ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีครับคุณจอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร จำได้ตอนเด็กๆพ่อผมเคยเอ่ยถึงคำโคลงของฮิวเมอริสต์ คล้ายๆอย่างนี้ในบาทสุดท้าย "จึงได่นำมาร้อย เป่นพ้วงมาลัย" สามบาทแรกลืมไปแล้วครับ พยายามหามาหลายครั้งแต่ก็ไม่เจอบทเต็มๆสักที จากคุณ : ลูกไทย หลานไทย - [ 11 ม.ค. 49 13:38:51 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีครับ คุณลูกไทยหลานไทย ... เห็นคุณ พจนารถ ๓๒๒ นำมาลงไว้ คาดว่าน่าจะเป็นบทเดียวกันหรือเปล่ครับ ของ ครู อบ ไชยวสุ  ( ฮิวเมอริสต์ ) __________ ชมเพลินเดินดู่พ้รรณ..........พฤกษา มากม่ายในวนา..................เหลื่อจ้ำ แลเหนพ่วงพะกา................กรองส่วย   จริงโวย จึงเก่บมันมาท้ำ...................เป่นพ้วงมาลัย ฯ แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 49 13:57:39 จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 11 ม.ค. 49 13:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โคลงถูกต้องครับ ดังนั้น ถ้าจะฟังเสียงกันเป็นหลัก สำเนียงแต่ละภาคก็ออกมาเหน่อกันคนละวรรณยุกต์ได้ ทั้งที่เป็นศัพท์คำเดียวกันจากพจนานุกรมเล่มเดียวกัน จะโทษคนอ่านเพี้ยน คนฟังเพี้ยน หรือศัพท์เขียนไม่ถูกดี จับอักษรนั่งปั้น.................เป็นหนัง สือเอือย ฉันทร่อยจนจังงัง................ง่วงข้าม ละเลียดแต่งตามผัง............ผิดไม่ ผิดเอ ทวยเหี่ยวทนหิวน้าม............ห่วยแท้ฮือฮือ (ทวย คือศัพท์คำเดียวกับ ระทวย) อย่างคำว่าน้ำ ซึ่งเวลาเขียนใช้ "อำ" ซึ่งเป็นสระเสียงสั้น เรายังเสียงยาวกันเป็น น้ามกันหมด แถมพจนานุกรมก็ไม่ยอมเปลี่ยนให้ถูกซะที แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 49 14:59:07 จากคุณ : KAVINT - [ 11 ม.ค. 49 14:57:31 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีคนบอกว่า ตั้งแต่ลูกลิงมาที่ราชดำเนิน บอร์ดเงียบไป ลิงก็ดมแล้วนะ จักกะแร้ลิงไม่ได้เหม็นซักโหน่ย เออแน่ะ ! โคลงที่จอมมารเอามาลง อ่านแปลก ๆ นะ ชื่อกระทู้ก็แปร่ง ๆ ตอนแรกคิดว่าเขียนผิดหรือเปล่า  อ่านยากอ่ะ .. เล่นเอาลิงห้อยหัวกินกล้วย แล้วติดคอเชียว เสือ มาร เสือ มาร  .. ลิงจะกระตุกหางเสือ หรือ กระตุกหนวดมารดี มิตรภาพตราบท่านคว้า จากคุณ : จังงัง - [ 11 ม.ค. 49 15:27:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 _/\_ ขอบคุณอย่างสูงครับ คุณจอมมารฯ ขอบคุณมาก ผมหาบทนี้มานานจริงๆ :) แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 49 15:35:53 จากคุณ : ลูกไทย หลานไทย - [ 11 ม.ค. 49 15:35:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จาวกะโลงแหน่งน้อย.......จังงัง เปิ้นเก่งกาจหลายจัง.........เน่อเจ้า มื่นหยั่งวอกกระมัง............จ๊าดม่วน ยกย่องหื้อเป็นเค้า..............เก่งแท้เทียมโทน ฯ ______ แนะนำให้กระตุกหางเสือดีกว่าครับ เพราะว่า มุ่นมุ้กกุ๊ก ... แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 49 17:25:55 จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 11 ม.ค. 49 16:07:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ... ตาต่อตาต่ำต้อย..............ตะลีตะลาน เอกดึกโทดักดาน.............ดับดิ้น หลับหูหลับตาคาน...........คะนองเหตุ เผลอวิ่งตับแลบลิ้น...........แล่นเต้นลงผัง ฯ _________ สวัสดีครับทุกท่าน ... ไม่ได้หมายจะสื่อไปถึงภาษาพื้นบ้านใดใดหรอกครับ เพียงแต่เห็น เอกเจ็ดโทสี่ ในปัจจุบันนี้แล้ว ให้นึกแปลกหู บางบทยึดตามตำราเป๊ะ  ... ชนิดที่ว่าเอกไม่ขยับ โทไม่เขยื้อน ความยังไม่ขยาย บางบทก็ออกงิ้วออกโขนไปเลยก็มี .. บางบทอลังการถึงกับบอกว่าเขียนด้วยใจ  ไม่สนฉันทลักษณ์ ... ชิชะ ! ฯลฯ ผมอยู่มานานจนนับว่าเป็นขาเก่า ก็นับได้ ผิดบ้างถูกบ้างตามประสา ผิดตัวเองล่ะก็ ผมมองไม่เห็น ผิดคนอื่นละก็ทำไมสอดตาเห็นดีนักแล ... จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 11 ม.ค. 49 17:54:12 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฉันทลักษณ์ชักจะเรื้อ..........ลืมเลย ขอพาดแข้งขาเกย...............ก่ายบ้าง คนเก่าใหม่คุ้นเคย...............ควรหมด เมื่อรักหรือปล่อยร้าง...........เรียกร้องแก้ไข ฯ ____________ ดัดแปลงเอาดื้อๆแบบนี้แหละ  กำลังนี้พระอาทิตย์จะตกดินแล้ว เนื้อหาหลักๆศึกษาที่กระทู้พี่อังฯได้เหมือนเมื่อเดิมครับ http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P3851698/P3851698.html จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 11 ม.ค. 49 18:01:48 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยังเขียนไม่จบเลย ... มือไว .. แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 49 18:10:12 จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 11 ม.ค. 49 18:08:52 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ... ตำรามีมากล้น.................ต้นตอ กางบอกตามน้องขอ........แค่นร้อง เอามาปิดแปะพอ.............สังเขป เผื่อรูปเพื่อเสียงพ้อง.........ผิดพลั้งผังผวน ฯ _____________ อาจารย์หมีก็อยู่แถวๆนี้ ตำราดีดี  เอามาแปะ มาบอกแนะนำน้องๆ บ้างสิครับ ถือว่าช่วยกันทำมาหากิน ตามไปอ่านไกลๆ เปลืองค่ารถค่าลา ... จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 11 ม.ค. 49 18:11:31 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เคยอ่านคนอื่นโอ้..............โลมคำ มองแผกมิอยากจำ..........จดแล้ว อนุรักษ์กลับละสำ-...........คัญหลัก เพียงโอ่อักขระแผ้ว...........ผ่านเหี้ยนหดหาย ฯ _________ ลายพาดโคลง   อาจจะเป็นทางส่วนตัวของใครของมันก็จริง แต่ทางโคลงมิใช่ทางตัน ทางโคลงมีทางแยก ทางออก  ถ้าเราส่ายแสวงหา งานของคนอื่นมีส่วนช่วยได้มากๆ เฉพาะงานคนในนี้นี่แหละครับ  ไม่ต้องถึงงานครูก็ได้ถ้าไม่อยากแสวงหาโอกาส แต่ถ้ายังคิดอยู่ในเส้นทางนี้อีกยาวนานควรหาโอกาสศึกษาเป็นดีที่สุด จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 11 ม.ค. 49 18:21:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ... ลามรีบเลยเร่งร้อน............ลืมตัว ลางไฝ่ฝักฝ่ายมัว..............มืดหน้า ฉันทลักษณ์ละเลยรัว.......รุกระห่ำ โคลงสละสลวยเริ่มล้า......ล่มร้างเรือนกวี ฯ ________ วิกฤตศรัทธา การเมือง ศาสนา หรือ ฯลฯ เป็นเรื่องของศรัทธาความเชื่อมั่น บทพิสูจน์ว่าจริงเท็จไม่สามารถเกิดขึ้นได้ในนี้อย่างแน่นอนในทันทีทันใด เราท่านๆเสพข่าวสารจากสื่อต่างๆเพื่อนำมาเขียนงาน เพื่อบันเทิง หรือด้านใดก็สุดแท้แต่ ยิ่งนำเสนอเป็นร้อยกรองการเมืองด้วยแล้ว การคะคานกันทางภาษา สำนวน ลูกล่อลูกชน ฯ มีส่วนสำคัญเป็นอย่างยิ่ง   หลายๆคนจึงรับไม่ได้กับภาษาเชือดเฉือน หรือลักษณะเฉพาะทางกวีการเมือง   จนแหกโค้งฉันทลักษณ์   ไปเลยก็มากโข จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 11 ม.ค. 49 18:26:34 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ... คำอาจขาดครบถ้วน ขบวนความ ความจักขาดไปตาม จริตเต้น รีบดัดจริตดาม . .หลังเดาะ ขบเผาะพอยกเว้น................พี่ไว้ลายหืน ฯ ___________ ปัจจัยอเนก ปัจเจกอนันต์ นึกถึงอดีต ครั้งเราอ่านงานเขียน ของผู้อื่นกันแทบทุกบททุกบาท  สวยก็ชื่นชม นิยมก็ยกย่อง   ไม่ว่าฟากฝั่งไหน ปัจจุบัน สิ่งเหล่านี้ลดน้อยถอยลงไปตามเงื่อนไขของเวลา อารมณ์ และความใส่ใจ ชั่วโมงบินสูง สะสมไมล์มาแลกฉันทลักษณ์กลับคืนไม่ได้   จนเป็นเหตุให้ละเลยความงดงาม ของเสียง ของรูป ของโคลงสี่สุภาพ สมัยก่อนความงามของร้อยกรอง กับ เนื้อหาที่นำมาเขียน ไม่เสียดุลการค้ากันมากมายขนาดนี้ จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 11 ม.ค. 49 18:35:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ... ไถแถกโทแทรกซ้อน....................สำเนียง ไม่เทียบความเปรียบเคียง..........คัดเค้า ส่งดะส่งเดชเพียง........................พอผ่าน ความสุขจึ่งหมายเศร้า................หมดสิ้นเหมาะสม ฯ ___________ ส่งเดช การส่งโทนี่สำคัญครับ ... พ้องรูปพ้องเสียงอย่างเดียว โดยไม่ใส่ใจความหมาย ก็หายนะยะ ว่ากันตามจริงสำคัญทุกตำแหน่งนั่นแหละครับ แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 49 18:39:59 จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 11 ม.ค. 49 18:38:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ๐ ละเลยเลยเล่นล้วง................งบงม เลยล่วงแล้วล้วงปม..................แปะโป้ง เดินเลยผ่านหมอกลม...............เพียงผ่าน ฤๅพ่อ ภูเลิกเดินลัดโค้ง......................นับขั้นเพียงฐาน ๐ ผ่านป่าป่าตัดเหี้ยน.................ป่าหาย สัตว์ป่าพาล้มกาย.....................ชีพเร้น หมดป่าลากช้างพลาย...............เดินเอื่อย เหยียบถนนร้อยเส้น.................ผ่าวร้อนเพลิงผลาญ ๐ ถึงเลยเลยพรักพร้อม.............คนเคียง เลยหยุดฟังสำเนียง..................เหน่อน้อย ถึงเลยเล่นนอนเตียง.................อบอุ่น มองหมอกควันเคลื่อนคล้อย.......ผ่านแล้วฟ้าใส สวัสดีท่านจอมมาร  และทุกๆท่าน จากคุณ : สามเอส - [ 11 ม.ค. 49 19:42:38 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เผลอไผลผิดพลาดพลั้ง....................บางที โคลงสี่สร้างไมตรี.....................มอบให้ เหน็ดเหนื่อยเมื่อยยังมี............พักผ่อน ปลดปล่อยว่างเว้นไว้...........ซ่อนเร้นเป็นกวี ขุนเขาโดดเดี่ยวท้อง-..........้ฟ้าคราม เที่ยวท่องล่องเรือตาม............ลอดถ้ำ ฟังเสียงคลื่นทะเลงาม...............คิดทึ่ง ใยน่องเศร้าชอกช้ำ..........................ลื่นพ้นพรรณนา .......................................................................... คารวะ สหาย น้าจอมมารฯ จากคุณ : ลี้ถ้ำฮวย - [ 11 ม.ค. 49 21:21:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ดอกกุหลาบห่อมส้วย ........... มอบเธอ  จ็อคโหนว ยานน่อนหลับฝันเผลอ ......... จั่บใจ้ ยามคิดถึ่งละเมอ ................. คะนึงนุ่ช  เฌือวโหอ รอบจั่กรวาลมีใคร้ ............... เที่ยมเธ้อมีฤา  เฟียโกวว ฯ -------------------------------------------------------------- มอบกุหลาบดอกนี้............แทนฤดี ยามค่ำสุขชีวี..................บ่ไข้ ยามดึกส่งไมตรี..............คะนึงนุช  นาพี่ ยามหลับแนบอกไว้..........เทียบได้ดวงสมร อาจารย์สวัสดิ์ค่ะ ทุกท่าน จากคุณ : ทะวาย - [ 11 ม.ค. 49 21:54:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีครับคุณจอมมารฯและน้องๆ หลานๆ ทุกท่าน อันตัวข้าพเจ้านั้นสำหรับเรื่องตำราก็อ่านๆมาเท่าที่หาอ่านได้ในเว็บนี่แหละครับ ตำราน่ะไม่เท่าไหร่ เพราะยังไงร้อยกรองก็คือศิลปะ ประสบการณ์ก็สำคัญครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรื่องของแนวคิด  วิธีสื่อ จริงอยู่ที่มันเป็นความสามารถเฉพาะตัว แต่วิธีคิดบางประการก็ยังสอนกันได้ ยินดียิ่งครับที่ห้องกวีการเมืองจะมีการเสวนาอันว่าด้วยวิทยายุทธโคลงชั้นกลางและชั้นสูงบ้าง หลังจากที่เราแม่นผังกันมาแล้ว ท่านใดที่ยังไม่แม่นก็สามารถฝึกได้ที่กระทู้ฉันทลักษณ์เลยนะครับ หัวข้อเดียวกันเช่น "รักพ่อรักแม่ต้องทดแทนคุณ" ใครๆก็รู้ ฟังกันแล้วก็เฉยๆ เบื่อละ แต่ถ้ามันกลายเป็นโจทย์ที่ให้แต่ละคนเอาไปขยายความ บางคนอาจอธิบายเป็นร้อยแก้ว ร้อยกรอง เป็นเพลง เป็นแร็ปอะไรก็ตามแต่   คนที่เป็นกวี คือคนที่สามารถสื่อให้ผู้รับสารรู้สึกรักพ่อรักแม่ขึ้นมาได้จริงๆ ขนาดน้ำตาซึมรีบกลับบ้านนั่นเองครับ ทำอย่างไรเราจะไปถึงจุดนั้นได้ ลองมาคุยกันดู วันนี้ดึกๆ จะเขียนอะไรยาวๆมาแปะมั่งนะครับ จากคุณ : KAVINT - [ 12 ม.ค. 49 08:33:59 ]

