ความคิดเห็นที่ 1 ดอยเชียงดาว กระเช้าลอยฟ้า และ Unseen in Thailand คืนหนึ่งในเดือนมกราคม 2518 สถานีโทรทัศน์ช่อง 8 ลำปาง ได้เริ่มต้นแพร่ภาพยนตร์สารคดี เกี่ยวกับการเดินทางของ นักสำรวจแห่งภาควิชาภูมิศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ที่มุ่งหน้าพิชิตยอดดอยเชียงดาว ในจังหวัดเชียงใหม่ ผู้ชมทางภาคเหนือพากันตื่นเต้นกับความงดงามของพรรณไม้พิเศษ และทิวทัศน์บนยอดดอยเชียงดาวที่ไม่เคยเห็นได้จากยอดดอยแห่งอื่นมาก่อน แมั้ว่าการถ่ายทำสมัยนั้นยังเป็นหนังขาวดำ คืนนั้นดอยเชียงดาวได้เผยตัวให้สาธารณชนได้ยลโฉมเป็นครั้งแรก และเริ่มเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่นักท่องเที่ยว ในฐานะยอดเขาที่มีความสูง เป็นอันดับสามของประเทศ คือมีความสูง 2,225 เมตร รองลงมาจากดอยอินทนนท์ และดอยผ้าห่มปก แต่หากเปรียบเทียบกับบรรดาภูเขาหินปูนด้วยกัน ดอยเชียงดาวถือว่าเป็นยอดเขาหินปูนที่สูงที่สุดในประเทศไทย สูงจนกระทั่งชาวบ้านสมัยก่อนเรียกชื่อภูเขาหินปูนนี้ว่า “เพียงดาว”เพราะหากใครมีโอกาสขึ้นไปบนยอดดอยแล้วแหงนมองดูดาวพราวฟ้าในยามค่ำคืน จะรู้สึกว่าหมู่ดาวช่างอยู่ใกล้ตาจนแทบจะเอื้อมมือไปไขว่คว้าได้ และเป็นที่มาของคำว่า “เพียงดาว” หรือ “เชียงดาว” ในปัจจุบัน ใครที่มีโอกาสได้ขับรถจากเชียงใหม่ไปทางอำเภอฝาง พอออกนอกเมืองไปได้ประมาณเจ็ดสิบกว่ากิโลเมตร จะถึงตัวอำเภอเชียงดาว ลองสังเกตทางด้านซ้ายมือจะเห็นภูเขาขนาดมหึมาตั้งตระหง่านอยู่โดด ๆ สูงเสียดฟ้า มีเมฆปกคลุมยอดเขา นั่นแหละครับดอยเชียงดาว ที่อยู่ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าดอยเชียงดาว ทุกวันนี้การเดินทางขึ้นไปบนยอดดอยเชียงดาว ถือได้ว่าเป็นตัวอย่างอันดีของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ที่การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยกำลังโปรโมตอยู่ทุกวัน อีโคทัวร์ คือการที่นักท่องเที่ยวได้รับความเพลิดเพลินและความรู้จากธรรมชาติแล้ว ยังมีส่วนในการดูแลรักษาระบบนิเวศอันเปราะบางด้วย เส้นทางสู่ดอยเชียงดาวนั้น สามาาถเดินทางด้วยรถยนต์ประมาณสองชั่วโมง ไปจนถึงหน่วยพิทักษ์ป่าเด่นหญ้าขัด ซึ่งบริเวณนี้มีสถานที่กางเต็นท์ ห้องน้ำและแหล่งน้ำขนาดพอเหมาะ หากใครจะเดินขึ้นยอดดอยเชียงดาว ก็จะมีทางเดินในป่าผ่านป่าสน ป่าทุ่งหญ้าสลับป่าดิบชื้นซอกซอนไปตามขุนเขา  ระหว่างทางเราจะได้ยิน เสียงนกนานาชนิดส่งเสียงร้อง โชคดีอาจจะเห็นกวางผา หรือเลียงผา ขณะที่ข้างทางสังคมป่าจะมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาตามระดับความสูง ตั้งแต่สภาพป่าดิบ ขึ้นไปจนถึงสังคมพืชกึ่งอัลไพน์บนยอดเขาอันเป็นเอกลักษณ์ที่สำคัญของดอยเชียงดาว สังคมพืชกึ่งอัลไพน์ คือพืชล้มลุกขึ้นสลับกับพืชพุ่มเตี้ยในระดับความสูงเกิน 1,600 เมตร บนดอยเชียงดาวนักท่องเที่ยว จะสัมผัสความงามของพืชกึ่งอัลไพน์ที่หายากยิ่ง อาทิ ชมพูเชียงดาว เป็นพืชล้มลุก มีดอกสีชมพูเข้ม ลักษณะคล้ายแตรเล็ก ๆ เรียงเป็นชั้น ๆ เป็นพืชพบได้บนยอดดอยเชียงดาวแห่งเดียวในโลก นอกจากนั้นยังมีพืชหายากอีกหลายชนิด อาทิ กุหลาบเชียงดาว ค้อดอยเชียงดาว ดอกหรีดเชียงดาว คำปองหลวง และกล้วยไม้สิรินธร กล้วยไม้พันธุ์ใหม่ของโลกที่เพิ่งค้นพบไม่นานมานี้ กล่าวได้ว่าดอยเชียงดาวเป็นพื้นที่ที่มีความสำคัญทางพฤกษศาสตร์มากที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศไทย กุหลาบขาวเชียงดาว ดังถึงขนาดการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยจัดให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวแห่งหนึ่งในโครงการ Unseen in Thailand กุหลาบชนิดนี้เป็นพืชในตระกูลกุหลาบพันปี ถือได้ว่าเป็นพรรณไม้เฉพาะถิ่นของไทย มีเรื่องที่น่าสนใจคือ โดยปกติต้นกุหลาบพันปีจะขึ้นในดินที่เป็นกรด แต่กุหลาบขาวเชียงดาวกลับขึ้นในดินที่เป็นด่างอันเกิดจากการสลายตัวของหินปูน และยังทนต่อสภาพอากาศอันแปร ปรวนบนยอดดอยเชียงดาวได้เป็นอย่างดี การเดินทางขึ้นยอดดอยเชียงดาวใช้เวลาเพียงห้าชั่วโมง บนยอดดอยลมพัดแรงจัด เราสามารถเห็นวิวได้เกือบรอบตัว 360 องศา เป็นทัศนียภาพที่คนขึ้นมาถึงพูดได้คำเดียวว่า งดงามสุดบรรยาย แม้ว่าคณะที่มาจะค่อย ๆ ผลัดกันชมความงาม เพราะบนยอดดอยไม่มีที่ราบ สามารถรับนักท่องเที่ยวได้ไม่กี่สิบคน หลังจากนั้นเราก็เดินกลับมาพักผ่อนค้างแรมตรงที่กางเต็นท์ การเดินทางค่อนข้างสบาย ทางไม่ชันอย่างที่คิด มิฉะนั้นทางสยามสมาคมคงไม่จัดโปรแกรมมาทัวร์ยอดดอยเชียงดาวเกือบทุกปี มีนักนิยมธรรมชาติทั้งเด็กเล็ก ผู้ใหญ่และคนชราเดินทางมาสัมผัสธรรมชาติและพรรณไม้หายากแห่งนี้เป็นประจำ ที่น่าสนใจคือ คนที่มาดอยเชียงดาวค่อนข้างจะเข้าใจกฏ กติกา มารยาทแบบอีโคทัวร์ เจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าบอกว่า นักท่องเที่ยวที่มาดอยเชียงดาวค่อนข้างจะมีคุณภาพ คือไม่ทิ้งขยะ ไม่เก็บพันธุ์ไม้ ไม่ส่งเสียงดัง และไม่ตัดไม้มาทำฟืน แต่จะใช้เตาก๊าซหุงอาหารแทน การขึ้นดอยเชียงดาวจึงไม่ใช่เรื่องยากลำบากอย่างที่คิด จนต้องลงทุนสร้างกระเช้าลอยฟ้า เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวตามที่เป็นข่าวทางหน้าหนังสือพิมพ์ ยังไม่ทันจะมีการศึกษาใด ๆ ปรากฏว่ากระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่มีหน้าที่ดูแลทรัพยากรธรรมชาติกลับเชิญผู้เชี่ยวชาญ การสร้างกระเช้าลอยฟ้าจากออสเตรเลียนั่งเฮลิคอปเตอร์ดูดอยเชียงดาว เพื่อวางแผนหาจุดที่ปักหลักตอกเสาเข็มทะลุภูเขาหินปูน เพื่อตั้งเสาเคเบิ้ล และหาบริเวณสร้างสถานีกระเช้าลอยฟ้า ตลอดจนการหาทำเลบ้านพัก ภัตตาคาร ภายใต้แนวคิดที่ต้องการพัฒนาดอยเชียงดาวให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญ โดยมีจุดขายคือกระเช้าลอยฟ้า และสามารถรองรับนักท่องเที่ยวนับหมื่นคนในแต่ละปีที่จะแห่กันขึ้นไปพิชิตยอดดอย ยิ่งมีนักท่องเที่ยวขึ้นกระเช้าไฟฟ้ามาก ๆ ก็ยิ่งคุ้มกับการลงทุนซึ่งตั้งไว้ 2,000 ล้านบาท