PANTIP.COM : P4211495 ตำรวจที่ใช้อำนาจในทางมิชอบกับแพทย์ที่เห็นคนไข้เป็นเพียงลูกค้า แบบใหนไม่อยากเจอมากกว่ากัน [สังคม]

ความคิดเห็นที่ 13

บทความสรุปเกี่ยวกับปัญหาของ 30 บาทครับ

------------------------------------------------------------

หลังจากที่ถกกันไปหลายยกแล้ว จนกระแสกำลังแผ่วลงและดูท่าว่าจะจมหายไปอีกพักใหญ่ๆ ผมก็เลยจะขอรวบรวมข้อมูลที่ได้จากหลายๆท่านมาเรียบเรียงและสรุปไว้ตรงนี้อีกครั้ง เกี่ยวกับปัญหาความขัดแย้งของนโยบาย 30 บาทรักษาทุกโรค ทั้งนี้ไม่ได้มีเจตนาจะทำให้แตกแยก แต่อยากจะชี้แจงข้อเท็จจริงที่ทราบมาจากอีกด้านหนึ่ง ที่คนส่วนมากไม่เคยสนใจที่จะมองดูเท่านั้น

และก่อนอื่น ขอย้ำอีกครั้งว่าตัวผมเองไม่ได้เป็นบุคลากรที่ทำงานในวงการสาธารณสุขแต่อย่างใด

ซึ่งผมจะค่อยๆ อธิบายไล่เหตุปัจจัยไปเรื่อยๆ ทีละปมๆ และทีละประเด็นที่จำต้องชี้ข้อสังเกตให้ทราบนะครับ