ความคิดเห็นที่ 19 พฤหัสบดีสวัสดิ์ค่ะ ทุกๆ ท่าน ยึดศิลป์ยึดศาสตร์ทั้ง........สองผสม หวังฉ่ำหวานเฉียบคม..............คละเคล้า ทั้งสี่บาทจึงระดม....................ใจประดิษฐ์ บางบทอาจเริ่มเช้า..................แช่ไว้ข้ามคืน ยากฝืนเค่ียวเค้นเคาะ........โขกสนิม นั่งเหม่อมองแป้นพิมพ์..............ตัดพ้อ ค่ายกลอักษรฉิม-....................พลีเชิด ติดกับเองจนท้อ......................ระทดให้ห่างเหิน เดินทางโคลงที่คุ้น...........จนเคย ซ้ำซากเหมือนนิ่งเฉย..............เฉื่อยช้า ใคร่เลี้ยวลัดเกินเลย................กรอบเล่น แต่ยุทธไม่แก่กล้า...................กวิแก้วตกตะกอน แค่คำรำพึงเมื่อมองดูตนเอง.. ..จึงเห็นด้วยอย่างยิ่งกับการเสวนาค่ะ จากคุณ : อังศนา - [ 12 ม.ค. 49 09:22:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 จากงานของอาจารย์เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์ บางส่วน ความคิดต้องใช้ภาษา ไม่มีอะไรอยู่นอกเหนือความรู้สึกนึกคิด ตอนนี้กำลังรู้สึก ตอนนี้กำลังคิดอะไร การคิดทำให้เกิดปัญญา กำหนดท่าทีของจิตได้ เมื่อกำหนดจิตใจเราเองได้ เราก็กำหนดจิตใจคนอื่นได้ด้วย เพราะคนอื่นก็เหมือนรา รู้สึก นึก คิด เหมือนกัน ความคิดมันต้องใช้ภาษา เพราะเราคิดด้วยภาษา คนไทยก็คิดด้วยภาษาไทย ภาษากับความคิดจึงเป็นอันเดียวกัน ดังนั้น ถ้าเรารู้ภาษามากเราก็คิดได้มาก รู้คำน้อย เราก็คิดได้น้อย ภาษาจึงเป็นเครื่องมือของความคิด การนึกบางเรื่องอาจไม่ต้องใช้ภาษา เช่นนึกภาพของความหลัง ซึ่งปรากฏเป็นมุมมองที่เรียกว่ามโนภาพ นึกออก นึกได้ อันนี้ไม่ต้องใช้ภาษา ความรู้สึกยิ่งไม่ต้องใช้ภาษา รู้สึกรัก รู้สึกหิว รู้สึกเกลียด รู้สึกเหงา เหล่านี้พ้นไปจากภาษา มนุษย์ไม่ว่าอยู่ไหน จะรู้สึก รัก หิว เกลียด เหงา เหมือนกัน องค์รวมของรู้สึกนึกคิด เมื่อเราต้องใช้ภาษามาถ่ายทอด ต้องใช้ภาษาอะไร มันก็ต้องมีศิลปะในการใช้ภาษา เพราะไม่ว่านักเขียน นักกวี นักเพลง ล้วนต้องแต่งขึ้นด้วยการใช้ภาษา รู้สึก นึก แล้วก็คิด .... วรรณศิลป์ คือ ศิลปะแห่งการใช้ถ้อยคำ ศิลปะแห่งการใช้ภาษา งานทุกงานจึงเป็นศิลปะ ไม่ว่า เรื่องสั้น นวนิยาย บทกวี ฯลฯ   ซึ่งต่างจากงานอื่นที่มุ่งถ่ายทอดแต่ความคิดเท่านั้น และ มักละเลยในเรื่องความรู้สึก กับความนึก มันไม่ครบถ้วนกระบวนการ โดยเฉพาะภาษากวี ให้ความรู้สึกมาก ให้ความรู้สึก แล้วนำไปสู่การนึก ก่อเกิดจินตนาการไปสู่ความคิด มันสอดคล้องกัน สัมผัสคำ จึงไม่เท่า สัมผัสใจ จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 12 ม.ค. 49 12:23:28 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ... ดอกกุหลาบห่อมส้วย ........... มอบเธอ  จ็อคโหนว ยานน่อนหลับฝันเผลอ ......... จั่บใจ้ ยามคิดถึ่งละเมอ .................. คะนึงนุ่ช  เฌือวโหอ รอบจั่กรวาลมีใคร้ ................. เที่ยมเธ้อมีฤา  เฟียโกวว ฯ จริงๆแล้วก็คือ ดอกกุหลาบหอมสวย ........... มอบเธอ  จ็อคโหนว ยานนอนหลับฝันเผลอ ......... จับใจ ยามคิดถึงละเมอ .................. คะนึงนุช  เฌือวโหอ รอบจักรวาลมีใคร ................. เทียมเธอมีฤา  เฟียโกวว ฯ .... ชมเพลินเดินดู่พ้รรณ..........พฤกษา มากม่ายในวนา..................เหลื่อจ้ำ แลเหนพ่วงพะกา................กรองส่วย   จริงโวย จึงเก่บมันมาท้ำ...................เป่นพ้วงมาลัย ฯ จริงๆแล้วก็คือ ชมเพลินเดินดูพรรณ..........พฤกษา มากมายในวนา..................เหลือจำ แลเห็นพวงผกา................กรองสวย   จริงโวย จึงเก็บมันมาทำ...................เป็นพวงมาลัย ฯ ผมก็เคยแต่งไว้ทำนองนี้ครับ รัฐธรรมนู้ญล่ำ............เลิศคุณ อธิปไตยดุล-..............ยะด้าว บรรดาประชาสุน-.........ทรีสุข เอกราชะอะคร้าว...........คู่แคว้นแดนไทย จริงๆแล้วก็คือ รัฐธรรมนูญล้ำ............เลิศคุณ อธิปไตยดุล-..............ยะด้าว บรรดาประชาสุน-.........ทรีสุข เอกราชะอะคร้าว...........คู่แคว้นแดนไทย เป็นวิธีการ ลด-เพิ่ม เสียงวรรณยุกต์ ครับ ที่ว่า "สร้อยโคลงก็เป็นคำที่ไม่มีความหมาย แปลไม่ได้ ตามคำครูสอนทุกประการ" ผมขอเสริมเรื่อง "สร้อยโคลงก็เป็นคำที่ไม่มีความหมาย แปลไม่ได้ ตามคำครูสอนทุกประการ"  จริงๆแล้ว คำสร้อย ก็มีความหมายนะครับ ส่วนมากคำสร้อยนั้นใช้เป็น ภาคขยาย ของโคลง หรือใช้เพื่อย้ำคำ ย้ำความ ในบริบทของโคลงนั่นเอง "นอกจากนี้แล้ว ยังมีคำสร้อย อีกชนิดหนึ่ง เรียกว่า "สร้อยเจตนัง" เป็นคำสร้อยที่กวี ต้องการให้เป็น ไปตามใจของตน หรือใช้คำสร้อยนั้น โดยจงใจ ผู้ที่เริ่มฝึกหัด การประพันธ์ ควรใช้แต่สร้อย ที่เป็นแบบแผน หลีกเลี่ยงการใช้ สร้อยเจตนัง ในงานกวีนิพนธ์ ที่เป็นพิธีการ ก็ไม่ควรใช้เช่นกัน สร้อยแบบนี้ ไม่พบบ่อยนัก ในวรรณกรรมเก่า จึงหาตัวอย่างได้ยาก เช่น หายเห็นประเหลนุช                        นอนเงื่อง งงง่วง พวกไทยไล่ตามเพลิง                     เผาจุด ฉางฮือ ลัทธิท่านเคร่งเขมง                       เมืองท่าน อือฮือ    การใช้คำสร้อย ของกวีในอดีต แต่ละท่านมีความนิยม แตกต่างกัน ในงานประพันธ์ บางชิ้น ที่ไม่ทราบว่า ท่านใด เป็นผู้ประพันธ์ อาจใช้รูปแบบ ความนิยม ในการใช้คำสร้อย เป็นสิ่งช่วยวินิจฉัยว่า ผลงานนั้นเป็น ของกวีท่านใดได้"อ้างจาก http://www.geocities.com/bot_kawee/prapant2.htm   แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 49 19:36:18 แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 49 19:33:34 แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 49 18:55:32 แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 49 18:48:40 จากคุณ : กวินทรากร - [ 12 ม.ค. 49 18:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีครับคุณจอมมารฯและน้องๆ หลานๆ ทุกท่าน พบกันในรอบนี้ ตามสัญญานะครับ ก่อนอื่นก็ขอออกตัวตามธรรมเนียมเช่นเคยว่า อันตัวข้าพเจ้านั้นมิได้เป็นครูบาอาจารย์ ที่ไหน คงแค่เล่าสู่กันฟังตามความคิดเห็นและประสบการณ์ รวมทั้งการตามอ่านโคลงของเพื่อนๆสะสมสองปีกว่านี่น่าจะเป็น หลายๆหมื่นโคลงขึ้นไปแล้ว มีความประทับใจเกิดขึ้นที่นี่มากมาย เมื่อมีเวลาว่าง จึงมาวิเคราะห์ว่า เสน่ห์ของโคลงราชดำเนินนั้น อยู่ที่ไหนกันแน่ แต่เนื่องจากเราจะไม่มาวิเคราะห์พื้นฐานการแต่งโคลงกันในกระทู้นี้ จึงขอข้ามเรื่องฉันทลักษณ์และเสียงโคลงไปดื้อๆ เนื่องจากฉันทลักษณ์มีให้ศึกษาเป็นตำราชัดเจนอยู่แล้ว ส่วนเสียงโคลงนั้น หูข้าพเจ้าไม่กระดิกเลยแม้แต่น้อยไม่ต้องมาถามเลย ดังนั้น เราจะข้ามมาพูดถึงสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งของบทกวี นั่นก็คือ เนื้อความ นั่นเองครับ ดังที่ยกตัวอย่างไว้ในความเห็นก่อนนี้ ว่าเขียนอย่างไรจึงจะสื่อให้สัมผัสใจผู้รับสาร ก็เห็นว่าคุณน้องจอมมารฯได้ยกข้อเขียนของอ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ มาเป็นข้อแนะนำไว้แล้ว ว่าเราต้องรู้สึก แล้วก็นึก แล้วค่อยคิด ดังนั้นถ้าเราจะเอาตัวเราเองเป็นหลัก เราจะได้ความรู้สึกส่วนตัวกับเรื่องนั้นๆค่อนข้างชัดเจน เช่น ฉันหมั่นไส้คนที่ขวางไม่ให้สร้างรถไฟฟ้า เพราะรถไฟฟ้ามันจะมาแถวบ้านฉัน เป็นต้น นี่คือความรู้สึกที่ใครๆก็เป็นกันครับ อย่างที่ว่า ตัว Ku ก็ต้องของ Ku จะเป็นของใครไปได้ ผลประโยชน์ใครมาก่อน ก็ Ku มาก่อน สิครับ แหม แต่ขณะเดียวกัน มีมุมอีกหลายมุมที่เราไม่มอง หรือไม่ยอมมอง หรือคิดไม่ถึง ไม่ว่าจะเป็นการมองจากมุมของคนบ้านอยู่บางกะปิ มองจากรางรถไฟฟ้าที่แสนเหงา มองความรักอันเปี่ยมล้นของผู้ว่ากทม. และรัฐบาล ซึ่งรักประชาชนจนจะกลืนกินด้วยกันทั้งคู่ การเปิดใจเปิดตาเพื่อมองในมุมอื่นนี่แหละครับที่แตกยอดความคิดได้กว้างไกล และทำให้เรารู้สึกอะไรใหม่ๆ นึกอะไรใหม่ๆ และมีอะไรต่ออะไรมาเขียนได้เยอะแยะ แม้ในที่สุด ความคิดสุดท้ายก็อาจจะยังเป็นเรื่องของ Ku มาก่อนอยู่ดีก็เถอะ ในหนังเรื่อง Dead Poet Society ที่นักเรียนขึ้นไปยืนบนโต๊ะแล้วมองรอบๆตัวนั่น เป็นตัวอย่างที่ดีครับ ห้องเรียนเดิมๆ โต๊ะเดิม แต่มองในมุมที่ไม่เคยมองมาก่อน ทั้งที่มันก็อยู่ต่อหน้าเราแท้ๆ  แล้วจะรู้ว่ามุมมองใหม่นี้ให้ความรู้สึกวิเศษยิ่งทีเดียว ตีกรอบให้แคบลงมาอีกหน่อย คำๆเดียวกัน หรือคำที่ออกเสียงใกล้เคียงกัน มีความหมายหนึ่งที่เป็นที่นิยม แต่ลองนึกดูเถิดครับ ว่ามันหมายถึงอะไรได้อีกตั้งมากมาย เพียงแต่เราเอาบริบทมาอธิบายซะหน่อย ก็จะได้เรื่องใหม่ หรือเรื่องเดิมที่มีความเก๋ไก๋ในสำนวนเพิ่มขึ้นอย่างยิ่ง ไม่ขอยกตัวอย่างโคลงโบราณแล้วกัน แต่จะยกตัวอย่างโคลงของบรรพชนบางท่านที่เด่นๆ มาประกอบการอธิบายนะครับ ไฟในท่านว่าห้าม..........นำออก ไฟนอกท่านเคยบอก.....อย่าเข้า ไฟฟ้ารัฐหัวหอก..........ให้ประหยัด ไฟรักทุกค่ำเช้า...........กระชุ่นเชื้ออย่าเฉย จากคุณ : อังศนา  - [ 30 พ.ค. 48 15:56:41 ไฟใดใดไม่ใช้ . . . . . .ดับไป.. เถิดเทอญ ไฟใคร่ไทยทั่วไทย . . ประหยัดให้ ไฟน้อยใหญ่ใกล้ไกล . ใฝ่ปิด.. ทว่านา ไฟที่ในใจไซร้ . . . . . .ไป่รู้ปิดไฉน ๚ จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ]  - [ 31 พ.ค. 48 23:26:42 ] ทั้งสองโคลงอยู่ในกระทู้ที่ว่าด้วยเรื่องการประหยัดไฟนั่นเองครับ โจทย์คือ พูดถึง "ไฟ" แล้วนึกถึงอะไรบ้าง จงเลือกเอาบางไฟมาเขียนๆเป็นเรื่อง ลากให้เข้าหัวข้อประหยัดไฟสักนิด ส่วนที่เหลือก็ตามจินตนาการไปเถิด ที่อธิบายมาทั้งหมดนี้คือเรื่องของแนวคิดนะครับ ส่วนเรื่องของคำและโวหารนั้น ก็จะเป็นอีกส่วนหนึ่ง ซึ่งขืนข้าพเจ้าเขียนน้ำท่วมทุ่งขนาดนี้ คงไม่มีวันจบสิ้นเป็นแน่ อ้อ ลืมไปอีกอย่าง  การสื่อความต้องชัดเจนครับ ถ้าชี้เป้าไม่ชัด อาจเกิดคดีไม่รู้จบได้ อิอิ แต่ในความชัดนั้น ก็ไม่ได้แปลว่าจะต้องสื่อได้เพียงนัยเดียว อีกนั่นแหละ ไหนๆก็พูดถึงการเอาคำมาเล่นแล้ว ลองเปลี่ยนจากไฟ เป็นน้ำบ้างแล้วกัน ตัวอย่างเช่น น้องแนนแต่งโคลงเรื่องนาแล้งกับเครื่องสูบน้ำของลุง เริ่มหัดแต่งจะได้โคลงเรียบง่ายคล้ายๆอย่างนี้มาก่อน หน้าร้อนเราขาดน้ำ.........ประปา หลานเรียกลุงช่วยมา.......สูบน้ำ สักพักหยุดเลยนา..........ลุงเหนื่อย เครื่องเก่าคนแก่ซ้ำ.........อย่างนี้หลานเซ็ง แต่เมื่อน้องแนนศึกษามากขึ้น เอาคำว่า "น้ำ" มาเล่นแร่แปรธาตุ เมื่อน้องแนนพัฒนาฝีมือและประสบการณ์ ดูตัวอย่าง ดูคลิป เธอก็จะเล่นกับคำที่ทำให้โคลงเก๋ไก๋ในแนวตัดพ้อลุงออกมาอีกรูปแบบดังนี้ มีน้ำใจแต่ไร้...............น้ำยา น้ำหมากน้ำคำปรา-......กฏแจ้ง ร้อนรุ่มหลั่งน้ำตา..........ยามขาด น้ำเอย เครื่องเก่าคนแก่แกล้ง...สูบแล้วไม่ไหล จึงขอเชิญชวน น้องๆ หลาน ๆที่สนใจจะลองแต่งโคลงเล่นคำหลากความหมายแล้วจับมายำแบบนี้ดูก็ได้นะครับ หรือจะช่วย "เสริมในส่วนที่ขาด"บ้างก็ได้ ปล. ไม่เกี่ยวกับกระทู้เลยแม้แต่น้อย งานวันเด็กปีนี้มีที่ไหนน่าเที่ยวบ้างครับ คิดถึงคนแนะนำจังเลย จากคุณ : KAVINT - [ 12 ม.ค. 49 23:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คนมีเงินแต่แล้ง..........น้ำใจ ชีวิตใช่ยืนยาวไป........เกือบร้อย ตายแล้วไม่มีใคร........ได้จ่าย บริจาคกันสักน้อย.......ช่วยผู้ประสบภัย สวัสดีค่ะท่าน KAVINT จากคุณ : ทะวาย - [ 13 ม.ค. 49 08:18:37 ]