ขณะที่ทุกวันนี้เจ้าหน้าที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าดอยเชียงดาวได้ออกระเบียบจำกัดนักท่องเที่ยวอนุญาต ให้ขึ้นได้ไม่เกินวันละ 200 คน เพื่อป้องกันไม่ให้สภาพดอยเชียงดาวบอบช้ำมากเกินไป ต้นไม้กึ่งอัลไพน์บางต้นใช้เวลาไม่ต่ำกว่าสี่ห้าสิบปีเพื่อให้โตสูงเพียงไม่กี่เซนติเมตร แต่นักท่องเที่ยวบางคนใช้เวลาไม่กี่วินาทีเดินเหยียบย่ำผ่านไปอย่างง่ายดาย หากมีการก่อสร้างกระเช้าลอยฟ้าจริง ๆ ผู้คนนับร้อยนับพันแห่กันขึ้นมาทุกวัน ไม่นับสิ่งก่อสร้างที่พักต่าง ๆ บนดอยเพื่ออำนวยความสะดวกกับนักท่องเที่ยว แล้วพรรณไม้หายากต่าง ๆ จะเหลือหรือครับ กุหลาบขาวเชียงดาวที่ทนต่อสภาพอากาศอันแปรปรวนมาได้ตลอดเวลาหลายสิบล้านปี คงจะกลายเป็น Unseen in Thailand สมคำพูดจริง ๆ http://www.seub.or.th/datacenter/ecotour/ecotour-id028.asp แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 49 18:22:11 [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : จ่าพิชิต ขจัดพาลชน - [ 10 ม.ค. 49 18:11:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "สืบ"สะอื้น "สวนสัตว์"ห้วยขาแข้ง เอาอีกแล้ว กับความพยายามผลักดันเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง มรดกโลก จ.อุทัยธานี ให้กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยว คราวนี้เป็นไอเดียของ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี ในช่วงที่ไปทัวร์ขมิ้น จ.อุทัยธานี เมื่อช่วงกลางปี 47 ท่านนายกฯ เห็นว่า ห้วยขาแข้งเป็นถึงมรดกโลก แต่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก ไม่มีนักท่องเที่ยวมาเยือนเป็นที่น่าเสียดาย จึงเสนอให้สร้างแหล่งเรียนรู้ธรรมชาติบริเวณห้วยขาแข้ง ทำเป็นสวนสัตว์เปิดให้นักท่องเที่ยวมาเรียนรู้ชีวิตสัตว์ป่าและธรรมชาติเพื่อเป็นแม่เหล็กดึงดูดนักท่องเที่ยวมา จ.อุทัยธานี ถ้านักท่องเที่ยวมาเยือนมาก ชาวบ้านในพื้นที่ก็จะได้ประโยชน์จากการขายสินค้าโอท็อป ทำโฮมสเตย์ให้นักท่องเที่ยวมาพัก เป็นการสร้างรายได้ให้ท้องถิ่น โดยนายกฯ รับปากสนับสนุนด้านงบประมาณเต็มที่ ในเบื้องต้นให้งบประมาณก้อนแรกมา 50 ล้านบาทก่อน หลังนายกฯ สั่งการ กรมอุทยานแห่งชาติ ในฐานะผู้รับผิดชอบพื้นที่ก็รีบสนองนโยบายทันที ตั้งชื่อโครงการว่า "สวนสัตว์ธรรมชาติห้วยขาแข้ง" โดยเลือกพื้นที่บริเวณทุ่งแฝก อ.ลานสัก จำนวน 5,000 ไร่ ซึ่งเป็นป่ากันชนห้วยขาแข้ง โดยก่อนจะเข้าห้วยขาแข้งทาง อ.ลานสัก ต้องผ่านพื้นที่แห่งนี้ก่อน ซึ่งลักษณะของพื้นที่แห่งนี้จะเป็นป่าเต็งรังสลับทุ่งหญ้า ทำให้สัตว์ป่าหลายชนิด อาทิ วัวแดง กระทิงจากห้วยขาแข้งชอบออกมากินหญ้าบริเวณนี้ แต่ก็ยังออกมาไม่มาก ตามโครงการนี้วางแผนว่าจะสร้างแหล่งอาหาร โป่งเทียม สร้างแหล่งน้ำ ปรับปรุงภูมิทัศน์เพื่อดึงดูดให้สัตว์จากป่าห้วยขาแข้งออกมาหากินบริเวณณี้ ซึ่งจะทำให้พื้นที่บริเวณนี้กลายเป็นสวนสัตว์เปิด โดยไม่ต้องลงทุนหาซื้อสัตว์ป่าเลย แต่ปัญหาก็คือพื้นที่บริเวณทุ่งแฝกก็มีชาวบ้านนำวัว-ควายไปเลี้ยง ถ้าจะทำเป็นสวนสัตว์ก็ต้องกันชาวบ้านไม่ให้นำสัตว์ไปเลี้ยง ส่งผลกระทบต่ออาชีพของชาวบ้านอีก ในเบื้องต้นทางกรมอุทยานฯ ได้มีการดำเนินการจัดซื้อรถยนต์วิทยุสื่อสาร เพื่อนำมาลาดตระเวนพื้นที่ ปรับปรุงถนน ไฟฟ้า มีการจัดทำประชาพิจารณ์ประชาชนในพื้นที่ไป 2 ครั้ง ในเดือนม.ค.ที่ผ่านมา ทางกรมอุทยานฯ อ้างว่าไม่มีใครคัดค้านโครงการนี้ ชาวบ้านจะได้รับประโยชน์มาเป็นไกด์นำเที่ยว เปิดบ้านให้นักท่องเที่ยวพัก ขายผลิตภัณฑ์โอท็อป มีการเตรียมจะออกทีโออาร์ให้สถาบันการศึกษามาประมูลออกแบบรายละเอียดโครงการ ว่าจะสร้างแหล่งน้ำ แหล่งอาหารแบบไหน สัตว์ถึงจะลงมาอาศัย ในวงเงิน 4 ล้านบาท แต่ผ่านไป 1 ปี โครงการนี้ก็ยังไม่คืบหน้าไปถึงไหน ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลก เพราะแม้แต่นายสุวัช สิงหพันธ์ อธิบดีกรมอุทยานแห่งชาติ ก็ยอมรับว่าไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับโครงการนี้เลย จนล่าสุดนายนพดล พลเสน ส.ส.อุทัยธานี ในฐานะประธานคณะกรรมาธิการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ก็ออกมาจี้นายยงยุทธ ติยะไพรัช รมว.ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ให้รีบเร่งผลักดันให้โครงการนี้เกิดโดยเร็วภายใน 1-2 เดือนนี้ ก่อนที่งบประมาณที่ได้ 50 ล้านจะถูกตัดจนโครงการล้ม จึงทำให้สังคมทราบว่ากำลังเกิดโครงการใหญ่ที่จะกระทบต่อห้วยขาแข้ง มรดกโลกอีก แม้บริเวณพื้นที่โครงการจะไม่อยู่ในป่าห้วยขาแข้ง เป็นบริเวณป่ากันชน ก็เป็นพื้นที่ป่าซึ่งเชื่อมติดกันอยู่ดี สัตว์ป่าเดินถึงเชื่อมกันหมด นายศศิน เฉลิมลาภ รองเลขาธิการมูลนิธิสืบ นาคะเสถียร กล่าวว่า ทราบเรื่องโครงการนี้มานานแล้ว ดูแล้วก็น่าเป็นห่วงมาก เพราะตามแผนบอกว่าจะทำสภาพแวดล้อมบริเวณทุ่งแฝกให้ดึงดูดใจให้สัตว์ป่าออกจากป่าห้วยขาแข้งมาอาศัยพื้นที่บริเวณนี้ "ปัญหาก็คือถ้าทำตามแผนนี้ การเข้าไปดูสัตว์ก็ต้องไปนั่งห้าง ซุ่มดูสัตว์ แต่เมื่อดูตามนโยบายของนายกฯ ที่ต้องการให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว ก็คงมาในแนวเดิมคือท่องเที่ยวแบบโฉ่งฉ่างครึกโครม ซึ่งถ้าเป็นแบบนี้โครงการนี้ก็ล้มเหลว สัตว์ป่าที่ไหนจะเข้ามา แต่ทางมูลนิธิสืบฯ จะไม่ดำเนินการคัดค้านเรื่องนี้ อยากให้เป็นบทเรียนของรัฐบาล" ส่วน ดร.สมโภชน์ ศรีโกสามาตร นักวิชาการด้านสัตว์ป่า มหาวิทยาลัยมหิดล บอกว่า ไม่เห็นด้วยกับโครงการนี้ รัฐบาลน่าจะสนใจดูแลสัตว์ป่าในเขตอนุรักษ์ให้ดีก่อน แต่ก็คงพูดยากเพราะดูเหมือนรัฐบาลนี้จะเน้นในเรื่องเศรษฐกิจการท่องเที่ยวมากกว่าการอนุรักษ์อยู่แล้ว ดร.