PANTIP.COM : P4010485 ราคายาง กก. 70 กว่า เป็นเพราะตลาดโลกขาดแคลน หรือเพราะฝีมือการบริหารของ ทรท. []

ความคิดเห็นที่ 19

ความคิดเห็นที่ 29

ในเรื่องของยางพาราผมได้ตอบไปหลายกระทู้แล้ว พอดีมาเจอกระทู้นี้อีกก็อดไม่ได้ที่จะตอบอีก เพราะหลายคนที่โพสมายังไม่เข้าใจเรื่องของตลาดยางพารา ที่ผมกล้าตอบเรื่องนี้เพราะครอบครัวของผมอยู่กับยางพารามา 40 ปีแล้ว ตั้งแต่เป็นชาวสวนจนกระทั่งมาเป็นกลุ่มธุรกิจยางพารา ต้องหาข้อมูลพวกนี้อยู่ตลอดเวลา

ก่อนอื่นมาทำความเข้าใจเรื่อง ของยางพารากันก่อน ในการส่งออกนั้นจะมีอยู่ 3 รูปแบบหลักคือ น้ำยางข้น ยางแท่ง และยางรมควัน โดยน้ำยางข้นจะนำไปเป็นวัตถุดิบในการผลิตถุงมือแพทย์ ถุงยางอนามัย จำพวกนี้ ซึ่งมีมูลค่าเพิ่มสูง แต่ไทยเราไม่มีเทคโนโลยีทางด้านนี้ ดังนั้นน้ำยางข้นเกือบทั้งหมดจึงส่งออก นำมาใช้ภายในน้อยมาก จะมีบ้างก็ทำลูกโป่ง ส่วนยางแท่งนั้นนำไปใช้ได้กว้างขวาง ถึงแม้จะเป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย เช่น O-ring ส่วนประกอบของเครื่องจักร รถยนต์ อุปกรณ์ตามบ้านเรือน และอื่น ๆ อีกมากมาย มูลค่าเพิ่มไม่สูง แต่ความต้องการใช้มาก สุดท้ายคือยางรมควัน นำไปใช้ในอุตสาหกรรมยางรถยนต์เป็นหลัก ส่วนใหญ่จะส่งไปญี่ปุ่น ปัจจุบันนี้โรงงานผลิตยางรถยนต์ในยุโรปและอเมริกา หันมาใช้ยางแท่งแทน

ทีนี้ก็มาดูประเทศที่ปลูกยางกันบ้างครับ อันดับแรกประเทศไทย จุดแข็งของเราอยู่ที่น้ำยางข้นและยางรมควัน ส่วนอินโดนีเซียนั้นส่งออกในรูปของยางแท่งเป็นหลัก อีกทั้งโรงงานผลิตยางรถยนต์ยักษ์ใหญ่ทั้งหลายก็ตั้งอยู่ในอินโดนีเซีย ส่วนมาเลเซียมีจุดเด่นที่ยางแท่งเหมือนกัน คุณภาพ และการยอมรับสูงกว่า อินโดนีเซีย แต่ผลิตได้น้อยกว่ามาก ยิ่งในปัจจุบันพื้นที่ปลูกยาง กลายมาเป็นพื้นที่ปลูกปาล์มน้ำมัน และพื้นที่ทางอุตสาหกรรม มาเลเซียจึงมียางไม่พอใช้ภายในประเทศต้องนำเข้าจากไทย ส่วนประเทศที่จะเป็นคู่แข่งสำคัญในอนาคตคือ เวียดนาม ซึ่งมีพี้นปลูกยางมากกว่าประเทศไทย และพันธุ์ยางคุณภาพดีกว่า ผลผลิตต่อไร่มากกว่า อีกทั้งอยู่ติดกับจีนซึ่งเป็นผู้ซื้อยางรายใหญ่ ทำให้ได้เปรียบไทยเรามาก ส่วนแอฟริกา ซึ่งมาเลเซียได้พัฒนาพันธุ์ยางไปปลูกที่นั่นในอนาคตก็น่าจะไปได้ดีเหมือนกัน ส่วนมณทลยูนนานของจีนนั้นแม้จะมีการปลูกยางด้วย แต่ผลผลิตต่อไร่ต่ำมาก ไม่เพียงพอต่อการใช้งาน ยังต้องปรับปรุงสายพันธุ์กันอีกนาน