ความคิดเห็นที่ 24 น้ำท่วมแต่ไม่ไร้........น้ำใจ คนละหยดส่งไป........ซับน้ำ เพชรน้ำหนึ่งผุดใน......ใจเพื่อน เลอค่าอมตะล้ำ.........กว่าน้ำลายแมว ูสวัสดีครับคุณทะวาย ถ้าจขกท ไม่มาช่วยทำมาหากินต่อ ข้าพเจ้าก็กะว่าจะงอนมั่ง ขอบคุณครับที่ส่งโคลงน้ำท่วมมา ไม่ช่วยคุยหน่อยเหรอคับ อะไรก็ได้   เห็นด้วยครับ คนมีเงินแต่ไม่มีหัวใจเนี่ย  น้ำท่วมก็ไปดูแต่แถวบ้านตัวเอง ส่วนเป็นบ้านอื่นรอจนน้ำลดค่อยไปดู ทั้งที่ประชาชนรักท่านออกขนาดนั้น (ถ้าเป็นคนธรรมดาคงไม่น่าเกลียดหรอก) จากคุณ : KAVINT - [ 13 ม.ค. 49 12:53:17 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุยเรื่องสร้อยโคลงกับคุณกวินทรากรบ้าง ตามที่เคยอ่านมาเขาว่า สร้อยโคลงนั้นช่วยเรื่องเสียงโคลงด้วย ให้้ทอดเสียงยาวเสียงสั้นแล้วแต่คำที่เป็นสร้อย ฯลฯ ในความเห็นผมนะครับ สร้อยโคลงนั้นมีความสำคัญอยู่ แม้ว่าจะหาสาระมิได้ก็ตาม  เพราะสร้อยโคลงสามารถช่วยในเรื่องอารมณ์โคลงอย่างมาก ดูจากโคลงที่หัวกระทู้ก่อน เราอ่านแล้วยิ้มก็เพราะสร้อยพิสดารเหล่านี้มิใช่หรือ นอกจากนี้โคลงยอดนิยมอย่างนิราศนรินทร์ยังใส่สร้อยที่บาทที่สามถึงกว่า 80% ลองไปนับดูได้ ครับ  ราวกับว่าเป็นผังบังคับให้มีเลยทีเดียว มีทั้งสร้อยความไม่จบตามที่นิยม และสร้อยไม่ให้ความหมายอย่าง  นะแม่่ /่ แม่แม่ ฯลฯ จึงได้หวานจนขนาดนั้นนั่นเอง แล้วทำไมต้องเลิกใช้ล่ะครับ จากคุณ : KAVINT - [ 13 ม.ค. 49 13:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ทำมาหากินสวัสดิ์ครับทุกท่าน มาต่อของอาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ อักสักนิดก่อนครับ การทำงานศิลปะที่ดีอาจารย์ให้ข้อคิดไว้น่าฟังครับ สี่อย่า_ห้าต้อง - สี่อย่า อย่าตกยุค     ยุคสมัยเขาไปถึงไหนแล้ว ยังงุ่มง่ามอยู่กับอะไรแล้วมายึดติด อย่าหลงยุค   อย่าหลงของเก่า อย่าเมาของใหม่ บางทีไม่รู้ว่าเป็นไงก็หลงไปกับมัน อย่าล้ำยุค     คนเขียนหนังสือมักจะล้ำยุค คิดอะไรล่วงหน้าไปเยอะ จนไม่สามารถปรับใช้ได้กับปัจจุบัน ไปดีแต่คนเดียว อย่าประจบยุค เขาอย่างนั้นก็ต้องอย่างนั้นไปกับเขา ตามเขาแล้วเก่งคิดเองแล้วโง่ เหมือนดูถูกตัวเอง จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 13 ม.ค. 49 14:48:29 ]

ความคิดเห็นที่ 27 . - ห้าต้อง ต้องทันยุค ต้องรู้เท่าทันกับมัน รู้ว่าตอนไหนเป็นอย่างไร ควรจะเกี่ยวข้องกับมันอย่างไร ต้องเป็นปากเสียงของผู้เสียเปรียบ เพราะว่าเมื่อไม่เป็นปากเสียงของผู้เสียเปรียบ ก็จะะเป็นปากเสียงของผู้ได้เปรียบ หรือเป็นปากเสียงของความเห็นแก่ตัว ต้องตัดทัศนะปัจเจก ตัดทัศนะของการเอาตัวเป็นหลักออก เอาส่วนรวมเป็นหลัก ส่วนตัวต้องขึ้นกับส่วนรวม ถึงจะเป็นคนเขียนงานที่ดี ทำงานศิลปะได้ดี ต้องมีจิตสำนึกทางการเมือง เพราะถ้าเรามีจิตสำนึกทางการเมือง อะไรจะเกิดก็ตาม ข่าวสารมันจะเป็นอย่างไรก็ตาม เราจะเข้าใจทันทีถ้ามีจิตสำนึกทางการเมือง  เราจะมองสิ่งนี้ชัดแจ้งถูกต้อง ไม่มองแค่ผลสะท้อนของการเมืองว่าเป็นเรื่องของอำนาจ กลายเป็นมีอคติต่อนักการเมือง ว่าเป็นผู้แสวงหาอำนาจอันเป็นทางมาของผลประโยชน์ ซึ่งมักเป็นจริงเสียด้วย ต้องทำงานอย่างราชสีห์ นอกจากไม่ไยดีต่อมงกุฏที่สวมครอบแล้ว ก็ไม่ยินดีเอาคราบสัตว์อื่นมาสรวมครอบอีกด้วย สวม เป็นด้านกายภาพ สรวม เป็นเรื่องของจิตวิญญาณ _______ ยังไงๆก็อย่าพึ่งงอนกันนะครับ เย็นนี้ผมติดภาระกิจเข้าพระนคร ค่ำๆดึกๆจะมาต่อ ถ้ามาได้ ถ้าได้มา จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 13 ม.ค. 49 14:53:49 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอเสริม เรื่อง การเพิ่ม-ลดเสียงวรรณยุกต์ต่อนะครับ ถ้าใครได้อ่าน  กำสรวญศรีปราชญ์ เขียนแบบตัวสะกดปัจจุบัน  กำสรวลศรีปราชญ์ กำสรวลศรีปราชญ์ ซึ่งพิเคราะห์จากคำ ในโคลงที่พบแล้ว สันนิษฐานได้ว่า เก่าแก่เทียบเท่า คำที่ใช้ใน สมุทรโฆษคำฉันท์ กำสรวลศรีปราชญ์ มีการเพิ่มเสียงวรรณยุกต์เช่น กำเดา แผลงเป็น ก่ำเดา บำบวง แผลงเป็น บ่ำบวง ชำงือ แผลง เป็น ช่ำงือ เป็นต้น จะเห็นได้ว่าใน กำสรวลศรีปราชญ์ มีการเพิ่มเสียงวรรณยุกต์ ในคำโคลง ให้ได้ตามเสียงเอก ตามบังคับโคลง แต่ทว่า ในนิราศนรินทร์ ซึ่งแต่งเลียนแบบกำสรวลศรีปราชญ์ ในยุคหลัง นั้นไม่พบวิธีการดังกล่าว (ซึ่งต้องขอเวลาผู้เขียน ในการอ่านวรรณกรรมทั้งสามเรื่องนี้อย่างพินิจพิเคราะห์อีกสักหน่อย ช่วงนี้ไม่มีเวลาเขียนจากความทรงจำ) สรุป วิธี การเพิ่ม-ลดเสียงวรรณยุกต์ จึงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ทว่าไม่เป็นที่นิยม เท่านั้นเอง อาจเป็นเพราะว่าการเพิ่ม-ลดเสียงวรรณยุกต์ อาจจะได้รับคำสบประมาทจากกวีด้วยกันก็เป็นได้ จึงไม่เป็นที่นิยม แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 49 19:37:45 จากคุณ : กวินทรากร - [ 13 ม.ค. 49 19:36:44 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ๐ ภาษาเพี้ยนอย่าได้          เกินเลย ปั่นป่วนผวนผันเปรย           เปรียบได้ อักขระวิธีเผย                    อาเพศ  วิบัติแน สะกดอาถรรพ์ไว้               อย่าได้ลืมหลง ๐ ภาษาอาข่มขลั้ง             ขังอา เพศเหวย แหกผ่ากรุแตกพา              สี่ห้า จิตผีร่อนหลงหา                ผาหี่ หืนโหวย ภาษ่าสะกดบ้า                  อย่าเหล้นเห็นขัน               ...ฝากท่านจอมมารฯ ด้วยจิตนิยมชมชื่นท่านที่ฟื้นวิญญาณกวีใจ... ...ภาษาไทยเป็นภาษาอาคมขลัง...พ่อขุนฯ สร้างอักขระวิธีมีมนต์สะกดอาถรรพ์ใจไว้ในภาษา... ...หากผู้ใดผันผวนผิดอักขระอาคมขลังเสื่อมคลาย จะสะกดอาถรรพ์ใจไม่ได้...เกิดเหตุอาเพศสาธารณะภัยสุดห้ามใจได้... ...๐ ภาษาไทย - ภัยสาธา(รณะ) ๐... ...การใช้ภาษาไทยสื่อความหมายให้เข้าใจตรงกันได้...แต่ทำไมต้องมีคนคิดค้าน...ทำไมต้องมีการตีความภาษาทั้งๆ ที่ใช้ถูกต้องตามอักขระวิธี... ...๐ ภาษาไทย - พาใส ถ้า ๐... ...ภาษาไทยจะสื่อสารกันได้ไม่มีปัญหา...อยู่ที่...พาใส ถ้า...ถ้าเราจะศึกษาภาษาของเราให้เข้าใจกันอย่างถ่องแท้...ใช่หรือไม่... ...เราใช้ภาษาไทยที่ผิดเพี้ยนกันมายังไม่พออีกหรือ...กวีใจจะแก้ไข...ภัยภาษาไทย...นี้ได้อย่างไร... ...หนาวใจจริงๆ... แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 49 20:48:18 แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 49 20:25:40 แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 49 20:15:49 จากคุณ : นกโก๊ก - [ 13 ม.ค. 49 20:11:11 ]