สมโภชน์ยังมองด้วยว่า จะทำให้เหมือนสวนสัตว์เปิดเพื่อหวังให้นักท่องเที่ยวแห่มาดูมากๆ คิดว่าคงเป็นไปได้ยาก เพราะห้วยขาแข้งร้อนมาก ใครจะมาดู ถ้ารัฐจริงใจกับการอนุรักษ์สัตว์จริงๆ น่าจะเอาเงินที่จะมาลงทุนในโครงการนี้นำไปใช้สำรวจประชากรของสัตว์ป่าในประเทศไทยจะดีกว่า เพราะตอนนี้เรายังไม่มีตัวเลขที่ชัดเจนเลย ด้านนายหาญณรงค์ เยาวเลิศ ผู้ช่วยเลขาธิการ มูลนิธิคุ้มครองสัตว์ป่าและพรรณพืชแห่งประเทศไทย ก็ไม่เห็นด้วยกับโครงการนี้ บอกว่า การเปิดเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้งให้เป็นสวนสัตว์ถือว่าผิดวัตถุประสงค์ของเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า เพราะการที่ประกาศให้ห้วยขาแข้งเป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่านั้นเนื่องจากมีสัตว์ป่าจำนวนมากเพื่อการศึกษาวิจัย ไม่ใช่มีเอาไว้เพื่อการท่องเที่ยว "นอกจากนี้ห้วยขาแข้งยังเป็นมรดกโลก การที่จะดำเนินการอะไรจะต้องผ่านความคิดเห็นของคณะกรรมการมรดกโลกด้วย ดังนั้น หากจะดำเนินการอะไรกับห้วยขาแข้งควรจะคำนึงถึงคุณค่าและศักดิ์ศรีความเป็นมรดกโลกด้วย" ไม่เพียงแต่เสียงคัดค้านไม่เห็นด้วยของเอ็นจีโอและนักอนุรักษ์ ถ้าดูตามข้อเท็จจริงว่าการเปิดสวนสัตว์จะช่วยดึงดูดนักท่องเที่ยวได้มากน้อยขนาดไหน จะช่วยให้เศรษฐกิจของ จ.อุทัยธานีดีขึ้นจริงหรือไม่ รัฐบาลน่าจะหันไปมองสวนสัตว์ของรัฐที่ดำเนินการอยู่ตอนนี้ว่าทำรายได้มากน้อยขนาดไหน องค์การสวนสัตว์ตั้งมานานกว่า 50 ปี มีสวนสัตว์ภายใต้การดูแล 5 แห่งคือ สวนสัตว์เปิดเขาเขียว สวนสัตว์ดุสิต สวนสัตว์สงขลา สวนสัตว์เชียงใหม่ และสวนสัตว์นครราชสีมา ปรากฏว่าเกือบทุกแห่งล้วนขาดทุน มีแต่สวนสัตว์ดุสิตซึ่งตั้งอยู่กลางเมืองมีคนมาเที่ยวมาก พอมีกำไร นำไปช่วยสวนสัตว์อื่นๆ หลังขาดทุนมายาวนาน องค์การสวนสัตว์เพิ่งมามีกำไรครั้งแรกก็ตอนที่หมีแพนด้า ช่วงช่วง-หลินฮุ่ย จากประเทศจีนมาอยู่ที่สวนสัตว์เชียงใหม่เท่านั้น ทำให้มีนักท่องเที่ยวทั้งไทยและต่างชาติแห่ไปดูความน่ารักหมีแพนด้าจำนวนมาก แต่ถ้าไปเปิดสวนสัตว์ที่ห้วยขาแข้ง ไม่มีสัตว์ป่าที่เป็นแรงดึงดูดใจนักท่องเที่ยวให้ไปชม จะมีนักท่องเที่ยวแค่ไหนที่จะแห่ไปดู ยิ่งหวังจะให้มีสัตว์ป่าจากห้วยขาแข้งมาอาศัย ถ้าสัตว์ป่าไม่ยอมลงมาก็มีปัญหาอีก ต้องลงทุนไปหาซื้อสัตว์ป่าจากที่อื่นมาให้คนดู ซึ่งเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะบทเรียนจากโครงการสวนสัตว์กลางคืนไนท์ ซาฟารี ที่เชียงใหม่เห็นชัดๆ อยู่ ถึงกับต้องเลื่อนการเปิดตัวจากเดือนเม.ย.ที่ผ่านมา เพราะไม่มีสัตว์ป่าจะมาโชว์ เนื่องจากติดปัญหาถูกเอ็นจีโอจากประเทศเคนยาคัดค้านไม่ให้นำสัตว์ป่าจำนวน 300 ตัว จากเคนยาเข้ามา เมื่อไม่มีสัตว์ป่าที่เป็นแรงดึงดูดใจนักท่องเที่ยวให้มาชม ทางผู้บริหารไนท์ซาฟารีก็เลื่อนการเปิดตัวไปเรื่อยๆ เพราะรู้ดีว่าถึงเปิดไปก็เจ๊ง ไม่มีคนมาดู ถึงวันนี้ก็ยังไม่มีการกำหนดวันเปิดที่ชัดเจน แม้จะลงทุนไปแล้วกว่า 1,100 ล้านบาท เพื่อหวังเป็นแหล่งดึงดูดนักท่องเที่ยวแห่งใหม่ของ จ.เชียงใหม่ ความเสียหายที่เกิดขึ้นก็ไม่เห็นมีใครต้องรับผิดชอบ แต่สิ่งที่จะเกิดขึ้นที่ห้วยขาแข้ง จากการผลักดันให้มีสวนสัตว์เปิด ด้วยวิธีคิดแบบเร็วๆ สั่งเร็วๆ จะทำให้เกิดผลเสียหายมากกว่าที่อื่นๆ งบประมาณของรัฐที่สูญเปล่าก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่ที่หนักกว่านั้นก็คือ ผลกระทบที่จะมีต่อสัตว์ป่า ซึ่งมีวิถีชีวิตที่อ่อนไหวง่ายอยู่แล้ว จากมติชน วันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2548 ปีที่ 15 ฉบับที่ 5317 จากคุณ : จ่าพิชิต ขจัดพาลชน - [ 10 ม.ค. 49 18:16:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ที่พูดมา มันเป็นยุทธศาสตร์ของจังหวัด...ท้องถิ่น ที่เขาเสนอขึ้นมาทั้งสิ้น...ไม่ได้เกี่ยวข้องกะรัฐบาล... รัฐบาลมีหน้าที่รับฟัง และดูความพร้อมของงบประมาณ ถ้าประชาชนในพื้นที่เห็นด้วย และต้องการจะทำจริง...ก็หางบประมาณให้ ....มันเป็นโครงการในระดับท้องถิ่นทั้งสิ้น.. จากคุณ : TRAT - [ 10 ม.ค. 49 18:22:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คราวนี้เป็นไอเดียของ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี ในช่วงที่ไปทัวร์ขมิ้น จ.อุทัยธานี เมื่อช่วงกลางปี 47 ท่านนายกฯ เห็นว่า ห้วยขาแข้งเป็นถึงมรดกโลก แต่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก ไม่มีนักท่องเที่ยวมาเยือนเป็นที่น่าเสียดาย จึงเสนอให้สร้างแหล่งเรียนรู้ธรรมชาติบริเวณห้วยขาแข้ง ทำเป็นสวนสัตว์เปิดให้นักท่องเที่ยวมาเรียนรู้ชีวิตสัตว์ป่าและธรรมชาติเพื่อเป็นแม่เหล็กดึงดูดนักท่องเที่ยวมา จ.อุทัยธานี ถ้านักท่องเที่ยวมาเยือนมาก ชาวบ้านในพื้นที่ก็จะได้ประโยชน์จากการขายสินค้าโอท็อป ทำโฮมสเตย์ให้นักท่องเที่ยวมาพัก เป็นการสร้างรายได้ให้ท้องถิ่น โดยนายกฯ รับปากสนับสนุนด้านงบประมาณเต็มที่ ในเบื้องต้นให้งบประมาณก้อนแรกมา 50 ล้านบาทก่อน หลังนายกฯ สั่งการ กรมอุทยานแห่งชาติ ในฐานะผู้รับผิดชอบพื้นที่ก็รีบสนองนโยบายทันที ตั้งชื่อโครงการว่า "สวนสัตว์ธรรมชาติห้วยขาแข้ง" โดยเลือกพื้นที่บริเวณทุ่งแฝก อ.ลานสัก จำนวน 5,000 ไร่ ซึ่งเป็นป่ากันชนห้วยขาแข้ง โดยก่อนจะเข้าห้วยขาแข้งทาง อ.ลานสัก ต้องผ่านพื้นที่แห่งนี้ก่อน ซึ่งลักษณะของพื้นที่แห่งนี้จะเป็นป่าเต็งรังสลับทุ่งหญ้า ทำให้สัตว์ป่าหลายชนิด อาทิ วัวแดง กระทิงจากห้วยขาแข้งชอบออกมากินหญ้าบริเวณนี้ คุณ TRAT ผมเพิ่งรู้นะครับว่านายกทักษิณนี่เป็นส่วนท้องถิ่น จากคุณ : จ่าพิชิต ขจัดพาลชน - [ 10 ม.