ถามว่าทำไมเมื่อก่อนราคายางพาราจึงต่ำ ปัจจัยมีหลายด้านครับ อย่างเรื่องคอรัปชั่นที่ความเห็นด้านบนกล่าวมาเป็นต้น แต่ที่เป็นหลักเลยคือ ยางพาราล้นตลาด ซึ่งเป็นมาอย่างนี้หลายปีแล้วครับ อย่าลืมนะครับว่าช่วงที่เปรมเป็นนายกช่วงหนึ่งราคายางก็อยู่ในช่วง 40 - 60 เหมือนกัน ทั้ง ๆ ที่ค่าครองชีพยุคนั้นต่ำกว่าตอนนี้มาก แต่หลังจากนั้นก็ตกลงมาเรื่อยเพราะผลผลิตยางมากขึ้น อีกทั้งการนำยางสังเคราะห์มาใช้แทนยางธรรมชาติมากขึ้น

ถามว่าช่วงนี้ทำไมราคายางจึงสูง ตอบง่าย ๆ ก็คือความต้องการยางสูงขึ้น ผลผลิตยางลดลง ถามว่าทำไมจึงเป็นเช่นนี้ เมื่อเริ่มส่อเค้าว่าราคาน้ำมันจะสูงขึ้น โรงงานที่ใช้ยางสังเคราะห์ก็หันมาใช้ยางธรรมชาติเหมือนเดิม เพราะยางสังเคราะห์เป็นผลผลิตจากปิโตรเคมี ราคาจึงแปรตามน้ำมัน อุตสาหกรรมในจีนและอินเดียเติบโตอย่างรวดเร็ว มีการใช้ยางพาราจำนวนมาก ข้างบนมีคนถามว่าจีนเติบโตมาตั้งนานแล้วทำไมราคายางจึงเพิ่งขึ้น จะตอบให้ว่ารัฐบาลจีนห้ามเอกชนนำเข้ายางสูงกว่าปริมาณที่กำหนดไว้ เพราะต้องการส่งเสริมการปลูกยางภายในประเทศ ถึงแม้ว่าหลายปีที่ผ่านมาจีนมีความต้องการใช้ยางพาราสูงมาก และที่ผลิตได้ภายในก็ไม่พอใช้ จนเมื่อไม่กี่ปีมานี้จีนขยายปริมาณการนำเข้ายางจากไทยเพิ่มขึ้นอีก 5 แสนตันต่อปี กลายเป็น 1 ล้านตันต่อปี และที่สำคัญมากอีกปัจจัยหนึ่งคือความต้องการน้ำยางข้นสูงขึ้นมาก จากเดิมที่มีความต้องการใช้ต่ำมาก ๆ อย่างที่ผมบอกตั้งแต่ต้นว่านำไปผลิตถุงมือแพทย์ซึ่งราคาสูง และใช้ครั้งเดียวทิ้ง ประชากรมากขึ้น คนป่วยมากขึ้น โรงพยาบาลมากขึ้น ปริมาณการใช้ทั่วโลกมหาศาลเลยครับ และอีกตัวหนึ่งคือถุงยางอนามัย โรคเอดส์ระบาดการใช้ถุงยางก็มากขึ้น หนุ่มสาวมีเซ็กกันมากขึ้น ส่ำส่อนมากขึ้น ใช้ครั้งเดียวทิ้ง ปริมาณการใช้ก็มหาศาลเช่นกันครับ จนมาเลเซียต้องนำเข้าน้ำยางข้นจากไทย เพราะมาเลเซียเป็นผู้ผลิตถุงมือแพทย์และถุงยางรายใหญ่และมาเลเซีย อินโดนีเซียก็มีแต่ยางแท่งเป็นส่วนใหญ่ ผลประโยชน์เลยตกอยู่ที่ไทยเราครับทำให้ราคาน้ำยางข้นสูงขึ้นมาก ส่วนสาเหตุที่ผลผลิตยางดิบลดลงเพราะว่าอินโดนีเซียประสพภัยธรรมชาติอย่างหนักติดต่อกันมาหลายปีทำให้พื้นที่เพาะปลูกลดลง มาเลเซียหันมาปลูกปาล์มน้ำมันแทน ผลผลิตต่อไร่ในไทยเราลดลงครึ่งหนึ่งจาก 4 กก./ไร่ เหลือ 2 กก./ไร่ คงเป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติสิ่งแวดล้อม ปุ๋ยไม่ได้คุณภาพ และพันธุ์ยางซึ่งไม่เคยปรับปรุงมาหลายสิบปีแล้ว ฤดูกาลที่ไม่แน่นอนก็มีผลกระทบมาก และมีการผลัดใบช่วงเดือน มีนาคม - พฤษภาคม ทุกปี ซึ่งช่วงนั้นไม่สามารถกรีดยางได้ ยางนั้นชอบฝน ไม่ชอบลม ชอบอากาศเย็น ถ้าวันใหนลมนิ่ง อากาศเย็น จะได้น้ำยางเยอะกว่าปกติ ถ้าแล้งนาน ๆ ยางก็จะเริ่มตาย ถ้าไม่ตายก็จะให้น้ำยางน้อยลง แต่ถ้าฝนตกทุกวันก็กรีดยางไม่ได้อีก เพราะต้นยางจะเปื่อย และถ้าฝนตกตอนที่ยังไม่ได้เก็บน้ำยาง ก็เสียเลย