ความคิดเห็นที่ 30 น้ำท่วมแต่ไม่ไร้........น้ำใจ คนละหยดส่งไป........ซับน้ำ เพชรน้ำหนึ่งผุดใน......ใจเพื่อน เลอค่าอมตะล้ำ.........กว่าน้ำลายแมว -------------------------------------- น้ำท่วมฤาท่วมท้น.........ใจตน น้ำหยดแต่ละคน............ซับไว้ น้ำใจมิตรสู่กมล.............ชโลมจิต น้ำปิดย่อมเปิดได้............เพราะใช้ประปา สวัสดีค่ะ ทุกท่าน จากคุณ : ทะวาย - [ 13 ม.ค. 49 22:09:14 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ๐เขียนโคลงเพื่อร้อยรักษ์..........ภาษา เป็นมิ่งแห่งศรัทธา....................กวิแก้ว สืบสานศาสตร์วาจา..................รจเลข เอกลักษณ์กานท์จรดแพร้ว........เพริศฟ้าวรรณศิลป์ ฯ ๐เขียนโคลงอีกหนึ่งด้วย............ใจโหย เสน่ห์เสนาะคำโรย....................กลิ่นห้อม หอมฤๅขาดดลโดย...................บทรัก นาพ่อ ใจย่อมหวนใจย้อม...................รสแก้วโคลงคำ ฯ สวัสดีค่ะ พี่จอมมาร ฯ และพี่ ๆ ห้องกวีการเมืองทุกท่าน มาลีขอมาศึกษาอย่างเดียวเจ้าค่ะ จากคุณ : malijauna - [ 14 ม.ค. 49 07:27:04 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เขียนคำโคลงคิดเค้น..........คำคม ร่วมรักษ์และชื่นชม............เชิดไว้ ภาษามิตรนิยม...................ชมชอบ สร้างเสน่ห์ประดับได้.........หมั่นใช้คำหรู อันอ้อยตาลผ่านลิ้น..............รสหวาน กินหมดแล้วหลือชาน...........ถ่มบ้วน วจีพจน์เปรียบปาน..............หวานกว่า แม้นผ่านกาลมิถ้วน.............ห่อนร้างเลือนสลาย วันเด็กสวัสดิ์ค่ะ ทุกท่าน แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 49 17:40:06 จากคุณ : ทะวาย - [ 14 ม.ค. 49 15:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 33 น้ำท่วมแต่ไม่ไร้........น้ำใจ คนละหยดส่งไป........ซับน้ำ เพชรน้ำหนึ่งผุดใน......ใจเพื่อน เลอค่าอมตะล้ำ.........กว่าน้ำลายแมว -------------------------------------- น้ำท่วมฤาท่วมท้น.........ใจตน น้ำหยดแต่ละคน............ซับไว้ น้ำใจมิตรสู่กมล.............ชโลมจิต น้ำปิดย่อมเปิดได้............เพราะใช้ประปา น้ำตาหรือจะแก้...............เครื่องยนต์ น้ำหยดย่อมน้ำฝน............จากฟ้า น้ำพริกใช่น้ำมนต์.............อย่าอาบ น้ำตกของแม่ค้า...............อร่อยไร้เทียมทาน จากคุณ : KAVINT - [ 14 ม.ค. 49 18:44:46 ]

ความคิดเห็นที่ 34 น้ำตาหรือจะแก้...............เครื่องยนต์ น้ำหยดย่อมน้ำฝน............จากฟ้า น้ำพริกใช่น้ำมนต์.............อย่าอาบ น้ำตกของแม่ค้า...............อร่อยไร้เทียมทาน ------------------------------------------------ น้ำตาลทรายแก้ได้............คลายขม น้ำเชื่อมไว้ใส่ขนม............คุกกี้ น้ำตาหยดยามตรม..........ขมขื่น น้ำพริกแมงดานี้...............คลุกข้าวยามหิว จากคุณ : ทะวาย - [ 14 ม.ค. 49 21:14:20 ]

ความคิดเห็นที่ 35 น้ำตาลทรายแก้ได้............คลายขม น้ำเชื่อมไว้ใส่ขนม............คุกกี้ น้ำตาหยดยามตรม..........ขมขื่น น้ำพริกแมงดานี้...............คลุกข้าวยามหิว ........................................................... น้ำอ้อยน้อยอั้มอิ่ม............อันใด น้ำหมึกนึกหม่ำไป.............ปากเปรี้ยว         น้ำลายหน่ายล้ำไหม..........เหม็นเน่า น้ำรักหนักล้ำเลี้ยว.............เสพแล้วลืมหลง จากคุณ : นกโก๊ก - [ 15 ม.ค. 49 02:17:20 ]

ความคิดเห็นที่ 36 น้ำต้มผักขอดหม้อ........เคยหวาน น้ำพริกเมื่อวันวาน.........ขื่นลิ้น น้ำมนต์เสื่อมตามกาล....เสน่ห์กร่อย น้ำคำสวาทสิ้น.............เพราะน้ำมือเธอ ทางรถใครเปรียบไว้.........ใจนาง ทางรักมากหลุมพราง........คดเคี้ยว ทางสายใหม่แผ้วถาง........รักสดุด ทางสุดก็วกเลี้ยว.............เปลี่ยนเส้นทางเดิน สวัสดี ครับ!!! แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 49 10:57:37 จากคุณ : ลำน้ำ C - [ 15 ม.ค. 49 10:48:49 ]

ความคิดเห็นที่ 37 น้ำท่วมปากขากทิ้ง.........ถุยถุย สาระแนแค่นคุย..............ข่มเข้า เอ้า ฮุย เร่ ฮุย หุย.............ฮาสนั่น ขาสั่นถึงรากเหง้า...........งกเงื้องำเสนอ ฯ _____ ไอเอ็มเอฟสวัสดิ์ครับทุกท่าน จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 15 ม.ค. 49 12:36:54 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สำลักสำรากสิ้น...........สงสัย สาระสาระแนนัย..........โจ่งแจ้ง วิจักษณ์วิจารณ์ใจ.........อคติ มุมต่างมุมตึกแย้ง..........ดักปล้นใดสหาย -------------------- ถ้าว่ากันด้วยสาระ โดยไม่ใช้ความรู้สึกส่วนตัว มุมไหนก็มองได้ถูกทั้งนั้น ถกเถียงในสาระดีกว่าครับ Sundae สวัสดิ์ครับทุกท่าน จากคุณ : KAVINT - [ 15 ม.ค. 49 13:11:22 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สำรอกสำรากสิ้น..........สบสะเหย เหนือนอกไหนในเกย.....ก่ายกล้ำ มีก้มย่อมมีเงย...............งุดน่า ยอดตึกรูเถื่อนถ้ำ...........ถ่องแท้เทียวเห็น ฯ _____ สวัสดีครับพี่กวินท์ .... ในสาระนี่แหละครับสำคัญนักเชียว ในหยาบหรือยังมีละเอียดซ่อนอยู่? คนเสพ  หรือ คนสื่อ  หรือ ความสั่ว ! จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 15 ม.ค. 49 13:36:19 ]

ความคิดเห็นที่ 40 มุมมองเมินหมดเมี้ยน...........เมียงมาย แลด่างระดับราย...................เหลื่อมเส้น พราวต่างระบับพราย............พร่างตก อาชีพสมัครเหล้น..................เลือกล้วนไหลหลาม ฯ _______ ผมชอบโฆษณาหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ ข่าวเดียวกัน ความจริงต่างกัน โคลงเดียวกัน ? ..... ก่อนอ่านโคลงการเมืองเสพข่าวสารมาแค่ไหน ทำความเข้าใจกับโคลงที่อ่านเท่าไหน หัวใจ ก้อนเท่าไหน ... .. ไม่มีตรงไหนไม่สำคัญ จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 15 ม.ค. 49 14:11:53 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ยอดตึกฤๅรู้ราก...........โอหัง มองต่ำเหยียดตายัง......ข่มแกล้ง ยืนเหยียบอยู่เยาะหวัง....แลทะลุ ตีนฤๅ มืดสุดใจจักแสร้ง.........สว่างชี้อื่นไฉน -------------------- สวัสดีครับ คุณน้องจอมมารฯ สงสัยว่ามีละเอียด บางคนต้องทุบ บางคนไม่ คนเสพ  หรือ คนสื่อ  หรือ ความสั่ว คนเป็นผู้สร้างความ ทั้งหมดทั้งสิ้นแหละครับ จากคุณ : KAVINT - [ 15 ม.ค. 49 14:12:22 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อาทิตย์สวัสดิ์ค่ะ ทุกท่าน ถากถางทำไร่แล้ว.......รอผล ถากแถกเถียงผู้คน..............แสบข้าง ถากถากย่อมไม่ชน.............แค่เฉียด ถากถูกถากผิดบ้าง.............เบี่ยงถ้อยกระทุ้งแถม ..กำลังนึกถึงการสนทนากับอาจารย์เนาวรัตน์ตอนบ่ายวานนี้ มีบางประเด็นน่าจะนำมาเสวนากันในกระทู้นี้ได้เลย ..โชคไม่ดีที่เผอิญข้าพเจ้าความจำสั้น ไม่สามารถเรียบเรียง ใจความสำคัญให้สละสลวยน่าสนใจ อย่างที่อาจารย์พูดได้ รู้แต่ว่าตอนเป็นคนฟัง.. เพลิ้นเพลิน จากคุณ : อังศนา - [ 15 ม.ค. 49 14:27:17 ]

ความคิดเห็นที่ 43 นักเสพเนื้อข่าวเสี้ยน.............แสกแถ มีมากมุ่งหวังแปร...................ปดเปื้อน สนชนะไม่แยแส.....................สารบับ ความใหญ่ทยอยเขยื้อน........ขะยุกขย้อนเหลือขยุม ฯ _____ เพราะทุกอย่างเริ่มด้วยคนทั้งสิ้น มันเลยไม่ยากที่จะแก้ด้วยคน ประเด็นเรื่องความชัดเจนนี่แหละครับพี่อังฯ จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 15 ม.ค. 49 14:31:34 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ความจริงจากรอบด้าน............ค้นหา ต่างคิดต่างหูตา....................ต่างสร้าง "คำจำกัดความ"มา................คำหนึ่ง หลายหลากเหลือปล่อยร้าง......อีกล้านความจริง ----------------- สวัสดีครับ คุณอังศนา แม้กระทั่งคำว่า ความจริง เราก็ยังต้องให้ "คำ"จำกัด "ความ" กันเลย ความจริงที่แท้อยู่ไหนพูดไปพูดมา ยังกะฉันทลักษณ์เลยครับ วุ่นวายเหลือเกิน จากคุณ : KAVINT - [ 15 ม.ค. 49 14:48:11 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สถานการณ์สนธิสร้าง......แสบแสน นักเสพหน้าจอแบน...........บิดเพี้ยน เหินแก่นแล่นหาแกน.........นำกลับ ไล่จับเอามาเขี้ยน..............ฤ แข้ ครหา ฯ ______ นั่นเลยครับ เราหาความชอบธรรมจากข่าวนี้ที่ใคร ตรงไหนที่เราควรจะพอใจกับความจริง จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 15 ม.ค. 49 15:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ตัวตนมีอยู่แท้...............ในตน แม้สื่อสาระวน...............วุ่นว้า ปัญหาเพราะเป็นคน.........ก็ใช่ แพ้ชนะถูกผิดท้า............นั่นแท้ความจริง ------------------------ ความขัดแย้งเกิดขึ้นได้ทุกวินาทีครับ คุณจอมมารฯ เกิดทั้งในตัวเราเองและกับคนอื่น เพราะไม่มีพิมพ์สำเร็จรูปสำหรับความเป็นมนุษย์ จากคุณ : KAVINT - [ 15 ม.ค. 49 15:09:46 ]

