อีกอย่าง ผมเกลียดมากๆเลย กับคนที่ดูถูกคนที่ซื้อเงินผ่อน
มันบ่งบอกถึงความโลกแคบ ใจแคบ ของคุณอย่างมาก
ผมเป็นนิสิต มีรายได้จากเงินค่าขนม และผมเล่นหุ้นแนววัดมูลค่า นั่น
ทำให้ผมเวลาซื้อของราคาหลักหมื่นขึ้นไปจะนั่งคิดแล้วว่า มันมีมูลค่าอะไรอย่างไร
ในวันนี้หากผมเอาเงินไปซื้อ iPhone 20,000+
แต่หากมีโปรผ่อน 10 เดือน 0 เปอร์เซนต์
ผมสามารถกระจายเงินสองหมื่นไปลงในพอร์ตการลงทุนได้
และการลงทุนนั้นอาจให้ผมตอบแทนที่มากขึ้น
กลายเป็นว่า นอกจากจะได้ iPhone แล้ว ผมยังมีเงินส่วนต่างที่ได้จากการลงทุนเข้ามาอีก
ซึ่งผมผ่อนหมดเสร็จ ผมก็ยังมีเงินเหลือ ซึ่งเป็นเงินที่งอกเงยมากจากค่า iPhone นั่นเอง
เห็นไหมว่า 20,000 วันนี้ แต่มูลค่าในวันข้างมันมากกว่านี้ (น้อยกว่านี้ก็ได้)
ผมยังมองอีกว่า การทำธุรกิจที่ดี คือการใช้เงินของคนอื่นลงทุน (หมายถึงการกู้ธนาคาร)
หากเถ้าแก่น้อย ไม่มองอย่างนี้ วันนี้เขาไม่รวยเป็นพันล้าน ตอนแค่อายุ 20 ต้นๆหรอก
ผมอยากให้คุณทั้งหลายที่ดูถูกพวกซื้อเงินผ่อนว่า ได้โปรดอย่าเหมารวมทั้งหมด
เพราะเวลาผมอ่านแล้ว ผมรู้สึกอนาถใจ แทนพวกคุณมากๆ
แต่นั่นผมก็ไม่ปฏิเสธหรอกนะ ว่ามีหลายคนที่เงินไม่พอเลยต้องผ่อนแทน