PANTIP.COM : P4179576 รัฐบาลพระราชทาน : ปัญหาที่ยังมีตามมาอีก(มาก) [การเมือง]

รัฐบาลพระราชทาน : ปัญหาที่ยังมีตามมาอีก(มาก)

การเรียกร้องให้นายกรัฐมนตรีลาออกและขอพระราชทานรัฐบาลชั่วคราวมาทำการแก้ไขรัฐธรรมนูญ มีมาหลายกระแส ก็ถือว่าเป็นกระแสที่มาจากกลุ่มการเมืองหรือกลุ่มผลประโยชน์ ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดาในการต่อสู้ทางการเมือง แต่เมื่อมีกลุ่มนักวิชาการและพลเมืองอาวุโสออก มาเสนอในเรื่องดังกล่าวจึงเป็นเรื่องที่จะต้องนำข้อเท็จจริงมาพิจารณา
เมื่อวันที่ 5 มี.ค. 2549 น.พ.มงคล ณ สงขลา อดีตปลัดกระทรวงสาธารณสุข และคณะที่เป็นตัวแทน กลุ่มบุคคล จากสาขาวิชาชีพต่างๆ อาทิ แพทย์ นักวิชาการ ข้าราชการ เรียกตัวเองว่า กลุ่มพลเมืองอาวุโส เข้ายื่นหนังสือ ถวายฎีกาแด่ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ขอรัฐบาลพระราชทานตามมาตรา 7 ของรัฐธรรมนูญไทย โดยมีรายชื่อบุคคล จากหลายสาขาวิชาชีพรวม 95 คน อาทิ น.พ.บรรลุ ศิริพานิช นายชัยอนันต์ สมุทวณิช คุณหญิงจารุวรรณ เมณฑกา นายกล้านรงค์ จันทิก นายสังสิต พิริยะรังสรรค์ น.พ.ไพโรจน์ นิงสานนท์ นายอัษฎา ชัยนาม นายกษิต ภิรมย์ นายสุเทพ วงศ์กำแหง นายวีระวัฒน์ ชลายน เป็นต้น แนบท้ายหนังสือถวายฎีกาไปด้วย
นักวิชาการที่ไม่ได้ศึกษาข้อกฎหมายที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญอย่างรอบด้าน พากันตามกระแสออกมายื่นถวายฎีกาขอพระราชทานนายกรัฐมนตรี โดยอ้างมาตรา 7 และเหตุการณ์เมื่อ 14 ตุลาคม 2516 ที่ทรงเคยพระราชทานนายสัญญา ธรรมศักดิ์ อธิการบดีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มาเป็นนายกรัฐมนตรี หลังจาก จอมพลถนอม กิตติขจร ขอลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี และชี้ว่าสามารถนำมาใช้กับเหตุการณ์ความยุ่งยากทางการเมืองในปัจจุบันได้
ทั้ง ๆ ที่ เป็นยุคสมัยที่ผิดกันอย่างฟ้ากับดิน ในยุค 14 ตุลา ประเทศไทยใช้ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2515 เป็นกฎหมายสูงสุดในการปกครองประเทศ ซึ่งในธรรมนูญดังกล่าวมีบทบัญญัติเกี่ยวกับการได้มาซึ่งตำแหน่งและการดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีไว้กว้าง ๆ เพียง 2 มาตรา คือ มาตรา 14 “พระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งรัฐมนตรีคนหนึ่ง และรัฐมนตรีตามที่นายกรัฐมนตรีถวายคำแนะนำและมีจำนวนตามสมควรประกอบเป็นคณะรัฐมนตรี มีหน้าที่บริหารราชการแผ่นดิน” และ มาตรา 18 “การแต่งตั้งนายกรัฐมนตรี ให้ประธานสภาเป็นผู้ลงนามรับสนองพระบรมราชโองการ” ทำให้การที่ทรงพระราชทานนายกรัฐมนตรีสามารถเป็นไปตามธรรมนูญการปกครองที่ใช้ในขณะนั้นได้โดยง่าย เพียงแต่หลังจากที่ทรงพระราชทานพระราชกระแสผ่านทางโทรทัศน์แล้ว ต่อมาได้มีการแต่งตั้งนายกรัฐมนตรีโดยมีนายทวี แรงขำ รองประธานสภาปฏิบัติหน้าที่แทนประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ลงนามรับสนองพระบรมราชโองการ และนายกรัฐมนตรีทูลเกล้าฯถวายรายชื่อคณะรัฐมนตรี ก็สามารถทำหน้าที่บริหารราชการแผ่นดินได้เพราะตามธรรมนูญการปกครองแผ่นดิน คณะรัฐมนตรีไม่ต้องแถลงนโยบายต่อสภา การที่ทรงพระราชทานนายกรัฐมนตรีในเวลานั้น ก็ยังยึดตามธรรมนูญการปกครองแผ่นดินในเวลานั้น ไม่ใช่เป็นการใช้พระราชอำนาจโดยปราศจากกฎหมายรองรับ