ความคิดเห็นที่ 47 หากเถียงหากถกทึ้ง........ถึง “จริง” อาจเปรียบไล่จับลิง...............สุดทะเล้น ปิดนั่นปูดนี่สวิง-....................สวายเปลี่ยน ยากจับนามธรรมเค้น..............เคี่ยวให้อยู่มือ ..บางประเด็น มันก็ไม่เป็นรูปธรรมให้จับต้องได้เสียด้วย บางครั้งก็เลยเหมือนปัญหาโลกแตกนะคะ เถียงกันแทบเป็นแทบตาย แต่ยังหาข้อยุติไม่ยักกะได้ จากคุณ : อังศนา - [ 15 ม.ค. 49 15:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ตัวตนตรองถ่องแท้.........ท่าที แย้งขัดดุลพอดี...............เผื่อได้ แพ้ชนะผิดถูกมี...............โมหะ จัดระเบียบหัวใจให้..........จักห้ามปัญหา ฯ ______ สวัสดีทุกท่านครับ ความขัดแย้งเกิดได้เสมอครับเมื่อความเห็นไม่ตรงกัน ผมไม่ต้องการพิมพ์สำเร็จรูปของมนุษย์หน้าไหนทั้งสิ้น ในสารบบความคิดที่เป็นส่วนรวม  มันควรไปตามครรลอง เพียงเรารู้ตัวตนว่า  เรากำลังทำอะไร  สื่ออะไร  เพื่ออะไร ในทุกคนถ้าเพียงคิดเริ่ม ผมว่านั่นเพียงพอนักแล้ว จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 15 ม.ค. 49 17:33:46 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ครรลองสารบบสร้าง...แบบแผน กฏบทกำหนดแกน.....บอกไว้ ถูกแค่ถูกเท่าแทน......คำถูก เคารพเพื่อสงบได้......รับรู้ตรงกัน ............... เมื่อกี้กลับไปอ่านบาทสุดท้ายของโคลงในความเห็น 39 อีกครั้งจึงพบว่าผมอ่านคำคำหนึ่งผิดไปครับ ทำให้แปลความหมายของโคลงทั้งบทผิดเล็กน้อย และยังทำให้เข้าใจความตั้งใจของคุณจอมมารฯผิดไปอีกเล็กน้อย ขออภัยครับ จากคุณ : KAVINT - [ 15 ม.ค. 49 19:37:02 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เข้ามาอ่านด้วยคนนะคะ จากคุณ : สาวหน้าใส - [ 15 ม.ค. 49 20:28:37 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เอกโทษ คือ คำที่ผู้แต่งทำให้เป็นรูปวรรณยุกต์เอก ซึ่งตามความหมายเดิมเป็นรูปวรรณยุกต์อื่น กรณีที่หนึ่ง เช่น น่า ซึ่งในความหมายจะหมายถึงหน้าตา แต่จำเป็นต้องใช้คำว่า น่า  แทน หน้า ให้ถูกตำแหน่งที่บังคับวรรณยุกต์เอก จึงเรียก น่า ว่า เอกโทษ เช่น กองน่า ซึ่งหมายถึง กองหน้า กองน่า เป็นเอกโทษ กรณีที่สอง   ดัง เป็น ดั่ง (ดั่งเป็นเอกโทษ) จึง เป็น จึ่ง (จึ่งเป็นเอกโทษ) บ เป็น บ่ (บ่ เป็นเอกโทษ) โทโทษ คือ คำที่ผู้แต่งทำให้เป็นรูปวรรณยุกต์โท ซึ่งตามความหมายเดิมเป็นรูปวรรณยุกต์อื่น กรณีที่หนึ่ง เช่น โหง้ ไม่มีความหมาย  แต่จำเป็นต้องใช้คำว่า โหง้ แทน โง่   ให้ถูกตำแหน่งที่บังคับวรรณยุกต์โท จึงเรียกว่า โทโทษ -คำว่า เหล้น เป็นคำโทโทษของคำว่า เล่น กรณีที่สอง เป็นการแผลงรูปวรรณยุกต์ แล เป็น แล้ (แล้ เป็น โทโทษ) เพียง เป็น เพี้ยง (เพี้ยงเป็นโทโทษ) แม่น เป็น แม้น (แม้นเป็นโทโทษ) เท่า เป็น เท้า (เท้าเป็นโทโทษ) จะเห็นว่าทั้ง ดั่ง จึ่ง  บ่ แล้ เพี้ยง แม้น เท้า เป็น คำที่เกิดขึ้นจากการใช้เอกโทษโทโทษ ทั้งสิ้น ทำให้เกิดความร่ำรวยทางภาษา ซึ่งมีทั้งข้อดีข้อเสีย ปัจจุบันไม่นิยมใช้ เอกโทษ,โทโทษ อีกแล้ว เพราะถือว่า เป็นข้อบกพร่อง ในรูปวรรณยุกต์ ถ้าไม่จำเป็นให้หลีกเลี่ยง แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 49 20:47:39 แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 49 20:45:22 แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 49 20:44:42 จากคุณ : กวินทรากร - [ 15 ม.ค. 49 20:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขอเก็บเกี่ยวเพื่อรู้.................เรียงความ ไม่ถนัดทู้นิยาม....................เรื่องนี้ ไร้เงารูปยังตาม....................ติดอยู่ อย่างเงียบมิหลบลี้................สาระนั้นมากมาย หวัดดีค่ะ คุณจอมมารและทุก ๆ ท่านค่ะ จากคุณ : ยี่หร่า@ - [ 15 ม.ค. 49 22:19:49 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ตีความ"ความ"ก็ดิ้น.........ปลิ้นถลน ตีไข่ใส่สีจน..................ป่นปี้ ตีหน้าเซ่อบางหน...........ยามอ่าน งงเวย ตีข่าวตีเกราะชี้...............สื่อสร้างนำกระแส .................. มีอะไรอีกมากในโลกนี้ที่ยังไม่รู้ แต่บางครั้งการไม่รู้อะไรมากก็ดีเหมือนกัน แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 49 22:33:11 จากคุณ : ลำน้ำ C - [ 15 ม.ค. 49 22:27:33 ]

ความคิดเห็นที่ 54 รักแล้วอย่าลาจาก    รักน้อยมากอย่าเผลอเรอ รักเขาหรือรักเธอ     รักเสมอจนชีพวาย เวียนว่ายและตายเกิด    ได้โปรดเถิดอย่าห่างหาย ห้องกวีฯอย่าเว้นวาย      มิตรสหายใคร่ชวนเชิญ เก็บดาวจากฟากฟ้า    ร้อยเรียงมาพาสรรเสริญ อย่าโกรธหากก้ำเกิน    มาเพลิดเพลินเติมแต่งกัน สาดสีมาสร้างสาย     มาก่อก่ายประกายฝัน ห้องกวีฯอยู่นิรันดร์    เป็นมิ่งขวัญตลอดกาล ฝากช่อดอกไม้ให้    หอมอวลใจนานเท่านาน ดั่งดอกมะลิบาน      ช่างหอมหวานส่งกลิ่นไกล สวัสดีค่ะ ท่านจอมมารฯ และทุกท่านค่ะ... แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 49 17:32:41 แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 49 00:08:15 จากคุณ : Cookie Jar - [ 15 ม.ค. 49 23:59:44 ]

ความคิดเห็นที่ 55 "ไปไหน" กระดานดำว่างร้าง.......คำเขียน ทุกที่คือโรงเรียน........อ่านได้ คิดเองฝึกเองเพียร......ท่านว่า สำเร็จหลักสูตรไร้.......สักข้อกังขา เสียงชอล์กเคยขีดเส้น.....แสลงหู เสียงตะคอกคำครู...........ตอกหน้า หนังสือสั่งให้ดู...............ให้ท่อง แปรงลบกระดานคว้า........จับขว้างสั่งสอน ไม้เรียวถูกหักทิ้ง........เงียบงำ ไร้เรื่องควรท่องจำ......เลิกป้อน สารพัดเครื่องมือนำ......ถูกผิด วัตถุสื่อสะท้อน...........ยุคนี้ทันสมัย เคยจำเคยเจ็บครั้ง........ครูตี หนังแตกแต่ละที.........แทบไข้ สิทธิมนุษยชนมี...........ตามข่าว หน้าหนึ่งครูกับไม้.........ยิ่งย้อนคิดถึง น้ำตาครูหยดนั้น........ไปไหน วันรับปริญญาใคร.......เล่าซึ้ง เสียงจริงจากหัวใจ.......จึงสื่อ คุกเข่าลงละขึ้ง..........กราบพร้อมรับพร ............ วันนี้วันครูครับ ทำให้นึกย้อนกลับไปกาลครั้งหนึ่งในห้องปฏิบัติการน้ำตาเล็ด วิชาหนึ่ง พอดีว่าตรงกับวันรับปริญญาของรุ่นพี่ จึงมีรุ่นพี่หลายคนในชุดครุยเข้ามาคุกเข่ากราบครู และวันนั้นก็ได้เห็นครูร้องไห้ แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 49 07:50:44 จากคุณ : KAVINT - [ 16 ม.ค. 49 18:17:58 ]

ความคิดเห็นที่ 56 พระคุณครูท่านให้........วิชา สอนสั่งศิษย์ทุกครา......รับไว้ แจวเรือส่งฟากพา.........ข้ามฝั่ง ครูช่างฝนทั่งได้...........เหล็กคล้ายคลึงเข็ม แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 49 20:07:44 จากคุณ : ทะวาย - [ 16 ม.ค. 49 19:35:24 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ดอกกุหลาบสี้แด่ง ........... ดังเพลิง สวยจ่นจิตระเริง .............. ร่าวฝั้น หลงรูปใจ่กระเจิง ........... ล่องล่อย อยากเอ่าปักแจกั้น ........ หวั่งดู้คนเดียว  (คริคริ) สวัสดีค่ะคุณจอมมารฯ และทุกท่าน จากคุณ : ชารา๚ะ๛ - [ 18 ม.ค. 49 11:27:28 ]

ความคิดเห็นที่ 58 สวัสดีครับคุณกวินทรากรและทุกท่าน การเพิ่มลดเสียงวรรณยุกต์และเอกโทษโทโทษไม่ควรใช้เลยแหละครับ เพราะคำออกเสียงเหมือนที่สะกดไม่เหมือน ทำให้ความหมายต่าง รวมทั้งคำที่วรรณยุกต์ต่างทำให้ความหมายเปลี่ยนนั้นมากมาย ยังไงการสื่อความก็สำคัญกว่ารูปและเสียง เขียนผิดๆถูกๆจะทำให้งงเปล่าๆ ลองอ่านอะไรๆข้างล่างนี้ดูนะครับ เมื่อวานนี้เจอจิม......กลางวัน ตอนออนก็คุยกัน.....มันดี ต่างก็หากินยัน.........ทั้งปี งานซาแล้วสุขขี.......เขาคุยเพลินเพลิน เพิ่มวรรณยุกต์แล้วเป็นดังนี้ค ับ เมื่อวานนี้เจ่อจิ้ม .... กลางวัน ตอนอ่อนก็คุยกัน ... มั่นดี้ ต่างก็ห่ากินยัน ....... ทั้งปี่ งานซ่าแล้วสุขขี้ ..... เข่าคุ้ยเพลินเพลิน จากคุณ : KAVINT - [ 18 ม.ค. 49 14:42:57 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เมื่อวานนี้นัดใกล้......กลางวัน เสียงอ่อนตอนออนกัน....หว่านไว้ ทำงานต่างเช้ายัน....เย็นสว่าง เวรว่างจึงสุขได้.....พากย์ให้เพลินเพลิน เวอร์ชั่นไม่เพิ่มลดวรรณยุกต์ค่ะท่าน KAVINT แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 49 17:05:57 จากคุณ : ทะวาย - [ 18 ม.ค. 49 17:00:52 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ... เอกโทมิสร่างสิ้น............อสงไขย โคลงวัฏสงสัย...............เสื่อมซ้ำ ใช่หมายพิสดารไหน........นำสื่อ เสพอยากฤๅยากย้ำ.........ย่ำร้อยรอยสมาน ฯ เพียงพานพบผกโพ้น........พรรณนา จึงยกบทอย่างมา............หยั่งซ้อน หมายปาฐกถา................ประทังเปรียบ เห็นตระหนกหัวอกร้อน......อกร้าวละมังเสียง ฯ เทียบเคียงเรียงบทโล้.......โอ้โลม ระหว่างเฮ้าส์ระหว่างโฮม....ระหว่างบ้าน ถึงใจใช่ถึงโจม................กระโจนจู่ เลือนเหตุให้หทัยสว้าน......สวาสดิ์สิ้นห่ามสมี ฯ ________ สวัสดีครับมิตรรักนักเลงโคลง แรกเริ่มเดิมทีเดียว การยกบทลดเสียงวรรณยุกต์ออกมา มิได้หมายให้ศึกษาเพื่อฝึกฝน หรือเอาเป็นความสนุกชั่วครั้งคราว เพียงแต่ยกมาเปรียบว่าเราใส่ใจกับฉันทลักษณ์ผังกันจนลืมละ สัมผัสอย่างอื่นที่สวยงามในส่วนต่างๆของโคลง หลายคนเห็นว่าเอกเจ็ดโทสี่ครบเป็นพอแล้วสำหรับโคลงสี่สุภาพ แต่สำหรับคนโลภมากอย่างผม ผมเห็นว่าไม่พอ แก้ไขเมื่อ 19 ม.ค. 49 13:59:17 จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 19 ม.ค. 49 09:48:29 ]

ความคิดเห็นที่ 61 มธุรสสถิตไว้..............เต็มหทัย เอกเจ็ดวางกลางใจ.... จตุห้อง โททั้งสี่สายใย...........โยงผูก...พี่เอย สัมผัสแนบเนื้อน้อง.....ขุ่นข้องคงสลาย สำหรับคนโลภค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 ม.ค. 49 12:48:50 จากคุณ : ทะวาย - [ 19 ม.ค. 49 12:39:30 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เรื่องรักเรื่องโลภล้วน.........แลหลง เหมาร่วมทุกกระทง...........ทุกข์ร้อน เอกโทผกพะวง................ผังแหวก เหตุเสื่อมศิลปะซ้อน..........โศกซ้ำสบสมัย ฯ _______ โลภรู้ ดีกว่าโลภหลงนะครับ จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 19 ม.ค. 49 14:09:56 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เรื่องโลภรู้ไม่รู้.............จึงถาม ผู้โลภรู้มิตาม...............ตอบให้ โลภหลงดั่งคนทราม....สติแตก นาพี่ ผู้โลภรู้แถลงไว้......จักได้คลายโลภ หลงแล ผู้โลภรู้กรุณาแนะนำแก่ผู้โลภไม่รู้บ้าง ก็จะเป็นกุศลอย่างยิ่งค่ะ ไม่ถามผู้โลภรู้แล้วจะให้ไปถามใคร? จากคุณ : ทะวาย - [ 19 ม.ค. 49 16:26:38 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เมื่อวานจิมเจอะน้อง...กลางวัน ออนติดก็คุยกัน........ปากปลิ้น ทำงานต่างก็ยัน.........แทบตลอด ปีแล มีสุขงานหมดสิ้น. ......หยุดได้้คุยเพลิน สวัสดีครับคุณทะวาย จะเห็นได้ว่าโคลงเนื้อเรื่องเดียวกันหรือคล้ายๆเนี่ยเราก็ยังเขียนได้โดยไม่ต้องใช้คำแปลกๆเลยครับ วันหลังมาคุยกันเป็นโคลงดีกว่าเนอะ จากคุณ : KAVINT - [ 19 ม.ค. 49 17:13:48 ]

ความคิดเห็นที่ 65 โลภรู้ยิ่งต้องอ่าน............เอาความ อย่าลวกสักแต่ถาม..........ต่อถ้อย เนื้อหาหลากล้นหลาม......ลางเหตุ หลายท่านที่ร่วมร้อย........ร่วมล้อมเสวนา ฯ สงสัยควรฝากข้อ............คำถาม ทุกเรื่องมีคนหาม............แบกให้ ฉันทลักษณ์มิใช่หนาม......ยอกอก หลังฉอดหน้าบอร์ดใบ้......บ่งพ้อพรแสวง ฯ _______ สวัสดีรอบเย็นครับ จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 19 ม.ค. 49 17:55:42 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เรื่องหลงหลงรกข้อ...............คิดเห็น เลี้ยวออกนอกประเด็น............ดัดล้อ ถาม what โธ่ ตอบ when.......why not ? ผังพี่ไม่ขี้ฉ้อ.........................เฉกช้ำชำไผ ฯ จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 19 ม.ค. 49 17:57:01 ]