1. โครงการนี้ โดยพื้นฐานแล้ว ก็คือการนำเอางบประมาณส่วนกลางมาตั้งเป็นกองทุนประกันสุขภาพ เพื่อให้ผู้มีสิทธิ์ สามารถเข้ารับบริการรักษาโรคได้โดยจ่ายแค่ครั้งละ 30 บาทเท่านั้น ค่าใช้จ่ายที่ขาดหรือเกินจากนี้ก็เข้ากองทุน หรือดึงมาโปะจากกองทุนนั่นเอง ไม่มีอะไรลึกลับซับซ้อนมากมาย
2. แต่เดิมเราก็มีระบบประกันสุขภาพ ประกันสังคม เพื่อผู้ยากไร้อยู่แล้ว แต่ระบบ 30 บาท เป็นการขยายให้เป็นสาธารณะ คือประชาชนโดยทั่วไปสามารถขอใช้สิทธิ์ในโครงการนี้ได้อย่างไม่ยุ่งยาก
3. มีผู้กล่าวว่าแนวคิดนี้น่าจะเริ่มมาจากบุคลากรบางกลุ่มในวงการสาธารณสุขที่คิดหาทางปรับปรุงระบบประกันสุขภาพให้เข้าถึงชาวบ้านได้มากขึ้น แต่ถ้าให้ใช้บริการฟรี คนก็จะแห่กันมาใช้ ทั้งระบบและคนทำงานจะแบกรับภาระไม่ไหว จึงต้องมีการตั้งอัตราค่าใช้จ่ายเล็กๆน้อยๆจำนวนหนึ่งเป็นกำแพงไว้ ไม่ให้ใช้บริการแบบพร่ำเพรื่อ
4. จนกระทั่งพรรค ทรท. ได้เสนอนโยบาย 30 บาทขึ้นมา และนำมาใช้อย่างเป็นรูปธรรม ซึ่งโดยแนวคิดก็ดีครับ ยอมรับ ไม่ใช่ไม่ดี และเท่าที่ผ่านมาก็ยังไม่เคยเห็นว่าจะมีใครออกมาบอกให้ล้มเลิกไปทั้งหมด เพราะระบบประกันสุขภาพ ก็คือการรับประกัน "สิทธิมนุษยชนที่จะได้รับบริการด้านสาธารณสุขขั้นพื้นฐานจากรัฐ" นั่นเอง
5. แต่ปมปัญหาแรกคือ การตั้งอัตราค่าใช้จ่าย งบประมาณที่มีให้ และความพร้อมของทั้งระบบ เพราะไม่ว่ายังไงยา เวชภัณฑ์ และเครื่องมือต่างๆ ก็จำเป็นต้องมีทุนอยู่พอสมควรในการจัดหาเข้ามาใช้ และเมื่อเป็นโครงการสำหรับประชาชนทั่วไป ไม่ได้ตั้งเงื่อนไขไว้ว่าเฉพาะคนยากจนแล้ว ก็มีส่วนขาดที่ทาง รพ. ต้องแบกรับอยู่เพิ่มขึ้นอีก จากคนที่สามารถจ่ายมากกว่า 30 บาทได้สบายๆแต่ระบบก็เรียกเก็บแค่ 30 บาท
6. ต่อจากนั้น เมื่อมีผู้มา รพ.รัฐกันมากขึ้น ประกอบกับ รพ.เอกชนที่เข้าร่วมโครงการ มักมีนโยบายไม่อยากแบกรับภาระค่าใช้จ่ายของผู้ป่วยที่ใช้บัตร 30 บาท จึงโอนย้ายผู้ป่วยเหล่านี้มาให้ รพ.รัฐ และมาถึงจุดหนึ่งจำนวนผู้ป่วยของ รพ.รัฐก็เริ่มล้นเกินจนแออัด
7. ต้องย้ำตรงนี้ก่อนนะครับว่า แพทย์และพยาบาลโดยปกติจะทำงานเข้าเวรเป็นกะ เป็นช่วงเวลาที่แน่นอน ดังนั้นถึงจะมีคนไข้มากขึ้น ก็ไม่ได้ทำให้แพทย์มีช่วงเวลาทำงานในการเข้าเวรครั้งหนึ่งๆ ยาวนานขึ้นมากแต่อย่างใด
8. แต่แพทย์จำเป็นต้องแบ่งเวลาให้คนไข้จำนวนมากขึ้น เวลาที่จะได้ใช้ตรวจวินิจฉัยและสั่งการรักษาคนไข้แต่ละรายก็น้อยลงไปตามส่วน ต้องทำงานอย่างเร่งรีบ ประกอบกับทั้งงบประมาณจำกัดกว่าเดิมมาก (ดูข้อ 5) ทำให้คุณภาพการรักษาเริ่มตกต่ำลง และคนไข้เองก็จำเป็นต้องต่อแถวรอนานกว่าเดิม ซึ่งถ้ายังไม่มากนักก็ถือว่ายอมรับได้อยู่ เพราะเป็นระบบสวัสดิการสังคมที่จำเป็น (ดูข้อ 4)
9. และแล้วปมปัญหาที่อันตรายยิ่งกว่าก็เกิดแทรกซ้อนขึ้น เพราะนโยบายด้านสาธารณสุขที่มาด้วยกัน เรื่องมาตรฐานการรักษาของแพทย์ ซึ่งบางท่านกล่าวว่าตั้งไว้สูงเทียบเท่าประเทศทุนนิยมเต็มขั้นที่ประชาชนมีความพร้อมเหลือเฟือที่จะเสียค่าใช้จ่ายซื้อบริการทางการแพทย์ ไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงของระบบของเราในโครงการ 30 บาทนี้
10. เมื่อมาตรฐานการรักษาด้อยลง (ดูข้อ 8) และเกิดเหตุผู้ป่วยฟ้องเอาผิดหมออย่างรุนแรงมากขึ้น ทำให้เริ่มเกิดปัญหาความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์กับผู้ป่วยอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ทั้งสองฝ่ายเริ่มหวาดระแวงและตั้งแง่ใส่กัน ผู้ป่วยก็เริ่มสะสมความคิดว่าแพทย์พึ่งพาไม่ได้ หวังแต่ผลประโยชน์ ทำงานชุ่ย ไม่เห็นหัวผู้ป่วย ฯลฯ และหากการรักษาไม่ให้ผลดีอย่างที่คาดหวังก็คิดจะหาช่องเล่นงานทางกฏหมายอย่างไม่ยั้ง