ค. 49 18:25:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นิยามและความหมายการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ เป็นแนวความคิดที่พึ่งปรากฏขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ และยังมีการใช้คำภาษาอังกฤษอื่นๆที่ให้ความหมายเช่นเดียวกัน ที่สำคัญได้แก่ Nature Tourism, Biotourism, Green Tourism เป็นต้น อย่างไรก็ตาม การท่องเที่ยวดังกล่าวล้วนแต่เป็นการบ่งบอกถึง การท่องเที่ยวแบบยั่งยืน (sustainable tourism) ซึ่งจากการประชุม Globe 1990 ณ ประเทศแคนาดาได้ให้คำจำกัดความของการท่องเที่ยว แบบยั่งยืนว่า "การพัฒนาที่สามารถตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยวและผู้เป็นเจ้าของท้องถิ่นในปัจจุบัน โดยมีการปกป้องและสงวน รักษาโอกาสต่างๆของอนุชนรุ่นหลังด้วย การท่องเที่ยวนี้มีความหมายรวมถึงการจัดการทรัพยากรเพื่อตอบสนองความจำเป็นทางเศรษฐกิจสังคม และความงามทางสุนทรียภาพ ในขณะที่สามารถรักษาเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมและระบบนิเวศด้วย" โดยมีลักษณะที่สำคัญคือ เป็นการท่องเที่ยว ที่ดำเนินการภายใต้ขีดจำกัดความสามารถของธรรมชาติ และต้องตระหนักถึงการมีส่วนร่วมของประชากร ชุมชน ขนบธรรมเนียม ประเพณี ที่มีต่อขบวนการท่องเที่ยว อีกทั้งต้องยอมรับให้ประชาชนทุกส่วนได้รับผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่เกิดจากการท่องเที่ยวอย่างเสมอภาคเท่าเทียมกัน และต้องชี้นำภายใต้ความปรารถนาของประชาชนท้องถิ่นและชุมชนในพื้นที่ท่องเที่ยวนั้นๆ (สถานบันวิจัยวิทยาศาสตร์และสิ่งแวดล้อม แห่งประเทศไทย, 2539) สำหรับความหมายของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ได้มีบุคคลหรือองค์กรต่างๆให้ความหมายและคำจำกัดความไว้มากมาย เป็นที่ยอมรับในระดับหนึ่งและได้รับการอ้างอิงถึงเสมอ ที่สำคัญมีดังนี้          Ceballos Lascurain (1991) อาจจะเป็นคนแรกที่ได้ให้คำจำกัดความของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ว่า "เป็นการท่องเที่ยว รูปแบบหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางไปยังแหล่งธรรมชาติ โดยไม่ให้เกิดการรบกวนหรือทำความเสียหายแก่ธรรมชาติ แต่มีวัตถุประสงค์ เพื่อชื่นชม ศึกษาเรียนรู้ และเพลิดเพลินไปกับทัศนียภาพ พืชพรรณ และสัตว์ป่า ตลอดจนลักษณะทางวัฒนธรรมที่ปรากฏในแหล่งธรรมชาติ เหล่านั้น"          Elizabeth Boo (1991) ให้คำจำกัดความการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ว่า "การท่องเที่ยวแบบอิงธรรมชาติที่เอื้อประโยขน์ต่อ การอนุรักษ์ อันเนื่องมาจากการมีเงินทุนสำหรับการปกป้องดูแลรักษาพื้นที่ มีการสร้างงานให้กับชุมชนหรือท้องถิ่น พร้อมทั้งให้การศึกษาและ สร้างจิตสำนึกด้านสิ่งแวดล้อม"          The Ecotourism Society (1991) ได้ให้คำจำกัดความการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ว่า "การเดินทางไปเยือนแหล่งธรรมชาติ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อการเรียนรู้ถึงวัฒนธรรม และประวัติศาสตร์ด้วยความระมัดระวัง ไม่ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงหรือทำลายคุณค่าของ ระบบนิเวศและในขณะเดียวกันก็ช่วยสร้างโอกาสทางเศรษฐกิจที่ส่งผลให้การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ เกิดประโยชน์ต่อประชาชนท้องถิ่น"          Western (1993) ได้ปรับปรุงคำจำกัดความการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของ The Ecotourism Society ให้สั้นและกระทัดรัด แต่มีความหมายสมบูรณ์มากขึ้นคือ "การเดินทางท่องเที่ยวที่รับผิดชอบต่อแหล่งธรรมชาติซึ่งมีการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และทำให้ชีวิตความเป็น อยู่ของประชาชนท้องถิ่นดีขึ้น"          The Commonwealt Department of Tourism (1994) ได้ให้คำจำกัดความการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์คือ การท่องเที่ยว ธรรมชาติที่ครอบคลุมถึงสาระด้านการศึกษา การเข้าใจธรรมชาติสิ่งแวดล้อม และการจัดการเพื่อรักษาระบบนิเวศให้ยั่งยืน คำว่า ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อมยังครอบคลุมถึงขนบธรรมเนียมประเพณีท้องถิ่นด้วย ส่วนคำว่าการรักษาระบบนิเวศให้ยั่งยืนนั้นหมายถึง การปันผลประโยชน์ต่างๆ กลับสู่ชุมชนท้องถิ่นและการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ          เสรี เวชบุษกร (2538) ให้คำจำกัดความการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ว่า "การท่องเที่ยวที่มีความรับผิดชอบต่อแหล่งท่องเที่ยว ที่เป็นธรรมชาติและต่อสิ่งแวดล้อมทางสังคม ซึ่งหมายรวมถึงวัฒนธรรมของชุมชนในท้องถิ่น ตลอดจนโบราณสถาน โบราณวัตถุที่มีอยู่ใน ท้องถิ่นด้วย"          จากการให้ความหมายและคำจำกัดความการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ดังกล่าวข้างต้น พอจะสรุปได้ว่าการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ หมายถึง การท่องเที่ยวรูปแบบหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางไปยังแหล่งธรรมชาติ และแหล่งวัฒนธรรมอย่างมีความรับผิดชอบ โดยไม่ก่อให้เกิด การรบกวนหรือทำความเสียหายแก่ทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม แต่มีวัถตุประสงค์อย่างมุ่งมั่นเพื่อชื่นชม ศึกษา เรียนรู้ และเพลิดเพลินไปกับทัศนียภาพ พืชพรรณ และสัตว์ป่า ตลอดจนลักษณะทางวัฒนธรรมที่ปรากฏในแหล่งธรรมชาตินั้น อีกทั้งช่วยสร้างโอกาส ทางเศรษฐกิจที่ส่งผลให้การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อมเกิดประโยชน์ต่อชุมชนท้องถิ่นด้วย http://www.dnp.go.th/npo/Html/Tour/Eco_Tour.html ช่างน่าเสียดายจริงๆที่เรามีนายกที่คิดทุกอย่างเป็นเงินเป็นทองไปหมด จากคุณ : จ่าพิชิต ขจัดพาลชน - [ 10 ม.ค. 49 18:41:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หน่วยงานราชการส่วนท้องถิ่น เขาคิดอ่าน...ทำอย่างไรที่จะส่งเสริมให้คนเรียนรู้เรื่องป่า...เพราะไม่สามารถที่จะเข้าไปในพื้นที่ ซึ่งเป็นผืนป่าใหญ่ได้...ไม่ใช่ว่ารัฐบาลจะเสนอไปเอง...รัฐบาลมันต้องคิดแบบเมกโปรเจ็ค...อะไรระดับนี้ มันถึงจะสมน้ำสมเนื้อ...เรื่องแบบนั้นมันเล็กๆ ที่รัฐบาลจะไปเป็นคนคิดหรือเสนอ...เป็นไปไม่ได้... แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 49 18:44:50 จากคุณ : TRAT - [ 10 ม.