ความคิดเห็นที่ 67 คห.64 คำธรรมดาคิดได้..........เขียนดี ไร้ศัพท์ดูมากมี.............บ่งใช้ ทำงานต่างบางที..........มุขฝืด....จริงนอ เพราะรักนะบอกให้.......ฝึกไว้สวนกระแส เห็นด้วยกับท่าน KAVINT ค่ะ เขียนโคลงแบบคุยกัน โดยไม่ต้องใช้คำแปลก ๆ เช่น "สว้าน" ไม่ทราบคำแปลเลยค่ะ จากคุณ : ทะวาย - [ 19 ม.ค. 49 21:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 68 คห.33 เรื่องหลงหลงแทรกข้อ........ครหา ไม่บอกคงทราบมา.............แม่นแล้ว เลี้ยวออกนอกคันนา...........ว่า what when ตอบคงไม่แคล้ว.....not understood  (ครับผม) แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 49 12:38:04 จากคุณ : ทะวาย - [ 19 ม.ค. 49 23:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เอกโทย่อมอยู่ยั้ง...........อสงไขย เปลี่ยนยุคเปลี่ยนศัพท์ไป...อย่าทิ้ง คำแปลกแค่แปลกใจ......ก็แค่ แปลกนา อ่านตลกอ่านเพราะพริ้ง.....ต่างล้วนสร้างสรรค์ ถูกใจความคิดตั้ง........โจทย์มา โคลงบึกโคลงบีฑา........สนุกแท้ ตรงไปผ่าตรงมา..........เตือนสติ ที่นี่การเมืองแก้..........กลับด้านธรรมดา เสัยดสีดีกว่าโต้ง..........ด่าแตก มุกเก่าหาทางแหวก.......มุกบ้าง ร้าวร้าวผลุบโผล่แยก......ตะเข็บปริ สู่บทโอ้โลมสร้าง........สื่อได้หลายนัย สวัสดีครับท่าน จขกท และมิตรสหายทุกท่าน โคลงที่ต้นกระทู้นั้นนับว่าไอเดียดีมากนะครับ อ่านได้ไม่เครียด แม้ว่าจะเป็นการเสียดสีโคลงติดฉันทลักษณ์ก็ตาม ถือว่าเป็นการสร้างสรรค์ที่ยังดีกว่าการด่าตรงๆ มุกเดิมๆ ฟังหูทะลุหูไปเปล่าๆ คุยตามประสบการณ์น่ะครับ เพราะเคยเห็นบางคนที่ชอบเขียนกลอนด่า มาถึงก็เริ่มจากพ่อแม่บรรพบุรุษ กี่กลอนๆมุกเดิมหมด เปลี่ยนคำเรียงประโยคใหม่แค่นั้น แต่ไส้ในเนี่ยซ้ำๆซากๆ ไม่มีอะไรน่าสนใจ มาบอกอีกที่ว่าชอบโคลงที่จขกทยกมานะครับ  ส่วนโคลงห้องการเมืองถ้ามีความรุนแรงก็เป็นเรื่องธรรมดาครับ อย่าได้ตื่นเต้นกันเลย จากคุณ : KAVINT - [ 20 ม.ค. 49 12:19:46 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เอกโทย่อมอยู่ยั้ง.................ยืนยง ฉันทลักษณ์แบบผังคง..........คู่ค้ำ ผิดถูกเจตจำนง.....................จากสติ คิดอ่านเอาเรื่องซ้ำ...............แทรกซ้อนเสียขวัญ ฯ อันประโยชน์ก่อเกื้อ..............ประคองกานท์ รู้รักรับหลักการ....................ก่อนครั้ง น่าเสวนานาน.....................ในเหตุ ให้ห่วงผลพลาดพลั้ง.............พกเพ้อผกผัน ฯ สัมผัสรับส่งสร้อย................เสาะแสวง อย่าริอุตริแปลง...................เปลือกโก้ เหตุแห่งทุกข์ทิ่มแทง............ทุกขณะ เพราะอ่วมอคติโอ้................อุบถ้อยถามถึง ฯ _____ เสียเหงื่อเพราะเล่นกีฬา ดีกว่าเสียน้ำตาที่คาเฟ่ สวัสดีครับพี่กวินท์ ... การแปลงสารผิดๆนี่ก็สำคัญ เราหลีกไม่ได้ที่จะเอาตัวตนเข้ามารับสัมผัส ร้อยกรองมันกระทบใจได้เร็วมาก ยิ่งคนรักในด้านนี้ จะยิ่งรู้สึกมากกว่าคนปกติ   บางครั้งความหมายที่เสพ กับ ความตั้งใจผู้สื่ออาจจะเดินคนละแนวทางเลย   หากนับว่าเป็นความผิด น้ำหนักมาทางผู้สื่อเสียมากกว่า ๖๐ % เพราะสื่อออกมาแปลได้หลายด้านจนเกินไป บางทีเขาตัดพ้อดวงดาวของเขาคนเดียว ผมเผลอฟูมฟายตีอกชกตัวไปก็มี งานของกวีใหญ่ๆเรามักแปลความไม่ผิดเพี้ยน เพราะเนื้อหาที่ชัดเจน คำจำกัดบท แบบที่ลงตัว อย่างสมบูรณ์ บวกกับเรารู้แนวทางของแต่ละท่านมาก่อนหน้า แต่ในระดับมือสมัครเล่นอย่างผม และ หลายๆท่าน บางทีการตีความที่ไม่ชัดอาศัยการถามไถ่ ทางหน้าห้อง หรือ  หลังไมค์ก็ช่วยในการทำความเข้าใจในบทนั้นๆได้มาก แก้ไขเมื่อ 21 ม.ค. 49 19:36:04 จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 20 ม.ค. 49 16:52:31 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ๐ ภาษาไทยใฝ่รู้             โดยรวม ใช่ว่าภาษาหลวม             หลักย้ำ ภาษาสื่อกำกวม              ใครกำหนด ใจเสพภาษาซ้ำ               จิตซ้อนภาษาใจ ๐ ภาษาใจไร้ลักษณ์         เหลวไหล จิตอ่านภาษาใจ               เล่นลิ้น ต่างจิตต่างใจใคร             เล่าควบ คุมฤๅ จิตข่มใจไม่ปลิ้น              กระพี้ภาษาดู ๐ ภาษาสะกดด้าน            มุมใด ลูกเล่นผันผวนใจ              จิตล้ม ตัวสะกดใจใคร                 เล่าพี่ น้องสะกดตนเองก้ม           สะกดห้ามตามใจ ๐ เพียงฝากรูปลักษณ์นี้      นำเสนอ ต่างจิตต่างใจเผลอ            พลาดพลั้ง ร่วมจิตร่วมใจเจอ              มิตรสนิท พิฆาตมิตรตาตั้ง                ตอกด้วยภาษาใด ...ผิดพลาดขออภัย....ฉันทะลักภาษาใจไว้ในฉันทลักษณ์นี้... จากคุณ : นกโก๊ก - [ 21 ม.ค. 49 13:31:57 ]

ความคิดเห็นที่ 73 .... ขาใหม่ขาเก่าค้ำ.................คูหา ลุแก่อารมณ์อา-..................กาศร้อน บ้างเห็นแก่หน้าตา..............ตัวตรรกะ กลัวกระทบกระทั่งย้อน......กระแทกเย้ายวนหยาม ฯ หลายถามไร้ตอบโต้............อุตลุด หลายทักทายลอยหลุด.......กรอบโล้ ร้อยรักรีบดึงฉุด....................กระชากกลับ มิตรท่วมกระทู้โต้.................ต่างหน้าเตลิดหนี ฯ _____ รักแท้ดูแลไม่ได้ ประเด็นกระทู้เนื้อหานี่ก็สำคัญไม่แพ้การตอบต่อประเด็นครับ ห้องกวีการเมืองมีลักษณะเฉพาะแบบที่ขาเก่าคงพอเห็นๆกันอยู่ ขาใหม่ที่ไม่รู้ทางมักไม่ได้รับการตอบรับเอาเสียเฉยๆ บางคนเคยชินลักษณะการตั้งกระทู้แบบนกกาเหว่า คือทิ้งไว้ให้คนอื่นฟัก  หลายๆกรอบจึงเป็นลูกกำพร้าไปโดยปริยาย เมื่อไม่มาตอบโต้ในฉันทลักษณ์หรือเหตุผล มันก็ไม่มีอะไรสาวต่อ เพราะสมาชิกห้องนี้ส่วนใหญ่มักวนเวียนตามต่อประเด็นตนเองเสมอ ไม่ว่าประเด็น วาทะ หรือ ก้าวล่วงกาละเทศะก็ตาม ... อารมณ์กวีอ่อนไหว  อารมณ์การเมืองร้อนแรง ที่นี่ไม่แพ้ที่ไหน  หัวเด็ดตีนขาดเลยเอ้า ! มิตรภาพสำคัญครับ จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 21 ม.ค. 49 20:16:25 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ภาษาดัง-เงียบได้........หลายทาง หูฝาดพาตาฟาง...........ผิดเก้อ บ้างคลำนึกรูปพลาง......แปลภาพ นัยแทรกอีกบานเบ้อ-.....เริ่มล้อมคำเดียว สวัสดีครับทุกท่าน งั้นมาตอบเลียนแบบห้องอื่นดีกว่า ขอบคุณครับ สำหรับความเห็น 30-34-35-36-42-53 (คุณทะวาย คุณนกโก๊ก คุณลำน้ำC คุณอังศนา)ที่มาแต่งโคลงเรื่องน้ำและเล่นคำซ้ำๆกันนะครับ ที่น่าสนใจคือ #72 ครับ นานๆอ่านโคลงของคุณนกโก๊กทีนึง   แต่โคลงชุดนี้เล่นคำได้น่าสนใจมาก ภาษาเขียน-ภาษาใจ ตัวสะกด-สะกดใจ ลักษณ์-ไร้ลักษณ์ รูป-ไร้รูป สัมผัสคำ-สัมผัสใจ ภาษาทั้งสองมองได้ทั้งแนวตามกันและตรงข้าม แล้วแต่เราจะผูกเรื่อง เป็นลักษณะของการเปรียบเทียบน่ะครับ แนวคิดน่าสนใจทีเดียว แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 49 00:02:32 จากคุณ : KAVINT - [ 21 ม.ค. 49 23:43:10 ]

ความคิดเห็นที่ 75 สวัสดี ครับ ขออนุญาตแทรก แบบร้อยแก้ว ล้วนๆ นะครับ ยอมรับนะครับว่าเข้ามาทีแรกก็แต่งเล่นๆ สนุกๆเห็นคนอื่น แต่งเก่งๆ ก็อยากลองดูบ้าง แต่คงจะเอาดีไม่ได้ เพราะพออ่านลึกๆแล้วมีอะไรมากมายที่เรายังไม่ทราบ  แต่ไหนๆก็ไหนๆ เอาแค่ เอกเจ็ดโทสี่ ให้ตรงตามผังก็พอแล้ว (บางครั้งก็ยังหลุด) ส่วนสำนวนโวหาร ก็ลมเพลมพัดตาม อารมณ์ แต่ละวัน ถ้าขยันก็ขัดก็เกลา บางทีเขียนส่งๆแบบว่าตัวเองยังไม่อยากกลับไปอ่านเลยก็มี แหะ แหะ บางทีขยัน บางวันก็ขี้เกียจ  บางที เขียนมากๆ เขียนเองอ่านเอง ยังรำคาญตัวเองเลย ครับ คนอื่น จะขนาดไหน... แต่ก็พยายามเรียนรู้ครับ จากการอ่านตามสมควร ชอบอ่านคำแนะนำของแต่ละท่านนะครับ แต่ผม ยังไม่สามารถแนะนำใครได้    ไม่กล้าครับ... แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 49 01:55:51 จากคุณ : ลำน้ำ C - [ 22 ม.ค. 49 01:50:41 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ... หลายหัวสุมถกถ้อย........สนทนา ใจจับพิจารณ์มา.............มุ่งจ้อ หลายเรื่องเริ่มปรึกษา.....ประสมศึก-  ษาแฮ ก่อนพบเรื่องพาท้อ..........ทุกกระทู้เทียวเห็น ฯ _______ ภาคเสธ อรุณสวัสดิ์ครับท่านลำน้ำ .... และ ทุกท่าน ฯลฯ เราเริ่มเรียนรู้จากกันเองก่อนนี่แหละครับ การสนทนาอย่างกระทู้นี้อย่าเรียกว่าใครมาแนะนำใครดีกว่า มีอะไรก็ปรับพูดคุยกันเท่านั้นเองครับ เพื่อสร้างทิศทางที่น่าจะเป็นไปได้ดีของงานเขียน ใครมีอะไรไม่รู้ก็มาฝากๆไว้ ผู้รู้ หรือ ผู้มีเวลาค้น อาจจะช่วยๆกันหาคำตอบมาให้ การสนทนาแบบทางเดียว หรือการนำเสนอแบบไม่ฟังเหตุผลทัดทานด้านใดเลย บ่อยเข้ามันก็เหนื่อยใจทั้งสองฝั่ง ทั้งผู้ตั้งกระทู้  และ ผู้ตอบกระทู้ การอ่าน และ ลองทำความเข้าใจในหลายๆมุมมองของแต่ละกรอบของเพื่อนสมาชิก ย่อมช่วยในการมองเห็นเนื้อความที่แท้จริงของผู้สื่อได้มาก การนำเสนอก็เช่นกัน หากยาวมาก ก็มากไปครับ   มีส่วนทอนทั้งประเด็น และ ความน่าอ่านให้ลดลงไป   ทั้งนี้ทั้งนั้น มนุษยสัมพันธ์ยังใช้ได้ดีเสมอในทุกสถานที่ ทุกสถานการณ์ ถึงแม้การนำเสนอแต่ละคนจะไม่เหมือนกัน  เป้าหมายต่างกัน แต่หาก มองโลกในแง่ดี ก็มองโคลงในแง่ดีครับ แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 49 14:32:08 จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 22 ม.ค. 49 08:55:08 ]

ความคิดเห็นที่ 77 มีคนแนะนำให้เข้ามาอ่านกระทู้นี้ตั้งแต่เมื่อวาน กว่าจะอ่านจบ .. โอย .. เข้ามาโหวตกระทู้ดีดีครับ จากคุณ : หมีเซอะ - [ 24 ม.ค. 49 14:00:42 ]