จากคุณ : แท้จริง - [ 10 มี.ค. 49 10:57:03 ]

ความคิดเห็นที่ 1

แต่ในรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน มีการบัญญัติข้อกำหนดต่าง ๆ ไว้โดยละเอียด ทั้งการได้มาซึ่งตำแหน่งนายกรัฐมนตรี การแถลงนโยบายต่อรัฐสภา และการแก้ไขรัฐธรรมนูญ การเลี่ยงไปใช้มาตรา 7 เพื่อให้ได้มาซึ่งนายกรัฐมนตรีคนใหม่ ยังมีปัญหาข้อกฎหมายที่ต้องแก้ไขหลายประการ
1. กรณีนายกรัฐมนตรีรักษาการลาออก คณะรัฐมนตรีรักษาการจะพ้นจากตำแหน่งไปด้วยหรือไม่ ยังเป็นข้อถกเถียงกันไม่ได้ข้อยุติ นักกฎหมายระดับผู้เชี่ยวชาญอย่างนายมีชัย ฤาชุพันธ์ เห็นว่า คณะรัฐมนตรีรักษาการสามารถเลือกรองนายกรัฐมนตรีคนหนึ่งขึ้นมาทำหน้าที่นายกรัฐมนตรีได้ ตาม พ.ร.บ.ระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน
2. ถ้าใช้มาตรา 7 แต่งตั้งนายกรัฐมนตรีคนใหม่ นายกรัฐมนตรีก็ต้องมีที่มาตามมาตรา 201 ที่บัญญัติว่า “นายกรัฐมนตรีต้องแต่งตั้งจากสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรหรือผู้เคยเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร แต่พ้นจากสมาชิกภาพตามมาตรา 118(7) (คือได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรี) ในอายุของสภาผู้แทนชุดเดียวกัน” ซึ่งตอนนี้ไม่มีบุคคลตามที่บัญญัติไว้เนื่องจากการยุบสภา
3. ใครจะเป็นผู้ลงนามสนองพระบรมราชโองการแต่งตั้งนายกรัฐมนตรี แบบที่นายทวี แรงขำ รองประธานสภานิติบัญญัติเคยลงนามในครั้ง 14 ตุลา เพราะตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 201 บัญญัติว่า “ให้ประธานสภาผู้แทนราษฎรเป็นผู้ลงนามรับสนองพระบรมราชโองการแต่งตั้งนายกรัฐมนตรี” ซึ่งในเวลานี้ไม่มีประธานสภาผู้แทนราษฎร มีแต่ประธานวุฒิสภา ซึ่งทำหน้าที่แทนประธานรัฐสภาได้ แต่ไม่สามารถทำหน้าที่แทนประธานสภาผู้แทนราษฎรได้
4. คณะรัฐมนตรีใหม่จะแถลงนโยบายต่อรัฐสภาได้อย่างไร รัฐธรรมนูญ มาตรา 211 บัญญัติไว้ว่า “ คณะรัฐมนตรีที่จะเข้าบริหารราชการแผ่นดิน ต้องแถลงนโยบายต่อรัฐสภา โดยไม่มีการลงมติความไว้วางใจ ทั้งนี้ ภายในสิบห้าวันนับแต่วันเข้ารับหน้าที่” และวรรคต่อไปยังบัญญัติไว้ว่า “ก่อนแถลงนโยบายต่อรัฐสภาตามวรรคหนึ่ง หากมีกรณีสำคัญและจำเป็นเร่งด่วน ซึ่งหากปล่อยให้เนิ่นช้าไปจะกระทบต่อประโยชน์สำคัญของแผ่นดิน