ค. 49 18:42:08 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อยากได้ megaproject ผมจัดให้ครับ [อ่านใน url ข้างล่างนะครับ] แต่พูดตามตรงนะคุณ TRAT ไอ้ตรรกะของคุณที่ว่ามีแต่ megaproject ที่รัฐจะลงมาสั่งงานนี่มันใช้ไม่ได้นา อย่างงานงบไม่ถึงร้อยล้านอย่างเรื่องเต้นแอโรบิคแห่งชาติอะไรนั่นยังสั่งการมาจากส่วนกลางเลย อีกอย่างหลักฐานว่านโยบายมาจากส่วนกลางก็เห็นอยู่ทนโท่ตามข่าวที่ผมเอามาลง ถ้าคุณจะพิสูจน์คงต้องขอข้อมูลให้ชัดเจนหน่อยล่ะว่าทำไมคุณถึงคิดว่านโยบายนี้มาจากส่วนท้องถิ่น เก๊ง!!! ลั่นระฆังแลกหมัดสวนสัตว์-ไนท์ซาฟารี http://www.chiangmainews.co.th/viewnews.php?id=1280&lyo=0 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 49 18:51:23 จากคุณ : จ่าพิชิต ขจัดพาลชน - [ 10 ม.ค. 49 18:50:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ปัดโธ่...โครงการคิดขึ้นมามันก็ต้องมาข้างล่างสำหรับโครงการในท้องถิ่น หรือสังกัดหน่วยงานในภูมิภาค....รัฐบาลจะไปรู้ได้ไงเล่า คุณ...นี่มันหลักทั่วไปของการบริหารจัดการ... เมื่อโครงการอนุมัติ...มันถึงสั่งจากส่วนกลางลงไป คือเงิน...แน่นอน มันต้องสั่งจากส่วนกลาง อนุมัติให้..มันก็เป็นแบบนี้...ไม่ต้องพิสูจน์อะไร...รัฐบาลลงไปประชุมวันเดียวมันจะรู้ได้ไง..ว่าต้องมีนั่น นี่ โน่น...ท้องถิ่น ภูมิภาคเขาตั้งเรื่องรอแล้วทั้งนั้น...รัฐบาลไปแล้วก็ฟัง แล้วเสริมให้มากกว่า... แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 49 19:01:51 จากคุณ : TRAT - [ 10 ม.ค. 49 18:59:53 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สรุปว่าคุณ TRAT คิดเอาเองสินะ ------------------------------------------------------------------------ หน่วยงานราชการส่วนท้องถิ่น เขาคิดอ่าน...ทำอย่างไรที่จะส่งเสริมให้คนเรียนรู้เรื่องป่า...เพราะไม่สามารถที่จะเข้าไปในพื้นที่ ซึ่งเป็นผืนป่าใหญ่ได้...ไม่ใช่ว่ารัฐบาลจะเสนอไปเอง...รัฐบาลมันต้องคิดแบบเมกโปรเจ็ค...อะไรระดับนี้ มันถึงจะสมน้ำสมเนื้อ...เรื่องแบบนั้นมันเล็กๆ ที่รัฐบาลจะไปเป็นคนคิดหรือเสนอ...เป็นไปไม่ได้... แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 49 18:44:50 จากคุณ : TRAT - [ 10 ม.ค. 49 18:42:08 ] ------------------------------------------------------------------------------------------ คุณก็รู้นี่ว่าถ้าเป็นระดับเมกะโปรเจ็ครัฐก็เป็นคนคิดเองแล้วทำไมโครงการบางอย่างที่ไม่จำเป็นต้องเป็นเมกะโปรเจ็ครัฐถึงจะกำหนดนโยบายเองไม่ได้ ถ้าไม่มีหลักฐานอะไรจะมาแสดงนอกจากหลักการที่คุณคิดว่ามันแน่นอนตายตัวนักก็เลิกเถอะครับ แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 49 19:08:41 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 49 19:05:21 จากคุณ : จ่าพิชิต ขจัดพาลชน - [ 10 ม.ค. 49 19:01:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่ได้คิดเอง...ผมก็เคยทำงานภาคราชการมาก่อน...ในต่างจังหวัดทางเหนือ มันก็แบบนี้ทั้ังนั้น..อยากจะสร้างอ่าง สร้างฝาย มันก็ต้องเสนอเหตุผลขึ้นไป...หรือถ้ารัฐบาลลงพื้นที่ ก็ตั้งเรื่องพรีเซนต์สดๆกัน...ก็เป็นแบบนี้...เอาหลักการ แล้วรายละเอียดก็ไปว่ากันมา...ตามไป จากคุณ : TRAT - [ 10 ม.ค. 49 19:03:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หึ หึ...รัฐบาลนี้จะรู้อะไร...นอกจากถามว่า ขายได้มั๊ย...ขายได้เท่าไหร่... เรื่อง อนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่า อย่ามาพูด จากคุณ : Can (ไทเมือง) - [ 10 ม.ค. 49 19:19:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แล้วสมัยนี้ เขาใช้คำว่าการท่องเที่ยวเชิง "นิเวศน์" มากกว่าคำว่า"อนุรักษ์" ...เพราะถ้าอนุรักษ์ ก็เข้าไปไม่ได้...เพราะเป็นพื้นที่อนุรักษ์...ไม่ให้นักท่องเที่ยวเข้าไปเลย..เป็นเขตหวงห้าม.. ภาษาอังกฤษ ใช้ว่า Eco- Tourism จากคุณ : TRAT - [ 10 ม.ค. 49 19:20:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ TRAT ครับ การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ หมายถึง การท่องเที่ยวรูปแบบหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางไปยังแหล่งธรรมชาติ และแหล่งวัฒนธรรมอย่างมีความรับผิดชอบ โดยไม่ก่อให้เกิด การรบกวนหรือทำความเสียหายแก่ทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม แต่มีวัถตุประสงค์อย่างมุ่งมั่นเพื่อชื่นชม ศึกษา เรียนรู้ และเพลิดเพลินไปกับทัศนียภาพ พืชพรรณ และสัตว์ป่า ตลอดจนลักษณะทางวัฒนธรรมที่ปรากฏในแหล่งธรรมชาตินั้น อีกทั้งช่วยสร้างโอกาส ทางเศรษฐกิจที่ส่งผลให้การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อมเกิดประโยชน์ต่อชุมชนท้องถิ่นด้วย มันใช้ definite แบบนี้มาตั้งสิบกว่าปีแล้วครับ ถ้าบอกว่าการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ไม่ให้นักท่องเที่ยวเข้าไปเลย..เป็นเขตหวงห้ามนั้นเป็นเรื่องบิดเบือน แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 49 19:27:56 จากคุณ : จ่าพิชิต ขจัดพาลชน - [ 10 ม.ค. 49 19:27:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สีข้างแดงเรื่อๆ การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ก็บอกแล้วให้คำนึงถึงระบบนิเวศน์ ขึ้นไปอ่านความเห็นที่ 5 ก็จะเห็นชัดเจน ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ กับป่าอนุรักษ์ มันห่างกันคนละโยชน์ ลองไปดูสิป่าดอยเชียงดาวมันเขตต้นน้ำชั้นหนึ่งหรือไม่ จากคุณ : Can (ไทเมือง) - [ 10 ม.ค. 49 19:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มันเป็นอำนาจของคณะกรรมการอุทยานแห่งชาติ ในกำกับของรัฐมนตรี เปิดกฎหมายอุทยานแห่งชาติดูสิ...ถ้าจ้าหน้าที่ทำซะเอง มันจะผิดตรงใหน....ยิ่งบอกว่า เพื่ออำนวยความสะดวกแก่นักท่องเที่ยวด้วย ผ่านฉลุย ถึงไม่ผ่าน 375 มือ ในสภา มันก้พร้อมจะทำตามนายสั่ง ไม่ต้องอื่นใกล แค่เขาใหญ่นี่ก็รู้แล้ว จากคุณ : Can (ไทเมือง) - [ 10 ม.ค. 49 19:35:34 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ในทางวิชาการเขาไม่ใช้กันแล้ว...เพราะมันขัดแย้ง...อนุรักษ์ก็ว่าไปอนุรักษ์...ผมรู้...ผมถึงบอกว่า สมัยนี้เขาไม่ใช้กันแล้ว....คำนี้...มันขัดแย้งในตัวมันเอง...