ความคิดเห็นที่ 78 พึ่งอ่านจบเหมือนกันค่ะ จากคุณ : ๏๏ เดือนตะวัน ๏๏ - [ 24 ม.ค. 49 15:42:50 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ๐ ฉันมันเปรียบ เทียบกับใคร นั้นไม่ได้ ฉันไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน ฉันทำสวน ฉันทวนซ้ำ ย้ำใจเตือน ฉันสวนเพื่อน เพื่อนสวนฉัน มันก็ได้ระบาย...หายอึดอัด ...เพียงคิดหวน ทวนคำพ่อ ครับ KAVINT... ...ใช่พลิกลิ้น พลิกคำ ตามถนัด... ...ไดโนเสาร์ เต่าล้านปี ที่เขาอัด... ...ล้วนบรรพบุรุษ เราชัดชัด อัดท่านได้ไง... จากคุณ : นกโก๊ก - [ 24 ม.ค. 49 19:43:38 ]

ความคิดเห็นที่ 80 สวัสดี ครับ ท่านจอมมารฯ ท่าน  KAVINT ขอบคุณ ที่ เขียนอะไรดีๆให้อ่านกัน ผมชักเกร็งแล้วสิ ต่อไปคงต้องพิถีพิถันมากขึ้น เลิกนิสัยเดิมๆที่เห็นกระทู้กวี แล้วกระโจนเข้าใส่ เพราะอดใจไม่ไหว แค่อยากเขียนอยากแต่ง ....บางครั้งก็เหมือนนุ่งผ้าขาวม้าไปงานราตรีสโมสร ก็มี อิอิ  แต่ชอบอ่านความเห็นของคนอื่นที่มีต่องานของเราครับ เคยเอาไปวางไว้ในห้องสมุด มีผู้รู้ มาแนะนำ เป็นประโยชน์พอสมควรทีเดียว แม้จะไม่ตั้งใจเอาดีทางนี้ แต่ก็พอรู้แนวทางไว้ ครับ ในความเห็นของผมกระทู้ห้องกวีการเมือง ถ้าเล่นเขียนสดๆ หรือด่วนๆ โอกาสกลอนพาไปก็เยอะเป็นธรรมดา ยกตัวอย่างผมเป็นต้น แหะ แหะ ถ้าปล่อยให้ตะกอนนอนก้นก่อน บางครั้งกระแสก็จางไปเสียก่อนแล้ว  ยกเว้นบางเรื่องซึ่งเป็นเรื่องทางสังคมทั่วๆไป ยังไงๆก็ขอบคุณ ครับ ขอบคุณ จากคุณ : ลำน้ำ C - [ 24 ม.ค. 49 19:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ดลจะสดับได้......................ใดโคลง คานเปล่าเปลือยเปิดโปง........ไป่เค้น สายใยสอดเชื่อมโยง............ยกระดับ คำขับความเขื่องเน้น.............ค่านั้นควรถนอม ฯ _____ สวัสดีครับ ท่านหมีเซอะ .... ถ้าว่างแวะมาเล่าอะไรดีดีให้ฟังกันบ้างสิครับ หรือหากว่างกว่านั้น  ก็ตามฤกษ์สะดวกได้เลยนะครับ http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P4043669/P4043669.html บางทีการเขียน มันถ่ายทอดออกมาได้ยากกว่าระบบการคิดมากมาย เพราะเราต้องประคับประคองความรู้สึกของกันและกันหรือเปล่า .... แล้วเราต้องประคับประคองความรู้สึกของสังคมหรือเปล่า ... ถ่ายทอดสิ่งต่างๆให้เป็นรูปธรรมทางตัวอักษรกลอนกาพย์ มาคะคานกันกับศรัทธาความคิด ความชอบ   ความรู้สึกของเรา กับ ความรู้สึกของสังคม ยากจะเลือกเอาอกเอาใจข้างไหนหรือเปล่า ถามตัวเอง ตัวเองยังไม่ตอบครับ จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 25 ม.ค. 49 10:53:57 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เค้าโครงคงคู่ค้ำ............ความโคลง สามสิบคำจำโยง...........ยกเค้า สัมผัสโพร่งเป็นโพรง......พาหะ ฤๅต่างแต่สื่อเต้า............แตกเสี้ยนแต่งสรร ฯ _______ สวัสดีครับคุณ เดือนตะวัน เห็นที่เวปอะไรหนอ ร่ายซะยาวเป็นงูแอฟริกันเลย มาแถวนี่ไหงมันสั้นเป็นลูกงูกะปะไปได้เล่าครับ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 49 11:18:19 จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 25 ม.ค. 49 11:01:37 ]

ความคิดเห็นที่ 83 แตกต่างใช่ต่างเต้น...........แต่สวน กรรมกระทำกระบวน..........กระงอดกระเง้า มากมวลหมู่กระมังควร.......มาคบ-  สู่นา คนหลากร่วมรวมเข้า.........เมื่อเค้าคนึงถึง ฯ *แต่สวน - หมายโดยประมาณว่าผู้เดียว,คนเดียว,เดียวดาย ฯลฯ (ภาษาถิ่น) ________ สวัสดีครับท่านนกโก๊ก ... ร้อยกรอง จะว่าไปมันเป็นการเล่นกับภาษาเพื่อลดความอึดอัดของรูปแบบร้อยแก้ว ด้วยภาษา ด้วยสำเนียง ด้วยสัมผัส ฯลฯ ทั้งนี้ก็ต้องขึ้นกับการบริหารหัวใจเป็นปฐมเหตุ จะว่าไปอีก ร้อยกรองการเมือง ไม่รู้ลด หรือ เพิ่มความร้อนแรงกันแน่ ไม่ว่ายังไงก็ตาม... ความแตกต่างทำให้สังคมดำรงอยู่ครับ จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 25 ม.ค. 49 11:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ระหว่างคำเคี่ยวเค้น..........ระหว่างความ แตกตื่นกระโจนตาม.........กระต่ายเต้น ตัว เกร็ง แน่ แต่ กาม........มันกู่-  เรียกนา ปล่อยว่างหรือวางเว้น.......วิ่งคว้าน้ำเหลว ฯ _____ สวัสดีครับ ท่านลำน้ำ ฯ ถ้าท่านลำน้ำซีเกร็ง  ผมคงไม่มีที่อยู่แล้วละมังครับ บางทีข่าวจากที่เราเสพ หรือ ที่สมาชิกท่านอื่นสื่อได้อรรถรส เราเห็นเพียงแว้บเดียว ความรู้สึกอยากเขียนมันก็สะกิดใจทันที หนักเข้าบทแรกก็ไหลออกมาจากกระแสความคิดเลยก็มี อย่างผมนี่ที่เที่ยวปล่อยไก่ ขนาดเครือเจริญโภคภัณฑ์ค้อนก็หลายหนแล้ว ด้วยความรู้สึกอยากเขียนของหลายๆท่านนี่แหละ .... ทำให้ผมรู้สึกอยากอ่านขึ้นอีกอักโข อย่าทรยศความรู้สึกนี้นะครับ จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 25 ม.ค. 49 11:33:06 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ....................#83#.................... .............ไม่ว่ายังไงก็ตาม.............. ความแตกต่างทำให้สังคมดำรงอยู่ครับ ๐ ก็ฉันไม่ เหมือนท่าน จอมมารเอ๋ย ความแตกต่าง ล้างสังคมล่มเลย เคยเรียนรู้ คนสองคน ต้องสอดคล้อง ต้องครองคู่ จึงจะอยู่ รวมกันได้ ใจหนึ่งเดียว ๐ สังคมหนึ่ง พึงต้องมี แต่ความเหมือน คนป่าเถื่อน มนุษย์ถ้ำ ค่ำเขาเขียว รวมกลุ่มถ้ำ ตามป่าเขา เพียงกลุ่มเดียว ต่างเผ่าพันธุ์ มันขับเคี่ยว ฆ่าฟันกัน ๐ สังคมใด ไม่มีการ สมประโยชน์ ต่างก็โกรธ เกรี้ยวกราด เกินคาดฝัน ความแตกต่าง ทางความคิด จิตใจนั้น สังคมไหนกัน จะดำรงอยู่รอด ตลอดไป ๐ ฝากจอมมาร ท่านพินิจ จิตนกผี ความคิด จิตใจนี้ ควบคุมได้ สีรูปลักษณ์ ร่างกาย ต่างกันไป ร่วมสังคม อยู่ได้...ด้วย " จิตใจที่ไม่ต่างกัน " ....จอมมารฯ อาจเน้นเรื่องชาติเชื้อผิวพรรณแตกต่างกัน.... ..................................แต่..................................... ...........นกผีเน้นเรื่องความคิดจิตใจต้องไม่ต่างกัน........... ...สังคมจะดำรงอยู่ได้ ท่านจอมมารฯ เชื่อมั่นในด้านใดกันนะนี่... แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 49 12:05:21 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 49 12:03:21 จากคุณ : นกโก๊ก - [ 25 ม.ค. 49 11:59:39 ]

