาห์นึงผมเขียนจดหมายหลายฉบับมากๆ แถมใจร้อนด้วยนะ ต้องส่งแบบ EMS จะได้แค่ 2 วันถึง บางทีคิดถึงและเป็นห่วงมากๆ ผมก็ต้องหยอดเหรียญโทรทางไกลนาทีละ 17 บาท คุยทีนึงไม่ได้แค่นาทีเดียวนะครับ เพราะโทรไปที่หอ เค้าต้องวิ่งไปตามแฟนผมมารับอีก หรือบางทีไปตามแล้วก็ไม่อยู่บ้าง เปลืองเงินมากๆ ผมคิดว่าผมชอบยุคนี้มากกว่านะครับ แม้จะมีงานมากขึ้น โดนตามตัวง่ายขึ้น แต่ผมตามคนที่เรารักได้ง่ายขึ้นด้วย จากคุณ : ล่ำโหลด เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 15:38:57

ความคิดเห็นที่ 106 เมื่อก่อนนัดตามร้านโดนัท หรือร้านกาแฟตลอด เคยทำสถิติ นั่งรอสามชั่วโมง หมดกาแฟไปสามแก้ว จากคุณ : chanin007 เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 17:03:41

ความคิดเห็นที่ 107 "ความคิดเห็นที่ 102 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน ส่งกลอนผ่านทางเพจเจอร์ฺครับ ท่อนไหนจำไม่ได้พนักงานเพจเจอร์ต่อให้เสร็จสรรพหมดเลย 55555 (มาคิดตอนนี้นี่อายสุดๆ) จะว่าไปวันก่อนค้นดูเจอเพจเจอร์สมัยก่อน ลองใส่แบตไปยังสั่นได้มีเสียงอยู่เลย ตื่นเต้นมากๆ เหอเหอ " แล้วเคยจีบ Operator หรือเปล่าครับท่าน  อิ อิ จากคุณ : tracter571 เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 17:19:47

ความคิดเห็นที่ 108 จำไม่ได้เลยค่ะ เกิดมาไ้ด้สักพักก็เป็นยุคPCTแล้ว แล้วหวานไม่ก็เคยมีสมุดโทรศัพท์ค่ะ เพราะคุณพ่อเป็นนายสถานีรถไฟ โรงเรียนหวานก็อยู่ข้างสถานนีรถไฟ เวลาจะคุยกับพ่อ เช่นลืมการบ้าน นัดพี่เลี้ยงมารับ อะไรงี้ หวานก็จะขอครูไปสถานีรถไฟ แล้วให้พวกเสมียนต่อสายภายในให้ แล้วตัวเองเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยชอบมีเพื่อนด้วย เลยไม่เคยต้องจดเบอร์โทรศัพท์เพื่อน แต่ตอนเด็กๆ ก็ติดต่อเพื่อในโรงเรียนผ่านทางวิทยุ ฟังคลื่นเดียวกัน ดีเจก็ฝากข้อความให้กันไปกันมา จากคุณ : หวานใจนายโหด เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 20:40:25

ความคิดเห็นที่ 109 สมัยก่อนบ้านแฟนอยู่ในคลองไม่มีโทรศัพท์ ก็เลยซื้อวิทยุมือถือไปให้แฟนเครื่องนึง (เผอิญบ้านอยู่ห่างกันทางอากาศประมาณ 2 - 3 กิโล ตกเย็นก็คุยกันยันดึก  แต่ต้องเปลี่ยนช่องเปลี่ยนคลื่นไปเรื่อยๆ เพราะมีคนแอบฟังประจำ (คนแอบฟังบางคน เค้าก็แสดงตัวทางคลื่น) วิธีการเปลี่ยนช่อง  ผมก็จะบอกแฟนว่าขอไปอาบน้ำก่อนนะ ก็หมายถึง ให้เปลี่ยนไปช่องอื่นตามที่นัดแนะกันไว้ วิทยุมือถือนี่ บางวันก็มีเสียงคนโทรศัพท์บ้านแทรกเข้ามาในเครื่องได้ด้วย แอบฟังคนอื่นคุยกันประจำ 55555 จากคุณ : กล่องออมสิน เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 22:36:08

ความคิดเห็นที่ 110 คิดถึงบัตร 108 หรือบัตรอะไรสักกะอย่าง เอาไว้โทร.ออกจากที่บริษัท (เพราะที่ทำงานเราเขาล็อคเอาไว้ไม่ให้โทร.ออกค่ะ) จากคุณ : ก็ฉันมันเลว ... เลยแซวเล่น เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 23:13:28