เขาถึงใช้คำว่า Ecology ซึ่งมันครอบคลุม....หมายถึงระบบนิเวศน์...มันตรงตัว...การอนุรักษ์ มันคือวิธีการ การปฏิบัติ เป็นกริยา...ว่าอนุรักษ์...มันเอาไปขยายการท่องเที่ยวไม่ได้ความหมายตรงตัว เพราะนักท่องเที่ยว ไม่ได้ว่าต้องไปอนุรักษ์...เขาไปเที่ยว...เที่ยวอย่างไร...ก็คือเที่ยวชมในเชิงระบบนิเวศน์ สร้างความเข้าใจระบบของธรรมชาติ...เข้าใจธรรมชาติ...เพื่อเรียนรู้อยู่ร่วมกันอย่างไรกับธรรมชาติ...เขาเรียกว่าการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์.. ส่วนวิธีการ นักท่องเที่ยวก็ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์การอนุรักษ์ ซึ่งเป็นเรื่องของผู้มีหน้าที่ หรือผู้ดูแล...นักท่องเที่ยวก็ทำตามกฎ...นั่นคือการอนุรักษ์ในมุมของนักท่องเที่ยว...คือไม่ไปทำลาย...ทำตามเงื่อนไขของวิธีการที่กำหนดในอุทยานนั้นๆ มันคนละความหมาย คนละประเภทกัน...เพราะในต่างประเทศ การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ก็จะเป็นอีกกลุ่มหนึ่งซึ่งมีความรู้เข้าใจในเรื่องธรรมชาติดีอยู่แล้ว...แล้วเขาเข้าไปเที่ยวเพื่อศึกษาและเรียนรู้การอนุรักษ์...หรือเข้าไปซ่อมแซม...เหมือนออกค่ายซ่อมป่าของพวกนักอนุรักษ์ หรือกลุ่มที่สนใจการอนุรักษ์....นั่นก็อีกพวกหนึ่ง...ที่ผมได้ยินมา อ่านมาเป็นแบบนี้... แต่สำหรับเราๆท่านๆ...คนทั่วไป...เขาเรียกการไปเที่ยวแบบนี้ ว่า การท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์... แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 49 20:27:44 จากคุณ : TRAT - [ 10 ม.ค. 49 20:24:27 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ก็เอาเป็นว่าเป็นความเห็นนายแตร็ด ละกัน อย่าไปอ้างว่าสมัยนี้เค้าเรียกอะไรเป็นอะไร ความหมายการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ เค้าทำมานานแล้ว ใครจะไปแปลงไปดัดในภายหลังไม่ใช่ประเด็นหรอก เพราะกระทู้ก็ให้คำจำกัดความไว้แล้ว มันสำคัญว่า รัฐบาลเข้าใจตรงนี้มากน้อยแค่ใหน การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ มันมิได้หมายถึง "การเที่ยวป่าอนุรักษ์" มันกินความกว้างลงมาถึงข้างล่าง ในระบบธรรมชาติทั่ว ๆ ไป รวมไปถึงเรื่องศิลปวัฒนธรรม มันไม่กินความแค่เที่ยวป่าเขาเท่านั้น ถ้าจะให้เป็นเชิงนิเวศน์ ก็ตามสบาย ไม่มีใครว่าหรอก เพราะนิเวศน์กับศิลปวัฒนธรรม มันคนละเรื่อง จากคุณ : Can (ไทเมือง) - [ 10 ม.ค. 49 20:54:11 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่ใช่ความเห็นผม...แต่ันเป็นวิชาการ ที่เขาใช้แบ่งกลุ่ม การท่องเที่ยวออกเป็นกลุ่มต่างๆ เช่น การท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ การท่องเที่ยวเชิงผจญภัย...การท่ิองเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์.การท่องเที่ยวเชิงเกษตร..ฯลฯ มันมีกลุ่มและประเภทของนักท่องเที่ยว ที่คนละกลุ่มกัน.. จขกท. พูดถึงกลุ่มไหน...ซึ่งที่ผมเข้าใจคือคนทั่วไป..ถ้าเป็นการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ มันแยกออกไปอีกอนุรักษ์อะไร...ป่า น้ำ ศิลปวัฒนธรรม...ฯลฯ มันแยกย่อยไปตามสนใจเฉพาะด้านของคนกลุ่มนั้น...เช่น การไปดำน้ำของกลุ่มนักท่องเที่ยวที่กลุ่มอนุรักษ์ทะเล..ก็ไปดำน้ำเก็บขยะในแนวปะการังหรือจัดกิจกรรมไปปลูกปะการัง ...เป็นต้น...ซึ่งเป็นความสนใจของคนกลุ่มอนุรักษ์จริงๆ...มันจึงเป็นความหมายที่แคบลงมาเฉพาะกลุ่ม... แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 49 21:20:45 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 49 21:15:41 จากคุณ : TRAT - [ 10 ม.ค. 49 21:02:53 ]

ความคิดเห็นที่ 19 พวกที่ปลูกป่า..ก็เป็นการท่องเที่ยวแบบมีกิจกรรมคือปลูกป่า...การท่องเที่ยวแบบอนุรักษ์ป่า...มันก็ย่อยลงไปแบบนี้.. ส่วนคนทั่วไป ไปแบบไม่มีกิจกรรมอะไร...คือไปดูไปให้เพลิดเพลิน เรียนรู้ทั่วไปแบบนักท่องเที่ยวปกติ...ที่ไปชมวิวทิวทัศน์ ถ่ายรูป ไม่มีกิจกรรมอะไรตามแบบเฉพาะ...ก็คือไปเรียนรู้ สร้างความเข้าใจ แต่ไม่ได้ไปปฏิสัมพันธ์โดยตรง..ในการอนุรักษ์ หรือฟื้นฟู...พวกนี้กก็เป็นหมวดกลุ่มใหญ่ ทั่วไป...คือการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์... จากคุณ : TRAT - [ 10 ม.ค. 49 21:24:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20 การท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ (Ecotourism) หมายถึง การท่องเที่ยวอย่างมีความรับผิดชอบ ในแหล่งธรรมชาติ ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะถิ่นและแหล่งวัฒนธรรมที่เกี่ยวกับระบบนิเวศน์ โดยมีกระบวนการเรียนรู้ด้วยกันของ ผู้เกี่ยวข้องภายใต้การจัดการของสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวอย่างมีส่วนร่วมของท้องถิ่น เพื่อมุ้งเน้นให้เกิด จิตสำนึกต่อการรักษาระบบนิเวศน์อย่างยั่งยืน องค์ประกอบของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ มีดังนี้ 1. เป็นการท่องเที่ยวอย่างมีความรับผิดชอบ (รับผิดชอบต่อแหล่งท่องเที่ยว-นักท่องเที่ยว) 2.เที่ยวในแหล่งธรรมชาติที่สมบูรณ์ มีเอกลักษณ์พิเศษ หรืออาจเป็นแหล่งธรรมชาติที่มีวัฒนธรรมซ้อนอยู่ในธรรมชาติแห่งนั้น 3.มีการจัดการสิ่งแวดล้อมศึกษา  และการรักษาสิ่งแวดล้อมอย่างเป็นระบบ 4.มีการจัดการร่วมกับประชาชนในท้องถิ่น โดยร่วมรับผลประโยชน์อย่างเสมอภาค 5.เป็นการจัดการระหว่างชุมชนกับพหุภาคี โดยมีนโยบาย  แผนงาน แผนปฏิบัติการ ทั้งระยะสั้นระยะยาว 6.มีนักสื่อความหมายหรือมัคคุเทศก์ท้องถิ่นนำชม 7.นักท่องเที่ยวได้รับความ เพลิดเพลิน ประทับใจ ปลอดภัยและความรู้กับประสบการณ์มากขึ้นทุกครั้งที่ไปเที่ยว 8.เป็นการจัดการการท่องเที่ยวที่ยั่งยืน จากคุณ : TRAT - [ 10 ม.ค. 49 21:30:36 ]