11. ฝ่ายแพทย์ก็ไม่เป็นอันทำงานได้อย่างปลอดโปร่ง ต้องป้องกันตัวเองอย่างแน่นหนาด้วยวิธีการต่างๆ เช่นการให้ผู้ป่วยต้องเซ็นเอกสารยอมรับทุกขั้นตอนก่อนการรักษาที่มีความเสี่ยง และมีการใช้ยา-เครื่องมือ-การรักษาที่มากเกินความจำเป็นแก่เหตุมากขึ้น เป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากรที่มีอยู่จำกัดมากขึ้นไปอีก แพทยสภาก็ต้องร้อนเป็นไฟไปด้วย เพราะถูกคาดหวังให้ควบคุมดูแลมาตรฐานทางวิชาชีพ แต่ข้อจำกัดบางอย่างนั้นประชาชนขาดความเข้าใจและไม่ยอมรับฟัง มีแต่จะเพิ่มความคิดที่ว่าพวกแพทย์เข้าข้าง ปกป้องกันเอง ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างสองฝ่ายทรุดหนักยิ่งขึ้น
12. สภาพเช่นนี้ทำให้บุคลากรทางสาธารณสุขได้รับความกดดันมากจนเกิดความท้อแท้ โดยบุคคลภายนอกไม่ได้สังเกตเห็นปัญหา เพราะวาระแฝงทางสังคม-การเมือง ทำให้บุคลากรสาธารณสุขอยู่ในสภาพน้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ได้ ในขณะที่ประชาชนก็ใช้บริการไปเรื่อยๆ ฝ่ายการเมืองก็ได้รับความนิยมจากโครงการนี้อย่างท่วมท้น
13. แล้วบุคลากรที่ทนรับไม่ไหวก็ทยอยกันลาออกไปเรื่อยๆ เหลือคนที่อดทนมากกว่าและ/หรือมีทางเลือกน้อยกว่ารับช่วงต่อ จนเมื่อบุคลากรเริ่มขาดแคลน ยิ่งลดลงเท่าไหร่คนที่เหลือก็ต้องรับแรงกดดันจากงานเพิ่มขึ้นเท่านั้น และปัญหาก็ถูกซ้ำเติมให้หนักขึ้นอีกเมื่อ รพ. เริ่มแบกรับภาระหนี้สินหนักขึ้นจนเกินกว่าจะดำเนินงานได้อย่างราบรื่น
14. นี่เป็นจุดเริ่มของวงจรอุบาทว์ที่อันตรายมาก ขอให้ย้อนกลับไปทบทวนตั้งแต่ข้อ 5 จนถึงข้อ 13 ใหม่อีกครั้ง และขอให้รับทราบไว้ว่าในที่สุดแล้วผู้ที่จะต้องพบความสูญเสียจากปัญหาเหล่านี้ ก็คือทั้งตัวผู้ป่วยเอง ทั้งบุคลากร และทั้งระบบสาธารณสุขโดยรวมของประเทศด้วย
15. อีกอย่างที่ต้องกล่าวไว้คือ แพทย์-พยาบาล เจ้าหน้าที่ที่เป็นบุคลากรของรัฐ ก็ได้รับเงินเดือนประจำอยู่แล้วโดยไม่ขึ้นกับรายได้ของ รพ. และกลุ่มผู้ป่วยที่จะไปใช้บริการตามคลีนิก ตาม รพ.เอกชน ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นคนละกลุ่มกับผู้ที่จะไป รพ.รัฐเพื่อใช้บริการระบบ 30 บาท
16. ซ้ำกลุ่มผู้ที่เดิมไม่มีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย แต่ไป รพ.รัฐ เพราะต้องการประหยัด ก็มีส่วนหนึ่งที่หลีกเลี่ยงออกมาหาคลีนิกและ รพ.เอกชนมากขึ้น เนื่องจากต้องเสียเวลาในการต่อแถวรอจนรู้สึกว่าไม่คุ้มกับค่าใช้จ่ายที่ประหยัดได้
17. ที่ต้องไล่ลำดับมายืดยาวขนาดนี้ ก็เพราะเห็นว่าเท่าที่ถกประเด็นกันมา ฝ่ายผู้สนับสนุน จะทำให้โครงการนี้กลายเป็นสิ่งที่ "แตะต้องไม่ได้" อีกอย่างหนึ่งในสังคมไทยไปแล้ว ไม่ว่าใครที่ออกมาวิจารณ์ทักท้วง จะต้องถูกประณามอย่างไม่ไว้หน้า ด้วยข้อกล่าวหาเดิมๆ ซ้ำซาก แต่สรุปสุดท้ายก็คือ - ระบบ 30 บาทรักษาทุกโรค ของพรรค ทรท. ถูกเสมอ และสมบูรณ์แบบไม่ต้องมีการแก้ไขปรับปรุงอีก มีแต่ผู้ที่กล้าวิจารณ์เท่านั้นที่เป็นฝ่ายผิดเสมอ
18. สุดท้ายนี้...ผมขอบอกไว้ล่วงหน้าเลยว่าจะต้องมีคนที่ไม่สนใจจะอ่านข้อเขียนนี้ หรืออ่านผ่านๆข้ามๆไป ด้วยความคิดที่ว่า "ไร้สาระ มันก็แค่ข้อแก้ตัวสวยหรูของพวกอภิสิทธิชนที่สบายจนเคยตัว ไม่เห็นใจคนด้อยโอกาส" โดยไม่คิดจะรับฟังเหตุผลใดๆทั้งสิ้น และก็พร้อมจะแสดงความเห็นตอบโต้ข้อเขียนนี้ตามที่ตนเองตัดสินใจแล้ว ...อย่างแน่นอน

จากคุณ : QuaOs - [ 21 มี.ค. 49 11:40:13 ]