ยังมีข้อมูลอีกเยอะครับ แต่เขียนมานี่ก็เหนื่อยแล้ว และข้อมูลอย่างนี้หลายคนก็คงไม่ชอบอ่านกัน ชอบแบบเถียงหรือด่ากันมากกว่า ผมไม่ได้สรุปและออกความเห็นอะไร ถ้าใครได้เข้ามาอ่านก็คงคิดเองได้ครับ และอีกอย่างถ้าสังเกตที่ผมกล่าวมา จะเห็นว่าเรากับประเทศเพื่อนบ้านนั้นส่งออกยางคนละรูปแบบกันครับ

จากคุณ : ผงธุลี - [ 4 ม.ค. 49 03:59:35 ]

จากคุณ : 100600 - [ 9 ม.ค. 49 16:53:00 ]

ความคิดเห็นที่ 21

ความคิดเห็นที่ 39

อย่าทะเลาะกันเลยครับ ผมจะเล่าเรื่องคอรัปชั่นราคายางต่อก็แล้วกัน แต่ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องสมัยนายกจิ๋วและนายกบรรหารก่อน ซึ่งตอนนั้นน้ำยางข้นยังมีความต้องการต่ำ ไทยเราก็ส่งออกในรูปยางแท่งบ้าง (คุณภาพสู้อินโดและมาเลย์ไม่ได้) ยางแผ่นรมควันบ้าง (อันนี้สู้ได้เพราะประเทศอื่นเขาไม่ค่อยผลิต) ยางแผ่นผึ่งแห้ง (ไม่ค่อยเป็นที่ต้องการของตลาดโลก แต่ผลิตง่าย ใช้ภายในประเทศเป็นหลัก เช่นทำพื้นรองเท้า) ราคายางแผ่นอยู่ในช่วง 25-35 บาท จากเดิมอยู่ที่ 14-20 บาท ถ้าเทียบกับค่าครองชีพในขณะนั้นถือว่าราคาดีทีเดียว ที่ราคาสูงขึ้นเพราะรัฐบาลได้แทรกแทรงราคาอย่าง โดยกำหนดให้ราคายางในแต่ละเกรดมีความแตกต่างกันมากขึ้น เช่นยางชั้น 1 แพงกว่ายางชัน 3 ถึง 10 บาท ทำให้พ่อค้ายางหันมาผลิตยางชั้น 1 กันเป็นส่วนใหญ่โดยการรับซื้อน้ำยางสดในราคาไกล้เคียงกับยางชั้น 3 แล้วนำไปผลิตเป็นยางชั้น 1 ทำให้คุณภาพยางส่งออกของเราดี ชาวสวนก็พอใจ เพราะไม่ต้องทำยางแผ่นแล้ว เอาน้ำยางสดมาขายได้เลยราคาก็ไกล้เคียงกัน บางช่วงสูงกว่าด้วยซ้ำ (ชาวสวนไม่สามารถผลิตยางเกรดสูงกว่าชั้น 3 ได้ครับเพราะต้องใช้ทุนใช้เครื่องจักรใช้สารเคมี และกรรมวิธีซึ่งชาวสวนส่วนใหญ่ไม่มีความรู้) ก็ถือว่าน่าพอใจสำหรับนายกที่ไม่ใช่คนใต้