ความคิดเห็นที่ 86 แตกต่างใช่ต่างต้อง..........ตวงแสวง การเกิดจักฆ่าแกง............ก่อร้าย ใจจัดระเบียบแจง.............เจนจบ เหมือนใช่ไม่เฉกคล้าย......เมื่อคล้อยคุณธรรม ฯ สำทับโลกสอดคล้อง.........ควรใด ใครคาดโทษทำใคร..........ขุ่นข้อง อยู่ร่วมอย่างเป็นไป...........ปกติ คนมากหมู่พวกพ้อง...........มุ่งเพี้ยนพาหิว ฯ ผิวพรรณชนชาติเชื้อ..........เชิงฉล ประโยชน์ต่างใจตน............ตักจ้วง จิตกำหนดแนวคน..............คลำขมับ แตกต่างใช่ต่างท้วง............ต่างเท้าความถึง ฯ ________ สวัสดีอีกรอบครับท่านนกโก๊ก .... ถ้าจับใจความบางช่วงบางตอนมันก็ออกมารูปแบบนี้แหละครับ   เหมือนกรอบที่ ๗๖ ที่ผมว่าไว้ ต้องลองมองในหลายๆมุมในงานที่เพื่อนสมาชิกนำเสนอ   เอาตัวเองเป็นตัวตั้งได้ ก็ต้องเอาคนอื่นเป็นตัวหารได้ หากจะมองอย่างที่เห็นและเป็นไป โลกเราล้วนอยู่บนความแตกต่าง แทบทั้งสิ้น ความรู้สึกแตกต่าง มันเริ่มจากจิตวิญญาณของแต่ละคน แตกต่างอย่างนามธรรมครับ ไม่ใช่รูปธรรมแบบ ผิวพรรณ เชื้อชาติ ภาษา เพศ วัย ฯลฯ โดยความแตกต่างนั้นต้องไม่กำหนดนำมาเป็นข้อต่อต้านสังคม แตกต่าง ไม่ใช่ ต่ำต้อย เหมือนที่มีคนบอกไว้ว่า สิ่งประดิษฐ์ที่ทำให้โลกหมุนเร็วขึ้นทุกวันนี้ ล้วนเกิดจากความคิดแตกต่างจากที่มีอยู่เดิม ไม่เว้นแม้แต่การกำเนิดศาสนาประจำชาติเราเช่นกัน และอีกมากมาย ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ความแตกต่างอย่างเดียวนี่สิครับ เราจะทำอย่างไรเมื่อคิดต่างกัน นี่เป็นปัญหามากกว่า เราจะทำอย่างไรให้ไม่ดูถูกในความต่างระหว่างกัน ระบบการคิดของมนุษย์ทุกคนเราไปแก้ไม่ได้ เมื่อคิดต่าง การกระทำก็ต่าง แต่ต่างกันเพื่ออยู่ร่วมให้ได้ในสังคมหนึ่งเดียวต้องทำอย่างไร ตรงนี้สิครับที่เราๆน่าขบคิดมากกว่า เหมือนทฤษฎีลากเส้นผ่านจุดทั้งเก้าในกระทู้ด้านบนนั่นแหละครับ ลากเหมือนกันเสียส่วนใหญ่เพราะมีกรอบกำหนด กรอบก็คือ กติกา คิดนอกกรอบได้ครับ แต่ต้องมีกรอบเป็นหลัก  ไม่มีใน มันก็ไม่มีนอก ถ้าทั้งสังคมคนทำสวนทั้งหมด สังคมนั้นจะดำรงอยู่อย่างไร ถ้าทั้งสังคมคนทำรีสอร์ททั้งหมด สังคมนั้นจะดำรงอยู่ได้อย่างไร ฯลฯ สังคมดีใครก็ปรารถนาครับ แต่เมื่อมันคละเคล้ากันไป เราก็ต้องทำให้ที่คละเคล้ากันไป  ให้....อยู่ร่วมกันได้ ..อย่างดี จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 25 ม.ค. 49 13:32:29 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ... เคยอ่านเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งที่ว่า .... นักบินอวกาศอเมริกัน พบว่าปากกาลูกลื่นที่นำขึ้นไปบนอวกาศ เขียนไม่ออกในสภาพที่ไร้น้ำหนัก นาซ่า จึงพัฒนาปากกาที่สามารถเขียนได้ในอวกาศ ปากกาด้ามนี้ทำงานได้ในทุกสภาวะ หมดเงินพัฒนาไปหลายพันล้านดอลล่าร์ ขณะที่นักบินรัสเซียใช้ดินสอเขียน ! จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 25 ม.ค. 49 13:38:40 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ๐ หากเพี้ยน เหี้ยนผาก แห้ง     น้ำผาก ลิขิต ฤทธิ์ ขี้ปาก                    หลากน้ำ ลายเหม็น เล่นหมาย ฝาก         เสียงชื่อ สื่อเชี่ยงเมี่ยงคำ ค้ำ                ค่ำเมี้ยงเมียงหมอง ๐ ทำสวน - ทวนซ้ำ ครับ รับรองรอด ทำรีสอรต์ - ถอดรี่ซ้ำ ทำไหมเล่า ชอบธรรม ฤๅ หรือ ชอบทำ ตามอย่างเขา คุณน่ะทำ ตามใครเล่า เข้า " คุณธรรม " ...ความแตกต่างทางความคิด...เกิดจากจิตสัมผัสสิ่งแวดล้อมรอบตัวเรา... ...ธรมชาติภูมิศาสตร์โลกเรานี้แตกต่างกัน...ต่างเผ่าพันธุ์นั้นก็ต้องมีสิ่งแวดล้อมที่แตกต่างกัน... ...ธรรมชาติสิ่งแวดล้อมที่ต่างกัน...เป็นตัวกำหนดให้ความคิดจิตใจต่างกัน...เป็นอุปนิสัยใจคอของคนต่างภูมิภาค... ...เราคนไทย...อยู่ในภูมิศาสตร์โลกที่เป็นอู่ข้าวอู่น้ำ...ความคิดจิตใจต้องสอดคล้องต้องกัน...เราสงบสุข... ...ยุคโลกาภิวัตน์...คนต่างเผ่าพันธุ์ เขาเข้ามาในบ้านเรา... ...เขาก็คิดปรับสภาพบ้านเราให้เหมือนสภาพบ้านเขา... ....ตามความเคยชินที่ติดเป็นอุปนิสัยสันดานเดิม... ...ธรรมชาติที่สงบสุขของบ้านเราก็เปลี่ยนเป็นว่นวายทันที... ...ทำไมไม่ปรับสภาพของเขาให้เข้ากับธรรมชาติของเรา... ...เราควรทำให้เขาเหล่านี้อย่าได้มาเปลี่ยนสภาพธรรมชาติของบ้านเราหรือไม่... ...เราควรปล่อยให้เขาเปลี่ยนสภาพธรรมชาติของบ้านเราให้เป็นบ้านเขาหรือไม่ ...เราจะตัดสินใจอย่างไร...นี่เป็นประเด็นความคิดเห็นที่ผกผันกันได้... ...ท่านจอมมารจะคิดเห็นเป็นประการใด... ...ความคิดจิตใจคนในบ้านเมืองเรา...ควรเป็นไปในทางเดียวกันหรือไม่... ...นกผีผันผวนสวนจิตคิดสวนทางกับใคร...ตีความในใจนกผีให้ด้วยนะ...ท่านจอมมารฯ จากคุณ : นกโก๊ก - [ 26 ม.ค. 49 09:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ........ ~ Globalization ( ก่อบรรลัยใส่ฉัน ) ~ ห่อนเคยนึกครั่นเนื้อ.........ครั่นตัว ปูนเหตุเห็นตายตัว...........ตอกตั้ง ทุกหูหูตหึงมัว.................เมาหมด หน่อยเรียกหนักว่ารั้ง........นกรู้นัยเหลน ฯ อดีตเป็นเครื่องสะท้อน......ปัจจุบัน เปลี่ยนผกหกหันครัน........เคลื่อนคล้อย ไม่วางไม่มีวัน.................วกกลับ รังปรับปรุงแต่งร้อย..........ต่อเรื้องโบราณ ฯ หลงวัฒน์หวานว่ายเวิ้ง.......วังวน วัตถุเท่าเปรอปรน.............ปลุกเป้า เหลิงใจจ่อมจำนน............นับจิต พินิจพะนอพะเน้า.............มิฉะนั้นนั่งเหนียม ฯ เจียมจนทนเทศท้าว.........ทุกข์แดน กอดแก่นกลับไกลแกน......ก่ำกระพี้ ใครรุกไล่ไทยแคลน.........เขลาฆาต อย่าเอ็ดตะโรยี้................หยั่งเย้ยไยมูล ฯ สมดุลหนุนสอดคล้อง........ครองควร หลงรักษ์กระสันสวน.........เสื่อมสร้าง ปกปักรุกสาจวน...............เจ็ดชาติ สภาพเสื่อมสภาพร้าง........สภาพรู้สภาพไหน ฯ ในอนาคตมืดครึ้ม.............ครหา เพลิงท่วมทุกอาณา-..........เขตแค้น หน้าที่เหล่าประชา.............ธิปก ร้ายกว่าร้ายไม่แม้น............มอดมื้อมือไทย ฯ ให้สยามอยู่ยั้งแท่ง............โทนโทน ไม่เปลี่ยนไม่ถ่ายโอน.........โอดเอื้อ วัตถุจับกระโจน................จุกกระจาด แล้วตวาดวางชาติเชื้อ........ชื่อชั้นชนสยาม ฯ น้ำเหลวไหลหลากด้าม.......ขวานใด ใครไม่ปรับเปลี่ยนใคร.........เปลี่ยนได้ ฝาหรั่งก่อบรรลัย...............แซงชั่น ฤๅสยามต่ำใต้..................ตกต้องตามเกษม ฯ ก่อบรรลัยใส่ฉัน - คำๆนี้ น่าจะออกมาจากท่านเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์  นะครับ ถ้าผมจำผิดขออภัย ________ เลียนเพื่อรู้ ฤๅรู้เพื่อเลียน การเลียนเพื่อปรับเปลี่ยนอย่างมีพัฒนาการไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร   หากผ่านกระบวนการศึกษามาเป็นอย่างดี ความสำเร็จของต้นแบบ เราต้องเรียนรู้และนำมาประยุกต์ใช้ ประยุกต์ให้เข้ากับวัฒนธรมจารีตอันดีงามของบ้านเมืองเรา ผมเชื่อ  อะไรที่ดี ย่อมดีวันยังค่ำ นั่นแหละครับ ความหลากหลายของเทคโนโลยี่ วัฒนธรรมต่างๆรุกลามมนุษย์ ทุกเชื้อชาติและทุกขณะ ปรับตัวไม่ได้ก็จะลำบาก ในโลกแห่งความเป็นจริงใบนี้ ขอเพียงอย่าหลับหูหลับตาลืมความเป็นไทยก็เพียงพอ สังคมก็เช่นเดียวกัน ใครก็หวังให้จิตใจของสังคมไปในทิศทางที่ดี ไปในหนทางที่ถูกต้อง แต่เมื่อฝืนความเป็นจริงไม่ได้ ก็ต้องเรียนรู้การอยู่ร่วมอย่างมีความสุขสมดุล ทุกอย่างต้องเกื้อกูลกัน สังคมเกษตรกรรมอย่างเดียวสร้างโลกใบใหม่นี้ให้หมุนไม่ได้แล้ว   ต้องมีอย่างอื่นประกอบ ต้องประกอบกับอย่างอื่น ฯลฯ ประกอบโดยยึดฐานแห่งธรรมชาติ เป็นด้านหลัก เมื่อฝืนธรรมชาติมาก ก็ไม่เหลือธรรมชาติให้ฝืน จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 26 ม.ค. 49 11:02:00 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ๐ ถูกต้องที่โลกนี้               หมุนรวน ภูมิศาสตร์โลกทบทวน         ถี่ท้วน บ้านเราที่แปรปรวน             ปรับแต่ง ควรไม่ควร นั่นล้วน             ปรับแล้วยืนยง ๐ เมืองอู่ข้าวอู่น้ำ                ทำกิน มลพิษท่วมแผ่นดิน              แถกด้าน ทุกอย่างจักพังภินท์             พินาศ ครัวแห่งโลกแหล่งบ้าน         ย่านนี้เมืองเรา ๐ ลูกหลานเหลนเล่นล้วน      เทคโนฯ พ่อ "ก่อบรรลัยใส่ฉัน" โฮ     ร่ำให้ พอกินไม่พอ โชว์                ใช้จ่าย เกษตร กะเศษไส้               หดแห้งอาหารหิว ๐ อุตสาหกรรมหนักนั้น         บ้านเขา บ้านเน่าเมืองเน่า เรา             ก็รู้ ขยะพิษขนเอา                    ทิ้งที่ ใดฤๅ ลิขสิทธิ์ อีแอบอู้                  ใช่รู้ทันเขา ....ก็ไม่อยากคิดหรอกนะ...ดอกเบี้ยจากเงินกู้งอกงามเกินไป... ...ผลไม้ไม่ออกดอกเลย ปีนี้...เห็นท่าจะต้องขายสวน...เอาเงินไปต่อเงินบ้างดีก่ากะม้ง... แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 49 12:05:28 แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 49 12:05:15 จากคุณ : นกโก๊ก - [ 26 ม.ค. 49 11:58:18 ]

ความคิดเห็นที่ 91 รู้น้อยว่ามากรู้........ เริงใจ กลกบเกิดอยู่ใน...... สระจ้อย ไป่เห็นชเลไกล....... กลางสมุทร ชมว่าน้ำบ่อน้อย...... มากล้ำลึกเหลือ "โคลงโลกนิติ" จากคุณ : เทพินทร์ - [ 27 ม.ค. 49 22:56:00 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ๐ สวนภาษา ซ่าด้วย            กระสวน อักขระภาษารวน                 หมดแล้ว กระแสกำหนัดกวน               เกินกำหนด อักขระสะกดใจแก้ว              ก็ไร้มนต์ขลัง ...กระแสภาษาในสังคม สร้างอะไรหรือ...ท่านจอมมารฯ... ...กระแสภาษาในสังคม สนองความต้องการใคร... ...กระแสภาษาในสังคม...ทำให้สังคมดีขึ้น หรือเลวร้ายลง... ...สวัสดีสังคมที่ล้มเหลว... จากคุณ : นกโก๊ก - [ 30 ม.ค. 49 20:11:48 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ๐ ขัดโคลงจรรโล่งโล้ก               หลงโลง ขัดโคร่ง ร่างรวนโครง                ขัดเค้า ขัดกลอน ก่อน ผีโขมง               เขมือบร่าง ขัดก่อนสอนย้อนเจ้า                  กล่อนโคล้งล้งโลง ......................................................................................................... .....แฮ่ะ แฮ่ะ...โคลง โคล่ง โคล้ง...มิกล้าบังอาจ...กลอน กล่อน กล้อน...ฮิ ฮิ...... จากคุณ : นกโก๊ก - [ 6 ก.พ. 49 17:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ๐ โคลงผันผวน ป่วนให้         โลกเละ  กระนั้นฤๅ โลกป่วน ล้วนโปก เปะ           กระทู้ โคลงกลอน กร่อนฟะเฟะ       สะเปะสะปะ โลกป่วน ผวนกอบกู้              โลกด้วยกลอนโคลง ......................................................................................................... ...แฮ่ะ แฮ่ะ อีกแหละ...โคลง โคล่ง โคล้ง...มิกล้าบังอาจ...กลอน กล่อน กล้อน...ฮิ ฮิ...           ......................................................................................................... จากคุณ : นกโก๊ก - [ 12 ก.พ. 49 22:24:21 ]

ความคิดเห็นที่ 95 จากคุณ : ลำน้ำ C - [ 24 ก.พ. 49 10:59:00 ]

ความคิดเห็นที่ 96 โคลงกำนัลมอบไว้.......เคียงผสาน ราโศกแสนสำราญ......ค่ำเช้า พบเพียงพรากเวียนวาร....อมตะ กายห่างหัวใจเฝ้า........โอบล้อมรักเสมอ ในโลกนี้ไม่มีอะไรเป็นของเรา ธรรมชาติต่างหากที่เป็นเจ้าของ จากคุณ : ทะวาย - [ 24 ก.พ. 49 21:25:10 ]

ความคิดเห็นที่ 97 21.40 น. 24 กุมภาพันธ์ 2549 ๐ แจ้งท่านผู้ ขอลบ คคห. 93 -94 นกผีที่ บอกข่าวพ่อ มากพอแล้ว " ปรัตยุบัน" ท่านเพลงพระจันทร์ ที่นกแห้ว ประกาศแจ้ว จบ...ฝังซาก...จากกระทู้กวี ๐ ถึงแม้ สภากวีใจ ยังไม่ยุบ แต่บางกรุ๊ป บางกลุ่ม รุมนกผี จะอยู่เหย้า เฝ้าอยู่ใน "ถังขยะลี้ฯ" หากน้องพี่ คิดถึงกัน "น้อมเรียนเชิญท่านไปเยี่ยมเยือน"                 ........................................................................................................ ก๊อบบางส่วนจาก ความคิดเห็นที่ 155 ~.~*~.~ ..ฉันทลักษณ์ ..~.~*~.~ 19.38 น. 24 กุมภาพันธ์ 2549 ๐ ฉันทลักษณ์ นกร้าย       ผวนผัน ผวนผก ชักถลัน              ต่ำช้า ฉันทะลัก อักษรสวรรค์      จากนรก ธ ชักลั่น เตือนข้า             นกรู้ลาสวรรค์ 19.42 น.  24 กุมภาพันธ์ 2549                   ........................................................................................................ 19.45 น.  24 กุมภาพันธ์ 2549 ๐ ฉันทลักษณ์ รักสร้าง          สรวงสวรรค์ นรกชั่ว ชักถลัน                  ไล่ล้าง ฉันทะลัก บอกฉันท์               น้องพี่ ธ ชักลั่น ขาคคอช้าง              ระลึกบ้างกวีสวรรค์ 19.51 น. 24 กุมภาพันธ์ 2549 ........................................................................................................ ...เฮ้อ...วันนี้มีเหตุอันใดฤๅ...ตั้งชั่วโมงกว่าที่จะส่งเข้ามาได้... แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 49 21:18:33 จากคุณ : นกโก๊ก  - [ 24 ก.พ. 49 21:15:12 ] ........................................................................................................ ๐ ลาเพียงนี้ นกผีน้อม เชิญจอมมารฯ หากอยากร่วมขับขาน ถกถ้อย เมื่อเขาไล่ ได้ถังขยะลี้ฯ กระบี่ไร้รอย ที่หลบซ่อน นกน้อย ในห้องกวีฯ 21.47 น. 24 กุมภาพันธ์ 2549 จากคุณ : นกโก๊ก - [ 24 ก.พ. 49 21:52:31 ]

ความคิดเห็นที่ 98 "รักษ์กระทู้" คนมีรักมักหลงพะวงรัก มีมากมักไม่แจ้งเหตุแห่งผล ตาของตัวมัวแต่เหลือบแลตน เฝ้าทุรนทุรายเหมือนตายพลัน รักที่ดีมีแดนกว้างแสนกว้าง ถึงอยู่ใกล้-ใกลห่างล้วนสร้างสรรค์ รักย่อมห่มบ่มรักขึ้นผลักดัน เพื่อทอถักรักนั้นนิรันดร "คมทวน คันธนู" จากคุณ : ทะวาย - [ 1 มี.ค. 49 21:36:08 ]