ความคิดเห็นที่ 111 โอ้ เกิดไม่ทัน แต่ ทันตอนยุคมือถือแรกๆ แม่ซื้อโมโตโรล่ารุ่นฝารองน้ำลายมา ชักเสาได้ด้วย ปิดเครื่องตลอด จะเปิดก็ตอนโทร กลัวโดนจูน แทบจะไม่เคยได้ยินเสียงเรียกเข้าเลย หน้าจอยังเป็นเลขดิจิตอลอยู่เลย ตอนที่ไม่มีมือถือนี่จะว่าลำบากก็ลำบาก แต่ก็ไม่ได้มากมาย เวลาลืมของก็ต่อแถวรอเครื่องสาธารณะที่มีอยู่เครื่องเดียว(ที่ใช้เหรียญ) มีพี่สาวพาณิชย์โทรส่งข้อความเพจเจอร์อยู่อย่างนานนนนนเลย ส่งไปยิ้มไป ไอ้เราก็รีบโคดๆ แต่ก็นะทำไรไม่ได้ รอต่อไป แล้วโทรศัพท์บ้านชอบมีฝรั่งโทรผิดมาประจำ พ่อเลยสอนประโยค Not hereมาให้ใช้ประจำ ตอนหลังๆเรียนเยอะแล้วเริ่มพูดประโยคยาวขึ้น กรั่กๆ ตอนตอบไปนี่ใจสั่นตึกๆเลย ไม่รู้จะตื่นเต้นอะไร พูดแค่สองคำกับชาวต่างชาติเนี่ย จากคุณ : แม่นางคำ เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 00:23:34

ความคิดเห็นที่ 112 ฮ่าๆ นึกแล้วขำอ่ะค่ะ ขอเล่ามั่งละกัน อดไม่ไหว ยังทันรุ่นเพจเจอร์อยู่ค่ะ สมัยนั้นคุณแม่ใช้ เราก็หยอดตู้ ฝากข้อความ แม่ก็จะใช้โทรศัพท์บ้าน โทรมาบ้านเพื่อน แบบนัดมารับอะไรงี้ค่ะ ตอนกุ๊กๆ กิ๊กๆ ก็นะ .. โทรให้โอเปอเรเตอร์พิมพ์ข้อความ กลอน หวานๆ ส่งไปให้หนุ่ม มาคิดอีกที.. อายเหมือนกันแหะ ก็กล้านะเรา ฮ่าๆ เมื่อก่อนก็มีเหมือนกันค่ะ สมุดจดเบอร์แบบ คห.82 ตอนนี้ย่อยสลายไปไหนแล้วไม่รู้ เอิ้กกกกก เมื่อก่อนโทรศัพท์มือถือเพิ่งมา ยังแพง ก็นั่นล่ะค่ะ ต่อตู้สาธารณะ คุยโทรเบอร์บ้านกัน เออ..ตอนนั้นเราก็ช่างขยัน เดินไปตู้โทรศัพท์ และอดทนได้ทุกวันเลยแหะ คิดแล้วขำจริงๆ (รำลึกความหลังกันใหญ่เลยกระทู้นี้ ^^") จากคุณ : kkbobo เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 00:29:54

ความคิดเห็นที่ 113 โทรตู้เอาครับ แต่ก่อนสะสมบัตรโทรศัพท์ด้วย เขาเรียกว่า card phone หรือเปล่านะ เกือบลืมไปแล้วจริงๆ  จากคุณ : คนข้างล่าง แต่งงานกันมั้ยครับ เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 01:10:24

ความคิดเห็นที่ 114 อีกสักสิบปี  คงมีกระทู้ "ยังจำกันได้ไหม สมัยก่อนต้อง BB คุยกัน , จะเล่าอะไรทีต้องทวิต , ไปไหนต้องถือ Tablet หนักชะมัด เชยยย จริงๆ" ผมจะเก็บ BB และ Ipad ไว้รอโชว์ความแก่ (อยู่ถึงไหมเนี่ย) จากคุณ : วายุอัคคี เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 06:30:03

ความคิดเห็นที่ 115 กระทู้เช็คอายุ ฮ่าฮ่าฮ่า จากคุณ : เขียนบน iPhone จีน (เข้ามางงนิดนึง) เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 09:04:31