มาดูยุคประชาธิปัตย์บ้างครับ สำหรับเรื่องการลดพื้นที่ปลูกตามที่คุณขยะสังคมกล่าวมานั้นผมไม่กล้าฟันธงครับ แต่จะเล่าเทียบเคียงให้ฟังว่า การทำสวนยางนั้นได้ทุนจากกองทุนสงเคราะห์สวนยางครับ เป็นระยะเวลาประมาณ 7 ปี ได้ทุกอย่างและจะมีเจ้าหน้าที่คอยติดตามผล ให้ความช่วยเหลือในทุกด้าน ในช่วงรอผลผลิตนั้นชาวสวนก็จะมีรายได้จากทุนที่เหลือในแต่ละงวด เช่น ถึงช่วงใส่ปุ๋ยก็จะได้ปุ๋ยจากกองทุนพร้อมเงินค่าจ้างใส่ปุ๋ย แต่ชาวสวนจะใช้คนในครอบครัวทำเอง เงินนั้นก็จะเหลือไว้ใช้จ่ายเอง บางคนเมื่อครบ 7 ปีแล้ว ปิดบัญชีกองทุนยังมีเงินเก็บเป็นแสนครับ การลดพื้นที่ปลูกยาง ก็คือการงดการให้ทุนในการทำสวนยาง แต่ถ้าไปทำอย่างอื่นเช่น ปลูกปาล์ม หรือ ผลไม้ ก็จะได้ทุนเหมือนเดิม เพียงแต่ชาวสวนยางส่วนใหญ่ไม่ชอบเพราะเคยชินแต่ทำสวนยาง ปลูกอย่างอื่นไม่เป็น

ส่วนการคอรัปชั่นราคายาง ที่พรรคประชาธิปัตย์ทำกันในช่วงที่เป็นรัฐบาล (อันนี้หลายคนสนใจ) ก่อนอื่นเราต้องรู้ก่อนว่า ต้นยางหยุดพักผลัดใบช่วง มีนา-พฤษภา ตามที่กล่าวมาแล้ว เพราะฉนั้นหลังจากพฤษภาไปความต้องการยางจะสูงมากในช่วงต้น เมื่อเลยตุลาไปแล้วยางก็จะเริ่มล้นตลาดราคาก็จะถูกลง (แต่รัฐบาลจะทำเฉย) พอขึ้นปีใหม่ยางไกล้ผลัดใบอีกแล้ว ผู้ซื้อก็จะรีบซื้อไปกักตุนเอาไว้ใช้ในช่วงยางผลัดใบการผลิตจะได้ไม่ชะงัก แต่เนื่องจากต้นยางถูกกรีดมาหลายเดือนแล้ว น้ำยางก็เริ่มน้อยลง เมื่อความต้องการมากราคาก็ยิ่งสูง และจะสูงไปตลอดช่วงยางผลัดใบ พอราคาเริ่มขึ้น รัฐบาลจะแทรกแซงทันที เช่น จาก 14 บาท ไปเป็น 16 บาท และจะอยู่อย่างนั้นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งราคาในตลาดโลกสูงกว่าราคาแทรกแซง เช่น ราคาในตลาดโลกขึ้นเป็น 25 บาท แล้ว แต่ราคาแทรกแซงยังเป็น 16 บาทอยู่ พอถึงจุดหนึ่งรัฐบาลก็หยุดแทรกแซง นำยางไปขายกำไรมหาศาลเลย เอาไปคืนรัฐในราคา 16 บาท ที่เหลือเป็นกำไรเข้ากระเป๋าเอง ทีนี้พอราคายางกลับสู่สภาวะปกติ ราคาก็สูงตามตลาดโลก แต่ชาวสวนไม่ได้รับประโยชน์ตรงนี้ เพราะยางผลัดใบแล้ว ไม่มีน้ำยางให้ขายแล้ว อธิบายเพิ่มเติมอีกนิดหนึ่งว่าการรับประกันราคายาง หรือ ชาวบ้านเรียกว่าการแทรกแซงนั้น รัฐไม่ได้ทำด้วยตัวเอง แต่ให้บริษัทเอกชนทำแทนโดยการให้ทุนไป เสร็จแล้วก็เอาเงินไปคืนรัฐเท่าที่ได้รับมา เพราะฉะนั้นกำไรที่ได้มาผมมั่นใจว่าไม่ได้เข้าคลังแน่นอน แต่จะเอามาแบ่งกันเอง และบริษัทเหล่านั้นก็จะเป็นเจ้าเดิมทุกปี ชาวสวนไม่มีทางเลือกครับเพราะไม่มีเงินพอที่จะกักตุนยางไว้ขายในช่วงยางผลัดใบ ถึงแม้จะรู้อยู่ว่าราคายางจะสูงแน่นอน แม้แต่พ่อค้ารายย่อยก็ไม่มีปัญญาครับ มีแต่รายใหญ่ที่จะทำได้