ความคิดเห็นที่ 21 การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ หมายถึง การท่องเที่ยวที่มีท่าทีในการอนุรักษ์ (Conservation) การอนุรักษ์มีความหมายในการร่วมกันป้องกันรักษาให้คงเดิม โดยจะเป็นการอนุรักษ์แหล่งท่องเที่ยวทุกประเภท คือธรรมชาติ ประวัติศาสตร์ และวัฒนธรรม ที่มีรูปแบบ อนุรักษ์โดยองค์กรที่รับผิดชอบ หรือโดยนักท่องเที่ยว อีกทั้งยังมีวิธีการที่หลากหลาย การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ มุ่งเน้นการจัดการและบริหารทรัพยากร ให้คงมีอยู่อย่างยั่งยืนตามนโยบายการจัการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ซึ่งทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เป็นประเด็นที่ได้รับความสนใจมากที่สุดในปัจจุบัน ทั้งในระดับท้องถิ่น ระดับประเทศ จนถึงระดับนานาชาติ ทั้งนี้เพราะมีการนำทรัพยากรมาใช้อย่างมากมาย จนทำให้เสียสมดุลของธรรมชาติ และส่งผลต่อการดำรงชีวิต และพัฒนาประเทศได้อย่างต่อเนื่อง จึงกำหนดเป็นนโยบายการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในช่วงของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 8 ซึ่งมีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1. เพื่อให้มีการใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติควบคู่ไปกับการฟื้นฟูและบูรณะให้ทรัพยากรธรรมชาติมีความอุดมสมบูรณ์ รวมทั้งควบคุมรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมให้สามารถสนับสนุนการพัฒนาทางเศรษฐกิจและคุณภาพชีวิตได้อย่างยั่งยืน 2. เพื่อให้การจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ เกิดความสมดุลทั้งในด้านระบบนิเวศวิทยาและสภาพแวดล้อม โดยใช้ความร่วมมือจากหลายฝ่าย เพื่อให้ประชาชนและชุมชนในท้องถิ่นมีส่วนร่วมมากขึ้นในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ และดูแลรักษาสภาวะแวดล้อมในท้องถิ่นของตนเอง ด้วยการสนับสนุนจากภาครัฐ นักวิชาการ องค์กรพัฒนาเอกชน และระดับการธุรกิจ จากคุณ : TRAT - [ 10 ม.ค. 49 21:42:12 ]

ความคิดเห็นที่ 22 นี่คือปัจจุบัน ที่เขาใช้กัน...ความหมายที่ จขกท. สรุปมาจึงเป็นความหมายในเชิงนิเวศน์... ส่วนความหมายในเชิงอนุรักษ์ ก็จะแคบลงมาเฉพาะกลุ่มลงไป.. จากคุณ : TRAT - [ 10 ม.ค. 49 21:44:47 ]

ความคิดเห็นที่ 23 โดย:ผศ. สุรเชษฎ์ เชษฐมาส คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ----------------------------             ไม่มีครั้งใดในวงสนทนาหรือในการประชุมทั้งในประเทศและต่างประเทศเมื่อพูด ถึงนิยามศัพท์และความหมายของคำ " Ecotourism" แล้วจะไม่มีข้อโต้แย้งถก เถียงกันว่า มันคืออะไรกันแน่ มีความหมายครอบคลุมหรือจำกัดมากน้อยเพียงใด โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องหลายอาชีพหลายหน่วยงาน ในประเทศไทยเราจนทำ ให้ การนำไปใช้ปฏิบัติของคนแต่ละกลุ่ม ผิดแผกแตกต่างกันไป แล้วแต่พื้นฐานความ เข้าใจ อาชีพ หรือวัตถุประสงค์ เริ่มตั้งแต่ศัพท์นิยามหรือคำศัพท์ ซีกหนึ่งคนไทย ยังคงเรียกว่า " การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์" แต่อีกซีกหนึ่งเรียกว่า การ ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ" ซึ่งทั้งสองซีกก็มีเหตุผล ของ การใช้คำดังกล่าวที่มีน้ำหนักน่าเชื่อถือทั้งคู่ แต่อย่างไรก็ดี ราชบัณฑิตยสถาน เมื่อ 2-3 ปีที่ผ่านมาได้พิจารณากำหนดคำศัพท์ Ecotourism เป็นอย่างหลังคือ "การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ" เพราะฉะนั้น คำศัพท์ที่เป็นทางการก็จำเป็นจะต้องยึดถือ ตาม ราชบัณฑิตสถานเป็นที่ตั้ง ส่วนใครจะใช้ "การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์" ก็ไม่ น่า จะถูกตำ หนิแต่อย่างใด ถ้าหากจะมีคำ " Ecotourism" กำกับไว้ด้วย -------------------- ย้ำครับ.ว่าไม่ใช่ความเห็น...นี่เป็นหลักวิชาการ... ถ้าใช้ก็ใช้ให้ถูก... แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 49 21:53:48 จากคุณ : TRAT - [ 10 ม.ค. 49 21:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมเจอกระทู้เรื่องภูกระดึง...พอเข้าใจว่าแต่ละคนคิดยังไง??? แต่สิ่งที่ความคิดแว๊ปหนึ่ง...ระเบิดขึ้นในใจผม และทำให้ผมต้องนึกถึงตัวเอง ก็คือ ที่ผ่านมา...กระบวนการอนุรักษ์ที่อุตสาห์ทุ่มเทกันมาแทบตาย กีชีวิตที่ต้องสละเพื่อปกป้องธรรมชาติ เงินทองมากมายที่ทุ่มลงไป เวลามากมายที่ต้องเสียไป ล้มเหลวหรือไม่??? หรือว่าสิ่งที่ทุ่มเทกันมาของกระบวนการนักอนุรักษ์, กระบวนการนิเวศนิยม, กระบวนการสิทธิชุมชน, กระบวนการการเมืองสีเขียว... สังคมยูโทเปีย ที่หวังเห็นมุนษย์ตระหนักถึงความหมายของชีวิต ตระหนักถึงว่า "มนุษย์" คืออะไร??? มันล้มเหลว... ผมกำลังอดคิดถึงตัวเองไม่ได้ว่า..ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา..ผมทำอะไร??? ทำไปทำไม ทำไปแล้วสุดท้ายก็ล้มเหลว วันนี้ผมกำลังคิดว่า.. สมควรหรือยังที่ผมจะกลับไปสู่วิถีชีวิตเฉกเช่นที่น่าจะเป็น ผมจะมาสู้รบปรบมืออยู่ทำไม... ไปเป็นนักวิจัยตามบริษัทที่ปรึกษาต่างประเทศ กินเงินเดือน 60,000 ไหม??? หรือจะไปเป็นหัวหน้างานด้านมวลชนสัมพันธ์ เพื่อผลักดันโครงการกระเช้าไฟฟ้าภูกระดึงให้สำเร็จดี???? หรือจะกินอุดมคติต่อไปด้วยเงินเดือน 8,000 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 49 22:06:49 จากคุณ : พญาไฟสีเทา - [ 10 ม.ค. 49 22:02:54 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณ : พญาไฟสีเทา อย่าไปท้อถอย...สังคมที่ถือเงินเป็นใหญ่ ก็เป็นแบบนี้แหละ ผมถึงบอกว่า "การให้คุณค่า" มันหายไป มีแต่ "การตีราคา" เข้ามาแทน ทำไงได้ ทางมีให้เดิน ก็ต้องเดินไป ความสำเร็จของชีวิตอย่างหนึ่งคือการที่ได้ทำงานที่ตนเองชื่นชอบและเชื่อมั่น ทฤษฎีปลาแซลม่อน ยังใช้ได้ ปลาพวกนี้จะเป็นจะตายมันจะว่ายทวนน้ำไปวางไข่....ที่ต้นน้ำ เพื่อสืบทอดเจตนารมณ์ เพื่อสร้างกระบวนการต่อเนื่อง เมื่อชอบเป็นปลาแซลม่อน คุณต้องว่ายทวนกระแส มันจะเหนื่อย...จะท้อบ้าง...จะถูกหมีจับกินบ้าง ก็ช่างมันเถอะน่า จงสนุกกับการว่าย สนุกกับการเล่าเรื่อง ชี้ให้เห็นอีกมุมมอง ความหมายของการว่ายทวนน้ำ มิใช่อยู่ที่จุดมุ่งหมาย แต่ความหมายของมันอยู่ที่การกระดกครีบ กระดกหาง...