คณะรัฐมนตรีที่จะเข้ารับหน้าที่จะดำเนินการไปพลางก่อนเพียงเท่าที่จำเป็นก็ได้” จะเห็นได้ว่าเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันบังคับให้คณะรัฐมนตรีต้องแถลงนโยบายต่อรัฐสภาก่อนเริ่มปฏิบัติหน้าที่ แต่ขณะนี้ไม่มีรัฐสภา คงมีแต่วุฒิสภาซึ่งไม่อาจประชุมทำหน้าที่รัฐสภาเพื่อให้รัฐบาลแถลงนโยบายได้ เพราะรัฐธรรมนูญ มาตรา 168 บัญญัติว่า “ในระหว่างที่อายุของสภาผู้แทนราษฎรสิ้นสุดลง หรือสภาผู้แทนราษฎรถูกยุบ จะมีการประชุมวุฒิสภามิได้ เว้นแต่เป็นกรณีดังต่อไปนี้ (1) การประชุมที่ให้วุฒิสภาทำหน้าที่รัฐสภาตามมาตรา 19 มาตรา 21 มาตรา22 มาตรา 23 และมาตรา 223 โดยถือคะแนนเสียงจากจำนวนสมาชิกของวุฒิสภา…..” ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับการตั้งผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ การสืบราชสมบัติ และการประกาศสงคราม ดังนั้น ถึงจะตั้งคณะรัฐมนตรีขึ้นมาใหม่ได้ก็ไม่สามารถเข้าบริหารงานได้ เพราะไม่สามารถแถลงนโยบายต่อรัฐสภาได้
5. คณะรัฐมนตรีใหม่จะแก้ไขรัฐธรรมนูญเพื่อตั้งคณะบุคคลที่เป็นกลางขึ้นมาทำหน้าที่ร่างรัฐธรรมนูญได้อย่างไร ในเมื่อรัฐธรรมนูญบัญญัติการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญไว้ใน มาตรา 313 (2) “ ญัตติขอแก้ไขเพิ่มเติมต้องเสนอเป็นร่างแก้ไขเพิ่มเติมและให้รัฐสภาพิจารณาเป็นสามวาระ” เมื่อไม่มีสภาผู้แทนราษฎรก็ส่งผลให้ไม่มีรัฐสภา คณะรัฐมนตรีชุดใหม่ให้ดีอย่างไรก็ไม่สามารถแก้ไขรัฐธรรมนูญตามที่เรียกร้องได้

จะเห็นได้ว่าหนทางแห่งการได้มาซึ่งนายกรัฐมนตรีด้วยการขอพระราชทาน มีปัญหารออยู่อีกมากมาย หากจะเลือกทางนี้จริง ๆ จะต้องถึงขั้นงดใช้รัฐธรรมนูญหลายมาตรา หรืองดใช้ทั้งฉบับ
การงดใช้รัฐธรรมนูญจะทำได้โดยวิธีใด หากทำโดยมีพระบรมราชโองการ ใครจะเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ และยังมีปัญหาที่สำคัญอีกอย่าง คือ มาตรา 313 จะงดใช้ก็ไม่ได้ เพราะจะต้องนำมาแก้ไขให้มีคณะบุคคลที่เป็นกลางมาทำหน้าที่ยกร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญตามกระแสความต้องการของประชาชนในขณะนี้ ทางออกยังต้องถกเถียงกันต่อไปอีกนาน

จากคุณ : แท้จริง - [ 10 มี.ค. 49 10:58:52 ]