จากคุณ : ผงธุลี - [ 5 ม.ค. 49 01:07:03 ]

ความคิดเห็นที่ 40

ประเด็นที่คุณขยะสังคมพูดถึงเรื่องราคาภายในประเทศว่าต่ำเกินจริง ถ้าไม่นับช่วงปลายของการแทรกแซงอย่างในสมัยก่อน (เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้วครับอ่านดูข้างล่างแล้วจะเข้าใจครับ) ผมว่าอาจจะไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไปครับ บางช่วงราคาภายในสูงกว่าราคาส่งออกด้วยซ้ำไป แต่ก็ขึ้นกับช่วงเวลาครับ แต่ราคาสินค้าส่งออกทั่วไปก็จะมีราคาต่ำกว่าราคาภายในอยู่แล้วเป็นธรรมดาครับ การส่งออกมันได้กำไรที่ปริมาณครับ ไม่ใช่ที่ราคาแพง อย่างที่น้องผมรับผิดชอบอยู่หักต้นทุนหมดแล้วได้กำไรแค่กิโลละ 1 บาทเอง แต่ได้น้ำยางวันละ 1 แสนกิโล เน้นที่ปริมาณครับ แล้วอีกอย่างหนึ่งการซื้อขายภายในต้องเสียภาษีครับ ถ้าพ่อค้าบวกภาษีไปด้วย ชาวสวนก็จะขายได้ในราคาต่ำกว่าเล็กน้อย แต่การส่งออกไม่ต้องจ่ายภาษีครับ (ยกเว้นยางเทคนิคบางประเภท) และเดี่ยวนี้ชาวสวนก็จะนำน้ำยางไปขายโดยตรงกับผู้ส่งออกน้ำยางข้นหมดแล้วครับ จะได้ราคาสูงกว่า ไกล้เคียงกับราคายางแผ่นรมควันชั้น 1 เลย การที่ราคายางภายในสูงขึ้นในปัจจุบันผมยกความชอบนี้ให้กับกลุ่มพ่อค้าน้ำยางข้นเป็นอันดับ 1 ครับ และด้วยเหตุนี้เองทำให้บริษัทยางแผ่นรมควันล้มหายตายจากไปหมด เพราะสู้ราคาไม่ไหว พวกผลิตยางรถยนต์ก็ต้องหันไปใช้ยางแท่งแทนซึ่งช่วงแรกจะมีต้นทุนการผลิตสูงขึ้น