การสร้างกล้ามเนื้อให้แข็งแรง การเติมแรงใจในการว่าย เพียงเพื่อรักษาสิ่งดี ๆ ให้เหลือไว้กับสังคม คุณอย่ากลัว..อย่าท้อ...เดินต่อไป...กำลังใจมีอีกเพียบ อย่างน้อย ก่อนคุณตาย คุณก็ได้บอกกับลูกหลานหรือคนรุ่นหลัง...ว่าชีวิตที่ผ่านมา คุณผ่านอะไรมาบ้าง ทำอะไรมาบ้าง มิใช่คุณแค่คุยให้เค้าฟังว่า คุณเหลือทรัพย์สินเท่าใด ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน....ถ้าคุณยังสามารถยืดหน้าตอบคำถามกับเหล่าเทวดาในสรวงสวรรค์ในชีวิตหลังความตายได้อย่างไม่สะทกสะท้าน จงอย่ารำคาญกับเสียงนกเสียงกาในโลกมนุษย์ อย่ากลับคืนคำเมื่อคุณย้ำสัญญา....อย่าเปลี่ยนวาจาเมื่อเวลาแปรเปลี่ยนไป ให้คุณหมายมั่นคงและอย่าหลงไปเชื่อใคร เดินทางไปสู่จุดหมายใครกางกั้น... บนทางเดินที่มีขวากหนาม ถ้าเธอคร้ามถอยไปฉันคงเก้อ... ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ...เพียงตัวเธอไม่หนีไปเสียก่อน ...รางวัลแด่คนช่างฝัน....จรัล มโนเพชร... จากคุณ : Can (ไทเมือง) - [ 10 ม.ค. 49 22:30:22 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สิ่นดีฮ้า ..สั่นเด้หมง... จ่าอุตสาห์มาเยี่ยมราชดำเนิน ต้องต้อนรับ ด้วยภาษาของจ่า มาเยี่ยมบ่อยๆน๊ะจ่า จากคุณ : *บังสุกุล* - [ 10 ม.ค. 49 23:02:35 ]

ความคิดเห็นที่ 27 นายแตร๊ดจะสื่อว่าใช้คำผิดไม่ต้องพิจารณาเช่นนั้นกระมัง จะสื่อก้วยคำว่าท่องเที่ยวเชิงอะไรก็ตาม ประเด็นคือ การสร้างกระเช้ามันเหมาะสมแล้วหรือไม่ ถ้าคิดตรงนั้นก็คิดผิดแล้วนะ มันจะเป็นอะไรก็ตามเถิด ประเด็นที่เจ้าของกระทู้จะสื่อ คือรัฐบาลนี้ มีจิตวิญญาณ มีความเข้าใจหรือไม่ เท่านั้นเอง จากคุณ : Can (ไทเมือง) - [ 10 ม.ค. 49 23:21:08 ]

ความคิดเห็นที่ 28 พี่พญาไฟสีเทา อย่าเพิ่งท้อเลย คนที่เค้าเห็นแก่สภาพแวดล้อมยังอีกเยอะ แต่เค้าไม่อยากเถียงพวก กากนายทุน พี่ทำไปเหอะครับ พี่ไม่ต้องมองไกล มองแค่ลูกพี่ก็ได้ พี่ได้ให้สมบัติ ที่ประเมิมค่าไม่ได้ ไว้ให้เค้าแล้ว นั่นคือสิ่งที่พี่ทำให้มันเหลืออยู่ จากคุณ : ราชันย์ราตรี (แล้วเราจะกลับมา) - [ 11 ม.ค. 49 00:50:42 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ลุง Can (ไทเมือง), ลุงบัง, คุณราชันย์ราตรี ผมเองเพิ่งกลับมาจากอำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก... ไปแวะเยี่ยมเพื่อนพี่น้องที่ทำหน้าที่อนุรักษ์ป่าไม้แหละสัตว์ป่าในพื้นที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าอุ้มผางและ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นรศวรฝั่งตะวันออก ก่อนหน้านี้ก็แวะไปเยี่ยมพี่น้องที่อยู่ทางทุ่งใหญ่นเรศวรฝั่งตะวันตกมา กลับมาก็มาเจอข่าวเรื่องกระเช้าภูกระดึง... และคำพูดที่ออกมาจากปากนายกที่บอกว่า "การพัฒนา" และ "การอนุรักษ์" ต้องไปด้วยกัน ผมนึกด่าอยู่ในใจ แม....ง...:-)...เก่งฉิบ... วันนี้ลองไปหาข้อมูลดูเถอะครับ... เจ้าหน้าที่ป่าไม้ หรือพิทักษ์ป่าที่มีอยู่ในปัจจุบัน ดูแลพื้นที่ป่าอนุรักษ์กันคนละกี่ไร่ อยู่กันยังไง ลำบากแค่ไหน... ตายไปใครรับผิดชอบกับลูกเมีย.... ผมจะบอกให้ไม่ใช่กรมป่าไม้หรือรัฐบาลครับ... ชาวบ้านที่อยู่ในป่า พี่น้องกะเหรี่ยงที่เฝ้าดูแลรักษาป่า ได้รับการดูแลเอาใจแค่ไหน..ไปดูเถอะครับ.. บางเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าต้องจัดเจ้าหน้าที่ มาดูแลนักท่องเที่ยวและแขกวีไอพี จนไม่มีเวลาดูแลการบุกรุกทำลายป่าและการล่าสัตว์ เพราะคนมันไม่ไม่พอ เครื่องมือเครื่องไม้ก็ไม่ทันสมัย... แต่ก็ไปเร่งให้เขาจัดการท่องเที่ยว.. โดยมีดัชนีชี้วัดเป็นจำนวนนักท่องเที่ยวเท่านั้น เท่านี้ มีเงินเข้ามาเท่านั้นเท่านี้... ถเม่ได้ตามเป้า...ในฐานะ CEO จะย้าย.. สงติงเถอะครับ....นักการเมืองไทย... ผมไปคุยกับคนคนต่างชาติที่อพยพหนีสงครามมา และมักออกไปล่าสัตว์ในพื้นที่อนุรักษ์ เขาบอกว่า...บางกลุ่มเป็นกองกำลังติดอาวุธต่างชาติ ที่มีอาวุธครบมือ ฝึกยุทธวิธีการสู้รบอย่างเชี่ยวชาญ เวลาเผชิญหน้ากัน...ไม่ใช่ว่าพิทักษ์ป่าเหล่านั้นไม่สู้แต่รู้ว่า สู้ไปก็แพ้และตายลูกเดียว ก็ต้องล่าถอย รัฐบาลดูแลเอาใจใส่พวกเขาบ้างไหมครับ...พิทักษ์ป่า ตายไปก็คือตายฟรี...ทั้งที่ทำหน้าที่ดูแลรักษาป่าไม้ สัตว์ป่าเอาไว้ให้คนทั้งประเทศ...ทำไปแล้วได้อะไร??? (ไร้คำตอบ) พวกนั้นบอกว่า.... เฮาบ่กลัวดอกป่าไม้.... ป่าไม้มีลูกซอกเก่าๆ เฮ้ามีอาก้า กับระเบิด... วันดีคืนดีก็ไม่รู้มีเจ๊กที่ไหน.. มาบอกว่าจะอนุรักษ์กันไปทำไม มันทำเงินทำทอง...ได้นี่  คนจะมีรายได้ จังหวัดจะร่ำรวย ทุกอย่างแก้ไขได้... โทษทีเถอะครับ...ในเมืองไทยที่ไหนทำได้บ้าง อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ทุ่มงบไปเท่าไร..แล้วคุ้มกันไหม? ที่รู้อุทยานแห่งชาติที่มีรายได้ที่คืนมาอันดับหนึ่งกลับเป็น พื้นที่อนุรักษ์กระจอกๆ ที่ไร้การพัฒนา ผมอยากไปบอกกับพี่น้องพิทักษ์ป่าทั้งหลายว่า... พี่น้องเอ้ย..เราจะมาเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายรักษาป่ากันอยู่ทำไม เพราะยังไงก็ต้องถูกพวกพ่อค้าหัวใสเอาไปอยู่ดี... สู้เอาที่ดิน ที่ป่า มาแบ่งกันให้พี่น้องพวกเรา ได้ใช้ทำมาหากินกันไม่ดีกว่าหรือ????? ปลูกข้าว ปลูกมัน ถางมันให้หมด.. อย่างน้อยเราก็ได้เงิน...เอามาซื้อข้าวซื้อปลากิน จะอนุรักษ์กันไปทำไม.. อนุรักษ์เอาไว้ให้พวกพ่อค้าหัวใสเอาไปหากิน... น่าสมเพชกับวาจาของท่าน...สิ่งที่ท่านทำนี่หรือครับ...... ที่นายกบอกว่า "การอนุรักษ์" และ "การพัฒนา" จะไปด้วยกัน... "ถุย"....... แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 49 01:43:04 แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 49 01:40:06 จากคุณ : พญาไฟสีเทา - [ 11 ม.ค. 49 01:32:31 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ก็บอกแล้ว ผู้นำไม่มีวิสัยทัศน์ มันจะเก่งไปทุกอย่างไม่มีหรอกครับ พ่อค้ามันก็เห็นแต่ เงิน เงิน เงิน จากคุณ : Can (ไทเมือง) - [ 11 ม.ค. 49 02:21:49 ]