จากคุณ : ผงธุลี - [ 5 ม.ค. 49 01:56:08 ]

ความคิดเห็นที่ 41

กลุ่มเชียร์พรรคประชาธิปัตย์คงไม่โกรธผมนะครับ ข้อดีของเค้าก็มีมากครับ แต่เราพูดกันอยู่เรื่องราคายาง แล้วบังเอิญมันมีเรื่องเช่นนี้จริง ๆ และก็อย่าไปจริงจังกับตัวเลขราคายางที่ผมสมมุติขึ้นมานะเช่นแทรกแซงที่ 16 บาท แล้วรอไปจนถึง 25 บาทอะไรทำนองนี้ เรื่องมันผ่านมานานแล้วครับตัวเลขก็ลืม ๆ ไปหมดแล้ว เพียงแต่สมมุติขึ้นมาให้เห็นว่าหลักการมันเป็นเช่นนั้นครับ ชาวสวนเขาไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรหรอกครับ มีแต่พวกพ่อค้าที่รู้ ๆ กันอยู่ และพ่อค้าส่วนใหญ่ก็ชอบครับ เพราะได้รับผลประโยชน์ตรงนี้ไปด้วย ที่ไม่ชอบก็พ่อค้ารายย่อยอย่างที่บอก คือไม่มีเงินกักตุนสินค้า ขายได้แต่ภายใน ซื้อมาขายไป เมื่อราคาแทรกแซงกดอยู่ก็ทำให้ได้กำไรน้อย

อยากพูดถึงไทยรักไทยบ้างแต่ ถ้าเป็นเรื่องอื่นมีเรื่องให้คุยเยอะแยะ แต่เรื่องราคายางไม่มีเรื่องให้พูดครับ ก็อย่างที่บอกยุคนี้ การจะหาผลประโยชน์กับราคายางทำได้ยาก บริษัทส่งออกน้ำยางข้นแย่งกันซื้อน้ำยางสดจากชาวสวน เดี๋ยวนี้ไม่ต้องขนส่งเองแล้ว พ่อค้ามาซื้อถึงสวน บางพื้นที่แข่งขันกันขนาดต้องไปช่วยเจ้าของสวนเก็บน้ำยาง กลัวเพื่อนจะมาแย่งซื้อ ที่ไม่เห็นด้วยอยู่อย่างหนึ่งกับเนวิน ที่พยามยามจะลดราคาของไม้ยางภายในประเทศลง ซึ่งราคาพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว เพื่อเอื้อผลประโยชน์ให้กับพวกพ้องบริษัทเฟอร์นิเจอร์ ซึ่งเฟอร์นิเจอร์จากไม้ยางพารา เป็นที่นิยมมากในญี่ปุ่น ราคาก็สูงด้วย สงสารชาวสวนครับ ปลูกยางมา 27 ปี พอยางหมดอายุต้องปลูกใหม่รออีก 4- 7 ปี จะขายต้นพอได้เงินบ้าง (ปกติขายได้ไร่ละประมาณ 20,000-30,000 บาท พ่อค้ามาตัดให้เสร็จเรียบร้อย รอรับเงินอย่างเดียว) เนวินก็มาแกล้งซะนี่ ส่วนเรื่องทุจริตกล้ายางนี่ผมไม่ได้รับรู้ข้อมูลด้วยตนเอง มีแต่ได้ฟังจากสื่อ ก็ยังไม่ขอพูดตอนนี้ครับ เพราะช่วงหลัง ๆ นี่ผมก็ไม่ค่อยได้สัมผัสกับชาวสวนมากนัก ไม่รู้ว่าจริงเท็จอย่างไร

จากคุณ : ผงธุลี - [ 5 ม.ค. 49 03:06:03 ]

ความคิดเห็นที่ 42

อธิบายได้เคลียร์...แจ่มแจ้ง...
จะเก็บกระทู้นี้เอาไว้เพื่อศึกษา....

จากคุณ : ชยะสังคม - [ 5 ม.ค. 49 19:10:58 ]

จากคุณ : 100600 - [ 9 ม.ค. 49 16:54:21 ]